Wat bedoelt hij met...?

Dag allemaal!

Na een hele poos van passief meelezen, kom ik nog eens op de radar met wat nieuwsgierigheidsvraagjes. We hebben onze Basil nu bijna 2 jaar, en hij is van een losgeslagen, onopgevoed projectiel (meer info over zijn vorig leven in een eerdere post) veranderd in een lief beest, met ondeugende streekjes , waar je ergens mee kan komen. Ik heb ondertussen ook veel gelezen van Martin Gaus, om toch zoveel mogelijk te leren over wat er in het "hondenhoofd" omgaat. Maar bepaalde dingen zijn me toch nog niet helemaal duidelijk. En omdat je hond volledig begrijpen mij toch één van de mooiste dingen lijkt wat er is, gooi ik de dingen hier in de groep. 

1) Niet enthousiast 

Al vanaf dag 1 was het duidelijk dat mijn vriend Basil's God is. Een hond kiest zijn baas, en die keuze was overduidelijk. Nu ben ik daar volledig OK mee, maar ik moet toegeven dat ik het daar in het begin wel wat moeilijk mee had. Basil heeft een moeilijke gezondheidsperiode achter de rug met Giardia, en ik lag er meer wakker van dan mijn vriend (hoewel hij uiteraard ook heel bezorgd was). Ik ga even vaak met hem wandelen als mijn vriend, ik geef hem even vaak eten, ik ben degene die met hem traint, ik maak zelfgemaakte snackjes voor hem... Maar wanneer ik thuis kom van mijn werk, staat Basil vaak niet eens op. Pas als ik echt heel enthousiast begin te roepen op hem, komt hij afgeslenterd en gaat hij tussen mijn benen staan zodat ik zijn onderrug kan kriebelen. Na een paar seconden begint hij dan ook rondjes rond mijn benen te draaien en gaat hij een speeltje nemen en zo.

Als mijn vriend thuiskomt daarentegen, jaaaa, dan is het huis gewoon te klein. Of zelfs als mijn vriend gewoon boven was op zijn bureau, en weer naar beneden komt, dan is het al alsof het een innig weerzien na een week is! Maar, en nu komt het gekke, als ik thuis kom als mijn vriend er al is, dus als het laatste lid van het gezin de roedel vervolledigt zeg maar, dan is hij wel enthousiaster tegen mij. Hij heeft ook wel 1 minuut bedenktijd nodig om zichzelf te overtuigen om recht te staan vanuit zijn comfortabele "lounge position", maar uiteindelijk komt hij dan wel op me afgelopen in plaats van op me afgeslenterd. Maar nog steeds niet in de buurt van zijn reactie op mijn vriend.

Verder kwispelt hij ook bijna nooit. Mijn vriend kan wel sommige dingen tegen hem zeggen, zo van "Dag makker! Waar is mijn beste vriend? Wie wil er hier spelen?" en dan zie ik zijn staartje wel lichtjes heen en weer gaan. Maar al helemaal nooit bij mij.

Dus nu mijn vraag: hoe weet ik nu in hemelsnaam of ik iets beteken voor onze hond? Ik zou heel graag horen dat hij evenveel van mij houdt dan ik van hem, maar ondertussen ben ik er wel achter dat dat niet het geval is. Maar het zou me toch geruststellen als jullie konden bevestigen dat hij me op zijn minst "mag"...

2) Knabbelbotjes

Hij heeft een vreemde routine met zijn knabbelbotjes of varkensoren die hij krijgt als avondsnack. Hij neemt ze aan, maar hij begint er pas aan als we beiden met hem op de bank zitten. Ik alleen, dat is niet OK (for obvious reasons, zie puntje 1). Mijn vriend MOET erbij zitten. Vervolgens begint Basil niet te knabbelen op zijn snack, maar gaat hij het oor of het bot eerst ergens in huis verstoppen, op een hilarisch duidelijke plaats, vb. achter een kussen op de bank, waarbij hij met zijn hoofd dezelfde beweging maakt alsof hij de aarde weer over het putje gooit . Ik had gelezen dat als honden hun bot begraven, dat wil zeggen dat ze er nog niet onmiddellijk zin in hebben. Maar dat lijkt het niet te zijn, want vervolgens gaat hij naar mijn vriend liggen staren. Daarna geeft hij een verontwaardigd blafje, alsof we hem niet snappen. Wat hij dan lijkt te willen, is dat mijn vriend het snackje weer tevoorschijn haalt van waar Basil het heeft verstopt, en het opnieuw aan hem geeft. Dan gaat hij het vaak nog een tweede keer verstoppen, met hetzelfde ritueel, en na een derde keer gaat hij vervolgens gewoon het bot opeten, terwijl hij tussen mijn benen ligt.

3) Niezen

Het mag duidelijk zijn dat we niet de meest expressieve hond hebben, maar er is één situatie die bij hem pure angst kan opwekken. En dat is niet het meest voor de hand liggende "vuurwerk", of "onweer". Neen, dat is wanneer mijn vriend hoest. Basil krimpt dan werkelijk ineen. Om nog maar te zwijgen over wanneer mijn vriend niest! Wat Basil ook aan het doen mag zijn, hoort hij mijn vriend niezen, hij komt naar hem toegekropen, oren achteruit, buikje slepend over de grond, en hij kruipt op zijn schoot om te kijken of alles OK is. Echt hartverscheurend. Mijn vriend stelt hem dan uiteraard gerust, en binnen enkele ogenblikken is de sfeer hersteld, maar geen van beiden begrijpen we waar die angst vandaan komt! 

Daarentegen, om te eindigen met iets voorspelbaars, IK mag een hyperventilatie-aanval krijgen, en Basil kijkt onverstoord verder naar CSI...

Iemand die wat meer licht op deze gedragingen kan schijnen?

Compleet herkenbaar, Obi vindt mijn vriend ook "leuker" zullen we maar zeggen. Als mijn vriend ziek is, dan vergaat de wereld en is Obi echt van streek en moet hij zal hij daarbij zijn. Liggend zo dicht mogelijk bij mijn vriend. Zelfs als mijn vriend boven in bed ligt en Obi beneden is, is het mis want Obi "weet" dat gewoon als er iets niet in de haak is.  Als mijn vriend beneden 1x hoest dan staat Obi er ook direct naast. Nu ben ik zelf vrijwel nooit ziek dus ik heb daar geen echt vergelijkingsmateriaal maar als we beide vragen aan Obi : "Mag ik een zoentje Obi?"
Dan krijgt mijn vriend meteen een lebber op z'n wang en ik na herhaaldelijk "zeuren" uiteindelijk wel eentje "omdat het moet" of zo en dan met het puntje van zijn tong, geen dikke smakkerd. 
Dan heb ik het over 5 a 10 keer vragen. (Stom experiment, ik weet het.... )


Gisteren was ook mooi. We waren met z'n drieën lekker buiten in de tuin. Ik was aan het spelen/apporteren met Obi. Mijn vriend die was aan het lezen en keek nog niet eens op of om. Elke keer als ik de bal weggegooid had, ging Obi eerst naar mijn vriend, hoppa bal voorzichtig op de schoot. Mijn vriend dan vervolgens: "Ga weg met je vieze bal, ben aan het lezen Obi!" Dan keek hij beteuterd, wachtte even en dan kwam hij uiteindelijk de tafel rondlopen om de bal dan maar "aan zijn tweede keus", ik dus te geven. Vervolgens gooi ik de bal weer waarna dat hele riedeltje zich weer herhaald. 

Wat doe je eraan niet zoveel eigenlijk. Ik lig er niet wakker van... Onze golden retriever daar was ik altijd de absolute favoriet bij.  Het is overigens hier niet zo dat ik geen begroeting krijg of geen enthousiaste begroeting. Obi is altijd door het dolle heen altijd vriendelijk en kwispelen tegen iedereen die binnenkomt.

Ik heb wel altijd het idee dat mijn vriend Obi het beste gerust kan stellen. Met nieuwjaar bijvoorbeeld. Ik gok toch dat daar een oorzaak in Obi zijn gedrag ligt, misschien bij jouw hond ook? Hier is het zo dat hij zich veiliger voelt bij mijn vriend of zo. Obi is geen assertieve hond en trekt daarom misschien meer naar mijn vriend toe.

Ik denk dat je het zeker niet moet zien dat hij niet van je houdt omdat hij anders op jou reageert dan op je vriend. Ik denk dat de band gewoon verschillend is. Ons hondje reageert ook anders en heeft voor sommige dingen liever mijn vriend en voor andere liever mij. Het hangt er ook wat vanaf hoe we zelf op haar reageren en hoe we situaties aanpakken. Soms vindt ze de aanpak van mijn vriend fijner en soms die van mij. 

Uit je tekst maak ik toch op dat hij echt wel graag bij jou in de buurt is en zich op zijn gemak voelt bij jou. Als hij niet graag bij jou zou zijn, zou hij dat echt wel laten merken en zou hij bvb niet bij jou op de bank zijn bot opeten. Hij voelt zich daar dan toch veilig. 

Het begraven doet mijn hondje ook soms met haar brokjes om ze dan meteen daarna weer op te graven en op te eten. Ik denk dat elke hond zo wel zijn eigen grappige gewoontes heeft 

Het niezen is denk ik ook weer iets dat je niet persoonlijk mag opvatten. Misschien niest je vriend gewoon op een manier die hij heel verontrustend vindt. Mijn vriend niest bvb altijd erg luid en daar reageert mijn hondje ook anders op dan wanneer ik nies. Ons hondje heeft verder ook gekke dingen waar ze op reageert terwijl ze bij gelijkaardige dingen totaal niet reageert. Zo is ze bvb heel bang van onze vaatwasser terwijl ze bij de stofzuiger en wasmachine niet reageert. 

Niesen en hoesten schrikt Paddy na 2.5 jaar nog steeds van.

Voor de rest zie ik niks geks. Zo lang hij je niet bijt en niet met zijn staart tussen de benen gaat als jij er aan komt zou ik me geen zorgen maken wie hij nou t leukst vindt. Het is een hond he, geen mens. Misschien ruikt je vriend wel lekkerder. 

 Wat een grappige en geruststellende verhalen hier! Vooral dat zoentjes geven en apporteren, zo herkenbaar! Ik weet inderdaad zeker dat mijn vriend voor Basil een andere uitstraling heeft. Een vriendin/hondengedragstherapeute is zich als hobby aan het verdiepen in het "mentaal linken" met honden, en zij dacht dat Basil mijn vriend "vrijer" vond. Ik ben de typische "freaky mommy". Niet relax genoeg, direct bezorgd. Kan ik zeker volgen. En, inderdaad, wat we ook altijd al grappend zeggen, is dat Basil het meer heeft op Axe dan op Victoria's Secret ! Dus, ik ga het zeker niet persoonlijk opvatten!

Toch heerlijk hoe elk hondje zo zijn eigen grappige en speciale trekjes heeft . Bang van de vaatwasser en niet van de stofzuiger... Dat moet denk ik wel eentje uit de duizend zijn ! Maar dat zijn ze eigenlijk allemaal hè...

Oke en nu gaan we een cursus andersom denken doen 

Hond ligt op bank. 

Jij komt thuis.

Hond denkt: "jaah ik wist wel dat je thuis kwam jij komt altijd thuis" 

Hij is dus rustig en blijft lekker relaxt liggen. 

Betekent dat dan niet juist dat hij heel veel vertrouwen in jou heeft?  

Dan het botjes ding.

Mijn oudste hond Chewy gaat zijn bot op obvious plekken verstoppen wanneer niemand hem "helpt" met zijn bot. 

Hij kan best alleen op zn bot kauwen maar daar is geen lol aan. 

Probeer op de bank het bot eens voor je hond vast te houden. Jij houd 1 kant vast hij kauwt op de andere kant. 

En je laatste punt.. Jaaah dat wordt hoestdrank en hooikoorts spul halen hoor 

 Ja ik heb inderdaad besloten dat ik gewoon rust breng in zijn hoofd. Ik ben "Miss Reliability"! Af en toe, wanneer mijn vriend niet kijkt, gooi ik een knipoogje naar Basil, zo van: "Ik weet wel wat die hard-to-get attitude echt betekent" .

En ik botje vasthouden en hij knabbelen, dat is precies wat hij doet! Precies dat!!! Maar ik had een beetje schrik dat het wat dominant gedrag was, dat ik "hem moest assisteren bij het eten"... Niet dus, oef!!! 

 Jaah ben dol op die positieve houding!! 

Gaat helemaal goed komen zo 

Het zou maar ook zo eens 'andersom' kunnen zijn dat hij bij jou, 'niets hoeft te bewijzen wat jij ben zijn persoon waar hij zichzelf is.

De omschreven hoest/nies buien, waar hij volgens jou erg onder de indruk van is, dus vind hij wellicht 'dat hij iets goed moet maken'.

'kwispelen' kan immers ook uit onzekerheid.

 dat was ook mijn gedachte, ik kreeg bij het lezen van het verhaal eerder de indruk dat hij niet echt op zijn gemak is als de vriend thuis is, en ook het onder de indruk zijn van het niesen/hoesten wijst daar voor mij op.

Ik zou dus denken dat Basil meer op zijn gemak is bij jou, en bij wie eet hij nou zijn botje op bij jou of bij je vriend 

Herkenbaar! Raiko is ook veel enthousiaster bij mijn man maar ikzelf ben een heel rustig persoon. Ik kom binnen en zal eerst mijn jas rustig uitdoen, m'n handtas op zijn plaats zetten, mijn schoenen uitdoen om daarna te zeggen 'hoi jongen'  dan kijkt hij wel es naar me op maar daar stopt het. Soms ga ik hem een aai geven, soms niet. Ik ben dus heel rustig. Ik had hier een topic eens gestart over het feit dat Raiko mijn man overenthousiast begroet enz, en kreeg deze raad en het hielp ; mijn man was ook overenthousiast van hem te zien na zijn werk, nu groet mijn man Raiko rustig en Raiko is dan ook rustig. Moet je eens doen, dat je vriend zich heel rustig gedraagt. Honden hebben dat eigenlijk ook wel liever hoor, een hond die je rustig begroet is gelukkiger dan een hond die tegen de muren aanvliegt omdat jij binnenkomt. Mensen voeden dit gevoel bij de hond maar lachen om een hond die zo enthousiast is dat hij gaten in de lucht springt is eigenlijk zoals je zou lachen met een dronken man die niet op zijn benen kan staan. Beide hebben geen controle over hun gevoel en gedrag. De vergelijking is misschien wat overdreven maar om het makkelijk uit te leggen. Een hond die zich rustig gedraagt omdat hij weet wat er van hem verwacht wordt (bvb niet opspringen) voelt zich kalmer in zijn hoofd ook. Wij hebben Raiko dit ook moeten laten wennen hoor, door dat gevoel dus niet te voeden als je snapt wat ik bedoel. 

2.) Ja Raiko verstopt ook soms zijn beentje haha. Op een heel zichtbare plek, ook vaak achter het kussen op de bank

3.) Het niezen... Nog nooit van gehoord. Ik zou je vriend vaker laten niezen of hoesten (alsof) en dat terwijl er gespeeld word bvb. Het positief maken dus, verschieten doet Raiko ook wel snel maar hij slaat niet in paniek bij niezen, wel verschiet hij als hij net ligt te slapen bvb, daar kan je weinig aan doen geloof ik

Bedankt allemaal!

Ik had er inderdaad niet direct bij stil gestaan dat dat "overenthousiasme" niet onmiddellijk iets 100% positiefs moest betekenen... Het klopt, ik associeerde het eigenlijk ook met "vriendelijkheid, liefde, vrolijkheid". Maar het kan best wel wat stress veroorzaken, en het is me toch een stressbeestje... Dat had ik misschien nog als 4de puntje moeten erbij schrijven.

Vooral 's avonds is er namelijk altijd een periode dat hij ons iets wil duidelijk maken, dat hij iets wil, maar we weten niet wat. Hij is dan net gaan wandelen, hij heeft gegeten, hij heeft zijn avondsnack gehad, hij wil niet spelen... Maar hij staat dan daar naar ons te staren terwijl wij (eindelijk) op de bank zitten naar de tv te kijken, dan volgt er een jankje, daarna een blafje... Dus er is iets wat hij wil, en we zijn er na al die tijd nog altijd niet achter wat het is. Soms laten we ons leiden door hem, dan gaan we naar hem toe, en dan zeggen we: "Kom, laat zien wat je wil dan?" Als we héél erg veel geluk hebben, dan laat hij zien dat er een balletje onder de kast is gerold. Nadat we het hem gegeven hebben, spelen we er dan 30 seconden mee, en dan is hij dat ook weer beu. Maar eigenlijk, wat er het vaakst gebeurt, is dat we vervolgens allebei als uilen bij hem staan, te vragen aan hem of hij ons wil laten zien wat hij bedoelt, maar dat hij gewoon terug staart en ook niet meer weet wat hij dan moet doen. En maar schudden, en likken, en gapen. Allemaal tekenen van stress omdat we hem niet begrijpen. Zielig hoor... We zouden erg graag een tweede hond uit het asiel willen, maar we slagen er nog niet eens in met de huidige hond te communiceren...

Pepper is ook echt een mannenhond  hij is enthousiaster tegen mannen dan tegen vrouwen, ik ben zijn baas, maar dat komt meer omdat mijn stiefvader niks met hem doet en ook niet zoveel om hem geeft dus trekt hij sowieso meer naar mij.

Vooral bepaald type mannen kan hij enorm door het dolle heen zijn als ze binnenkomen, bv mijn broer (die is hier niet zo vaak) 

Het is ook niet altijd heel duidelijk wat een hond voelt of bedoeld hoor, doe jezelf niet te kort volgens mij communiceren jullie in bijna alle gevallen heel goed met hem.

Het kan ook zijn dat hij misschien na zo'n dag wat overprikkeld is en zijn rust niet kan nemen nog, maar eigenlijk ook niets meer wil.

Gebruikt hij zijn pupillen ook niet om een richting aan te geven naar dat wat hij wil?

Misschien will hij ook op de bank? Of zijn plekje vlakbij jullie of.......het kan alles zijn natuurlijk... lastig...

Wat gebeurd er als je gewoon blijft zitten en je spreekt hem even geruststellend toe?

Ja, mijn vriend en ik zeggen ook vaak tegen elkaar dat we de indruk hebben dat hij zelf niet goed weet wat hij nu wil.

Maar we merken dat het niet gebeurt als ik alleen met hem ben, of mijn vriend alleen met hem is. Dan ligt hij gewoon rustig ergens op één van zijn plekjes: ofwel op uitkijk in de tuin, ofwel op de bank, of onder de tafel, noem maar op (hij heeft nogal wat "plekjes" ). Maar van zodra "het gezin compleet is", zeg maar, dan komt hij helemaal los, en is hij veel levendiger. Maar aan het begin van de avond zijn we ook wel in de weer, met eten maken, wij eten, hij eten, wandelen... Dus dan ligt hij rustig bij ons in de keuken terwijl we koken, of buiten in het gras terwijl hij ons in de gaten heeft.

Maar dan wordt het 21 uur, en ploffen mijn vriend en ik eindelijk op de bank (waar hij trouwens ook op mag, dus hij zou er zeker bij komen liggen als hij dat wou), en dan begint het. Hij wil dan precies nog vanalles met ons ondernemen, hij is dan niet klaar dat "de drie-eenheid in elkaar stuikt".

En het zijn ook zelden echte "prikkeldagen", waar hij zoveel meemaakt dat hij het niet geplaatst krijgt. Af en toe vrees ik zelfs dat het dát is, dat we hem te weinig prikkelen. Maar het is nu eenmaal geen hond die lang te entertainen is...

Wat het aangeven van richting betreft, nee ook niet echt. Hij wil ons van de bank, en dat lukt dan, omdat we naar hem toe gaan om te zien wat hij wil, en van zodra dat we naast hem staan weet hij het niet meer. En dus gaan we na een tijdje maar weer terug zitten, maar dan begint het dus opnieuw. Vroeger wilde het zelfs escaleren in dat hij dan zo gefrustreerd raakte dat hij in onze tenen begon te bijten (hard!).

Oh ja, wat betreft blijven zitten en zachtjes toespreken. Dat heeft tot gevolg dat hij enkel luider begint te blaffen omdat hij dan aandacht heeft. Alternatief is negeren, maar dan moeten we wat meer stalen zenuwen kweken, vrees ik...

Wat soms helpt is dat mijn vriend hem op die gefrustreerde momenten meeneemt in de tuin en daar wat gaat rennen en crossen met hem, om hem zo moe te maken dat hij na 5 minuten gewoon niet meer kan. We zien dat hij dat erg leuk vindt. Maar op avonden dat het pijpenstelen regent, is dat natuurlijk geen optie, en zitten we met een zeer verwarrende en geïrriteerde hond... 

negeren zou ik zelf niet doen, misschien anders gewoon zoiets zeggen als ik begrijp je niet Basil, en dan even een oefeningetje doen of een zoekspelletje evt. en dan toch klaar?

Ja inderdaad, we zouden hem dan mentaal moeten entertainen, dat klopt. Ik moet me voorhouden dat even wat spullen bij elkaar zoeken voor een oefening te trainen (beloningsworst snijden, attributen zoeken) sneller tot een oplossing zal leiden dan 2 uur aan een stuk hem niet begrijpen. Dus, tips voor leuke oefeningetjes zeer welkom ! 

begin in elk geval makkelijk en moedig hem ook aan, anders is het meer frustratie als ontspanning

we hadden er diverse topics over waar misschien leuke ideetjes voorbijkomen bijv. deze

http://www.hondenpage.com/hondenforum/166781/het-hersenwerk-topic!.php

Ooohh dankjewel Dobry! Een heleboel leesvoer! Ik vlieg erin!

Geen idee of het wat is maar ik lees een hond die nauwelijks kwispeld en moeilijk uit de mand komt.... is hij medisch inorde? Rugklachten? Heupen? 

Hoi Sheltieduo!

Ja hoor, daar is alles in orde mee. Ik snap de gedachtengang hoor, maar Basil zou dan wel heel selectieve rugklachten moeten hebben ! Hij verkiest gewoon om bij mij de "voorname en chille" hond te zijn (al lachend zeggen mijn vriend en ik dat hij bij mij een stijf Brits accent heeft ), en om bij mijn vriend een uitgelaten Pluto te zijn!

Tja... Ik heb hier geleerd om het niet persoonlijk op te vatten !