Help! Welk ras tweede hond?

Dag allemaal,

We zitten er al een tijdje aan te denken om een tweede hond te nemen.
We hebben op het moment een Toller reu van 7 jaar (en een kat). Het leek ons leuk om voor hem een maatje te vinden nu hij nog speels is en er wat mee kan zeg maar. (Edit: dit is natuurlijk niet de enige reden. We vinden het ook gewoon erg leuk om nog een hond te hebben, anders zouden we het niet overwegen :-) ) Dit is ook mijn eerste hond (wel honden gehad vroeger bij mijn ouders), mijn man heb ik pas leren kennen toen de hond al volwassen was en hij heeft dus nog nooit een pup opgevoed.
Dit is de situatie:
-We wonen in een ruime tussenwoning met tuin
-Onze reu is ongecastreerd en kan best dominant zijn naar andere honden, we zoeken een ras waarbij we dit hopelijk kunnen voorkomen zodat die met andere honden kan spelen en eventueel ook mee kan met een uitlaatservice
-We werken allebei 4 dagen, hiervan 3 dagen overlap. Onze toller hebben we in stapjes geleerd die dagen overdag alleen te zijn
-We doen niet aan hondensport, we willen wel puppycursus en een vervolgcursus gaan doen met de hond

Wat we zoeken:
-Een hond die goed met kinderen kan (we willen binnenkort gaan proberen voor een kindje)
-Een (middel)grote hond
-Wat mindere jachtdrift dan de toller
-Vriendelijke, sociale hond

We zien door de bomen het bos niet meer.. Natuurlijk zijn er binnen verschillende rassen ook veel verschillen. Op het dominante gedrag buiten na zijn we erg blij met onze toller, hij is erg lief, knuffelt graag, is heel enthousiast, lekker rustig binnen, gaat graag mee in de auto etc. 
De rassen die we online tegen zijn gekomen zijn de Witte Herder, Schotse Collie, Leonberger (erg groot maar qua karakter klinken ze ideaal)..

Aangezien ieder ras zo zijn voor en nadelen heeft kunnen we erg moeilijk een keuze maken.

Misschien zijn er hier een aantal experts die het ons wat makkelijker kunnen maken :-).

Bij voorbaat dank!

Eigenlijk zou je geen 2e hond moeten nemen met als reden: maatje voor je hond.

Dat betekent dat je het niet voor jezelf doet, maar omdat je eigen hond ergens iets tekort komt en je een 'maatje voor hem zoekt'?

Waarom zou je zelf een 2e hond erbij willen?

Je hond is nu 7 en zou nu nog wat met een pup kunnen, zeg je.

Dat kan, veel honden vinden pups helemaal niet zo leuk, dus dat moet groeien.

Ik spreek uit ervaring, dat dit inderdaad ook echt zo is. 

Je zit met een groot leeftijdsverschil tussen de honden.

Dan kan ik ook meespreken met ervaring hiermee (hond van 4 en hond van 16)

De behoeftes van de hond zijn verschillend geworden, wat ze aankunnen is verschillend geworden.

De oude hond kan over een paar jaar niet meer zo lang wandelen, je jonge hond is straks op een leeftijd van juist wel lange wandelingen.

Dus dan moet je ze apart uit gaan laten.

Op zich niks mis mee natuurlijk, doen wij hier ook.

Maar is niet altijd even leuk, handig en praktisch.

En het maakt natuurlijk ook niets uit, als je dit er allemaal voor over hebt. 

Het zal alleen wat meer plannen worden, helemaal omdat jullie ook een kinderwens hebben.

Het ras wat bij je hond zal passen, dat maakt op zich niet uit.

Het is per hond afhankelijk of het goed zal gaan of niet, niet per ras.

Dag Sylvia,

Bedankt voor je reactie. Ik snap je argumenten erg goed. De reden dat ik het noemde (maatje) is omdat ik nog weet hoe het was toen ik deze hond kreeg als pup. Mijn ouders hadden een herder van toen ook 7 jaar en ze leefde helemaal op toen we de pup kregen, zelfs nu ze 14 is (en eigenlijk niet meer fatsoenlijk kan lopen) hebben ze het nog altijd erg leuk samen en zie ik echt de meerwaarde in van twee honden.
Wat was voor jullie de reden om destijds voor een tweede hond te kiezen?

De reden voor een hond erbij, was omdat ik dat graag wou 

Het oudste hond is een klein hondje, een gezelschapshondje.

Wel altijd heel actief mee geweest, heel veel gewandeld.

Ik wilde graag een hond erbij, om mee te sporten, lange wandelingen te maken.

Het zou extra tijd kosten, dat wist ik bij voorbaat.

Het kleintje had recht op evenveel tijd en aandacht als voorheen, daar zou niks vanaf gepakt mogen worden natuurlijk.

En dan een pup erbij, een pup wat een grote werkhond zou worden.

Het eerste jaar was ontzettend intensief, de eerste maanden soms zelfs slopend. 

Het begeleiden van de pup met het oude hondje, gezamenlijk en apart uitlaten etc etc

Daarna ging het veel makkelijker, de pup was volwassen en ondertussen maatjes geworden met het oude hondje.

Nu is het meer plannen, de jonge hond 2 uur naar het bos, is er iemand thuis voor het oudje die dit niet meer kan?

Dan is het kijken wanneer het wel kan, dat het oudje niet alleen achterblijft.

Twee honden is ook echt heel erg leuk hoor!

Ze kunnen ook echt wat aan elkaar hebben.

Toch met een groot leeftijdsverschil kom je op een gegeven moment wel in een fase dat ze niet meer samen op kunnen.

Maar ondanks dat, als je er de tijd voor kunt vrijmaken, dan moet je het gewoon doen natuurlijk. 

Witte herders (en herders in het algemeen) blinken doorgaans niet direct uit in sociaal gedrag naar soortgenoten. Het kunnen behoorlijke regelneven zijn, niet alle honden vinden dat prettig. Bij witte herders komt echter ook angst voor; ik kom regelmatig witjes tegen die andere honden door middel van grote bogen vermijden omdat ze het eng vinden. Voor een uitlaatservice zijn ze niet zonder meer geschikt, sowieso zijn het honden die erg aan de 'baas hangen' zeg maar. Gezellig met een vreemde mee en in een roedel vol honden lopen vraagt natuurlijk ook best wat van een hond. Schotse herdershonden (langharen althans) zijn juist ontzettend beleefd in hun gedrag naar andere honden toe, tot ietwat terughoudend zelfs. Leonbergers kunnen lomperiken zijn maar zijn over het algemeen wel sociaal. Sommige exemplaren (m.n. reuen) kunnen wat dominant zijn. Maar ik zou sowieso voor een teefje gaan, omdat jullie al een ongecastreerde reu in huis hebben. Misschien dat de Newfoundlander jullie ook aanspreekt, die zijn nog zachter en socialer van karakter dan de Leonberger. En wat te denken van de Finse lappenhond? 

 Ja inderdaad. In collies zit vaak ook best wat angst, dat moet je wel willen. Een leonberger voldoet aan al je eisen, maar ik ken ze wel als vrij slome sjokhonden. Niet erg als je dat leuk vindt, maar is wel heel anders dan een toller. 

Ken je de elo al? Het is geen erkend ras. Ze worden gefokt met als doel op ideale huishonden te fokken. Dus ze kunnen (over het algemeen natuurlijk, er zullen vast uitzonderingen zijn) met kinderen, geen jachtinstinct, sociaal, etc. En ik vind het hele mooie honden op te zien. We hebben op de wachtlijst gestaan voor een pup, maar toen kwam ik Puck tegen in het asiel.  (Dat kan ik je trouwens ook aanraden, een asielhond. Er zitten ook pups in de asielen)

Dit is de site van een fokker: http://www.denijenhaer.nl/boke/onze_honden.htm

De meesten fokkers zitten in Duitsland, er zijn er 2 in Nederland. 

Hier ook een vriendinnetje gekocht voor mijn oudste hond. Ook omdat ik het zelf leuk vindt natuurlijk. Geen seconde spijt van gehad! De honden spelen veel met elkaar en hebben ook erg veel aan elkaar. 

Wat betreft het ras geen idee eigenlijk.. we hebben hier 2 van het zelfde ras. Succes met je zoektocht!