één stap vooruit 10 achteruit??

Hoi Allemaal,

Wij hebben nu 3 weken een herplaatser van 6 mnd oud.Super lieve sociale hond, met de katten gaat het goed met me zoontje ook.Kortom een schat.

Maar hier komt het.We zijn na een week begonnen met langzaam alleen laten.Vorige week dacht ik dat ie het licht gezien gehad :),en kon ik zonder problemen even me zoontje naar school brengen,rest van de dag oefenen we korte momenten met hem op alleen zijn. S nachts sliep hij bij ons op de kamer, op een gegeven moment  hebben we hem in de nachten  beneden gedaan,dit ging dus goed geen gepiep en gesloop.

Maar nu de afgelopen paar nachten is het raak, piepen,slopen en het hele huis onder geplast en ontlast. Terwijl hij genoeg beweging en uitlaat momenten krijgt. Nu denk ik dus dat het toch uit angst is.

Ik realiseer me goed hoor dat hij er net 3 weken is, maar ik vraag me af waar die "terugval" vandaan komt, aangezien het de andere nachten dus goed ging.

Overdag kan ik sowieso niet echt weg want hij piept en doet heel erg maar daar ben ik mee bezig.

Te vroeg alleen gelaten ? Misschien wat in de nacht gebeurd wat jullie niet gehoord hebben, de dag gaat het meestal goed maar de nachten zijn lang en eenzaam voor een jonge hond, ga nog eens even terug naar ervoor, houdt de hond nog even in de nacht al is het een paar maanden bij je in de slaapkamer, en het alleen laten op de dag heel rustig weer opbouwen, met korte poosjes, niet te lang, eerst goed uitlaten en een goed bot geven als je je kind naar school brengt....drie weekjes je beaamt het zelf, nog maar heel kort bij jou, nog in het geheel niet gesetteld bij je, rustig aan, en het is zo, paar pasjes vooruit en dan opeens weer achteruit, rustig aan je komt er wel....jullie .

Ik denk dat je te snel gaat. 

De hond heeft meer tijd nodig denk ik.

Dus even weer een stapje terug.

Als je de hond hoort piepen, neem ik aan dat je toch gewoon naar beneden gaat? Dan kun je het plassen en slopen voor zijn.

Misschien heeft ie in de nacht wel heel nodig moeten plassen. Maar doordat er niemand op z'n gepiep afging is ie gaan slopen. 

Zoals je zelf al zegt, 3 welen is nog erg kort. Het is voor hem te snel gegaan. Misschien lukte het de eerste nacht wel goed, maar dat hoeft niks uit te maken. 

Wat ik zou doen is, neem hem terug mee naar jullie slaapkamer in de nacht. Zo kan hij weer vertrouwd worden. 

Waar die terugval vandaan kan komen? Ik ben bang dat niemand daar een concreet antwoord op kan hebben. Misschien dacht hij alleen gelaten te worden en schoot hij in de stress? Misschien heeft hij iets gehoord ‘s nachts? Misschien is er die dag zelf wel iets gebeurt wat op hem indruk heeft gemaakt? 

Als je hem graag beneden wil laten slapen, slaap dan ook een tijdje beneden. Dit heb ik ook gedaan toen ik Denise net geadopteerd had. Zo ben je toch bij hem. De eerste par dagen echt in zijn buurt slapen zodat hij jou kan ruiken en horen. Daarna langzaam afbouwen. Ga wat verder van zijn mand liggen, daarna ik de hal als dat mogelijk is en daarna terug naar boven. 

Zo heeft hij ook het vertrouwen om alleen benenden te slapen. Dit heb ik ook gedaan en heeft bij Denise erg goed geholpen! 

Succes! 

Schiet me ineens wat te binnen.

Trek eens een oud shirt aan voor een dag en leg dat 's avonds bij 'm.

Hier was Puck van pup af aan al helemaal gek van m'n pantoffels.

Puck voelde zich er veilig door. Had misschien zo het idee dat ik bij haar was?

Eerst had ik dat niet door. Maar Puck piepte 's nachts als ze in de bench bij me in de kamer sliep. De fokker toen om raad gevraagd en zij zei; geef haar iets wat jij hebt gedragen. Zodoende kwam ik op mijn pantoffels, daar sleepte ze dag 1 al mee door de woonkamer.

Nu nog, Puck is 7 jaar, als ze uit logeren gaat, dan gaat er een pantoffel mee.

Kan me voorstellen dat een bepaalt geluid s'nachts al genoeg is om een dergelijke pup in paniek te brengen.

Kan zijn dat hij niet in de beste omstandigheden gefokt is, daarna een herplaatsing.

Toch wel dingetjes die het vertrouwen van een pup een flinke knauw geven (en daar gaat hij de littekens levenslang van meedragen)

Tuurlijk kan hij wat meer zelfvertrouwen krijgen met het ouder worden.

Maar 3 weken is echt veel en veel te kort.

Gewoon terug mee naar je slaapkamer nemen.

Waarschijnlijk gaat deze ervaring hem inderdaad terug een stapje achteruit geven.

Bedankt voor alle reacties .

Ja ik denk het een inschattingsfoutje van ons geweest is, en dat we inderdaad een stapje te snel hebben gedaan, Dus vannacht gaat hij weer mee naar de slaapkamer.niet dat we dat erg vinden hoor, maar we dachten we proberen het gewoon ook beetje in de zin van, dat het misschien overdag ook wat makkelijker voor hem is.

Maar ik zat te denken, om na dit toch eerst overdag in orde te krijgen wat betreft achter ons aanlopen en verder met oefenen op het alleen zijn en zijn zelfstandigheid te vergroten, en als dat goed gaat de nacht aanpakken ( in de zin van wennen enz ;) ).

Sowieso hebben we al dingen geprobeerd , iets wat gedragen is door mij, we hebben een adaptil stekker enz.Hij heeft gelukkig al wel wat grote sprongen gemaakt, minder bang buiten, niet meer zo bang voor onverwachtse bewegingen, dus daar zijn we in elk geval al heel trots op

" Ik denk dat je te snel gaat. 
De hond heeft meer tijd nodig denk ik.
Dus even weer een stapje terug.
Als je de hond hoort piepen, neem ik aan dat je toch gewoon naar beneden gaat? Dan kun je het plassen en slopen voor zijn.
 
Misschien heeft ie in de nacht wel heel nodig moeten plassen. Maar doordat er niemand op z'n gepiep afging is ie gaan slopen.  "

Ruby88

Ja ik ben een aantal keer beneden geweest hoor, laat hem niet hulpeloos piepen en doen. Maar het is denk een inschattingsfout van ons geweest dat ie het wel zou kunnen. dus hij mag weer mee de slaapkamer op. En wat het plassen enz betreft, als hij bij ons slaapt horen we hem de hele nacht niet en dan plast en doet hij ook niet.

Hier sliep Pyxis bij ons in de kamer en we dachten om haar stapjesgewijs altijd verder van ons bed te zetten. Eerst er vlak naast, dan verder, dan op de gang deur open, dan op de gang deur dicht, dan beneden.....Maar op een moent besloot ze om zelf beneden te blijven. En we snurken nogtans niet 

Dus veel kan ik je niet helpen, maar probeer het zo eens. Bij een hond kan alles een trigger worden en eenmaal getriggerd moet die trigger weer weggewerkt worden. Dus van voor af aan beginnen is mijn advies en stapje per stapje werken.

Ik zou inderdaad ook trager gaan met het aanleren. Ik heb een hondje dat niet alleen kan blijven. Ik ben al heel lang bezig met dat aan te leren, maar ook hier moet dat enorm traag gebeuren en zelfs dan nog doet ze af en toe opeens weer een hele stap achteruit zonder duidelijke reden. Nu is jouw hond wel nog een stuk jonger end enk ik wel dat dat zal goedkomen, maar het is dus normaal dat er af en toe een terugval is en dat dat heel traag gaat  Succes!

Geborgenheid is het eerste wat je een nieuwkomer meegeeft....je doet het goed, je zoekt naar een oplossing, en zeker de nachten zijn nog heel naar voor een jonge hond om alleen gelaten te worden, mooi dat tie bij je mag zijn in de nacht...en dat tie achter je aanloopt, hij zoekt geborgenheid bij je...alleen laten met minuutjes, laat hem in de woonkamer , even de deur dicht en kom weer terug, zodat tie ziet ooo ze komt weer terug, de tijd er tussen ga je rekken, maar langzaam....als dat goed gaat, kan je het wat gaan uitbreiden, niet te snel, rustig aan..je hond bemerkt iedere keer hee ze komt zo weer terug, gaat dat te lang duren dan raakt je hond van streek, iedere hond reageerd daar anders op, jouw hond heeft het nodig in het wat langzame tempo, komt zeker goed...