'mijn hond is bang'

Ik begrijp wel waar  dit vandaan kan komen. Nadat Charlie een maand of vijf geleden flink gebeten was door een andere hond, leek het mee te vallen. Na een maand bleek hij oprecht bang voor alles dat groter was dan hij. Staart tussen z’n benen, haren op z’n rug omhoog. 

Er wonen hier redelijk wat herders, waar hij ook zo reageerde. Ik heb hem altijd goed in de gaten gehouden, soms echt met m’n hart in mn keel, maar altijd binnen een paar minuten snuffelen ging zn staart weer omhoog en zn vacht weer glad. Zijn nieuwschierigheid won het altijd van zijn angst

Juist door het niet reageren (ondanks dat ik de situatie niet uit het oog verloor), merk ik nu dat het beter gaat. 

Hij kwispelt nog niet, maar z’n staart blijft neutraal, laat verder geen stress signalen zien en er wordt ook flink gespeeld met grote(re) honden. 

Lang verhaal kort, ik denk dat de mens vaak banger is dan de hond, en jezelf in de hand houden is soms zo lastig. 

Edit; het is trouwens niet dat ik deze situatie opzocht. Klein losloopgebied en relatief veel honden, soms ontkom je er dan niet aan. 

"Ik reageerde meteen: is je hondje bang, of ben jij bang?" Dát dus heel vaak!

Ik geloof ook wel dat honden bang kunnen worden van andere honden, of een bepaald type honden door een slechte ervaring (lees aanval, gevecht).  Maar ook observeer ik vaak dat honden bang zijn doordat het baasje vreselijk onzeker en krampachtig loopt te doen als er een 'enge' hond gepasseerd moet worden. En dan is er nog de categorie slecht gesocialiseerde honden die 'gehandicapt' zijn doordat ze uit de brøødføk wegkomen, of veel te beschermd zijn opgegroeid...

Eén van mijn honden was erg bang van herders. Dan zoek ik het juist op, ben met verschillende herderbaasjes en hun hond gaan meelopen "vind je dat goed als we meelopen?'. Inmiddels zijn er zoveel goede ervaringen dat het helemaal geen issue meer is. Zijn beste vriend is nu een prachtige Oud-Duitse herder :D

Shadow is ook als pup heel vaak belaagd door de zelfde loslopende bruine labrador. Die blij ei kwam al van 100 meter op ons afgestormd. Daar was ze altijd bang van. Wilde vluchten. Shadow liep aan de lijn anders was ging ze er vandoor. Die man deed er nooit niks aan. Die zei alleen maar dat komt niet goed hoor als je pup nu al zo bang is. 

En een keer door 3 Deense doffen belaagd en ook die eigenaar zei je moet je pup loslaten dan gaat het wel goed. Now way want dan was ze in paniek weg gevlucht.  Stond ik daar met een doods bange pup en 3 Deense doggen om ons heen. Een pup die weg wilde maar niet weg kon.

Maar merk aan haar nog steeds dat donkere labradors of grote donkere honden dat ze daar op reageerd als die ineens om de hoek komen. Ze gaat dan even blaffen met als bedoeling blijf uit mijn buurt. Is meestal maar heel even dan is het over. En ze kan er ook echt wel mee samen als de eerste schik over is. 

Maar dat is echt vanuit haar. Want ik ben echt niet bang van een labrador of Deense dog. Haha meestal de grootste goedzakken die er zijn. Dus ja ik denk dat een hond ook echt wel bang kan zijn van een bepaald type hond.

Hier is een paar dagen geleden een teckel  pupje van 4 maanden oud, dood gebeten op de hondenweide. Een hondenweide waar iedereen vrij in en uit gaat.

Hond bang of baasje bang.. tja wat maakt het uit? In beide gevallen is het handiger om je eigen hond dus niet in de buurt te laten.

Ik zal zelf niet snel zeggen dat mijn hondje bang is voor bepaalde rassen. Maar wat ik wel merk is dat hij niet goed samen gaat met bepaalde rassen.
Vooral herder achtige honden. Deze benaderen hem bijna altijd met de kop heel laag, focussen compleet op hem, en beginnen hem dan op te jagen. Mijn hondje blaft dan, dat wordt genegeerd, hij zet het vervolgens op een lopen, de herder er achteraan, geen oog meer voor omgeving, compleet gefocust op mijn hondje, vlak achter hem rennen.. enz enz.
De meeste ongelukken die Twinko heeft gehad zijn ontstaan tijdens het jagen van een herder. Knie gebroken omdat hij in paniek voor een Mechelaar vluchtte en een kuiltje daardoor niet zag.
Overreden door een scootmobiel omdat hij in blinde paniek weg rende voor een Duitse herder die achter hem aan zat. Gekneusde poot door een herder mixje dat hem door het zand opjoeg. Ik heb hem ooit tussen de kaken van een witte herder vandaan moeten halen die hem na het opjagen wel greep.

Maar goed, hier bedoel ik niet mee dat herders rot honden zijn, helemaal niet, ik vind ze prachten en super lief. En ze bedoelen het niet gemeen, dat weet ik. Maar in combinatie met mijn klein rennend hondje is het gewoon geen succes.

Zelfde geldt voor jonge honden, honden die heel enthousiast spelen (labradors, boxers etc).. allemaal geen succes.

Maar er zijn ook rassen (groot en klein) die spelen door te rennen. Achter elkaar aan, dan de ene voor, dan de ander. En dat gaat prima. Dat vind Twinko leuk!

Kortom, ik denk dat ‘bang’ meestal niet het juiste woord is. Maar het is wel het meest makkelijke om in het snelle passeren even te roepen naar de ander.

 Die wou zijn hond er met geweld van af rukken, waardoor Dobby natuurlijk een enorme wond zou krijgen. Die hond had zich een dag eerder door zijn nylon riem gevroten en die man had die 2 stukken aan elkaar geknoopt en toen gaan wandelen. Hond rukt aan de lijn, de knoop gaat los, hond steekt over en knokken.

Het is dat ik op instinct het juiste deed, want die baas had géén idéé.


Trouwens, Dobby valt preventief uit naar de types die hij niet moet. Met die Dobermann was ik omgelopen wegens zwart, groot en gladharig, maar Dobby moest en zou er naartoe, leuk leuk. Zal wel in de smallere bouw en lange snuit zitten. Ik zit er ook wel eens naast, maar ik kijk gewoon naar hem.


Herders vind hij daarentegen super cool. Alle herderbaasjes verbaasd, want die horen dus inderdaad vaak dat andermans hond een keer geknokt heeft met een herder.

 Ik ben een keer op dezelfde middag twee keer dezelfde route gaan lopen. Een keer met mijn witte herder en een keer met de zwarte herder van onze buren. Met mijn hond kreeg ik allemaal oh en aah wat mooi, met de zwarte kreeg ik vuile blikken, ontwijkende mensen en zelfs iemand die zei: "ik kan wel zien dat die vals is." 

Heel apart om mee te maken. 

Ik vind het net jammer dat dat vaak zo'n vooroordeel is dat het wel door het baasje zal komen. Mijn hondje is écht bang. Ze is nochtans goed gesocialiseerd en ze heeft haar eerste jaren bij mijn vader gewoond die zeker niet bang is van honden. 

Het probleem is net geweest dat ze van karakter al redelijk bang aangelegd is en dat ze als pup heel veel contact gehad heeft met andere honden en misschien net wat te weinig beschermd geweest is tegen grote/wilder spelende honden. Ze is nooit aangevallen geweest, maar er zijn wel grotere honden geweest die te ruw met haar gespeeld hebben waardoor ze bang geworden is. 

9/10 keer, wanneer ik andere hondenbaasjes waarschuw dat ze bang is van andere (vooral grotere) honden krijg ik als reactie: "Ben je niet vooral zelf bang?" of "Ze is misschien wat overbeschermd geweest, denk je niet?" of iets anders in die aard waarbij mensen ervan uitgaan dat het wel mijn schuld zal zijn. Dat ik zelf verlegen en stil ben tov mensen die ik niet kan, zal misschien ook nog meespelen bij hun beeld, terwijl ik echt niet bang ben van honden (eerder van de baasjes dan haha).

Ik weet alleen ondertussen hoe mijn hondje reageert, dus ja, ik probeer dat te voorkomen. Wat mensen dan opvatten als overbeschermen. Ik merk zelf gelukkig al dat het de laatste tijd al stukken beter gaat sinds ik de situaties en honden vermijd waarin ik weet dat mijn hondje angstig is. 

Alle 2 mijn aussies zijn een beetje bang voor herders, maar ik zal ze daarom echt niet ontlopen.

Er loopt bij ons een herder in het losloop gebied welke het nogal leuk vindt om naar andere honden uit te vallen, heeft hij dus ook bij alle 2 mijn honden en de hond van mijn ouders gedaan, nu zijn ze alle 3 angstig voor herders, ze gaan er niet vandoor maar komen dan bij mij of mijn moeder lopen ( daar voelen ze zich veilig ), Djaira is pas ook achterna gezeten door een witte herder welke haar in haar kont probeerde te grijpen omdat ze voor deze dus wel op de vlucht ging ( ook in het losloop gebied ), gelukkig kwam ze naar ons toe tijdens het rennen en hebben wij de hond weggejaagd.

Als kleine pup werd Raiko aangevallen door een border collie, ik had hem nog maar enkele weekjes en een vriendin stelde voor samen eens een klein wandelingetje te maken. Raiko was toen 3,5mnd geloof ik, haar hond kon goed met andere honden zei ze... Haar hond loopt altijd los en viel mijn kleine pup aan. Het heeft dan heel lang geduurd voor hij border collies vertrouwde, niet enkel die hond maar alle border collies of honden met een tekening die daarop leken. Maar met ouder worden is dat er gelijk uitgegaan. Op de hondenschool adviseerden ze me als hij ging grommen meteen corrigeren met een ruk aan de riem maar dat hielp niet, na veel lezen over positieve training ben ik gestopt met hem te corrigeren en geleidelijk is zijn vertrouwen in collies gegroeid. Nu kan hij zelf fijn spelen met een border collie, ook omdat ik hem daar niet meer van weghou. Vroeger dacht ik 'ohnee ie gaat uitvallen' en onbewust kwam er al spanning op die riem van mezelf dus ik denk wel dat ik zijn gevoel ergens gevoed heb onbewust. Ik ben blij dat hij er intussen over is

Mijn honden zijn ook wel wat voorzichtiger in het benaderen van bepaalde honden.

Of ze ontwijken ze bij voorbaat al.

Voor Freggle geldt dit allang niet meer trouwens, hij blijft zo dicht bij huis dat hij geen andere honden meer tegen komt.

Maar ik kan niet echt zeggen, dat Black bang is voor bepaalde honden.

Hij ligt meer op dezelfde lijn met andere jachthonden, retrievers, etc.

Eigenlijk alle 'zachte' honden daar zit hij van nature al op één lijn mee.

Herdershonden, bull achtige honden, vechtersbazen, eigenlijk de meer 'harde' honden. 

Dat zijn honden die zo anders zijn, dat hij ze meestal negeert, ontwijkt.

Maar bang is hij er niet voor, hij kan ze wel begroeten, normaal passeren e.d.

Daar blijft het dan meestal bij.

 Oei, en laat nu dat net een heel slecht advies zijn: je hond gaat die onaangename snok ook nog eens linken aan de andere hond. Het slechte gevoel met de ontmoeting van de andere hond wordt daardoor nog versterkt....

Bovendien is grommen communiceren, niks slecht aan.

En dat is wat nog steeds gebeurt in heel veel hondenscholen:honden moeten andere honden negeren op de plein. wagen ze toch een poging om te communiceren met de andere honden, dan volgt er op een of andere manier een correctie van de eigenaar.

tja, hoe verpest je honden....

Ik kom het gelukkig niet tegen, en over het algemeen heb ik wel leuke reacties op de honden als ik er krijg. (Behalve van de wannabe jager die denkt dat de wereld van hem is die in de straat woont)

Er wandelt hier wel regelmatig een man met een beagle, die hond is echt bang van andere honden (of toch de mijne in ieder geval, geen idee hoe hij reageert op andere honden)
Ik zie uiteraard geen enkele noodzaak om mijn honden er toch bij te laten en als ik zie dat de man er aan komt, wijk ik gerust uit of wacht een eind zodat de man op zijn gemak verder kan gaan zo der dat de hond te onrustig wordt. De man blijft er gelukkig zelf wel kalm onder, wandelt gewoon verder.

 Ik weet het, maar als je er niets van kent geloof je die raad en volg je dat op, gelukkig wist ik snel beter! Ik zou dat inderdaad iedereen afraden. Inmiddels is onze hondenschool ook al beter op dit vlak, de trainers hebben nieuwe cursussen gevolgd en volgen nu ook de positieve beloningen ipv correcties, we trainen ook op aandacht en de klikker. Dus gelukkig staan ze ook niet stil, helaas trainen nog veel scholen met het idee dat je je hond moet corrigeren en domineren

 Zeer apart om mee te maken. En dat zijn dus de vooroordelen van de mens puur op uiterlijk. Hier is het ook alleen maar aah lief, mooi, wow. Vooral omdat Shadow ook altijd de mensen negeert. 2 meter voor me uitloopt en dan mensen passeert op 30 cm afstand zonder ze aan te kijken en gewoon doorloopt. Maar ze kijkt niet naar hardlopers wielrenners scooters auto niks. En dan zie je mensen echt kijken naar haar van knap hoor.

Ik snap het probleem niet zo.

Het lijkt mij heerlijk als iedereen bang is voor mijn hond. Kan ik tenminste rustig wandelen 

Ik neem nu juist vaak mijn herder mee als ik met mijn kleine hondje ga lopen, anders moet ik continu alles en iedereen van die kleine afslaan 

 Wow.... Nee, ik snap het, zo wandel je niet bepaald relaxed met je hondje.

Nogmaals, ik zeg nérgens dat honden niet bang kunnen zijn, of dat het een probleem is dat honden bang zijn. Ik heb het vooral over de baasjes die dat roepen, terwijl die bange hond vervolgens helemaal niet bang is, maar dit door het baasje wel wordt. Dat ik zo vaak onzekere baasjes zie en dat onzekere gedrag wordt overgenomen door de hond, die eerst niet bang was, maar het wel wordt..

Dat zal in meer dan een aantal gevallen vast zo zijn. Maar als eigenaar van een onzekere hond met stomme angsten kan ik zeggen dat honden geen spiegel zijn van de eigenaar. Niet 100% in elk geval. Het blijft nog altijd een wezen met een eigen energie die uit gaat van zijn eigen emoties en instincten. Ze zullen zich absoluut optrekken aan de eigenaar, maar dat is maar tot zover.

Als ik ergens langsloop en ik zie een driewieler en ik reageer daar niet op want ik vind dat totaal niet eng, dan kan mijn hond alsnog bang zijn voor zoiets stoms. Tegenovergesteld ben ik verschrikkelijk bang voor spinnen, maar als er eentje door onze huiskamer rent en mijn hart zit in mijn keel, dan gaat mijn hond erachteraan om ermee te spelen en op te eten. Als een hond echt zo erg let op de eigenaar en zich daar aan spiegelt en angst en stress overneemt, dan zou mijn hond niet bang moeten zijn voor driewielers en wel voor spinnen die door de huiskamer racen.  

 Toen Raiko nog bang was van border collies dacht hij niet toen wij gingen wandelen 'hopelijk kom ik vandaag geen bordercollie tegen want... Hopelijk kom ik er nu op de wandeling echt geen tegen' terwijl ikzelf bij elke hond in de verte dacht 'oei, hopelijk is dat geen bordercollie of iets gelijkaardigs, ik zal opletten..' Dusja ik geloof wel dat je als baasje angst kan voeden als die aanwezig is tenminste. Raiko ervaarde pas angst als hij ermee geconfronteerd werd, bvb door een collie te moeten kruisen op een smal pad, niet als hij die hond in de verte al zag, daar was hij dan totaal nog niet mee bezig maar ik soms wel en dat voelde hij, mss reageerde hij daarom ook soms op die bepaalde honden

 Maar dit is in mijn ogen toch iets anders. Als ik zag hoe relaxed die honden waren, totdat de baas tegen ze praat, en ze dan zo onzeker óf juist heel fel worden.. uiteraard hebben honden ook hun eigen angsten die ze zelf kiezen, al reageren wij er niet op. Als ik een driewieler zie en ik reageer hier heel angstig op, houdt Kahlúa korts en zeg dat het goed is etc, ben ik er zeker van dat, de volgende keer als we een driewieler zien, zij er toch anders op zou reageren.. 

Nu scheelt het dat ik, en Kahlúa ook, niet snel bang zijn, ze schrikt hooguit een keer maar herpakt zich snel. Ik vind het vooral raar dat veel mensen het zo snel op een bange hond gooien, terwijl er in principe niets mis is met die hond. Ik loop ontzettend veel doggydates, dus zie het eigenlijk tijdens elke wandeling wel gebeuren. 

 Misschien omdat ze bepaald gedrag al snel als angst of onzekerheid bestempelen terwijl het dat in wezen niet is?

Zo kan een hond in bepaalde (nieuwe) situaties bijvoorbeeld wantrouwig zijn, behoedzaam of terughoudend. Wil hij eerst tijd en ruimte krijgen om situaties in te schatten. Dat is heel natuurlijk en gezond gedrag, want het heeft met overlevingsinstincten te maken. Een dier dat goed situaties kan inschatten zal langer leven dan een losbol die nergens over nadenkt en zich onbezonnen in situaties gooit.

Maar het wil niet zeggen dat de hond bang is, of geen zelfvertrouwen heeft. Hij is omzichtig en alert. 

Ik denk dat het vaak met dit soort nuances te maken heeft. Dat bij een hond die terughoudend reageert, er al snel gedacht wordt: Oh kijk, hij is bang!

Idd, het omgekeerde gebeurt helaas ook.
Zo ken ik iemand die steevast zijn hond laat zwemmen, verplicht. Het beest spartelt, doet alles om weg te kunnen uit de situatie, proest en spettert... Maar baasje lacht erbij en zegt 'man man, Tis weer geen houden aan hoor, hij is weer zo gek als een achterdeur'

Triestig, maar ja.. .

Mijn hond valt uit naar zwarte honden, maar alleen in eigen gebied (wijk). Op het moment dat we naar het bos gaan, is er geen enkel probleem. Kom het door angst, geen idee. Toen hij klein was wel weggevlucht voor een rottweiler na een minder prettige ervaring (te enthousiast).

Ik geloof dus best dat veel honden onzeker of bang kunnen zijn voor bepaalde type honden. Soms verstopt de eigenaar zich achter de hond, maar wat het ook is maakt niet zoveel uit. Ookal is het de baas die bang is, dan heb ik liever ook dat ze een ontmoeting mijden. De mijne die pikt spanning feilloos op en dat kan omslaan tot gevecht, met het verkeerde type hond er tegenover

"  Misschien omdat ze bepaald gedrag al snel als angst of onzekerheid bestempelen terwijl het dat in wezen niet is?
Zo kan een hond in bepaalde (nieuwe) situaties bijvoorbeeld wantrouwig zijn, behoedzaam of terughoudend. Wil hij eerst tijd en ruimte krijgen om situaties in te schatten. Dat is heel natuurlijk en gezond gedrag, want het heeft met overlevingsinstincten te maken. Een dier dat goed situaties kan inschatten zal langer leven dan een losbol die nergens over nadenkt en zich onbezonnen in situaties gooit.
Maar het wil niet zeggen dat de hond bang is, of geen zelfvertrouwen heeft. Hij is omzichtig en alert. 
 
Ik denk dat het vaak met dit soort nuances te maken heeft. Dat bij een hond die terughoudend reageert, er al snel gedacht wordt: Oh kijk, hij is bang! "

Alaska's Finest!

 Wij hebben een Rhodesian ridgeback pup. Ridgeback’s zijn terughoudend naar onbekende mensen, hoort bij het ras. Ik krijg bijna elke wandeling wel te horen dat hij bang is omdat hij niet enthousiast is naar andere mensen. Dat is niet normaal voor een pup dus hij komt vast van een slechte fokker. 

Diezelfde mensen kijken mij dan weer met verbazing aan als ik zeg dat hij niet bang is.. 

 Ik begrijp heel erg wat je bedoeld, zo is zeg maar de bazin bang voor Faro en dan de hond helemaal uit zijn plaat, loopt hij met het baasje, die niet bang is voor Faro, niks aan de hand.

Natuurlijk zijn er echte bange honden.

Faro is bijna doodgebeten door een Pittbull, maar het is niet Faro die bang is voor loslopende sterkte honden, ik ben op mijn hoede, dat breng ik over naar Faro, hoe goed ik ook acteer, bij mijn man heeft Faro nergens geen last van.

Faro gaat heel stoer lopen, een beetje uitdagend vind ik, bij mijn man dus niet.

Hij is ook een keer door een collie aangevallen, daar merk ik wel aan dat als een collie gaat liggen dat hij ruikt of het de hond is die heem heeft gebeten, is het de hond dan wil hij er ver omheen, zo niet dan loopt hij er gewoon langs, hij weet dus wel wie hem heeft gebeten.

Ik kom het zo vaak tegen, kleine hondjes die bang zouden zijn voor Faro, maar als het vrouwtje staat te kletsen of te bellen dan komt het hondje gewoon even snuffelen bij Faro.

Het komt dus vaak voor, vind ik ook.

Maar natuurlijk zijn er ook honden die echt bang zijn, aan het baasje dan de taak om dan juist met een rustige herder (ik noem maar wat) te gaan wandelen.

Angst weghalen lukt niet bij elke hond, maar als je het nooit probeert dan is dat zeer zonde, vooral voor de bange hond.

Inderdaad. Ik heb het zelf ook niet zo op herders, en dat terwijl ik er zelf een heb, ze zijn geweldig maar de baas toe, maar ik weet ook hoe ze op andere mensen en honden reageren. Gek genoeg kan Kahlúa ook niet goed met de meeste herders overweg, er wordt wel eens een winterwandeling georganiseerd, Ik ga daar dan heen, maar ik merk ook dat Kahlúa als normaal zelfverzekerd hond, hier erg onzeker van kan worden. Bang is ze niet. 

Als mensen dan zeggen: mijn hond is bang voor herders, heb ik daar uiteraard begrip voor, maar ik denk wel dat dit mééstal aan het karakter ligt van de hond, en niet aan het ras zelf..

mijn hond drijft ook, sommige baasjes schrikken daar van, wat ik begrijp, maar als ik dan kijk naar die hond, die hier nauwelijks op reageert, weet ik, en die hond zelf ook, dat Kahlúa geen kwaad in de zin heeft.. leuk is anders natuurlijk, maar dit wordt al snel als 'aanval' gezien wat ik niet vind kloppen..  daarbij hoeven honden aan Kahlúa maar 1 keer te laten merken dat ze er niet van gediend zijn en het is klaar, maar de meeste negeren haar gewoon, dan ben ik altijd degene die haar een korte time out geeft als ze te gefocust blijft.