Hoever kan ik nog gaan!? Agressieve hond

 

Het is fijn dat het hier delen je steunt in al je emoties

Al maanden op je tenen lopen en links en rechts oplossingen proberen te vinden voor een situatie die uiteindelijk hopeloos blijkt te zijn is slopend

.... en dan moet je ook nog de aller moeilijkste beslissing nemen die je ooit op je bordje kan krijgen

 

Niemand kan zich jou gevoel momenteel voorstellen, hoeveel wij ons ook proberen 'te bedenken wat als....'

Niemand van ons heeft hem met liefde als pup in huis gehaald met het idee een trouwe maat te hebben waar je jaren van hebt willen genieten

 

Niemand die in jou schoenen gestaan heeft tijdens je fysieke en mentale 'gevecht' met je hond waarvan je nog altijd het goede wilde zien en waar je ondanks alles nog steeds met liefde over schrijft

 

Niemand kent jou gevoel van falen, onmacht, het zoeken naar oplossingen, van wandelen midden in de nacht, hoe te balanceren in je gezin, met verdriet moeten besluiten om voor ieders veiligheid hem apart te moeten leggen

 

Het is gewoon shit en ik wil je nogmaals veel sterkte wensen en zeggen dat ik respect heb voor de manier waarop je gezocht hebt naar oplossingen maar vooral ook respect voor de manier waarop je verantwoording neemt voor een situatie die niemand gewild heeft, maar waar jij (jullie) nu keihard mee geconfronteerd zijn

 

Ik had je een linkje gestuurd van een echt goede gt, die veel ervaring heeft met „dat kaliber" hond, met honden met hele erge bijtincidenten, met honden, die genominerd waren tot een enkeltje dierenarts.

 

Herplaatsen is ook een obtie.

Al contact gehad met boerboel eigenaren, rasclub oid?

 

Garantie heeft niemand in het leven, ga je op je fietsje weg, kom je nooit meer thuis.

 

 

 

 Pat geeft wel garantie.... namelijk dat zij niet het risico neemt dat haar hond ergens anders alsnog slachtoffers kan gaan maken.... mens of dier

 

 Honden die ernstige bijtincindenten veroorzaken horen niet in onze dichtbevolkte maatschappij thuis.

 

Maar ik wil hier verder niet op reageren. 

Suzanne je bent af en toe een echte bloedzuiger,open zelf een topic als je hier verder op door wilt gaan.

 

Suzanne, ik respecteer vaak je mening, net als ook van anderen maar.......

Er kan ook TE voorstaan.

 

Pat heeft heel lang letterlijk en figuurlijk gevochten voor deze hond.

Er zijn GT's bij geweest waar zij van overtuigd is dat ze goed zijn.

Net zo overtuigd als jij over de GT waar jij contact mee hebt.

 

Ik heb bewondering voor Pat dat zij niet het risico wilt schuiven naar iemand anders.

Stel....ik wandel ook vaak later op de avond en ik kom haar tegen met mijn 2 meiden.......wat dan.......wat kan er gebeuren (met een heel reële kans.......

 

Als deze hond ooit ergens echt de fout in gaat en er vallen gewonden of erger doden (hond of kind)......dan........

Wie weet woont ze bij jou in de buurt en is het jou hond die gepakt wordt

Wordt deze hond , vrijwel zeker, op een onmenselijke manier kapot gemaakt door een eigenaar van een hondje of een vader van een kind.

 

Pat kiest om zichzelf (en ons allemaal) te beschermen voor deze zieke hond voor een humane manier van rust geven.

 

Ik kan niet begrijpen dat je Pat zo kwetst en het haar nog moeilijker maakt door zo door te drammen.

 

 

Ik heb zoveel namen van goede gedragstherapeuten gekregen.. Dus omdat ik die van jou niet heb gekozen, vind je het nodig zo respectloos te reageren.. Keer op keer. Weet je Suzanne.. Ik zou het erg waarderen als je stopt met aandringen en afkraken. Mijn besluit is al genomen. Aan mijn hond geen getrek meer. Ik zie geen enkel lichtpuntje meer voor hem. Dus ik hoop gewoon dat ik hem datgene kan geven waar hij behoefte aan heeft.. Rust

 Wat mij betreft krijg je een ban. Ik vind het bizar hoe je blijft door drammen.

Heb je zelf wel eens zo n type hond gehad? 

Pat ik heb respect voor alles wat je geprobeerd hebt. En ik denk aan jullie in deze situatie. Ik vind het verdrietig.

Suzanne  op pagina 18 tik je dat je slechts een liefhebber bent en geen specialist .

Daarna kom je met mensen die denken verstand te hebben van gedrag en je eigen gt aandraven ,die zijn kamer misschien wel vol kan hangen met zijn diploma's .

Nu voor de echte specialisten gelden diploma's gewoon als vodjes papier ,je hebt het in je om met honden en gedrag om te gaan ,of je hebt dat niet .Dat leer je niet met de zoveelste cursus en diploma op wat voor niveau dan ook.

Ik denk dat jij alleen maar gelijk hebt in de zin ,van dat je geen specialist bent .Jij weet echt niet waar je over tikt met deze hond .

Gun Pat en haar familie nog een laatste dag met deze hond ,en gun de hond zijn rust .

Je weet niet wat altijd in angst leven is , denk ik .

 

Voor Pat en familie  veel sterkte de komende tijd!

En daar gaan we weer met dat heen en weer gesmijt. 

 

Bij zulke moeilijke beslissingen zal dat altijd blijven, Pat. 

Ik heb dezelfde beslissing moeten maken 2 jaar terug, en ben echt vriendinnen verloren omdat ze vonden dat hij niet ingeslapen had moeten worden. 

Zulke meningen zijn er altijd. 

 

Probeer voor jezelf rust te vinden in je beslissing en ik denk dat je echt het beste voor hem doet, hij verdient die rust.

Lieve Pat.

van mij een heleboel sterkte gewenst.

 

Ik wat wel wat je nu door maakt, onze hond had een heleboel klachten en met veel pillen wat het te redden, hij was ook echt nog heel levendig en vrolijk.

 

totdat er ook nog een verzwikt pootje bij kwam, wat door de aanwezige artrose en LPC natuurlijk niet meer beter werd.

 

We hebben nog wel extra en andere pijnstilling geprobeerd maar dat hielp niet voldoende..

 

We hebben dus zelf gezegd "schat je hoef maar tot hier en niet verder meer" We hebben een week naar het eindpunt toegeleefd en hem nog schandalig verwent.

 

Op de laatste ochtend heb ik nog heel erg uitgebreid met hem geknuffeld, dat was echt heeeeerlijk.

 

Even later deed hij heel enthousiast bij het zien van de dierenarts, en op de vraag weet je zeker kwam er een JA van ons hele gezin..

 

Het einde was echt mooi en voelde heel erg goed!! Natuurlijk mis ik het kroelen, maar als ik aan hem terug denk voelt het zo fijn!!  en dat is het juiste woord in dit geval

 

Hij was trouwens pas 6 jaar

 

Heel veel sterkte vrijdag, en maak er een mooi afscheid van!!

dikke knuffel!!

 Ik wil hier graag op reageren, ook al weet ik dat ik op deze reactie waarschijnlijk een helehoop nare antwoorden ga krijgen en vieze blikken en wat dan nog....maar wij hebben het gedaan. Ik weet PERFECT hoe jij je voelt. Bij ons is het al pff.... 3 jaar geleden denk ik en nog tril ik een beetje als ik dit schrijf. Onze Weimaraner hebben we laten inslapen. Hij kwam bij ons rond zijn 1 jaar, hij was de hond van de vriendin van mijn vader die nooit een deftige opvoeding heeft gekregen. Ik herinner me nog dat ze hem op zijn rug duwde als hij 'dominant' begon te doen. Ze wouden hem weg, niet te vertrouwen, hij kwam bij ons als tussenoplossing voor hij een ander huis kreeg maar wij werden verliefd. Hij is dan dus bij ons gebleven.

 

Na een jaar (de hond is nu 2) gaat mijn vader weer samen met die vriendin. De hond komt dus eigenlijk opnieuw in het gezin van voordien terecht. Niet dat het bij ons zo geweldig ging. Maar mijn broer en ik waren op dat moment ong 23 dus daar was het veel rustiger. Terug bij de vriendin in huis had je kinderen van 18, 15 en 12. Een drukte van jewelste dus. Mijn vader heeft voor (ondertussen zijn) hond gevochten maar de vriendin wou hem na enkele hevige momenten weer weg. Zoekertjes voor nieuwe eigenaars, gedragstherapeuten....niets hielp. Het viel meer dan eens voor dat hij de mogelijke nieuwe eigenaars gewoon naar de arm vloog.

 

En dan kwam de beslissing om dus geen jo jo meer te spelen met hem. Mijn vader en ik zijn samen naar de dierenarts geweest en geloof me...GELOOF ME....dat is niets iets wat je doet 'om ervan af te zijn'. Dit is niet de makkelijke oplossing zoals sommige durven beweren.

 

Ik vind je net sterk dat je die beslissing DURFT te nemen. Maar weet dat het zeer zal doen. Weet dat dat moment bij de dierenarts een hel is. Binnengaan met hond...buiten zonder....maar het is de juiste beslissing.

 

Ik wens je veel sterkte. Laat niemand jou overhalen te denken dat je zwak bent. Dit is een STERKE maar zeer moeilijke beslissing.

 Sorry, ik dacht dat je om een reactie van mij vroeg, een oplossing.

Dus ik reageerde: Herplaatsen, gaf ik als oplossing.

 

 

 

Ik citeer jou vraag nog even, waar ik dus antwoord op gaf:

 

Ik hoop dat je dit keer wel kan reageren op mijn post en anders hoef je ook niet te reageren. Dit gaat over mijn hond en niet over wel of geen papiertje, ook niet over al die andere honden die een probleem hebben. Ik denk steeds maar 'welke oplossing zal ze zien die ik niet zie'. Ik hoop dat je kan reageren op mijn vraag.. Want hier alleen komen om andere te kleineren heb ik niks aan en mijn hond ook niet.. Als je daar zo begaan mee bent. 

 De enige garantie in het keven is idd de dood.

 

Helaas zal het blijven knagen, wat als........

Ik had een heel verhaal getikt.... maar weet je wat.... laat maar.

Je hebt zo'n enorm gebrek aan emphatie dat je zelf niet door hebt wat je geschreven woorden voor pijn moeten doen bij iemand

 

Dat je normaal gesproken doordramt in topics lees ik met alle liefde om heen, maar in een topic als dit is dit gedrag van jou toch echt niet acceptabel

Totaal respectloos naar de TS en de mensen om haar heen... onwaarschijnlijk hoe bot jij kan doen op papier

 Jij heb echt geen inlevend vermogen of wel vol verbazing lees ik jou reacties gewoon. ze kiest niet voor jouw gt omdat ze er al een aantal gehad heb die allemaal het zelfde zeggen waarom moet de leidens weg van deze hond langer gerekt worden zodat ze jou tevreden kan stellen met jou gt?? 

 

Pat heel veel sterkte morgen je heb een vreselijk besluit moeten nemen maar hierna heb het beessie rust.

Jammer dat dit de enige manier voor je is om aandacht te krijgen.
Totaal respectloos dit.

Maar het is wel kenmerkend voor de manier waarop jij reageert. Ik wil niemand hier beledigen op dit forum maar voor mij is dit gewoon zwaar autistisch gedrag. Het gebrek aan inleving, het vast blijven houden aan je eigen overtuiging en noem maar op. 

 Je praat er omheen. Pat vroeg of jij het haar zou vergeven als haar hond losschiet en jouw Luca ernstig zou verwonden of erger.

Maar houdt liever verder je mond. Ik zit echt met plaatsvervangende schaamte jouw reacties te lezen. Regelmatig erger ik mij mateloos aan dat aanhoudende irritante "ik moet gelijk hebben" gedrag van jou, maar je gaat nu echt wel heel erg veel te ver. Ontzettend respectloos.

 

Pat, ik kan alleen maar zeggen dat ik respect heb voor je keuze en wat je allemaal gedaan hebt voor jouw hond. 

Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen morgen en de komende tijd.

 

Suzanne,

 

Houd alsjeblieft eindelijk eens op met het niet respecteren, afgeven op en beledigen van Pat en Margje. Ik erger me en schaam me er ook voor, dat jij constant aan het drammen bent om te drammen en te beledigen. Je denkt toch niet, dat Pat en Margje hun gedeelde inzicht hierdoor veranderen. Je hebt totaal geen inlevingsvermogen.

 

Je trapt mensen op hun ziel.

 

De juiste beslissing is na ampele overweging en overleg al lang genomen. Daar heb jij totaal geen invloed op; dus je bereikt niets met je gedram.

 

Blijf weg uit dit topic en laat Pat en Margje met rust.

 

Er is nog zoiets als logica. Als die hond nu al meerdere keren bewezen heeft dat hij je gewoon aanvalt met alles in zijn macht. Hoe je hem ook benaderd, lief, boos, voorzichtig, of straal negeert. Je niet meer kunt peilen wanneer hij omslaat, zelfs zijn eigen baas niet. Zijn baas bij wie hij als pup al is. Diezelfde baas die hem zelfs nu nog zo liefdevol mogelijk behandeld ondanks zijn gedrag?

De kans is statistische nihil dat dit niet meer gaat voorvallen zeg maar 0,000001%. Bijna noppes, nada. Dit samen met de stress die de hond ervaart... Waardoor je je af kunt vragen of deze hond ooit een leuk leven zal kennen, maakt dit ook gewoon de meest logische beslissing.

Dus je kunt normaal gesproken, als je deze beslissing maakt je ook niet zulke vragen hoeven stellen achteraf. Dat het nooit zo zal voelen en je dat toch doet is wat anders. Dat is wat je mens maakt en ook laat zien dat je om die hond geeft. De kans is alleen veel te groot dat het misgaat. Dat weet Pat, dat weet jij ook als je logisch nadenkt. En toch reageer je zo. Zou jij je eigen hond wel om medische redenen laten euthanaseren? Of ben je in zijn geheel tegen euthanasie? Ik kan me geen andere reden bedenken...

 Ik heb 1 x een jonge hond in laten slapen en eergisteren dus een wat oudere.

 

Nee, er knaagt helemaal niets. Het was de beste opties van de slechte die er zijn.

 

Voor mij was en is t moeilijk. Maar dat is het egoisme van de mens.

 

Ik vind t wel erg hoe je nu ook al emotionele chantage gaat gebruiken om je punt te maken.

 

 Ik ben het hier mee eens.

Wanneer houdt dit op.

Men heeft aangegeven om zelf een topic te openen maar laat Pat in haar waarde.

het is al moeilijk genoeg.

Het is fijn dat zij hier steun kan vinden op haar eigen topic vooral nu!!!

Nogmaals begin zelf een topic daar kunnen mensen reageren mits ze dat willen.......

Persoonlijk vind ik het triest wat hier gebeurd laat pat in haar waarde het is al moeilijk genoeg.

Laat alleen de mensen hier reageren die Pat steunen in deze zeer moeilijk en verdrietige tijd en aub verder geen discussie's hier meer.. 

Pat sterkte!!!

Want het komt nu wel erg dicht bij.

 

pat heel veel sterkte morgen
het is moeilijk om iemand te verliezen waar je van houd...
nogmaals veel sterkte

Er hebben hier mensen op gereageerd, die het helaas zelf ook mee hebben moeten maken. Ik waardeer jullie steun! Het komt zo snel dichtbij en het beangstigt me verschrikkelijk. Het is niet mijn eerste hond die ik heb moeten laten inslapen. Mijn vorige hond moest ik laten inslapen om medische redenen en ben daardoor in een diep dal beland. Je word verscheurd door verdriet als je zonder hond weg gaat. En de vragen 'wat als' heb ik wel erg last van gehad. Ik heb het kunnen accepteren omdat ook bij deze hond, ik er alles aan heb gedaan om hem te helpen. Nu is het een jonge hond, die lichamelijk gezond is. In zijn hoofd misschien niet. Wat mij de knoop heeft doen doorhakken is juist in ZIJN belang. Nee, herplaatsen is geen optie, heb dit ook meerdere keren aangegeven en beargumenteerd. Voor iedere 'oplossing' die ik kan bedenken zitten veel haken en ogen aan. En mijn voornamelijkste vraag was dan ook.. Zou hij ooit een gelukkige hond kunnen zijn. In mijn ogen niet. een ongelukkige en gestreste hond die veel risico's meebrengt, van Hot naar her gesleept moet worden omdat er misschien iets kan verbeteren, zie ik niet zitten. Ik moet voor zijn dat er iets gebeurd, waardoor hij in een cirkel komt van alleen maar ellende en dan de dood. Ik wil hem laten voelen dat hij geliefd is tot het eind. Het liefst zou ik hem nog zelf de narcose spuit geven zodat hij niet geconfronteerd word met een onbekende. Het is nog steeds mijn lieve, prachtige jongen die helaas steeds verder afglijd. Ik blijf bij hem tot zijn eind en zie onder ogen wat ik heb gekozen. Het zal pijn doen dat zeker! En de vragen zullen komen, maar hij hoeft het niet meer te dragen... Ik ga hem nog een fijne avond geven, lekker eten en kom maar op de bank bij me zitten (met korf dan helaas) we nemen uit liefde afscheid..

 

Jullie leven allemaal ontzettend mee en hebben veel meegedacht. Hij is niet 'de hond' zijn naam is Mickey.  Ik wil niet dat hij hier in dit topic helemaal geen naam heeft gehad. Ik had zo mijn redenen niet direct zijn naam te noemen. Nu het zover is wil ik hem dolgraag bij zijn naam noemen! Allemaal heel erg bedankt! Ik laat nog wat horen.. Voor nu richt ik mijn aandacht op mijn Mickey! 

yup, absoluut mee eens!! Laat dit topic gaan over de sterkte van iemand en het afscheid van een hond, niet over haters met kleppen op!

Lieve Pat, 

 

Heel veel sterkte morgen en ik hoop dat het rustig verloopt en dat je in rust afscheid kan nemen van je lieve hond. Want hoe moeilijk en gevaarlijk hij ook is jij houdt van hem.

 

En ik vind het een heel goed besluit dat je hiervoor kiest. Herplaatsen is niet te doen! 

 

Ik had hiervoor een hondje wat constant in stress leefde zelfs in haar slaap was ze allert en reageerde ze zelfs op het laten knakken van mijn vinger.

Gelukkig was die van mij niet gevaarlijk en gelukkig reageerde ze nog iets op medicijnen die ik eindelijk gevonden had. 

Voordat ik haar nam was ze al 3 keer terug gekomen in het asiel waar ik werkte. En ik vond het te zielig worden en nam haar maar in huis, ze was nog geen 3 jaar oud. 

"zo moeilijk kon ze toch niet zijn" dat dacht ik toen nog...

En ook iedereen die ik tegen kwam dacht dat en iedereen vond er wat van en iedereen wist het wel even te fixen.

 

Tot mijn leven veranderde en mijn hondje niet meer mee kon naar mijn werk. Toen ging ze naar een opvang. Die man is gt en dacht ook "zo erg kon ze toch niet zijn"

Die man vond haar leuk en kon zo veel van haar hebben en deze man vond haar werktechnisch ook een erg interessant geval. 

 

Financieel kon ik toen die opvang eigenlijk niet betalen en gaf aan dat als hij iemand wist voor haar dat ik haar dan maar moest herplaatsen, ook omdat ik weer heel erg met mijn handen in het haar zat.

Maar hij zei dat ik haar niet moest herplaatsen omdat iedereen zal denken dat het niet zo moeilijk zal zijn. En er een zeer grote kans was dat ze weer van hand tot hand zou gaan, terwijl ze voor haar doen behoorlijk stabiel was.

 

Ik heb gelukkig uiteindelijk niet hoeven kiezen voor euthanasie. Alhoewel ik haar heb laten gaan nadat ze buiten een hartaanval had overleefd. Ik wist hoe kwetsbaar ze nu was en dat in combinatie met haar stress. Ik heb haar laten gaan omdat ik absoluut wilde voorkomen dat ze alleen dood zou gaan in haar stress terwijl ik boodschappen aan het doen was.

Haar laatste dag was mooi maar zo moeilijk. Ze was zo blij, iedereen die ze leuk vond kwam langs en zelfs de dierenarts werd huppelend begroet. Menig ander baasje gaat nog aan de slag met medicijnen, maar ik ging met mijn briefje van de gt naar de dierenarts. Allemaal uit liefde voor de hond.

 

Jij hebt ook alles gedaan wat in je macht ligt in om je hond een hond waardig leven te geven, jij zorgt ervoor dat je hond niet nog meer stress  krijgt van een herplaatsing en mogelijk nog meer herplaatsingen. Jij kiest ervoor dat je hondje morgen eindelijk vrij kan zijn na een zwaar vermoeiend en onzeker leven hier!

 

Succes morgen! 

heel veel sterkte morgen En ik vind het bewonderswaardig dat je het nog zo lang hebt volgehouden. Ik had het bijltje er al veel eerder neergegooid

Pat, heel veel sterkte en kracht gewenst morgen.

Ontzettend veel sterkte toegewenst met het afscheid nemen van Mickey. Ik heb al die tijd meegelezen maar niet gereageerd omdat ik geen tips voor je had. Diep respect voor jou, je liefde voor hem was groots, ondanks alles. Geniet nog van hem vanavond en verwen hem maar lekker

Pat, heel veel sterkte met het afscheid nemen van Mickey.

 

Je hebt een hele moeilijke maar moedige keuze gemaakt, nadat je alles hebt gegeven dat in je vermogen ligt, daar heb ikdiep respect voor. Zo'n keuze moeten maken, gun je niemand, het sloopt je... Maar op een gegeven moment moet je een rationele beslissing nemen, als je met je hart blijft kiezen ga je er compleet aan onderdoor.

 

Ik wou dat sommige participanten (ik noem geen namen) hier op het forum net zo moedig waren als jij, en hun oprechte excuses konden aanbieden vanuit het begrip en de zelfreflectie dat ze jou (en anderen hier) diep kwetsen met hun woorden en het doordrammen van onmogelijke 'oplossingen'... zonder in te zien waarover het gaat - dat dit soort honden het gevecht met een leeuw niet schuwen, en vaak ook winnen. Je hebt voldoende duidelijk gemaakt dat je een tikkende, instabiele tijdbom in huis hebt.

 

Geef Mickey een knuffel namens mij, ik heb met je meegeleefd en met hem, die arme dibbes snapt gewoon niets van deze wereld, zichzelf en moet zich vooral vreselijk angstig en opgesloten in zijn eigen verknipte werkelijkheid hebben gezeten... Nogmaals heel veel sterkte, en ook een knuffel voor jou!

 

 

Mickey, een mooie naam voor een stoere, en toch ook lieve hond!

 

Respect, en heel veel sterkte morgen, hopelijk verloopt het morgen allemaal een beetje rustig, voor jullie, en voor Mickey!