Beter plekje vinden voor (buitenlands) hondje? Of...

Twee jaar geleden is mijn (eerste eigen) hondje doorgereden toen hij aan het logeren was bij vrienden. Dat was echt mijn maatje. Ik nam haar overal mee naar toe en zij was voor mij de perfecte hond. Logischerwijs heb ik daar best een tijdje om moeten rouwen voordat ik aan een volgende hond begon.

Ruim een jaar later had ik een fokker op het oog, maar het nestje bleef wegens omstandigheden uit en aangezien ik al twee maanden vakantie had aangevraagd heb ik toen verder gekeken. Mijn oog viel op een hondje van een klein jaar uit het buitenland. Moest nog alles aan gebeuren, maar aangezien we ook bij mij thuis altijd veel honden hebben gehad, had ik er wel vertrouwen in. Ik moest heel erg wennen aan hem en had ook niet gelijk een klik. Hij was nog niet zindelijk, hij viel soms op straat uit naar vreemde mensen (uit angst), hij was heel afstandelijk, hij sloopte alles wat los en vast zat en hij kon het totaal niet met mijn vriend vinden. Ook kon hij slecht tegen de meeste soorten eten (moest vaak overgeven) En was totaal niet op eten.

Na hem die twee maanden overal mee naar toe genomen te hebben; boerderij, stad, restaurants en er veel mee getraind te hebben, maakte hij grote stappen. Maar de ellende begon weer (opnieuw) toen ik begon met werken. Hij zou drie dagen alleen thuis zitten, waarbij hij wel mee met de uitlaatservice zou gaan. De buren vertelde mij dat hij de hele dag door aan het janken was, hij sloopte (voor een bedrag waar je inmiddels leuke auto van kan kopen) en hij at heel slecht.

Op mijn werk voelde ik me super schuldig, wetende dat die hond in paniek thuis zat. Maar aangezien ik in de financiële consultancy werk (uitzend basis), kan je ook niet zomaar afwijken van wat er van je gevraagd wordt en ik dacht dat hij met de tijd ook wel rustiger zou worden.

Op een gegeven moment ben ik overspannen geworden(door meerdere oorzaken). Leuk voor hem, want ik was veel thuis, minder leuk voor mezelf. Na een paar weken ben ik langzamerhand begonnen met werken. Zo zou hij ook goed kunnen wennen aan het alleen zijn..

Ik dacht aan het begin dat als hij ‘normaal’ zou worden de klik zou komen. Echter nu, een jaar later en na bloed, zweet en tranen is hij best makkelijk en ook heel lief, maar ik heb (misschien naar aanleiding wat er allemaal gebeurd is) nog steeds niet zo’n klik als met mijn vorige hond. Hij sloopt ook nog steeds en mijn vriend negeert hij zoveel mogelijk.

Ik vind het heel moeilijk om hem tevreden te houden. Bij mijn vorige honden wist ik dat ze van eten/ballen/kroelen houden, maar bij hem is het gewoon erg lastig. Hij zit niet op schoot of ook maar in de buurt, is niet van ballen oid, niet op eten.. Het enige waar hij 100% voor gaat is andere honden. Ik denk dat de inprenting heel belangrijk is en die buitenlandse hondjes hebben natuurlijk vaak alleen hun soortgenoten. Hij logeert ook af en toe bij vrienden van ons die al een hond hebben en daar is ie totaal anders. Hij sloopt niet en is speels.

Af en toe spookt het door mijn hoofd om zoiets pertinent voor hem te zoeken, maar ik krijg het ook weer niet over mijn hart omdat hij zo extreem op mij gericht is. 

Super lastige situatie dus en ik ben benieuwd hoe mensen hier tegenover staan. Hebben jullie wel eens gehad dat je met een tweede hond een mindere klik hebt en wat vinden jullie van deze situatie?

Misschien een hondje erbij nemen als hij daar zoveel steun aan heeft? Ga dan voor een rustige stabiele hond die hier in een gastgezin zit zodat je (min of meer) weet wat je in huis haalt?

Verder denk ik dat je vooral moet loslaten dat hij niet op je vorige hond gaat lijken! Het is een hele andere hond met heel ander verleden.

Ik heb hiervoor een hondje gehad die ook echt heel lastig was, bang voor heel veel geluiden en kon ook niet alleen zijn. Was ook erg gereserveerd naar vreemden. Ik weet hoe lastig het is. Ik hield van haar, maar ze was ook echt wel een blok aan mijn been. Ik had voor haar gekozen en zag het als mijn taak om haar een zo goed mogelijk leven te geven. Maar met haar had ik een hele andere band dan met mijn huidig hondje. Maar de ene band is zeker niet beter dan de andere. 

Wat versta je onder een klik, en doet het er iets toe eigenlijk... dat vraag ik me af...

Wat vreselijk zeg van je eerste hondje. Sterkte nog.

Ik denk dat het met elke hond anders is, onwillekeurig vergelijk je mischien de hond die je nu hebt met de vorige hond, maar dat is natuurlijk niet eerlijk, daar kan hij niet aan voldoen.

Als je eenmaal accepteert dat de hond is zoals hij is, en je probeert hem te begrijpen door bijv. veel over hoe honden communiceren te lezen, en leuke dingen met hem doet zoals bijv zoekspelletjes of verstopspelletjes (als hij dat leuk vindt dan)  dan ontstaat vroeg of laat toch een hechte band en zal je hem niet meer willen missen.

Waarom denk je dat hij je vriend helemaal negeert? Ligt het aan je vriend zijn stem of houding, of is er geen oorzaak te vinden?

Wat is het voor een ras/kruising, is er iets over zijn achtergrond bekend?

Hij zal ook wel merken dat je hem niet echt graag ziet, honden zijn daar heel gevoelig voor.

Als ik het goed begrijp heb je vanaf de dag dat hij gekomen is, wel heel veel tijd en moeite in hem gestoken.

Maar is er nooit echt een klik geweest naar je hondje toe?

Wil je zelf wel echt je hondje houden, of zoek je voor jezelf naar excuses om een ander plekje voor hem te zoeken?

Wat Ciska zegt, misschien een hondje erbij?

Ik zou wel eerlijk blijven naar jezelf en het hondje toe.

Als je in je hart hem liever afstaat, is het beter zo snel mogelijk een fijn plekje voor hem te zoeken.

Wil je hem voor geen goud kwijt, ga dan ook 100 % voor je hondje.

Neem geen tweede hond erbij om je huidige hondje tevreden te houden....als het niet gaat, zit je met twee hondjes....ga in je vrije tijd iets leuks doen met de hond zodat je een band krijgt, de klik die jij belangrijk vind...ik weet niet wat een ..klik..is ...je ziet de hond graag of niet, is je hond wat afstandelijk zit of in de aard of je doet samen te weinig....ga er energie in steken, informeer eens bij verenigingen of er wat te doen is waar je samen aan mee kan doen...samen iets doen , de band wordt heel sterk daardoor, en dat is dan jouw klik.

Als je hond het heerlijk vind met anderen honden, ga mee met die wandelingen, doggywalk....dan is de hond ook thuis heerlijk rustig, doe dat in het weekend en misschien nog eens door de weeks, of een uitlaat sirvice met honden, maar ga ook mee met doggywalk, voor je hond heerlijk om te spelen en om te gaan met anderen honden, zo krijg je ook die klik met de hond.

Bedankt voor jullie reacties. Een tweede hond is voor ons (helaas)geen optie.

Ik onderneem eigenlijk al heel veel met hem, maar die afstandelijkheid zit wel in zijn aard inderdaad. Het is een herder-kruising. Ik weet helaas vrij weinig van zijn afkomst, behalve dat hij dus uit het buitenland komt. 

Ik hou zelf erg van wandelen, dus hij ziet dagelijks andere honden. Ook met de uitlaatservice, maar dan is hij echt opgewekt en thuis vind ik hem nog steeds moeilijk te peilen. Lijkt wel alsof hij soms een beetje depri is. 

En het kan misschien overkomen alsof hij hier niet gewenst is, dat is het absoluut niet! We doen echt ons best en houden ook echt enorm van hem. Maar ik vind het gewoon heel moeilijk voor hem en daardoor kan het voor ons ook heel moeilijk zijn.

Hoe uit zich dat, die depressieve indruk? Heeft hij een gedrukte houding?

Maakt hij uit zichzelf contact met jou of je vriend?

Doe je ook hersenwerkjes met hem, dat is goed voor zijn zelfvertrouwen. Uiteraard zorgen voor succes.

Je zou hem ook eens zelf zijn wandeling kunnen laten bepalen, de richting, de snelheid, de lengte. (voor zover mogelijk natuurlijk) Ook dat zorgt voor zelfvertrouwen.

Verder veel aanmoedigen op een ongedwongen manier en hem laten weten dat hij geweldig is.

Sommige honden hebben echt een andere hond nodig om zich gelukkig te voelen. Je zegt dat je daar nu niet aan kunt beginnen, maar de reden kan in elk geval niet financieel zijn, als hij al ter waarde van een auto heeft gesloopt. Zou de 'klik' beter worden als hij wél gelukkig is, niet sloopt, jankt, gezelliger is, en zich meer ontspannen voelt in huis? Ben je echt zoveel meer geld kwijt als nu met het sloopgedrag, etc.? Denk er nog eens goed over na.

Herplaatsen is een optie. Als een hond daardoor op een plek komt waar hij beter aan zijn trekken komt, zie ik daar geen probleem in. Hij is erg op jou gericht zeg je, maar bij vrienden met een hond heeft hij het kennelijk veel beter naar zijn zin: daar is hij leuk, speels en sloopt hij niet.

Je moet je ook goed afvragen of je het moeilijk vindt om hem te herplaatsen omdat je zelf worstelt met het gevoel dat je hebt gefaald?

(Mijn langste opvanger heeft bijna een jaar bij mij gezeten en was ook dol op mij en mijn andere honden, en heel erg op mij gericht. Bij zijn nieuwe familie, ook met andere honden, was hij eigenlijk meteen gewend. Hij kwam dan ook op een fantastische plek terecht, met een groot stuk grond erbij, een betere plek is er niet. Ik had verwacht dat ik het heel moeilijk zou vinden hem te laten gaan, maar omdat hij zooo gelukkig was op zijn nieuwe plek, viel dat enorm mee.)

Ik ben zo aan het twijfelen, omdat ik toch steeds het gevoel heb dat het misschien nog kan veranderen. Misschien dat ik hem nog langer de tijd moet geven? En of het niet aan mij ligt en of ik zelf niet wat kan veranderen. Het zou natuurlijk een enorme stap zijn om je eigen hond te herplaatsen.

Anderzijds heb je misschien een punt dat sommige honden niet goed gelukkig kunnen zijn zonder een andere hond erbij. Ik/wij hebben dat eigenlijk nog nooit meegemaakt, maar ik heb wel het idee dat hij dat misschien nodig heeft. Zeker omdat hij bij ons dus ook drie dagen alleen moet zijn.

De reden dat wij geen twee honden nemen is omdat mijn vriend het niet wilt. Hebben er ook de benodigde ruzies over gehad, maar het is gewoon echt geen optie. Hij heeft goede en minder goede redenen, maar ik respecteer dat. 

Careana, waarom heb jij de hond herplaats? Of was het vanaf het begin af aan de bedoeling dat hij alleen in de 'opvang' zou zitten?

Mijn vorig hondj is ingeslapen over 3j bijna ze is onvervangbaar ik had zo een goede band met haar ik heb erg ziek geweest toen ze weg was we hebben besloten een ander te nemen het was zeer stil in huis mits we niet meer werken en ze is ook zeer lief maar gaat meer naar mijn man de band die ik had met mijn vorige hondje heb ik niet zo erg met haar toch geeft ze ook veel liefs terug en ze heeft een góed thuis misschien met de tijd dat je hem nog kan houden? 

 
Niet twijfelen. Als het wel verandert en beter wordt, wat zou er dan anders gaan dan nu? En denk je oprecht dat die verandering er in zit of hoop je dat? Een hond heb je voor je plezier, niet omdat je er nou eenmaal aan begonnen bent. Je kan er nog zo goed over nagedacht hebben, soms het lukt het samen niet. Dat ligt niet aan de hond die zou moeten veranderen, ook niet aan jou. Als er zoveel verandert moet worden en compromis gesloten moeten worden om het voor allebei/voor een van de partijen acceptabel te houden, dan is dat in mijn ogen niet genoeg. 

Ik zou zeggen maak een duidelijke lijst wat je in een hond zoekt. Niet aan deze hond denken, gewoon wat jouw wensen zijn en aangeven wat harde eisen zijn. Als je hond daar niet in past en het geen te trainen dingen zijn, zou ik toch op zoek gaan naar een nieuw huisje. En dan heel eerlijk over de hond zijn (plus en minpunten) en aangeven dat hij een soortgenoot nodig heeft. Heb je trouwens een contract ofzo moeten tekenen voor je hem kreeg?

 Die opvanger was ook een hond die ook absoluut niet als enige hond geplaatst kon worden en dus duurde het wat langer dan normaal voor zich geschikte adoptiekandidaten meldden waarbij het ook perfect klikte en die hem alles konden bieden wat hij nodig had. Dat is ook altijd het uitgangspunt voor een adoptie bij de stichting waarvoor ik opvang...

Ik denk dat je dat zelf ook goed moet afvragen: of de hond ergens anders niet gelukkiger is dan bij jullie.

Kun je niet een keer op een andere hond passen voor een week of een vakantie? Dan kun je zien hoe de hond daarop reageert en dat mee laten wegen.


Een hond nemen voor een hond zou ik ook niet doen, maar dan is altijd nog de optie om hem bij andere honden te plaatsen.

" Kun je niet een keer op een andere hond passen voor een week of een vakantie? Dan kun je zien hoe de hond daarop reageert en dat mee laten wegen.Een hond nemen voor een hond zou ik ook niet doen, maar dan is altijd nog de optie om hem bij andere honden te plaatsen. "

Wilma en Dobby

 Ze weet toch al hoe de hond is als hij met andere honden woont? Hij gaat regelmatig logeren. 

Lastig besluit dat jij alleen kunt nemen

Ook ik heb een hond uit het buitenland, herder/husk achtige mix , kwam bij mij met drie jaar als een hond die afstandelijk/gereserveerd was en dat is het eerste jaar ook zo gebleven ondanks dat ze dingen leerde, genoot van alle wandelingen/activiteiten, heerlijk kon spelen met andere honden en meer gericht raakte op mij. Maar in de basis kon ik haar vaak maar moeilijk bereiken. Althans, zo ervoer ik het.

Na anderhalf jaar is het anders geworden, dat is geleidelijk gegaan natuurlijk, maar na die periode merkte ik dat ze steeds aanweziger werd, dat we contact kregen, zij speelser/losser werd en begon ik minder te twijfelen of ze wel bij mij op de goede plek zat. Ik begon haar gereserveerdheid anders te zien doordat ik haar subtiele signalen beter begon te begrijpen. Ik waardeer dat juist nu aan haar. 

Dus een jaar kan nog kort zijn?  Zeker mocht je je hond nog (onbewust) vergelijken met je vorige hond. Dat ze sloopt is natuurlijk wel een belangrijk signaal waar je iets mee moet.

Betreft de klik. Je kiest een hond die je aanspreekt, althans dat deed ik (dat is dan misschien de klik in spee?). Verder moet je toch vertrouwd raken met elkaar en dat heeft/had (bij mij in ieder geval) tijd nodig.

Succes ....! 

Faro was 8 toen hij bij ons kwam, en echt, een hond waar je niet van weet wat hij heeft meegemaakt, vaak niet leuk, heeft gewoon tijd nodig om je echt te vertrouwen.

Bij Faro duurde het echt wel meer dan een jaar voordat we echt een band kregen, het is mijn eerste hond dus in het begin wist ik niet hoe een band kan zijn met je hond.

En nu, nu is de band zo sterk, hij voelt me zo goed aan en ik hem, ik zeg, vergelijk niet met andere honden en maak vooral geen lijstje, werkt met mannenlijstjes ook niet

Geduld, je hebt meer tijd nodig, kan je niet van hem houden zoals hij nu is, ja dan vind ik dat hij beter verdiend en naar een ander baasje moet gaan wonen.

Geef het tijd, het komt wel, en hou van hem zoals hij is, het word alleen maar beter...