Spijt van pup? 
Eens.
Cindy, ik waardeer je eerlijkheid. Een pup is een klus. "
Wil je daar eerlijk antwoord op? Nee, nog nooit een herseninzinking gehad, omdat pup me teveel werd. En ik zit er nog steeds volop in. Wellicht omdat ik weet waar ik aan begin en er bewust tijd in steek om het uit te laten groeien tot een stabiele pup. Menig fokker gunt mij ook geen pup als ik die tijd en energie niet heb...dat terzijde.
Cindy, ik waardeer je eerlijkheid. Een pup is een klus. "
Nou, sommigen blijkbaar niet... 
Ik heb die momenten regelmatig gehad. Aiden was een kleine hooligan en ik heb me echt verkeken op een pup opvoeden in een roedel.
Volgens mij heeft zij nooit een pup gehad zoals ik het lees, en als je dat nooit heb gehad weet je ook niet precies wat je kan verwachten... en de ene pup is de andere niet...
Ik heb zelf ook 3 honden en met mijn jongste heb ik ook regelmatig gedacht: ik breng jou terug...
Daar is volgens mij niks mis mee...
Ik heb zelf ook 3 honden en met mijn jongste heb ik ook regelmatig gedacht: ik breng jou terug...
Daar is volgens mij niks mis mee... "
Daar is zeker niets mis mee, maar wel met de situatie van TS. Daar kun je aan voorbij gaan, maar die vind ik niet bepaald in het plaatje passen van het houden van een pup, zoals ik haar nu lees. Als je nog nooit een pup hebt gehad en wel aan een forum vraagt om 'goedkeuring' van een pup, dan ga ik er vanuit dat je je hebt ingelezen wat je zoal kunt verwachten. En een pup zindelijk maken en opvoeden is niet niks.
Ik ben er ook niet trots op ofzo wat ozzy blijkbaar denkt.normaal neem je een hond voor het leven.daarom heb ik de hond van mijn moeder destijds ook in huis genomen omdat ik het idee vreselijk vond dat ze nog naar andere mensen moest op haar oude dag.maar dit is zo anders.en als dit gevoel blijft kan ik beter snel een keuze maken.nu is die nog jong!en hij verdiend een liefdevol thuis.dat heeft die hier ook zeker maar moet het wel op kunnen brengen.Ik ga er nog even over nadenken.Het is heel dubbel.
Cindy, ik waardeer je eerlijkheid. Een pup is een klus. "
Ik ben eerlijk......
....ik vind een pup...vreselijk dat ze zo snel groot worden, en echt ik geniet echt iedere dag van mijn pup die ik nu heb......en Ogin is niet de eerste pup.....puppentijd een heerlijke tijd, het opvoeden het naar je eigen hand zetten, kijken wat het wordt.....iedere hond is anders, helemaal waar , je hebt makkelijke pups en moeilijke pups, probeer je aan te passen zodat de pup zich op gemak voelt bij je, dat scheel al een hele boel.
Helemaal waar, dubbel voor je....ga eens bij jezelf te raden, wat wil je bereiken met jouw pupje, een kamaraadje voor nu en straks of er toch van afzien.....niemand zal het je kwalijk nemen , maar bedenk dat als je dit pupje een paar maanden hebt en het een goede opvoeding geeft, je een heerlijk kamaraadje je zal hebben, voor jou is het nu even afzien, maar cindy, wees eerlijk...wat is twee weken toch ?
Ik denk niet dat je er trots op bent, ik denk dat je er heel onbezonnen aan bent begonnen. Echt, een pup grootbrengen is niet niets. Sta je er nu zo in, denk dan vanaf nu alleen in het belang van puppie. Want je komt nog een aantal fases tegen bij je pup waar je niet vrolijk van gaat worden. Als je dat in de basis al niet goed hebt zitten, dan kan het mogelijk zijn dat je nog heel wat te stellen krijgt met pup. En dat bedoel ik niet rot, maar het gaat mij om het belang van je pup. Want die kan aan deze situatie niets doen en heeft zich maar verplicht te schikken. Heb je geen hulp op 1 of andere manier? Andere familie of vrienden die je in kan schakelen? Als je geen ervaring hebt met pups, ga dan eens bij een GT ten rade voor tips en tricks.
Persoonlijk zou ik proberen vol te houden. Over een tijdje merk je echt hoe je naar elkaar toe groeit. Ik weet vrijwel zeker dat het goed komt als je er nu echt voor gaat :) al lijkt het niet zo. Als je partime werkt moet het te doen zijn.
Het klinkt bekend. De eerste paar weken was ik soms ook zo vermoeid. Het kostte me zoveel energie, een pupje. Soms zag ik het ook echt niet meer zitten met zo'n klein draakje.
Maar het omslagpunt kwam toen ik leerde loslaten. Loslaten van m'n eigen verwachtingen, m'n eigen doelen, m'n eigen levensstijl. Ik maakte mezelf alleen maar gek door alles veel te moeilijk te maken voor mezelf. Veel te hoge verwachtingen. Vasthouden aan hoe het leven eerst was. Het kostte een boel energie en levert enkel teleurstellingen op want het leven met een pup is nu eenmaal anders.
Maar zodra je je daar aan over kunt geven is het heerlijk. Dan leef je echt samen met je pup en je leert van elkaar. Op dat moment keerde de rust ook weer in huis. Als ik bijvoorbeeld moe was kroop ik op de bank met een dekentje, pupje erbij. En mensen allemaal zeggen dat ik hem verwende. Welnee, inmiddels is hij 4 jaar en slaapt gewoon in z'n mand. Je mag je pupje best wat verwennen, opvoeden kan altijd nog wanneer je zelf beter in je vel zit.
Lotje & Moos (Gast)
Hallo Cindy!
Ik begrijp je volledig en alleen maar respect voor jou dat je zo eerlijk bent over je gevoelens. Je had een geweldige band met je hond die is overleden. Je raakte in een diep zwart gat toen hij/zij overleed.
Nu heb je besloten een pupje te nemen maar je moet je pup nooit vergelijken met je vorige hond dat is niet eerlijk tegenover je pupje.
Een pup heb je waarschijnlijk toch onderschat. De band moet nog groeien. Het worden zware maanden ....... zet je schouders eronder!
Ga je positief instellen en op een moment komt er licht in de puppytunnel........ Ik heb hetzelfde meegemaakt .....heb gedacht ik heb totaal geen tijd was ik er maar niet aan begonnen....... ik heb doorgezet want ik wist dat het tij ging keren.
Moos was een terror teckel pup maar nu is alles anders!
Het gaat nu perfect en hij is nu een jaar oud en een voorbeeldig ventje! Ik had het niet meer gedacht!
Kom Cindy! Ik snap dat je er doorheen zit echt!
Ik wens je veel sterkte en ik hoop echt dat je doorzet!
Geloof me want het komt goed!
Je kan het en heb een nog een vriend voor je leven!
Succes!
ik vind het knap dat je zo eerlijk bent.
het valt ook niet mee een pup opvoeden.
in 35 jaar tijd heb ik er al heel wat gehad.
de ene pup is de ander niet,maar het is altijd goed gekomen.
ik was ook blij als ze wat ouder werden en het beter ging.
als je ze als pup goed op voed heb je als ze puber zijn minder problemen mee.
ik heb nu een hond van een jaar oud.
toen ik haar mee nam wist ik niet wat een problemen ik zou krijgen met mijn gezondheid.
ik kon nog maar lopen tot de hoek van de straat.
eerst had mijn man nog vakantie,en woonde mijn dochter even thuis.
dus uitlaten werdt wel gedaan.
maar ik moest het op een gegeven moment toch weer zelf gaan doen.
de opvoeding is ook niet gedaan zoals ik het zelf had gedaan,maar het is niet anders.
nu gaat het steeds beter,ik kan nog steeds niet heel ver lopen maar ik heb er vertrouwen in dat het goed komt.
ik ga nu proberen om te fietsen dat gaat beter,maar dat moet ik haar nog leren.
ik heb ook overwogen om haar weg te doen,maar kan het niet.
had ik het van tevoren geweten had ik geen pup genomen.
dus Ozzy je kan alles overwegen maar niet alles overzien.
Tja, dat gevoel ken ik ook.
We pakten bij onze hond van 5 een puppy.
Onze hond van 5 negeerde mij helemaal toen de pup er was. Hij was het er niet mee eens....was "beledigd"
De pup, als alle pups, vrolijk en energiek.
Jee wat dubbel, mijn lieve Zottie die mij niet meer bekeek en dan Zimmy die heel veel puppy plannen had.
Ik heb letterlijk voor mijn man op de knieën gezeten of hij AUB de pup terug naar de fokker wilde brengen (zelf kreeg ik dat niet klaar)
Ben ik , nu nog, blij dat mijn man dat niet gedaan heeft. Ik heb 13 schitterende jaren met Zimmy gehad. 
Ja, wanhoop drijft een mens tot waanzin 
Hoelang werk je per dag?? Hoe lang is de pup alleen ??
Een pup moet zijn energie verdelen (doseren).
Als jij bv 4 uur weg bent en de pup kan geen energie kwijt dan is het logisch dat hij duidelijk aanwezig is als jij wel thuis bent.
Hij wordt nog een pubertje....en een jonge hond.
Is daar in jou leven plaats voor?? Ben je veel thuis of ook graag ens ergens anders ??
Een oudere hond is vlugger tevreden dan een pup, puber , jonge hond.
Dan praat ik over jaren die toch veel in het teken van de hond staan.
Waarom schrijf ik dit.......omdat jij er alleen voor staat. Als jij weg bent is ook echt niemand thuis.
Jee meid, wat is dit moeilijk. Hier kan niemand je in raden.
Alleen als je twijfelt of dit hondje wel in jou leven past ..... of je echt van hem kan gaan houden en met/voor hem kan leven. Als je hierover twijfelt dan ben eerlijk naar het hondje en laat hem naar de fokker terug gaan. Nu kan het nog..........
Kun je dit wel opbrengen dan ga er ook 100% voor....een leven samen.
Wens je veel sterkte en wijsheid bij deze heel moeilijke overpeinzingen en beslissingen.
Cindy ik kan je heel goed begrijpen hoor, je was zo gewend aan je andere hond, je mist hem en dat verlies heeft ook zijn tijd nodig.
Dan komt er een pupje op je pad, leuk, ze zijn zó schattig maar dan komt het, de kleine is nog jong, vraagt veel aandacht, zit boordevol energie en dat ben je niet gewend.
bovendien heb je je werk ook nog en andere factoren spelen ook nog mee waardoor het even helemaal niet leuk meer is.
zo'n klein "monstertje" is een hele verantwoordelijkheid.
toen ik Ziggy als terrorpubertje kreeg heb ik ook wel eens achter mijn oren gekrabt van waar ben ik aan begonnen.
Ik was helemaal gevallen voor zijn lieve koppie en Ras is stapel op hem maar ow ow wat een werk, alles wat er voor dat grijpgrage bekkie kwam mocht kapot, portmonee verscheurd met de ID kaart in stukken , natuurlijk de goedkope pasjes zoal bonuskaart van AH en Kruidvat niet nee.
ontelbare sokken, kranten, post, vliegenmeppers, alles ging kapot. Boven in de slaapkamers poepen, piesen enz.
Ik heb geleerd me aan te passen en dingen om te buigen naar goed gedrag.Ik ruim op waar hij niet aan mag komem, mijn eten gaat buiten bereik, post mag hij komen apporteren wat hij heerlijk vindt want dan krijgt hij een snoepje of dikke knuffel.
Naar boven mag hij niet meer.
Rasta kreeg ik met 17 maanden en dat was echt het braafste jongetje van de klas en dan krijg je zo'n terrorpuber.
Maar er komt écht een tijd dat het beter gaat worden hoor en het is helemaal aan jezelf of jij daarop wilt wachten en de puf hebt om aan de opvoeding te werken.
Heel veel sterkte met wát je ook gaat kiezen en ik geef je wel alvast een welgemeende digitale knuf omdat je dat af en toe ook nodig hebt.
Ik werk sochtends hooguit 3 uurtjes en savonds nog 2 uurtjes Brigitte.Net liepen we buiten en dan zie ik hem zo blij en smelt ik weer.maar net wat ik zeg het is dubbel.nu ligt hij ook lekker in zn bench te slapen en ik ben blij dat ik in bed lig.Ik kan nu nog niet beslissen maar ga wel naar mijn gevoel luisteren.
Ik werk sochtends hooguit 3 uurtjes en savonds nog 2 uurtjes Brigitte.Net liepen we buiten en dan zie ik hem zo blij en smelt ik weer.maar net wat ik zeg het is dubbel.nu ligt hij ook lekker in zn bench te slapen en ik ben blij dat ik in bed lig.Ik kan nu nog niet beslissen maar ga wel naar mijn gevoel luisteren.
Cindy dat is heel belangrijk.
Doe niks impulsief.
Je emoties zijn de laatste tijd in een achtbaan geweest . ( als ik lees wat je mee gemaakt hebt)
Logisch dat je emoties en je gevoel nu opspelen.
Je liefde voor hem is er al.....je smelt als je hem zo blij ziet.
Ik hoop dat jij net zo blij van hem wordt !!!!!!!!!!
En wat werken betreft.....het zijn korte uurtjes verdeeld dat is anders dan uren achter elkaar alleen zijn. Maar......hij moet ook aan dit ritme wennen.....daar moet je hem de tijd voor geven......hij is nog jong.
Trusten.........en idd luister naar je gevoel
"Een boerenfoxje met een markiesje sigrid.had nog nooit van een markiesje gehoord dus moest eerst even googlen:p wel leuk.vind een engelse stafford ook gaaf maar als je een goeie wil betaal je heel wat.dus dan deze maar:) ook leuk:)"
Cindy, ik ben een van de mensen die zei misschien helpt een ander hondje jou over je verdriet heen, net zoals bij Nadine.
Ik ben ook degene die dat gedicht heeft geplaatst toen in je andere topic.
Ik schrok toen een beetje van het stukje dat ik hier boven heb gekopieerd en met name van het zinnetje dat ik vet heb gedrukt.
Ik heb toen niks gezegd, want je was zo verdrietig en ik was zo blij dat je een ander hondje een thuis wilde geven en hoopte dat dat jou ook goed zou doen, maar dat zinnetje bleef door mijn hoofd spoken.
Ik hoop dat je Toby een kans geeft, het is een schatteke en hij verdient het zo. En ik weet (ondanks dat ik al heel lang alleen maar volwassen zwervers een thuis geef) ook nog hoe vermoeiend pupjes kunnen zijn soms.
Ik hoop niet dat we je hebben overgehaald tot iets waar je nog niet aan toe was.
Met gevoel en met een beetje nuchter verstand.
Alleen met gevoel zie je het soms niet meer zo helder.
Maar deze periode moet iedereen door met een pup/jonge hond om straks een leuke volwassen hond te hebben.
Ze zijn veel langer een volwassen hond dan dat ze pup zijn.
@Manon...met dat vet gedrukte stukje bedoelde ik meer dat ik niet even zo'n €800 euro heb liggen voor een goede stafford dus daarom een leuke kruising heb gekozen zoals deze...ik denk dat een stafford pup net zoveel energie kost en wie weet nog meer.ik heb dat gewoon onderschat.
Ja lieve manon ik was in het begin ook niet zo erg voor lilly maar nu kan ik ze niet meer missen al zal ik nooit myn lieve queenie vergeten maar een pup vraagt veel werk en mee bezig zyn vooral in het begin ik hoop dat het goed komt voor cindy de hondjes zyn zo lief
Je ziet het goed,engelse staffords mijn moeilijkste pups ooit.
Er zit terrier in en als dat overheerst maak je borst dan maar nat,jagen,weglopen,eigenwijs,doen waar ze zelf zin in hebben....ik kan wel een uurtje doorgaan.
Maar uiteindelijk met veel liefde en nog veel meer geduld heb ik de meest geweldige honden maar het komt niet vanzelf.
Je moet investeren en hard werken en uiteindelijk wordt je beloond met een maatje voor het leven.
Jezelf afvragen waar ben ik aan begonnen maar gelukkig liefde vanaf dag 1,en wat er hier binnenkomt blijft hier tot zijn/haar dood.
Mijn engelse staffords zijn geen makkelijke honden,ze luisteren nu heel goed maar ze hebben een hele lange gebruiksaanwijzing.
Mijn vorige honden vond ik veel makkelijker.
Hoi Cindy,
wat ontzettend vervelend om te lezen.
Ook wij hebben nu weer een pup na het overlijden van mijn trouwe rotti. Ik mis mijn maat nog iedere dag verschrikkelijk ondanks de komst van onze pup.
Ook ik moet wennen aan de drukte die je hebt met een pup maar dat is meer omdat ik met mijn rotti totaal geen werk had t.o.v. een jonge pup. Ik ben wel heel blij met haar en stop er al mijn liefde en energie in omdat ze me wel weer laat lachen...ook al heb ik nu gebroken nachten
Dacht ik in het begin wel eens van pffffffff, ik zou haar nu niet meer willen en kunnen missen. Zo'n jonge trouwe viervoeter die zo afhankelijk van je is....
Ik snap je gevoel en hoop dat je de juiste keus maakt in het belang van Toby. Die mag niet de dupe worden van dit.
Ik kan wel zeggen, "heus het wordt beter", maar dat moet je toch zelf ervaren...die band komt mits jij in staat bent Toby los te zien van je oude hond en geheel open staat voor een nieuw (intensief!) begin met een nieuwe levensgezel.
Sterkte en veel wijsheid wens ik je toe!
Je moet even nadenken waar je nu moeite mee hebt. Is het dat de pup nu ieder moment aandacht vraagt. Of is het meer omdat hij nog niet luistert en veel begeleiding nodig heeft?
Want maak je borst maar nat, de puberteit komt er nog aan.
Kan je het dan aan dat je een hond hebt met enorme bananen in zijn oren, die het liefst rondjes rent met zijn middelvingers heel hoog en vooral NIET doet wat jij wilt.
Je hond is dan wel al iets volwassener. Hij zal niet ieder moment aandacht vragen, heeft zich aangepast aan jou ritme. Maar er komen wel heel veel streken.
En het zou vervelend zijn dat je besluit om je pup te houden en dan in de puberteit toch inziet dat je het niet aankan.
Heel veel sterkte met de beslissing :)
Hallo Cindy,
Je ziet er nog jong uit... en ik denk dat je een kind van deze tijd bent.
Spijtig genoeg, leven we nu in een maatschappij waar alles ons zo makkelijk wordt gemaakt. We hebben allemaal wel een auto en ons verplaatsen is zo makkelijk. De kinderen worden naar school gedaan (in de meeste gevallen) met de auto, kinderen hebben hobby's : mam en pap brengen ze daar naartoe. Alles is zo makkelijk.
Als je dan een beetje tegenwind krijgt, geef je het op.
Ik ben opgevoed met de regel, wat je doet, doe je goed of je begint er niet aan. Neem je een dier, dan zorg je ervoor tot het einde. Je zoekt oplossingen en past je aan, maar je houdt vol.
Als ik lees hoeveel uurtjes je werkt... en je hebt dan nog geen tijd om dat beestje zijn zorgen te geven... het spijt me, dat riekt naar erg weinig volharding.
Ik zou zeggen : verman je, bijt op je tanden die tijd gaat voorbij en voor je het weet heb je een kameraad waar je verschrikkelijk om zal treuren als zijn tijd gekomen is. Elke hond is anders en vergelijken is de grootste fout die je kan maken.
Ik geef ook toe dat een hond een heleboel werk kan zijn als pup. Maar je hebt hem genomen, je moet je verantwoordelijkheid nemen, dat is volwassen zijn.
Ik heb altijd poezen gehad (toen ik jong was en nog thuis woonde), een poes is niks in vergelijking met een hond : je neemt het kitten, zet het op de kattenbak en in de meeste gevallen is dat genoeg.
Een pup verslindt aandacht. Ik geef grif toe dat ik het eerste jaar dat ik een hond had, héél dikwijls gedacht heb : "waar ben ik aan begonnen". Ik vond dat ik geen moment rust meer had, dat dier slorpte me op.
Maar mijn opvoeding in acht genomen was het opgeven géén optie. Ik had de pup gewild, ik moest er mee verder.
Eens ze ouder werd, werd het ook makkelijker, maar een hond blijft je aandacht en inzet vragen.
Drie jaar later hebben we een nieuwe pup genomen en ook nu weer had ik spijt als haren op mijn hoofd in de puppy periode. Ook nu weer géén rust.
Nu hebben we inmiddels zes pups gehad. En nu pas zie ik de vreugde die een pup kan meebrengen. Ik kan genieten van de argeloosheid en het vertrouwen dat een puppie heeft in jou.
Ik geniet van hun verkenningstochten en hun streken. Is het werk minder geworden? Neen, maar ik heb geleerd me aan te passen en te genieten van de puppy tijd, die maar zo kort duurt en nooit meer terug komt.
Houdt vol en wees geen watje.
Cindy, zijt maar zeker. Ik zie thuis echt af met onze volbloed amerikaanse stafford pup. Had dit ook enorm onderschat, zeker die eerste weken. Maar dat wordt beter! King is ondertussen 16 weken zoals ik eerder al zei.. De eerste weken waren ENORM zwaar, ik heb 3 weken verlof genomen ervoor, maar was stiekem wel blij dat ik terug mocht gaan werken, rust 
en dan vooral rust in mijn hoofd.
Ik vind er niets mis mee dat je het toegeeft en vind het zelfs heel moedig van je. Vanbinnen denk ik ook vaak, waar ben ik aan begonnen, ik kan het niet aan, doe ik het wel goed?. Zelfs gisteren nog als ik alleen thuis ben en hij begint in zijn tirannie mij te bijten, oncontroleerbaar te rennen door het huis, in de zetel te bijten. Maar er zijn tegenwoordig meer 'goede' dagen dan slechte..
Hou nog even vol, ben er zeker van dat je binnen een aantal maanden weer een vriend hebt voor het leven!!
Poeh Cindy ... Mixed feelings en dat in combinatie met vermoeidheid en minder vrije tijd is ook niet niks.
Een nieuwe pup in huis .... En net als met baby's .... Behoor je op de mooie roze wolk te zitten, volgens velen in de buiten wereld.
Helaas is praktijk soms net iets anders als dat je je voorgesteld hebt.
Het is een heerlijke maar o zoooooo zware periode.
Ook ik heb zo nu en dan gedacht ... Waar ben ik aan begonnen.
Met Tuur ... Zij het dat hij 11 mnd was .... Regelmatig gedacht hij eruit of ik eruit rampenplan was hij.
Maar zoals je al schreef hoe je smelt als hij zo vrolijk buiten loopt, als hij lekker tevreden ligt te slapen .... Al is het nu op dit moment heel moeilijk .... Probeer die momenten te koesteren, denk daar aan.
Geef jezelf even de tijd om tot rust te komen voordat je een beslissing neemt want heb nu het gevoel dat de vermoeidheid ed de overhand hebben en dat je eventueel spijt gaat krijgen als je achteraf de verkeerde beslissing hebt gemaakt.
Je overleden hondje gaat nooit weg, dat weten we allemaal, dit komt ook goed, ook dat weten we allemaal .... En mss diep in jou weet jij het ook.
Succes verder en ook petje af voor je eerlijkheid en hoop dat je wat hebt aan alle antwoorden hier.
het valt ook niet mee een pup opvoeden.
in 35 jaar tijd heb ik er al heel wat gehad.
de ene pup is de ander niet,maar het is altijd goed gekomen.
ik was ook blij als ze wat ouder werden en het beter ging.
als je ze als pup goed op voed heb je als ze puber zijn minder problemen mee.
ik heb nu een hond van een jaar oud.
toen ik haar mee nam wist ik niet wat een problemen ik zou krijgen met mijn gezondheid.
ik kon nog maar lopen tot de hoek van de straat.
eerst had mijn man nog vakantie,en woonde mijn dochter even thuis.
dus uitlaten werdt wel gedaan.
maar ik moest het op een gegeven moment toch weer zelf gaan doen.
de opvoeding is ook niet gedaan zoals ik het zelf had gedaan,maar het is niet anders.
nu gaat het steeds beter,ik kan nog steeds niet heel ver lopen maar ik heb er vertrouwen in dat het goed komt.
ik ga nu proberen om te fietsen dat gaat beter,maar dat moet ik haar nog leren.
ik heb ook overwogen om haar weg te doen,maar kan het niet.
had ik het van tevoren geweten had ik geen pup genomen.
dus Ozzy je kan alles overwegen maar niet alles overzien. "
Maar jij had back up in de meest cruciale fase van zijn opgroei. Mogelijk kan dat op andere momenten ook zo zijn in jouw situatie. Net zoals ikzelf back up ben en honden opvang/uitlaat in noodsituaties van familie en dat ook andersom geldt. In noodsituaties kan in normale omstandigheden een pup (tijdelijk) terug naar de fokker of zijn er andere oplossingen voor handen. TS heeft helemaal niemand blijkbaar. Dat vind ik persoonlijk erg triest voor pup zelf en het gevoel wat TS nu heeft. Nog afgezien van het feit dat zij gewoon blijft werken met de komst van pup. Neem me niet kwalijk, maar dat is geen gezond uitgangspunt.
Veel sterkte met je.
Tja iedereen zegt altijd, is zoooo leuk een pup, persoonlijk, doe mij maar een volwassen hond, pups zijn leuk, absoluut vooral bij een ander.
Ik ga hier niet zeggen dat je de pup moet houden, absoluut niet, als jij denkt dat je dit niet trekt, wegdoen, voor je pup maakt het geen zak uit, die is dan gewoon even bij je wezen logeren.
De eerste twee jaar zijn honden erg vermoeiend, druk en slopen nog best wel wat.
Als je dit niet trekt, zal ik de laatste zijn dat je hem moet houden.
Ik zeg altijd een hond nemen is een relatie beginnen, en beetje krom om te zeggen maar als je vriend zoveel energie vreet dat je doodmoe van hem gaat worden, maak je het ook uit en zegt ook niemand dat het verkeerd is.
Een hond net zo, je begint een relatie en als die zoveel energie kost dat je er ongelukkig van gaat worden dan zeg ik 'maak het uit' is voor jou fijner en voor de hond ook.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?