'mijn hond is bang'

"  
hier (ik woon in Nedersaksen) is het zo dat 1 persoon de eigenaar is van de hond en die is ook verantwoordelijk, alleen deze persoon moet een hondenhoudbewijs halen.
Als iemand anders de hond uitlaat en er gebeurd iets, blijft de eigenaar daavoor verantwoordelijk.
 
Het praktijkgedeelte mag je ook doen met een hond die niet van jezelf is als jouw hond daarvoor niet geschikt is vanwege een trauma. Het gaat echt om hoe je handelt in situaties en hoe je met de hond omgaat.
 
  "

Dobry

 In mijn voorstel ben ik daar absoluut geen voorstander van omdat dat deel niet verplicht is maar je privileges kan geven zoals je hond op een bepaalde camping mee mogen nemen of een bepaald losloopgebied in mogen. Anders dan in Duitsland dus.

Als andere bezoeker van die gelegenheden moet je je veilig kunnen voelen met loslopende honden en spelende kinderen. Dat is het idee.

 Liz, mocht je deze kant op komen dan kan ik wellicht ook helpen. Ik woon in de buurt van Pascale. Weet niet waar jij vandaan moet komen.

Ik weet niet zeker of Ziva geschikt zou zijn om te helpen, ze is nog jong natuurlijk en soms misschien  wat overenthousiast in haar ontmoeting. Voor een beschrijving hoe ze in het algemeen honden begroet kun je bij interesse even pb-en, dan kun je zelf beoordelen of het zou kunnen helpen of niet.

 toch maar even snel hier, helemaal offtopic is het niet

https://www.ml.niedersachsen.de/themen/tiergesundheit_tierschutz/tierschutz/mit-dem-zentralen-register-und-dem-sachkundenachweis-sind-ab-01072013-alle-regelungen-des-hundegesetzes-in-kraft-93854.html

het valt op straat best wel op dat veel mensen verstandig reageren vind ik.

maar dat is juist ook de bedoeling van het hondenhoudbewijs, dat iedereen zich veilig kan voelen en er incidenten voorkomen worden.

Wat een fijne wandeling hebben we net gehad!!!

Direct in het losloopgebied kwamen we een stel tegen met een Golden (een hele mooie slanke) en een kleine jonge herdermix van 6 maanden. Elsa weer lelijk doen natuurlijk. Dus ik roep naar hen dat ze dat doet omdat ze bang is door nare ervaringen.

Ze keren om en komen op me afgelopen. "Die van ons zijn heel lief hoor." En inderdaad al snel was het ijs gebroken en speelde Elsa fanatiek met de jonge hond. Ik vroeg of ik mee mocht lopen omdat Elsa zo meer beweging krijgt en ik nog niet ver kan met die zweepslag. Dat was goed. Zij bleken vaak te helpen met probleemhonden en ook gastgezin te zijn voor opvanghonden met een verleden.

Onderweg kwamen we een uitlaatservice tegen met een roedel die anders grof op Elsa af dendert. Nu waren ze rustiger.. omdat Elsa nu ook in een groepje liep? En Elsa verblikte of verbloosde niet. Steun van die twee honden?

Aan het eind van het pad wilde ik naar links.. genoeg voor mijn kuit.. maar zij gaven aan ook terug te gaan lopen rechtsom.. dus wij gezellig mee. De honden gingen goed met Elsa om en de Golden zette haar ook heel netjes even op de plaats toen ze bij haar ging drammen om spel.

Terug bij de ingang heb ik ze bedankt en gingen we uit elkaar richting de auto's. Toen kwamen Elsa en ik een paar honden tegen die kwamen kijken, best wel op een drafje. En Elsa? Geen grommetje te horen en geen haar overeind te zien op haar rug!! Gewoon even snuffelen en met mij mee.

En toen zagen we Buck aankomen rijden. Een BC die Elsa kent en erg leuk vond. Dus toch nog even een heel klein stukje de heide op om hen samen te laten rennen terwijl wij kletsten.

En toen ging mijn telefoon...uitnodiging voor een sollicitatiegesprek!!

Super wandeling en een paar positieve ervaringen voor Elsa rijker!

" maar dat is juist ook de bedoeling van het hondenhoudbewijs, dat iedereen zich veilig kan voelen en er incidenten voorkomen worden. "

Dobry

 Iedere gek met een gebrek kan voor zo'n praktijkexamen slagen met mijn Momo. Ze is sociaal naar andere honden, negeert of ontwijkt andere mensen, luistert ongelooflijk goed.

En dan gaat die gek met een gebrek met een probleemhond lopen...

In Duitsland is het een verplichting en dus anders dan mijn voorstel als vrijwillige extra naast twee verplichte theoriecursussen.

 Nou kan je nooit genoeg leren natuurlijk dat is waar, en het zou zeker mooi zijn als die cursussen er kwamen. 

Het hondenhoudbewijs is alleen een basis, met de bedoeling bijtincidenten tegen te gaan. Dus dingen voorkomen

Maar de theorie legt ook al veel uit en geldt in principe voor elke hond, je zou daar moeten leren wat je in welke situatie met elke hond kan/moet doen.

En weer terug bij af.

Gisterenavond de laatste ronde; even de behoefte laten doen.

Gelukkig gaat Momo dan altijd mee en loopt zij los terwijl ik Elsa aan de lijn houd, anders was het misschien wel heel anders afgelopen.

Ik loop het bosje in, het is donker. Elsa gaat gelijk zitten om te plassen, Momo loopt een klein stukje door. Dan hoor ik Momo grommen, iets dat ze eigenlijk nooit doet als ze niet wordt lastig gevallen. Wilde zwijnen? denk ik en tuur het donker in. Dan zie ik twee lichtjes op ons afstormen.

Fuck. De boxers van de benedenburen. Tot begin vorig jaar speelden zij veel met Momo tot Elsa er als pupje bij kwam. Ze zijn nogal lomp om het maar voorzichtig te zeggen. Zij weten van de gezondheidsproblemen van Momo en dat zij dus niet meer mag spelen, en van de angst van Elsa.  Maar nu werden ze niet teruggeroepen en stoven ze in volle vaart op ons af.

Momo blokkeerde hun weg, duidelijk om bange Elsa te beschermen en ging fiks tekeer met duwen en grauwen om hen bij Elsa weg te houden. Maar wat doet een oude, versleten BC van 16 kg tegen twee boxers in de kracht van hun leven?

Even ging het goed.. en toen zag er eentje kans om langs Momo te glippen, om mijn benen heen te draaien en op Elsa te duiken.  Nee, geen kwaadaardigheid, geen agressie maar die verrekte lompigheid en bord voor de kop. BAM! Elsa jankte het uit van angst. Momo werd frantic. Hapte, blokkeerde, vocht zonder door te bijten om dat stelletje rauwdouwers van haar nichtje (ja, echt in bloedlijn) af te houden. Wat een heldin! En het lukte haar.

De buurvrouw deed net alsof haar neus bloedde en er niets aan de hand was. "Nou, dan lopen wij door." zei ze vrolijk.  Elsa achterlatend als een hoopje ellende in mijn armen en tegen Momo aangedrukt die zich nog beschermend voor haar plaatste.

Het is dat ze volgende week gaan verhuizen dus ik heb mijn tirade maar ingeslikt.

Vanmorgen de eerste ronde.. We gaan naar beneden en Elsa blaft de hele buurt bij elkaar. Ik speur om me heen, niets te zien. De angst zit er weer goed in bij mijn meisje.  Nu blaft ze dus al als ze het bosje in gaat....

En hemel.. Momo. Grote schat, heldin, rots in de branding.. loopt weer mank van haar 'gevecht'. Wat een groot dapper hart heeft die hond!

On topic: Ligt dit nu aan mij? Ben ik degene die 'bang' is en een angst bij mijn hond verzint om niet toe te hoeven geven dat ikzelf bang ben?

Ik ben helemaal niet bang voor die boxers. Momo heeft er jaren gewoon mee gespeeld en ik vind ze echt leuk, alleen lomp as hell.

Maar wat heb jij verder gedaan dan Liz?

Ik bedoel, die honden hadden beide met mijn maat 42 kennis gemaakt als het zo idioot moest. Of ze nou lief zijn of niet. Ik ben heel coulant naar vreemde/bekende honden, maar als zoiets gebeurt ben ik niet meer aardig.

En die buurvrouw had ik wel laten weten dat ik hier zeker niet van gediend was en dat de rekening van de eventuele hulp bij geestelijke schade van de hond wel bij haar binnen kwam.

" Maar wat heb jij verder gedaan dan Liz?
Ik bedoel, die honden hadden beide met mijn maat 42 kennis gemaakt als het zo idioot moest. Of ze nou lief zijn of niet. Ik ben heel coulant naar vreemde/bekende honden, maar als zoiets gebeurt ben ik niet meer aardig.
En die buurvrouw had ik wel laten weten dat ik hier zeker niet van gediend was en dat de rekening van de eventuele hulp bij geestelijke schade van de hond wel bij haar binnen kwam. "

Ruby88

 Ik heb geloof ik wel tegen haar gezegd dat Momo Elsa verdedigde toen het haar nog lukte hen op afstand te houden.. Maar het gaat zo snel..

En trappen... euhh.. moet dan nou? Wat gaat dat voor meer ellende opleveren? Op zich doen ze Elsa niet echt iets.. ze zijn alleen zo ontzettend lomp. Als ik al trappen uit had moeten delen dan had het naar de buurvrouw moeten zijn.. maar dat had ook niets opgelost.

Het gaat zo snel.. Nu, van achter een toetsenbord met een kop koffie naast me, is het zoveel gemakkelijker dingen te bedenken dan in het pikkedonker met een buurvrouw die je ziet als een vage schim en twee kleine ledlampjes waarvan je weet dat daar grote boxers aan vast zitten.. En ik verwachtte ook dat zij ze terug zou roepen want normaal houdt ze altijd rekening met mijn honden. Misschien had ze bedacht dat Elsa ondertussen groot en sterk genoeg moest zijn voor haar lomperikken?Ze weegt nu 13 kg  Wat weegt zo'n boxer? 30 kg?

He Liz, ik snap je frustratie wel hoor. ik heb zelf ook altijd borders gehad. Wat ik je als tip kan geven is dat ik mijn borders geleerd om altijd eerst naar mij toe te komen als ze een hond zien. Afhankelijk van de hond geef ik dan het commando ga maar even spelen of ik lijn ze aan. Mijn ervaring is namelijk dat borders gewoon niet met alles klikken. Voornamelijk vanwege hun afwijkende lichaamstaal. Ze snappen andere honden vaak niet en andere honden hen niet. En in de pubertijd slaat dat vaak om naar uitvallen en onzekerheid. Door zelf de regie te pakken in ontmoetingen haal je een stukje van die onzekerheid weg en ook het uitvalgedrag vermindert of verdwijnt dan. Drijfgedrag in spel heb ik afgeleerd door ze dan direct aan te lijnen. Andere honden vinden dat namelijk absoluut niet leuk. Vergeet ook niet dat Elsa door haar benadering een bepaalde spanning bij andere honden oproept. Ik kan je in ieder geval ook Bat-training aanraden. Wat je denk ik vooral moet beseffen is dat je de wereld om je heen niet kunt veranderen en dat je je focust op wat je wel kunt veranderen. En dat Elsa geen Momo is. De ene border kan heel sociaal zijn maar de meesten vinden spelen met andere honden helemaal niet zo leuk.

 Het probleem van Elsa zit hem niet in drijfgedrag of 'Border-gedrag' of in 'niet met alle honden een klik hebben'.

Zoals ik al meerdere keren in meerdere topics, ook weer deze, heb aangegeven heeft zij als kleine pup een hele serie aan negatieve ervaringen opgedaan met grote honden. Zo is zij gebeten (ja.. met wonden tot gevolg), omver gekegeld tot door de lucht vliegen aan toe en niet één keer bij zo'n 'ontmoeting' maar steeds weer tot ik kon ingrijpen en echt opgejaagd. En nee, een Border pup vertoont niet dat Border gedrag wat dat eventueel zou kunnen 'uitlokken'. Nog geen eye oid aanwezig. Gewoon pech en een stijgend aantal onopgevoede aso honden met dito baasjes. Zo was er zelfs eentje die doodleuk beweerde dat Elsa maar moest leren het leuk te vinden om voor kegel te spelen voor zijn Golden... zou bij de 'socialisatie' horen.

GT, BAT training en whatever... Het blijft twee stappen vooruit en één stap achteruit... gewoon omdat elke ontmoeting met een asociale hond je harde werk weer teniet doet.

Gistermiddag een enorme stap vooruit... en gisteravond weer een stap achteruit.

Wat gaat zo'n training daar aan doen? Niets dat mijn aanpak niet ook doet vermoed ik zo. En ik hoef Elsa niet bij me te roepen.. dat doet ze zelf onmiddellijk; schuilen bij de baas. En Elsa vindt spelen met andere honden juist helemaal geweldig. Het is het ontmoeten van vreemde honden wat ze eng vindt door die slechte ervaringen.

Nja, als een hond mij/Puck lastig valt en de baas doet niks, dan zal je 't toch zelf moeten oplossen. Natuurlijk in het donker lastig. Je ziet al zo weinig en de schrik die je eerst hebt, dan duurt het altijd even voordat het land. Ik ben ook echt niet zo dat er gelijk maat 42 aan te pas komt, maar als ik echt wordt lastig gevallen door een hond en het is niet leuk meer en de baas doet niks of is niet aanwezig.. Tja, heel zielig voor de andere hond dan.

He Liz. Iedere pup doet negatieve en positieve ervaringen op, dat hort er helaas bij in drukke woonwijken. Hoewel je die als baas natuurlijk altijd probeert te voorkomen lukt dat nu eenmaal niet altijd. Maar volgens mij is de sleutel hoe je daar zelf uiteindelijk mee omgaat. Ik lees in jouw posts altijd veel frustratie om anderen en ik snap dat ook want er zijn genoeg lompe baasjes en honden. Maar als Elsa al borstelend en grommend op een andere hond afloopt heeft dit ook effect. Mijn hond zou hier bijvoorbeeld zonder pardon een correctie opgeven want ze pikt dit gedrag niet van een puber.  (laat ik niet gebeuren natuurlijk, want ik wil jouw hond geen negatieve ervaring bezorgen). 

 Ten eerste is dit met name gebeurd in het bos. Vooral aanlijngebied maar ook losloopgebied. En mijn wijk kan je nauwelijks een woonwijk noemen.. meer groen dan huizen zeg maar.

Oorzaak gevolg... deze reactie van haar is pas van de laatste 1,5 maand denk ik? Of twee maanden? De oorzaak zit hem dus in de negatieve ervaringen, niet in haar gedrag.

De sleutel hoe je er mee omgaat.. Je weet het wel weer zo te draaien dat het aan mij ligt. Waarom ken ik dat probleem dan niet bij Momo? Die is exact hetzelfde opgevoed.

Het overkomt me. Die negatieve ervaringen. Niet iets dat ik aan zie komen of waar ik veel invloed op heb. Meer dan proberen het op te lossen kan ik dan niet.

Ik vind het dan ook niet terecht en ik vind dat er met twee maten gemeten wordt. Als een hond-intolerante hond op een losloper klapt en grote schade aanricht krijgt het baasje van de bijter hier steun.. als mijn pup van 3 á 4 maanden oud door een loslopende vreemde hond gebeten wordt, in mijn tuin nog wel, word ik hier aangevallen... Ga er maar eens aanstaan.

Ho ho ik zeg absoluut niet dat het aan jou ligt.  Ik probeer je alleen de tip te geven om je te focussen op het stukje waar je wel invloed op hebt. Je bent echt niet het enige hondenbaasje die dit soort zaken meemaakt. We hebben allemaal zo onze negatieve ervaringen. En ja ook ik heb wel eens bij de dierenarts gezeten met een hond die flink wat hechtingen nodig had (door een golden retriever nog wel). Maar ik ben er daarna wel keihard aan gaan werken om het vertrouwen (meer nog bij mezelf dan bij mijn hond) terug te krijgen. Want fijn ontspannen wandelen is me zoveel waard. Ik blijf ook altijd kritisch kijken naar mijn eigen honden. Want meestal (niet altijd) begint een conflict aan twee kanten.  Ik bedoel dit ook helemaal niet als een aanval, vat het ook vooral niet zo op. Meer als een heads up :)

" Ho ho ik zeg absoluut niet dat het aan jou ligt.  Ik probeer je alleen de tip te geven om je te focussen op het stukje waar je wel invloed op hebt. Je bent echt niet het enige hondenbaasje die dit soort zaken meemaakt. We hebben allemaal zo onze negatieve ervaringen. En ja ook ik heb wel eens bij de dierenarts gezeten met een hond die flink wat hechtingen nodig had (door een golden retriever nog wel). Maar ik ben er daarna wel keihard aan gaan werken om het vertrouwen (meer nog bij mezelf dan bij mijn hond) terug te krijgen. Want fijn ontspannen wandelen is me zoveel waard. Ik blijf ook altijd kritisch kijken naar mijn eigen honden. Want meestal (niet altijd) begint een conflict aan twee kanten.  Ik bedoel dit ook helemaal niet als een aanval, vat het ook vooral niet zo op. Meer als een heads up "

Klara

 Maar ik werk er toch aan? En ik boek toch resultaat? Waarom leest iedereen daar steeds overheen?

Punt is dat ik er een tijdje tussenuit was door een zweepslag; ik kon alleen kruipend tussen de bank en de wc bewegen. Laat staan echt wandelen. En dat heeft de angst van Elsa geen goed gedaan.

En dat ik gewoon baal als een stekker dat er steeds weer terugvallen zijn doordat je toch weer asociale honden tegenkomt. Dan ging het net weer een stuk beter en dan krijg je weer zoiets. Ik hoop maar dat de wandeling straks weer positieve ervaringen brengt.

Liz, dat bij een bordercollie de cortisolwaarden in stress-situaties meteen van 0 naar 100 kunnen gaan, helpt ook niet echt. Dat die cortisolwaarden dan dagenlang hoog blijven en je hond meteen weer in de alarmstand gaat bij het minste of geringste... Plus dat nare ervaringen op zo'n moment heel diep ingeprent kunnen raken en al snel tot een soort fobie kunnen leiden. Het is ook zo verdomde jammer dat anderen daar niets van snappen, vooral die sukkel van een vent die vindt dat zijn Golden jouw Elsa als speelbal mag gebruiken. (Makkelijke mensen die een makkelijke hond kiezen, zo iets). Ik merk het ook aan mijn bordercolliekruising, die blijft dagenlang naar alles blaffen en neuspiepen en na oud&nieuw, of na een aanvaring met een kat die achter een plantenbak vandaan aanvalt....

Heb je daar een link van? Wat dat is nieuw voor mij. Nog nooit gehoord.

 Ik zou dan geen ontmoeting laten plaatsvinden.... je hond geeft duidelijk haar ruimte aan maar wordt genegeerd dus gaat ze steeds verder in de agressieladder 

In het Engels: http://bordercolliehelp.com/border-collie-psycology-and-carol-price/

Ik zoek straks nog een Nederlandse pagina, ik kan nu alleen een artikel van de Schapenhoeve vinden waar het meteen aan het MDR1-gen wordt gehangen, maar dat was niet wat ik eerder las... ik moet nu even de deur uit...

Ha Liz

Ik heb je nog nooit in t echt gezien, laat staan bij een onmoeting met andere honden, laat staan op een moment dat het mis ging. En dat hebben de meesten hier niet. Dus voor ons is het moeilijk beoordelen.

Wat ik van je verhalen begrijp, heb je met Elsa héél veel pech gehad. Die pech heb je met Momo waarschijnlijk niet gehad. Dus ondanks dezelfde opvoeding, kan daar door ervaringen een heel andere hond uit komen. Het karakter van de hond zelf speelt natuurlijk ook mee. Zelfs binnen een ras, zelfs binnen één lijn, zelfs binnen een en hetzelfde nest, zijn verschillende karakters mogelijk. Het is de wisselwerking tussen het karakter van de hond, opvoeding en ervaringen (en vast nog wel meer) die bepalen hoe een hond zich ontwikkelt. Karakter en opvoeding kunnen nog zo optimaal zijn, als de ervaringen anders zijn zal dit invloed hebben.

Je zult het er mee eens zijn dat Elsa's ervaringen anders zijn dan die van Momo. En dat ook haar karakter anders is. Dus je uitspraak dat ze beiden dezelfde opvoeding hebben gehad en je verbazing dat ze dan toch niet hetzelfde reageren op situaties, vind ik niet gegrond.

Ligt het dan echt alleen aan het verschil in karakter en ervaringen? Nee, ook opvoeding. Momo is 16 zeg je, Elsa een puber. Ja, jij bent degene die ze opvoedt. Maar nu je Elsa op aan het voeden bent, ben je anderhalf decennium aan ervaringen rijker. Dat heeft invloed op de manier waarop je je honden houdt en opvoedt, dat kan niet anders. Dus de opvoeding van beide honden is ook anders.

Waar gaat het fout? Iedereen zal het er over eens zijn dat de ervaringen zeker niet mee helpen. Over opvoeding en karakter kunnen we moeilijk oordelen. Maar ik kan je vertellen, al die ervaringen zouden hier niet alleen op Ziva, maar ook op mij hun effect hebben. Ik zou onbewust anders reageren, sneller ademen en de lijn steviger vast pakken bijvoorbeeld. Dingen die een gevoelige hond prima oppikt maar waar je zelf niets aan kunt veranderen want je hebt het niet onder controle.

Negatieve ervaring op negatieve ervaring; niet alleen Elsa maar ook jij komt tijd tekort om te herstellen. Zelf zie je het steeds negatiever in (dat idee krijg ik ook als ik je verhalen lees) en dat is helemaal geen verwijt, maar een logisch gevolg. Als ongeveer 50% van de gevallen dat Ziva en ik een onbekende hond tegen komen, resulteert in aangevallen worden, heb ik er zelf ook weinig vertrouwen meer in. Als we dat een onbekende hond tegen komen zou ik er in ieder geval rekening mee houden dat het fout gaat. En dan lijkt het mis te gaan, denk je 'ah, #$%^&#@' en dan gaat het ook mis. Wéér een slechte ervaring er bij. En zo zit je in een spiraal die je moet zien te doorbreken.

Ik zie bij jou dat je hard probeert om die spiraal te doorbreken maar dat is gewoon niet makkelijk. De manieren waarop je het probeert zijn misschien niet de manieren waarop een ander het zou proberen en daar krijg je dan ook regelmatig commentaar op. Niet meer dan logisch en altijd goed om kritisch naar te kijken. Maar zolang jij overtuigd bent dat de manier waarop jij zaken aanpakt, voor verbetering zorgt, en blijft proberen op de voor jou best denkbare manier om die spiraal te doorbreken, heb ik niets dan respect voor je. Ook al ben ik het misschien niet overal mee eens, maar hé, wie is dat ooit wel bij iemand anders manier van opvoeden?

"  Ik zou dan geen ontmoeting laten plaatsvinden.... je hond geeft duidelijk haar ruimte aan maar wordt genegeerd dus gaat ze steeds verder in de agressieladder  "

Sheltieduo_

 Hoe kan ik zorgen dat ze leert dat de meeste honden haar echt niets willen aandoen als ik haar angstvallig weg ga houden bij alle andere honden?

Gisterenmiddag ging het zó goed.. En door haar reacties naar andere honden direct daarna zag ik ook een enorme boost in haar zelfvertrouwen. Maar dus wél na een hele positieve ervaring. En die kan ze alleen krijgen door dus wel andere honden te ontmoeten met zoveel mogelijk steun en support van mij.

 Ze zijn inderdaad heel anders. Momo was altijd bedachtzamer maar ook assertiever. Elsa is een blij ei dat eigenlijk het liefst de hele wereld heel open tegemoet treedt. Maar totaal niet assertief. Zij reageert meer geschrokken en verbaast als een hond haar vervelend benadert waar Momo dan gewoon onmiddellijk laat weten daar niet van gediend te zijn. Daarom loopt Elsa ook eerder in 7 sloten tegelijk.

Mijn methode is dus steun geven met de stem, haar achter me te laten schuilen als ze dat wil en te sussen als ze tekeer gaat. "Toe meisje, dat hoeft niet, hij is lief.." en dan opzoek gaan naar positieve ervaringen en als we die hebben en er ook een klik is, mee te lopen zodat die ervaring even aanhoudt.

 Ga jij iedereen een hand geven die je tegen komt op straat? Waarom zou uw hond dat wel moeten? Omdat baasjes dat leuk vinden? 

Leer je hond in eerste instantie dat ze niet elke hond hoeft te ontmoeten. Dan zal haar gedrag veranderen. Ik zeg niet dat ze geen honden meer mag ontmoeten maar doe dat gecontroleerd. Los van de lijn dan bv. Maar leer haar vooral eerst dat ze niet elke hond moet ontmoeten op straat want dat gaat de helft van de tijd (als ik dat kan afleiden van je bericht) fout. wij verplichten honden frontaal op elkaar te laten aflopen en te laten ontmoeten. dat brengt veel spanning met zich mee. Jouw hond zal zich meer kunnen onstpannen op wandeling als ze die ontmoetingen niet moet doorstaan. 

"  Ga jij iedereen een hand geven die je tegen komt op straat? Waarom zou uw hond dat wel moeten? Omdat baasjes dat leuk vinden? 
Leer je hond in eerste instantie dat ze niet elke hond hoeft te ontmoeten. Dan zal haar gedrag veranderen. Ik zeg niet dat ze geen honden meer mag ontmoeten maar doe dat gecontroleerd. Los van de lijn dan bv. Maar leer haar vooral eerst dat ze niet elke hond moet ontmoeten op straat want dat gaat de helft van de tijd (als ik dat kan afleiden van je bericht) fout. wij verplichten honden frontaal op elkaar te laten aflopen en te laten ontmoeten. dat brengt veel spanning met zich mee. Jouw hond zal zich meer kunnen onstpannen op wandeling als ze die ontmoetingen niet moet doorstaan.  "

Sheltieduo_

 Ik zit in de luxe positie dat wij eigenlijk nooit op straat lopen; altijd in de natuur. Alleen in het bosje achter het huis is Elsa aangelijnd aan een flexlijn en bij de schapen aan een gewone lijn.

De ontmoetingen zijn dus vrijwel altijd los.

Net terug van wandelen. Het was stil op de heide. Elsa ging gelijk tekeer terwijl er niemand te zien was

Tijdens het lopen leek ze echter toch wel opzoek naar speelkameraardjes en de eerste hond die we zagen was een BC. Eén blafje maar voor ze zelf naar hem toeging. Maar hij had helemaal geen zin in spelen en negeerde haar compleet. Dan is Elsa haar interesse ook snel verloren. Op het laatst nog even 3 grote joekels van honden waarbij ze ook maar één klein blafje gaf en toen lekker ging spelen. Die speelden leuk maar waren helaas erg snel moe.

Weer een stapje vooruit dus.

 Dan zou ik zeker eerst haar leren andere honden te negeren. Als dat goed gaat kan je terug laten ontmoeten. Al zou ik dit beperken tot honden die je kent. Elke goede ontmoeting is 1 stap vooruit maar elke slechte is 10 stappen terug. Ook in het bos hoef je ze niet bij elke hond te laten kennismaken. Zoals ik al zei wij zeggen ook Mss op afstand hallo maar echt een hand/kus gaan geven doen wij niet. Sociaal zijn betekend niet elke ontmoeting spelen. Sociaal zijn kan ook zijn dat je gewoon een hond kan passeren zonder drama. Voor jouw en haar veel fijner als je honden gewoon kunt passeren zonder perse te ontmoeten