hondje is therapeut ? 
Het gaat niet om niet eens zijn. Het gaat erom dat jij niet begrijpt wat ik bedoel ik dat ik nu echt al 4x opnieuw heb moeten reageren om dingen uit te leggen.
Makkelijker kan ik t je niet meer vertellen meissie dus dan snap je me maar niet.
Haha vandaar dat het dus wel past hier....
en ik weeral bijgeleerd...miepen mag ....of niet ?
en ik weeral bijgeleerd...miepen mag ....of niet ? "
Zoals ik het las niet maar ik miep miep af en toe voorbij ...
Even ten uitleg ... miep miep is dan zoef ik rij voorbij als dat ene cartoon beest
"
Ik denk dat je dit verkeerd ziet Nori....jij leeft met je honden en andersom....je bent vast wel eens verdrietig, en dat kan je niet verbloemen voor je honden.....die pikken dat echt feilloos op....je hond niet lastig vallen met je emoties, dat is zielig.....wanneer je honden ziek zijn ben jij er toch voor ze ? Andersom zijn ze dat ook voor jou, anders moet je ze in de tijden dat het wat minder gaat ze uit logeren sturen......een voorbeeld !! Ik heb maanden moeten revalideren van een verbrijzeld bekken, en heb wat afgehuild, mijn hoofd stopte ik in een kussen, maar bams was er voor me, die de tranen van mijn gezicht haalde en mij op de been hielp, wat is daar mis mee ? Ogin is de deur uitgegaan, dat je dat een pup niet wilt aan doen okee, ik kon ook niet voor haar zorgen, ook honden hebben gevoelens, net zo goed, al denken wij mensen dat ze dat niet hebben....en wat ik nu hier neer schrijf, de band tussen jou en je hond verstevigd, het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn.
Mensen die erin geloven zien een ziel vaak als iets wat losstaat van het lichaam en in het diepst zou moeten vertegenwoordigen wie jij bent. Sommige geloven zijn ook gebaseerd op het principe dat je zou reïncarneren en dat je na je leven met je ziel "verhuisd" naar een ander lichaam wat geboren wordt en een ander leven lijdt. Maar de ziel op één of andere manier deze levens nog kan verbinden.
Of dat je met je ziel in een hemel of hel kan belanden, afhankelijk van hoe je aardse leven was. Of dat je ziel je lichaam verlaat op het moment dat je sterft. Of buiten je lichaam kan treden bij een doodservaring of iets dergelijks. Dat je ziel een soort van bewustzijn is, losstaand van je lichaam. Iets wat je karakter bepaald en een persoon maakt tot wie die is. Maar nee ik geloof daar niet in nee.
Of dat je met je ziel in een hemel of hel kan belanden, afhankelijk van hoe je aardse leven was. Of dat je ziel je lichaam verlaat op het moment dat je sterft. Of buiten je lichaam kan treden bij een doodservaring of iets dergelijks. Dat je ziel een soort van bewustzijn is, losstaand van je lichaam. Iets wat je karakter bepaald en een persoon maakt tot wie die is. Maar nee ik geloof daar niet in nee. "
Oh zo 
ik snap je, ik geloof wel dat je niet helemaal weg gaat, dus dan dieren ook niet.
Ik geloof ook in spoken
Ik ga toch nog n poging doen uit te leggen hoe ik erin sta.
Stel je bent een kind. Je bent tussen de 3 en 6 jaar oud en alleen thuis met je moeder.
Mama moet huilen.
Je bent te klein om te begrijpen waarom mama huilt maar je weet wel dat huilen NIET leuk is.
Je wilt dat mama weer blij is dus je gaat mama troosten.
Het is niet fijn dat mama huilt daar wordt je niet blij van.
Het is pas weer fijn als mama weer blij is.
Maar dat jij mama hebt moeten troosten dat hoort gewoon niet.
En zo zie ik het met honden ook. Honden hebben niet meer dan het denkvermogen van kind.
Dus net als dat ik mijn kind niet zou lastig vallen met mijn verdriet val ik ook mijn hond niet lastig met mijn verdriet.
Dierenmishandeling is het niet kommop zeg dat zou raar zijn je bent verdrietig en zoekt liefde van je hond das geen mishandeling.
Maar ik denk niet dat het fijn is voor je hond. Ik denk dat het verwarrend is en dat ze t niet begrijpen, ze willen natuurlijk dat je weer blij bent dus ze zullen je proberen blij te maken maar ik vind niet dat dat de taak hoort te zijn van je hond. "
Ik denk dat het allemaal niet zo zwart wit ligt.
Als eerste zou iedereen bij zich zelf te rade moeten gaan wat de reden was om een hond aan te schaffen. Maar weinig zullen dan zeggen, dat doe ik om de hond een beter leven te geven. Nee, er zit vaak een stukje eigenbelang achter.
In mijn geval heb ik Paddy aangeschaft omdat ik ptss heb. Ik sliep s nachts altijd heel slecht, sinds ik hem heb niet meer. Wordt hij daar slechter van? Denk t niet, hij slaapt ook gewoon lekker. Toch is hij wel een therapiehond in die zin, hij vervangt een slaapmiddel.
Toen ik mijn vorige hond moest laten inslapen was ik daar vreselijk verdrietig van, van te voren. Ik heb een ochtend gehad, dat ik alleen maar aan het huilen was. Hij vond dat inderdaad verwarrend, likte mijn ogen af. Was dat slim van mij? Nee, maar een mens is geen robot.
En zo kan ik nog wel tig dingen verzinnen, t ligt allemaal niet zo zwart wit.
Stel je bent een kind. Je bent tussen de 3 en 6 jaar oud en alleen thuis met je moeder.
Mama moet huilen.
Je bent te klein om te begrijpen waarom mama huilt maar je weet wel dat huilen NIET leuk is.
Je wilt dat mama weer blij is dus je gaat mama troosten.
Het is niet fijn dat mama huilt daar wordt je niet blij van.
Het is pas weer fijn als mama weer blij is.
Maar dat jij mama hebt moeten troosten dat hoort gewoon niet.
En zo zie ik het met honden ook. Honden hebben niet meer dan het denkvermogen van kind.
Dus net als dat ik mijn kind niet zou lastig vallen met mijn verdriet val ik ook mijn hond niet lastig met mijn verdriet. "
Ik snap wat je wilt zeggen Nori, maar ik denk dat je het aanvoelvermogen van een hond onderschat. Ook al doe jij lekker vrolijk, je hond voelt wat daar onder ligt. Je kunt een hond niet vergelijken met een kind daarin. (of misschien juist wel...kinderen trappen er ook niet in als mama doet alsof er niets aan de hand is)
Toen mijn hart een keer op hol sloeg, had ik t niet door, mijn kind ook niet, maar mijn hond wel. Die bleef aan me vast geplakt zitten zodat ik niet van de bank kon.
Ik denk dat het ook bij beide zo werkt..Zowel een kind als een hond heeft gewoon in de gaten dat er iets aan de hand is en negeren zal zowel bij een kind als bij een hond eerder een soort van stress geven.
Beide zijn gewoon empathisch genoeg om dit op te pakken.
Niet dat je het op een niveau brengt om het uit te leggen. Ik zal het prettig vinden als kind om toenadering te kunnen zoeken i.p.v. dat mijn moeder mij zou negeren.
Op zich moet je wel met chronisch verdriet natuurlijk ook professionele hulp gaan zoeken
Beide zijn gewoon empathisch genoeg om dit op te pakken.
Niet dat je het op een niveau brengt om het uit te leggen. Ik zal het prettig vinden als kind om toenadering te kunnen zoeken i.p.v. dat mijn moeder mij zou negeren.
Op zich moet je wel met chronisch verdriet natuurlijk ook professionele hulp gaan zoeken "
Ik had het er met mijn psych een paar jaar geleden over, zo van, ik moet mijn kinderen niet lastig vallen blabla bla. Ze moest er om lachen. Denk je niet dat t door hebben????
Sindsdien vertel ik ze gewoon wat er is als ik me naar voel, en dat vinden ze prima. Zolang zij t maar niet hoeven op te lossen, dat is wel belangrijk. Anders krijg je 'parentificatie' door kinderen.
Beide zijn gewoon empathisch genoeg om dit op te pakken.
Niet dat je het op een niveau brengt om het uit te leggen. Ik zal het prettig vinden als kind om toenadering te kunnen zoeken i.p.v. dat mijn moeder mij zou negeren.
Op zich moet je wel met chronisch verdriet natuurlijk ook professionele hulp gaan zoeken "
Niemand heeft het over negeren.
Als moeder breng je je kind gewoon niet in zon situatie. En als het toch onverhoopt gebeurd stel je je kind gerust.
Een hond net zo. Honden willen je naar mijn idee puur troosten uit verwardheid dus ik zou ze geruststellen.
Maar ik zorg al dat ik niet huil waar ze bij zijn als ik me rot ga voelen ga ik wel even onder de douche staan en ik kom wel weer beneden als het over is.
Als jij je teen stoot, je vloekt een keer en het is over, daar val je je hond niet mee lastig, daar pas je voor op, maar als je maanden lang ziek bent is het toch echt een ander verhaal, dan kan je het niet wegstoppen voor je hond, als je dat wel wilt doen moet je je hond uit logeren sturen tot je hersteld bent.
Als moeder breng je je kind gewoon niet in zon situatie. En als het toch onverhoopt gebeurd stel je je kind gerust.
"
Ik ben het daar pertinent niet mee eens.
Toen mijn oom overleed, de broer van mijn moeder, huilde ze niet toen ze vertelde dat hij was overleden. Ze gaf de plantjes water en het leven ging door.
Dat heb ik als kind niet begrepen, en als volwassene ook niet. Huilen als er iets te huilen valt is normaal, en dat mag je je kind leren.
Sindsdien vertel ik ze gewoon wat er is als ik me naar voel, en dat vinden ze prima. Zolang zij t maar niet hoeven op te lossen, dat is wel belangrijk. Anders krijg je 'parentificatie' door kinderen. "
En daar gebruik je het juiste woord .... op te lossen.
Tuurlijk voelen zij het en de dogs .... en even een knuffel of een babbel van zus of zo .... maar daar stopt het dan.
Zij weten het ligt niet aan ons .... maar zodta je de hond inzet om dingen op te lossen wordy het een ander verhaal en dus gezien als therapeut.
Hier hebben mijn honden ook een therapeutische werking maar dat komt door de band die er is waar men hier oa over spreekt
Toen zeeman ernstig ziek was,wilden de honden gewoon lekker naar buiten,stonden ze te schooien voor hun eten en waren ze nog zo gek als een deur als ik buiten met ze speelde.
Een verdrietige zware periode in ons leven,ik merkte niks aan de honden,misschien omdat we altijd proberen om normaal door te gaan.
Toen ik accute spierreuma kreeg(gelukkig genezen)trokken ze helemaal niet meer aan de riem,dat was de enige verandering die ik bij hen merkte.
Kees
3 doggies
Hij voelt mij haarfijn aan en ik kan er alles tegen zeggen. Hij luistert en kruipt tegen me aan. Alsof hij het leven helemaal snapt. Sommige mensen zeggen dat wij als mens een ziel hebben en dat dieren een ziel zijn.
Wat denken jullie ? "
Ik denk dat zowel mensen als dieren een ziel hebben.
Super dat je Boris een huisje hebt gegeven en dat jullie zo veel aan elkaar hebben!
Toen mijn oom overleed, de broer van mijn moeder, huilde ze niet toen ze vertelde dat hij was overleden. Ze gaf de plantjes water en het leven ging door.
Dat heb ik als kind niet begrepen, en als volwassene ook niet. Huilen als er iets te huilen valt is normaal, en dat mag je je kind leren. "
Klopt. Nu hebben we het wel over rouwen en ik vind dat wat anders. zowel kinderen als honden ook de kans moeten krijgen goed te rouwen wanneer er een overlijden heeft plaats gevonden.
De mama in mijn verhaal had problemen op dr werk om maar ff wat te roepen.
Dat is een ander soort droefheid waar je je kind of hond niet mee lastig valt.
De mama in mijn verhaal had problemen op dr werk om maar ff wat te roepen.
Dat is een ander soort droefheid waar je je kind of hond niet mee lastig valt. "
Het verschil zit m in 'lastig vallen' of benoemen wat er aan de hand is, maar dat je t zelf wel oplost.
En ik blijf er bij, jij kunt nog zo vrolijk doen, zowel een kind als een hond kan je gevoel toch aanvoelen. De 1 is daar gevoeliger voor dan de ander. (zo zijn echte therapeuten en therapiehonden ook aan hun werk gekomen natuurlijk. ;) )
Koning Obi 3 doggies
Stel je bent een kind. Je bent tussen de 3 en 6 jaar oud en alleen thuis met je moeder.
Mama moet huilen.
Je bent te klein om te begrijpen waarom mama huilt maar je weet wel dat huilen NIET leuk is.
Je wilt dat mama weer blij is dus je gaat mama troosten.
Het is niet fijn dat mama huilt daar wordt je niet blij van.
Het is pas weer fijn als mama weer blij is.
Maar dat jij mama hebt moeten troosten dat hoort gewoon niet.
En zo zie ik het met honden ook. Honden hebben niet meer dan het denkvermogen van kind.
Dus net als dat ik mijn kind niet zou lastig vallen met mijn verdriet val ik ook mijn hond niet lastig met mijn verdriet. "
Snap je punt, maar als ik op de bovenverdieping ga zitten huilen. Mijn tranen droog veeg, even wacht en naar beneden loop en Obi zit daar. Dan kan ik doen alsof alles koek en ei is. En mijn eigen ouders zullen daarin trappen, maar Obi niet.
Die ruikt aan het zout op mijn wangen dat ik gehuild heb. Hij ruikt het aan mijn zweet, dat ik stress heb (gehad). Nou is Obi altijd wel lief en hij probeert het altijd weer beter te maken. Dus hoe dan ook ze zullen het toch wel merken. Misschien kun je je dan beter laten troosten door een ander mens of door je viervoeter. Dan is het in ieder geval eerder voorbij, toch?
Nog zoiets, als mijn vriend ziek is, dan is Obi meestal behoorlijk van slag. Hij moet en zal bij hem zijn om te waken. Vooral als Obi mijn vriend hoort hoesten vind hij dat niet leuk. Laat je Obi alleen beneden, om hem af te zonderen van dat "leed". Dan heb je een probleem want Obi strompelt gewoon de trap op hoor, zodra hij de kans krijgt. Opent de deur zelf en gaat dan naast mijn vriend liggen. Want hij wil zeker weten dat alles goed is. Dan slaapt Obi binnen twee minuten, op de benedenverdieping zit hij de hele dag te miepen als je hem daar opsluit en mijn vriend is ziek.
Nog zoiets, als mijn vriend ziek is, dan is Obi meestal behoorlijk van slag. Hij moet en zal bij hem zijn om te waken. Vooral als Obi mijn vriend hoort hoesten vind hij dat niet leuk. Laat je Obi alleen beneden, om hem af te zonderen van dat "leed". Dan heb je een probleem want Obi strompelt gewoon de trap op hoor, zodra hij de kans krijgt. Opent de deur zelf en gaat dan naast mijn vriend liggen. Want hij wil zeker weten dat alles goed is. Dan slaapt Obi binnen twee minuten, op de benedenverdieping zit hij de hele dag te miepen als je hem daar opsluit en mijn vriend is ziek. "
Je hond ruikt gewoon "iets" anders.
Of ziet dat je anders doet.
Je hond is gewoon een dier, simpel.
Maar mensen willen gewoon bepaalde dingen zien aan hun trouwe hond.
Of ziet dat je anders doet.
Je hond is gewoon een dier, simpel.
Maar mensen willen gewoon bepaalde dingen zien aan hun trouwe hond. "
Want wat schreef ik...
?
"En mijn eigen ouders zullen daarin trappen, maar Obi niet. Die ruikt aan het zout op mijn wangen dat ik gehuild heb. Hij ruikt het aan mijn zweet, dat ik stress heb (gehad)."
Sommige mensen willen ook bepaalde dingen niet zien in hun eigen hond. Mensen zijn ook "maar" zoogdieren, voor 95% identiek DNA met een chimpansee. En nee de mens is niet in alles het beste. Ik vind de "hond is gewoon een dier" zo'n dooddoener. Natuurlijk kunnen honden bepaalde dingen niet begrijpen, ze missen de intelligentie. Maar mensen kunnen vaak ook van alles missen ondanks de intelligentie, omdat ze andere dingen missen zoals reukvermogen en fijne nuances om lichaamstaal te herkennen. Zoals ik ook aangaf: mijn eigen ouders zullen daarin trappen. Maar Obi niet die merkt een verschil. Dat hij niet kan begrijpen hoe of wat? Wat maakt dat uit?
Hoe haal jij hieruit dat ik iets raars in mijn hond zie?
Of ziet dat je anders doet.
Je hond is gewoon een dier, simpel.
Maar mensen willen gewoon bepaalde dingen zien aan hun trouwe hond. "
Mee eens. Als ik geweend heb likt mijn hond in mijn gezicht, als ik gezweet heb in mijn gezicht likt ze ook. Ze wil gewoon het zout aflikken.
Mijn therapeut laat me niet lachen, het is een dier die maar 1 doel heeft het goed hebben en desnoods zorgt ze er zelf voor.
Ja het is een lab waar ze van zeggen ze hebben een grote Will to please, jaja zichzelf baasje dit doe ik voor je maar dan krijg ik nu een snoepje niet?
Oké dan . Lieve ts, wat mij betreft verander je de titel van dit topic in: hond is therapeut met een uitroepteken......
Want zo is het wél toch.Wetenschappelijk gezien is al bewezen dat echt de meeste mensen gelukkiger zijn als ze een hond hebben. Zelfs langer leven daardoor!
Tot zover de droge feiten.
Daar naast is het een kwestie van: wat is therapeutisch?
Dat kun je breed zien: ' zelfs ' een waakhond kan therapeutisch werken: want je voelt je veiliger en geruster.....je slaapt beter....
En verder is het een kwestie van openstaan voor datgene wat jouw hond teruggeeft en er lessen of troost of plezier aan beleven.
Als het goed is, heb je nl een hondenras gekozen dat goed bij jouw karakter past. En dat vertaald zich in de spiegel die je hond je lijkt voor te houden soms.
Voorbeeld?
Ik heb een molosser gekozen. Had er eindelijk de ruimte, de tijd en het geld voor.
Zij geeft mij alles en veel meer dan ik van dit ras verwachtte: ze is rustig , relaxet, geen drama .En onwaarschijnlijk vriendelijk naar iedereen.....
En ze reageert heel averechts op boosheid en woede: dan gaan haar luiken dicht en oren ook en gaat ze gewoon weg.....
In die zin is ze voor mij ' therapeutisch': zij leert mij zodoende dat boos doen niks oplost. Rustig blijven en beheerst handelen wél.
Dus voor wie het zien wil, is iedere hond een therapeut
En dat is pech voor degenen die dat missen of niet zien in hun hond.....
Ik ga natuurlijk niet mijn emoties bespreken met mijn lieve viervoeter. Maar hij voelt me aan en dat is fijn.
Ik denk persoonlijk echt niet dat je hond er veel last van ondervindt als je hem 'opzoekt' voor troost. Je moet hem natuurlijk ook niet constant zitten storen maar ik zie niet in waarom het kwaad kan.
Zelf moet ik toegeven dat ik hier ook wel schrik voor heb aangezien ik ook psychologische problemen heb (waar tevens iets aan gedaan wordt) en ik een pupje krijg over vier maanden als alles goed gaat. Maar ik denk dat zolang je je hond zijn behoeftes kan vervullen, fijn kan spelen en wandelen je hond ook gewoon gelukkig is.
Al zal ik dus sowieso mijn pup hiermee niet gaan belasten, als het niet met mij gaat zorg ik ervoor dat mijn moeder hem even uitlaat ofzo want ik wil zeker geen angsten projecteren op zo een jong beestje. Maar ik zal me zeker ook niet inhouden moest mijn pup bij me zijn en ik moet wenen ofzo.x) Ik denk dat dat ook iets is waar je hond mee moet leren omgaan, maar ik zal natuurlijk altijd de pup proberen te comforteren en als ik zie dat het te veel is zoek ik wel even een andere oplossing tot ik terug ik evenwicht ben.
Maar ik ben het er zeker mee eens dat een hond therapeutische werking heeft. Het geeft je een rede om 's ochtends uit je bed te komen (wat voor mij extreem moeilijk is, maar voor een hond doe ik het wel), om je klaar te maken, om onder de mensen te komen. Je krijgt er (naar mijn ervaring) meer sociale contacten door, wat bijvoorbeeld heel goed is als depressief bent, aangezien je dan wel eens in een isolement durft te vallen.
Er zijn echt zóveel voordelen, maar ik ben wel van mening dat je moet zorgen dat je altijd een back-up plan hebt moest het écht slecht met je gaan. Een hond blijft een levend dier met behoeftes en gevoelens.
En blijf er ook rekening mee houden dat een hond geen 'medicatie' is tegen depressie of andere dingen. Die fout heb ik in het verleden helaas zelf gemaakt en ik zie er tot de dag van vandaag soms nog steeds van af want je blijft er geconfronteerd mee worden en ik persoonlijk vind het ook een enorm moeilijk onderwerp om aan mensen uit te leggen, aangezien het vrij persoonlijk is en ik dus niet het gevoel heb alles te kunnen vertellen. Al moet ik zeggen dat ik blij ben dat ik me nu herpakt heb en er binnen vier maanden hopelijk volledig voor ga kunnen gaan.
Dus ja, een hond heeft een therapeutische werking, is ook wetenschappelijk bewezen. Maar blijf dus gewoon in je achterhoofd houden dat het niet alles oplost bij zware problemen.
Ik zit de laatste paar dagen sessies op youtube te bekijken van dieren waarbij een dierentolk die telepatisch contact met dieren kan maken, honden helpt die in problemen zitten.
Honden (en andere dieren) voelen veel meer dan dat wij waarnemen.
Zij voelen veel meer energie en zijn meer in tune met de energie om ons heen.
(Zelfs atmosferische energie zoals onweer in de lucht voordat de wolken gevormd zijn, nemen dieren waar.)
Daarbij leven honden al duizende jaren bij de mensheid en zijn helemaal in tune met de lichaamstaal van mensen.
Ook heeft elke emotie zijn eigen geur wat honden goed oppikken.
Ja....honden zijn geweldige terapeuten en willen ons graag helpen.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?