Spijt van pup?

Ik schaam me om dit te zeggen maar zit op dit moment op een diepte punt.Ik heb sinds bijna 2 weken een pup.ene kant ben ik er gek mee maar andere kant wordt ik er gek van.hij vraagt zoveel aandacht...ik heb dat een beetje onderschat.Ik had hier voor een volwassen hond.die kwam hier wonen toen ze 10 was omdat mijn moeder was overleden.daar woonde ze dus eerst.en die hond was lekker rustig en daar had ik een ontzettend sterke band mee.een pup is zo anders.ik krijg geen rust nu.en ik ben van mezelf al best een stresskip en hou van rust als ik uit mn werk kom.ik zat hier net gewoon te huilen omdat ik het even niet meer weet.hij is verder heel leuk maar twijfel echt als het me nu best tegenvalt of ik het vol ga houden.ik sta er ook nog eens helemaal alleen voor.het valt me zwaar.ik mis mijn oude hond nogsteeds en  ik dacht ook ik wacht nog wn tijd met een andere hond maar mensen zaten mij ook op de huid om weer een hond te nemen.wat moet ik doen?ik twijfel te erg.

Adem in, adem uit. De puppyblues, iedereen loopt er wel eens tegenaan.

Het gaat over, het wordt beter. De band moet groeien, dat kost een beetje tijd.

Waar is je pup als jij aan t werk bent?

Hoi Cindy 

Even lekker een bakkie thee of koffie nemen  en naar je pup kijken .

Wat kan je de pup bieden? 

Wil je het echt of heb je je laten beinvloeden door andere .

Dat je je maatje mist is heel normaal en een vergelijking pakt niet goed uit .

Als je veel werkt ,moe thuiskomt ,is een pup niet de aangewezen huisgenoot lijkt mij .en zie je het echt niet zitten ,dan zou ik de fokker bellen of pup terug kan komen .

Veel sterkte met je beslissing!

Doorzetten, het komt echt goed! Dit is maar een periode. Ik zat er zelf na een week of 2/3 ook even helemaal doorheen bij mijn tweede pup, hij is zo anders dan onze eerste hond (die nu anderhalf is). Kwam nooit rustig bij je zitten, altijd happen, altijd opdringerig, uitdagen, overal op klimmen. Ik had er ook even spijt van, maar sindsdien zorg in dat ik zo nu en dan momentjes heb om zelf even adem te halen. Ga even iets leuks doen en breng je pup even onder bij andere mensen, dan haal je hem daarna weer op. Dan zul je zien, jij hebt weer even rust in je lijf en dan kun je ook weer rustig met je pup om gaan. Dat scheelt een hele hoop! Je pup pikt dat namelijk ook weer op. Zit je op een puppycursus? Zo niet, ik kan het je echt aanraden. Er kijkt dan namelijk even iemand met je mee die je wat handvatten kan geven. Ziet dingen die jij zelf niet ziet, omdat jij er namelijk niet van buitenaf naar kijkt. Als het even té wordt, zet hem even apart. Jullie hebben allebei rust nodig. En dan vanzelf, nouja vanzelf je moet het wel goed begeleiden natuurlijk maar met de leeftijd en duidelijkheid van jou, gaat het echt goed komen. Als je elkaar dan beter kent heb je een heel fijn maatje, maar dat gaat nu eenmaal niet in twee weken helaas..

Volhouden volhouden volhouden... geloof me, moet ik mezelf ook vaak zeggen, maar dat komt helemaal goed!!!

wij hadden hier een puppy ook onderschat, dachten dat we direct een goed opgeleid hondje zouden krijgen, dat hij alles op de les direct zou leren, als we er maar veel mee bezig zouden zijn...

Ik moet zeggen, we zijn er veel mee bezig, maar soms is er nix mee aan te vangen.

Aan de andere kant krijgen we zoveel liefde van hem, dat ik hem voor geen geld van de wereld meer kan missen...

Je hebt hem nog maar 2 weken, dat was voor ons de ergste periode.. Weinig slaap (ik ging 2x per nacht met hem buiten), door de dag kreeg ik niets gedaan en als de pup dan toch een uurtje sliep, profiteerde ik ervan om ook even te gaan liggen.

Wij hebben king nu 8 weken ondertussen en het is een klein monster, maar aan de andere kant heeft hij mijn hart gestolen!!

Ademen, komt allemaal goed!

En de tip die ons het meest geholpen heeft: een pupje heeft zijn rust nodig en die van ons pakte zijn rust niet voldoende. uurtje spelen, op zn minst een uurtje of 2 rust..

Geen zorgen heel veel mensen hebben dat moment. Maar met de week (bijna met de dag) zal hij steeds minder aandacht vragen. Dan kan hij zichzelf ook even vermaken (zonder dat hij de boel sloopt) en hoef je niet 100% op te letten. 

Zet een kopje thee, lekker koekje erbij :)

Geef de kleine een lekker botje of een kong, dan heb je even wat tijd voor jezelf. 

Lieve cindy het is inderdaad moeilijk vooral in het begin een pup vraag veel verzorging je moet er veel bezig mee zyn en het vorige hondje vergeten we nooit maar een pup is tevens zeer lief ook met de tyd komt alles goed meisje veel geluk verder met je pup

Meid, ik had hetzelfde met mijn hond. Maar het is niet voor altijd zo hoor. 

Heb je voor nu misschien lieve vrienden/ buren op wie je terug kunt vallen? Die het leuk vinden om bijv. je hondje een paar uurtjes mee te nemen. Dan heb jij ook even rust. Toen ik zelf nog geen hond had, was ik dolblij als een vriendin haar pup even bij mij dropte voor (haar eigen) rust. Ik was happy, zij kon op adem komen, pup kwam moe thuis. Win-win-win situatie.

Soms heb je ook net dat ene speeltje waar een hond zot op is en zich lang mee kan vermaken. Probeer uit te zoeken welk speeltje dat voor jouw hond is.

De afweging of je hem gaat houden of hem terugbrengt naar de fokker, is een afweging die je zelf moet maken... 

Ik kan alleen maar zeggen dat inderdaad veel mensen deze periode hebben. Ik heb hem zelf ook gehad (heb hem zelfs een keer ingeladen om hem terug te brengen). 

Maar het komt goed, als je maar bereid bent je open te stellen voor je pup en hem toelaat een band met je op te kunnen bouwen.

Cindy........rustig aan meis, niet het probleem bij anderen zoeken en neerleggen, ze zaten op je huid om de pup te nemen.....jij hebt de keuze gedaan, de pup is er.....nee het is niet makkelijk voor je, een pup die alle aandacht opeist van je.....even een heel ander leven, druk....geen roze wolk voor je, in het geheel niet erg....dat je het even niet ziet zitten...heb je een vriendin ? Vraag of ze een dag op komt passen, doe jij even iets voor jezelf.....kan je er weer tegen.....en heus cindy, gun je zelf de tijd om aan de nieuwe huisgenoot te wennen.....dat gaat niet in twee weekjes..

Hier precies hetzelfde hoor, eerst een weekje op een roze wolk met de nieuwe pup, daarna drama... Het ene moment heel blij met haar, het andere moment denken.. Waar ben ik aan begonnen?

Maar zoals iedereen hierboven ook al zegt, het wordt echt beter  tussen week 2/3/4 is de zwaarste periode, als je daar doorheen komt wordt alles steeds makkelijk, wacht maar 

Precies dit herken ik! En ja Ronin is nog steeds een draak haha, had gister ineens ontdekt dat hij zelf op de bank kon klimmen, via daar in de vensterbank en dan zo de glazen even uit kon likken Maar omdat er veel minder vaak iets vervelends gebeurt is het veel makkelijker om ermee om te gaan en eigenlijk kon ik er stiekem ook wel erg om lachen, kleine boef

Je op de huid zitten om een pup te nemen? Je opent een topic met een vraag wel of geen pup, omdat je hond net was overleden. Dan zullen de meesten hier er vanuit gaan dat je hierover goed hebt nagedacht. Ik ken jouw achtergrond niet, maar had ik geweten dat je er geheel alleen voor stond en ook nog eens werkt nu je pup pas 2 weken er is, dan had ik het je met klem afgeraden.
Ik ga mee met Heleen.
Niet alleen jij staat er alleen voor, maar je pup dus ook schat ik zo in en dat is geen goed uitgangspunt. Probeer in eerste instantie hulp in te schakelen (oppas e.d.).

Heel veel sterkte met wat je doet.

 Cindy, ik weet niet hoe oud je bent, maar als de pup zoveel stres bij je oproept komt dat niet ten goede van de pup....huilend omdat de pup nog niet alles doet wat jij graag ziet, het zinderlijk maken, opvoeden enz, je ziet er als een berg tegenop......een pup opvoeden doe je niet in een paar weken dat duurt wel even, zeker tot een jaar zal je veel energie erin moeten steken....als je daar tegen op ziet, de pup kan op deze leeftijd makkelijk terug naar de fokker, en de fokker zal een ander gezin zoeken voor de pup....denk er goed over na, en als je het echt niet ziet zitten kan de pup beter vroeg weer terug naar de fokker......

 Hahaha wat een boefje! Ik denk dat jij en ik ook wel een beetje in het zelfde schuitje zitten trouwens... Allebei een hond van ruim een jaar met rustig karakter... En allebei een vrij pittige terrorpup erbij die de boel op stelten zet  

Ik sluit mij volledig aan bij willemijn,een pup opvoeden,dat duurt langer dan een paar weekjes. Puppen vind ik nog makkelijk maar een puberhond....

De hond is nu nog jong kan makkelijk terug naar de fokker als die hem terug wilt nemen en dan kan de pup misschien geplaatst worden bij iemand die hem vanaf pup zijnde kan opvoeden.

Tuurlijk als je doorzet,heb je een vriend voor het leven,het loont maar maak een keuze ofwel hou je de pup ofwel breng je hem terug.

Onze hond is inmiddels nu 13 maanden. Vorig jaar heb ik het ook gehad hoor zat er helemaal doorheen alles draaide om de pup pfffff.

Probeer het vol te houden want wat iedereen nu zegt het komt goed

sterkte probeer er ook van te genieten????????????

Ik werk wel parttime Ozzy het is niet zo dat ik de pup hele dagen alleen laat.Hij krijgt genoeg aandacht dat is het niet.Het is lastig nu...Hij is echt schattig.Ben vandaag ook heel moe dus misschien denk ik morgen anders maar op dit moment verlang ik naar rust.Voel me echt vreselijk dat ik een beetje een gevoel van spijt heb maar ben er wel eerlijk over.moet er gewoon nog even goed over nadenken.

Ik kan je helaas geen advies geven, ik vind de puppentijd heerlijk!

Het gaat niet om aandacht!!! Een pup die nu pas 2 weken bij je is, laat je ook niet parttime alleen! Natuurlijk heb je spijt, want je gaat er wel heel erg onbezonnen in!

Ik begrijp dit dus helemaal niet. 

Wél dat je al eens zucht of boos bent, maar niet dat ge twijfelt aan je pup en er een topic over opent. 

JIJ en jij alleen beslist of ge genoeg liefde hebt om verder te gaan. 

Als je dat niet zelf hebt.....

Doe vlug die pup weg , terug naar de  fokker en denk twee keer na voor je nog een pup neemt.

Of liever neem geen pup meer, er zijn ook volwassen honden die een thuis zoeken. 

Al denk ik dat ge nog niet rijp bent voor een hond, met al de problemen dat dit kan meebrengen. Niks is ideaal en zeker geen dier.

ik bedoel dit niet aanvallend Cindy, maar ik schrijf hoe IK het aanvoel na het lezen van jouw ergernissen.

Ik vind pups ook niet zo heel leuk (behalve bij een ander).

Maar mijn beide honden heb ik wel als pup gekregen omdat ik alles wilde meemaken en ze zelf wil opvoeden.

De puppentijd vond ik erg slopend, maar toch ook zeker wel van genoten.

Ondanks het vele werk wat er in zat, het zindelijk maken.

Ik had het ook niet willen missen maar bij beide honden was ik blij toen ze zindelijk waren, groter waren geworden en meer 'echte honden' waren geworden.

Maar toch, als zo'n klein pupje lekker bij je ligt te slapen, dat maakt eigenlijk alles weer goed 

Maar ze zijn snel groot, ze zijn maar kort zo klein.

Dus als je het echt niet kan opbrengen, breng het hondje terug naar de fokker.

En anders weet je gewoon, een paar weken/maanden is het zwaarder en daarna heb je een leven lang een fijne en volwassen hond.

Enige wat je kan doen eens goed bedenken of dit even een moment van vermoeidheid is. Warme dagen, spanning drukte vanwege die kleine boef er bovenop. Of dat een hond misschien wel niet in je huidige situatie past op dit moment. 

Zelf hebben wij ook redelijk snel niet 1 maar zelfs 2 hondjes weer genomen. 18 april 2014 overleed onze Rusty en 5 juni kwamen de zusjes Ruby en Rose! Dubbel pup plezier maar ook dubbel ergernis hoor haha 

Grote roze wolk met twee kleine fluffys, moet zeggen dat het best engeltjes waren maar er werden ook dingen gesloopt, energie boost wil je met ons spelen, uren zeuren om aandacht sinds je net uitgebreid met ze hebt gespeeld, opeens een plasje of poepje en ligt daar opeens een gesloopte pen.. tja die irritatie zal elke pup eigenaar zeker herkennen. Dat je denkt man man plak jullie achter het behang! 

Naar een drukke tentamen dag thuis komen en van voor naar achter de folderbak inhoud versnipperd door het huis aantreffen.. toen heb ik echt staan balen hoor! Maar nu kan ik er om lachen als ik de foto's zie haha. Ook moest ik vooral erg wennen aan een pup (x2) na een bejaarde zwaar hulp behoevende dame. 

geef jezelf maar eens wat tijd, bekijk eens of je wat in de situatie kan veranderen. Misschien tussendoor iemand die keer kan lopen, hulp van de buurvrouw noem maar wat dingen, ik heb namelijk geen idee hoe je situatie precies is.

Zie nu dat je parttime werkt, de eerste weken met een pup is eigenlijk een fulltime baan hoor snap dat je dan moe bent. Zelf hebben wij bewust in de zomervakantie gedaan ik zelf was toen 9 weken vrij, mijn moeder is fulltime thuis en zelfs mijn vader heeft de eerste twee weken vrij genomen. Omdat we het leuk vonden want dat zijn toch echt de leukste weken in de ontwikkeling die gaan zo snel (vind ik) en omdat het ook nodig is voor de opvoeding. Nu al zoveel alleen laten lijkt mij niet slim.. 

Het is bij de puppy roze wolk soms zonneschijn en dan even donderwolken :) 

 Hier ook iemand die in het zelfde schuitje als jullie zit, alleen heb ik dan een rustige hond van 5 jaar, en een vrij pittige terror pup ( die ik soms best even achter het behang wil plakken ).

Bacchus was 4 maanden toen we hem kregen, al zindelijk en het kleine pupje af. Maar ook ik dacht af en toe....'waar ben ik aan begonnen'.

Het was wennen een jonge hond in huis, hiervoor hadden een rustig en gemakkelijk oudje gehad.

Het alleen laten ging lastig met hem en ik zag mezelf al 15 jaar lang niet meer weg kunnen.

Maar echt het gaat over en dan lach je erom. 2 weken is nog maar kort, jullie moeten beide aan elkaar wennen.

Voor nu lastig, zeker als je het alleen moet doen.  Maar zoals Sylvia al zegt ze zijn zo snel groot en maar zo kort klein.

Nou ozzy een pup moet ook leren om even alleen te zijn.je kan een paar weken vrij nemen maar daarna moet die dan alsnog alleen zijn.Ik geef toe dat ik alles een beetje onderschat heb.De leegte is groot als je hond overlijd en die wou ik opvullen.Maar op dit moment valt het me zwaar.

Het alleen zijn moet je goed opbouwen. Dat kan niet zo snel. Daarom nemen mensen vaak een paar weken vrij, om dit goed op te bouwen..

Die paar weken heb je in elk geval nodig om pup op een verantwoorde manier het alleen zijn aan te leren! En alleen zijn aanleren, moet niet als belangrijkste belang gezien worden. Heb jij die paar weken ook vrij genomen? Ik verwacht van niet, omdat je dat zelf niet schrijft. Jij bent niet de enige die onlangs een hond hebt verloren. Ik heb er verdorie 2 op 1 dag verloren en mijn verdriet is nog steeds enorm, maar ik heb wel bewust gekozen voor verantwoorde aanschaf van een pup. En zo zijn er velen die gelukkig goed nadenken eer ze ergens aan beginnen. Een pup of nieuwe hond is geen pakkie brood die je er zomaar even bij doet. Nog afgezien dat je deze pup in het diepe gooit met te lang alleen zijn op net 2 weken bij je, zijn er nog zoveel andere factoren die meespelen in het creëren van een stabiele pup die zich fijn bij je voelt en vertrouwen heeft in zijn omgeving. Tijd en energie erin steken is een groot goed, juist in deze beginperiode. Heb je of wil je dat niet, dan is herplaatsen van de pup meer in het belang dan je eigen belang voorop stellen.

Cindy, goed nadenken, vriendin inschakelen, die je even de pup uit handen neemt, zodat je even je handen vrij hebt......in het begin is het 24 uur opletten, als de pup slaapt, snel wat doen tot dat de pup weer wakker is.......even geen tijd voor jezelf, dat blijft niet zo, het wordt steeds wat makkelijker.......als de hond een jaar is is het ergste achter de rug...en heb je een vriend voor het leven, ik vind zelf, en ergens vind ik het onaardig tegenover jou, het de leukste tijd die er is van een hond, het opvoeden het leren  wat komt er van .......de capriolen die de pup/jonge hond iedere dag weer maakt......wees conseqwent in alles, wees geduldig, verlies je geduld niet als het even tegen zit......en vraag anderen om het even uit handen te kunnen geven zodat jij weer even kan bijtanken.......

Nou nou nou zeg, zijn we allemaal heilig? Noooit een momentje gehad van, OMG???

Cindy, ik waardeer je eerlijkheid. Een pup is een klus.