herkent een buitenlander een andere buitenlander?

he allemaal

Zoals meesten van jullie weten komen jeff en waldo uit spanje

Ik heb ze pas 6 jaar geleden geadopteerd. (ze zijn 13 en 14)

De mannen hebben zich prima aangepast aan het leven hier in amsterdam

Toch val me iets op

Het zijn geen honden die super close doen met andere honden

doen ze opeens wat meer..dan is het meestal een buitenlandse hond of  ex asiel hond

Een normale speelse hond bv vinden ze helemaal niks en wordt compleet genegeerd

Vandaag rende waldo blij naar een (ons vreemd) teefje en bleef bij haar hangen en kwispelen ect

da's voor Waldo heel raar..hij benadert bijna nooit zomaar een hond

Jeff en ik waren niet in de buurt

Ze bleek uit hetzelfde asiel te komen ook al jaren geleden

Zou Waldo het soort roedel gedrag herkennen?

Kende hij haar?

Herkennen mijn honden dat soort gedrag beter dan dat van een hond die die als pup alles heeft meegekregen?

Met andere honden spelen doen ze niet

ze hangen beetje in elkaars buurt meer niet..maar dan zijn ze echt close

Wat is jullie ervaring?

Staat een buitenlander anders in het leven dan een pup die groot is geworden bij 1 baas?

Ik denk het eigenlijk wel. Hier ook een hond uit het buitenland  (Bosnië) en daar komt over twee weken nog eentje bij.  

Vooral toen Kaylo hier net was had hij moeite met de meeste honden. Hij leek ze niet altijd allemaal even goed te begrijpen en was redelijk angstig tegen over hun, vooral grote reuen overigens. Vrienden van ons hebben een hond uit Bulgarije en toen wij hun lieten kennismaken vlogen ze echt direct op elkaar af en wilde nog maar 1 ding. Spelen! En dat terwijl die hond een gigantische reu is van toen 2 jaar. Maar ook zijn zusje Layka die een stuk angstiger is, is echt helemaal dol op die hond. 

Ik merk ook dat Kaylo makkelijker speelt en communiceert met buitenlandse honden. Hij vindt andere honden en vooral reuen in huis echt niet oke (al kent hij ze heel erg goed en spelen ze leuk samen) maar als dan zijn Spaanse vriendje over de vloer komt, mag hij echt alles doen! 

Tijd terug ben ik ook op een wandeling geweest met allemaal ex-buitenlandse honden en dit was echt een groot feest. Alle honden konden prima met elkaar overweg en de hondentaal was van elke hond duidelijk af te lezen. 

Dus ik denk ook dat er net iets anders is in hun communicatie onderling dat ze zo goed op elkaar reageren. Misschien ligt het aan een andere manier van opvoeding en socialisatie. Ik zeg ook altijd ''een straathond, blijft altijd een beetje een straathond'' 

Ik denk dat ze het wel weten. 

Odi kon altijd met buitenlanders. Maar ook echt altijd. 

Aiden is natuurlijk met Odi opgegroeid en gewoon een Nederlandse pup. Maar ook hij reageert altijd heel erg blij als hij een buitenlandse hond tegen komt. 

Doet hem misschien denken aan Odi ofzo. Of hij vindt ze heel eerlijk in gedrag, dat kan ook nog.

Onze dochter heeft een spanjaard van 7 jaar.

Hier speelde hij wel leuk met onze honden maar werd wel steeds wilder wat hier niet echt leuk was,is.

We stoppen dan het spel want Jazz kruipt uiteindelijk weg.

Dochter heeft een vriendin. Zij heeft een roemeense dame.

Zo nu en dan merkt onze dochter op dat die 2 wel heel leuk kunnen spelen samen.

Is het toeval,voelen ze elkaar aan?

super leuk dat jullie dit gedrag herkennen

Onze honden hebben moeten knokken voor hun welzijn

Het grappige vind ik hoe goed ze elkaar begrijpen ondanks elkaars makken

zelfs mijn oppas vist de buitenlanders er naadloos uit in omgang met de jongens

ondanks dat de jongens nooit problemen uitlokken ..zijn ze anders met ex lotgenoten  in mijn ervaring of dieren met weinig ervaring

groot of klein maakt niet uit..

Ja ik geloof daar in.

Bij rasgenoten zie je dat dikwijls ook.

Een "andere taal" spreken.

Die van mij absoluut! En het zou zelfs zo maar kunnen dat er dialecten in roedeltaal zijn. Mijn Andalusische hond herkent andere Andalusiërs meteen.

Het verschil is ook dat Spaanse honden de roedeltaal over het algemeen heel goed spreken omdat ze meestal buiten hebben geleefd, of zelfs op straat hebben gezworven, in een asiel hebben gezeten, of deel uit hebben gemaakt van een groep jachthonden. Een heel verschil met de gemiddelde Nederlandse pup die al heel jong en soms te jong het nest verlaat, vaak de enige hond in huis is en heel beschermd is opgevoed - door mensen dus, en niet door andere honden. Die heeft dus wel van mensen van alles meegekregen, maar van hondentaal snappen ze soms niet bar veel...

In het begin trokken ze vooral naar andere Spaanse en buitenlandse honden, maar dat zie ik wel veranderen over de jaren, ze zoeken nu ook andere honden op waarmee ze ook dikke maatjes zijn.

 Ik kan me idd voorstellen dat dit vaak het geval is. Vooral voor de buitenlandse zwervers die opgegroeid zijn zonder (veel) bemoeienis van de mens.

Wel interessant om te zien lijkt me. 

Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar zie om me heen wel veel buitenlanders die de hondentaal heel goed beheersen.

Ook wel een windhond die er geen boodschap aan heeft, maar uitzonderingen zijn er altijd haha. 

Nu weet ik ook niet of deze echt 'vrij' opgegroeid is overigens. 

Hmmm ik weet het niet....

Ik herken zelf wel vaak meteen een buitenlander.

Jenna (uit Polen) kan helaas met helemaal geen een hond behalve met een wat oudere australian sheppard die volgens mij uit de broodfok kwam (inmiddels is hij helaas overleden)

Lola (uit Polen) was prima in hondentaal, hier zie je haar met een roemeense zwerfster, maar liever draaide ze haar rug naar die hond toe dan dat ze er contact mee zocht, ze vond haar toch een beetje eng

en hier met een andere Pool, dat was een reu, dat ging ook wel redelijk goed

maar haar echte vriend waarbij ze helemaal ging stralen was Baloe, ook een broodfokhond

Mijn meisjes herkennen lotgenootjes, ze zijn bijna altijd meteen dikke maatjes met andere buitenlandertjes.

Terwijl ze het echt niet met alle honden kunnen vinden.

Ik denk toch dat ze iets van herkenning voelen.

Maar Polen heeft denk ik toch een andere hondencultuur dan Spanje, Roemenië of Griekenland, of heb ik het mis? Ik bedoel, van Polen hoor je nou nooit echt over een mega zwerfhonden probleem. In Roemenië, Griekenland en Spanje heb je wel echt straathonden, of baasloze honden. En dan in Roemenië mogelijk nog ex-broodfok dump, en in Griekenland/Spanje ex-jachthond dump.

Dat lijkt me een andere categorie dan in Polen, tenzij ik het mis heb natuurlijk.

" Maar Polen heeft denk ik toch een andere hondencultuur dan Spanje, Roemenië of Griekenland, of heb ik het mis? Ik bedoel, van Polen hoor je nou nooit echt over een mega zwerfhonden probleem. In Roemenië, Griekenland en Spanje heb je wel echt straathonden, of baasloze honden. En dan in Roemenië mogelijk nog ex-broodfok dump, en in Griekenland/Spanje ex-jachthond dump.
Dat lijkt me een andere categorie dan in Polen, tenzij ik het mis heb natuurlijk. "

Wilma en Dobby

 klopt het beleid in Polen is iets anders, in Polen zijn geen zwerfhonden, ok ze zijn er wel, maar ze worden opgepakt en in een asiel geplaatst. Daardoor overvolle asiels met soms honderden honden. Die asiels zijn geen dodingsstations zoals bijv. in Spanje, de honden blijven daar voor de rest van hun leven of totdat ze geadopteerd worden. Maar aangezien de mensen daar erg arm zijn, zijn die asiels niet te vergelijken met een asiel in een rijk land.

Zowel Lola als Jenna waren wel rondzwervend gevonden, Lola in een bos en Jenna in Belchatow.