waarom heb je voor je hond gekozen?

" Vanuit het ouderlijk huis had ik een kooikerhondje. Mijn ouders beweerden dat ik bang was voor honden en dat ze daarom een hond wilden kopen. Ik geloof er nog steeds geen bal van dat dat ze reden maar enfin. 
 
Toen rex overleed wist ik dat als ik op mezelf zou gaan ik vroeg of laat weer een hondje wilde . Een husky wel te verstaan , want ik wilde er mee sporten. 
 
Ik had tegen mijn ex gezegd dat ik zelf de pup uit wilde kiezen bij een fokker met stamboom omdat ik misschien nog wel meer plannen er mee had. Echter besloot mijn ex zoals gewoonlijk niet te luisteren en dacht dat het wel leuk was mij te verassen , hij kocht een pup een teefje van marktplaats van een stelletje van 9,5 week. Een zwaar getraumatiseerd hondje . Ze noemde chanel. 
Ik wist dus van niks en toen ik thuis kwam zat er dus een bang hoopje in mijn huis die niks van mij wilde weten. Blij was ik niet , maar haar weer direct verkopen was ook geen optie. 
Ik hernoemde haar baylee en ben intensief met haar aan de slag gegaan. En toen ik wist dat ik zou gaan verhuizen naar een groter huis besloot dat ik voor baylee een maatje wilde. Dit werd Goku . 
 
En bruine woolie pup welliswaar zonder stamboom maar hij werd met liefde verzorgd bij de fokker. 
 
Mijn ex verloor zijn baan . En in plaats van energie te steken in de honden of een nieuwe baan vinden kreeg ik een hoop excuses te horen en was hij steeds bij zijn vader in almere . ( wij woonde in ede) . 
Uiteindelijk werden de rekeningen zo hoog dat ik mijn reserve potje moest aanspreken. En tot overmaat van ramp bleek mijn ex deze geplunderd te hebben voor zijn eigen gewin. Dit zorgde er dat ik een hartbrekende beslissing moest maken omdat ik niet eens meer eten kon kopen voor mijn hondjes. Ik heb Goku als eerste verkocht. omdat hij het laatste bij ons kwam . Ik heb nog contact met zijn nieuwe eigenaar ben nog een keer langsgeweest en hij zit goed op zijn plek . Samen met de husky die ze al hadden.
 
Ik ben verhuist naar een studenten boerderij . Ik huurde een kamer. Maar Baylee mocht overal komen in huis. Helaas verzoop ik evengoed nog in de nasleur van het vorige huis door dat ik geen inkomen had . En moest ik tot overmaat van ramp ook haar verkopen. Ook van haar ontvang ik nog updates. 
 
Ik heb toen besloten dat ik mezelf zou focussen op mijn opleiding en als ik een baan had en zeker wist dat ik niet afhankelijk zou zijn van een ander ik wel weer zou gaan kijken voor een pup . 
Ik studeerde af en kreeg een baan. Inmiddels had ik ook een nieuwe vriend. Eentje die honden wel leuk vond, maar verder lekker alles aan mij over wilde laten . Perfect dus!
Ik wilde kijken voor een malamute pup. Echter mijn vriend had een foto van goku gezien en wilde perse een look a like. Wetende dat in Nederland bijna geen bruine malamutes laat staan woolies te verkrijgen waren besloot ik te kijken voor fokkers in luxemburg en duitsland en belgie. 
Ook was ik lid van een herplaatsingspagina op facebook i.v.m als een pup van een half jaar er op zou verschijnen die niet al te getraumatiseerd was. 
En toen was daar Balou ( toen heette hij nog Boris) . 
 
Een kruising husky/malamute. Een jaar oud. Een hoop ellende. En bijna de perfecte look a like van Goku. Hij was zo mager dat hij amper op zijn poten kon staan. En hij zat in godvergeten sintruiden in belgië. Een van de 402 honden die gered waren uit het broodfokkers verhaal van Kasterlee. 
Eigenlijk was Balou dus precies waar ik NIET naar op zoek was. Maar iets in zijn blik op de foto's maakte dat ik hem toch zijn plekje wilde geven. Toen ik op de link klikte zag ik dat zijn advertentie al 5000 hits had gehad dus ik achte de kans klein dat hij bij mij terecht zou komen. En toch opeens na twee weken een uitnodiging of ik wilde komen kijken. 
Mijn huisgenoot mijn vriend en ik zijn dus de auto in gesprongen en hebben de drie uur durende rit gemaakt naar Sint-truiden. Ik wilde Balou eerst zelf zien in een aparte ruimte. Dat werd geregeld. Toen ze hem haalde zag ik een hond die gewoon rust wilde, stres in zijn ogen verdween toen ik hem aanhaalde. En het was goed. 
We zijn met hem gaan wandelen en hadden zijn kennel maatje ook mee ( dan was die uiteraard ook direct al uitgeweest.) 
Balou was onzeker maar zo ontzettend zachtaardig. Mijn beslissing stond voor de wandeling al vast . Hij ging mee naar huis. 
Een half jaar heb ik hem nu en hij is zo ontzettend gegroeid. Zeker nu mijn vriend en ik zijn gaan samen wonen twee maanden terug . Zit Balou nu helemaal goed in zijn vel. Hij heeft de rust van zijn eigen plekje. En geniet van alle aandacht en wandelingen en kauwen op zijn botjes.  
 

Toen hij net aankwam bij ons. 
 
 

 Hoe hij nu is. 
 
 
  "