Ik weet niet waar ik terecht kan met mijn enorm verdriet. Laska was mijn beste maatje, 16 jaar en vijf maanden oud, jack russel. Wij hebben Lasje moeten laten inslapen, woensdag 31/05/17 ????. Ze kon amper nog stappen, korrels eten lukte niet meer, ze kreeg speciale voeding, maar de zorg deden we met veel plezier. Als ze niet recht kon, haar in mijn armen nemen, knuffelen, ik voel mij verloren, is alsof ik niet meer compleet ben ????
Nee, je bent op dit moment niet echt compleet. 16 jaar en 5 maanden is een hele lange tijd. Laska maakte echt deel uit van je leven.
Je hebt lang samen met haar kunnen genieten en de zorgen van de laatste tijd brengen je op nog een andere manier dicht bij elkaar.
Het is niet meer dan normaal dat je haar nu zo mist. Maar je weet ook dat jullie er goed aan gedaan hebben om haar de rust te geven. Zoveel mooie jaren... Ze blijven belangrijk. Die heeft zij gehad, die heb jij gehad, die hebben jullie samen gehad. Nu voel je enkel de pijn van het verlies en het gemis. Later zul je meer en meer dankbaarheid gaan voelen om wat niets of niemand je nog kan afnemen.
Heel veel sterkte nog Tammy.
Sterkte...
Sterkte hoor, wat verdrietig.
Sterkte.
Dit is vreselijk zwaar.
Ik heb dit gevoel ooit beschreven als: ik ben mijn schaduw kwijt
Heel veel sterkte.
Ik weet het, het doet pijn om je maatje te verliezen.
Ik weet niet of ik verder kan zonder Laska. Heb geen zin meer om op te staan, er is niemand waar ik nu moet voor zorgen. Gebroken, Laska ik mis je zo ????
Lieve Tammie
Misschien moet eens denken, wat zou Laska willen, zou die me zo verschrikkelijk verdrietig willen zien?
Natuurlijk ben je zwaar verdrietig, maar je moet wel goed voor jezelf zorgen, Laska zou dat willen.
Ik wens je heel veel kracht om het hier wat minder zwaar te krijgen, stapje voor stapje, ze zal altijd in je hart blijven, en wie weet, is ze wel bij je in geest.
Mooie woorden kylie.
Heel veel sterkte met dit verlies tammie.
Zo een scherpe pijn, Laska heeft mij gevormd tot wie ik ben. Dag en nacht stond ik voor mijn maatje klaar, het laatste jaar was enkel Laska die telde, bij een feestje was ik als eerste weg want Laska had mij nodig. Hoe moet ik dit ooit een plaats geven...
Heel veel sterkte weet hoe het voelt
heelveel sterkte ik weet hoe het voelt...
en eigenlijk net wat yooop zegt...
Hoe gaat het nu met je Tammie?
De eerste tijd na het overlijden van je maatje is afschuwelijk.
Je valt in een groot zwart gat en hebt het idee dat het nooit meer goed zal komen.
De pijn, het verdriet en het gemis zijn enorm.
Blijf er over schrijven op dit forum.
Hier zijn mensen die het begrijpen.
Heel veel sterkte.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?