Is het puberteit gedrag of karakter?

" Goedenmiddag allemaal! 
 
Er is iets waar ik al een paar dagen mee zit maar echt niet uitkom. Hopelijk kunnen jullie me op dit forum helpen of met me meedenken.
 
Ik ben nieuw hier dus please vergeef me als ik dit topic per ongeluk in de verkeerde categorie heb geplaatst.
 
Het volgende is er aan de hand:
 
Via via ben ik bij een eigenaar van een prachtige american bully reu van net 2 jaar oud (met stamboom en alles) terecht gekomen die dit prachtbeest wil/moet verkopen. Volgens die eigenaar is de reden van herplaatsing dat Balou (de bully) de veel oudere reu in dat huis constant aan het uitdagen is waarschijnlijk omdat hij vind dat hij de baas is/ moet zijn onder de honden (3) daar. Nu ben ik daar paar dagen terug wezen kijken en kennismaken en ik was direct verliefd. Maar wat ik aantrof was een hond die heel angstig gedrag vertoonde richting mij en mijn vriendin. Vanwege die signalen heb ik aangegeven dat het beter was om Balou te negeren en ruimte te geven. Na een ruime 20 minuten kwam hij dan toch voorzichtig, maar met heel veel zichtbare spanning in zijn lijf, naar ons toe om te snuffelen etc. Maar goed dat was dus het begin van de kennismaking. Na een krap uurtje ontdooien zijn we samen met de eigenaar een wandeling gaan maken. Tijdens die wandeling stond hij op het punt om uit te vallen of viel hij uit naar elk levend en bewegend dier wat we tegenkwamen. Daarnaast vertoonde hij 1x naar mij en 1x naar mijn vriendin hapgedrag en probeerde hij een paar keer dominant gedrag te vertonen richting ons. De hele wandeling, met uitzondering van die paar keer dominante gedrag, waren verder alle signalen die hij afgaf die van angst. Wat mij het meest verontruste was dat de eigenaar Balou niet 1x positieve opvoeding liet zien in de zin van als hij iets wel goed deed dat hij complimenten of beloningen gaf, maar wel elke keer als hij iets deed wat niet gewenst was werd hij gecorrigeerd. Of soort van gesust door middel van aaien en vast/kort gehouden. Het was geen plezierige ontspannen wandeling voor ons allemaal om het maar zo te zeggen. Na de wandeling heb ik de eigenaar gezegd wat ik heb gezien en wat ik er van vond en ook gevraagd waar dat hij denkt dat dit gedrag vandaan komt. Ook gevraagd wat hij zou doen als ik Balou niet overneem. Blijkt dat iemand anders voor mij al had overgenomen maar weer terug gebracht en als ik Balou niet zou overnemen dat hij dan naar het asiel zou gaan. Waarop ik vroeg of hij niet terug kon naar de kennel ipv asiel, maar volgens de eigenaar was hij pissed omdat hij van de fokker een hele andere hond had gekregen dan hij had gewild/verwacht.
 
Door bovenstaande ben ik gaan navragen wie de ouders zijn van Balou en uit welke kennel hij vandaan komt. Ik heb de kennel gebeld en situatie uitgelegd en afspraak gemaakt. Vandaag ben ik bij de kennel langsgegaan en kennis gemaakt met beide ouders van Balou en de fokker. Beide ouders zijn exact zoals een american bully zou moeten zijn. Geweldige honden met een geweldig karakter en met een super krachtige uitstraling. En heel easy en lief richting mensen. De kennel zelf was niet groot maar het zag er super schoon uit allemaal. Een aantal honden die hier zijn geboren en verkocht hebben diverse prijzen gewonnen in het buitenland. De honden in de kennel zagen er goed verzorgd en gezond uit en de fokkers waren heel open en vriendelijk en waren eigenlijk verbaasd en shocked toen ik vertelde over Balou. Hierdoor heb ik geen twijfels gekregen over de kennel en dat het probleem daar vandaan komt.
 
En nu komt mijn vraag. Ik en mijn vriendin zijn verliefd op Balou, MAAR...... Is bovenstaande gedrag ontstaan door puberteit in combinatie met verkeerde opvoeding of... Is het mogelijk dat Balou misschien karakter issues kan hebben?
 
Waarom ik dit graag wil weten is omdat ik ergens wil weten of Balou over een jaar of 2 of (veel) later niet nog steeds terug kan vallen naar dit gedrag ondanks (her)opvoeding omdat dit gewoon zijn karakter blijkt te zijn. Soort van eindeloze tunnel of bodemloze put zeg maar.
 
Het maakt mij geen reet uit hoeveel tijd/energie en geld het kost voor (her)opvoeding en cursussen. Dat heb ik allemaal! Ik ben zelfs bereid om minimaal een half jaar te stoppen met werken en/of klanten aan te nemen hiervoor (en daarnaast natuurlijk ook een klein beetje genieten van mijn sabbatical&nbsp. 
 
Nu zullen er vast een aantal denken: waarom neem je niet gewoon een pup van die fokker of een andere? Reden: Ik ben zelf geadopteerd en heb best wat meegemaakt in mijn jeugd en heb dus bagage. Ik wilde als ik een hond zou nemen er 1 uit het asiel halen om exact die reden. Ik heb een kans gehad en ik heb bagage. Die honden idem dito! En bij toeval ben ik bij Balou uitgekomen en in mijn ogen voldoet die aan die criteria. Maar anyway...
 
Gedrag daar kan aan gewerkt worden en met bagage kan rekening mee worden gehouden. Maar karakter is een ander verhaal. (hopelijk heb ik duidelijk kunnen maken wat ik met karakter bedoel )
 
Hopelijk kunnen/ willen jullie meedenken en mij helpen om de juiste beslissing te maken. Wel of niet overnemen...
 
Alvast heel erg bedankt mensen!!!!  "

Yanto

 En wat als je het niet in een half jaar voor elkaar krijgt? Want een half jaar lijkt heel wat, maar is weinig met een hond met zo'n rugzak, denk ik.

Als je er nuchter over nadenkt, is de keuze dan verstandig om een hond met rugzak te nemen, vanwege je adoptie? Is die keus dan niet meer een emotionele reactie dan een weloverwogen, realistische keuze? En welke van de 2 zou beter zijn?

Mijn gt werd laats gebeld door een dierenarts.

Ze werkt in een tuincentrum, waar een Franse bull uit zijn riem was geschoten en een pup te pakken had genomen. De arme pup, had zijn pootje op 3 plaatsen gebroken door de aanval

De eigenaren, hadden de twee jarige bull, sinds een week geadopteerd.

Het verhaal was, dat de vorige eigenaren geen tijd meer hadden voor hem.

Hij was fysiek gezond en dus op,afspraak op bezoek.

Het uitvallen uitgebreid besproken en zijn gaan wandelen met de eigenaren en de hond. 

Buiten bleek de veel te dikke bull (25 kilo!) zo angstig, het vermoedde dat de vorige eigenaren niets met de hond hadden ondernomen, werd zo toch wel bevestigd. De hond was totaal niets gewend!

Vandaar het uitvallen en de stres.

Wie weet bij wat voor fokker de hond vandaan kwam, maakt het allemaal er niet fijner op voor hem.

Het uitval gedrag, niet aan toe gekomen. Eerst helemaal terug naar de basis, zorgen dat deze hond zich thuis veilig voelt, went aan de bazen, hun huis en heel voorzichtig een paar keer per dag naar buiten, als het rustig is, om daar te wennen.

Volgende afspraak is over twee maanden (eigenaren kunnen altijd bellen of mailen) zodat de hond voldoende tijd krijgt, te wennen aan baas en huis, hopelijk aan de eigen omgeving.

Ben beneiuwd, maar het er vertrouwen in. De bazen begrepen heel goed na uitleg. wat er speelt in dat koppie van hun hond. Ze gaan er mee aan de slag samen.

Honden willen niets liever, dat een voorspelbare, veilige omgeving. Ze willen een baas, die ze kunnen vertrouwen, waar ze van op aan kunnen.

Honden kunnen hun hele leven lang blijven leren.  Als je op een goede opbouwende manier aan de slag gaat, zal je zien, dat honden dit heel plezierig vinden en goed oppakken.

Gedrag wat plezierig is en iets positiefs oplevert, zal zich herhalen.

(Kom net terug van een heerlijke snuffel wandeling in het park, vlak bij mijn huis. Nu ligt Luca tevreden bij mijn voeten.)

Zo mooi honden.

Inmiddels heb ik zo veel honden met diverse problemen meegemaakt via de gt ( verlatingsangst angst, vuurwerk of geluid angst, uitvallen aan de lijn, bijtincidenten naar familie leden, kind vol in het gezicht gebeten, naar bezoek, naar honden of andere dieren, onzindelijkheid, bezitsagressie, voernijd, overmatig blaffen, territorium verdedigen)

en werkelijk met de juiste inzet van de eigenaren en of het nu hun eerste hond was of niet, is het allemaal gewoon goed gekomen.

Geen bijtincidenten meer, verlatings angst (is als het echte angst is, eigenlijk alleen op te lossen, door met een oppas te gaan werken en het alleen zijn in hele kleine stapjes op te bouwen) uitvallen ging goed en ja soms valt  een hond nog wel uit, als de baas te laat was, of er staat ineens een hond voor hun neus, maar dan wisten ze hoe ze moesten handelen en dan liep de spanning erna niet meer op.

Vuurwerk angst, deze oud en nieuw periode, maar twee honden en die deden het heel goed. 

Door deze ervaringen, heb ik het vertrouwen dat het met de juiste begeleiding goed moet komen, mits de hond lichamelijk gezond is.

Wij hebben vroeger in een zelfde soort situatie gezeten.

Ons gezin bestaande uit moeder , ik (toen 21) en zusje (toen 16) hebben een Dogo Argentino x Bull Terrier uit het asiel gehaald. Deze was in beslag genomen bij zijn eerste eigenaar en toen in het asiel terecht gekomen in Den Haag. De oude eigenaar heeft het asiel bedreigd en  de hond is toen  bij een gezin gekomen die honden op vangt. Van daar in het asiel gekomen bij ons in Amersfoort. Even voor de beeld vorming van iedereen.

Deze hond was 8 maanden toen wij hem kregen. Het was een angstige hond wat er nooit helemaal uit is gekregen. Je kon aan alles merken dat de hond slecht behandeld was. Bang bij stem verheffing en echt wegkruipen onder de tafel ect.Maar voor ons een top hond.

Buiten had hij zijn gebruiksaanwijzing. Hij kon met weinig honden en durfde uit te halen naar mensen. We moesten een hoop aanpassingen doen zoals hond aangelijnd en buiten drukke tijden wandelen. Niet naar een  losloop gebied en rustige stukken opzoeken om hem los te laten lopen. Maar ik had het niet willen missen. Deze hond had onze harten gestolen  en wij hebben zijn gedrag voor lief genomen. Echt een trouwere hond was er niet.

Veel mensen hebben ons voor gek verklaard toen wij de hond namen. Wij konden de hond vast niet goed opvoeden ect... zelfs de mensen die vanuit het asiel de honden trainingen gaven en ook alle 2 bij ons  in de buurt wonen vonden onze opvoeding maar slecht.

Nou we hebben vooral gedaan waar we ons zelf goed bij voelde en dat was samen met de hond avonden op de bank liggen met een kleedje erbij. En in de nacht lag de hond op bed. Ja een klein beetje verpest was hij dus wel maar in al die jaren heeft hij ons zoveel gegeven. Ik zou het zo weer over doen.

 Ik denk dat Chantal Olfers of Gerdine vd Linden - van 't Hof je wel zouden kunnen helpen.

http://www.hondenschoolrotterdam.nl/algemeen_honden_trainingscentrum

http://www.mijnbaasenik.nl/author/gerdine/

Ik heb persoonlijk ervaring met Chantal, maar weet dat anderen van het forum ervaring hebben met Gerdine.

Ik kan je niet echt raad geven. Ik begrijp je motivatie wel heel goed.

Wat ik in ieder geval zou doen is proberen al een band op te bouwen met deze hond. Niet een paar keer gaan wandelen, maar elke dag een keer, samen met je vriendin t liefst. 

En vergeet niet, een hond die herplaatst wordt valt nog meer terug in zijn gedrag in het begin. Vreemde omgeving, vreemd huis, vreemde uitlaatplekken, alles zal hij opnieuw moeten wennen.

Veel succes met je besluit. Doe t rustig aan. Er zijn nog honden genoeg die een mandje zoeken. Of mand.

Hoi Yanto,

Wij hebben ook een American Bully teefje (en ook nog een franse bulldog). Ik vindt het super dat je best wilt doen voor Balou. Want nu zit hij duidelijk niet op zijn plaats. Ik wil je complimenteren voor de moeite die je neemt voor hem door te informeren bij de fokker en hier een topic opent.

Ga vooral op je eigen intuitie af, je lijkt me intelligent genoeg om alle zaken tegen elkaar af te wegen. 

Qua karakter zijn het superhonden, heel lief en aanhankelijk voor het eigen gezin maar ook waaks, sterk, geen allemansvrienden met andere honden. Zeker geen "laat maar lekker spelen op de hondenspeelweide" hond.

Ze lijkt heel stoer maar heeft een heel klein hartje, met positief opvoeden en heel veel knuffelen (lees in bed slapen en op de bank mogen hahahaha) bereik je het meest bij hun. Dus niet hardhandig straffen en "domineren".

Ik kan met recht zeggen dat ik echt een beetje verliefd ben op Indra.....

Succes!

" Ik kan je niet echt raad geven. Ik begrijp je motivatie wel heel goed.
 
Wat ik in ieder geval zou doen is proberen al een band op te bouwen met deze hond. Niet een paar keer gaan wandelen, maar elke dag een keer, samen met je vriendin t liefst. 
 
En vergeet niet, een hond die herplaatst wordt valt nog meer terug in zijn gedrag in het begin. Vreemde omgeving, vreemd huis, vreemde uitlaatplekken, alles zal hij opnieuw moeten wennen.
 
Veel succes met je besluit. Doe t rustig aan. Er zijn nog honden genoeg die een mandje zoeken. Of mand. "

Paddy's & Furby's Mate (Kees)

 Volgens mij zijn herplaatsers in het begin juist rustiger??

Onder de indruk van alles.

"  Volgens mij zijn herplaatsers in het begin juist rustiger??
Onder de indruk van alles. "

Suzanne en Luca

 Meestal, maar ik heb er ook gekend die super gestrest waren en constant heen en weer liepen. Hangt van het karakter af.

"  Volgens mij zijn herplaatsers in het begin juist rustiger??
Onder de indruk van alles. "

Suzanne en Luca

 Vaak ook angstiger is mijn ervaring.

 Angst en stres wel, alles wat vertrouwd was is weg, dood eng voor de hond. Bij de ene zal je dat duidelijker merken dan de ander.

Maar of probleem gedrag zich gelijk uit, dat weet ik niet.

Meest al, begint gedrag als uitvallen, pas weer als een hond gewend is volgens mij.

Dan voelt een hond zich thuis en durft zijn eigen gedrag weer te laten zien.

"  Angst en stres wel, alles wat vertrouwd was is weg, dood eng voor de hond. Bij de ene zal je dat duidelijker merken dan de ander.
 
Maar of probleem gedrag zich gelijk uit, dat weet ik niet.
 
Meest al, begint gedrag als uitvallen, pas weer als een hond gewend is volgens mij.
Dan voelt een hond zich thuis en durft zijn eigen gedrag weer te laten zien. "

Suzanne en Luca

 Ja, inderdaad. 

"  Angst en stres wel, alles wat vertrouwd was is weg, dood eng voor de hond. Bij de ene zal je dat duidelijker merken dan de ander.
 
Maar of probleem gedrag zich gelijk uit, dat weet ik niet.
 
Meest al, begint gedrag als uitvallen, pas weer als een hond gewend is volgens mij.
Dan voelt een hond zich thuis en durft zijn eigen gedrag weer te laten zien. "

Suzanne en Luca

 Furby hapte en gromde direct de eerste dag al hoor. Gewoon door de stress, dat was zijn overlevingsmechanisme. Deze hond valt ook om t minste of geringste uit, dus dat kan hij in een nieuwe situatie erger doen. Kan, hoeft niet, maar je moet er wel rekening mee houden.

"  Furby hapte en gromde direct de eerste dag al hoor. Gewoon door de stress, dat was zijn overlevingsmechanisme. Deze hond valt ook om t minste of geringste uit, dus dat kan hij in een nieuwe situatie erger doen. Kan, hoeft niet, maar je moet er wel rekening mee houden. "

Paddy's & Furby's Mate (Kees)

 Dat is ook waar, stes doet een hoop

"  Angst en stres wel, alles wat vertrouwd was is weg, dood eng voor de hond. Bij de ene zal je dat duidelijker merken dan de ander.
 
Maar of probleem gedrag zich gelijk uit, dat weet ik niet.
 
Meest al, begint gedrag als uitvallen, pas weer als een hond gewend is volgens mij.
Dan voelt een hond zich thuis en durft zijn eigen gedrag weer te laten zien. "

Suzanne en Luca

 Lola viel meteen de eerste avond al uit.

We hadden haar opgehaald en ze kwam al met muilkorf omdat ze niet in de transportbox gewild had in het asiel. Ze had daar mensen gebeten. In onze auto terug, op weg naar huis zat ze met haar gezicht (met muilkorf) onder mijn jas weggedoken. En ik aaide haar toen ook. Eenmaal thuis dacht ik dat ze wel zou voelen dat ik te vertrouwen was, deed haar muilkorf af en wilde haar aaien. Dat was een fout van mij, ze veranderde in een soort grauwende wolf. Dus ik hield beter afstand. Die eerste avond kwam ze trouwens pas tot rust nadat we de kamer uitgegaan zijn en viel ze uitgeput neer om te slapen. De volgende dag was het ook meteen duidelijk dat ze niemand bij haar etensbak vertrouwde. En buiten viel ze dus uit naar alles.

Maar dat is helemaal goed gekomen gelukkig. Al moest je uiteraard altijd in je achterhoofd houden dat ze zich niet bedreigd mocht voelen.

Ik denk dat het van hond tot hond heel erg verschilt. 

Puk heeft letterlijk op de drempel van ons huis al haar probleemgedrag (slopen, niet alleen kunnen zijn) laten gaan... 

Ze zat de eerste weken nog in de bench 's nachts bij ons. Dit was ze zo gewend en wij wilde even afwachten hoe ze het zou doen met haar 'sloop verleden'. Uiteindelijk hebben we haar vrij snel al een uur alleen losgelaten in huis(dit was goed voor puk) en daarna een paar uur. Uiteindelijk een hele nacht. Nooit had ze iets gesloopt en toen is meteen de bench het huis uit gegaan. 

Nooit iets gesloopt en ze kan perfect alleen zijn. 

Nu is Puk haar gedrag minder erg dan bovenstaande verhalen en heeft ze een hele makkelijke overgang gehad naar ons. Ze is ongeveer 7 maanden onze logeerhond geweest voor af en toe een weekendje en 1 periode 3 weken. Ook heeft Puk zelf aangegeven bij ons te willen zijn. 

Nu was niet meteen alles goed natuurlijk. Ze heeft ook wel een tijdje de kat uit de boom gekeken en letterlijk tegen ons gezegd dat we ons maar eens moesten bewijzen als baas voordat ze ging luisteren. Maar het gedrag waar we het meest bang voor waren heeft ze bij de drempel achter zich gelaten. 

Disclaimer: dit is MIJN verhaal/ervaring. Ik geef ook aan dat Puk haar verhaal niet zo problematisch was als andere verhalen hier. 

Voordat ik straks weer iemand superman laat zijn en alles verkeerd in zie en niet in de realiteit sta. 

Er zijn geen garanties op een hond... je weet nooit hoe zoiets gaat lopen. 

Die hond is duidelijk niet goed opgevoed en slecht gesocialiseerd. Ik ben bang dat je problemen in huis gaat halen. 

Als jouw energie heel anders is dan die van het vorige baasje, dan denk ik dat de hond zijn gedrag ook zal veranderen. Een hond is net een spiegel voor een baasje en past zich bij zijn of haar baasje vaak aan. Kan even duren maar op den duur komt dat wel. Een hond word heel onzeker als hij voelt niet gewenst te zijn en ook nog een fitterig baasje.. Honden zijn gevoelige diertjes.

 De kat uit de boom kijken, zie je vaker bij honden als ze ergens nieuw wonen.

Het is voor een hond gewoon spannend.

Ik hoor vaak van bazen, dat een hond zich in de eerste weken voorbeeldig gedroeg, om vervolgens probleem gedrag te gaan vertonen.

Na een paar weken zijn ze gewend en voelen zich thuis, durven hun eigen gedrag te laten zien.

Sommige honden, ervaren kennelijk gelijk al zo veel stres, dat dat de overhand neemt.

Denk dat uit wat voor situatie de hond komt het idd uit zal maken, per hond verschillend zal reageren.

Een nieuwe omgeving, kan zoals bij jullie gelukkig ook dus  heel positief uitpakken.

"  Lola viel meteen de eerste avond al uit.
We hadden haar opgehaald en ze kwam al met muilkorf omdat ze niet in de transportbox gewild had in het asiel. Ze had daar mensen gebeten. In onze auto terug, op weg naar huis zat ze met haar gezicht (met muilkorf) onder mijn jas weggedoken. En ik aaide haar toen ook. Eenmaal thuis dacht ik dat ze wel zou voelen dat ik te vertrouwen was, deed haar muilkorf af en wilde haar aaien. Dat was een fout van mij, ze veranderde in een soort grauwende wolf. Dus ik hield beter afstand. Die eerste avond kwam ze trouwens pas tot rust nadat we de kamer uitgegaan zijn en viel ze uitgeput neer om te slapen. De volgende dag was het ook meteen duidelijk dat ze niemand bij haar etensbak vertrouwde. En buiten viel ze dus uit naar alles.
Maar dat is helemaal goed gekomen gelukkig. Al moest je uiteraard altijd in je achterhoofd houden dat ze zich niet bedreigd mocht voelen. "

Dobry

 Dat is ook wel een hele hoop stres bij elkaar. Dat hele lijf en koppie zal vol gezeten hebben.

Het duurt echt een hele tijd, vooordat zoveel stres uit haar lijf is. Kan ze echt nog dagen last van hebben gehad.

Plus een geheel nieuwe situatie, alles wat ze kende is weg, kan bij haar de stres in het begin ook in stand hebben gehouden.

Wat Denies zei, het verschilt dus per hond

"  De kat uit de boom kijken, zie je vaker bij honden als ze ergens nieuw wonen.
Het is voor een hond gewoon spannend.
 
Ik hoor vaak van bazen, dat een hond zich in de eerste weken voorbeeldig gedroeg, om vervolgens probleem gedrag te gaan vertonen.
 
Na een paar weken zijn ze gewend en voelen zich thuis, durven hun eigen gedrag te laten zien.
 
Sommige honden, ervaren kennelijk gelijk al zo veel stres, dat dat de overhand neemt.
 
Denk dat uit wat voor situatie de hond komt het idd uit zal maken, per hond verschillend zal reageren.
 
Een nieuwe omgeving, kan zoals bij jullie gelukkig ook dus  heel positief uitpakken.
  "

Suzanne en Luca

 Bij Jenna was het wel zo dat ze bijv. heel makkelijk leek, achteraf te makkelijk, ik had het gevoel dat er iets niet klopte, ze dook in elkaar als je haar tuigje om wilde doen. Als je een flesje afwasmiddel pakte of de gieter, liep ze vlug naar haar plekje en andere dingen. Voor mij dus geen probleemgedrag, maar zij verstijfde af en toe. Dat vond ik nog moeilijker dan het gedrag wat Lola vertoonde, die uitte zich tenminste, Jenna niet die kroop in haar schulp, ze was veel moeilijker te "lezen".

Ook nog, ze kon in het begin loslopen (na een gewenningsperiode), en later na een week of zes, toen ze de omgeving goed kende en rustig genoeg was om te snuffelen, bleek ze een enorm jachtinstinct te hebben. En kan nu dus niet meer los. 

Vele zullen hier kwaad voor zijn … maar ik heb een hond puber van ongeveer 7 maand overgenomen omdat zij weg moest , want kind gebeten. Een van mijn zwaarste fouten ooit van zijn leven gedaan!!!!  Ja , ja iedereen zal je wel aanmoedigen, maar de problemen achteraf zijn voor u en voor u alleen.

Ik denk dat het in uw geval zelfs misschien een optie is maar je het zomaar voorschotelen als roze geur en maneschijn ….daar zou ik je toch echt van willen behoeden.

En ja wij hadden eveneens direct contact opgenomen met de oorspronkelijke kweker en er ook later langs geweest , toen we dus effectief zelf zwaar in de problemen zaten .. en deze waren ook zwaar verbaasd en er was ook voor hun geen vuiltje aan de lucht (en dat was zelfs geen leugen !!!) , en ook alles zag er daar geniaal uit, maar de zaken zitten hem vaak in “kleine” dingen waar wordt overgekeken of die je pas in je plooi ziet vallen een maal het –mysterie- meer is opgelost. Ik wil je een lang verhaal besparen – maar achteraf bleek het duidelijk dat het over een volledig toegetakeld nest ging – de ene wat erger als de andere – door medicatie gegeven aan de zwangere moeder- maar ook voor de kweker is dit pas in latere instantie aan het licht gekomen).

Deze kwekers waren nog steeds in mijn ogen echt eerlijk en goed bedoelend (was ons gezegd alle honden van het nest hadden dezelfde opvallende afwijking aan de ogen, je hond vertoonde toch wel een soort van vreemd eerder ongezien gedrag in de nest , haar zuster werd duidelijk anders behandeld (ik vroeg wel niet wat is er mis met deze hond en is het haar zuster ? )) – maar er was toen oprecht geen vuiltje aan de lucht voor hun. (en het enige dat ze wel verzwegen hadden toen was dat ze van het nest een pup met zware hersenschade hadden moeten laten inslapen – maar denk dat het puur was om ons niet onnodig ongerust te maken – absoluut niet uit slechte wil)

De GT , daar kennen we de conclusie al op voorhand van “er is niets mis met de hond, behalve dat ze hoogst waarschijnlijk werd mishandeld of slecht behandeld door de vorige eigenaars”. Ik ben met mijn hond naar een GT gegaan (met bovenstaande kennis van de kweker) de hond had verschillende duidelijk aanwezige fysieke afwijkingen, er waren verschillende gekende medische afwijkingen, mijn hond vertoonde duidelijk aanwezig –bijzonder- gedrag (ze liep bv. rond in olifantenformatie) zelfs haar typische aanvallen bleken ver van conform van hoe een hond meestal aanvalt – geen vuiltje aan de lucht voor de GT (en dus hier stel ik mij de vraag als in deze situatie er door een GT zelfs in zo’n geval niet verondersteld dat er mogelijks iets meer aan de hand is ? – wanneer dan wel? – een nee volgens mij geld dit absoluut voor de meeste GT’en).  Ik heb de hond na zeer veel wikken en wegen terug naar de kweker gebracht, deze hebben heus niet zo lang en zwaar getwijfeld over dat er iets zwaar mis was met de hond, met de uitspraak van we kunnen echt niet geloven dat jij een GT gezien hebt en hebben vrij snel de handdoek in de ring gesmeten.

Ik wil absoluut niet beweren dat er per definitie iets zwaars aan de hand is met de hond of zo, zo klinkt het effectief niet echt. Maar een hond met gedragsproblemen is absoluut geen lachertje en valt zeker niet te onderschatten, zelfs veronderstel ik indien het over nog mogelijk om te vormen gedrag gaat!!!!

je hebt idd gt's en gt's

Ik durf soms al niet eens meer een gt te adviseren als je leest hoe sommigen de plank misslaan.

Daarom altijd voor iemand met een opleiding gaan en die op de hoogte is van de laatste ontwikkelingen op het gebied van hondengedrag.

Overigens vond ik persoonlijk het proces van elkaar leren kennen en vertrouwen krijgen heel mooi. Het moment bijv. dat Lola uit zichzelf met een botje aan mijn voeten ging liggen kluiven bijv. echt een mijlpaal. Of dat Jenna die zo schuchter was/is, nu met een patsepoot komt aangeven wat ze wil.

Lola ging van heel grove communicatie (het grommen en uitvallen) naar heel fijne communicatie, zoals bijv. een blik in haar ogen, even heen en weer van mij naar de overkant van de straat, om aan te geven dat we beter over konden steken omdat er een andere hond aankwam.

Hoi hoi allemaal,

Ben ik weer! 

Heb ondertussen wel via de e-mail een en ander meegekregen wat hier allemaal is gezegd en geadviseerd. 

Allereerst super bedankt voor de adviezen van zowel voor- als tegenstanders. Alleen..... Ik kreeg niet de antwoorden over wat ik wilde weten. Na alles te hebben herlezen besef ik dat dit waarschijnlijk komt door mijn vraagstelling. Excuses hiervoor! 

Het ging me er niet zozeer om, om adviezen of hulp voor gedragsproblemen. Hoewel ik die zeker ter harte neem! Het ging me meer om het psychische gedeelte zover dat mogelijk is en bekend is bij honden.

Net als bij mensen kan ongewenst gedrag begeleid worden en ook omgebogen worden. Met bepaalde bagage daar kan rekening mee worden gehouden. Het word een ander verhaal als een persoon psychisch zoveel schade heeft (opgelopen) dat hij onbehandelbaar is en de enige oplossing een gesloten inrichting is. In die richting hoopte ik een antwoord te vinden. 

Ik ga dit keer proberen een korte en duidelijke vraag te formuleren.

• "Kan een hond te ziek/beschadigd zijn dat hij als onbehandelbaar gezien kan worden?" 
• "Zo ja wat zijn dan de signalen of gedragskenmerken die dat kunnen bevestigen?"

De reden hiervoor is zoals eerder gezegd dat het me niet uitmaakt hoeveel tijd (al duurt dit 8 jaar of meer!!!!!!!), energie of geld mij dit gaat kosten om met zijn bagage rekening te houden en/of hem juist het gewenste gedrag aan te leren. Daar heb ik gewoon echt heel veel voor over!

Een ander verhaal word het als hij, om het zomaar hard te zeggen, niet goed is in zijn bovenkamer. Daarop doelde ik dus toen ik zei die bodemloze put.

Hopelijk is mijn vraag nu duidelijker.

Net als bij mensen, sommige honden zijn idd te beschadigd, terwijl anderen geholpen kunnen worden.

Om dit te weten, zal je met de hond aan de slag moeten gaan.

Is hij nog in staat om te leren, om vertrouwen op te bouwen.

Daar kom je alleen maar achter door met de hond te gaan werken.

Ik ken één hond, uit het buitenland, die bleek te beschadigd te zijn. Eigenaresse is lang met hem bezig geweest, mocht niet baten. Ze heeft hem uiteindelijk laten inslapen.

Tegen over de vele en vele honden, met wie het wel goed gaat, sommige nog steeds een rugzak, daar valt mee te leven.

Zoals Suzanne al aangeeft hierboven is dat gewoon niet te zeggen. 

Er zijn enkele gevallen die echt te getraumatiseerd en beschadigd zijn dat het echt niet meer gaat. Maar er zijn ook genoeg gevallen waarbij het soort baas al veel invloed kan hebben op de hond. Daar los je zéker niet alles mee op. Maar het kan een mooi begin zijn. 

In deze hond gaat sowieso veel tijd zitten. Hij heeft zn rugzakje en daar moet aan gewerkt worden op het tempo van de hond. Maar in hoeverre hij zal herstellen en of hij ooit een goede huishond zal worden met hier en daar wat leefbare problemen... er zijn geen garanties. 

Het enige dat jij kan doen om enigzins 'zekerheid' te krijgen is allereerst een medisch onderzoek laten doen. Wie weet word een deel van het gedrag bepaald door een lichamelijke oorzaak. Daarnaast kan je zn achtergrond uitzoeken bij de fokker. Kijken of broertjes en zusjes ook dit gedrag vertonen. Kijken of het écht een betrouwbare fokker is en geen br00dfok. Zo kan je het medische en erfelijke al grotendeels uitsluiten. 

Je zou ook nog een gedragstest kunnen laten doen maar ik heb zelf altijd mn bedenkingen erbij in hoeverre dit betrouwbaar is. Heeft de hond net een slechte dag of is hij (als voorbeeld, ik zeg niet dat het zo is) net door de baas in elkaar geslagen dan kan dat van invloed zijn op de test. Heeft de hond (ook weer voorbeeld) een trauma met mannen en neemt net een man de test af kan dat ook weer een andere uitslag geven etc. 

Puk heeft nooit geen gedragstest gedaan maar hadden ze bij haar in het begin een stofzuiger, tondeuse, sigaret of ballon in dr buurt gehouden dan had ze de stempel super angstige hond gehad. Terwijl ze voor de rest nérgens bang van is en van nature een heel relaxt hondje is. 

En nu snap ik ook wel dat ze op wat meer dingen testen, naar het hele plaatje kijken en het allemaal niet zo zwart wit is maar ik blijf zn test een beetje wantrouwen. Maar dat is mijn persoonlijke mening. En ik wil ook niet nu laten lijken alsof het allemaal zo makkelijk is want dat is het echt niet!! 

Je zou wel een hele middag met de hond en een goede GT kunnen doorbrengen. Gewoon relaxt en de GT laten observeren. 

Maar nogmaals... garanties zijn er niet!! Ik denk wel dat de groep honden die echt niet meer te helpen zijn een stuk kleiner is dan de groep die in een goede omgeving met goede begeleiding grotendeels opknapt. Maar wie weet tref jij net die paar procent... 

 Ja, natuurlijk kan dat. Maar ik vind het wel oppassen om dit in een soort standaard te gaan gieten: "indien u deze signalen of kenmerken ziet, dan is een hond onhandelbaar". Zo gaat dat natuurlijk niet.

Niet vanuit het standpunt van de hond (elk individu is anders, uit zich anders, heeft andere veerkracht, drive en vermogen), maar ook niet vanuit de mens z'n standpunt (wat voor de ene onhandelbaar is, daar kan een andere nog wel mee aan de slag)

Wij hebben deze hond niet gezien, we hebben enkel een stukje tekst meegekregen. Daarin schrijf je bijvoorbeeld niets over bijtincidenten of ernstige verwondingen. Dus neem ik aan dat deze hond nog nooit iemand ernstig heeft verwond?

Het gaat over een hond die erg angstig is bij begroeting van vreemden, die uitvalt aan de lijn, en naar handen hapt tijdens de wandeling. Uitgaand van deze beschrijving, lees ik dus niets verontrustend. Er zijn genoeg honden die zo doen. En als ik dus op deze tekst mag verder gaan, lees ik een hond die, mits een andere begeleiding en een andere leefsituatie, kan openbloeien.

Maar als je zelf twijfelt, dan zou ik zeggen: niet doen. Hoe veel medelijden je met deze hond ook hebt. Ga dan voor een hond waarbij je wel, vanuit je buik, het gevoel hebt dat je 't in goede banen kan leiden.

 Dan zal je de hond moeten laten evalueren door een specialist (gediplomeerde hondentherapeut, geen "trainer"!!) en zelfs die kunnen niet alles voorspellen of weten hoe zo'n hond evolueert.

En dan mag het zeker niet de eerste en de beste hondentherapeut zijn, maar liefst iemand die het ras ook nog kent.

Via een forum met gewone, alledaagse hondenliefhebbers, die antwoorden vanuit hun ervaring met de eigen honden, zal je daar geen antwoord op vinden.

• "Kan een hond te ziek/beschadigd zijn dat hij als onbehandelbaar gezien kan worden?"

Ja. Zoals Denies ook al zegt om ziekte uit te kunnen sluiten zou ik de hond medisch laten onderzoeken.

Beschadigd en daardoor onhandelbaar, dat kan zeker.

• "Zo ja wat zijn dan de signalen of gedragskenmerken die dat kunnen bevestigen?"

Signalen om onhandelbaar beschadigd te bevestigen zijn enorm moeilijk. Dit verschilt per hond en ook per situatie. Kan ik echt geen zinnige uitspraak over doen.

Je schrijft: Net als bij mensen kan ongewenst gedrag begeleid worden en ook omgebogen worden. Met bepaalde bagage daar kan rekening mee worden gehouden. Het word een ander verhaal als een persoon psychisch zoveel schade heeft (opgelopen) dat hij onbehandelbaar is en de enige oplossing een gesloten inrichting is. In die richting hoopte ik een antwoord te vinden. 

Wees je er van bewust dat een hond niet kan rationaliseren zoals wij mensen doen. Een hond is een dier en snapt onze mensenwereld vaak niet. Waarom honden toch kunnen functioneren in onze maatschappij is vanwege het vertrouwen in de baas en omgeving. Heeft je hond vertrouwen dan zal hij doen wat je van hem vraagt/verlangt en zich spiegelen aan jouw gemoedstoestand. Kortom geef jij aan dat alles in orde is dan spiegelt je hond dit gedrag. Ik denk daarom dat de vraag die je jezelf moet stellen is: heeft deze hond nog enig vertrouwen in de mens en omgeving? Krijg je de indruk dat je aan die vertrouwensband kan werken met deze hond? Uiteraard kost dit tijd en energie. 

Een hond kan ook te onzeker en bang zijn en daardoor onhandelbaar/onbetrouwbaar blijven. Die zijn dermate getraumatiseerd dat vertrouwen in baas en omgeving nooit meer zal gebeuren. Dit zijn honden die altijd aan de lijn moeten blijven en weggehouden moeten worden bij andere mensen en dieren.

Of het vertrouwen van deze hond nog te herstellen is dat kan denk ik alleen een goede GT beoordelen. Maak een afspraak met het baasje dat jij de hond een (halve) dag mee wil nemen. Bezoek op neutraal terrein dan een goede GT om een evaluatie af te nemen. Op basis hiervan kan je een besluit nemen om ervoor te gaan of niet.

"Kan een hond te ziek/beschadigd zijn dat hij als onbehandelbaar gezien kan worden?" 

Als hij lichamelijk ziek is (bv. hersentumor), ja zeker.

Is het gewoon verkeerde opvoeding, trauma, enz. ; dan kan je daar zeker verbetering in brengen (afhankelijk van het probleem met veel geduld). 

Je moet er echter altijd rekening mee houden dat dit gedrag latent aanwezig blijft.

Wat betreft je tweede vraag, die hangt samen met de eerste.  Als je hond lichamelijk onderzocht is (heeft hij pijn? zo ja waar?) en hij is gezond verklaard, is de tweede vraag, in mijn ogen, overbodig.

Het belangrijkst is dat je hond vertrouwen in je krijgt, dat hij weet dat als jij zegt dat het veilig is, het ook zo is.  Dat vertrouwen bouw je langzaam op, met (soms) kleine stapjes.

 Ja. Een hond kan dusdanig beschadigd zijn in zijn koppie dat dat nooit meer goed komt. Maakt niet uit of dat door lichamelijke oorzaken komt of door trauma's. Daarnaast kan het ook nog eens in de aard van de hond liggen.

Ga er ook vanuit dat een beschadigde hond nooit 100% zal herstellen. Hij zal met veel moeite misschien 'normaal' kunnen functioneren maar het litteken blijft waardoor het altijd onverwacht de kop op kan steken door een trigger. De vraag is of je dat kan handelen. Een hond met voedernijd kan bv prima functioneren als jij daar altijd rekening mee houdt. Een hond die uitvalt naar mensen en dieren is lastiger omdat je dat niet 100% kunt voorkomen.

Nee, dat kan je niet zien door bepaalde gedragingen. Bij lichamelijke oorzaken kan je wel een aardige inschatting maken.