pup 7mnd uit Portugal halen?

Hoi!

Vrienden van ons in Portugal hebben een oeps-nestje. Eind maart zijn de pups geboren, die nu opgroeien in een groot gezin, maar op een bijzonder afgelegen plek. Ik ken de ouderhonden en het gezin waar de pup opgroeit, en op basis daarvan heb ik een pup (reu) gereserveerd. 

Nu wilde ik de pup gaan halen enkele weken terug, maar toen was de bosbrand aan de gang, precies toen de pup geënt zou moeten worden. Dus dat ging niet door. Nu heb ik bedacht om hem dan in onze normale vakantie (in oktober) mee te nemen, maar ik twijfel. 

VOOR: leuke ouders, kinderen gewend

TEGEN: verder niks gewend (auto's, andere honden, aan de riem lopen); woont nu buiten (zindelijkheid??)

Zou er nog iets mee te beginnen zijn qua gehoorzaamheid (zij voeden waarschijnlijk anders op dan ik zou doen), socialisatie? Zijn er beren die ik niet zie, of zie ik er juist teveel? Zou hij al te oud zijn om zich nog gemakkelijk aan te gaan passen? Of moet ik gewoon maar even afwachten tot ik hem irl gezien heb? 

In ieder geval, ik zou graag van ervaringsdeskundigen horen wat zij hiervan denken. 

Alvast bedankt!

Ik heb Denise (toen als pup van 8 maanden) zelf geadopteerd vanuit Spanje, zij zat in een dodingsstation en was ook niks geleerd. Wat dat betreft kan ik wel een aantal vragen beantwoorden

Auto's, andere honden, aan de riem lopen?

Denise moest een autoreis van 2 dagen maken om hier naar toe te komen. Ik wil absoluut niet weten hoe dat gegaan is, want ze reden met 2 en hebben continue auto gereden. Denise is als ze alleen in de auto zit niet op haar gemak, maar ze gaat er wel in. Gaat ze met onze andere honden is het een groot feest. Andere honden was ze wel gewend, zij is erg sociaal. De riem vond ze in het begin eng maar met de juiste begeleiding van haar foster (iemand die haar tijdelijk opvangt tot het transport) in Spanje is dat helemaal goed gekomen dus goed aan te leren lijkt mij. 

Gehoorzaamheid, opvoeding anders?

Ik ben met Denise pas begonnen met gehoorzaamheid toen zij een half jaar bij mij was. Let wel, dit is voor iedere hond verschillend. Denise paste haar heel snel aan en was stabiel om een volgende stap te nemen. Wat betreft de opvoeding, die is altijd anders bij een ander. Verwacht gewoon niet te veel van de hond en geef de hond tijd. Hierna kan je gaan opvoeden naar jou hand. Ik merkte dat dat bij Denise heel gemakkelijk ging. Sommige trekjes krijg je er niet uit maar kan je wel verminderen. 

Socialisatie?

Ik denk dat dat heel verschillend is qua hond. Iedere hond is anders en dat kan je denk ik niet op voorhand zeggen. Weet je toevallig of de hond daar met verschillende honden leeft? Of meer alleen? 

Te oud om zich aan te passen?

Dat denk ik niet! Een hond kan zich heel goed aanpassen, bij de een gaat het snellen dan bij de andere hond. Maar iedere hond kan zich aanpassen. Een hond weet snel genoeg dat hij van jou eten, liefde en aandacht krijgt. 

Dingen die je nog niet zie of zie je teveel?

Ik vind juist goed dat je de voor en tegens tegen elkaar legt. Hierdoor kan je goed bekijken of het voor jou een juiste moment is voor een hond! 

In real life!

Dan ben je sowieso verkocht hahaha

Wauw, bedankt voor je snelle en uitgebreide reactie! Dat stelt me wel weer gerust. Ik wil gewoon geen ondoordachte besliasing nemen...

^ dat was ik dus

June komt uit Griekenland en was ontzettend angstig voor mensen. Ze was negen maanden toen we haar kregen waarvan ze drie maanden op straat geleefd had. De angst was zodanig dat ze, wanneer ze tijdens het wandelen ergens een mens zag, compleet verstijfde. Hierdoor sloot ze zich ook compleet voor ons af waardoor we toen geregeld met onze handen in het haar zaten, om maar te zwijgen over al het ongevraagde advies...

Inmiddels is June vier jaar verder deze angst niet geheel kwijt maar is het voor alle partijen geheel leefbaar geworden. Ze kan bijvoorbeeld mee in de trein of door een stadscentrum lopen. Ze is dan niet geheel ontspannen maar doet wat ze moet doen zonder dicht te klappen. Ook gaat ze nog steeds vooruit, ze neemt soms bijvoorbeeld zelfs snoepjes aan van vreemde mensen (iets wat in het begin niet eens een streven was) 

Het lopen aan de riem was ze totaal niet gewend en ze was in het begin dan ook vrij hysterisch alle kanten op aan het bewegen behalve de goede dan;)... Dit is eigenlijk gewoon een kwestie van 'doen' geweest en dat heeft ze achteraf ook heel snel geleerd. Dat zal verder ook per hond verschillen maar daar zou ik echt geen punt van maken, dit kan elke hond leren.

Een groot verschil tussen June en de pup die jullie op het oog hebben is dat June mensen doodeng vond vanwege het gebrek aan socialisatie. Jullie pup zal vermoed ik vrij snel vertrouwen in jullie hebben waardoor er een basis is van waaruit jullie kunnen werken (wennen aan de dingen die die nog niet kent).

Ook zal het een beetje van jullie woonsituatie afhangen, is dat midden in een stadscentrum of wat rustiger gelegen zodat de pup rustig opgebouwd aan de drukte kan wennen?

O en zindelijkheid is ook op latere leeftijd te trainen. June heeft het in het gastgezin geleerd en heeft bij ons nooit een 'ongelukje' gehad.

Dank je Hannah en June, voor ook jouw uitgebreide reactie. We wonen niet midden in de stad gelukkig! Maar als we willen wandelen moeten we wel altijd een drukke weg oversteken, die je ook de hele dag/nacht hoort. 

Ik ga ervan uit dat pup al weet dat hij z'n eigen slaapruimte schoon moet houden, dat zal hij van z'n moeder wel geleerd hebben. Maar dat is een hok, buiten. Ik hoop dat hij ons "hok" ook snel als slaapruimte gaat zien, dan ;)

Al met al, met jullie ervaringen, heb ik er wat meer vertrouwen in gekregen, dank daarvoor!  

We zullen gaan zien of het zo'n schatje is als ik me nu voorstel... 

Ik denk inderdaad dat het wel goed zal komen als jullie rustig de tijd nemen om aan elkaar te wennen. 

Wat ik zelf heel belangrijk vind is om er open in te staan, verwacht niet teveel, zeker in het begin niet. Plan niet op voorbaat een cursus o.i.d. en kijk eerst aan hoe de pup het doet en schat in of zoiets op dat moment al zinvol is. Het kan ook zijn dat alle indrukken in het begin al ruim voldoende zijn om te verwerken en een cursus alleen extra stress veroorzaakt.

Is dit trouwens jullie eerste hond?

Het is niet mijn eerste hond, maar onze vorige hebben we "kant en klaar" gekregen. Super jack was dat, dit is, en dat begrijp ik heel goed, andere koek. 

Wel heb ik veel dierenervaring, paarden, kippen, o en natuurlijk het opvoeden van kinderen, dat scheelt vast ook wel een beetje. 

We nemen inderdaad de tijd voor hem o hem de wereld hier te laten zien, en dan kijken we wel of we er ook een cursusje o.i.d. bij gaan doen. 

Hoi Karen,

Hier jaren geleden ook een pup van 6 maanden uit het asiel gehaald.

Heel het nest van 9 pups waren gedumpt bij een rand van een bos zonder moeder in Belgie.(1 overreden helaas)

Nederlands asiel had twee pups overgenomen om te herplaatsen.

Bij de beschrijving stond dat ze echt alles nog moest leren.

Helemaal behandelen als een pup net bij de moeder vandaan.

Niemand wist iets van de achtergrond.

In jouw geval ken je de mensen waar de pup is geboren.

De pup is al die tijd bij de moeder geweest en broertjes en zusjes..

Kinderen gewend/mensen gewend.

Ik zelf zie geen problemen en zou het wel aandurven!!

Wordt de pup bij jullie een binnen of buiten hond??

Hier trouwens ooit een witte Canadese herder gehad 8 a 10 plus altijd buiten geleefd met een zwerver/junk.

Leek eerste paar dagen niet zindelijk.(oeps!)

Maar binnen drie dagen ging het helemaal goed door deze heel goed in de gaten te houden. 

Maar nu met deze pup/hond zindelijkheids training gaan doen.

Ja dat kan even afzien zijn maar dat geld ook bij jonge pups.

het voordeel is nu wel dat deze de sluitspieren beter beheerst op deze leeftijd.

Laat je verder nog horen hoe het gaat??

En foto's zijn natuurlijk altijd welkom!!

Hoi Bailey,

Jij ook bedankt voor het delen van je ervaring! 

Shomer (dat betekent bewaker) wordt bij ons, als het alleen-zijn goed gaat, in principe binnenhond. Heel veel zal hij niet alleen zijn, hij kan mee naar mijn werk en mijn man werkt aan huis, maar er zal vast wel eens een paar uur zijn dat hij ergens niet mee naartoe kan. Verder zullen we wel zien waar zijn voorkeur ligt, misschien is hij liever buiten. 

Ik heb ergens een foto van zn zusje, maar verder nog niets, dus ik ben ook erg benieuwd! Ze hebben daar weinig/geen internet, dus de beste foto's zullen van mij moeten komen, en da's pas in oktober...

Zn moeder is knap, maar zn vader is ehhh...interessant. En verstandig, dat wel. Dat vind ik ook belangrijk. 

^^ dat was ik weer...

Spannend! 

Ik denk inderdaad dat het helemaal goed zal komen. Scheelt denk ik ook dat je al eerder een hond gehad hebt en in die zin weet wat het allemaal inhoudt. Voor ons was June de eerste hond en zelfs dat is zo goed gegaan dat ik denk ik altijd voor een 'herplaatser' zou gaan.

Wat ik zelf trouwens een goed boekje vind is 'kalmerende signalen' van Turid Rugaas. Daar staat de 'hondentaal' duidelijk in uitgelegd met heldere voorbeelden. Misschien dat het jullie kan helpen bij het vroegtijdig herkennen van bijvoorbeeld angst signalen of ongewenste confrontaties tussen de pup en andere honden.

Ik vond het sowieso gewoon leuk om me wat meer in hondengedrag te verdiepen.  

Faro heb ik toen hij 8 jaar hierheen gehaald, hij is 3 jaar van een jager geweest heeft 1 jaar gezworven op straat en heeft bijna 4 jaar in het asiel geleeft.

Hij kon en wist ook niks en was ook bang voor vreemde dingen, nu hebben we een tophond, en als je er niet uitkomt zelf als je tegen problemen komt haal er dan op tijd een goed GT bij.

En...vind hem vooral niet zielig, zodra hij bij jou is is hij niet meer zielig.

O maar yooop, ik vind m nu ook al niet zielig, hoor, hij heeft een topleven bij zn moeder, lekker buitenspelen!

En dat boek, Hannah, had ik inderdaad wel eens van gehoord. Interessant!

Bedankt weer!

ooh gelukkig maar, toen ik Faro net had kreeg van van andere mensen alleen maar aaaaah een ooooh wat zielig, hij zag er nogal gehavend uit, veel zichtbare littekens, iedereen vond hem zielig.

Ik niet hoor, ik ben gewoon aan de wandel met hem gegaan en zodoende heeft hij veel geleerd, ik liep wel tegen een probleem aan, hij wilde alle grote honden pakken, toen heb ik er een GT bijgehaald en toen bleek dat ik nerveus met hem rondliep en bang was om een grote hond tegen te komen.

Met wat truukjes van de GT voor mijzelf heb ik dat overwonnen en toen ging het alleen nog maar goed.

Nu is hij regelmatig therapiehond voor kleine hondjes die bang zijn voor grote honden, of honden die nerveus zijn, ze nemen zijn kalme energie over en voelen zich beter, echt heel mooi om te zien.

Hij kent de hondentaal heel goed , ik ken geen ene hond zoals hij bij mij in de buurt.

Hij was in juni 6 jaar bij ons, hopelijk kunnen we nog even van elkaar genieten want hij is nu 14 jaar.

Geen ervaring is beter dan een slechte ervaring.

Veilig opgroeien in een gezin, het lijkt me een mooie basis.

Ik zou ze wel vragen (als ze het nog niet gedaan hebben) om te laten wennen aan een halsband, tuigje en de riem.

De rest is allemaal goed aan te leren.

Ik zeg, gewoon doen!

Dat "Geen ervaring is beter dan een slechte ervaring" klinkt inderdaad helemaal waar Suzanne&Luca!

We gaan hem eerst eens goed bekijken, maar dat is pas eind september..... geduld, geduld....

Het enige waar ik mee zou zitten is dat ik niet graag een oepsnestfokker zou willen steunen.

Voor de hond zelf is belangrijk naar mijn mening, dat je je verwachtingspatroon op nul moet zetten en voor de volle honderd procent voor de hond moet gaan, het nemen zoals het komt en je daaraan aanpassen en in het tempo van de hond gaat dan lijkt het me geen probleem om deze hond op te nemen in je gezin.

Dobry, het is inderdaad een oepsnest, maar van vrienden van ons die er niks (NIKS) aan overhouden qua geld. De andere pups hebben ze ook weggegeven. Dus ik steun ze, in die zin, niet, in een ander geval zou ik het met je eens zijn.

 jij kent je vrienden en weet wat voor mensen het zijn, dat maakt wel verschil natuurlijk, als je weet dat ze alles gedaan hebben om een nestje te voorkomen.