3e hond; advies gevraagd, verstandig of niet?

Hallo allemaal, mijn naam is Sita. Als jullie hier wat op het forum rond kijken dan zullen jullie wel een topic vinden over Layla, voormalig uit de broodfok. Ze is hier nu exact een jaar. En heeft zich goed aangepast en ik mag zeggen dat ze nu mooi stabiel is. Luistert goed, gaat graag mee wandelen, komt knuffels vragen aan mij en zoontje, en ook naar vreemden durft ze zich onderdanig opentellen voor een voorzichtige, onder begeleiding toenadering. Gekende mensen worden enthousiast begroet. Layla is een echte gezinshond, die op tijd en stond es koppig kan doen (maar daarvoor hou ik van het ras ;); maar gewoon een leuke lieverd is die, als ze zin heeft komt knuffelen. Ze heeft/had een beetje baknijd naar andere honden toe (niet naar mensen! ze 'verstopte' haar eten vaak , maar dat is veel verbeterd, en sinds dat Dobby erbij is gekomen is ze wat meer op haar gemak (ze krijgen elk in hun eigen bench met deurtje toe eten. Zijn ze uitgegeten dan gaat de eetbak weg en kunnen ze weer vrij rondlopen. Beentjes worden wel gedeeld en dat gaat goed. Layla komt uit de broodfok als fokteef en is letterlijk opgefokt, ze was 6 toen ze gedumpt werd in het asiel en kende niks van menselijke affectie. het vermoeden dat ze enigzins een inhuis leven kende is er wel, wss bij de geboorte van de pups. Layla was als de dood voor onverwachte bewegingen en voor voeten (schoppen gehad???). Nu is dat grotendeels over, al zal ze wel wat janken als je voor haar loopt en plots stopt, maar eerder uit schrikreactie, ze is er onmiddelijk over.

Dan kwam een kleine maand of 5 geleden Dobby in the picture. Ik wou wel een tweede hondje, maar dat moest een goede match zijn met Layla (ze is graag haantje de voorste en dingen delen ging toen wat moeilijker, heowel ze stabiel was. Na wat rondzoeken toevallig op een foto van Dobby gestuit, doodsbang en met bolle ogen keek hij in de camera.. En ik wist; ik wil hem ontmoeten. De rit duurde 4u(jaja file) en daar aangekomen was het een hondje dat niks kon, niks gewoon was en zich op je schoot nestelde als je geur iets was dat hij kende voor steun.Maar eigenlijk niks mh$e te beginnen, doodsbang van zelfs zijn eigen schaduw. In groep gin het wel en hij werd enkel geplaatst bij een andere stabiele hond. Ook hier weer broodfokverhaal, alleen is Dobby slechts 1,5 jaar oud en heeft hij letterlijk niks anders gekend dan een donkere kennel. Hij heeft ook verschillende littkenens in zijn nek (wss van mislukte pogingen om hem te laten dekken met een teef.)

Tijdens het eerste bezoek zocht hij wel contact met mij, achteraf vertelde de mevrouw me dat ik de eerste was en dat hij vertrouwen in me stelde. Na nog 2 bezoeken van 2,5 uur rijden kwam ook Layla mee. Dobby was erg geintresseerd en Layla zette hem op een nette manier op zijn plaats wat dobby direct accepteerde en verder werd er gewoon wat gesnuffeld en ging ieder zijn gang. Een goed begin  dus. 2 dagen later waren we helemaal verkocht en kwam Dobby bij ons wonen. Het heeft heel wat tijd gekost (hij kon niks, kende geen gras, leiband, huis, geluiden van ins huis; ...) maar nu is hij naar mij en zoon toe een hele lieve niet angstige hond die zich gedraadgt als een puber (jaja, 1,5 jaar oud). We moeten nog een wegje gaan, maar de sprongen vooruit zijn niet te schatten. Hij is dolenthousiast om te wandelen en steekt zelf zijn hoofd door de leiband, hij kan los (terwijl men zei dat dat wss nooit het geval zou zijn ivm vluchtreacties (maar hij loopt naar mij of layla als hij schrikt :)) en kan al pootje en ander pootje. Aan zitten wordt nog gewerkt? Hij heeft van Layla veel geleerd, oa het vertrouwen in ons hoewel wij daar ook een aandeel in hebben ;)) en kwispelt enthousiast als we thuis komen. Hij is zindelijk overdag maar voor snachts word er wel gebruik gemaakt van een kattebak? Dat neemt niet weg dat hij overdag komt vragen om naar buiten te gaan (uit zichzelf geleerd goed he :). Dobby is wel een hondje dat trager dingen opneemt, maar een voorbeeld en veel geduld doet wonderen, hij is hier uiteindelijk nog maar 6 maand is echt al opengebloeid

Echter; hoewel dobby en layla veel aan elkaar hebben merken we wel dat layla met haar 7 jaar niet echt meer wil spelen, samen liggen knuffeleb wel, maar spelen niet(heeft ze ook nooit gekend). Dus is het idee gerezen om mss een derde hond in huis te halen, waar dobby een speelkameraad aan heeft.

Vraag is natuurlijk of Layla daar zal mee akkoord gaan en iets gaat aan hebben (het heeft een tijd geduurd voor ze Dobby dulde/vertrouwde. Maar nu gaat het best goed.

dobby past zich gemakkelijk aan, hij volgt layla en schikt zich in zin rol hier in het gezin, maar blijft af en toe angstig (hoewel dit enorrrrmm verbeterd is en nog wel gaar verbeteren. Al zal hij wss nooit op het 'normale' niveau komen, wel tov ons, maar niet tov vreemden. En dat hoeft ook niet.

Is het een goed idee om een 3e hond in huis te halen? Om dobby een speelkameraad te geven? maar dan een hond die qua karakter in onze 'roedel' past, daarom niet direct, maar toch.... waarmee Dobby kan optrekken en kuren kan uithalen zodat queen layla ook haar rust kan nemen wanneer het jonge grut wilt spelen.. En dan gezellig meedoen als ze wilt

Oja, Dobby en Layla zijn beiden dwergpinchers

groetjes

Sita, Seth, Layla en Dobby

o, nog even ter toevoeging, ik ben van mening dat waar plaats is voor 2 honden is er plaats voor een derde op voorwaarde dat die in de roedel past. Ik heb veel plaats en een grote tuin en we gaan regelmatig blokjes om en naar losloopgebieden. Er wordt momenteel ook getraind op het goed leren lopen aan de leiband. Ik werk partime en mijn gezin bestaat uit ikzelf en mijn zoontje. Momenteel woon ik alleen, maar heb iemand leren kennen, maar dat is een meerjarenplan? Dus de huidige situatie blijft wel even. Ook ben ik van mening dat, als je een dier (gelijk wat!) in huis haalt, het er ook blijft tot het komt te overlijden. Dus ik wil een goed overdachte keuze maken. De drie honden worden ook gelijk behandeld, gaan samen uit met ik en zoonlief, ... .

Tsja zou je niet beter heel even wachten nog? Je hebt Layla pas een jaar, Dobby pas sinds 5 maanden.. Heel leuk dat je een derde erbij wil hoor! En ik maak zeker uit je post op dat je het goed wil overdenken, maar het klinkt wel allemaal heel erg snel. Net gewend en dan weer de situatie over hoop gooien met een nieuwe hond. Persoonlijk zou ik even een poosje rust in de tent houden aangezien deze twee hondjes nou ook niet bepaald een goede start hebben gehad en misschien ook wel even wat rust en stabiliteit nodig hebben. En dan misschien over een jaartje eens gaan kijken voor een derde hondje erbij dat goed bij je andere honden zou passen.

Ja, het is ook de bedoeling dat er een ruime tijd over gaat, minstens een jaar, tot ook Dobby volledig zijn draai gevonden heeft. Maar de vraag was eerder of het in de toekomst verstandig zou zijn er eentje bij te nemen of niet. Omdat ik ook zie dat Dobby wel nood heeft aan een speelkameraad. Ik vraag het liever ruim op voorhand voor advies en er dan goed over nadenken. Als er dan een hond ter adoptie komt die zou passen dat ik dan de goede keuze maak. Snap je?

Ah sorry dat had ik niet begrepen (vast niet goed gelezen ). Ik denk dat je vooral zelf een derde hond moet willen, een hond erbij is natuurlijk geen garantie dat ze samen veel gaan spelen. Maar je hebt met een herplaatser natuurlijk wel het voordeel dat je vooraf kennis kunt maken. Is het op korte termijn geen optie om eens te kijken of je een hond redelijk in de buurt vindt die goed met Dobby samen gaat en waarmee hij zo nu en dan zou kunnen spelen? Als tijdelijke oplossing.

Dat zou een goed idee zijn, helaas ken ik niemand met sociale honden. De hond van mijn ouders is nu niet de beste optie (erg dominant). Het moet natuurlijk wel passen bij de roedel en ik wil negatieve ervaringen uit de weg gaan.

o en wat betreft een derde hond; ik heb er de tijd en plaats voor en zou dat ook zien zitten. Zelfs een formaatje groter (Doberman heeft me altijd aangesproken, zolang het geen pup is)

Ik denk dat t nu nog te vroeg is om dat te beoordelen. Kijk gewoon hoe t gaat als hij ruim een jaar bij je is.

Op zich vind ik 2 praktischer dan 3, maar dat is persoonlijk natuurlijk. 

en hond leeft van nature in een roedel dus waarom niet. Ik zou wel een hondjes nemen zonder "rugzak".
Honden zijn geen mensen. Ze leven vooral in het nu en denken niet terug aan hun vroegere broodfok verleden. Geef je roedel veel leiding en ze zullen zich steeds zekerder gaan voelen. Succes

 Dat honden in roedels leven is ondertussen ook al achterhaald.

Ik heb zelf 3 honden, maar ik vind 2 gewoon makkelijker.

Het is gewoon handiger als je ergens naar toe gaat met hun.

Heb je ook over nagedacht hoe duur 3 honden zijn?

Niet alleen eten maar vooral ook dierenarts kosten.

Stel je voor dat je een beetje pech hebt met hun gezondheid krijgt als ze ouder worden of een paar operaties moet betalen...

Ik zou er zelf niet snel derde hond bijzetten(vind 3 zelf ook onhandig aantal)

Al is het maar net hoeveel energie je erin wil steken

Mijn adoptie honden spelen nooit samen..hebben ze helemaal geen behoefte aan..toch is het een echt team

ook met andere honden wordt niet gespeeld

schijnbaar hebben ze de behoefte niet..

Ik denk voor layla dat een derde hond snel te veel wordt qua impulsen

voor dobby zou ik eerder tijdens de wandeling naar een speelmaatje zoeken op gezette tijden indien gewenst

Ik vind samen spelen zeker geen noodzaak voor goede band

Ik neig als ik je verhaal lees qua gevoel voor Layla naar een nee, geen derde hond erbij.

Als het alleen om een speelmaatje voor Dobby gaat zou ik kijken of er iemand in de omgeving niet een leuk hondemaatje voor hem heeft waar hij regelmatig mee kan spelen.

En in huis heerst dan rust, dat zou ik zelf in elk geval doen.

 Als jij dat wil, gewoon doen. Hier ging het van 2 naar 3, dan 4 en nu 5.

Was dit verstandig? Ik weet het niet! Heb ik er spijt van? Heel af en toe denk ik wel eens: ik heb aaihanden tekort! En dagelijks denk ik: OMG, hoeveel haar en zand kan in de keuken op de vloer liggen?

Maar met een goede stofzuiger en een hele grote bank, een beetje lenigheid (er ligt er altijd eentje tussen mijn benen) en heel veel liefde lukt het wel!

Alvast bedankt voor alle reacties en meningen... Ja, het is zo dat ik wel nog zeker een jaartje afwacht, maar ik speelde al met het idee... Nu weet ik wel dat het voor Layla enorm aanpassen zou zijn maar dat Dobby het allemaal wel best zou vinden, daarom ook een beetje de twijfel. Van 2 naar 3 is inderdaad wat onhandiger...

Qua financiële is het ook wel een groter risisco... Het is niet zo dat ik geen spaarpot heb, maar aan de andere kant, als 2 van de 3 honden met een probleem zitten kan ik dat natuurlijk niet tegelijkertijd oplossen? Bij Layla zijn er geen noemenswaardige problemen door haar verleden. Dobby heeft echter wel patella luxatie aan alle 4 de poten, de 2 achterpoten zijn het ergst. Nu is er mij verteld geweest dat dit nu nog geen probleem is (graad 1), maar dat het kan (hoeft niet mits betere spieropbouw) dat hij uiteindelijk met tijd onder het mes zal moeten.

het zijn veel dingen die ik moet afwegen... En ik ben blij met alle adviezen hier. Voorlopig hou ik het allezins bij 2.

 ik vind het super dat je alles goed afweegt

Pff medische kosten kunnen er best inhakken kan ik je vertellen uit ervaring

dus als je al problemen kan verwachten bij dobby  zou ik eerder gaan sparen ..

zodat je een potje hebt en dus meer keuze als er iets gebeurd

Wel eens overwogen om een oppashond in huis te nemen ?

met een gezellige hond die bij jullie past een paar dagen per week kan je misschien wel en genieten van 3e hond

en toch ook nog  veel rust voor layla

en... ook nog wat geld verdienen voor de spaarpot?!

Ik heb zelf 4 dagen per  oppas  voor mijn 2 honden

2 dagen bij een vriend

2 dagen bij betaalde oppas die haar dierenarts rekening betaald van wat ik haar geef

ik betaal 15 euro per werkdag voor die van mij

Op deze manier trouw oppassen op iemands hond voor redelijk tarief is goud waard voor mensen die werken

er zijn meerder site'waar je je kan inschrijven gratis

al kan je ook gewoon in de buurt rondvragen en zoeken

het is een gouden oppas en goede match met haar en haar hond en kat

Roos, jeff en waldo

alvast bedankt voor je laatste reactie! Dat financiele aspect is voor mij ook een heel belangrijk punt, omdat ik er natuurlijk (voorlopig) alleen voor sta. Toen ik interesse toonde voor Dobby werd het mij eerlijk verteld dat de kans bestond dat er in de toekomst kosten konden zijn aan zijn knietjes. Niet elk asiel is even eerlijk... Ik heb ook even opgezocht (voor de adoptie) en naar het schijnt zijn dit vrij kostelijke operaties en met een beetje 'ongeluk' zouden alle 4 zijn poten vroeg of laat moeten geopereerd worden. Er werd mij verteld dat ik met zo'n 500 euro /poot moet rekening houden. Ik weet niet of dit plus minus correct is en dat dat wat verschilt van dierenarts, maar dat is al een aardig bedrag. En Layla wordt ook wat ouder, dus binnen een paar jaar (of eerder gezien haar verleden) zullen er inderdaad ook wat extra kosten bijkomen. Er is een aardig spaarpotje, maar dat is niet eindeloos natuurlijk.

Indien er een hondje bij ZOU komen, liever geen pup. Ik weet dat een pup beter zou zijn ivm in de huidige roedel passen en geen rugzakje, maar ik zie het persoonlijk niet zitten om een pup volledig te gaan opvoeden. Heb een paar pups gehad vroeger en dat is niks voor mij. Persoonlijk ga ik liever voor een (iets) oudere hond die wel een gouden mand kan gebruiken.

En ik heb nog eens rondvraag gedaan hier in de buurt, maar er zijn eigenlijk geen honden die zouden een speelkameraadje kunnen zijn voor Dobby. De hond van mijn ouders is een chi, maar die is vreselijk dominant en reageert niet zo goed op andere honden (tenzij grote honden), de hond van mijn zus is een Shiba inu, op zich een schat van een beest, maar alle honden kleiner dan haar zijn not done. Bovendien zijn Layla en Dobby vooral gefocust op hun eigen roedel en vinden ze andere honden al gauw te druk of zijn ze te geïntimideerd om te gaan spelen. Nu besef ik wel dat, als ik ooit een 3e hond in huis zou nemen dat risico ook bestaat. Zeker als ik voor een groter formaat ga.

Ook qua vakanties (lees reisjes waar de honden niet mee kunnen) worden dan wel heel kostelijk, met 3 honden opvang ipv 2. Hoewel ik daar nu al wat moeilijk mee heb, zeker gezien Dobby (voorlopig) niet naaar een hondenpension kan (angst tov vreemde situaties)

sja, komt tijd komt raad zeker...

Alvast allemaal bedankt voor het advies!

 inderdaad lekker even laten bezinken dan komt het antwoord vanzelf

en een  vaste oppas hond hier en daar?is dat niks voor je?

bv bij http://www.hondenoppasgezocht.nl/ kan je je gratis aanmelden en op postcode zoeken

en er zijn meer sites waar je je gratis kan aanmelden

Briefje bij de dierenarts of supermarkt of dierenwinkel wil ook nog wel eens wat opleveren

Natuurlijk moet je dat alleen doen, als het een match is  qua hond en baas en schema

ja, mss id dat wel iets, zo'n vaste oppahond, maar wij wonen in belgië, heb je dat hier ook? ik ken zo geen organisaties die dat doen