Spijt van pup? 
Sterkte met je beslissing Cindy.
Ik hoop toch dat jullie het samen redden, je hebt elkaar zoveel te geven.
Maar als je toch tot de conclusie komt dat je je vergist hebt in de timing, wacht dan niet te lang, voor Toby, knuffel!
En ik zeg, ga een cursus doen met je pup. Samen dingen doen schept een band, en je leert mensen kennen. En een goede hondenschool is fijn om je vragen bij kwijt te kunnen.
Dit vind ik een hele goede tip 
Wat herken ik dit goed, ik voelde me net als jij om net dezelfde reden.
Ik ben ook een stress kip en houd ook van rust + net als jij was mijn vorige hond al volwassen toen hij bij me kwam en deze herplaatser niet. Maar alhoewel ik veel getwijfeld heb etc, nooit zou ik Freya hebben weg gedaan. Bij mij was er nog een bijkomend probleem, namelijk dat Freya ziek was en alles onder plaste. Heb de deur moeten plat lopen bij de dierenarts.
Ik ben van mening, hoe je er soms ook door zit en geloof me, dat was ook bij mij het geval, de pup is er en daarmee uit. Zij of hij heeft niet voor jou gekozen maar andersom, dan is het een verantwoordelijkheid voor het leven dat je neemt. Als bijv alleenstaande mama zeg je toch ook niet, pfff ik zie het niet meer zitten, doe mijn kind maar weg, een hondje verdient onze volledige inzet evenzeer. Al heb ik ook gedacht, komt dit wel goed, ik zag alles inktzwart in. Maar nu heb ik een fijn hondenmeisje die ik voor geen geld meer wil missen.
Ik vergeleek in het begin ook veel te veel en dat is niet eerlijk, daar ben ik nu totaal van afgestapt. Ga er gewoon voor en gaat het al wat minder, neem een stapje terug en ga er opnieuw voor. Het is het meer dan waard hoor !!! Het is niet je vorige hond, is ook nog een jonkie. Maar hij is eveneens uniek en als je doorzet dan wordt dit ook je beste maatje !!!
Ga bijv inderdaad op cursus, ik heb dat ook gedaan, een paar lessen gevolgd bij een goede GT, gewoon omdat ik onzeker was en dacht alles verkeerd te doen. Kreeg daar erg goede tips en voelde me veel zekerder, dan gaat ook alles beter.
Ik weet nooit goed wat ik moet antwoorden in zo'n topic. Je bent zeker niet de eerste met deze topic titel in ieder geval.
De puppy tijd is inderdaad zwaar. Maar ikzelf heb gelukkig nog nooit het gevoel gehad dat ik het beter niet had gedaan of getwijfeld van heb ik hier wel goed aan gedaan. Nee heb ik nog nooit gehad. Ze zijn zo schattig, vind ik. Ik zou een puppy niet kunnen weg doen.
Had je een klik met de pup van in het begin?
Misschien heb je niet een ras/kruising genomen die bij je past?
Ik weet niet welke raad ik moet geven. Het is wel een verbintenis voor 10 à 15 jaar. Daar moet je wel even goed over nadenken of je dat kan opbrengen.
Beetje jammer hoe ozzy praat.naast mijn werk kan ik toby genoeg aandacht geven.oke ik had misschien beter even vrij kunnen nemen maar ik was niet gelijk lang van huis.hou wel rekening met hem natuurlijk.maargoed dat is nu eenmaal zo gegaan.ik ben niet slecht voor toby voel me alleen heel dom dat ik nu twijfels heb.daardoor voel ik me wel een slecht mens.en ik denk ook dat anderen mij een slecht mens vinden hierdoor.
Lieverd, twijfels hebben is helemaal niet raar. Je bent niet slecht of dom, gewoon een mens
Trek je niks aan van veroordelingen, niemand staat in jouw schoenen.
Mis je je moeder in deze situatie ook meer?
Kom op, joh! Van twijfelen leer je net heel veel. Je leert jezelf beter kennen. Door te twijfelen ontdekt je soms dingen/eigenschappen/behoeften van jezelf die je voorheen niet kende, of die je heel anders inschatte, en dat kan vervreemdend, soms zelf beangstigend overkomen. Maar dat is okee, daar is niets mis mee.
Goed van je dat je hier op het forum je twijfel uitspreekt. Zo krijg je feedback. En zowel positieve als negatieve reacties kunnen je helpen de dingen in een ander perspectief te zien. Zodat twijfel plaats ruimt voor keuzes maken.
Dus maak jezelf niet gek. Adem in, adem uit. Focus op die kleine, leuke, grappige, ontroerende alledaagse dingetjes van je pup, en geef jezelf wat krediet. Er moet helemaal niet zoveel.
Komt allemaal goed, meid!
Cindy, heel herkenbaar. Toen we Beer net een week hadden, viel hij me telkens hyperactief aan met zijn gruwelijk scherpe tanden en toen gooide hij ook nog eens de urn van Bink bijna om. Ik werd echt helemaal gek op dat moment.
Ik was nog steeds kapot van verdriet, kwam ik toen achter.
Maar vanzelf wordt dat beter. De pup moet nog settelen en vertrouwen krijgen. Die band is er niet van het ene op het andere moment. Zodra die begint te groeien en eenmaal stabiel is, krijg je een beetje ademruimte en ga je de pup waarderen om hoe hij is. Dan kijk je er waarschijnlijk anders tegenaan en kun je samen verdergaan.
Het is even moeilijk maar ik denk dat het het waard is om ervoor te gaan.
Als ik behang had gehad dan had ik laika er zeker achter geplakt. Nu is ze 2 en heeft ze nog steeds van die momenten. Het is even aanpoten maar je krijgt er zoveel voor terug geloof me. Ik zou niet meer zonder haar kunnen. Is er iemand in de buurt die op haar wilt letten, kijken voor dagopvang zodat je af en toe eens lekker kan bijkomen na je werk.
En dat is nu net de kern, als je maar genoeg bijval krijgt, dan 'valt het allemaal wel mee'. Nee, een pup laat je in beginsel niet alleen, punt. Dat is ook de reden waarom veel fokkers in eerste instantie een pup niet meegeven, omwille van die eerste periode. Het is belangrijk dat ook andere lezers daar bewust mee om gaan, want jouw start met deze pup is niet normaal of gewenst. 'We' hier op het forum hebben je een pup aangepraat, dit...dat...
Nee, jij alleen hebt verantwoording tegenover je pup af te leggen. Na 2 weken al op een dieptepunt zitten, omdat je er gek van wordt dat hij zoveel aandacht vraagt. Vraag je af waardoor zijn gedrag ontstaat. Of jij je daardoor een slecht mens voelt, dat is aan jou.
Ga je dan ook niet boodschappen doen, even bij iemand op bezoek? Werken en een pup is niet de beste combinatie dat ben ik met je eens. Maar iedereen moet uiteindelijk de deur 1 x uit met wat voor een reden dan ook. En ja de meeste mensen hebben als je pas een pup hebt even een dipje. Niks mis mee.
Nou ozzy ik heb helemaal niet gezegd dat mensen hier op het forum mij een hond hebben aangepraat...meer de mensen in mn omgeving maargoed uiteindelijk heb ik zelf de stap gezet...en er zijn heus wel meer mensen die na 2 weken er even doorheen zitten met een pup.nogmaals ik ben wel eerlijk en wat ik ook kies ik wil het beste voor toby want dat verdiend hij.
Ik vind dat je wel een beetje doordraaft hoor. Jij bent er niet bij, alleen TS kent de pup en de hele situatie.
Daarbij vind ik het juist verstandig dat je vanaf de eerste weken leert om een pup alleen te zijn. Voor TS en haar pup is het gelukt om al 2/3 uur te halen. Prima, jij bent er niet bij dus kan ook niet beoordelen hoe dit is voor de pup. Want hey, iedere pup is anders.
Daarbij komen er wel meer mensen op een diepte punt te zitten na 2 weken. Pups zijn schattig maar enorme monstertjes.
Pups hier op 8 weken krijgen de gelegenheid om eerst volop aan een situatie te wennen. Ze worden namelijk uit hun vertrouwde roedel gerukt om bij ons rare mensen te moeten bivakkeren. Dat is voor het dier zelf een enorme shock. Een verantwoorde opbouw van het even alleen zijn, begint meteen al. Maar dus niet meteen ruim 3 uur er vol in, terwijl er nog totaal geen geborgenheid is.
Ik ben het eens met Ozzy, wij nemen altijd twee of drie weken verlof als we een pup hebben, zodat de kleine volop aan ons en zijn nieuwe thuis kan wennen.
Ook als we boodschappen doen, blijft er één iemand thuis. De boodschappen worden dus gedaan als er iemand bij de pup kan zijn. De pup gaat mee naar boven om te slapen, zodat hij ook steeds weet dat hij niet alleen is.
Een beetje plannen op voorhand kan geen kwaad...
Cindy, is het nu ook nog mogelijk om een tijdje vrij te nemen van je werk? Kan je ook even een beetje bijkomen en wat met Toby ondernemen.
Hoewel ik t aantal uren dat je weg bent best mee vindt vallen. Pupjes slapen nog best veel, dat kun je best een beetje plannen.
Hoi Cindy,
Ik denk dat jij net wel een heel fijn hondenbaasje bent. Je hebt nu enkel je eerste ervaring met een pup, en zoals je al hebt gelezen van anderen, ben je niet de enige die er moeilijkheden mee heeft/had. Dat zou bevestigend moeten werken en een beetje geruststellen dat het dik in orde gaat komen.
Je smelt van hem, je noemt hem schattig...Dat is wat je gevoel je zegt. Wanneer je erover gaat nadenken dan is dat niet meer je gevoel dat spreekt.
Wanneer je gaat nadenken, dan ga je dingen wikken en wegen die in de toekomst liggen, en dat is gissen over zaken die je nooit zeker kan weten, en waar je ook spijt van kan krijgen achteraf eens je actie ondernomen hebt. Dat moet je goed beseffen.
Je hebt het niet makkelijk gehad, en je bent oververmoeid door zaken die niet enkel maar met je pup te maken hebben, ben ik zeker. Wanneer je oververmoeid bent en met een bepaalde vorm van stress zit, dan ga je best niet te veel gaan nadenken om op die momenten keuzes te maken.
De slechtste keuzes worden gemaakt wanneer mensen zichzelf niet zijn (daarmee doel ik dus in jouw geval op de vermoeidheid/stress/rouw van mensen en dieren uit het verleden).
Wanneer jij naar je pup kijkt, en je hart smelt omdat ie zo schattig is, dan ben jij op die momenten weer jezelf, want je moet er niet over nadenken, het is wat het is. De onrust brengt die zuivere gedachten weer in de war, en dat is een slechte raadgever.
Werken aan een pup is ook werken aan jezelf, want een dier voelt mensen heel goed aan en geeft daarbij ook meestal een tegenreactie.
De raad die ik je kan meegeven is om een manier te vinden om zelf meer momenten van rust te vinden. Eventueel samen met de pup naar het bos of een rustig park waar jij jezelf weer een beetje kan opladen. Het zou inderdaad ook fijn zijn mocht er iemand in je omgeving zijn die je wat zou kunnen helpen, maar of dat mogelijk is, heb ik vanzelfsprekend geen zicht op.
Vraag raad en tips aan andere hondenbaasjes hier en in je buurt op straat. Ga op zoek via het internet over het opvoeden van pups, en probeer de tips uit die anderen hier al geplaatst hebben indien je in de mogelijkheid bent, financieel en sociaal.
Je hebt de puppytijd wat onderschat, maar dat maakt je helemaal niet dom. Op korte tijd is er veel veranderd in je leven, en verandering is voor ons allemaal vaak lastig, en daardoor heb je twijfels. Er zullen altijd mensen met de vinger wijzen, maar dat zegt vaak meer over zichzelf dan over de persoon waar ze het over hebben. Daar heb je niks aan, ze kennen je immers niet.
En voel je aub geen slecht mens, je bent een gevoelig mens. Dat is iets totaal anders.
Zorg goed voor jezelf, dan zul je ook het beste van jezelf aan Toby kunnen geven. Je krijgt het uiteindelijk minstens in tienvoud terug van hem.
Je wou het, je kan het.
Succes.
Ik denk dat jij net wel een heel fijn hondenbaasje bent. Je hebt nu enkel je eerste ervaring met een pup, en zoals je al hebt gelezen van anderen, ben je niet de enige die er moeilijkheden mee heeft/had. Dat zou bevestigend moeten werken en een beetje geruststellen dat het dik in orde gaat komen.
Je smelt van hem, je noemt hem schattig...Dat is wat je gevoel je zegt. Wanneer je erover gaat nadenken dan is dat niet meer je gevoel dat spreekt.
Wanneer je gaat nadenken, dan ga je dingen wikken en wegen die in de toekomst liggen, en dat is gissen over zaken die je nooit zeker kan weten, en waar je ook spijt van kan krijgen achteraf eens je actie ondernomen hebt. Dat moet je goed beseffen.
Je hebt het niet makkelijk gehad, en je bent oververmoeid door zaken die niet enkel maar met je pup te maken hebben, ben ik zeker. Wanneer je oververmoeid bent en met een bepaalde vorm van stress zit, dan ga je best niet te veel gaan nadenken om op die momenten keuzes te maken.
De slechtste keuzes worden gemaakt wanneer mensen zichzelf niet zijn (daarmee doel ik dus in jouw geval op de vermoeidheid/stress/rouw van mensen en dieren uit het verleden).
Wanneer jij naar je pup kijkt, en je hart smelt omdat ie zo schattig is, dan ben jij op die momenten weer jezelf, want je moet er niet over nadenken, het is wat het is. De onrust brengt die zuivere gedachten weer in de war, en dat is een slechte raadgever.
Werken aan een pup is ook werken aan jezelf, want een dier voelt mensen heel goed aan en geeft daarbij ook meestal een tegenreactie.
De raad die ik je kan meegeven is om een manier te vinden om zelf meer momenten van rust te vinden. Eventueel samen met de pup naar het bos of een rustig park waar jij jezelf weer een beetje kan opladen. Het zou inderdaad ook fijn zijn mocht er iemand in je omgeving zijn die je wat zou kunnen helpen, maar of dat mogelijk is, heb ik vanzelfsprekend geen zicht op.
Vraag raad en tips aan andere hondenbaasjes hier en in je buurt op straat. Ga op zoek via het internet over het opvoeden van pups, en probeer de tips uit die anderen hier al geplaatst hebben indien je in de mogelijkheid bent, financieel en sociaal.
Je hebt de puppytijd wat onderschat, maar dat maakt je helemaal niet dom. Op korte tijd is er veel veranderd in je leven, en verandering is voor ons allemaal vaak lastig, en daardoor heb je twijfels. Er zullen altijd mensen met de vinger wijzen, maar dat zegt vaak meer over zichzelf dan over de persoon waar ze het over hebben. Daar heb je niks aan, ze kennen je immers niet.
En voel je aub geen slecht mens, je bent een gevoelig mens. Dat is iets totaal anders.
Zorg goed voor jezelf, dan zul je ook het beste van jezelf aan Toby kunnen geven. Je krijgt het uiteindelijk minstens in tienvoud terug van hem.
Je wou het, je kan het.
Succes.
"
Prachtig verwoord
Ik denk dat jij net wel een heel fijn hondenbaasje bent. Je hebt nu enkel je eerste ervaring met een pup, en zoals je al hebt gelezen van anderen, ben je niet de enige die er moeilijkheden mee heeft/had. Dat zou bevestigend moeten werken en een beetje geruststellen dat het dik in orde gaat komen.
Je smelt van hem, je noemt hem schattig...Dat is wat je gevoel je zegt. Wanneer je erover gaat nadenken dan is dat niet meer je gevoel dat spreekt.
Wanneer je gaat nadenken, dan ga je dingen wikken en wegen die in de toekomst liggen, en dat is gissen over zaken die je nooit zeker kan weten, en waar je ook spijt van kan krijgen achteraf eens je actie ondernomen hebt. Dat moet je goed beseffen.
Je hebt het niet makkelijk gehad, en je bent oververmoeid door zaken die niet enkel maar met je pup te maken hebben, ben ik zeker. Wanneer je oververmoeid bent en met een bepaalde vorm van stress zit, dan ga je best niet te veel gaan nadenken om op die momenten keuzes te maken.
De slechtste keuzes worden gemaakt wanneer mensen zichzelf niet zijn (daarmee doel ik dus in jouw geval op de vermoeidheid/stress/rouw van mensen en dieren uit het verleden).
Wanneer jij naar je pup kijkt, en je hart smelt omdat ie zo schattig is, dan ben jij op die momenten weer jezelf, want je moet er niet over nadenken, het is wat het is. De onrust brengt die zuivere gedachten weer in de war, en dat is een slechte raadgever.
Werken aan een pup is ook werken aan jezelf, want een dier voelt mensen heel goed aan en geeft daarbij ook meestal een tegenreactie.
De raad die ik je kan meegeven is om een manier te vinden om zelf meer momenten van rust te vinden. Eventueel samen met de pup naar het bos of een rustig park waar jij jezelf weer een beetje kan opladen. Het zou inderdaad ook fijn zijn mocht er iemand in je omgeving zijn die je wat zou kunnen helpen, maar of dat mogelijk is, heb ik vanzelfsprekend geen zicht op.
Vraag raad en tips aan andere hondenbaasjes hier en in je buurt op straat. Ga op zoek via het internet over het opvoeden van pups, en probeer de tips uit die anderen hier al geplaatst hebben indien je in de mogelijkheid bent, financieel en sociaal.
Je hebt de puppytijd wat onderschat, maar dat maakt je helemaal niet dom. Op korte tijd is er veel veranderd in je leven, en verandering is voor ons allemaal vaak lastig, en daardoor heb je twijfels. Er zullen altijd mensen met de vinger wijzen, maar dat zegt vaak meer over zichzelf dan over de persoon waar ze het over hebben. Daar heb je niks aan, ze kennen je immers niet.
En voel je aub geen slecht mens, je bent een gevoelig mens. Dat is iets totaal anders.
Zorg goed voor jezelf, dan zul je ook het beste van jezelf aan Toby kunnen geven. Je krijgt het uiteindelijk minstens in tienvoud terug van hem.
Je wou het, je kan het.
Succes.
"
Amen!
Ik herken je situatie heel goed. Ruby is nu bijna 4 maanden bij ons, maar de eerste maand hadden zij en ik bijna geen band. Alhoewel, we hadden wel een band, maar ik maakte me heel vaak druk omdat ze zo hyper was en echt naar niks luisterde. Ze is dan ook niet voor niets de 'actiefste' van het nest 
Ondertussen is dat helemaal van de baan. We zijn de beste maatjes en ik kan echt geen seconde meer zonder haar! Ze doet ook echt alles dat ik vraag, ik durf haar nu zelfs een makkelijke pup te noemen.
Die band moet de tijd krijgen om te groeien, en de pup moet ook eerst weten wat hij aan je heeft voor die band kan groeien. Dus geef het nog wat meer tijd, geef je pupje niet zomaar op. Je zal er later nog veel liefde van terugkrijgen!
Ik niet......
...ik begrijp je twijfels.
Ik heb toch besloten toby te houden.Ik ga proberen snachts goede rust te pakken en moet ook goed voor mezelf zorgen.een pup en straks puber zal me nog vaak tegenvallen maar ik denk ook dat ik op een gegeven moment een betere band met hem ga krijgen.heb hem net een lekker kauwbotje gegeven toen ik van mn werk kwam.wat denken jullie doe ik er goed aan in al mn twijfels er toch voor te gaan?
Ga op je gevoel af, kijk naar de pup en weet wat je wilt, wij kunnen niet voor je beslissen, maar wel jou wat steun geven......hoe langer je de pup hebt hoe meer je je gaat hechten aan de hond.......wordt het je te veel, kom je hier en vertel waar je tegen aan loopt, en je krijgt steun van vele.....
Je twijfels komen ook grotendeels door het onbekende.
Dit is nieuw voor je en daardoor kan een mens onzeker worden en gaan twijfelen.
Hier genoeg mensen die je met raad willen bijstaan.....maar doen moet je het zelf !!
Je schrijft dat je besloten hebt Toby te houden.....denk dat je gevoel dat dan zegt....dus........
Veel geluk en ondeugd voor jullie tweetjes
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?