Puppy Depressie?!

Zoooooo herkenbaar! Je moet er even doorheen!

De verantwoordelijkheid van een eerste hondje moet gewoon even wennen. Het zit nog niet in je systeem! En het is ook gewoon veel werk.

Toen ik mijn eerste hond in huis had heb ik de eerste twee weken hetzelfde gevoel gehad als jij. Het vloog mij naar de keel! Continue de pup in de gaten houden, doe ik het wel goed?? en dan ook nog eens al dat ongevraagde advies van mensen op straat in je omgeving. Doodmoe werd ik er van 

Zodra je routine hebt wordt het beter, de eerste weken zijn sowieso het drukst  Voor je het weet heb je een volwassen hond, het gaat zo snel...

Ik heb het persoonlijk nooit ervaren. Maar ik geef je de raad niet aan jezelf te gaan twijfelen. Lees een goed boek over puppies of ga naar een puppieklas met je hondje. 

Je hoeft toch ook niet gans de dag met je hondje bezig te zijn ? een pupje slaapt nog veel en je moet ze niet oververmoeien, dan krijg je een chagrijnig hondje. Geef ze een plekje waar ze kan slapen en niet gestoord wordt.

Je laat ze uit als ze gegeten, gespeeld of geslapen heeft om ze zindelijk te maken ( vergeet ze niet te prijzen als ze mooi buiten heeft gepoept of geplast ! ) ze zal ook niet op 1,2,3 proper zijn. Kan een paar maand duren vooraleer er geen "ongelukjes" meer gebeuren in huis. Ga er vooral niet op roepen. Als ze binnenshuis heeft geplast of gepoept, niet reageren. Als je ziet dat ze begint rond te draaien neem je haar snel op, zet haar buiten en als dàn plast : een dikke bravo geven !!!

Probeer jezelf te ontspannen want een diertje voelt aan als jezelf gestresseerd bent. Ze moet nog zo veel leren en dat lukt enkel als je baasje veel geduld heeft.

Je maakt een kleine wandeling. En je doet je huishouden terwijl ze bij je is : stofzuigen enz.. dat ze aan alles gewend geraakt.

Laat ze zo laat mogelijk s'avonds nog eens uit. Dan heb je misschien geluk dat ze rap doorslaapt.

Veel geluk met je hondje, ze zal een trouwe kameraad worden !

@Marijke; Dank je wel. Inderdaad overal om me heen krijg ik nu ook 'ongevraagde' bemoeials. Gister stond ze nog geen 2 min in de zon een plekje te zoeken voor dr behoefte. Meteen een vrouw: 'En het is te warm, en ze moet in de schaduw.' Het zijn misschien goedbedoelde adviezen, maar ik krijg ze CONTINU... en het geeft mij juist n beetje t gevoel alsof ik alles verkeerd doe... . Maar ik doe echt mn best, en ik maak wel eens fouten. Maar op zon manier iemand aanspreken helpt niet... zeker niet als ze al twijfelen. Ben erg blij te lezen dat ik niet 'nooit voorkomende' gevoelens heb. Ik begon echt te twijfelen of ik door deze gevoelens een slechte baas zou zijn en haar beter weg moest doen. :$

@Ingrid; ja zindelijk maken gaat eigenlijk erg goed. Ze geeft t al duidelijk aan wanneer ze moet en doet dus liever haar behoefte niet binnen. T Gaat eigenlijk alleen mis als ik niet snel genoeg ben. Snachts moet ze een keer om 0.00 en dan slaapt ze in 1 ruk door tot 6.00 tegenwoordig. Puppycursus staan we voor ingeschreven enn starten a.s. dinsdag. Ik zelf heb de cursus Kynologisch HondenInstructeur gedaan... (en succesvol afgerond) dus ik weet qua opvoeding wel hoe t zou moeten... maar wat ik zeg... ik ben verrast door juist mn eigen gevoel ineens. Niemand had ooit gezegd dat dit kon gebeuren (qua gevoel) en ik ben dus een beetje overdonderd. Elke dag doe ik thuis gewoon mn ding en smiddags gaan we elke dag (of nja om de 2 dagen een rustdagje) 'iets' doen. Zoals een markt, een kinderboerderij, bos, treinreizen etc. Vandaag is de dierenarts puppycheck aan de beurt. Thats gonna be fun... :')

Dat gebeurt wel vaker en wordt echt wel beter als jullie op elkaar ingespeeld raken en het pupje ouder wordt  Probeer er gewoon zoveel mogelijk van te genieten en te focussen op de dingen die leuk zijn en die je pupje al goed doet. De rest komt met de tijd ook echt wel in orde. 

Als raad wil ik je vooral meegeven van te doen waar je jezelf goed bij voelt. Je krijgt zoveel advies van mensen en als je het dan perfect wil doen, geeft dat veel stress. Dus doe het op je eigen manier en als alles niet meteen perfect loopt, is dat echt geen probleem. Probeer het advies waar je je niet goed bij voelt gewoon naast je neer te leggen. 

Ik heb een jaar geleden ons hondje in huis genomen (ze was toen 2,5) en ik herken je gevoel heel goed. Ik las erg veel over honden (wat op zich natuurlijk positief is), maar ik wilde alles perfect doen waardoor ik erg gestrest raakte. Je leest zoveel verschillende dingen en het is zo moeilijk om alles tegelijk te doen en elk advies op te volgen. Het werd bij mij een stuk relaxter vanaf ik mij erbij neerlegde dat ik niet perfect was en dus ook niet alles perfect kon doen. Dat ik gewoon mijn best deed en het niet erg was als er eens iets mis liep. En dat ik het advies en de mening van andere mensen en wat ik las beter naast mij neer kon leggen. Ik lees nu nog veel over honden en ik haal eruit wat ik kan gebruiken, maar ik doe het ook op mijn eigen manier 

Hahaha type in de zoekbox eens puppy blues 

Je bent echt niet de enige en t gaat echt weer over. 

Eerst en vooral welkom.

Jouw verhaal is heel herkenbaar.  Ik dacht ook bij onze pup, waar ben ik aan begonnen!?

Stond veel buiten voor de plasjes, vond mijn mooie leren schoentjes half opgevreten terug, drolletjes op mijn tapijt, meer eten langs haar bakje dan erin,.....

Maar ook dit is met veel geduld en veel liefde goed gekomen.

Nu staat ze nog wel eens, met haar achterste hoog in de lucht, lekker met een sok te zwieren.  Maar de liefde, het blijde weerzien na elk momentje en het neervlijen tegen me aan, maakt het ondenkbaar dat ze er niet meer is.

Misschien is het ook wel eens nuttig, om op dit forum eens te lezen, hoe mensen hier met herplaatsers' asielhondjes,... aan de slag zijn gegaan en met veel geduld, honden met soms wel een gevuld rugzakje, een trouwe vriend hebben gekregen.

Veel geluk met je puppy, het lukt je zeker!!!!!!!!

 Dan ben je toch heel goed bezig !!!

Welkom hier! Wat leuk, een Corgi! Jaaaa een puppy, je eerste kindje! Probeer maar vooral te genieten, ga snel op puppycursus en glimlach tegen hondenbaasjes met goedbedoelde raad.

Het gaat allemaal wel wennen. Sraks worden de nachten weer langer.

Ik ging vaak overdag gelijk met Paddy slapen, daar knap je sons weer van op.

Suc6 hoor.

Ik ben zelf niet van de pups en zal ik niet snel voor een pup gaan.  Maar ik ben hier nu alweer aantal jaren lid en zie heel geregeld topics als dit voorbij komen en de ene pup is nog meer horror dan de andere pup hihi. 

Na al dit soort topics ben ik voor 100%overtuigd,  ik neem NOOIT een pup! Geef mij maar een herplaatser...

Maar zoals iedereen al zegt tanden op elkaar en even doorbijten! 

Succes en probeer ook te genieten van al die puppy fratsen. 

Ooh dit doet me denken aan Twinko z'n puppytijd. Ik zat er soms ook helemaal doorheen. Dan kon ik wel janken. 'Waar ben ik aan begonnen!?!' 

Uiteindelijk heb ik allerlei 'opvoed adviezen' naast me neergelegd en ben gaan doen wat goed en logisch voelde. Het is bijv. echt niet zo dat je pupje direct verpest is wanneer je haar een keer mee naar bed neemt omdat je te moe bent om met 'opvoeden' bezig te zijn. 

Of als je d'r een keer uitlaat zonder te trainen dat ze niet mag trekken aan de riem etc etc.

Een hond leert z'n hele leven dus je hoeft niet alles in 1x goed te doen. Beter nu ontspannen kunnen genieten, een fijne band opbouwen en zorgen dat je hondje zich veilig en geliefd voelt bij jou. En die kleine dingetjes die ze dan eventueel 'fout' aanleert, ach dat komt later wel.

(ik bedoel niet dat je nooit niks moet gaan trainen nu hoor, maar doe het niet wanneer je voelt dat het ten koste gaat van jezelf)

Komt goed 

Ik ben ook alleen en doe het allemaal alleen...wat ik wel vind dat lees ik uit je bericht, dat je niet onverschillig staat tegenover je hondje......je bent bezorgd dat jou het te veel wordt, dat hebben vele, niets bijzonders je leven wordt overhoop gegooid, even kan je niet doen wat je alnders altijd deed, weggaan wanneer het jou uitkomt, naar bed gaan en niet gestoord worden en opeens staat er een kleine hond voor je neus........hallo ik moet plassen en eten en ik wil ook met je spelen......dus.......                                     het ritme moet je nog aan werken nu is de hond nog een en al vraagteken , watte alweer plassen en oja ook weer eten, en wanneer gaattie nou eens slapen....dat komt allemaal dat ritme weer voor jou...heus, je kan nog niet genieten van de kleine maar wat ik lees, is al heel lief, en dat gaat zeker op termijn gebeuren  dat je dan bij je zelf denkt, heb ik me daar nou zo druk om gemaakt, gaat steeds beter, ja het is veel tijd maar de hond is van jou afhankelijk, en ook wat betreft straks de aanhankelijkheid naar jou toe, wat je er nu instopt komt er straks uit en dan heb je een heerlijke hond die een maatje is geworden nu is het opvoeden, niet altijd even leuk.....en zuchten mag, maar laat het nuet aan je hondje zo merken, komt goed geloof me maar...straks wil je de hond echt niet meer missen.

Ach ja. Een puppy is gewoon zwaar. Naast gebrek aan slaap, kom je zelf nergens aan toe omdat je steeds moet opletten en lijk je wel een jojo met naar binnen en naar buiten.

Mijn advies; Het beste ontspan je buiten. Ga lekker een tijdje buiten zitten, vraag een vriendin voor een wijntje en een hapje op een bankje ergens. Kunnen jullie lekker kletsen terwijl je pup rondscharrelt en je even niet 100% hoeft op te letten.

Goedemorgen! 

Welkom hier! 

Jaren geleden hadden wij ook een pup.. Ik had me er zooo op verheugd, mijn eerste echt eigen hondje! 

Maar dat eerste echt eigen hondje was heel anders dan de honden die wij thuis hadden (dat was ie niet echt, maar in mijn hoofd omdat ik alles zelf moest doen)! 

'S nachts opstaan en uitlaten, overdag lopen en in je voeten, kuiten gebeten worden.. Zitten en in de handen en neus gebeten worden.. Hhmmm leuk zo'n pup! 

Ik had zo ongeveer alles gelezen over 'hoe het allemaal zou moeten', nou puplief dacht daar allemaal anders over. 

Oke, boeken en adviezen weg en op gevoel en kijkend naar mijn pup. Hé, vanaf toen ontspande ik, maar ook puplief! 

Helaas werd deze hond (wegens hersentumor) niet ouder dan 2 jaar. 

Toen een tijdje niet aan honden gehad, even rust en verwerken.

Na een jaar begon de kriebel weer, nu inmiddels weer 2 lieve honden in huis, beide herplaatsers. 

Een pup is heerlijk, een herplaatser hemels! 

Het komt echt goed, het gevoel dat je hebt is heeel normaal en gaat over.

Probeer alles eens naast je neer te leggen en geniet! 

Wat leuk, nog een Corgi. 

Ik ken je gevoel heel goed hoor, en geloof me, dat gaat weer over. De eerste weken waren moeilijk. Maar op een bepaald punt heb ik mijn regeltjes gewoon neer gelegd en ben ik gaan  kijken naar wat de pup nodig had. Dus niet gebrand zijn op elke 2 uur naar buiten, of 5 minuten per dag oefeningen doen, of slapen na het spelen ga zo maar door. Probeer te genieten, en toe te geven dat je soms misschien iets niet volgens de regels doet. 

Ik wil je ook graag uitnodigen, mocht je facebook hebben, voor de Nederlandse welsh corgi's groep. Ook daar kan je terecht met je vragen. Want heel eerlijk, corgi's zien er dan wel lief uit, het zijn geen makkelijke honden.

Adem innn, adem uitttttt.

zo te lezen doe je het hartstikke goed.

glimlach vriendelijk naar mensen met hun goedbedoelende bemoeienissen en steek lekker in gedachten je tong uit want je weet heus wel waar je mee bezig bent, het is alleen je onzekerheid die je parten speelt en daar kunnen heel veel leden over meepraten (waaronder ondergetekende).

Blijf rustig, vertrouw op je pup en op je eigen kunnen, wees niet bang om fouten te maken of een keer de mist in te gaan, jullie zullen dat best overleven en er van leren, zie foutjes als een uitdaging om het beter of anders te doen.

Maar vooral en dat is nog het belangrijkste van alles, geniet van elkaar want ze zijn zó groot.

Oja en Foto's spammen, ook heel belangrijk 

Dat is omdat alles nieuw is.

Een pup in de eerste fase veel energie en oplettendheid vraagt.

Je de pup nog moet leren kennen en inschatten wat tijd kost. 

Het gebeurd veel puppy starters hoor dat gevoel. En komt zelfs voor bij mensen die al eerder een pup hadden.

Is wel echt een fase waar je doorheen moet.

T kost nu investering maar straks heb je zo'n geweldig maatje. Niet twijfelen. Laat het gevoel er maar gewoon zijn. Dat gaat over.

En zijn er puppy dingen waarover je twijfelt je bent altijd vrij om hier advies te vragen.

Of bevestiging of je iets oke hebt gedaan.

Stap voor stap. En probeer er ook van te genieten. En maak veel foto's. Nu is t soms ff te zwaar of te veel of je weet het even niet meer.

En straks baal je dat de puppytijd zo ontzettend snel ging.

Tis een leerzame tijd van proberen ontdekken en elkaar leren begrijpen/aanvoelen.

Heel veel geluk met jou lieve pup.