Ik kreeg een 9-jarige Jack Russel

Afgelopen zaterdag zag ik een oproep op Facebook een  “Baasje gezocht voor Jack Russel ..bijna 9 jaar”

Ik zocht een hondje en wilde er eentje uit het asiel redden maar bij het zien van deze advertentie was ik meteen verkocht,  vooral omdat ik eerder nog een Jack Russel heb gehad.

De vrouw die de advertentie had geplaatst vertelde dat het hondje bij een bejaard koppel verbleef waar zij dagelijks ging verplegen. 

De bejaarde man is enkele maanden geleden overleden, de vrouw is dementerend en vertrekt volgende week naar het rusthuis. Het was vooral de bejaarde man die de zorg voor het hondje op zich nam.     Nadat hij overleden was verbleef de hond dagelijks in een bench en om het blaffen tegen te gaan lieten ze haar een schokband dragen. En dit al verschillende maanden. 

Het verplegend personeel nam de zorg op zich en ging met de hond wandelen als zij aanwezig waren.

Ze wilde eerst de hond naar het asiel brengen maar daar zouden ze het beestje laten inslapen en dat wilde ze niet,  men heeft in het asiel de hond wel ontwormd en ze had er te horen gekregen dat deze in goede gezondheid was.

Ik vroeg of ik het hondje mocht komen bezoeken,  maar dan zegt ze dat ze in “Utrecht” woont.   Ik woon in Limburg België kort bij Hasselt en zei meteen dat dit te ver voor mij was.

Ze vertelde dat het een lieve rustige hond was die goed met kinderen overweg kon en andere dieren.    Later stelt ze voor om het diertje te brengen.

De volgende dag was de Jack Russel bij mij,   ik kreeg de bench met kussen (vol urine en roestvlekken) er bij alsook de schokband.  Het was wel heel duidelijk dat de hond veel in de bench had doorgebracht.

Ook had ze nog wat hondenbrokken maar deze waren voor grote honden en een hondebuggy (er zat zelfs nog vuil wasgoed in)  Mevrouw is samen met haar man meteen vertrokken.

Helaas was ik het paspoort of inentingsboekje vergeten te vragen,   ik stuurde haar later bericht en dan vertelt ze dat ze dit boekje heeft weg gegooid.

Ik vroeg haar om een kopie bij de dierenarts te vragen maar dat wilde ze niet meer doen,  ook niet de gegevens van het asiel geven waar ze is langs geweest kreeg ik niet.

Ze had al genoeg gedaan zei ze en blokkeerde me nadien op Facebook en weigert nog elk contact.

Ik nam contact met het asiel in Utrecht waar ze woont maar daar was geen Jack Russel geweest,  later nog contact met het asiel in IJsselstein en ook daar was niets van deze Jack Russel bekend.

Nu heb ik van een vriendin in haar vriendenlijst vernomen dat zij niet van Utrecht is maar van “Amsterdam”.

In het asiel van Amsterdam was ook niemand geweest met een Jack Russel,  bovendien is het niet de gewoonte om een hond van 9 jaar te laten inslapen,  alsook ontwormen ze enkel hondjes die verblijven in het asiel.     dan besefte ik dat het verhaal van die vrouw niet klopt.

Ik ga de dag nadien naar de dierenarts en Rocca had een chip.    Ze was inderdaad van Amsterdam,   maar heet "Daisy",   de geboortedatum was ook anders als wat mij was gezegd.    De hond stond niet vermeld als vermist,  helaas het adres klopte niet meer,  het gezin is verhuist.  

Nu ja,  Rocca kan er niet aan doen dus wil ik hier graag het beste van maken. Ik probeer haar op haar gemak te stellen,  ik heb er ook de tijd voor om er mee bezig te zijn.

Rocca is zindelijk en eet goed sinds ik andere voeding ben gaan halen.   Ik merk wel dat ze moeilijk kan kauwen ,  zelfs op heel kleine brokjes.   

Nu enkele dagen later stel ik vast dat zij binnen wel rustig is maar heel snel angstig waarop zijn agressief reageert.    Haar rug strelen of borstelen mag ik niet,  soms komt ze vragen om gestreeld te worden maar dan plots bijt ze heel snel.  Tijdens wandelingen haalt zij heftig uit naar andere honden en katten ,  maar schrikt van lawaai,  haalt dan weer uit naar tractors.   De ene dag gaat het goed,  de volgende dag is ze weer onvoorspelbaar.   Nu ja het is nog vroeg,  maar toch.. ik vind het vreemd.  

Nu wil ik naar de hondenschool maar moet ze haar inentingen hebben,  en ik vraag me af hoe dat nu moet met die chip..  daar staan haar gegevens die niet meer kloppen.    Ook vraag ik me af hoe ik kan zorgen dat ze niet meer bijt,  soms mag ik haar langdurig strelen,  maar soms komt ze vragen en bijt ze .. ze is soms onvoorspelbaar agressief.     Alle tips zijn welkom.    Alvast bedankt voor de reacties.   

Jeetje wat een verhaal! Arm ding lijkt dus flink verwaarloosd te zijn... 

Ik zou eens langs de dierenarts gaan om haar helemaal te laten nakijken. Plotseling bijten kan ook komen door pijn. 

Ook kan je bij de dierenarts informeren hoe het met het overzetten van de chip moet. Succes!

Als je haar gaat aaien . krabbel haar dan over haar borst of onder haar kin , dat is minder bedreigend dan over haar rug. En vraag haar aandacht als je haar aanhaald zodat ze niet schrikt.

Voor de dierenarts even een stoffen snuitje halen dan kan de dierenarts rustig zijn werk doen. 

De chip... je kan een nieuwe laten plaatsen. Of kijken of je op een andere manier de chip op jouw naam kan laten overzetten . 

Bizar verhaal, maar ik schrik nergens meer van.

Wat de chip betreft, ga gewoon naar je dierenarts, vertel je verhaal en die kan je dan verder helpen met de registratie/overzetting van de chip.

Ik vond mijn huidige hond op straat, die had ook reeds een chip, waardoor ik de eigenaar kon contacteren. Om een lang verhaal kort te houden...ze hadden de hond gewoon met de wagen weggebracht en op straat uitgezet, ze hoefden haar niet meer...

Mijn dierenarts heeft toen gezorgd dat alles heel snel in orde kwam met de registratie en overzetting chip.

De hond zal bij jou heel zeker een stuk beter zitten dan bij die andere "mensen". Schenk haar de nodige liefde en tijd, en de scherpe kantjes zullen misschien nog wel afslijten.

Veel succes nog, en bedankt om je over dit meisje te ontfermen.

Wow wat een verhaal, het hele verhaal is bijelkaar verzonnen!! Echt triest, super dat jij het beste voor dit arme hondje wilt, ik zou wat betreft het plotselinge bijten hem toch even bij een dierenarts ma laten kijken, het klinkt heel erg alsof het hondje ergens pijn heeft, aangezien het zelf naar je toe komt om gestreeld te worden. 

Wat een verhaal.....het bleek dus allemaal 1 grote leugen....

Les nr 1: geloof nooit mensen die je niet kent; zeker niet op FB of mp op hun blauwe ogen als ze een zielig verhaal over een hond hebben. 

Maar goed, het hondje kan er inderdaad niks aan doen.....

Fijn dat je voor haar wil zorgen!

Die chip moet je inderdaad in overleg met jouw da laten overzetten op jouw naam. 

En wat dat bijten en niet goed kunnen aaien betreft:

Laat inderdaad uitsluiten door de da of er geen pijnklachten zijn.

Als dat niet zo is, dan zou ik dit hondje vooral met rust laten de eerste tijd.

Wie weet wat ze allemaal heeft meegemaakt; die vertrouwt echt niet zomaar de volgende nieuwe vreemde( en dat ben jij nog).

Behandel haar dus als een angstige herplaatser: benader haar niét zelf, wacht tot ze jou komt op zoeken.

Aai haar niet, aaien is best een behoorlijk intieme benadering en ze kent jou nog niet.....Bovendien zijn er honden die er domweg niet van houden.

Laat haar maar haar eigen weg een beetje zoeken en geef haar vooral veel ruimte. Zodoende kan ze rustig wennen en vertrouwen opbouwen.

Jee wat een verhaal.

Gelukkig is ze nu in goede handen. Rustig aan maar met haar, ze moet weer vertrouwen in de mensheid krijgen. Met de hondenschool zou ik nog even wachten, eerst maar wennen aan haar nieuwe mens en nieuwe omgeving.

Lang aaien of knuffelen zou ik nog niet doen, dat is nog te eng voor haar.

Laat haar ook naar jou toe komen, loop niet naar haar toe. Ik zou me ook inlezen over hondentaal zodat je weet hoe ze zich voelt.

Laat haar buiten ook nog niet los, grote kans dat ze ergens van schrikt en vlucht.

Als eerste hoop ik dat je de schokband nog even bij de oude eigenaar uitgeprobeerd heb ? en anders in de kliko met het ding .

Het zou goed kunnen als ze die band vaak om had dat ze daardoor onzeker en bijterig reageert ,

Ik zou haar eerst een lange tijd laten wennen eer je naar school gaat ,ze moet jou volledig vertrouwen ,aan een herplaatser niet te veel eisen stellen ,alles langzaam opbouwen ,verders staan er goede adviezen hierboven en wens ik je veel succes en plezier met haar .

Oh ja, wat ik nog wou zeggen...

Probeer zo snel mogelijk werk te maken van die overzetting van de chip, want op dit moment is het dier nog steeds "eigendom" van die andere personen, en je weet maar nooit of ze zich bedenken. Ook weten ze je wonen, en dat maakt het makkelijker voor hen om actie te ondernemen indien jij zou weigeren.

Zo goed als zeker dat dit niet zal gebeuren natuurlijk, maar je weet nooit met mensen tegenwoordig...

Ook handig om alle briefwisseling, mails enz bij te houden. Zo heb je sowieso het bewijs dat er afstand van het arme dier werd genomen.

Het beste nog hoor!

Bedankt voor jullie reacties,  dat geeft moed.    Ik heb al verschillende honden in mijn leven gehad maar nog nooit een hondje dat agressief is.  

Het is niet alleen als ik haar streel dat ze wil bijten,  maar ook vaak als ik langs haar door wandel bijt ze in mijn voeten.   Ik twijfel of haar rug pijn doet omdat ze buiten op de grond haar kan laten rollen en daar geniet ze duidelijk van.    Ik let er nu wel op dat ik aangeef wanneer ik haar ga strelen zodat ik haar niet onverwacht aanraak.   De ene keer krijgt ze maar niet genoeg van het strelen,  de andere keer ben ik na een enkele seconden gebeten.  

De ene keer mag ik langs haar door wandelen zonder problemen en de andere keer gromt ze en vliegt ze naar mijn voeten.    Ik probeer haar nu te observeren en te achterhalen waarom ze de ene keer wel bijt en de andere keer niet.   De hondenschool wil ik vooral doen om controle over haar te krijgen ,  niet om kunstjes te leren.    Zo zou ik graag willen dat ik haar in een weide zonder leiband kan laten ravotten maar dat durf ik nu niet.   Nu ja,  er is nog tijd genoeg.  

Ik heb wel naar de hondenschool gebeld en de  therapeut gaat eerstdaags een afspraak maken om thuis langs te komen.  

Wat ik dan weer vreemd vind,  ze is niet bang van de stofzuiger of wasmachine,   mijn vorige hond vluchtte telkens naar een andere kamer terwijl zij langs de stofzuiger gaat staan zonder angst.   Zij is net het tegenovergestelde van mijn vorige Jack Russel.    

Ik ben wel van plan om een muilbandje te halen voor als ik haar in bad zet en naar de dierenarts ga,  maar verder zal daar geen gebruik van gemaakt worden en ook dan hoop ik dat dit maar tijdelijk is.    

Ik zou vooral graag willen dat ze binnen niet meer bijt,   het is ook vervelend als er bezoek komt.  

De dierenarts wist ook niet goed hoe het nu met die chip moest omdat de hond in Nederland is geregistreerd.  Hij kon niet aan de gegevens om deze te wijzigen.   Ik heb nu naar NDG  (Nederlandse Databank Gezelschapsdieren) een email gestuurd, omdat op deze databank haar chip geregistreerd staat en hoop dat zij mij verder kunnen helpen.  

Mijn respect heb je dat je deze hond een mand geeft, heel erg en onaardig dat het stel zo de hond heeft afgegeven, vind dat heel triest, je geeft een hond een huisje op deze leeftijd, dat zal niet makkelijk zijn met wat ik er van lees, heb geduld met deze jack.....kijk het even een volle week aan en ga dan eens kijken wat je met deze hond kan, wie weet hecht tie zich sterk aan je, en heb jij binnen korte tijd een top van een hond....rustig aan, komt zeker goed.

De Ndg, kunnen de ship op jouw naam zetten, en zo is je hond geregristreerd op jouw naam....

Een hond onder controle krijgen, (ik neem aan dat je bedoeld dat ze naar je luistert?) kan pas als ze je door en door kent, weet wat ze aan je heeft, en je vertrouwd.

Laat de interaktie van de hond uitgaan, en niet van jou, ze komt wel na verloop van tijd.

Aaien is niet iets wat voor honden normaal is, of dat ze fijn vinden van nature.

Ik had toen Lola hier net was ook visioenen  van heerlijke lange wandelingen, lekker vrij rennen door velden en bossen,  een hond die geniet van knuffelen, die voelt hoe goed je het meent en haar alles wil geven wat ze tekort gekomen is. Maar zo werkt het niet, het kost tijd, geduld, liefde, begrijpen en inzicht.

Met die laatste twee dingen kan een goede gt je zeker helpen. De hond leren begrijpen, en inzicht hebben in het waarom. De andere dingen moet de tijd gaan brengen. Een hond onder controle krijgen dat komt van twee kanten. Ik hoop dus dat de gt er een is die op de hoogte is van de nieuwste ontwikkelingen in het gedrag van honden.

De hond lijkt niet agressief, maar bang, bijten is toch een allerlaatste stap om aan te geven dat ze je niet vertrouwen nog en stress, door de slechte ervaringen die ze hadden, vaak gaat daar heel wat aan vooraf wat wij mensen niet eens zien (wegkijken, tongelen, hoofd afwenden, etc) Een hond die geleerd is dat alles genegeerd wordt wat hij wil duidelijk maken blijft dan niets anders over dan happen/bijten.

https://www.dogid.be/nl/home

Ik heb je een mailtje gestuurd. Als je contact met hen neemt, gaan ze  zeker je vragen kunnen beantwoorden.

Succes!

Wat een verhaal!
Wat een nare mensen heb je toch. Wilde waarschijnlijk gewoon van de hond af?

Je zou haat kunnen laten onderzoeken bij een da en laten titeren. Zo kunnen ze kijjken of ze geënt is.
Daar kan een nieuw boekje worden aangevraagd.

Dat ze bijterig is waarschijnlijk onzekerheid. Voor haar is alles nieuw en nog eng.

Geef haar de tijd te wennen, dat heeft ze nodig.
Als ze naar je toe komt, vind ze aanraken dus nog eng.
Je kan aai en voertje geven.
Ze zal ze leren, dat het fijn is bij jou.

Ik twijfel, of ze wel een prettig leventje had, zo angstig, plas in de bench.

Geduld, het komt echt goed!

Wat een triest verhaal.

Zoals ik het nu lees...denk ik dat het hondje nog erg onzeker is.

Nieuwe omgeving, andere geuren. enz.

Wat heeft het hondje in het verleden meegemaakt.....dat weet je dus niet.

Waar ik nog aan zat te denken...is het gehoor,  en gezichtsvermogen goed van het hondje?

Vandaag in de namiddag ben ik toch geschrokken.    Meteen bij het ontwaken om 7 uur een stevige wandeling gemaakt,  daarna eten.   Tot de middag was het rustig,  ik deed wat in het huishouden en zij volgt mij overal terwijl ik tegen haar praat.    

Net voor de middag nog een stevige wandeling gedaan,   gezellig door de velden en ik vond dat het wandelen al beter ging.   Het was rustig toen we langs een weide liepen met ezels.    Plots begon een ezel te balken,   ook ik was geschrokken van het gebalk.. de ezel stond vlak aan de omheining waar wij door kwamen.    Ik kreeg Rocca niet meer gekalmeerd,  begon heel wild van links naar rechts te lopen, zelfs al waren we een eind verder en was het rustig,   toch bleef ze overstuur.    Ik heb dan een kortere weg genomen en pas toen we bijna thuis was werd ze rustiger.    

Binnen liep ze nog een hele tijd heen en weer en dan gaat ze op de bank liggen tussen de kussens.    Ik laat haar met rust ... en ga in een andere kamer wat opruimen.    Toen ik terug kwam had ze de kussens kapot gebeten.   Ik probeerde de stukken op te ruimen maar dat mocht ik niet.   Ze begon te grommen en liet duidelijk haar tanden zien en dat duurde een hele tijd... zelfs toen ik in een andere kamer was bleef ze grommen.  ik voelde me niet bepaald gemakkelijk.  Ik had niet eens geschreeuwd op haar.     De kapotte kussens heb ik nog steeds niet durven weg nemen. 

Een buurman kwam binnen,  en ook toen liet ze haar tanden zien,  hij zei dat ik een gevaarlijke hond had en daar dringend wat moest aan doen.  

Ik geef haar avondeten en nog voor ik het bakje had neer gezet werd ik gebeten.  

Pas rond 9 u vanavond is Rocca in slaap gevallen,  ze is nu duidelijk doodop en gekalmeerd.    Ik denk dat ik haar de rest van de avond niet veel meer zal horen.  We gaan wel nog wandelen rond middernacht.

Ik voel me schuldig.. heb spijt en ben bang dat dit niet gaat veranderen.    Hopelijk morgen een betere dag.    

De opwinding buiten was te veel voor haar denk ik.

Thuis, nog steeds stres en het afreageren op je kussen.

Ik denk dat ze helaas ervaring heeft, met dingen die van haar afgepakt worden, daarom verdedigt ze haar kussen en later haar voerbak.

Mocht er zich weer zo een situatie voordoen, strooi dan lekkere brokjes op de grond en als ze die eet, pak je het kussen weg.

Zou denk ik, haar in zo een staat, in de bench, of op de gang of de keuken met een trap helje ervoor, met een kluif, zodat ze kan ontstressen.

Als je haar eten geeft, lukt dat de bak in een aparte ruimte te zetten, dan haar er pas bij?

Ze is geen valse hond, maar duidelijk een hond, die niet veel vertrouwen heeft in mensen.

Misschien heb je wel gelijk,  ze heeft duidelijk veel meegemaakt.  

Zo nam ik gisteren de vliegenmepper en wide een paar vliegen aan het raam meppen,   toen werd ze plots ook zo agressief, terwijl ze dan nog op een hele afstand van mij was.  Ik ben er dan ook meteen mee gestopt.    

Wat me ook opviel was dat als we een pad wandelende waar veel bomen staan ze telkens wilde omkeren,   maar dat heb ik haar ondertussen kunnen afleren,   ze aarzelt soms wel... maar ik trek haar voort en nu gaat het al een stuk beter als de eerste dagen.  

Ook als er veel andere wandelaars zijn is ze onrustig..   of als een hond achter een hek begint te blaffen geraakt ze ook van streek,  maar ondertussen heb ik ook de indruk dat dit beter gaat... daarstraks zelfs een andere Jack Russel op ons wandelpad,  eerst was ze hevig, wilde naar de hond uithalen,   maar de deze reageerde niet veel en ze werd ook rustig... deze mensen maakte een babbeltje,  en Rocca snuffelde toen rustig in het gras, ze keek niet eens meer om naar de hond.    

Hier zijn heel veel gezellige wandelpaden en ik vind het heerlijk om met haar te gaan wandelen.    Spelen wil ze niet,  dan gromt ze en laat ze duidelijk haar tanden zien.

Alles wat ik in haar nabijheid probeer aan te raken moet ik voorzichtig zijn of ik ben gebeten,  ook schrikt ze heel snel van geluiden.     Horen en ruiken doet ze heel erg goed.    

Onderweg pikt ze soms een onrijp appeltje dat op de grond ligt, en  wandelt ze dan even mee verder en dan laat ze het vallen.    

Eergisteren vond een ze een vies balletje,  ik dacht dat het een tennisbal was,    ze heeft hem opgepakt en gedragen tot we binnen waren,   ze legt deze naast haar kussen.   Ik vond het grappig,  maar vond het toch maar een vies grijs balletje en toen ze even niet in de buurt was had ik deze weg genomen.   Bleek het een zware petanque-bal te zijn,   ik vroeg me af hoe ze de kracht heeft gehad om deze tussen haar tanden te houden want ze heeft daar heel wat mee gewandeld.  

Soms komt ze heel verrassend uit de hoek.   Ik vind haar schattig,  maar soms heb ik bang van haar.  De honden die ik had waren wel actief maar zelden agressief.  

Mijn dochter komt hier regelmatig op visite en daar is Rocca dan weer heel hartelijk mee,   naar mijn dochter heeft ze nog niet agressief uit gehaald.    Mijn dochter schrok zelfs toen ze zag hoe Rocca mij beet en bleef grommen terwijl ik langs haar door wandelde,  mijn dochter deed hetzelfde en bij haar deed Rocca niks.   Heel raar is dat.    Misschien heb ik het wel het uiterlijk van iemand die haar mishandeld heeft.  

Sorry ,  ik schrijf het maar,   ik ben heel onzeker en ben bang om wat verkeerd te doen.   Jullie reacties doen me echt wel goed.  

Je moet haar maar vergelijken met iemand die zijn leven lang in een cel met 4 muren heeft gezeten. Dat was haar wereld, begin en einde.

En dan plots krijgt ze de kans om in de wereld uitgelaten te worden, dat zorgt voor overprikkeling omdat ze het niet kent en alles vreemd en bedreigend lijkt.

Maar er worden wonderen verricht met engelengeduld en liefde, véél liefde.

En fijn dat je er hulp uit je buurt bij gaat halen, want dat zal waarschijnlijk wel nodig zijn als je zelf nog niet die ervaring hebt gehad.

Inderdaad,   als ik terug denk aan afgelopen dagen en vooral vandaag.. het lijkt alsof Rocca alles nog moet ontdekken en bang is. 

Het bijten naar mij en het voortdurend grommen terwijl ik toch mijn best probeer te doen...  misschien vreemd voor jullie,   dat doet soms pijn.   

Wat ik niet begrijp van die vrouw die mij het hondje bracht... waarom zover rijden?   Ze had Rocca toch ook naar het asiel in haar buurt kunnen doen.   Ze wil een goede thuis voor de hond en zelf heeft ze dat hondje mishandeld of laten mishandelen. 

Meer en meer heb ik het gevoel dat hier iets niet klopt.    

Probeer het verleden van je hond los te laten, ze leeft in het heden en niet in het verleden. Als je te veel je hondje gaat behandelen als een meelijweekend dier, gaat dit vroeg op laat voor problemen zorgen.

Als ik het zo lees heeft je hondje heel wat meegemaakt. Al moet ik wel zeggen dat ik bepaalde zaken zorgelijk vind (zoals het opeisen van de kussens en bank). Ik denk dat je nieuwe hondje de komende tijd meer baat heeft bij duidelijke, consequente regels, dan meegaan in het gedrag en dat belonen (als zij gromt, en jij stopt waar je mee bezig bent, dan is dat voor haar ook een beloning). Je weet niet hoe de vorige eigenaren met haar om gingen, maar het is belangrijk om haar te laten zien dat ook in dit huis regels zijn die jij belangrijk vind. Ik zou haar dus ook zeker een halsband met riem aan doen in huis. Als ze weer zo spullen gaat claimen kun je haar tenminste van de bank halen, en zo op een vriendelijke manier laten blijken dat dat gedrag niet gewenst is.

En onthoud dat leiding geven ook betekent dat je duidelijk, consequent en vriendelijke bent. Ik zou ook zeker een goede hondenschool in de hand nemen, maar dan meer voor het gedrag thuis dan de standaard trucjes als zit en lig. Op de hondenschool laten honden vaak heel ander gedrag zien dan thuis. 

Succes!

 Ik spreek voor mezelf, maar ik denk dat iedereen die dit topic gelezen heeft dit totaal niet onderschat en jou daarom ook enorm om waardeert en respecteert. Mijn petje af voor jou hoor.

Het verhaal van die vrouw is inderdaad heel vreemd en sommige stukken lijken inderdaad niet in elkaar te passen. Wie weet hoe de vork echt aan de steel zat.

Wat ik al schreef, ik wilde in het begin ook veel te veel, je wil zo'n hond alles geven wat het heeft moeten missen, maar zo werkt het niet en dat leidt bij jou tot teleurstelling, wat de hond voelt en weer gefrustreerd raakt.. Ik zou de wandelingen wat korter maken, saaier, die lange wandelingen komen heus wel, maar er is zoveel nu waar ze eerst aan moet wennen. Het sloopgedrag is denk ik de vele indrukken afreageren.

Wat schattig dat ze die bal vond en mee naar huis wilde nemen.

Je doet het goed hoor, lekker tegen haar babbelen, haar achter je aan laten hobbelen zodat ze zonder stress kan wennen aan haar nieuwe mens.

Ik zie haar niet als agressief maar als angstig, geen vertrouwen hebbend, logisch na wat ze meemaakte, en jou kent ze nog niet goed genoeg maar dat komt allemaal nog. Al zal je denk ik altijd met vreemde mensen wel voorzichtig moeten zijn, haar niet laten aaien en knuffelen dus, en niet op haar toe laten lopen, afstand bewaren is voor haar het fijnst. Met voldoende afstand zal ze niet uitvallen.

Het blijft een bizar verhaal.

Zonder papieren de grens over, mag niet, ze moet de rabies enting hebben, om de grens over te gaan. Dat ze het boekje weggegooid zou hebben??

Naam en geboorte datum klopt niet, vreemd

Een asiel, maakt geen gezonde honden af. Je moet geld betalen, om een hond af te staan aan het asiel, wellicht haakte de eigenaren toen af.

Liegen over de woonplaats, waarom?

Ze komen bij jou, alles vies en volgeplast.

Ben eerlijk gezegd, blij, dat ze daar weg is! 

Heb je het adres van de chip gebelt? Weet niet of er een tel nummer bij zat?

Voor je hond is het een moeilijke tijd. Voor jou ook, jullie kennen elkaar niet en Rocca uit dat, door haar tanden te laten zien. Ze bedoelt: ik wil even afstand, vind alles nog eng.

Natuurlijk is dat eng en ik kan hier wel makkelijk zeggen, dat het goed komt. Maar ik zit niet in jou situatie.

Wat kan helpen, geef haar af en toe iets heel lekkers, een stukje kaas. Zo laat je sien, dat jij te vertrouwen bent.

Hierop zie je hoe honden kunnen reageren in een moeilijke situatie. Kijk of je iets herkend.

Als je buiten loopt en ze zien iets engs, gaan ze heel vaak snuffelen. Dit snuffelen, ziet er anders uit, dan echt snuffelen.

Ze oogjes kijken stiekum, naar het geen ze eng vinden. Op dat moment, moet je weg lopen, of in een hele grote boog om dat enge. Zo kan je voorkomen, dat bij haar de stres erger wordt.

Thuis, let op vb verstijven, of beklikken, tongelen. Dat is heel snel de tong uit steken. Weg kijken. Dan weet je, dat ze stres ervaart. Even afstand nemen.

Ik heb geen raad voor je,wil alleen zeggen dat ik respect voor je heb omdat je Rocca een kans geeft op een mooi leven met veel geduld en veel liefde.

Wat ik me afvraag. Je hebt het steeds over bijten. Zijn dat dan snelle uithalen die niet echt schade aanrichten? Wat dat is iets anders dan bijten he? Als ze echt bijt heb je bloedende gaten in je huid of op zijn minst behoorlijke blauwe plekken.

Ik denk persoonlijk niet dat dat het geval is of niet? Het uithalen klinkt inderdaad als angstsnauwen...

je verhalen roepen bij mij het beeld op van een heel onzekere bange hond.

Vandaag is een therapeut langs geweest om naar het gedrag van Rocca te kijken.    Rocca was vrolijk toen hij binnen kwam en hij begon haar te strelen waarna zij vervolgens hij zijn elleboog beet.    Later zag hij hoe ze in mijn voeten beet en hoe ik niet naast Rocca op de bank mocht zitten.    Hij wilde haar intomen maar werd nog erger.    Meteen zei hij dat het ernstige gedragsproblemen zijn die niet konden verholpen worden bij therapie.  Bijten zonder reden is niet normaal.  Het enige wat we konden doen was kalmerende medicatie.    Ik had dat vermoeden wel want nog nooit heb ik zo een agressieve hond gezien.   De therapeut vond haar ook gevaarlijk voor de omgeving.     Later komt mijn dochter binnen..  ze ging rustig in de zetel zitten en Rocca sprong langs haar en wilde duidelijk gestreeld worden.. nog geen 5 seconden later haalt ze agressief uit naar mijn dochter.    Het werd me teveel.    Na een gesprek met mijn dochter,  therapeut en dierenarts hebben we haar vanavond laten inslapen.      Vermoedelijk had ze al gedragsproblemen van bij de geboorte .. haar langdurig opsluiten in een bench was het makkelijkst en wie weet wat ze haar nog hebben aangedaan.    Ik heb zo een spijt dat ik niet meer voor haar kon betekenen.  

Hoe oneerlijk dat jij andermans ellende hebt moeten proberen oplossen. Oneerlijk voor jou, je dochter en het arme dier.

Jij hebt gedaan wat in je mogelijkheden lag, tevergeefs blijkt nu. Je had enkel het goede voor ogen. Wat een verdriet!

Zonder eerst in je schoenen te staan, is er niemand die kan beloven dat het anders had kunnen aflopen, dus maak jezelf niet gek met eventuele twijfels die nog kunnen opkomen. Deze situatie was van begin af heel heftig en onverwacht. De enige troost is dat het arme meisje toch nog heel even vrijheid heeft ervaren temidden van liefdevolle mensen die niks minder dan hun best hebben gedaan.

Bedankt om haar die kans te gunnen.

Ergens wacht er heel zeker een ander hondje om zo'n liefdevolle thuis te krijgen bij jullie.

Ik wens je veel sterkte om deze situatie een plek te kunnen geven.

Wat heftig.......een verhaal wat bijna niet te geloven is.

Wat een lafheid van die vrouw (mensen) die de hond gebracht hebben

Verwijt jezelf niks aub..........wat jij gedaan hebt is uit liefde voor het hondje.......liefde iets wat dat hondje  niet heeft mogen kennen.

Dat arme dier had met zijn gedrags probleem geen rust......dat is/ was geen leven.

Wens je veel sterkte en kracht om dit een plekje te kunnen geven.