Een klik of objectief gezien bij je passen?

Hallo,

Mijn vriend en ik willen een hond adopteren, en we zijn dit weekend gaan wandelen met een asielhond van 7 jaar, gered uit een broodfok.

Nu past die perfect bij ons, volgens het asiel een goede match: rustig, kan nog veel leren, kan een aantal uur alleen zitten, is goed met andere honden en kinderen, is niet agressief... maar ik voel niet meteen de klik met de hond. 

Bij het wandelen schonk hij eigenlijk geen aandacht aan ons, behalve als we even op een bankje zaten kwam hij wel met zijn pootjes erop staan en keek hij naar ons.

Nu ben ik al dagen aan het piekeren omdat ik niet zo graag een afstandelijke hond wil, en ik wil er ook graag mee spelen en hem vanalles leren. Maar ik heb ook al veel gelezen dat zo'n hond echt helemaal kan openbloeien en je beste vriend worden. Maar ik vind hem ook niet zo heel erg schattig ofzo, het zou niet mijn eerste keus ras zijn. Langs de andere kant, als ik mij laat leiden door "de klik" en hoe schattig een hondje is, kies ik er misschien één die het er erg moeilijk mee heeft om alleen te zitten of zijn er andere factoren die niet goed zijn, en die deze hond objectief gezien wel heeft.

Dus vraag ik een beetje jullie raad en ervaringen. Laat je je leiden door de klik en zie je wel wat er komt, of kies je best heel weloverwogen een hond, en ga je ervan uit dat je wel een band krijgt?

Alvast bedankt voor het advies!

Een asielhond  van zeven jaar ,die is blij dat hij even mag wandelen ,ziet waarschijnlijk meerdere verzorgers passeren en dat is ook even wennen voor hem of haar.

De meeste honden uit een asiel zijn ontzettend dankbaar ,sommige tonen dat direct ,andere hebben echt even tijd nodig ,

Vaak na twee of drie weken  en bij sommige honden nog langer ,merk je pas hoe ze in het echt zijn en ga je er zelf ook steeds meer omgeven.

Ik snap dat je een soort klik wil hebben met een hond ,maar vaak moet dat ook groeien .

Of de hond nog speels gedrag vertoont zal de tijd moeten leren ,maar verwacht er de eerste tijd niet teveel van .

Veel succes met wat jullie gaan beslissen.

Ken jij geen dankbare honden ?

Een hond die blij is uit zijn hok te mogen ,je handen likt ,tegen je opspringt  ,van vreugde keihard gaat rennen ,rondjes om je heen ,Een hond die uit een asiel komt  en met een blije kop eet slaapt speelt ,dat noem ik dankbare honden ,en ik had er vroeger altijd uit een asiel .

Dan zijn er de honden die wat behoudender zijn zoals deze ,die de situatie rustig bekijken ,en later blijk geven van vreugde ,het ligt geheel aan het karakter van de hond hoe die gaat reageren en daar kan je als mens mooi op inspelen .

Als je helemaal niets met de hond 'hebt' zou ik niet overgaan tot adoptie. Aan de andere kant, een enkele wandeling is natuurlijk totaal niet representatief. Mijn honden hebben buiten ook veel meer oog voor geurtjes dan voor andere mensen, en jullie hebben zoals je zelf al zegt nog geen band opgebouwd.

Ik weet nog dat ik een wandeling ging maken met mijn eerste herplaatser. Hij was ontzettend opgewonden, trok vreselijk aan de lijn en had totaal geen oog voor ons, er was moeilijk contact te krijgen met hem. Toch zag ik het wel zitten en hebben we hem geadopteerd. Nu is het een hond die juist enorm op ons gericht is, heel gefocust en braaf. Een band opbouwen kost een aantal weken tot zelfs maanden, pas daarna kon ik lezen en schrijven met mijn honden. 

Ollie keek ook enorm de kat uit de boom toen we haar voor het eerst zagen. Ze was timide, bang en verdrietig. Tijdens het wandelen slofte ze een beetje voor ons uit, maakte geen contact. Aaien liet ze toe, maar genieten deed ze niet.

Nu drie jaar later is ze nog steeds timide, maar wel vrolijk en is er zeker wel een band. Ze komt om knuffels vragen, is vrolijk tijdens de wandelingen en komt graag met haar neus tegen je duwen om aandacht te vragen. 

Ze kan nog steeds angstig zijn, heeft wat verlatingsangst en is onwijs gevoelig.

Mijn ervaring is dat asielhonden blijven groeien, Ollie woont inmiddels drie jaar bij ons en nog blijft ze zich ontwikkelen en ontdekken we dingen die ze nooit eerder heeft gedaan. 

Wel moet ik zeggen dat wij als een blok voor haar gevallen zijn toen we haar foto zagen. Dus een band moet zeker groeien, maar je moet ook een goed gevoel hebben over de hond. Er was niets bekend over Ollie's achtergrond, dus wij zijn echt puur op die eerste indruk afgegaan. Maar we hebben geen moment getwijfeld. 

Ik weet nooit zo goed wat er met een klik bedoeld wordt, en of ik die gevoeld heb met Ollie. Maar ik weet wel dat ik zeker wist dat ik voor haar wilde gaan en haar een fijn leven wilde geven. 

Echt advies heb ik niet voor je, behalve dat jullie goed na moeten denken of dit de hond is waar je de komende jaren je leven mee wilt delen. Als deze hond altijd een beetje de praktische keuze zal zijn, maar niet de keuze die je hart maakte is het naar mijn mening oneerlijk naar zowel de hond als jullie zelf toe. 

Een asielhond heeft een heel vorig leven achter zich (met een beetje pech meerdere). Deze ervaringen hebben hem gevormd tot de hond die hij nu is. En natuurlijk kun je een oudere hond nog dingen leren, dat maak ik telkens weer mee met Ollie, maar zijn karakter kun je niet veranderen. En hoe dat karakter is, is lang niet altijd duidelijk als ze nog in het asiel zitten. 

Ik denk dat het belangrijk is om met een open mind aan een asielhond te beginnen, geen verwachtingen moet hebben en de hond vooral ruimte moet geven om zichzelf te worden. Hou er ook rekening mee dat ondanks dat het asiel zegt dat een hond bijvoorbeeld goed alleen kan zijn, dit zomaar kan veranderen wanneer de hond bij jullie is. 

Zo reageerde Ollie in het asiel niet op andere honden, maar bleek ze toen ze bij ons was angstig te zijn en daardoor reactief te reageren op andere honden. 

Sorry voor dit enorm lange verhaal hahaha, maar ik hoop dat je er iets aan hebt. Succes met je zoektocht! 

Ik ga het er niet makkelijker op maken: ik geloof namelijk wel in 'de klik' 

Ik heb twee honden, en waar ik met één hond de klik niet had (is er eigenlijk ook nooit gekomen, maar na 7 jaar heb je natuurlijk wel een band), had ik dat met de ander dus meteen. Vandaar ook dat ik door dit verschil wel degelijk in die klik geloof.

De hond waar ik die klik meteen bij had is ook een herplaatser. Ook al is ze nu ontzettend veranderd qua karakter, die klik was er meteen. Toen ik naar haar ging kijken was ze was kat-uit-de-boom kijkend, onzeker en waar de rest van de honden om me heen dartelden en bij elkaar waren, zat zij juist afgezonderd en was mij uitgebreid aan het bestuderen. Blijkbaar vond zij ook dat ik bij haar paste, want nog geen 5 minuten later zat de voorin onze auto waarvan de deuren nog open stonden en was ze daarna niet meer bij mij weg te slaan (bij alle andere mensen die waren wezen kijken had ze dit nog nooit gedaan).

Onze andere hond past ontzéttend goed bij ons. Ik denk niet dat zij bij andere mensen had moeten zitten, wij kunnen haar precies geven wat ze nodig heeft en ik kan lezen en schrijven met haar. Ik zou haar voor geen goud meer willen missen, maar toch heb ik die klik, die ik met onze herplaatser wel heb, met haar niet. Dat vind ik zelf heel erg jammer, ik voel me er af en toe ook nog steeds wat schuldig om en wil ik dan ook geen tweede keer. Het is echt een gevoel en niet concreet te omschrijven, maar wat mij betreft dus wel een heel belangrijk gevoel.

Als het gevoel er bij jou dus niet is, dan zou ik zelf zeggen: doe het niet. Voor zowel de hond als voor jezelf is dat eerlijker. Ook al is het objectief gezien misschien een prima match, ik zou je gevoel bij zo'n keuze absoluut niet uitschakelen.

Je hebt wel besloten speciaal met deze hond te gaan wandelen, dus iets moet je toch tot hem aangetrokken hebben anders had je wel meteen nee gezegd denk ik?

Verder zou ik niet met bepaalde verwachtingen, zoals goed alleen kunnen blijven, spontaan zijn, veel contact maken, nog veel kunnen leren etc. voor een hond gaan, dat kan alleen maar teleurstelling veroorzaken.

Een hond reageert op zijn omgeving en op jou. Al speelt zijn eigen karakter en raseigenschappen natuurlijk ook mee.

Ik ben nu aan mijn derde hond, de eerste had ik al als pup en ik was heel er verliefd, zo'n gevoel was het, maar of dat een klik is weet ik niet want ik had nog wel het gevoel dat we elkaar nog niet kenden, wat ook zo was natuurlijk.

De volgende honden waren herplaatsers, uitgezocht omdat de foto mij aansprak, en omdat ze me nodig hadden. Ik had dan het gevoel, ik ken ze niet, maar ik heb voor ze gekozen en ga ervoor no matter what. En dan ga je elkaar leren kennen en maakt het niet uit hoe ze zijn, en die band groeit dan vanzelf en je wilt ze nooit Meer kwijt. Ik ervaar dat zo in elk geval.

Hier heb je ook niets aan haha. Maar volg je gevoel zou ik zeggen.

Als geredde broodfok hond in het asiel heb je waarschijnlijk al heel wat achter de kiezen, ik begrijp dan ook dat zijn gedrag anders is. 

Maar als de hond niet aan je verwachtingen voldoet zal ik er niet voor gaan dan kunnen jij en de hond ook niet worden teleurgesteld. 

Ik heb eerlijk gezegd met geen één hond een klik gehad. Zowel niet met de herplaatsers als met de pups. Hoe kan ik een klik hebben met een pup van een week, hij kon amper uit zijn ogen kijken en lag alleen maar. Wil niet zeggen dat ik het geen leukerdje vond, ik vond hem prachtig, maar klik, in mijn ogen onmogelijk op dat moment.

Ik persoonlijk vind een klik altijd een beetje onzin, tuurlijk kan het zijn als je een koppie ziet, dat je verkocht bent, maar ik ben van mening dat bij elke hond, pup of herplaatser, de band moet groeien.

De eerste herplaatser kwam mijn man mee thuis, absoluut niet het ras waar ik van hield, ik vond haar niet mooi, zelfs wat eng en bovenal verschrikkelijk druk. Maar ze had een verschrikkelijk leven achter de rug, was al 10 jaar en mijn man wilde haar nog een paar mooie jaren geven. Dus ben daarin mee gegaan. Met 3 dagen was ik verkocht, wat een geweldige hond qua karakter. Aan het uiterlijk heb ik moeten wennen, maar daar ben ik na ruim 25 jaar aan gewend  en ik vind ze nu zelfs prachtig.

De 2e was ook een herplaatser, ook zwaar mishandeld teruggekomen bij de fokker. Ze moest niets van ons weten, ik vond haar ook niet zo "leuk". Ik was vrolijke bullen gewend, niet zo'n terughoudende. Uiteraard begreep ik ook wat de reden was en hebben haar de volgende dag opgehaald. Wat ben ik gek geweest met dat hondje, terwijl ik er in het begin helemaal niets mee had.

Toen kwam ons 3e teefje, een pup dit keer. Dat was wel even wat anders en wat heeft ze het bloed onder mijn nagels vandaan gehaald. Ik dacht weleens met heimwee aan mij herplaatsers, die heb ik als zoveel makkelijker ervaren, maar ook met haar heb ik een geweldige band opgebouwd. En een absolute klik, het is mijn meisje.

Toen wilde wij nog graag een reutje erbij. Hem hadden we al uitgekozen voordat hij geboren was, dus van een klik was er überhaupt geen sprake. Maar ook met hem een geweldige band gehad. Ik mis mijn ventje nog elke dag.

Van geen één hond heb ik spijt of spijt gehad, ze zijn mij allemaal even dierbaar met ieder hun eigen karaktertje.

Terugkomend of een hond dankbaar kan zijn, dat kan zeer zeker. Misschien in een andere bewoording, maar de herplaatsers waren altijd aanzienlijk enthousiaster bij thuiskomst, vergelijkbaar met hoe pups/pubers zich kunnen gedragen. Ons teefje is nu 10 jaar, die raced niet meer van enthousiasme door het huis als ik thuis kom en dat deed onze bejaarde herplaatser wel.

Succes met jullie keuze.

Beetje herkenbaar dit. Wij zijn ook onze zoektocht in het asiel begonnen. Een hond die op papier geweldig bij ons paste, mee gaan wandelen, maar kon er totaal geen connectie mee krijgen. Op een rustig moment op m’n hurken gaan zitten zelfs met snoepjes en hij ging met z’n kont naar me toe staan en zocht totaal geen contact. Met m’n partner had die veel meer maar de verzorging komt toch echt vooral bij mij te liggen. Ook enorm lopen twijfelen en na 2 dagen was die al geadopteerd door een ander stel. Zulke honden komen super snel vaak goed terecht.

Uiteindelijk toch voor een pup gegaan die je helemaal zelf kan vormen en daar heb ik een super band mee. Wel heel druk die puppy en puber periode maar nu krijgen we er super veel voor terug! 

 Mooi verwoord ja. Zo voel ik dat ook. 
En Obi is niet perfect en ik ook niet maar hij is wel mijn snoezenbol... 

Ik zou niet gaan voor de eerste klik, maar wel goed dat je niet halsoverkop zomaar 1 mee neemt, want je wilt ook niet dat je de hond weer terug moet brengen. 

Maar ik denk niet dat zo'n eerste ontmoeting per se een klik moet geven. Sommige honden weten helemaal niet (meer) hoe ze mensen moeten vertrouwen. Ik neem aan dat het asiel wel iets kan vertellen hoe die op jullie reageert?

Persoonlijk zou ik het een hele leuke uitdaging vinden, als ik een asielhond zou nemen, om te ontdekken wat werkt. Hoe kan je elkaar leren vertrouwen en gelukkig maken, wat heeft de hond nodig.

Maar dat is iets wat je zelf moet beslissen. Soms komen honden na een paar dagen pas los, soms maanden en soms pas na een jaar. Het is denk ik goed dat je nadenkt waar je aan begint. 

Tegenovergestelde.. Vriendin van ons hadden een hond uit het asiel gehaald. Super lief en leek heel sociaal. Na een week begon ze ineens probleem gedrag te vertonen, wat het asiel niet had gemeld. Zij hadden ook die klik, maar bleek toch iets anders te gaan dan de planning. 

Lenka is mijn derde hond verspreid over veel jaren. We hebben ze als pup.

Ze is mijn allerliefste, en de band. Tja ze heeft ons geleerd hoe ze ons iets wil zeggen, wij verstaan haar en zij ons. Ze kruipt dicht tegen ons zoekt steeds contact, knort als een varken als ze niet akkoord is. als ze zich pijn heeft gedaan, zelfs als wij op haar poot trappen omdat ze weer eens voor onze voeten loopt zoekt ze troost bij ons. Dat is in mijn ogen de band.

ik ben trots dat een dIer zoveel moeite doet om ons te begrijpen en wij haar begrijpen. Dat is voor mij de band. 

En geloof me Lenka is niet perfect. 

Kan je niet nog een keer gaan wandelen??

Of heb je al besloten?

Dag iedereen,

Bedankt voor de talrijke reacties en ervaringen!

Het heeft zeker geholpen, al is het maar om te beseffen dat er zeer veel verschillende meningen en ervaringen zijn, en dat het vanuit elke situatie goed of slecht kan gaan :).

Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt, en we gaan hem morgen halen! Heel erg spannend, maar ik heb er zin in :).

Groetjes!

Veel plezier!

Ik had met al mijn honden een klik. En zij met mij. 

Maar dat het perse nodig is, nee. Een band groeit vanzelf meestal, als je samen dingen gaat doen.

" Dag iedereen,
 

Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt, en we gaan hem morgen halen! Heel erg spannend, maar ik heb er zin in .
 
Groetjes! "

Bo

 Dat klinkt positief, heel veel geluk samen.

" Dag iedereen,
 
Bedankt voor de talrijke reacties en ervaringen!
Het heeft zeker geholpen, al is het maar om te beseffen dat er zeer veel verschillende meningen en ervaringen zijn, en dat het vanuit elke situatie goed of slecht kan gaan .
Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt, en we gaan hem morgen halen! Heel erg spannend, maar ik heb er zin in .
 
Groetjes! "

Bo

 spannend, ik hoop op heel veel geluk voor de hond, en voor jullie ook natuurlijk

hou ons op de hoogte als je wil, ik ben best benieuwd naar je ervaringen.

Vandaag is dus de grote dag!

Ik ben heel benieuwd hoe het jullie vergaat. Neem de tijd om rustig aan elkaar te wennen.

Hou er rekening mee dat het alleen zijn in het begin best wel lastig voor hem kan zijn...

Laat je ons weten hoe het met jullie gaat?

" Dag iedereen,
 
Bedankt voor de talrijke reacties en ervaringen!
Het heeft zeker geholpen, al is het maar om te beseffen dat er zeer veel verschillende meningen en ervaringen zijn, en dat het vanuit elke situatie goed of slecht kan gaan .
Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt, en we gaan hem morgen halen! Heel erg spannend, maar ik heb er zin in .
 
Groetjes! "

Bo

Wat ontzettend leuk! Veel plezier vandaag en veel geluk samen  

Ik lees net dat jullie hem al gaan halen, haha. Super! Hierbij nog even wat ik wilde schrijven;

Asielhonden zien veel verschillende mensen. Ze reageren daarom vaak koeltjes op onbekenden. Kijk hoe het hondje naar het personeel is dat hij dagelijks ziet. Zo gaat hij ook naar jou zijn.

Verder ben ik absoluut voor "de klik". Natuurlijk is het verstandig om te kijken of een hond "op papier" bij jullie past, een hond die dingen nodig heeft die jullie simpelweg niet kunnen bieden (denk aan een zeer actief ras dat veel uitdaging nodig heeft terwijl je beide fulltime werkt), tja, dat is misschien vragen om problemen. Maar als je echt een klik hebt met een hond, zijn de meeste (kleinere) problemen veel overzichtelijker. Een hond waar je geen klik mee hebt, daar irriteer je je veel sneller aan, waardoor kleinere problemen (zoals onzindelijkheid, trekken aan de lijn, dat soort dingen) onoverkomelijk kunnen worden.

Veel plezier met jullie nieuwe huisgenoot! :D

" Dag iedereen,
 
Bedankt voor de talrijke reacties en ervaringen!
Het heeft zeker geholpen, al is het maar om te beseffen dat er zeer veel verschillende meningen en ervaringen zijn, en dat het vanuit elke situatie goed of slecht kan gaan .
Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt, en we gaan hem morgen halen! Heel erg spannend, maar ik heb er zin in .
 
Groetjes! "

Bo

 Wat leuk! veel plezier vandaag!

Laat je weten hoe het gaat en heel veel foto's plaatsen. 

De kans is heel groot dat de hond in huis wel veel aandacht voor jullie heeft, maar dat hij buiten gewoon is afgeleid door alle geurtjes en interessante dingen. Zeker voor een asielhond die in een saaie kennel zit is dat super leuk, maar ook mijn hond (ook een asielhond trouwens. ) is buiten constant bezig en aan het snuffelen. Is niet erg, ik vind het super leuk om haar zo blij te zien. En knuffelen doen we thuis wel. 

''Dankbaar'' vind ik asielhonden, herplaatsers, recuers, etc. niet perse. Maar heb wel het idee dat ze extra blij zijn met simpele dingen. Puck heeft de eerste dagen super veel gespeeld met speelgoed, dat had ze nooit gehad. Ze ligt ook nog steeds languit te knorren op haar kussen, zo schattig. In het asiel had ze alleen een plastic mand omdat ze daar sloopte door verveling. 

En het heeft voor mij iets extra's aan het houden van honden, om zo'n hond blij te zien en te weten dat ze het eerder echt niet goed hadden. 

" Dag iedereen,
 
Bedankt voor de talrijke reacties en ervaringen!
Het heeft zeker geholpen, al is het maar om te beseffen dat er zeer veel verschillende meningen en ervaringen zijn, en dat het vanuit elke situatie goed of slecht kan gaan .
Ik heb uiteindelijk de knoop doorgehakt, en we gaan hem morgen halen! Heel erg spannend, maar ik heb er zin in .
 
Groetjes! "

Bo

 Hoe is de eerste dag gegaan?

Dag iedereen!

Sorry voor de late reactie, het is hier uiteraard al druk geweest ;).

We zijn erg blij met onze Jules! Hij is nog niet zindelijk, dus in het begin vond ik het heel zielig dat hij zo vaak in zijn bench moest, maar nu laten we hem er telkens iets langer uit, terwijl we met hem bezig zijn, en heeft hij toch niet meer meteen de neiging om overal te plassen.

Ik kom ook elke middag over huis van 't werk om met hem te wandelen, en ook het "hondenweer" de laatste tijd was mij geen probleem! Het is uiteraard wennen en een heel andere levensstijl, maar ik zou hem al niet meer kunnen missen! Mijn klein snurkertje ;).

Hij heeft wel nogal last van diarree, dus we zijn zijn voeding een beetje aan het bekijken. Ik wil hem ook op wat hardere en gezonde dingen laten kauwen voor zijn gebit, maar de meeste pure dingen moet hij niet hebben ;). En er zijn ook kleine zaken zoals overal op springen, helemaal gek worden van zijn spiegelbeeld, etc. Maar hij is een heel rustige en ook speelse hond! Hij kent duidelijk heel wat dingen nog niet, maar is niet zo heel bang. En binnenkort kijken we eens voor een hondenschool.

Hij is buiten inderdaad vaak afgeleid, maar hij wandelt meestal mooi mee dus dan laten we hem lekker snuffelen.

Ik kijk eens voor enkele fotootjes!

Groetjes,

Bo

Daar kan ik kort over zijn: Geen klik=geen hond voor mij.

Die klik is zo belangrijk omdat je dan ook veel meer kunt hebben van een hond. Het is wel waar dat een herplaatser meestal pas na een maand of 3 zijn karakter helemaal laat zien, maar als je de klik niet meteen voelt, zou ik het niet doen.

 Ik heb mijn hond van foto's en filmpjes en verhalen gekozen, toen hij in Nederland aan kwam was er echt niet een klik, meer een opluchting om veilig te kunnen slapen, maar de band is zo vreselijk mooi geworden, ik geloof niet dat ik ooit nog zo'n band kan krijgen met een andere hond.

Dus het kan wel hoor, en je bent er zelf ook een beetje bij, ik kan me ook niet voorstellen dat je bij een puppy een klik kan voelen.

Faro was 8 jaar toen hij bij ons kwam, hij is echt helemaal onze hond met een hele mooie band, maar die is gegroeid, maar dan heb je ook wel wat hoor.

Nu heb ik me wel goed verdiept in zijn karakter, zover dat kon.

 Wij  hebben nooit pups. Bij pups is het idd veel moeilijker om te zien of je een klik hebt. De pitbull van mijn moeder kwam uit Griekenland, maar ook bij hem wisten we van tevoren dat we er een klik mee zouden hebben en dat hij in de roedel zou passen.