Niet altijd meer zo lief..

Graag serieuze tips gevraagd.

Ik weet dat Border Collies nogal baasgericht zijn en Elsa blijkt toch geen uitzondering al is het bij haar wat minder duidelijk, wat meer onder de oppervlakte.

Ik kan werkelijk alles met haar doen. Ook als ze dat niet leuk vindt zoals het verwijderen van een teek (helaas één keer nodig geweest). Ik kan haar eten en speelgoed afpakken, dingen uit haar bekje vissen, haar oppakken, haar vasthouden.. geen enkel probleem.

Maar met onze 'roedel' is dat dus anders. Mijn jongste mag niet met haar gezicht tegen de flanken of buik van Elsa komen, haar niet vasthouden en één keer snepte Elsa zelfs naar haar toen ze een raar geluidje maakte. Ik dacht dat dat kwam omdat jongste niet zoveel met Elsa doet en zij neemt nu de denkspelletjes op zich.

Maar gisteren begon Elsa opeens dreigend te grommen naar mijn vriend die haar kluifje wilde pakken. Ook merkten we dat hij haar dus niet vast mag houden, dan wriemelt ze zich boos los. Maar op mijn vriend is ze juist hartstikke gek. Stuitert het huis oor uit enthousiasme als hij bij ons komt.

Wat veroorzaakt dit gedrag en hoe kunnen we dit aanpakken? En waarom mag ik al die dingen wél bij haar doen?

Ik weet niet of ik echt advies heb. Zo te lezen vertrouwd Elsa jou, en de rest iets minder, heel normaal voor een hond. Mijn hond kan alles van mij hebben, maar vind het niet prettig als anderen hetzelfde bij haar zouden doen. Dit uit zich echter niet in grommen, ze kiest er dan voor gewoon weg te lopen, maar zou dit niet gaan, zou ze het op een andere manier duidelijk maken

Wil jij graag dat je dochter haar gezicht in haar flank legt? Is het nodig dat je vriend haar optilt? Zo niet, doe het dan niet. Ze geeft duidelijk haar grenzen aan, dus respecteer die, doen jullie dat voor haar, dan zul je merken dat ook haar vertrouwen begint te groeien. 

 Dat valt zo vanachter een scherm moeilijk te zeggen. Er kunnen heel veel verschillende dingen spelen. Het kan bijvoorbeeld iets heel eenvoudigs zijn, zoals een loopsheid die er zit aan te komen. Sommige teven worden daar behoorlijk chagrijnig of lichtgeraakt van.

Ook waarom het bij jou niet gebeurt, kan alle kanten op.

Het kan zijn dat ze jou meer vertrouwt. Maar het kan net zo goed zijn dat ze van jou meer 'schrik' heeft (als ik dat even kort door de bocht zo mag benoemen) en dus niet durft te reageren, en bij de anderen wél durft te tonen hoe ze zich op dat moment voelt.

Het hangt dus volledig af van jullie onderlinge relaties, en daar hebben jullie zelf de beste kijk op.

Wat je kan doen: persoonlijke ruimte geven. Zodat de hond de mogelijkheid krijgt om zelf aan te geven wat er speelt, zonder dat dit naar agressie hoeft over te slaan.

En als je bepaalde dingen wil bereiken: van haar vragen ipv van haar eisen.

Zo krijg je een veel beter zicht op waar het echt om draait, wat haar dwars zit of wat haar behoeften zijn, en dan kan je van daaruit als gezin beslissen hoe jullie daar best mee omgaan, zodat iedereen (mens én hond) zich comfortabel en gerespecteerd voelt.

"  Wat je kan doen: persoonlijke ruimte geven. Zodat de hond de mogelijkheid krijgt om zelf aan te geven wat er speelt, zonder dat dit naar agressie hoeft over te slaan.
En als je bepaalde dingen wil bereiken: van haar vragen ipv van haar eisen.
Zo krijg je een veel beter zicht op waar het echt om draait, wat haar dwars zit of wat haar behoeften zijn, en dan kan je van daaruit als gezin beslissen hoe jullie daar best mee omgaan, zodat iedereen (mens én hond) zich comfortabel en gerespecteerd voelt. "

Alaska's Finest!

 Wat je dan eigenlijk zegt is dat de hond het recht heeft om vrij normale handelingen niet te accepteren en met agressie te reageren.

Ik denk dat dat binnen je eigen gezin misschien wel in de meeste gevallen zou kunnen werken maar niet altijd en bij vreemden/bezoek zeker niet. Dan creëer je dus een gevaarlijke situatie. Ergo: ik wil gewoon niet hebben dat ze agressie inzet. Loswurmen en weglopen is prima maar grommen, sneppen en bijten wil ik gewoon niet hebben.

Zo was ik langgeleden bij mijn zus in Engeland. Die heeft meerdere honden en eentje zat steeds te bedelen om geaaid te worden dus toen zij naar de wc was aaide ik de hond die duidelijk zat te genieten. En opeens Hap! Gaatjes in mijn hand. Vertelde ze dat die hond dat altijd deed. Soort rare reactie op iets prettig vinden... Dus zij aaide die hond niet meer. Wist ik veel.

Overigens zeggen we op HP toch ook altijd dat we agressie tussen honden onderling gewoon niet accepteren? Waarom dan wel naar mensen?

 Euh?

Ik begrijp niet hoe je bij deze conclusie komt op basis van m'n tekst, maar misschien was die niet duidelijk...

Ik bedoel: geef de hond eerst ruimte, zodat het niet tot agressie komt! En van daaruit kan je kijken wat er speelt en het probleem aanpakken aan de basis. 

Dat is toch iets volstrekt anders dan zeggen dat het okee is dat ze agressief reageert?

 Maar wat er hier gebeurd is toch geen agressie, maar gewoon duidelijk aangeven dat ze het niet oke vindt. Wat jij een vrij normale handeling vindt, vindt zij blijkbaar geen fijne handeling en dit laat ze zien. Voor mij is dat iets dat gerespecteerd moet worden. 

"  Euh?
Ik begrijp niet hoe je bij deze conclusie komt op basis van m'n tekst, maar misschien was die niet duidelijk...
Ik bedoel: geef de hond eerst ruimte, zodat het niet tot agressie komt! En van daaruit kan je kijken wat er speelt en het probleem aanpakken aan de basis. 
Dat is toch iets volstrekt anders dan zeggen dat het okee is dat ze agressief reageert?
  "

Alaska's Finest!

 Sorry, ik las het anders. Meer van: dan moeten ze maar niet meer aan haar kluifje zitten en zo.

Ik ben wel streng (consequent) maar mijn honden vertrouwen mij ook. Als er echt iets is zoeken ze mij op. Elsa nu ook. Momo probeert dan onder mij weg te duiken (wat niet gaat als ik sta; echt heel zielig) en Elsa gaat letterlijk op mijn voeten of schoot liggen.

 Voor mij dus niet.

De eerste keer dat ik het zag was volgens mij toen wij op visite ergens waren en het mens waar ze helemaal dol op was iets bij haar deed waardoor ze zich opeens haast panisch losrukte. Dat mag van mij. En daar kunnen we rekening mee houden. Maar agressie gebruiken om haar grenzen aan te geven naar mensen, nee. Dat mag van mij niet.

Dreigend grommen (tanden bloot), sneppen en bijten is bij mij agressie, ongeacht de reden.

Eerst deed ze dit niet. Het is echt een nieuwe ontwikkeling en het is niet de bedoeling dat dit gedrag beloond gaat worden door effect te hebben want dan gaat ze het alleen maar vaker inzetten.

 Nee hoor, ik vind dat ik ten allen tijde iets moet kunnen afnemen (een scherp bot, rotzooi op straat, een rottend kadaver), of een bepaalde noodzakelijke handeling moet kunnen verrichten (zoals bijvoorbeeld teek verwijderen, wond verzorgen, doorn uit de poot halen).

En zo is dat hen ook aangeleerd, maar er wel op lettende dat de hond zich hierbij nooit in het nauw gedreven of bedreigd voelt, zodat agressie nergens voor nodig is.

"  Nee hoor, ik vind dat ik ten allen tijde iets moet kunnen afnemen (een scherp bot, rotzooi op straat, een rottend kadaver), of een bepaalde noodzakelijke handeling moet kunnen verrichten (zoals bijvoorbeeld teek verwijderen, wond verzorgen, doorn uit de poot halen).
En zo is dat hen ook aangeleerd, maar er wel op lettende dat de hond zich hierbij nooit in het nauw gedreven of bedreigd voelt, zodat agressie nergens voor nodig is.
  "

Alaska's Finest!

 Ja, precies. Vriendlief was boos en legde het kluifje weg op de kast. Ik probeerde hem nog uit te leggen dat hij haar moet leren hem te vertrouwen door het af te pakken, even iets mee doen (bekijken of zo) en dat terug te geven als ze zich erbij neer had gelegd. Maar hij was boos en wilde niet luisteren.

 Je weet dus waar het is foutgelopen, nu vriendlief nog zover krijgen dat ie naar je luistert... 

Hij gaat toch echt vanuit de basis het vertrouwen moeten opbouwen, want je kan vertrouwen niet onder dwang gaan opeisen, dan kan het serieus fout gaan.

Dit vertrouwen (opnieuw) opbouwen kan bijvoorbeeld door eerst:

- Iets lekkers geven, maar het vasthouden terwijl de hond het opeet (zoals snackstaafje uit de hand laten opeten). Zo wordt menselijke aanwezigheid gelinkt aan lekker eten zonder dat het bedreigend is.

- De hond iets lekkers geven, en enkel naderbij komen om iets extra lekkers te geven. Zo krijgt een hand die in de buurt komt van de snack een positieve connotatie: er komt wat extra bij!

Pas als de hond zich hier helemaal okee en ontspannen bij voelt, kan je vriend een stap verdergaan, en haar bot gaan ruilen tegen wat anders, of vragen het bot even los te laten en het dan weer terug te geven.

Als ook dat probleemloos verloopt, kan hij Elsa vragen het bot los te laten en het wegnemen, als dat nodig is.

Nee, ik weet niet waar het vandaan komt. Want dit was zijn reactie op haar eerste keer naar hem grommen.  Kan dus niet de oorzaak van het grommen zijn.

Misschien is het ook wel gewoon puberteit en is ze jaar grenzen aan het opzoeken in waar ze mee wegkomt. 

Hoi Liz, 

Zelf heb ik helaas niet de oplossing. Maar misschien is het een idee om hier eens over te praten met een gedragstherapeut voor honden? Ik heb,  samen met mijn gezin,  een Pyreneese Herder. Wij hebben iets soortgelijks meegemaakt. Onze hond is nu bijna 2 jaar maar voor haar gedrag hebben we vorig jaar hulp ingeschakeld. Chayou is ook zeer baas gericht en niet gesteld op vreemde, onbekende mensen. Wat heel goed is aangezien dit ras nog steeds actief wordt ingezet bij het hoeden van de schapen. Maar wij zijn een gezin met pubers en ik ben gastouder,  er komt dus nogal wat volk over de vloer bij ons. Aangekondigd,  maar ook onaangekondigd en de meesten komen via de achterdeur. Daarbij is Chayou een wat onzeker,  niet heel stabiele hond. Ik/wij waren bang dat ze door haar verdedigende gedrag ook een keer iemand zou gaan bijten, want sneppen deed ze soms ook al. Via de dierenarts zijn we bij een gedragstherapeut terecht gekomen,  zij heeft ons door positieve training handvatten gegeven om dit gedrag te veranderen voor het uit de hand zou gaan lopen. Ik moet zeggen het kost tijd,  energie,  veel geduld en als gezin moet je wel op één lijn staan. Maarrrrr in kleine stapjes merken we grote verschillen. Ik kan het mensen echt aanraden om bij problemen hulp van een expert in te schakelen. Let daarbij wel op dat je echt een goede gedragstherapeut neemt.  Het is een vrij beroep dus iedereen kan zich therapeut noemen. Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt.

Veel succes!

 Er zijn verschillende soorten grenzen, het kan zowel de mens als de hond zijn, die ze opzoekt en verlegt.

1. Grenzen die de hond stelt.

De hond wil hierbij niet de grens verleggen, maar ze bewaren.

Het is in dat geval de mens die de grens van de hond wil verleggen. Bijvoorbeeld in het geval van voernijd.

Elke hond zet daarin zijn eigen grens, die erg kan verschillen van hond tot hond. Wij, als mensen die met de hond samenleven, wensen dan vaak deze grens niet, om diverse redenen. M.i. gaat het er dan om dat de hond zélf wil meegaan in je vraag en het okee vindt om zijn grenzen ruimer te stellen.

2. Grenzen die wijzelf stellen.

Hierbij zijn wij diegene die de grenzen willen bewaren, en de hond kan diegene zijn die ze wil aftasten.

Bijvoorbeeld: bedelen aan tafel.

Dat vergt dan een heel andere aanpak. Waar het 1e geval veel meer draait rond vertrouwen opbouwen, gaat het in dit geval veel meer over duidelijk en consequent zijn.

Het goeie nieuws: in beide gevallen spelen we dus zelf een actieve rol.  Daarom vind ik het altijd belangrijk om te kijken naar je eigen aandeel en van daaruit te werken.

Over welke grens gaat het? Wie heeft die gezet? Wat brengen we daar zelf toe bij? En hoe gaan we ermee om dat iedereen zich weer comfortabel en goed voelt bij die grens, en geen enkele partij zich bedreigd hoeft te voelen.

"  Er zijn verschillende soorten grenzen, het kan zowel de mens als de hond zijn, die ze opzoekt en verlegt.
 
1. Grenzen die de hond stelt.
De hond wil hierbij niet de grens verleggen, maar ze bewaren.
Het is in dat geval de mens die de grens van de hond wil verleggen. Bijvoorbeeld in het geval van voernijd.
Elke hond zet daarin zijn eigen grens, die erg kan verschillen van hond tot hond. Wij, als mensen die met de hond samenleven, wensen dan vaak deze grens niet, om diverse redenen. M.i. gaat het er dan om dat de hond zélf wil meegaan in je vraag en het okee vindt om zijn grenzen ruimer te stellen.
 
2. Grenzen die wijzelf stellen.
Hierbij zijn wij diegene die de grenzen willen bewaren, en de hond kan diegene zijn die ze wil aftasten.
Bijvoorbeeld: bedelen aan tafel.
Dat vergt dan een heel andere aanpak. Waar het 1e geval veel meer draait rond vertrouwen opbouwen, gaat het in dit geval veel meer over duidelijk en consequent zijn.
 
Het goeie nieuws: in beide gevallen spelen we dus zelf een actieve rol.  Daarom vind ik het altijd belangrijk om te kijken naar je eigen aandeel en van daaruit te werken.
Over welke grens gaat het? Wie heeft die gezet? Wat brengen we daar zelf toe bij? En hoe gaan we ermee om dat iedereen zich weer comfortabel en goed voelt bij die grens, en geen enkele partij zich bedreigd hoeft te voelen. "

Alaska's Finest!

 Wat stel je dat goed zeg. Zelf heb ik weinig problemen met een hond die laat merken zijn of haar bot of speel op momenten niet te willen afstaan/delen. Onze x border collie geeft duidelijk aan dat haar eten voor haar heilig is en dat respecteer ik. Grapjes als "ik ga het afpakken hoor!" vind ik dan niet grappig, het maakt haar dan alleen maar feller op datgene wat ze niet wil afstaan. Wij hebben geen kinderen, dus in dat opzicht is het ook geen probleem dat zij zo is.

Echter stel ik wel een grens, want zij slaat soms door in het bewaken om het bewaken, en niet om het op te eten. Ook al kijkt geen hond/kat of mens naar haar en dat item, dan kan ze ineens uitvliegen. En daar ligt mijn grens, dan krijgt ze de keuze, opeten of meenemen naar een plek waar het veilig ligt, maar niet dat geneuzel met grommen en uitvallen naar mens of dier die niet talen naar datgene wat ze heeft. En ja, dan kan ik haar wegsturen en pak ik het object op en leg het weg. Dat is haar ook duidelijk.

Verder lees ik nog wat dingen zoals oppakken en vasthouden of tegen de hond aan liggen die dat niet wil. Mijn eerste hond (Duitse herder) was een aardige hond, maar hij hield niet zo van té amicaal zijn. Ik kon van alles met hem doen, maar mensen moesten hem niet zomaar gaan omhelzen of tegen hem aan gaan liggen. Daar hield hij gewoon niet van. Uitvallen (ineens) deed hij niet, maar tal van signalen gaf hij al af als mensen aanstalten maakten om  dat te gaan doen. (Kop afwenden, maar wel de mensen in de gaten houden, bek aflikken, verplaatsen etc. etc.) Dat was zijn grens, en als mensen de signalen niet snapten, dan was het aan mij om hem daarin te hulp te schieten. Ik wilde niet van hem verlangen dat hij tegen zijn wil in dat moest accepteren, hij was er gewoon de hond niet naar.

De andere herder vond dat overigens alleen maar fijn, hoe meer mensen met haar kroelden, des te fijner ze het vond. De x border houdt ook van kroelen, maar ook alleen wanneer het haar uitkomt haha.

Denk ook niet persé dat het aan het ras ligt dat ze bij bepaalde dingen zich nu anders opstelt. Ze wordt wat ouder en haar karakter gaat zich wat ontwikkelen.

Dat jij bepaalde dingen wel kunt doen heeft denk meer te maken met jouw manier van doen. Ik gok dat je wat rechter door zee bent, nee is nee, ja is ja. Veel honden trekken toch wat meer naar een bepaald persoon toe in een meer persoonshuishouden, ze zijn vaak verzot op beide personen maar ik merk ook dat als beide bazen aanwezig zijn of mee wandelen zijn dat er nét iets beter naar de een wordt geluisterd of wordt gekeken dan naar de ander.

Raiko heeft dit ook een tijdje gedaan naar ons toen hij nog een puber was, ik kreeg overal raad ; dominantie, baas zijn... Maar daar had het allemaal niets mee te maken, wel met vertrouwen. Je zegt dat jij haar eten mag afnemen, ze laat het dus toe als jij dat doet maar leuk vind een hond dat niet. Als Raiko eet pak ik niets af, ik kom ook niet aan hem terwijl hij eet. Hij heeft inmiddels geleerd dat het geen bedreiging is als er mensen in zijn buurt zijn van zijn kluifjes of eten, het is van hem en mensen mogen er niet aankomen van mij. Volgens mij vind je hond veel dingen niet leuk en dreigt zij om te voorkomen dat je vriend haar eten afneemt (ook al zet hij het daarna terug) ze wordt misschien ook niet graag opgetild? Ik weet niet of je hier wat aan hebt...

Ik zie niet in waarom ze opgepakt moet worden?  Bij een DA ok, maar in gewone huis tuin en keuken situaties heb ik mijn honden nog nooit opgepakt (zou ook te zwaar voor me zijn).

Dat botje afnemen, ja, dat was een domme actie.  Ik leer ze van kleins af dat ik iets neem en direct erna terug geef.  Ze zijn niet lastig en laten het doen.  Mocht er een probleem zijn, dan geef ik een snoepje in ruil voor het bot én geef het weer terug.  Een hond heeft recht op zijn spullen.  Een bot is voor de hond voedsel, dat neem je niet, nooit af.

Wat betreft je laten bepotelen als hond door jan en alleman, dat laat ik ook niet toe.  Ik laat geen "wurggrepen" toe bij mijn honden.  Ik haat dat zelf ook, ik kan dus begrijpen dat dit een naar gevoel geeft bij de hond.

Ze hebben enkel hun stem om ons duidelijk te maken dat ze iets niet willen.  Ik heb liever dat ze even grommen, zodat ik weet dat er iets is, dan dat ze niks doen en opeens snauwen (dan krijg ik een hartaanval van het schrikken).

Een hond is geen pop die alles met zich laat doen, maar een levend wezen met voorkeuren; ik kijk er helemaal niet van op dat een hond me iets duidelijk maakt.  Ik zie grommen niet als agressie maar als spreken.  (hangt natuurlijk af van het soort grom, maar mijn honden hebben nog nooit boos naar me gegromd, eerder waarschuwend en dan lossen we dat op dat moment op zonder onderdrukking).

" Ik zie niet in waarom ze opgepakt moet worden?  Bij een DA ok, maar in gewone huis tuin en keuken situaties heb ik mijn honden nog nooit opgepakt (zou ook te zwaar voor me zijn).
 
Dat botje afnemen, ja, dat was een domme actie.  Ik leer ze van kleins af dat ik iets neem en direct erna terug geef.  Ze zijn niet lastig en laten het doen.  Mocht er een probleem zijn, dan geef ik een snoepje in ruil voor het bot én geef het weer terug.  Een hond heeft recht op zijn spullen.  Een bot is voor de hond voedsel, dat neem je niet, nooit af.
 
Wat betreft je laten bepotelen als hond door jan en alleman, dat laat ik ook niet toe.  Ik laat geen "wurggrepen" toe bij mijn honden.  Ik haat dat zelf ook, ik kan dus begrijpen dat dit een naar gevoel geeft bij de hond.
 
Ze hebben enkel hun stem om ons duidelijk te maken dat ze iets niet willen.  Ik heb liever dat ze even grommen, zodat ik weet dat er iets is, dan dat ze niks doen en opeens snauwen (dan krijg ik een hartaanval van het schrikken).
 
Een hond is geen pop die alles met zich laat doen, maar een levend wezen met voorkeuren; ik kijk er helemaal niet van op dat een hond me iets duidelijk maakt.  Ik zie grommen niet als agressie maar als spreken.  (hangt natuurlijk af van het soort grom, maar mijn honden hebben nog nooit boos naar me gegromd, eerder waarschuwend en dan lossen we dat op dat moment op zonder onderdrukking). "

Martine

 Helemaal mee eens, Raiko liet me laatst ook weten dat ie iets niet fijn vond wat ik deed, ik doe het nu niet meer, is communicatie

Het probleem met jongste lijkt opgelost. Iedere dag dat Elsa geen bijzondere activiteit heeft doet zij hersenwerkjes met Elsa en dat lijkt zijn vruchten af te werpen.

Vriendlief boekt wel iets vooruitgang maar is heel klein. Het probleem bij hem is ook gewoon dat hij niet consequent is en niet naar mijn adviezen (soms zelfs eisen) wil luisteren. Dus het ene moment vindt hij het hartstikke leuk dat ze in hem loopt te bijten en het volgende moment wordt hij echt boos. Als ik dan met hem in discussie ga dat Elsa gewoon de hersencapaciteiten mist om dat te begrijpen dan komt hij niet verder dan: "Maar ik wil gewoon bepalen wanneer ze dat wel en niet mag." Zucht. Ik zeg dan maar: "Ik wil een baan en krijg die ook niet."

Gewoon een voorbeeld van zijn houding; Ik wil niet hebben dat er aan haar lijn getrokken wordt door ons. Toch rukt hij steeds aan de lijn als zij trekt. Na veel woorden daarover laat hij haar uit aan de flexlijn (dan trekt ze bijna nooit) of laat haar loslopen. Prima. Maar pas gingen we schapen voeren en dan heb ik Elsa nodig om de schapen op afstand te houden. Eerst heb ik, bij het hek, met hem overlegd: Wil hij Elsa vast houden (ze mag dan niet los omdat ik nog 100% op haar moet letten als ze los in de wei is en dat kan niet tijdens het voeren) of het voeren doen? Hij wilde Elsa vasthouden. Dus ik geef aan dat daar wel heel strenge regels voor zijn. Zo mag ze WEL aan de lijn trekken in de wei en mag je dat op geen enkele manier corrigeren omdat je haar interesse in de schapen daarmee kunt verpesten. Je bestraft haar dan tenslotte voor haar focus op de schapen.

Hij gaat akkoord, zegt "Oké" en we lopen de wei in. Elsa hangt meteen met haar hele gewicht in de lijn. We staan nog niet naast de ruif of hij geeft een mega ruk in de lijn en roept tegen Elsa : "Ophouden nu!!". Ik zeg geïrriteerd: "Dat mag ze in de wei." Hij: "Maar ik vind het reuze irritant en wil het niet hebben." Nu schiet ik uit mijn slof en bijt hem pissig toe: "Jij verziekt zo haar drijfinstinct en mijn enige hobby." Hij bindt in, nukt maar laat Elsa haar gang gaan.

Eén ding is zeker; Hij krijgt Elsa nooit meer in handen bij de schapen.

Ik baal er enorm van. Hij is geweldig als vriend, lief, zorgzaam, tolerant... Maar stronteigenwijs in dat soort dingen. Neemt gewoon niets van mij aan om dan achteraf steeds te zeggen: "Ja, je had toch een punt." Hij heeft het nodig om zelf te zien dat wat ik zeg niet voor niets is en kan dat niet gewoon van mij aannemen. Vooral met de honden, en vooral bij Elsa, botst dat omdat de opvoeding dan fout moet lopen voor hij kan zien dat ik dat niet voor niets zeg. Dat draai je daarna niet maar zo terug.

 Ieder zijn eigen weg. Ik tolereer geen agressie. Er zijn meer manieren waarop een hond kan aangeven iets niet te willen en daarnaast heeft een hond hier van ons gewoon niets niet te willen. Waarom niet? Omdat er gewoon situaties kunnen voorkomen waarin het gewoon noodzakelijk is. En dan moet ik dat kunnen doen zonder het risico te lopen gebeten te worden.

Die houding is denk ik ook deels waarom mijn honden echt alles van mij accepteren. Ik ben gewoon resoluut in de manier waarop ik dat doe. Niet vragend, twijfelend, angstig of voorzichtig. Ik doe het gewoon. Maar ik loop ook niet te klieren, plagen of stoeien met mijn honden en dat doen mijn vriend en jongste dus wel.

 Ja, dat moet zeer frustrerend zijn, als je niet op dezelfde lijn zit...

Zeker als bepaalde handelingen of motivaties of gedragingen erg belangrijk zijn en dat dan door nutteloze menselijke koppigheid teniet wordt gedaan.

 Dat begrijp ik zeker, maar ik zie dat niet als agressie. Waarschijnlijk had hij al signalen gestuurd maar had ik die niet gezien (ik pakte hem altijd uit zijn mand smorgens om hem aan te lijnen om te gaan plassen, nu laat ik hem eerst ff wakker worden en nu roep ik hem dus eerst ook) hij mocht best eens waarschuwen van me. Nu weet ik dat want voorheen merkte ik niet dat hij het een probleem vond, vind ik geen agressie eigenlijk... Hij vind nog bepaalde dingen niet fijn en dan mag hij eens grommen maar ik luister daar dan naar en pak dan de situatie anders aan en dan gromt ie ook niet meer, dus tis niet dat hij door te grommen zijn zin krijgt en ik onzeker word ofzo. Wel lastig als je vriend niet naar de regels luistert, misschien eens uitleggen waarom consequent zijn zo belangrijk is bij een hond, misschien heeft ie niet zoveel ervaring met honden?

 Ik leg het zo vaak uit.. ik denk dat je dat ook wel uit mijn posts kan halen. En dan zegt hij "Ja", "Oké" en "Goed" en doet vervolgens het tegenovergestelde.

We hebben er zelfs wel eens schreeuwende ruzie over gehad. Nou ja. Ik schreeuwen uit woede en frustratie en hij opstaan en de deur uit lopen.

Het is zijn manier van dealen met anderen. Altijd "Ja" en "Amen", "Sorry" om gewoon van, wat hij ziet als, het gezeik af te zijn. En dan dus gewoon zijn eigen ding te doen.

Volgens mij moet het gedrag van je vriend veranderen, en niet het gedrag van je hond. Ik zou als ik jou was Liever zelf de hond uitlaten en vasthouden bij de schapen enzo.. ik en mijn man zitten ook niet altijd op dezelfde lijn, de ene keer mag Raiko bijten van hem, de andere keer niet... Ik merk ook dat als mijn man minder consequent is ikzelf ook mij sneller laat vangen en tegen de hond zeg 'ach oké dan, doe maar' 

Intussen is mijn man nu soms al consequenter dan ik, omdat ik hem er altijd op wijs haha, goed communiceren samen, leg het eens rustig aan je vriend uit waarom dat zo belangrijk is, wacht niet tot er een situatie zich voordoet waardoor je geërgerd bent, praat er eens over op een rustige manier op een neutraal moment

Iedere hond is anders, als een bezoeker de chow niet aan staat gaat ze gewoon weg, dat is haar recht. Ze gromt niet tegen hem. Vaak ontdekken we later dat ze slimmer dan ons was.

Als je een bepaalde training wilt gaan volgen en zelf weet wat je wel en niet toe kunt en wilt en mag staan en wat niet, dan moet je écht zelf de touwtjes in handen houden.

Het is soms echt lastig uit leggen aan een ander waarom iets moet zoals het moet.. en wanneer je bepaalt gedrag juist motiveert en wanneer niet.

 Het leek me niet zo moeilijk. Gewoon : "Trekken mag in de wei en dat mag je niet corrigeren." Hoe simpel wil je het hebben? Het is geen training of zo. Ik weet ook zeker dat mijn dochters daar totaal geen probleem mee zouden hebben. Ik was dus ook oprecht verbaasd dat hij toch ging corrigeren en nog hardhandig ook.

 Dat is omdat je partner blijkbaar trekken irritant vindt en daar vanuit zichzelf op reageert. Kan voor jou simpel zijn dat je in de wei met het idee dat je in de toekomst daar wat mee wilt doen het trekken wel toe wilt staan. Het is voor anderen soms niet goed te begrijpen waarom je iets wel of niet toestaat met het oog op een training die je wilt gaan doen met je hond.

Ik had het met een vorige hond met apporteren. Gingen mensen (familie) ineens dingen met hem doen die volledig niet volgens de training gingen terwijl ze dachten het goed te doen, nee! Niet doen, gewoon spelen prima maar ga niet die oefening met hem doen want die hond snapt er straks geen kont meer van! En ik kan nog wel wat voorbeelden noemen die ik als je het dan van de hond vraagt wel correct uitgevoerd moeten worden en niet half half.. ik heb nu een hond die aan de voet vaak gaat liggen bijvoorbeeld.. omdat mijn partner dat zo heeft aangeleerd, voet.. oh ga je liggen.. ook goed.

Nu ben ik niet gaan trainen met onze hond, maar het had nog een ding geworden een hond die gewend is om aan de voet te komen, om daarna naast je te gaan liggen. Het is dus best lastig als meerdere personen met een hond bezig zijn en de ene iets voor ogen heeft terwijl een ander totaal niet beseft waarom bepaalde dingen belangrijk zijn om toe te staan of juist niet toe te staan, goed uit te laten voeren etc.