Verlamde hond overdag alleen thuis laten?

Hallo hondenvrienden,

Onze hond Hugo, een Doberman van 12 jaar, is heel langzaam de kracht en coordinatie in zijn achterpoten aan het verliezen. Dat is al vier jaar gaande.

Ik heb een vraag over wat we met hem moeten doen als zijn achterpoten het begeven en wij overdag naar ons werk zijn.

Binnenkort komen we bij het punt dat hij niet meer zelfstandig op kan staan. En ook niet overeind kan blijven. Hij valt nu al af en toe om. Zijn voorpoten zijn nog goed, maar wel overbelast omdat ze de hele hond moeten trekken.

Dit is het punt waarvan veel mensen zeggen: helaas, maar het wordt tijd voor inslapen. Misschien doen we dat. Maar ik wil ook het alternatief verkennen.

We hebben gezien dat er hondenrolstoelen bestaan en dat we Hugo daarmee (vermoedelijk) heel goed kunnen laten wandelen. Die rolstoel kan in principe ook binnen rondrijden.

Op die manier krijgt hij beweging, kan hij plassen en kan hij snuffelen. Belangrijke ingredienten van een hondwaardig bestaan.

Wat ik echter nog niet goed kan inschatten is: kunnen we hem overdag nog wel alleen laten, zoals we dat toe nu toe ook een paar dagen per week doen?

Hij zal af en toe poepen. Dat gaat nu ook al vaak genoeg "mis". Vervelend, maar dat ruimen we gewoon op. Dankzij goed voer zijn het stevige keutels die we zo hebben opgeruimd. Zijn blaas is wonderwel nog helemaal goed.

Zal hij doorligplekken krijgen? Kan hij zich straks niet meer omkeren en ligt hij permanent op 1 zij? Moet er iemand halverwege de dag komen om hem te helpen?

Is het voor hem verschrikkelijk om hulpeloos alleen te zijn, of is het niet wezenlijk anders dan toen hij nog wel kon lopen en gewoon braaf op zijn matje lag te wachten tot we aan het eind van de werkdag thuis kwamen?

Hij is nu al wat angstiger: ik hoor tegenwoordig als ik de deur uit ga een blaf van hem die ik vroeger nooit hoorde, met een ondertoon van "help, je laat me alleen." Maar als ik een paar uur later thuiskom ligt hij vaak rustig te slapen.

Pfff, wat een tekst. Hopelijk heeft iemand het helemaal gelezen...

Groetjes,

Wytze en Arno

Geen ervaring of tips, maar wel heel veel respect voor jullie. Zo te lezen heeft Hugo het getroffen met jullie. Zelf weet ik niet of ik zo ver zou gaan, goed kunnen lopen en bewegen vind ik voorwaarde voor een hondwaardig bestaan (mijn gevoel, veroordel jullie zeker niet). Het stukje angst bij Hugo wanneer hij alleen moet zijn zou mijn keus om afscheid te nemen bevestigingen. 

Misschien kun je hem eens filmen wanneer je weg bent? Dan weet je echt of hij relaxed is.

sterkte met het nemen van een beslissing 

Mijn god ...... wat zoiets zeer doet als je moet lezen

eeuwen dacht ik dat ik gevoeligste mens ter/op-aarde voor zoiets ben ..

Je voelt gewoon kramp rond eigen hart net zoals ook eigen hond is..

Beste Wytze  vele honden op die manier heb ik helaas ( moest ik dus ) ingeslapen en nu nog steeds achter mijn eigen oren hangen blijft mijn liefde voor al die honden dat ze niet meer zijn ..

Laat maar NIET denken dat poep en plas vies zijn, ABSOLUUT te begrijpen is dat hond dat anders niet meer kan, zoals je zelf weet hij zal dat 100% niet binnen doen dat normaal gezond is ...etc..

Denk maar goed na en spreek je eigen dierenarts over, laat die ziel niet lijden ...

Geen ervaring mee. Maar ik bedenk net dat een rolstoeltje prima zou zijn om hem nog mobiel te houden als je thuis bent.

Want wat als het stoeltje omvalt als de hond alleen thuis is? En als ie wil liggen?

Dus een stoeltje en alleen thuis gaan denk ik niet samen.

Denk dat je moet aanzien of het lukt. Onze honden liggen ook lange tijd op dezelfde plek te slapen als wij er niet zijn.

Doorligwonden komen er pas wanneer je hond te lang op dezelfde plek van zijn lichaampje ligt. En natuurlijk gaan jullie hem op een zacht kussen leggen en hem vaak verleggen, dus komen die wonden niet zo snel.

Het is natuurlijk niet fijn als je hond niet meer van plek kan en dan gaat moeten blijven liggen in eigen poep... Niet fijn voor jou, maar ook niet voor je hond.

Ik vind het mooi van je dat je de hond niet zomaar afschrijft.

Misschien wel iets om over te denken: Wat met de kwaliteit van mijn honds leven? Is ie nog blij? Heeft ie nog plezier in dingen? Geniet hij nog van aandacht of blijft ie er beetje onverschillig onder? ...

Je wil er nu nog niet aan denken, snap ik helemaal, maar weet dat ooit dat moment komt... Ik wens jullie heel veel moed en hopelijk nog een fijne tijd voor Hugo bij jullie thuis.

(Onze dobermann, Tierra, werd maar 10 en werd vorig jaar ingeslapen wegens vergevorderde botkanker)

Mijn hond raakte ook langzaam aan verlamd. Hij had nog lol en kon nog overeind krabbelen (letterlijk) en nog lopen. De dag dat hij me aankeek en ik zag dat hij wilde gaan drinken maar niet zelfstandig naar de drinkbak kon was het moment dat ik besloot hem te laten gaan. Twee dagen later kwam de dierenarts, die twee dagen ben ik ook bij hem gebleven. Hij kon nog wel lopen met hulp, maar heel moeizaam. Overigens gaf mijn hond op dat moment ook mij duidelijk aan dat het genoeg was, hij was op. Hij keek me aan en in zijn blik zag ik het gewoon.

Als leven lijden wordt, dan vind ik het tijd om voor mijn dier te kiezen en hem zijn of haar rust te gunnen. Kwaliteit boven kwantiteit. Heel veel sterkte met het maken van de moeilijke keuze.

Wat spreek je liefdevol over je hond. Wat is hij mooi ook. Ik snap je dilemma, en ik denk dat ik zelf zou proberen een betrouwbare oppas te vinden. Filmen als je weg bent, is ook een goed idee.

Wordt hij behandeld voor het verlies van krachten en coordinatievermogen?

Als hij verder gezond is, en plezier heeft in zijn leven zou ik inderdaad ook aan een rolstoeltje denken voor hem.

Overigens ken ik wel mensen die het langer hebben laten duren omdat ze geen afscheid wilden nemen. De hond werd trouw naar buiten gedragen met als ondersteuning een handdoek. Binnen kon hij niet zelf naar zijn drinkbak of waterbak, zij lieten hem dus ook zo min mogelijk alleen. Ook hij kon zijn behoeften ook steeds minder in bedwang houden. Ze ruimden het met liefde op, achteraf zeggen ze dat ze het te lang hebben gerekt. Een hond wil zijn eigen nest niet bevuilen en negen van de tien honden zullen zich daar rot over voelen. Persoonlijk vind ik dat je dat niet moet willen voor een hond. En alleen laten terwijl hij zo hulpbehoevend is vind ik eigenlijk ook niet ok. Als ze niet meer zelfstandig in hun eerste levensbehoeften kunnen voorzien dan vind ik het tijd om de moeilijke beslissing te maken.

De grens ligt voor mij echt bij het niet meer op kunnen staan...

Mijn hond(en) zijn dol op rennen ect spelen, die vinden het een straf als dat niet meer zou kunnen..

Liefhebben is ook loslaten...

Een ieder moet dat voor zich zelf bepalen..

Wat is hier de oorzaak van?
Wobbler?

ten eerste in welke omgeving woon je, misschien kan ik of iemand anders wat voor je betekenen.

Ik heb rolstoelen gezien die heel licht waren, ik heb filmpjes gezien van honden die tijdens het spelen omvielen met zo'n rolstoel, maar gewoon weer overeind kwamen, alleen de vloer moet dan niet glad zijn.

Die rolstoeltjes waren volgens mij van aluminium gemaakt heel licht dus, maar er bestaan meer lichte materialen.

alleen laten heel de dag in deze omstandigheden zou ik niet doen, misschien iemand die even gezelschap kan houden?

Ik ken de hond niet en ga ook zeker niet oordelen of je hem wel of niet moet inslapen.

Ha ha ha wat een dubbelzinnige een opmerking ....

Ik ben geen hond en ga ook zeker niet oordelen ..

Vraag ik me af wie andere oordelen gegeven dan heeft ? 

Graag zien is los laten!!

Mijn MH kreeg vrijdag ook plots verlamming verschijnselen.

Nu terug relatief ok maar moest hij het terug krijgen stopt het...

Vraag is is een grote hond gelukkig in een rolstoel verlamd? 

Is de hond gelukkig dat hij niet meer kan maar wel nog wil?

Is de hond gelukkig als hij uren al is het maar even in zijn eigen stoelgang ligt?

Ik wil geen vaardigheden afnemen van mijn hond. 

Hij was geen seconde egoïstisch...

Sta er zelf voor.  Wens je veel sterkte...

Zulke dingen moet je voor jezelf uitmaken natuurlijk en is absoluut niet als kritiek bedoeld.

 ?? waar schrijf ik dat dan  nee ik bedoel niet dat iemand oordeelt, nog niet..

Ik begrijp je dilemma........ook ik vraag me af hoe zal het Bams vergaan als ze niet meer op kan staan op eigen kracht, Bams heeft OT, broertje zusje van Parkinson, zwemmen is toch een goed iets, de temperaturen zijn er naar op het moment dat jij mee kan het water in....je hond toch proberen nog op conditie te verblijven ook al is het weinig.....als het niet meer voor de achterpoten geld dan toch voor de rest....en ik zou iemand vragen of deze op de dag even gaat kijken naar je hond.....zelf zou ik niet kiezen voor een rolwagen, maar dat is een keuze die je maakt, ik heb ook een hele zware hond, en ik zou het voor Bams niet willen.

 Ik oordeel niet, de keuze voor je hond bepaal je nog altijd zelf.

Liefde voor je dier, betekend ook loslaten, als leven lijden wordt.

Ik kan niet oordelen of leven voor je hond lijden is, maar kijk goed naar je hond. Naar wat hij je verteld.

De blaf van je hond als je weggaat is duidelijk. Mij lijkt het ook niet prettig, als je afhankelijk bent en alleen gelaten wordt.

Dat zou ik dus proberen te voorkomen, via een oppas.

Dat hij ligt te slapen als je thuis komt, kan ook zijn omdat hij hoort dat je thuis komt en eindelijk zijn rust druft te nemen.

Ik zou hem zeker een keer filmen als hij alleen is.

Toch nog een vraag. Prima om na te denken over een rolstoel e.d. Fijn voor de hond. Maar de hond ligt thuis, alleen. Heeft dorst en wil drinken maar kan niet meer overeind om naar zijn drinkbak te gaan zelfstandig.

Voor mij was dat gewoon de grens. Het idee dat hij behoefte aan iets had en hij zelf niet in staat was om in zijn behoefte te voorzien zonder mij erbij.

En ook ik heb veel dingen gedaan hoor om het opstaan makkelijk te maken bijvoorbeeld lagen er her en der antislipmatjes zodat hij grip had als hij overeind krabbelde. Hier hadden we een trap naar beneden, maar in de tijd dat hij achter verlamd raakte heb ik een traphek geplaatst, hij kon voorheen naar believen boven of beneden vertoeven, maar met die verminderde achterhand wilde ik geen risico nemen hem onder aan de trap te vinden, dus heb ik een traphek geplaatst.

En ik heb overigens ook nagedacht over een rolstoel. Ik keek naar mijn hond en dacht, nee. Mijn da begon er zelf over dat het een optie zou zijn, maar in dezelfde zin zei ze mij dat ik dat voor mijn hond niet moest doen. Hij was een redelijk trotse hond, een hond die eigenlijk tot het eind toe alles "zelluf"wilde doen. Bij Gods gratie mocht ik hem op het eind dan helpen, dat "vroeg" hij dan. Kontje geven, of ondersteunen als we trap op of af gingen. Een dierbare tijd, moeilijke tijd ook voor mij als baas om te beseffen dat hij het écht niet meer alleen kon. Maar hé die blije bek deed me het voor hem doen en het was ook goed.

Tot ook bij hem de vermoeidheid toesloeg wat ik al eerder schreef. De blik van hé baas, het is mooi geweest hè.

Blondie...je kent je hond, je weet wanneer het tijd is, vandaar de keuze bepaal jezelf, maar kijk goed naar je hond., en dat heb jij gedaan, top hoor.

 Heftig verhaal. Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik kan je wel in contact brengen met iemand die járen en járen ervaring heeft met beperkte honden. Écht, als ik 1 ding van haar geleerd heb is : waar een wil is is een weg. Als je dat wil, stuur me ff een persoonlijk berichtje. 

  top!!!

 Is dat toevallig in Leiden?

"  Is dat toevallig in Leiden? "

Suzanne en Luca

 Nee. In Friesland. Iemand die het, in mijn ogen, wél goed voor elkaar heeft. Goed doordacht, financieel onafhankelijk, goede expertise, goede zelfreflectie en bewust van haar eigen kunnen. En niet zoals sommige " barmhartige sameritanen" die compleet doorgeslagen zijn in het opvangen van veel zielige diertjes en voor 100% afhankelijk zijn van donaties van anderen. 

Nou nu ga ik misschien iets gemeen zeggen maar ik zie op animal event altijd iemand lopen met zulke "honden" 

Ook van een stichting. Die mevrouw heeft veel "zielige" beestjes...

En ik krijg altijd de neiging ze meteen uit hun lijden te verlossen...

Luiertje om... rolstoel...

Nee mijn nichtje haar pop heeft een beter leven... als die er geen zin meer in heeft loopt ie gewoon vast... 

Nee het kan best zijn dat je bijv een hond heb met pijn in de achterhand die in zo'n stoel moet met buiten rennen... en zich binnen gewoon langzaam kan redden... prima! Maar op het punt dat een hond niet meer weg kan lopen als ie heeft gepoept. Of niet meer naar de drinkbak kan..

Sorry maar dan houd het bij mij op.

Houden van is ook los laten. 

Hoe moeilijk dat ook zal zijn.

" Nou nu ga ik misschien iets gemeen zeggen maar ik zie op animal event altijd iemand lopen met zulke "honden" 
Ook van een stichting. Die mevrouw heeft veel "zielige" beestjes...
En ik krijg altijd de neiging ze meteen uit hun lijden te verlossen...
 
Luiertje om... rolstoel...
Nee mijn nichtje haar pop heeft een beter leven... als die er geen zin meer in heeft loopt ie gewoon vast... 
 
Nee het kan best zijn dat je bijv een hond heb met pijn in de achterhand die in zo'n stoel moet met buiten rennen... en zich binnen gewoon langzaam kan redden... prima! Maar op het punt dat een hond niet meer weg kan lopen als ie heeft gepoept. Of niet meer naar de drinkbak kan..
 
Sorry maar dan houd het bij mij op.
Houden van is ook los laten. 
Hoe moeilijk dat ook zal zijn. "

team border lolly

 Gemeen? Nee hoor. Zo dacht ik er eerst ook over. Tot ik de mevrouw ontmoette waar ik het over had. Maar deze mevrouw gaat niet meer deze honden op evenementen rondlopen om zieltjes te winnen. Waarschijnlijk degene die dit wel was is sowieso geen stichting, maar gewoon iemand die goed wil doen maar bij wie het compleet uit de klauwen gelopen is. Maar waarbij zoveel " dierenliefhebbers" haar aanmoedigen en geld doneren. Maar dat terzijde. In Friesland zie ik zoveel rolstoelhondjes zo ontzettend gelukkig zijn in een heel groot huis met heel veel land eromheen. Met bedden met hubicusmatrassen (zeg ik dat goed zo?). Dus wie ben ik om te zeggen dat die honden ingeslapen moeten worden? Maar nogmaals waar een wil is.... en het moet ook kunnen. Er is heel veel mogelijk. Maar weet ook dat het heel veel gaat kosten. Niet alleen rolstoelen en luiers. Maar ook DA kosten. Omdat er blaasontstekingen kunnen ontstaan, idd doorligplekken etc etc. Wees wel realistisch. 

" Nou nu ga ik misschien iets gemeen zeggen maar ik zie op animal event altijd iemand lopen met zulke "honden" 
Ook van een stichting. Die mevrouw heeft veel "zielige" beestjes...
En ik krijg altijd de neiging ze meteen uit hun lijden te verlossen...
 
Luiertje om... rolstoel...
Nee mijn nichtje haar pop heeft een beter leven... als die er geen zin meer in heeft loopt ie gewoon vast... 
 
Nee het kan best zijn dat je bijv een hond heb met pijn in de achterhand die in zo'n stoel moet met buiten rennen... en zich binnen gewoon langzaam kan redden... prima! Maar op het punt dat een hond niet meer weg kan lopen als ie heeft gepoept. Of niet meer naar de drinkbak kan..
 
Sorry maar dan houd het bij mij op.
Houden van is ook los laten. 
Hoe moeilijk dat ook zal zijn. "

team border lolly

 Zo denk ik er ook over.

Op een dag kwam ik beneden en mijn hond lag in zijn eigen ontlasting,hij kon niet meer opstaan,mijn zo zindelijke hond die nooit iets in mijn huis had gedaan.

Mijn trotse hond.....mijn hart brak maar het was einde verhaal.

Hij verdiende het niet om op het eind van zijn leven zo hondonwaardig te moeten leven.

" Nou nu ga ik misschien iets gemeen zeggen maar ik zie op animal event altijd iemand lopen met zulke "honden" 
Ook van een stichting. Die mevrouw heeft veel "zielige" beestjes...
En ik krijg altijd de neiging ze meteen uit hun lijden te verlossen...
 
Luiertje om... rolstoel...
Nee mijn nichtje haar pop heeft een beter leven... als die er geen zin meer in heeft loopt ie gewoon vast... 
 
Nee het kan best zijn dat je bijv een hond heb met pijn in de achterhand die in zo'n stoel moet met buiten rennen... en zich binnen gewoon langzaam kan redden... prima! Maar op het punt dat een hond niet meer weg kan lopen als ie heeft gepoept. Of niet meer naar de drinkbak kan..
 
Sorry maar dan houd het bij mij op.
Houden van is ook los laten. 
Hoe moeilijk dat ook zal zijn. "

team border lolly

 Volledig mee eens ! 

 Oh gelukkig. Er loopt hier iemand rond, te erg.

Een hond, volledig verlamd, kon alleen maar liggen. Ze stopte hem in een kar en ging zo trots wandelen.

Verder nog een hoop honden bij zich, voor wie leven niet meer prettig is. Ik zie haar nog wel eens, de verlamde hond is gelukkig overleden. Kan er niet naar kijken, die arme dieren!

Zij is idd een doorgeslagen, volkomen idioot, die idd geld inzamelt, voor haar barmhartigheid

"  Oh gelukkig. Er loopt hier iemand rond, te erg.
Een hond, volledig verlamd, kon alleen maar liggen. Ze stopte hem in een kar en ging zo trots wandelen.
Verder nog een hoop honden bij zich, voor wie leven niet meer prettig is. Ik zie haar nog wel eens, de verlamde hond is gelukkig overleden. Kan er niet naar kijken, die arme dieren!
 
Zij is idd een doorgeslagen, volkomen idioot, die idd geld inzamelt, voor haar barmhartigheid "

Suzanne en Luca

 Tja....ik noem dit dierenmishandeling. 

Tja. Blijft moeilijk. Ik "zit" voornamelijk in de Roemeense honden. En daar zie je een hoop leed. En veel shelters hebben een No kill beleid. Wat wij onaanvaardbaar vinden, vinden zij nog wel kunnen. En pts (put to sleep) opperen is een absolute no go. Wil je oorlog met een Roemeense rescuer dan moet je dat zeggen. Dus je kan soms 2 dingen doen. 1. Je ogen sluiten en hopen dat het beeld vanzelf weggaat. Of 2. Een plek zkn voor zo'n hond die goed is. Jammer genoeg vinden veel hondenliefhebbers dat bepaalde mensen in NL geschikt zijn voor dit soort honden. Ikzelf ken maar 1 gezin die ideaal is en daarom als enige soms zulke honden mag adopteren. Jammer dat mensen zoals de mevrouw op animal event en nog een mevrouw (met over 300 dieren) aanbeden worden door velen (ook door bn-rs) en stel vooral geen kritische vrageb want je kop word eraf gebeten. Maar niemand denkt verder. Nu leven ze op donaties. Wat als die donaties wegvallen???? Waar gaan de dieren dan heen? 

Ik ben wel van mening dat als mijn hond vd ene op de andere moment invalide is, ik alles uitzoekt wat er nog kan gebeuren. Maar als dit zo blijft en ik aan mijn hond zie dat hij diep diep ongelukkig is, dat het klaar is. Een hond is een trots dier. En wil zijn eigen plek niet vervuilen. Maar zoals honden uit Roemenië. Dit zijn honden die al lang zo leven. Die zijn het "gewend". En gelukkig is de mevrouw in Friesland er om een hele kleine percentage toch nog een ideaal huisje te bieden.

Wat ik in deze 5 jaar geleerd heb is dat niks zwart/wit is.