Verlamde hond overdag alleen thuis laten?

3 Duitse Herders om ongeveer dezelfde redenen in laten slapen.
1 op de leeftijd van 4 1/2 jaar 1 op de leeftijd van 7 jaar en 4 maanden en 1 op een leeftijd van net 10 jaar.
Toen ze last kregen en duidelijk wiebelig, begonnen te lopen en geen controle meer hadden over hun achterhand, heb ik bij alle 3 een grote dosering prednison laten spuiten bij mijn Dierenarts, dat was het enig wat nog iets goeds zou kunnen doen, slechts bij de laatste hielp het een tijdje, bij de andere 2 niet.
Ik heb zonder spijt alle 3 de honden laten gaan, omdat ik gelukkig die keus had.
Als ik dacht wat hun plezier momenten waren, sport, lekkere wandelingen, los mee stukken door de polder wandelen met elkaar, dan zou ik het mezelf alleen maar kwalijk nemen als er een kasplantje zou van een hond overblijft.
En natuurlijk doet het ontzettend zeer als je zeker zo jong, 3 honden verliest.
Maar honden leven niet zoals wij in jaren, maanden, weken, hun levensstandaard is gewoon, gaan we nog wat doen vandaag.
Wij denken in jaren, en in rolstoelen en luiers en doorlig wonden, sorry dat ik het zo schrijf.
En ik denk dat we daar voor moeten waken, het vermenselijken van je hond.

Maar ik geloof beslist dat je dit goed bedoelt.

Ik heb een keer een documentaire gezien op de BBC, dat ging over rolstoelhonden, hun verhalen hoe en wat en hoe ze het nu met rolstoel deden.

Dit waren honden zonder pijn, maar ooh wat een vrolijke dieren.

Ik denk dus dat het bij elke hond anders is, en pijn is natuurlijk een groot punt, verder denk ik echt, mede door de BBC dat je echt een hond nog een hondvriendelijk leven kan geven.

Ik weet de naam niet meer van het programma, het ging ook over hoe een eigenaar van een hond zelf aan het knutstelen was, dat werd een klein bedrijfje, misschien zijn er meer mensen dit dit ooit gezien hebben, het is wel ongeveer een jaar geleden.

Maar als je het gezien hebt, dan weet je het meteen..

Dat vergeet ik nog te zeggen, is er nog iets met de achterhand te doen om deze toch nog wat te versterken? Zelf heb ik in overleg met de dierenarts nog anabolen in laten spuiten, omdat hij toch nog beweging had en genoeg spieren op zijn achterhand werkte het nog een tweetal maanden. Puur laten doen omdat zijn ogen nog vol levenslust zaten en hij op wilskracht en willen genieten nog van alles zelf wilde en kon ondernemen.

 Helemaal mee ééns.

Hallo allemaal,

Wat ontzettend veel lieve en meelevende reacties. En zoveel voorzichtigheid om niet te oordelen maar wel mee te denken. Dank daarvoor!

Het helpt mij om verschillende zaken uit elkaar te halen. En om het gevoel van "wanneer is het voor hem niet leuk meer" wat concreter te maken. Dat gaat over niet in poep liggen, wel bij je drinkbak kunnen en 'hoe hij je aankijkt.' Heel fijn om jullie ervaringen daarin te horen.

Voor mij is inmiddels duidelijker dat er twee verhaallijnen door elkaar lopen.

1.

Er is de hondenrolstoel. Dat gaan we gewoon doen, want dat helpt hem om fijn (en lang) te wandelen en hopelijk ook weer in balans te brengen. Geeft in elk geval verlichting voor de voorpoten.

In het beste geval wordt hij er sterker van. Maar laat ik niet te hard van stapel lopen.

2.

Daarnaast is er het alleen thuis zijn. Inderdaad, we zullen hem dan niet in de rolstoel thuis laten. Dus dan is het de vraag hoe lang hij er nog in slaagt om bij zijn waterbak te komen, of om naar zijn andere mand te lopen als hij een keer een poep-ongelukje heeft.

En of hij in het algemeen nog gelukkig oogt.

3. Gelukkig?

Is Hugo nog gelukkig? Ja.

Hij is heel tevreden om met ons thuis te zijn. Hij vindt het leuk om te wandelen en te snuffelen. Rennen doet hij al lang niet meer, maar hij stormt nog steeds (nu onder begeleiding en veel gevloek, want hij blijft zwaar en sterk) vol opwinding de drie treetjes bij de voordeur af als het tijd is om naar buiten te gaan.

Elke keer als er iets te eten is, is hij nog steeds dezelfde onbeholpen jonge reu die we tien jaar geleden in huis haalden. Eén en al concentratie en hoop en opwinding.

Af en toe, als hij een ongelukje heeft gehad, kijkt hij depri. Dan ruimen we de boel op en is het weer voorbij.

Ik ga na een paar maanden "op de bank" deze week weer fulltime werken. Gelukkig deels thuiswerkend. Ik hoop vooral (egoistisch als ik ben) dat het voor ons zelf te doen blijft om Hugo in en uit de rolstoel te hijsen. Op de dagen dat je door je eigen luiheid opeens moet haasten naar een afspraak.

4. Wobbler

Iemand vroeg naar de oorzaak, of het Wobbler is. Vermoedelijk wel ja.

Vijf jaar geleden had hij een vrij snelle progressie van pijn en verlamming door een infectie in een tussenwervelschijf. Door de pijn bij het lopen ging hij zijn nek krommen, waardoor de zenuwen nog verder werden afgekneld.

Dat was een miraculeuze genezing. Een kuurtje antibiotica en hopsa: weg was het probleem.

Maar de arts in Utrecht zei wel "Ik zie beginnende Wobbler. U gaat dit probleem in langzaam tempo terugkrijgen." Een jaar later zagen we inderdaad de eerste tekenen terugkomen. Maar het is heel langzaam gegaan en dankzij een maandelijkse pijnstiller heeft hij er geen last van.

Vreemd trouwens hoe het kan dat de blaas nog wel 100% sterk is terwijl de poten en de kringspier dat niet meer zijn. Terwijl bij Wobbler de oorzaak bij de nekwervels zit.

Tot vorig jaar kregen we nog wel eens de vraag "Jonge hond nog, zeker?" Door de grote flaporen en het onzekere gedrag. Misschien ook door de poten die hij wat minder strak  neerzet dan andere volwassen honden.

Nogmaals bedankt iedereen!

Hartelijke groet,

Wytze 

Al eens aan acupunctuur gedacht? 

"  Zo denk ik er ook over.
Op een dag kwam ik beneden en mijn hond lag in zijn eigen ontlasting,hij kon niet meer opstaan,mijn zo zindelijke hond die nooit iets in mijn huis had gedaan.
Mijn trotse hond.....mijn hart brak maar het was einde verhaal.
 
Hij verdiende het niet om op het eind van zijn leven zo hondonwaardig te moeten leven.
 
  "

Monique

 Zo was dat bij onze Lady ook. Ze kon niet meer overeind lag in haar eigen urine. Dat was wel het moment zeg maar... 

Ik was diegene die sprak over Wobbler.
De ziekte van wobbler. De wervels worden onstabiel tov elkaar. Een pijnlijke zaak en lijdt uiteindelijk tot verlamming.

Op 12 jarige leeftijd liep onze doby rond en viel hij om alsof hij stevig dronken was. Hij snapte het niet. Waarom geraakte hij nu niet recht? Dan weer wel dan weer niet.
We hebben nog op punt gestaan om hem in Gent te laten opereren.

Door op de achtergrond een lichte hartruis vast te stellen. Heeft de DA het ten stelligst afgeraden. Aangezien het toch een zware operatie zou zijn met een lange revalidatieperiode. (Toen was er nog sprake van dat de eerste 6 weken hij nog niet naar huis zou mogen komen en eens thuis zou hij naar buiten moeten gedragen worden en terug opnieuw leren stappen). Ook 6 weken van huis in die situatie zou ook een hele beproeving voor hem geweest zijn. Tegen dat hij goed en wel zou gerevalideerd zijn (minimum 6 maanden) zouden andere gezondheidsproblemen zich aandienen vanwege de ouderdom.

Met verschrikkelijk veel pijn in het hart heb ik toen de knoop door gehakt. In de tuin van de dierenkliniek ben ik naast hem gaan liggen in het gezelschap van de kinderen, knuffelen, aaien en afscheid nemen. En heb hem daar toen zachtjes laten inslapen.

Tegen de tijd dat het 'zover' is merk je het wel aan je hond. Ik denk dat alleen jullie als eigenaar zoiets kunnen bepalen. Ik ken genoeg oude honden die de hele dag in hun mand liggen en niet zoveel bewegen, behalve die 10 minuten tijdens het wandelen. Die leiden een uitstekend leven.
Begint Hugo echt pijn te krijgen dan zou ik me pas zorgen gaan maken.

Het is wel een lastige situatie. Een rolstoel vind ik wel een goede. En er zijn vast een hoop alternatieve behandelingen die je zou kunnen overwegen (zoals hierboven al gezegd, acupunctuur?). Wie weet is dat al een enorme verlichting.

Vind je het niet egoístisch van jezelf om hem in een rolstoel te plaatsen. Een hond kan zich enorm goed aanpassen aan nieuwe situaties maar vind je niet dat er moreel gezien een grens aan zit van wat je van hem mag verlangen wat dat betreft?

Misschien is iemand als dr Aharon iets voor jullie? Acupunctuur is zeker ook aan te raden.

http://www.kreupeldier.nl/dierenartsen.php

 wat is dat nou, jullie hebben nog nooit een hond in een rolstoel gezien? het hangt natuurlijk van de hond af, maar een hond kan nog heel blij en vrolijk zijn met rolstoel.

Hier 1 voorbeeldje, die hond ziet er echt niet ongelukkig uit.

https://www.youtube.com/watch?v=YZWueiM4I_Y

Dat vind ik eerlijk gezegd nog het minst egoïstisch. Wel het feit dat deze verlamde hond zijn dagen alleen in huis moet slijten, zonder toezicht.
Dan nam ik voor mijn honden een morele beslissing, die ik hondwaardiger vind.

Ook bij Wobbler zijn er diverse aanvullende therapieën die het dier verlichting kunnen geven. Het is jammer dat er vanuit de specialisten hoek niet verder wordt verwezen, want er is zoveel meer mogelijk. Naast acupunctuur is er een nieuwe therapievorm, Prolotherapie, waarmee positieve resultaten mee zijn geboekt bij onder meer paarden en honden. Mochten wervels vergroeid zijn, dan passen chiropractie of andere manupilatievormen niet als aanvullende therapievorm. Een goede chiropractor zal dan ook graag vooraf eerst foto's willen beoordelen, alvorens aan de slag te gaan.
Prolotherapie

Sterkte er mee met wat je ook besluit.

Ik lees je reactie eerder terug. Vermoedelijk Wobbler. Zijn met deze klachten nooit eerder foto's/MRI gemaakt dan en/of herhaald? Op deze leeftijd kan het makkelijk spondylose zijn of een andere aandoening van de rug.

 Ik ken er eentje persoonlijk en is een hele happy doggy, die makkelijk 7-tal km kan meestappen met de rest vd bende.

 nou dan weet je dat het goed kan , het thuis alleen liggen, daar zou ik een oplossing voor zoeken, rolstoel, ik zeg ja doen!, als er verder geen pijn is, maar daar bestaat weer pijnmedicatie voor, moet wel helpen dan.

Het gaat mij niet zo zeer om de rolstoel, al zou ik daar zelf voor mijn eigen honden sterk over twijfelen.
Het gaat mij erom, dat er gevraagd word, kan hij de hele dag alleen thuis zijn, krijgt hij last van doorlig wonden, dat raakte me enorm.
Ik zou voor geen goud mijn hond zo alleen willen achterlaten thuis, niet voor een hele, halve dag, zelfs niet voor een uur.
Wat als hij op wil staan en het lukt niet, zo triest.
En dan ook nog ongelukjes met het poepen.
Als hij straks daadwerkelijk niet meer zelf op kan staan, ligt hij zelfs in zijn eigen poep.
Dat zou voor mij een enorme stap te ver zijn, ik zou me van mezelf niet kunnen voorstellen dat ik het zover zo laten komen.
Daarbij schrijf je in ook dat de voorpoten behoorlijk belast (overbelast?) zijn door zijn gammele achterkant, is dan een rolstoel wel handig?

 Een hond kan zich enorm goed aanpassen maar zit er niet een grens aan van wat je wat dat betreft van hem mag verwachten? Is de grens niet dat een hond een hond moet kunnen zijn en wordt daar op het moment dat het een living doll wordt niet overheen gegaan?

Een hond zal nog naar je kwispelen als hij ligt te sterven dus hoe denk je in z'n hoofd te kunnen kijken nogmaals in ogenschouw genomen dat hij een situatie zal nemen zoals hij is. Het lijkt me dat je misbruik maakt van die eigenschap als je hem in een rolstoel plaatst en zo'n beest verdient beter na zich een heel leven voor je te hebben gegeven

Een hond een paar dagen alleen thuis, structureel, vind ik niks. Met verlammingsverschijnselen vind ik toch wel verwaarlozing.

Die rolstoel, tja, daar werd geen advies over gevraagd.

Eens met de laatste reacties,ik word daar ook triest van om te moeten lezen dat een hond nodeloos moet lijden,zeker wbt dat alleen thuisblijven.

Ik vind het een bepaalde vorm van egoisme.....ik wil de hond niet loslaten,ik wil de hond niet kwijt...ik,ik,ik.....

Iedere hondeigenaar komt op het punt dat hij  een beslissing zal moeten nemen.

Mijn advies is dat altijd,schakel even je hart uit en ga rationeel denken.

Ons hart zal altijd nee zeggen,het is hartverscheurend en bijna onmenselijk om die zware beslissing te nemen.

Maar ze verdienen het dat je in staat bent om een beslissing te nemen in het belang van de hond.

Ik bedenk me altijd, hoe een dier in het wild het met de zelfde situatie zou vergaan.

Een dier wat half verlamd is. Zou binnen een paar uur dood zijn en opgegeten.

Natuurlijk hebben we het niet over wilde dieren, maar ik vergelijk hoe de natuur het bedoelt heeft.

Wij hebben medicijnen en middelen om een ziek dier te behandelen en moeten als er kans op genezing is, dat ook zeker doen.

We kunnen het leven van een dier rekken, mits een dier geen pijn vertoond, prima.

Maar een dier wat half verlamd is, in een rolstoel zetten, zo heeft de natuur het niet bedoelt.

Je kan wel denken, dat een dier het prima doet, maar is dat wel zo? Zijn voorpoten krijgen het heel zwaar te vorduren, even als zijn ruggetje. Dat ontkom je niet.

Hoe voelt het voor een dier, weten dat je beperkt bent. Ze voelen dat het anders is. Verlamd en alleen thuis, dat moet verschrikkelijk zijn.

Je laat de hond in leven voor je zelf, meer niet.

Hoeveel ik ook van mijn dieren houd, ik laat ze gaan, als de tijd daar is. Dat hebben ze verdient. 

Als het antwoord op die vragen "ja" is. Wat ga je dan doen? Ik hoop toch dat je het dier dan uit zijn lijden verlost. Ik kan me moeilijk voorstellen dat hij dan nog plezier heeft in zijn leven.

Een rolstoel zou ik met mijn hond niet doen denk ik.  Die van mij is 10 jaar en heeft ook niet de geweldigste poten. Maar als hij zich niet meer kan voortbewegen, ik denk niet dat ik op zijn leeftijd nog een rolstoel ga aanleren. Ik zet hem wel in een doggyride als hij te moe wordt om te lopen, nu ook al. We lopen zo ver hij kan en als we een grote toer gaan doen, neem ik de doggyride mee en kan hij rusten als hij te moe is. Is wel nog iets anders dan een rolstoel.

Ik heb al honden gezien in een rolstoel. Wel jonge honden met daarbovenop ook nog verschrikkelijke trauma's. Mishandelde honden die maar 2 poten meer hadden enzo. En ja die hadden geweldige snelheid bij. Maar die rolstoel aanleren dat ging niet altijd zonder slag of stoot. Dat is een heel proces. Ik weet nog altijd niet of ik daar nu vrolijk of triest van moest worden. Het hangt er allemaal vanaf denk ik. Ik bedoel als ik een jonge hond zou hebben en die heeft iets voor gehad en die heeft nog een heel fijn leven met een rolstoel tja... Valt iets voor te zeggen. Maar een oude hond met een voortschrijdende ziekte die minder en minder kan... is toch iets anders voor mijn gevoel.

Maar het is jou hond. Jij ziet hem...

" Ik bedenk me altijd, hoe een dier in het wild het met de zelfde situatie zou vergaan.
Een dier wat half verlamd is. Zou binnen een paar uur dood zijn en opgegeten.
 
Natuurlijk hebben we het niet over wilde dieren, maar ik vergelijk hoe de natuur het bedoelt heeft.
 
Wij hebben medicijnen en middelen om een ziek dier te behandelen en moeten als er kans op genezing is, dat ook zeker doen.
We kunnen het leven van een dier rekken, mits een dier geen pijn vertoond, prima.
 
Maar een dier wat half verlamd is, in een rolstoel zetten, zo heeft de natuur het niet bedoelt.
Je kan wel denken, dat een dier het prima doet, maar is dat wel zo? Zijn voorpoten krijgen het heel zwaar te vorduren, even als zijn ruggetje. Dat ontkom je niet.
 
Hoe voelt het voor een dier, weten dat je beperkt bent. Ze voelen dat het anders is. Verlamd en alleen thuis, dat moet verschrikkelijk zijn.
 
Je laat de hond in leven voor je zelf, meer niet.
 
Hoeveel ik ook van mijn dieren houd, ik laat ze gaan, als de tijd daar is. Dat hebben ze verdient.  "

Suzanne en Luca

 Om te beginnen, het is niet zo dat ik een hond pijn gun, dus ik ben op zekere hoogte met je eens.

maar er de natuur bij halen? mensen hadden vroeger ook geen rolstoelen, en heel vroeger hoorde de mens ook gewoon bij de natuur, dus dat vind ik onzin, ik kan zoveel dingen verzinnen wat in de natuur zijn gangetje gaat, maar dan zouden we niks meer moeten redden, en dat gaat helemaal tegen mijn gevoel in.

Een rolstoel zou ik een prima oplossing vinden als de hond geen pijn heeft en hij het leuk vind.

heb je dat filmpje wat ik gezet heb ( een link dan) wel gekeken?

Maar heel de dag alleen liggen, dat vind ik ook niet kunnen, in een rolstoel kan de hond niet liggen dus daar moet een oplossing voor te vinden zijn, en anders niet dus.

maar, ik ken de hond niet, weet niet hoe vrolijk hij nu is, en dat is zo belangrijk, als je geen oogkleppen op hebt en goed naar je hond kijkt dan weet je in je hart wat je moet doen, dat kan alleen het baasje doen.

Dus rolstoel prima, maar alleen liggen, nee.

 oh, ik ging er vanuit dat ze niet konden liggen, maar er zijn natuurlijk verschillende rolstoelen, misschien ook wel voor binnen zodat ze ook kunnen liggen.

 De afhankelijkheid. Ik kan als mens zeggen wat en hoe ik het wil.

Iemand in een rolstoel, kan zelf in en uit de stoel, zelf naar de wc een kopje thee zetten. Hulp regelen, voor douchen, in-en uit bed gaan.

Die kan alles zelf regelen. Zitten, geeft een mindere fysieke belasting, dan een hond in een rolstoel.

Een hond in een rolstoel, heeft geen keus. 

Er loopt er hier een in een rolstoel, wandelt gewoon mee met de rest.

Pijnvrij, kan je niet garanderen, honden zijn meesters in het verbergen van pijn, maar het geeft een extra belasting op de rug en voorpootjes.

Je zal een verlamde hond, al dan niet in een rolstoel, geen seconde alleen mogen laten.

Daar zijn we het zeker mee eens.

http://www.doggo.nl/artikelen/verzorging-van-een-hond/pijn-bij-honden.php

Krijg toevallig net een mail van doggo over pijn bij honden.

Dat je geen pijnsignalen ziet, wil niet zeggen, dat ze geen pijn hebben

Tja misschien heeft jou hond dan ook wel pijn, ik kijk gewoon naar mijn hond, hij geeft het echt aan, linker pootjes wassen is niet wassen, dat is buikpijn, een bepaalde manier van smakken geeft aan dat hij het zuur heeft en gras wil eten. zelfs een bepaalde manier van liggen, het lijkt ontspannen, maar ik weet dat het dat niet is.

Zo zijn het hele kleine dingen die je hond aangeeft, mijn hond heeft wel eens pijn, ik zie het echt meteen.

Nu weet ik wel dat niet iedereen zo'n sterke band met zijn hond heeft, de helft die ik tegenkom reageren pas als een hond gaat janken van de pijn, die zien het echt niet.

maar goed, ik ben ook bijna altijd bij hem, of hij bij mij, tis maar hoe je het bekijkt.