In paniek als ik met een andere hond ga wandelen, waarom doet ze dit?

Hey, ik heb even een vraag.

Sinds kort heb ik een hondje die ik drie dagen in de week ga uitlaten. Het hondje is van een mevrouw die Roemeense straathonden opvangt en momenteel heeft ze 5 honden. Hierdoor heeft ze soms problemen met uitlaten. Het hondje is ook nog heel jong dus ik vond het wel belangrijk dat die ook aparte aandacht zou krijgen. Na heel veel twijfelen besloot ik haar uiteindelijk te vragen of ik haar kon helpen met uitlaten en dat werd meteen met een hele enthousiaste "ja" beantwoord. Ik heb inmiddels al twee keer gewandeld en het is erg leuk, alleen Penny doet een beetje vreemd.

Toen ik woensdag voor het eerst ging was Penny terwijl ik mijn schoenen aan deed al heel vreemd aan het doen. Heel erg piepen, janken en blaffen. Ze was plotseling ook heel knuffelig. Ik kon mijn veters niet strikken want ze duwde steeds haar kop onder mijn hand.

Gisteren ging ik weer en toen was het nog erger. Toen ik de straat uit was gelopen was Penny nog steeds aan het janken en aan het piepen, terwijl er gewoon mensen thuis waren. Mijn moeder was toen uiteindelijk ook met haar naar buiten gegaan en wilde samen met mij lopen. Dat ging helaas niet goed, Penny was heel erg blij om mij te zien en kwam daardoor veel dichter bij die hond dan dat ze aan kan. Ze ging dus heel erg uitvallen en agressief doen. Mijn moeder en ik zijn vervolgens allebei een andere kant op gegaan. Maar Penny heeft mij dus wel met die hond zien lopen. Volgens mijn zus herkend ze me ook als ze mij door het raam met die hond ziet lopen want dan kan ze ook niet stoppen met janken.

Vandaag gingen we rond de tijd dat ik met die hond wandel naar de stad en weer deed Penny zo vreemd. Ze kon gewoon niet uit mijn buurt blijven en wilde alleen maar door mij geaaid worden (bij andere liep ze steeds weg). Ik was ook de enige die haar kon troosten en toen we thuis kwamen was Penny ook weer helemaal gek en dan vooral naar mij. Ze liep gewoon langs iedereen om mij weer met veel gejank en gepiep te begroeten.

Ik vraag me echt af waarom ze plotseling zo doet? Het lijkt alsof ze bang is dat ik haar vergeet, maar ik let er juist heel erg op dat wij nog steeds net zo veel samen doen als eerst. Ze is trouwens wel vaker heel erg blij als ik thuis kom sinds ik haar veel uitlaat maar dit is echt extreem.

Bezitsdrang, jij bent van haar.

Je kan eventueel nog eens samen met je moeder gaan wandelen.
Je moeder met het hondje en jij vooraan, zodat Penny eerst loopt.

In het begin voldoende afstand houden. Tot ze het gewend is. En dan kan je steeds beetje bij beetje een ietsiepietsie dichter laten komen.

Was jij toevallig, zenuwachtig, of opgewonden, toen je voor het eerst met die hond ging wandelen?

Het lijkt me niet dat het aan het lopen met andere honden ligt, anders had ze de 1e x niet zo kunnen reageren.

Het kan, dat ze omdat je je anders voelde, ze puur op jou gedrag, emotie reageerde.

Ze denkt, wat heeft mijn baas nu, heeft geen idee

Eliane: Dat kan, maar ik weet niet of honden echt zo slim zijn? Ik had ook ergens gelezen dat ze niet jaloers kunnen zijn?

Samen lopen doe ik liever niet meer. Bij dat stukje wat mijn moeder en ik samen liepen had ze heel veel stress. Ze was alleen maar aan het hijgen en aan het trekken, dit wordt erger als de afstand wordt vergroot. Het hondje werd ook zenuwachtig. Zij ging meer trekken en was bang voor Penny. Ook is ze nog maar een week in Nederland dus kan ik beter rustig doen.

Suzanne: De eerste keer was ik inderdaad heel erg gespannen en zenuwachtig. Ik vond het ook heel erg eng omdat er nog niet echt een tijd enzo was afgesproken. Ik denk dat ze daardoor ook zo reageerde. De tweede keer was ik ook weer zo zenuwachtig en gespannen.

Alleen nu doet ze het dus elke keer als ik weg ga, ook naar de stad of naar een restaurant. Dan doet ze ook zo vreemd en als ik weer thuis kom zit ze minstens een paar minuten naar mij te piepen en te janken terwijl ik haar al heb begroet. Als ik haar vervolgens meer aandacht geeft blijft ze nog langer zo doen en gaat ze echt huilen (doet ze vaker als begroeting maar dat is dan een keer, nu blijft ze door gaan).

Ik vraag me af wat ik kan doen om het te verminderen? Gewoon één keer begroeten en daarna geen aandacht meer besteden? En als ik weg ga haar in een andere ruimte doen of ook één keer gedag zeggen en daarna haar negeren?

Wat apart !

ik zou als je weg gaat zeggen ga maar lekker slapen ben zo terug ( doe ik hier )

en als je terug bent even hey meisje en een aai en daarna gewoon je eigen ding gaan doen.

sandy vind het aan het begin toen ik oas bij het asiel werkte helemaal niet leuk als ze andere hondjes aan mijn broek rook en ging dan heel erg blaffen gelukkig doet ze dat nu niet meer.

 Honden zijn zeker slim, en ze kunnen jaloers zijn. 

Maar denk niet dat dit met de andere hond te maken heeft.

Wat je kan doen, oefenen met weggaan en weer naar de woonkamer gaan, gaan zitten. Het weggaan in sene zetten.

Zo vaak oefenen, dat ze niet meer reageert.

Als je echt weggaat, ga dan ruim van te voren berginnen en elke weer terug naar de woonkamer als ze reageert.

Zo slijt dit gedrag weer.

Sigrid: het is inderdaad erg apart. Op die manier gedag zeggen doe ik ook vaak, maar als ze zo veel aandacht wilt geef ik die ook. Dat moet ik denk ik minder doen. Alleen ze houd helemaal niet van knuffelen dus het is moeilijk om haar geen aandacht te geven als ze haar kop onder mijn handen duwt. Maar ik ga haar dus wat meer negeren en ik hoop dat het dan minder wordt.

Suzanne: Bedankt voor de tips! Ik ga dat misschien wel proberen.



Ik kwam die mevrouw net weer tegen met dat hondje dus ik heb gewoon samen gelopen met haar gelopen. Dat ging heel erg goed. Penny vond het niet echt heel erg leuk want ik had minder aandacht voor haar, maar de pup kon gewoon aan haar snuffelen en ik mocht het hondje ook gewoon aaien en knuffelen. Penny zat soms zelfs even te kwispelen. Maar ik ga niet meer met mijn moeder samen lopen, dat gaat gewoon niet.

Soms denk ik dat hondjes zeer gevoelig zijn en zelfs je gedachten en gevoelens raden...

Ik ga regelmatig asiel+pensionhonden uitlaten. Pepijn blijft dan thuis, ik zeg dan altijd 'ik ga de hondjes uitlaten' ...

Het is al een paar keer gebeurd dat ik liep te wandelen en mijn vriend met Pepijn (los) tegenkwam. Hij kijkt dan altijd heel raar naar mij en weet soms niet met wie hij nou mee moet. Maar uiteindelijk loopt hij wel achter de baas aan. Hij is helemaal niet jaloers. Ook als wij samen tijdens het wandelen een bekende met hond tegenkomen, dan kan ik die andere hond altijd aaien. Geen enkel probleem dus.

Snap dat het dan lastig is je kan haar een aai geven dan je ding gaan doen en haar even bij je roepen en dan aandacht geven