Hond kan zich niet oriënteren wanneer ik hem roep/fluit

Zal me eerst eventjes voorstellen.

Ik ben Klaus ,heb sinds eind vorig jaar terug een hond.
Zack een engelse Cocker,hij is nu 9 maand oud.

Ben er een 5 tal maand mee naar hondenschool geweest maar daar zijn we mee gestopt...we doen nu al een 4 tal maanden jachttraining.
Dit doet hij heel graag,is ook één van de beste ginder.
Nu is hij al 5 maanden gewoon aan een fluitje...;daar luistert hij ook goed op (als er geen bananen in zijn oren zitten tenminste) komt als ik 2 keer fluit,bij 1 keer fluiten kan hij zitten,...daar allemaal geen klagen over....
Probleem is als hij losloopt en me niet meer ziet en bijvoorbeeld wegsteek achter een boom ofzo in het bos en ik begin te fluiten,dan kan hij echt niet meer oriënteren vanwaar dit gefluit kwam
Deze avond was het terug hetzelfde.

Ik stond een 30 tal meter van hem achter een boom ,maar hij liep echt alle kanten uit,kon het echt niet thuisbrengen vanwaar het kwam.
Stond wel af en toe te janken ,hij wou me wel echt vinden maar begreep echt niet vanwaar het kwam
Ook met mijn stem erbij kon hij het niet.
Na herhaaldelijk fluiten na elkaar kwam hij dan toch (zou erg zijn zeker anders :) )

Heb echt geen idee hoe het komt dat hij zo in de war geraakt en totaal de richting vergeet vanwaar ik fluit/roep ???

Als ik blijf fluiten spurt hij in 1 keer naar mij toe ,maar als dit nu echt slim is om te doen daar vrees ik voor....ga dit maandag op de jachttraining ook eens vragen.
Als je blijft fluiten en de hond zit in jachtmodus is het natuurlijk ideaal voor hem  dan weet hij dat je er nog bent.
Als hij eruit is zal hij natuurlijk wel afgaan op mijn gefluit maar op afstand is dit moeilijk te zien wanneer hij gedaan heeft met snuffelen.( je kan toch geen 20 minuten blijven fluiten he)

Momenteel loopt hij al een maand aan leiband ,aangezien zijn neus het nogal veel overnam de laatste maand en hij een beetje te ver liep naar mijn zin.
We zijn al hele tijd aan het oefenen op hier komen en spelen met zijn dummy in het bos en gaan dit nog eventjes volhouden ook.
Maar hem daarna terug vrij laten als hij zo blijft reageren op 1 fluitsignaal en/of mijn stem durf ik ook niet aan.
Kan me echt niet inbeelden als hij er eens vandoor zal gaan en op 100-200 meter afstand mij zal moeten zoeken ??? als het hem nu al op 30 meter niet lukt.

Snap er echt niks van hoe hij het op zo'n korte afstand nog voor elkaar krijgt om alle kanten op te gaan ,behalve naar mij toe/

Is een heel slim hondje,leert zeer snel ,maar dan zoiets simpel snapt hij niet ?

Gr,

Ik zou als ik jou was, bij een DA nagaan of jouw Cocker niet slechthorend is, dat schijnt vaker voor te komen bij dat ras.... 

Dat was wat ik ook het eerste dacht. Als hij flarden van geluid opneemt dan dringt het niet door. Bij constant fluiten  wel.....dan komt het binnen.

Zou ook een gehoortest laten doen.

Ik zou ook bij de dierenarts op slechthorendheid/doofheid laten onderzoeken

http://www.engelsecockerspanielclubnederland.nl/nieuw/?page_id=403

Het zou inderdaad kunnen wat hierboven gezegd wordt.

Mijn oude hondje is ook wat doof geworden, door ouderdom.

Maar als je hem roept, hoort hij wel een stem.

Maar staat hij alle kanten op te kijken waar het vandaan komt, terwijl je soms bij wijze van spreken naast hem staat.

Hij kan niet meer plaatsen waar het vandaan komt.

Jullie hebben het over horen, ik dacht juist aan of zijn gezichtsvermogen wel optimaal was daar hij namelijk de baas wel kan vinden wanneer er lang op het fluitje geblaast wordt.

Misschien goed om en zijn zichtsvermogen en zijn gehoor te laten testen. 

Het kan het verschil in geluid zijn: fluiten is een hoge, schelle toon. Dat wordt door honden veel beter gehoord.

Mensen stem is veel lager, slechter te horen voor een hond.

Normaal gesproken moet een hond hier geen moeite mee hebben, ze horen veel beter dan wij.

Maar in dit geval......hoor problemen zou ik ook ik gaan uitsluiten bij een da

 Mijn trainster heeft ooit wel eens gezegd dat bomen het geluid echt dusdanig kunnen echoën en verstrooien dat het verwarrend wordt. Zo heb ik een keer over het water naar Dobby geroepen die op het pad lángs het water liep. Mijn stemgeluid droeg over het water en weerkaatste tegen een bomenrij aan het eind van de plas. Dobby reageerde daarop prompt door naar de echo toe te rennen, en die echo kwam dus van de verkeerde kant en niet uit mijn richting!

Raar... Hij heeft een neus waar hij erg goed mee is maar jou vinden lukt hem niet.

Zou dat anders aanleren dat hij bij het fluitsignaal jacht gaat maken op jou... Blind en doof een hond zou je zo terug moeten kunnen vinden. Die van mij heb ik dat ook geleerd, gebruik je neus. Zo heeft ze me al wat vaak terug gevonden (ook wanneer ze me kwijt was)

Je hebt een hond die naar je schrijft graag speurt en heel slim is, zelf denk ik dat je hond niets aan het gehoor en oren mankeert.....en dat het fluitje een verwarring teweeg brengt als je kort fluit want als je lang fluit orienteerd je hond jou wel, en wat hier boven wordt aangegeven, een neus van een hond is zo dat hij jou heel goed terug kan vinden hoor, toch wat bananen in de oren ? 

Wat ik me  van onze nu oude engelse cocker spaniel herinner. Toen ze jong was kwam ze dus echt niet met los lopen. Neus op de grond en gaan. Ik er achter aan. Gaf ik haar een heel zacht tikje zo van hee ik ben hier kom mee. Dan kwam ze pas. Dit heeft toch wel een tijdje geduurd. Gewoon stoutigheid en het avontuur op willen zoeken.

"  Mijn trainster heeft ooit wel eens gezegd dat bomen het geluid echt dusdanig kunnen echoën en verstrooien dat het verwarrend wordt. Zo heb ik een keer over het water naar Dobby geroepen die op het pad lángs het water liep. Mijn stemgeluid droeg over het water en weerkaatste tegen een bomenrij aan het eind van de plas. Dobby reageerde daarop prompt door naar de echo toe te rennen, en die echo kwam dus van de verkeerde kant en niet uit mijn richting! "

Wilma en Dobby

 Als ik er zo over nadenk doet mijn hond dat ook wel eens volgens mij... Ik heb ook de indruk dat ze vooral in de war raakt door de echo. Ze reageert ook op de echo van blaffende honden bijvoorbeeld!

Zou je dit ook kunnen trainen? een hond 'leren' waar de geluidsbron is en wat de echo is?

Mijn hond lijkt trouwens ook vaak doof, maar heeft, als hij los loopt en aan het snuffelen is, bananen in zijn oren. Hij is dan niet bereikbaar, maar lijkt wel in een trans van de geurtjes.

Ik heb dit met al mijn vorige honden nog nooit zo erg meegemaakt.

Het heeft geen zin om hem te roepen, als hij intensief aan het snuffelen is. Omdat mijn commando "hier" of effect van fluitje verloren gaan in zo'n situatie, wacht ik met veel geduld (!!) tot hij mijn kant opkijkt en precies op dat moment roep ik hem. Het rare is dat hij dan wel meestal met een sneltreinvaart bij mij komt.

"  Mijn trainster heeft ooit wel eens gezegd dat bomen het geluid echt dusdanig kunnen echoën en verstrooien dat het verwarrend wordt. Zo heb ik een keer over het water naar Dobby geroepen die op het pad lángs het water liep. Mijn stemgeluid droeg over het water en weerkaatste tegen een bomenrij aan het eind van de plas. Dobby reageerde daarop prompt door naar de echo toe te rennen, en die echo kwam dus van de verkeerde kant en niet uit mijn richting! "

Wilma en Dobby

 Precies, je hond hoort niet goed waar het geluid vandaan komt en de baas is ineens weg. Paniek!

Hij heeft geen idee wat er gebeurd.

Ik zou deze oefening, dan ook gewoon met kleine stapjes aanleren, met 2 mensen. Een houd je hond vast en jij loopt weg. Je hond mag je gewoon weg zien lopen.

Sta achter een boom, de gene die je hond vast heeft zegt dan: zoek en laat je hond los.

Zo zal je hond het spelletje leren.

Voor ons zijn sommige dingen erg logisch, voor honden niet.

Misschien kan je eens beginnen met je in huis te verstoppen?
Gewoon achter het gordijn, of achter de bank.

Het is nog een jonge hond, dus misschien is het gewoon gebrek aan ervaring?

mijn hond die (aangeboren) aan 1 kant doof was kon zich ook nauwelijks oriënteren. 

Precies zoals jij beschrijft. Alleen te testen met een 'bear test'