Ervaring pup uit Roemenië

Wie heeft er ervaring met een pup of hond uit Roemenië en diverse stichtingen?
Ik ben erg benieuwd naar ervaringen en/of verhalen.
En is het nou echt zo dat de pups uit Roemenië of andere landen een gebruiksaanwijzing hebben?

Mijne komt uit Kreta. Hier niks geen last van een andere gebruiksaanwijzing, ze luistert nog beter dan mijn ab .

Of ik heb het gewoon goed getroffen :).

Een vriendin heeft drie vier honden uit Roemenië, mijn ervaring is dat ze allemaal hun verleden hebben, maar zich ontzettend goed aanpassen aan het leven hier. Het is vooral belangrijk om ze niet met medelijden te onthullen, maar gewoon met ze om te gaan zoals je dat met een andere pup ook zou doen. Ik kan het je echt aanraden om een hondje uit Roemenië oid te halen, die beestjes hebben het zo slecht. 

Ik zou via een stichting de pup halen, en dan eerst als opvangadres met optie op adoptie. Stichting Barking Romania is de stichting waar mijn vriendin nu twee hondjes via geadopteerd heeft. Geweldige stichting, ze komen ook elke twee weken langs om te zien hoe het gaat en de medische kosten nemen zij voor de rekening. 

www.BarkingRomania.nl 

Hangt enorm van de leeftijd af een echt jonge pup is zeer flexibel maar een wat oudere pup of volwassen hond kan wel eens een rugzakje bij zich hebben. Die hebben vaak het nodige meegemaakt.

Onze Bacchus komt uit Griekenland maar heeft nooit op straat gezworven en kwam met 15 weken naar Nederland.

Ik zit bij de site liefdevoorhonden.nl te kijken.
En zag daar een pup waar ik gelijk verliefd op ben.
Maar wilde eerst andere ervaringen lezen horen over een pup uit Roemenië of zulke soort landen.

Misschien handig om te weten: de honden die mijn vriendin geadopteerd heeft, waren 12, 1, 4 en 2 jaar toen ze bij haar kwamen. Drie waren een straathond en 1 was een kettinghond en werd mishandeld door de eigenaar. Juist dit hondje is e-norm veerkrachtig en leergierig. Een andere hond werd gevonden met de vier poten bij elkaar gebonden, en nog een andere had een grote wond aan een poot van een mes oid. Maar alle honden zijn heel veerkrachtig en draaien gewoon mee in haar roedel. 

Wat goed dat alle honden van haar het zo goed doen.
Als je tegenwoordig in Nederland een hondje koopt moet je ook uitkijken met broodfokkers etc.

Wij hebben geen probleem met Bacchus, hij was 4 maanden toen wij hem kregen. Was paar weekjes bij een opvang gezin geweest, hij was zindelijk. Was lopen aan de lijn gewent, moest leren om alleen thuis te zijn.
Was gewoon een normale pup.... Die wat dingetjes kon en wist, maar ook een hoop moest leren.
Ik heb er zeker geen spijt van dat we een pup uit het buitenland hebben genomen.

 Hoi. Ik heb meerdere Roemeense honden en pups over de vloer gehad. Opvang, adoptie of logeer. De meeste pups zijn idd geen blanco blaadjes en hebben al het enige meegemaakt. Hier moet zeker rekening mee gehouden worden als je een pup wilt adopteren. Ook is het niet verstandig dit soort pups bij kleine kinderen te plaatsen. Je hebt uiteraard uitzonderingen. Maar als je er goed over nagedacht heb en je goed heb laten informeren en ook goed geïnformeerd heb over de desbetreffende stichting, dan heb je vaak de meest trouwe hond. 

Is indd afhankelijk van de leeftijd. 

Ik heb een "pup" van 8 maanden aangeschaft in 2013 en hij was de moeilijkste hond die ik heb gehad. Niet om je af te schrikken, maar ze zitten er zeker wel tussen, die rugzakjes. 

Maar met een pup van onder de 4 maanden verwacht ik weinig problemen. 

Houd er wel rekening mee dat buitenlandse hondjes ziektes met zich mee kunnen dragen die pas na jaren tot uiting kunnen komen.

Door de onhygienische omstandigheden en de incest kunnen ook vroegtijdig tumoren ontstaan. 

Ook niet om je te laten schrikken, maar een bewustwording dat je weet wat je aanschaft. 

Ondanks dit alles heb ik bijvoorbeeld een fantastische hond gehad aan mijn Roemeen. We hebben heel veel van elkaar geleerd, hij paste zich fantastisch aan aan het Nederlandse leven, leerde super snel. En een meer bijzondere band tussen mens en hond dan die van ons krijg ik echt niet meer.

Ik heb puck uit spanje geadopteerd toen ze ruim een jaar was ongeveer. Geen problemen, ze is heel lief, sociaal en past zich heel goed aan. 

Ik heb haar trouwens tijdens mijn stage daar gekozen, dus wist wel wat voor hond ik adopteerde.

De kans op incest bij een buitenlandse hond lijkt me trouwens vrij klein. Die kans is bij een rashond vele malen groter waar regelmatig nog inteelt of lijnteelt wordt gebruikt. 

Dat een buitenlandse ziekte zich later pas uit kan inderdaad wel.

 Hier kan je je nog aardig in vergissen hoor. Volwassen honden die geadopteerd zijn geweest en herplaatst moeten worden zijn voor 80% geplaatst als jonge pup en moeten herplaatst worden omdat ze niet meer te handelen zijn (snappen naar visite, kids en andere honden). Vind daar maar een baasje voor. 

 Nou, veel honden blijven hun hele leven in dezelfde gebieden en fokken daar maar raak. Dus inteelt zal vaak genoeg voorkomen denk ik. Alleen gaan de zwakke pups gewoon dood, in plaats van dat ze door een fokker als het ware in leven gehouden worden. 

 Incest komt zo enorm veel voor... 

Er wordt alleen een misvatting gemaakt dat "survival of the fittest" meer speelt bij zulke honden. Incest is een heel groot probleem. 

Bij de Roemenen ken ik al 8 hondjes in mijn omgeving die op jonge leeftijd (onder de 3 jaar) tumoren hebben ontwikkeld, wat volgens de dierenartsen zou kunnen komen door slecht milieu en incest.

 Daarom zei ik ook weinig. Het kan natuurlijk altijd voorkomen.

Maar ik hoor het inderdaad wel vaak, dat honden na een half jaar adoptie veranderen en gaan (angst)happen. 

Denk dat 80% van de buitenlanders dit doet, maar veel mensen uit schaamte of bang voor kritiek niets vertellen.

De mijne was in ieder geval een angsthapper, en later kwamen we erachter dat hij inderdaad een hersentumor had.  

 In Spanje werkt dat niet zo, daar zijn amper straathonden. En de straathonden die er zijn worden heel snel gevangen door hondenvangers en naar het dodingstation gebracht. In de 6 weken tijd dat ik er was heb ik maar 1 straathond gezien.

Maar als er een zwerfhonden groep is kan ik me inderdaad wel voorstellen dat er inteelt is.

Maar om die reden zou ik persoonlijk niet niet kiezen voor een buitenlandse hond. Bij elke hond heb je het risico op gezondheids problemen, ook bij rashonden. Daar komt ook veel inteelt en lijnteelt voor. (vind ik persoonlijk veel erger, aangezien dit bewust wordt gedaan om de positieve eigenschappen te behouden.)

Door mijn stage ken ik inmiddels heel veel honden uit Spanje (ook die inmiddels al jaren in Nederland zijn), en ik ken er geen een met gezondheidsproblemen.

Ik heb Spanjaarden. Iets anders dan Roemenen, maar wel buitenlandse ex-zwervers.

De buitenlandse ex-zwervers zijn écht iets anders dan een goedgefokte Nederlandse pup. Pups krijgen in de baarmoeder al stresshormonen van de moeder mee. Zelfs een hele jonge pup adopteren, betekent dus niet dat je een "leeg canvas" krijgt. De pups worden vaak op straat geboren. Nog meer stress voor moeders om de pups veilig te houden, gevoed te houden. Stress die de pups ook mee krijgen. De eerste acht weken zijn bij een pup heel belangrijk, de "inprentings-fase". Deze zit bij de pups die vanuit het buitenland komen dus meestal al niet goed, ze worden niet gesocialiseerd zoals pups in Nederland dat worden.

Ze hebben dus een "slechte start", hoe dan ook. Hoe veerkrachtig ze zijn, hoe goed ze zich aanpassen aan het Nederlandse leven, dat is naast de ervaringen die ze opgedaan hebben ook afhankelijk van het karakter van je hondje. Ik heb er hier drie rondlopen en ze reageren heel anders op dingen. Zo blijft Cosmic dagenlang in de stress als er iets gebeurd wat ze niet tof vindt, en schudt Wispa het van zich af en gaat weer verder met haar leven. Wat overigens niet wil zeggen dat Wispa minder angstig is dan Cosmic, want áls die eenmaal ergens bang voor is, dan breekt ze de tent af om te kunnen vluchten.

Ook ik wil je niet afschrikken, maar hou er wel rekening mee dat, zelfs als je een jonge pup neemt, deze al "beschadigingen" kan hebben. In het gunstige geval past de hond zich makkelijk aan, vallen de problemen mee, en heb je er een top-hondje aan. Maar hou in je achterhoofd dat dat niet per sé het geval hoeft te zijn.

Vandaar dus dat het zaak is je goed te laten informeren door een goede stichting. Een stichting die je naar je mond praat en dit lichtzinnig opneem kan je beter links laten liggen.