Hoe dan? Een hond kan nog zo veranderen als hij eenmaal gewend is?
Hoe kan je een klik voelen als je hem nog nooit gezien hebt.
Kijk ik was echt smoorverliefd op Faro door de filmpjes en de foto's, hij bleek 10 cm groter te zijn dan opgegeven was, maar dat maakte niet uit.
Ik hield wel meteen van hem, dat ging wel snel, noem je dat een klik?
oh een beagleachtige wat een lieverd zeg
wat ís eigenlijk zijn achtergrond, is daar iets over bekend? Had je je ingelezen over het karakter?
Plaste hij uit spanning?
(ik ben niet nieuwsgierig hoor haha)
Heej,
Hij komt van een fokker, dus er is weinig over bekend. We hadden ons wel ingelezen en zijn ook goed ingelicht door het asiel zelf. Intussen is iemand van het asiel op huisbezoek geweest met nog wat tips, dus het gaat steeds beter!
Groetjes,
mooi om te lezen, hou ons af en toe nog eens op de hoogte als je wil
het ziet eruit als een echte lieverd!
Met mijn huidige hond had ik totaal geen klik in het begin. Ik woonde toen nog bij mijn moeder en in een opwelling van haar zijn we via het asiel naar haar baasjes gereden. Toen was de keuze aan mij: deze hond of geen hond. Ik was toen 12 jaar en ik wilde graag een hond.
Achteraf heeft deze hond mijn leven gered en ben ik dolblij met haar.
Ik heb meerdere stages gelopen bij een asiel en daar merkte ik na een paar wandelingen vaak of ik een hond leuk vond of niet. Maar als je 1x gaat lopen is dit heel lastig te bepalen. Ook krijg je als vrijwilliger wat meer informatie over de hond omdat je natuurlijk weet hoe ze binnengekomen zijn en informatie en ervaringen van veel anderen krijgt. Dus kan je onderling overleggen.
Het ras speelt zeker mee maar heb in het asiel gemerkt dat een klik belangrijker is voor mij dan een ras. Ik heb geweldige kliks gehad met allerlei rassen. Vaak pastte deze dieren helaas niet in mijn situatie. Ik heb ook een klik gehad met een rose kaketoe terwijl ik verder weinig met vogels heb ;p
ik ben best benieuwd hoe het inmiddels gaat
Ik ben uitlater geweest bij een asiel. Die honden zien misschien wel 6 verschillende uitlaters per dag waarmee ze gaan lopen, daarbij wordt hij ook nog 2x per dag gevoerd wat weer iemand anders kan zijn en dan wordt de kennel ook nog schoongemaakt door weer iemand anders.
Als jullie dan 1 van de 10 mensen zijn en ook nog vreemden, is het niet heel raar dat hij jullie niet heel interessant vind.
Wij hebben gisteren een asielhond geadopteerd. Hij is best onzeker. Maar voldoet aan alles wat wij zoeken in een hond en onze andere hond vind hem ook oke. Nu is hij hier nog geen 24 uur en is al een grotere knuffelkont dan in het asiel.
Ik denk dat er wel iets van een klik bestaat maar ook dat dat grotendeels tussen onze oren zit. In het asiel had ik wel af en toe honden die eruit sprongen met hun klik maar als ik vaker met dezelfde honden ging lopen kreeg ik ook daarmee een klik.
Ik denk dat ras een groot punt kan zijn wat vaak overgeslagen wordt bij herplaatsers. Tuurlijk is elke hond anders maar als je een beetje weet waar een ras voor gefokt is kan je daaruit een bepaalde verwachting scheppen.
een hond die van oorsprong gefokt is om iets zelfstandig te doen zal wrs minder aanhankelijk zijn dan een hond die met de baas moest werken.
Als je je er niet goed bij voelt, niet doen maar kijk ook echt of je een praktische match bent (is het lijstje alleen zijn, met andere honden enzo wat je zoekt en is het een ras/kruising die je aanspreekt en past hij/zij bij je ervaring)
Ga desnoods met een asiel overleggen over wat bij jullie past.
Er staan bijna 400 honden op ikzoekbaas.nl er zit er vast een voor jullie bij
Wij hebben bij de 3e ja gezegd en soms heb je het bij de 1e al en anders de 15e.
Het hondje, een Beagle, woont al 3,5 maand bij TS
@Bo. Ik ben ook wel nieuwsgierig hoe het ondertussen met Jules gaat.
Dag iedereen!
We zijn nog steeds heel erg blij met Jules! Het is geweldig om te merken hoe hij steeds gelukkiger is als ik thuiskom, mij volgt of bij mij komt staan,... Het zal nooit de hond zijn die je gezicht aflikt of heel de tijd komt knuffelen, maar als ik bijvoorbeeld bij hem op zijn mat zit merk ik wel dat hij graag tegen mij aan komt liggen of zijn kop op mijn hand legt .
We volgen nu een vierdaagse workshop wandelen aan de leiband, want hij is wel wat meer beginnen trekken en valt van veraf ook uit naar andere honden. Maar hij leert wel goed en ook op de hondenschool zijn ze positief verrast over hoe snel en goed hij nog bijleert!
Zijn voeding blijft een moeilijke, zijn stoelgang en huid zijn niet geweldig maar ook niet slecht.
Groetjes, en bedankt voor jullie interesse :)!
ohw ik vind hem leuk hij straalt ook een bepaald soort rust uit. Mijn vriend en ik zaten hierover gelukkig wel op een lijn, we houden allebei niet van hele drukke honden dus een paar rassen vielen al af. En onze herplaatser is heel gek met een bal maar in huis ook erg rustig, vind het heerlijk zo.
wat een leukerd
heel veel plezier met hem
wat een fijne update
Hier in de buurt lopen ook nog niet zo lang een man, vrouw en beagle, en al vanaf ver gaat de beagle in joelstand als hij Jenna ziet. En ook Jenna reageert daar dan weer op dus is dat altijd een heel blaf en joelconcert als we elkaar per ongeluk tegen komen.
Fijn dat het allemaal best goed gaat en dat jullie erg blij zijn met Jules. En Jules met jullie
Ook fijn te lezen dat hij goed en snel leert en dat ze positief over Jules zijn op de hondenschool.
Mooie update!
Aaah zo'n hond heb ik ook maar stiekem krijg ik ineens een natte neus in mijn gezicht, worden mijn armen gewassen, want ja bodylotion is bah volgens Faro.
Je zal zien dat hij steeds meer durft, ik hou juist van dat soort honden, want als ze genegenheid tonen dan menen ze het ook echt.
Niet dat de andere hondjes het niet mensen voordat ik iedereen op mijn dak krijg.
Maar je zal zien, het word alleen maar mooier, de band word sterker, je gaat elkaar leren lezen en schrijven.
Ik heb zelf altijd asielhonden en ook al jaren vrijwilliger in een asiel. Je mag niet vergeten dat deze honden veel mensen zien en dat jij gewoon de zoveelste bent die met hem gaat wandelen. Dat hij dan wat afstandelijk is, is normaal.
Ik vind de klik zwaar overroepen, had die aanvankelijk ook niet met bijv Tibo, maar hij was een hond uit de duizend. Ik moest hem gewoon eerst de kans geven en leren kennen, ben dus verscheidene malen met hem op wandel geweest en eens thuis werd de band enkel sterker en sterker. Zou het nooit anders willen, een klik en schattig, zij geen beweegredenen om een hond te nemen, zo kijk je over een hond heen die echt een maatje zal worden. Ik hoor het zoveel van mensen die een hond adopteren, ze zeggen stuk voor stuk "maar nu is hij heel anders, zo leuk".
Sorry hoor, maar moest toch even smakelijk lachen over de "klik"die er moet zijn met een asielhond.
En dan wel meteen.
Hoe kan men dat verwachten van een hond, wat hierboven meerdere keren ook al gezegd werd, die zoveel verschillende verzorgers ziet en daarvoor misschien wel zo uit een thuissituatie in het asiel geplaatst is.
Toen wij voor Joey gingen kijken snipte hij Ben in zijn hand en moest hij ronduit niks van ons hebben.
Maar juist omdat hij mishandelt was, begrijp je zoiets toch?
Voor ons een reden des te meer om aan de slag te gaan en een klik op te bouwen, nou die is er gekomen hoor, rotsvast.
Net als bij jullie Jules, het kost wat tijd, maar je hebt er een hele fijne hond aan, heel veel plezier met hem!
Wat een onaardige openingszin, helemaal omdat het hier om meningen van mensen gaat.
Ik denk dat het woord 'klik' vaak ook verward wordt met 'band'. Als je naar een asiel gaat, dan loop je daar toch niet naar binnen en zegt: ach, het maakt allemaal niks uit, ik wil een hond, ik hoef niks te zien en te weten, doe mij de eerste in het rijtje maar. Je kijkt toch vaak eerst op de site, of loopt een rondje, waarbij je de ene hond leuker vindt dan de andere. Waar je bij het koppie van de ene hond smelt, doet een ander koppie je net iets minder; ongeacht (objectieve) schoonheid.
Waarom zijn jullie precies naar Joey gaan kijken in het asiel? Omdat iets je aantrok lijkt me? Je kreeg er een bepaald gevoel bij wat je niet kreeg bij de andere honden die er waren.
Als je een groep met 10 onbekende mensen ontmoet, dan zal je ook niet met alle tien meteen een klik hebben. Je zal naar een paar mensen meer toetrekken dan naar de rest, en welke mensen dat zijn staat eigenlijk binnen een paar seconden/minuten al vast: 'de klik', of noem het misschien de eerste indruk. Dat is echt een gevoel, een evolutiedingetje ook, wat niet goed te omschrijven of te definiëren is.
Natuurlijk kan je met alle tien een band opbouwen als je tijd met ze doorbrengt, je zal ze dan ook allemaal beter leren kennen en zo een beter beeld krijgen. Je eerste indruk kan natuurlijk ook veranderen, mensen (en honden) kunnen leuker of minder leuk zijn/worden dan eerst, maar dat hoort niet bij die initiële klik.
Hoeveel belang je hecht aan die klik is dan natuurlijk persoonlijk. Zoals te lezen is, is dit bij iedereen verschillend. Niks is goed of fout in dat opzicht. En dat vinden wij niet raar, dat vinden we alleen maar bijzonder ()
Misschien was mijn openingszin onaardig, maar hoe kan je een "klik"verwachten bij een hondje, dat je voor het eerst ziet in zo'n verwarrende situatie voor een hond.
Natuurlijk kan ik begrijpen dat je je van te voren bedenkt wat voor soort hond wil of dat je kijkt naar foto's.
Maar "De klik"kan er dan nog niet zijn toch?
Wij hebben ook naar Joey gezocht, zeker, op de site van de dierenbescherming.
En we zijn gegaan voor een zeer moeilijk kansarme hond, die nauwelijks plaatsbaar was.
Bewust, wel te verstaan.
De eerste anderhalf jaar van zijn leven mishandelt, 9 maanden bij een drugsverslaafde gezeten en 7 maanden in het asiel.
2 jaar en 10 maanden oud en wij zouden de vierde eigenaar worden.
Toen ik naar het asiel belde viel het stil aan de andere kant van de telefoon want er had nog nooit iemand in de 7 maanden dat hij in het asiel zat voor Joey gebeld.
We hebben 8 prachtige Duitse Herders gehad van pup af aan, dus vonden dat we iets terug moesten doen.
Maar ik kan je verzekeren, dat de "Klik "er niet meteen was hoor met Joey.
Maar inmiddels wel en we willen hem voor geen goud meer kwijt.
Oeps oud topic
Eerste half jaar is ie niet mishandeld geweest Het ging pas fout toen wij hem bij de verkeerde herplaatste.. Toen ie bij ons kwam was het juist een hele vrije leuke knuffel hond. Maar omdat ie niks van andere dieren moest hebben (en dus een teef had gepakt) en tot 2 keer aan toe onze kat bijna pakte konden wij er (als onervaren hondeneigenaars) niks mee.
Ik schrijf hier wat het asiel aan ons verteld heeft, zei vertelde dat hij wél mishandelt was, daarbij vertelde jij me dat hij vocht met zijn moeder( hij heeft ook een heel groot litteken onder bij zijn keel, zagen we bij toeval) en buiten zat en dat er geen tijd voor de honden was en dat de eerste eigenaar hem op marktplaats wilde zetten.
Ook hebben wij gemerkt aan Joey dat hij 0,0 gesocialiseerd is, hij kon en wist niks toen wij hem mee naar huis namen en vond alles eng.
Fietsers, auto's, maar ook gewone geluiden die je in huis maakt, bv een keertje het laten vallen vallen van een pannendeksel, of het uitslaan van een vuilniszak.
Dus ook een duidelijk teken dat hij niet in huiselijke kring opgegroeid was.
Daarbij was hij ook enorm bang voor mensen, hij vertrouwde alleen Ben, zelfs met mij had hij moeite.
Dat heeft ook wel even geduurd, gelukkig hebben we veel hondenvrienden die weten daar mee om te gaan, (negeren, geen oogcontact maken) en zo kwam hij langzaam uit zijn schulp.
Nu is visite geweldig en vind mijn vader Joey de liefste hond die we ooit gehad hebben. ( Hij is fijn na 8 Duitse Herders)
Maar hij ligt dan ook altijd bij hem op schoot waarbij m'n vader dan tegen hem zegt: Kom jij het maar allemaal eens vertellen jochie. (Dan ben ik helemaal weg hoor)
En nee, Joey kan niet met alle honden maar heeft nu toch serieuze vriendjes hoor, waaronder een labrador, Stafford, Mopshond en nog anderen.
Ook is hij idolaat van puppy's, je weet niet wat je ziet dan Hij springt dan met 4 poten tegelijk omhoog, de om de pup tot spelen te verleiden, de uitslover.
Dus hij is toch nog aardig opgedroogd.
Een relatie gaat niet vanzelf, daar moet je aan werken en het moet groeien. 1e klik is alleen uiterlijk, we hebben Faya gered uit het asiel, niet gesocialiseerd en iedereen zei daar kan je niks mee. Het is een kruising staffordshire/border collie en door haar slimheid heeft ze deels haar angsten overwonnen en mijn hart gewonnen.
Precies.
Nee daar ben ik t niet mee eens. De klik gaat om het hele wezen, de ziel, de ogen, de uitstraling.
Maar misschien herken je t pas als je t meegemaakt hebt.
Ik heb met mijn dieren eigenlijk allemaal geen klik gehad.
Mijn paardje Banjo, hij was 10 maanden toen ik bij hem ging kijken. Ik was 11 en dacht aan een klein schattig veulentje maar hij was al zo groot dat ik er niet overheen kon kijken en hij ging ook nog eens op mijn tenen staan! Maar ja na jaren zeuren om een pony durfde ik niet te zeggen dat ik hem niet wilde ... Spijt Nee nooit gehad ,ik had een paardje dus ik was sowieso blij. En dat hij mij de eerste jaren duizenden vlieglessen heeft gegeven tja dat was nou eenmaal zo.
Daarna koos ik mijn eerste eigen hondje uit. Ik werkte in het asiel en dit hondje bleef maar terug komen. Ik dacht toen dat ze toch niet zo erg kon zijn en heb haar meegenomen. Helemaal niet mijn type hondje en ik vond haar in het asiel ook eigenlijk helemaal niet leuk, maar ze was zo ontzettend afgestompt en zielig. En wat was ze moeilijk! Ik heb zo vaak op het punt gestaan om ook de handdoek in de ring te gooien, maar uiteindelijk heben we (bambi en ik) het gefixed.
Daarna kwam Moh, de foto vond ik schattig en op papier paste ze erg goed bij mij. Kom ik daar bij het opvang gezin is het een hysterische drukke terriër... Ik wil helemaal geen terriër! Maar ja toch genomen en wat is zij geweldig ze past idd perfect bij mij ..
En Jules? Wat een knappe hond is dat, die klik en die band is er ondertussen ook gekomen. Lekker genieten van elkaar!
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?