sterillisatie - laproscopsich of niet?

Mijn teefje is op 20/12 voor de 3e keer loops geworden. Nu is ze voor de 3e keer schijnzwanger geworden. Voor haar houdt dit in dat ze veel slaapt, flauwer en depressiever wordt.

Voor de rest vertoond ze geen tekenen van schijnzwangerschap. 

Aangezien haar gedrag enorm verandert gedurende 2 weken, dacht ik er nu toch aan haar te laten sterilliseren (al twijfel ik nog steeds een beetje).

Mijn vraag is nu wat de beste vorm is: laproscopisch of niet.

Ze is een teefje van 5 kg en dus niet groot. Ze is daarnaast ook een sporthond.

Ik dacht dat laproscopisch het minst invasief was, maar ik lees nu er ook allerlei nadelen van, vooral ook als je hond klein is. Dat de twee sneetjes vaak groter zijn dan de ene snede van een gewone sterillisatie. 

Iemand ervaring met deze manier bij kleine hondjes? 

Ik zou de dierenarts even bellen, zij weten denk ik het beste hoe of wat. Mijn eigen hond is anderhalve maand geleden gesteriliseerd en dat was een sneetje van 2 cm. Zij is 20 kilo. Geen idee of het sneetje kleiner wordt naarmate de hond kleiner is, maar dat zou je de da dus kunnen vragen. Dobber is in elk geval niet laparoscopisch geopereerd.

Ik lees even mee. 

Een vriendinnetje van Kaylo (een ridgeback) is wel doormiddel van laparoscopie geholpen. Haar eigenaar was echt dol enthousiast. Na de operatie was ze vrijwel direct weer helemaal helder, het was zo gebeurd en ze heeft helemaal geen last gehad van het operatiegebied. Ze had het echt over twee mini sneetjes. Ziet er nu ook helemaal niks meer van. 

Laparoscopie heeft vooral het voordeel bij grotere honden. Er worden inderdaad twee sneetjes gemaakt en het buikje van een kleine hond is zo klein dat het voordeel niet te behalen valt. Daarnaast wordt er CO2 in de buik geblazen, waardoor deze op komt te zetten zodat er ruimte is voor de camera. Voor grote honden is dit een mindere belasting dan voor kleinere honden.

De praktijk waar ik stage heb gelopen, doet alleen laparoscopie bij honden vanaf 8 kg, omdat het anders te belastend is voor de hond. 

Antwoord van mijn eigen dierenarts (doen enkel op de klassieke manier)

Qua pijngevoeligheid na een operatie voor een sterilisatie kleine hond maakt het eigenlijk geen verschil of ze wel of niet laparascopische geopereerd worden. In de Nederlandse kliniek zie ik ook de laparoscopische operaties, maar de honden hebben evenveel pijn achteraf omdat er meerdere gaatjes worden gemaakt die gehecht worden en omdat het enkele dagen duurt alvorens de lucht die in de buik wordt gespoten weer verdwijnt. Het sneetje bij een kleine hond is inderdaad niet groot, tenzij om een of andere reden de volledige baarmoeder eruit moet, dan is de incisie groter.

Antwoord van een praktijk hier in de buurt die laparoscopie doet:

De operatie (laparoscopisch) kan zeker bij ons doorgaan. Wij hebben 2 kleine gaatjes van ongeveer 1cm nodig (1 gaatje gaat zelfs geen cm groot zijn), dus het is inderdaad minder invasief, ook voor kleine hondjes.  Je kan ze inderdaad best laten steriliseren, zeker als ze zo vaak schijnzwanger al is geweest, aangezien er dan meer en sneller kans is op een baarmoederontsteking. Het ideale tijdstip om ze nu te laten steriliseren is 2-3 maanden na de loopsheid/schijnzwangerschap, dan zijn de hormonen het meest basaal en ook minder kans op bloedingen. Er zijn voor mij niet meer risico’s omdat ze een kleiner hondje is, het anesthesierisico blijft hetzelfde zoals bij elke andere jonge hond. Bij een gewone sterilisatie worden alleen de eiertakken verwijderd, het is echter wel zo dat de kans bestaat dat ook de baarmoeder mee moet verwijderd worden aangezien dat ze al zo vaak schijnzwanger is geweest. Maar dit kunnen we pas vaststellen als de operatie al bezig is en als we de baarmoeder effectief kunnen zien. Zou de baarmoeder ook mee moeten verwijderd worden dan hebben we gewoon een 3de klein gaatje nodig in de buikwand.
De meeste honden die hier gesteriliseerd worden gaan de volgende dag al terug naar de hondenschool, sommige hebben nog enkele dagen last, dit is moeilijk op voorhand te zeggen.
Het is moeilijk om bij haar te zijn als ze wakker wordt, omdat we niet weten wanneer dit zal zijn (sommige honden zijn direct terug wakker, andere hebben enkele uren nodig). Maar we kunnen je wel natuurlijk altijd iets laten weten vanaf het moment dat we zien dat ze een beetje wakker begint te worden.

 Dank je wel! Op basis hiervan zou ik voor de oude manier kiezen.

2 van mijn honden zijn op de normale manier gesteriliseerd, en waren alle 2 de volgende dag alweer helemaal hersteld en dachten dat ze alles wel weer mochten en konden doen.

De hond van de overburen was ongeveer dezelfde tijd op de laprascopische manier gesteriliseerd, als mijn Australian Shepherd en heeft er veel meer last van gehad dan mijn hond.

Ik heb nu nog 1 intact teefje van 11 maanden welk ik ook wel wil laten steriliseren, ook hazelaar ik op de ouderwetse manier helpen, ik zie het nut dus niet in van een veel duurdere operatie, terwijl al mijn en de honden van mijn ouders op den duur geholpen zijn en geen van de honden er lang last van hebben gehad, en ze allemaal de volgende dag weer de oude waren.

Van mijn vorige dierenarts had ik inderdaad ook begrepen dat het qua pijn vrijwel geen verschil maakt op welke manier er gesteriliseerd wordt. Daarnaast zei zij ook dat laparoscopische sterilisatie vaak wordt uitgevoerd aan een lopende band, er worden dan op 1 ochtend bij wijze van spreke 5 honden gesteriliseerd omdat er op die manier pas winst wordt uitgehaald als je loonkosten + apparatuurkosten berekend. Dit zou dan inhouden dat er minder bewaking is op jouw hond na de operatie, de arts is dan immers druk bezig met de volgende. 

De dierenarts die ik nu heb die raadde dan wel weer laparoscopische sterilisatie aan, want dit zou wat veiliger zijn. Maar goed, als de manier van narcose hetzelfde is lijkt het mij niet perse veiliger te zijn? 

Geen idee dus eigenlijk, ik zelf heb gewoon normale sterilisatie gedaan. Ik heb zelf bij een dierenartspraktijk gelopen vroeger en genoeg normale sterilisaties gezien, en zo heftig is het allemaal eigenlijk niet. Het is 1 sneetje in de buikwand, dan knip knip de eierstokjes er uit en weer dichtnaaien, risico is nihil 

Dat opblazen van de buikwand lijkt me dan eigenlijk zelfs nog wel vervelender klinken. Mijn buik is ook eens opgeblazen geweest toen ik werd geopereerd, knap vervelend gevoel daarna kan ik je vertellen, voelt niet helemaal lekker dan in je buik. En tja, die sneetjes in de buik die heb je sowieso wel, of je dat nou laparoscopisch doet of normaal, hooguit zijn ze net ietsje kleiner, maar dat schijnt dus niet veel pijn te schelen.  

Ik heb allebei mijn honden laporascopisch laten steriliseren... eerdere honden via de traditionele manier...

het herstel via de laporascopische methode is vele malen sneller.... als je je hond na de ingreep ophaalt is deze nog wel wat in de war van de narcose, en de een piept wat meer dan de andere, maar de volgende dag is het alsof er helemaal niets is gebeurd.... daarbij is het heel handig dat de sneetjes op voor de hond onbereikbare plekjes worden gemaakt waardoor een kap niet nodig is.

ja, het gebeurt dan wel "op de lopende band", maar dat komt omdat de artsen die het uitvoeren hierin gespecialiseerd zijn en speciaal bij de praktijk langskomen om het te doen... als het goed is wordt het dus niet door de dierenarts van de praktijk zelf uitgevoerd... de nazorg ligt wel bij de dierenarts van de praktijk.

zelf zou ik nooit meer kiezen voor de traditionele methode... het is wel wat duurder maar ik vond het verschil qua herstel-period (en dus de tijd dat mijn honden er last van hadden) meer dan het geld waard.

" Ik heb allebei mijn honden laporascopisch laten steriliseren... eerdere honden via de traditionele manier...
het herstel via de laporascopische methode is vele malen sneller.... als je je hond na de ingreep ophaalt is deze nog wel wat in de war van de narcose, en de een piept wat meer dan de andere, maar de volgende dag is het alsof er helemaal niets is gebeurd.... daarbij is het heel handig dat de sneetjes op voor de hond onbereikbare plekjes worden gemaakt waardoor een kap niet nodig is.
ja, het gebeurt dan wel "op de lopende band", maar dat komt omdat de artsen die het uitvoeren hierin gespecialiseerd zijn en speciaal bij de praktijk langskomen om het te doen... als het goed is wordt het dus niet door de dierenarts van de praktijk zelf uitgevoerd... de nazorg ligt wel bij de dierenarts van de praktijk.
zelf zou ik nooit meer kiezen voor de traditionele methode... het is wel wat duurder maar ik vond het verschil qua herstel-period (en dus de tijd dat mijn honden er last van hadden) meer dan het geld waard.
 
  "

Claire & Tess & Bonny

 Mijn flatcoated en mijn aussie zijn alle 2 op de traditionele manier gesteriliseerd, en liepen vrolijk de praktijk uit, en zij waren alle 2 de volgende dag alweer de oude en aan het rond rennen ( de flatcoated was 7 toen ze geteriliseerd werd, en mijn aussie 19 maanden ), ik vindt het het prijs verschil dus niet waard, en laat de aussie die ik nu heb als zij oud genoeg is ook gewoon op de traditionele manier helpen, de flatcoated retriever van mijn ouders waren ook de volgende dag weer de oude, al had hun eerste flatcoated er wel iets meer last van, maar bij haar was alles eruit gehaald, zij had baarmoeder ontsteking.

Toevallig hebben wij vorige week onze Chinese Naakthond laten helpen en zij is onder de 5 kilo (4,5 kilo om precies te zijn). Op advies zijn we niet voor een laparoscopie gegaan vanwege haar formaat maar hebben we de ingreep wel door een arts laten uitvoeren die veel ervaring heeft met laparoscopische ingrepen. Hij heeft gebruik gemaakt van Ligasure om de ingreep zo makkelijk mogelijk te laten verlopen. Om 14.30u brachten we haar en om 15.15u konden we haar alweer ophalen. Inmiddels zijn we een week verder en is nauwelijks nog te zien dat ze geopereerd is. Dezelfde avond was ze in gedrag alweer de oude en inmiddels mag ze ook alweer alles wat ze voor die tijd mocht doen.
Deze foto is van afgelopen zaterdag dus 4dgn na de ingreep.

Er werd ons verteld dat bij honden onder de 5 kilo, zeg maar formaat kat, het opblazen van de buik teveel risico's met zich meebrengt volgens de meeste specialisten op dit gebied en daarom laparoscopie wordt afgeraden. Qua wond formaat scheelt het ook niet meer bij deze gewichtsklasse (is niet laparoscopisch zelfs minder ingrijpend). Wij hebben uiteindelijk bij een vijftal klinieken binnen een uur afstand geïnformeerd en zijn uiteindelijk gegaan voor de kliniek die al ruim 8jr ervaring heeft met laparoscopische ingrepen (en dus ook het gebruik van de nieuwste technieken wanneer dit niet mogelijk is) en het meest binnen ons beeld paste van hoe wij wilde dat de ingreep/dag zou verlopen. Er was één van de vijf praktijken die wel een laparoscopie wilde uitvoeren ondanks het formaat van ons meisje en de overige drie wilde gewoon een normale ingreep doen zonder verdere speciale technieken.
Onze andere drie teven, allen boven de 5 kilo, zijn geholpen via de 'normale' operatie met ieder een wisselend herstel. De één liep fluitend de kliniek uit, de ander heeft echt wel een tijdje goed last gehad en even nodig gehad om weer de oude te worden. Zoiets verschilt natuurlijk ook per hond, complicaties, etc. Maar persoonlijk ben ik erg tevreden over de ingreep van vorige week en zou ik het dus denk ik een volgende keer weer zo (of laparoscopisch) doen.


Hier trouwens nog een foto van dinsdag, exact één week na de operatie dus...