Met de Malamutes naar Siberië: laatste update p. 7

Oooh wauw 

Wat geweldig zeg, ik zou per direct ook weg willen gaan nu dromen dromen..

Maar lopen jullie honden altijd los? Ben je niet bang voor groter(gevaarlijker?) wild daar? Pepper kan ook los maar heeft soms wel eens interesse in grotere beesten, ben dan bang dat er wat ergs kan gebeuren .

Edit: en hoe zit het met het loslopen in het buitenland? Hier krijg je gewoon een boete maar mag het daar overal wel of?

Inderdaad, super dat we mogen mee genieten.

Om stil van te worden!

Vraag me af hoe de honden reageren als er een wolf huilt.

wat een prachtige foto's, wat een adembenemend mooie natuur

ja super dat we mogen meegenieten en er een heel klein beetje bij zijn op die manier

Mooie foto's

Wauw !!

Zoo mooi, echt prachtig

Mega bijzonder! Geniet ervan!

Oohh waaauuuuwwww! 

Wat een prachtige foto's!! 

* zucht..* Wat fantastisch om dit op afstand mee te kunnen volgen!

Prachtige foto's..dat noorderlicht..WOW!

Jaloers ben ik niet, het zou mij te koud zijn, maar dat jullie en de honden genieten blijkt wel uit de foto's en de verhalen. Geweldig! 

Doe voorzichtig en geniet met volle teugen!

Dank jullie wel.... wat een waanzinnig mooi avontuur en super ervaring moet dit zijn... en wij mogen gewoon meegenieten (als het internet het toelaat ) dankzij je prachtige foto's en verhaal

Zo mooi om te zien hoe de meiden daar helemaal thuis horen en doen wat in hun genen zit.... en dan ook nog de hemel ingeprezen worden door de plaatselijke bevolking

Laar ze dat maar niet te veel horen nee.... tenzij ze geen sneeuwschoentjes nodig hebben, dan mogen ze nog best even ervaren en horen hoe bijzonder ze zijn.... want dat zijn ze tenslotte ook 

We hoeven vast niet te zeggen 'geniet ervan' want dat laten de foto's al wel zien.... dus voor nu 'voorspoedige, veilige reis' gewenst....tot de volgende update 

Ongelofelijk prachtig!

En het noorderlicht gezien zeg... wauw.

Heel mooi dat we weer een stukje van jullie reis mogen volgen. Magnifieke foto's; echt uniek.

Het noorderlicht zien, moet een fantastische ervaring zijn. Ik heb wel de green flash sunset in het Caribische gebied meerdere keren gezien, maar dit is niets in vergelijking met het imposante noorderlicht.

Ik wens jullie een goede voortzetting van jullie avontuurlijke reis.

Wauw wat een schitterende foto's!

Nog veel plezier en geniet er van.

 Nou ja, ik vermoed dat er in de echte wildernis niet ineens een agent met een boekje achter je staat "mevrouw! Die hond moet aan de lijn!". Alle locals die een hond hebben zullen die ook wel los hebben lopen.

Maar inderdaad, dat loslopen... jeetje. Zijn ze zo honkvast dat ze niet gaan jagen?

Maar vooral:

Snotverdulleme, wat mooi!

In dit soort landschappen lopen de honden idd altijd los. Ze dragen zelfs nooit een halsband, maar zijn volledig vrij en ongebonden.

Dit is de weidse, uitgestrekte en pure wildernis. Dat kan je niet vergelijken met de door de mens beheerde bossen zoals we die in West Europa kennen (en waar dus menselijke wetten en regels gelden). Hier gelden enkel de wetten van de natuur. Prooidieren gedragen zich nog als echte prooidieren en roofdieren als roofdieren en hun territorium is immens, en dus mag/kan een hond in deze wereld volop hond zijn

Ik ben niet echt bang voor groot wild, nee. Uiteraard kijken we wel uit, maar de dieren hier leven volop volgens hun instinct. Zij zijn zeer alert en schuw, slim en vooruitziend, en oneindig veel beter vertrouwd en afgestemd op deze omgeving dan wij, en dus zullen ze zich niet snel laten verrassen door een hond of een mens. Wij zijn hier geen partij voor hen.

Toch spotten we regelmatig een inboorling . Zoals bijvoorbeeld deze nieuwsgierige, jonge eland die 's ochtends vroeg vanuit de bosjes naar ons kamp staat te gluren. Maar hij kijkt wel uit: hij houdt zich doodstil en staat optimaal in de wind, zodat de honden hem niet kunnen ruiken. En hij verdwijnt weer even stil en onopgemerkt als dat ie gekomen is...

Eigenlijk is het terrein zelf veel gevaarlijker dan de dieren die er leven. De toendra en bergplateaus mogen dan op 't eerste zicht toegankelijk lijken, het is zwaar en lastig terrein. Er zijn hier geen paadjes, we lopen de hele tijd cross-country, en dat vraagt vooral op de bergplateaus (met z'n vele spleten en kloven, onstabiele rotspartijen en spekgladde hellingen) het nodige klauter- en springwerk.

Meteen een goeie 2e reden waarom de honden altijd loslopen. Op dit rotsige terrein wil je echt niet vasthangen aan je hond, dan ga je binnen de kortste keren onderuit.

Misschien kan je 't op een foto als deze wat beter inschatten, als je je voorstelt dat je dwars over een landschap als dit moet stappen. Je wil dan echt niet vasthangen aan een hond die een volstrekt ander tempo en bewegingen heeft als jijzelf.

De honden blijven trouwens uit zichzelf bij ons. Natuurlijk gaan ze wel es hun neus achterna, en dat mag ook, maar ze komen altijd terug. We maken deze trektochten als een team, de honden hebben evenzeer inbreng in het verhaal en die wordt erg gewaardeerd. Ze zijn geen passieve volgelingen, maar volwaardige teamleden en dat creëert toch een bepaald soort samenhorigheid die heel natuurlijk is en door ieder is gewenst.

@ Eliane: de honden reageerden helemaal niet op het wolvengehuil. Of beter gezegd: het leek hen de normaalste zaak van de wereld, hahaha. Alsof ze begrepen: "Och, die pipo's hebben het toch niet tegen ons, maar tegen de maan." Terwijl wij dan helemaal in vervoering zitten te luisteren, doen de meiden gezellig een dutje. Ha!

Zo, ondertussen een nieuwe voorraad eten ingeslagen, het thuisfront weer es op de hoogte gebracht, en de onderbroeken fris gewassen... dus we zijn weer weg! Ciaooooo!!!

Prachtige foto's! 

Prachtig allemaal zeg 

Bedankt voor je uitgebreide antwoord! Ik word alleen maar meer enthousiast

Hopelijk kan ik dit ook eens doen! Geniet ervan!

 Ik begreep dat ze aan de lange lijn zitten.

Misschien veilige stukjes dat ze wel los gaan??

"  Ik begreep dat ze aan de lange lijn zitten.
Misschien veilige stukjes dat ze wel los gaan?? "

Suzanne en Luca

 Even teruglezen 

In dit soort landschappen lopen de honden idd altijd los. Ze dragen zelfs nooit een halsband, maar zijn volledig vrij en ongebonden.

Bedankt voor de antwoorden ik wens jullie verder goede reis toe en voorzichtig

"  Even teruglezen 
In dit soort landschappen lopen de honden idd altijd los. Ze dragen zelfs nooit een halsband, maar zijn volledig vrij en ongebonden. "

Yara

 Oeps, dank je. Ik had de hele tekst niet gezien, zo door de indruk van de foto's.

Zijn ook zo mooi!

De foto's zijn prachtig, waarvoor dank.

Maar zo ook onderstaand stukje tekst, wat op zich ontzettend veel verteld!

->

De honden blijven trouwens uit zichzelf bij ons. Natuurlijk gaan ze wel es hun neus achterna, en dat mag ook, maar ze komen altijd terug. We maken deze trektochten als een team, de honden hebben evenzeer inbreng in het verhaal en die wordt erg gewaardeerd. Ze zijn geen passieve volgelingen, maar volwaardige teamleden en dat creëert toch een bepaald soort samenhorigheid die heel natuurlijk is en door ieder is gewenst.

 Dank je, heb de teksten ook even allemaal gelezen.

Bijzonder mooi!

wat een heerlijke update weer! ik was al benieuwd wanneer er eentje zou komen. 

Wat fijn dat jullie ons laten meegenieten in jullie mooie avonturen.

eigenlijk zouden jullie nog een kaart erbij moeten doen van waar jullie nu op de tocht zijn, lijkt me best interessant dat naast de fotos ook te kunnen volgen.

Hele fijne reis verder nog! en ik wacht met spanning af wanneer er weer een update komt

Super!

Het Noorderlicht is een trouwe nachtgezel geworden. Steeds uitbundiger en vrijpostiger begroet het ons, en trakteert ons op een magisch schouwspel, elke keer weer.

We belanden in de meest Noordelijke uithoek van het continent, waar Rusland samensmelt met Scandinavië. De landschappen variëren van toendra tot bergen, van moeras tot klif. Het is een heerlijk gebied om eindeloos in rond te struinen, te kijken, te genieten en te verwonderen.

Niet alleen over grote maar ook over kleine dingen: het zachte gemurmel van water onder het ijs, vrolijke zonnespikkeljes in het mos, de wind die de vacht van beide honden gelijktijdig beroert... Alles draagt schoonheid en ontroering in zich.

Het wordt steeds kouder en de dagen steeds korter. Om 3 uur in de namiddag zet de zon de hemel al in een avondgloed en daarna valt al snel de nacht.

De temperaturen zakken tot ver onder het vriespunt en komen er op geen enkel moment meer bovenuit. Geen idee hoe koud het 's nachts is, maar als we er ‘s morgens met de honden op uit trekken, is het nog steeds -15°C. Dat vreet energie, spieren en gewrichten protesteren en snakken naar warmte. Maar de honden hebben daar allemaal geen last van, die blijven even beweeglijk als altijd. Wat is mijn stramme ruggengraat jaloers!

Dan komen de poolwinden opzetten. Ze gieren over de wereld en bedekken alles wat ze tegenkomen met een laag ijs.

Meren en rivieren bevriezen. Het terrein wordt steeds moeilijker.

Maar de honden genieten met volle teugen... en zo ook wij...

Whoow prachtige foto's weer!!!

Wauw!!

En vooral die laatste foto! Wat ontzettend mooi dat jullie dit met zn allen mogen delen.

Lijkt me ook heel zwaar de kou en het ruigere terrein.

Geniet er nog volop van,  maar geloof dat dat wel goed gaat komen

Wat heerlijk als je zo wil en kan leven! Prachtige foto's en verhalen.

Geniet van de reis en van elkaar!