Waarom hebben jullie gekozen voor een reu of een teef?

Wij staan op een wachtlijst bij een fokker. Planning is dat de moederhond in oktober loops word. Het duurt dus (helaas) nog wel even.
Maar we hebben nog niet doorgegeven of we liever een reu of teef willen.
Eerst dacht ik dat het me ook niet uitmaakte. Maar langzaam nijg ik toch meer naar een reutje. Mijn vriend wil eigenlijk sowieso een reutje. Hij heeft er niet zoveel verstand van en heeft gehoord dat reutjes vaak wat "liever" zijn en teefjes wat kattiger. En natuurlijk de loopsheid... Dat zien we ook niet helemaal zitten maar in een gezonde hond snijden doe ik ook niet zomaar. Alleen als het medisch noodzakelijk is. Veel is ook opvoeding uiteraard. 
Reutje piest weer vaker overal tegenaan.
Inmiddels heb ik ervaring met een reu en een teef. Maar met de teef een hele slechte ervaring gehad (lichtelijk (flink!) ontspoord rond de 1 jaar, had de fokker ook nog nooit mee gemaakt in 20 jaar, dus was echt een pech gevalletje. Zij zit nu ergens waar ze het veel beter heeft als in een gezin met kinderen) Maar door die ervaring nijg ik dus meer naar een reu omdat mijn reutje die ik daarvoor had erg lief was over het algemeen (helaas op 5 jarige leeftijd al overleden) Het zit dus niet echt mee met de honden die ik gehad heb en daarom ben ik er zo mee bezig om DE goede keus te maken. Maarja je weet nooit het karakter van te voren. Ene hond (reu of teef) is gewoon makkelijker dan de andere. De fokker waar ik mijn teef vandaan had stond er om bekend heel goed te kunnen inschatten welke pup bij welke mensen past. Mochten ook niet zelf kiezen. Zij had dit dus met al haar ervaring ook niet verwacht. Vind het dus best spannend weer het avontuur aan te gaan. Zijn al ruim een jaar zonder hond, want heb het eerst even een plekje gegeven, en ben er nu weer aan toe maar vind het ook een beetje eng. Wij hadden zo ons best gedaan met onze vorige hond. Echt goed gesocialiseerd en opgevoed maar dit was 1 van de zeldzame gevalletjes dat ondanks goede opvoeding de hond toch ontspoorde (alles en iedereen willen aanvallen, en GEEN slechte ervaring gehad zover wij gezien hebben) We gaan nu voor een ander ras als toen. Ivm herkenning zet ik de rassen er niet bij maar ze staan bekend als makkelijk 

Verhaal is veel langer geworden als gepland  Bedankt voor het lezen 

Waarom hebben jullie bewust gekozen voor een reutje of een teefje?

Een hele persoonlijke keuze......je schrijft teefjes kattiger.....nimmer deze ervaring gehad van teefjes.....en dan de loopsheid, zelf vind ik dat in het geheel niet erg, nou zijn ze hier niet ziekies of wat dan ook....en wat ik hier lees op het forum over de reu......is dat een grotere nadeel dan het teefje...voorhuidsontstekingen, weg lopen als er een loops teefje ergens is...niet willen eten .....ik heb ook een reu gehad, zelfs een fokreu , opvoeding doet erg veel.......een keuze die je maakt moet voor jezelf goed aanvoelen, en iedere hond is anders.

Ik koos 2 keer bewust voor een teefje en 2 keer kwam er een reutje op mijn pad. Die ik ook bewust heb gekozen. 

Ik ben van de teven, omdat die niet van dat enorme macho gedrag hebben. Vaak wat kleiner blijven. Niet zo aan je vastplakken. 

De eerste keer kwam ik een teefje uit de opvang halen, maar werd verliefd op een reu. 

De tweede keer stond ik op de wachtlijst en wilde ik expliciet een teef. Zowel voor de fok als voor het feit dat mijn gecastreerde reu te lekker rook voor reutjes. 

Maar er zat maar 1 hond bij die bij mijn andere hond paste. En je raadt het al. Dat was een reu. 

Ik zou geen voorkeur op geslacht maken, maar juist op karakter. Wat zoek je daar? 

Karakter is trouwens al met een paar weken te testen. Mijn hond heeft bijvoorbeeld met 6 weken een karaktertest gehad. 

Gedrag is een ander verhaal.

Wij hebben geen bewuste keus gemaakt omdat ze een herplaatser van familie is. Maar ik geloof dat het mij ook niet zo veel zou uitmaken. In mijn ervaring zijn reuen wat losbolliger, minder bitchy, maar dat kan ook komen omdat er hier binnen de familie alleen teefjes voorkomen die elkaar soms nog wel eens snauwerig kunnen benaderen. De reuen waar we mee in contact komen, reageren vaak heel nuchter op dat gedrag van die teefjes. Maar dat kan dus iets individueels zijn, specifiek van deze honden :)

Mij zou het in ieder geval niet uitmaken; onze hond is een schát, en haar issues zijn niet afhankelijk van haar geslacht. Maar ik ken ook schatten van reuen. En zelfs met ons teefje - ze gaat niet goed met veel honden, maar de honden die wél met haar kunnen en waar zij mee kan, zijn zowel reuen als teefjes....

dus tja, aan mijn opmerking heb je niks, ik zou het vrij laten ;) Oh ja en loopsheid is irritant, maar je hond heerlijk over zijn borst/buik aaien en dan telkens die piemel moeten vermijden, dat is ook irritant! XD

Hier is gisteren toevallig ook al een topic over aangemaakt, daar kan je nog meer antwoorden vinden op je vraag: http://www.hondenpage.com/hondenforum/209085/reu-of-teef.php  

 Ons teefje is dus wel een plakker (meer een claimer) en doet ook pogingen om dominant over te komen om haar onzekerheid te verbergen :') We krijgen vaak de vraag of ze een reutje is, omdat ze andere reuen weet op te fokken. Dankjewel Kim....

Onze eerste hond was een teefje. Niet bewust uitgezocht, we namen haar over van een collega van mijn vader. Haar moeder was overleden en daarom werd er een nieuw huis gezocht voor haar hondje. Ze was al geholpen toen wij haar kregen.

Mijn tweede hond (eerste echte eigen hond) was ook een teefje. Ze kwam uit het dierenasiel, was ook al geholpen. Ik was niet op zoek naar een hond maar werkte destijds bij het asiel en werd grandioos verliefd op haar.

Mijn derde hond is de eerste hond die ik bewust uitgekozen heb, Cosmic! Ook een teef, ondanks dat de stichting mij ten zeerste afraadde om een teef bij een teef te zetten. Cosmic was al geholpen. Ik wilde graag een teef omdat ik voor mijn gevoel gewoon niet zoveel met reutjes had. Dat rare.. ding op die buik, dat geplas overal tegenaan.. bleh.

Mijn vierde hond, Wispa, is ook een teef. Niet bewust uitgekozen, ze kwam hier in de opvang (ik was destijds opvanggezin voor Podenco's uit Spanje) en bleek een handleiding van hier tot verweggistan te hebben (ze is o.a. blind). Daarom is ze gebleven, te moeilijk herplaatsbaar.

En ten slotte kwam kleine Luuk, jawel, de eerste reu in mijn leven. Ook hij is een opvangertje die is blijven plakken. Bij Luuk heb ik een vergelijkbaar gevoel als wat ik met Punk (tweede hond) had, ik ben zoooo verliefd op 'm dat hem niet houden geen optie was.

Teefjes bitchy? Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het geen pittige dames zijn/waren. Qua aanhankelijkheid is Luuk véél plakkeriger, echt een moederskindje. Maar ook hij kan pittig uit de hoek komen, vooral naar andere honden.

Uiteindelijk is het karakter het belangrijkste. Volg je hart! :)

Mijn eerste hond (Freggle) was een reutje.

Zelf wou ik ook liever een reutje, omdat ze vaak wat aanhankelijker zijn.

Mijn 2e hond was ook bewust een reu, ook omdat bij dit ras de teven wat feller zijn.

Maar bij sommige rassen is juist de teef aanhankelijker en liever, zoals bijvoorbeeld bij de rottweiler.

Mijn oudste reu is gecastreerd op 8 jarige leeftijd vanwege medische reden, de jongste reu is nog intact.

Nadeel van reuen is dat intacte reuen erg verliefd kunnen worden op teefjes en hun neus achterna gaan.

Het plassen vind ik niet echt een nadeel, hoor. 

Bij de Border Collie is er qua karakter geen verschil bij reu of teef volgens de fokkers die ik heb gesproken. En natuurlijk, reuen en teven hebben elk hun lichamelijke 'nadelen'. 

Maar het karakter vond ik belangrijker en aangezien dat niet veel uitmaakte, had ik totaal geen voorkeur. Uiteindelijk waren er nog 2 teefjes beschikbaar, waardoor mijn keuze snel was gemaakt 

Eigenlijk was ik zelf meer een reuen mens. Iets meegaander karakter, zeker bij mijn ras.

Mijn huidige teef is op mijn pad gekomen maar ik wilde zelf eigenlijk nooit een teef. En nu ja, nu wil ik geen reu meer Ja ze is een enorme bitch met vlagen (en helemaal als ze loops was), ze is enorm fel, ze is waaks, ze is territoriaal... Maar ze is zo ongelooflijk loyaal en werkwillig. Al laat ik alle deuren open ze gaat niet van het pad af, ze zal nooit geen stap verkeerd zetten mijn richting uit en zal nooit van mijn zijde wijken. Ik kan echt op haar bouwen, op die toewijding.

Ik hou van die kingsize kenau  Daar kan geen reu tegenop haha.

(Let wel mijn hond is alles wat jullie niet willen. Neem aub dus geen Amerikaanse Bulldog teef uit oude lijnen).

Mijn voorkeur gaat naar een reu.

Zijn wat liever, makkelijker te leiden. (mijn gevoel)

De reu was 'toevallig' toen, maar als ik nog eens mocht kiezen, dan weer een reu.

Heb nu een teefje (met rugzakje) en is toch wat wispelturiger. Minder 'stuurbaar'.

En....mocht er ooit hormonaal 'iets aan de hand' zijn (castratie oid), dan is financieel gezien een ingreep bij een reu goedkoper dan bij een teef, waar het toch altijd een zware operatie is in de buik.

Mijn voorkeur gaat zelf uit naar reuen. Reuen zijn ondanks ze soms macho kunnen doen na mijn idee een stuk gemoedelijker, knuffeliger en ze aanbidden je.

Bij het ras van Maylo de Parson zijn de teven pittiger dan de reuen. Maylo is op vakantie geweest bij de fokker en die heeft alleen Parson teven. Maylo was zo n sul en knuffelaar tussen zijn overgrootmoeder, grootmoeder, moeder en zus. Wilt niet zeggen dat de teven ook niet knuffelig zijn. Parsons zijn allemans vriendjes en slijmen bij iedereen, maar hun eigenaren staan bovenaan.

Ik wil wel over 1 a 2 jaar een teefje erbij. Puur omdat dat beter bij Maylo past en hij toch gecastreerd is. Plus ik wil ook shows lopen en misschien gaan fokken. Maar hier zal sowieso denk ik altijd 1 reu zijn.

Bedankt voor jullie reacties! 

Het is ook heel persoonlijk. De fokker heeft zelf ook 2 reutjes. 1 gecastreerd omdat die niet compleet aan de rasstandaard voldoet en een intacte reu. Zij vertelde dat over het algemeen reutje aanhankelijker zijn en teefjes meer bitchie. Maar ik weet dat het ook heel erg per individuele hond kan verschillen. 

Ik dacht bij mijn vorige teef dat ik de loopsheid 2x per jaar ook niet erg zou vinden tot ze daadwerkelijk loops werd. Haha. Maar ze was ook niet normaal loops hoor. Ten eerste hield ze zich totaal niet schoon (Ik deed geen broekje aan, was ook niet mogelijk bij haar) en ze was 4 weken heel veel aan het bloeden. Loopsheid duurde totaal 5 weken. Vond het zo vervelend met de kinderen en tig keer dweilen. Waren omdat het zo lang duurde ook bij de dierenarts geweest. Maar was verder niks aan de hand. Het was gewoon veel en lang. 

Ik heb de fokker doorgegeven dat we voor een reutje willen gaan. We zijn 3e op de lijst voor een reu. Haar vorige nest waren 5 teefjes en 1 reu. Ik hoop dus dat dat nu anders is. 

Bedankt voor al jullie reacties. 

Wij hebben 2 teefjes. Voor ons een hele bewuste keuze omdat we zelf een nestje willen gaan doen met onze honden.

Wij hebben bewust voor teefjes gekozen, nu hebben we er drie.

Ik wil niet dat haantjesgedrag van een reu, ook heeft mijn moeder haar twee reuen moeten laten castreren omdat ze erg veel last hadden van voorhuidsontstekingen.  Ik houd ook niet van dat pootje opheffen.

Voordeel van mijn meiden : geen haantjesgedrag, één van hen kan wel uitvallen naar andere honden, maar bij reuen van mijn ras zie je toch wel meer dat gedrag boven komen.

Ze worden gesteriliseerd, dus geen loopsheid, ik zie geen probleem in geholpen worden, eerder voordelen, zoals geen melkkliertumoren enz.

Ik heb wel eens aan een nestje gedacht, maar dan achteraf heb ik maar besloten dit over te laten aan de fokkers, de kenners. 

Plus bij elke loopsheid verminderd het effect van een sterilisatie om tumoren te voorkomen.  Waarom zou ik het risico nemen dat mijn hond ziek wordt?

Ondanks dat reuen iets aanhankelijker zijn heb ik een voorkeur voor een teefje. 

Ik laat ze wel steriliseren. 

Het is een erg persoonlijke keuze 
De vorige fokker waar ik onze teef vandaan had was erg tegen steriliseren en ze onderbouwde dat ook erg goed. Risico's op ene kanker worden verminderd maar risico op andere weer vergroot en zo zijn er nog meer dingen. Dus zij overtuigde mij ervan om pas te steriliseren als een hond zelf last heeft van de loopsheid. Zij heeft ook in al die jaren dat ze zelf fokt en honden heeft (en ze heeft best wat honden per keer) pas 1x een baarmoederontsteking gehad bij een teef op leeftijd en nog nooit kanker bij een hond zover allemaal bekend in ieder geval. Maar misschien heeft zij gewoon mazzel gehad of verschild het ook per ras / foklijn. Ik heb er zelf niet zoveel verstand van en misschien had ik er ook wel anders over gedacht als ik toevallig een fokker had getroffen die juist wel voor sterilisatie was en dat mij weer goed had uitgelegd. Hihi.

Onze eerste reu had ook wel eens wat pus en pieste buiten veel. Dat is ook weer een nadeel. Ons gevoel gaat gewoon naar een reu uit (ook kwa uiterlijk iets meer) dus volgen gewoon ons gevoel en hopen dat er een reu bij zit. Anders word het nog ruim een half jaar langer wachten helaas. 

Wij hebben ook bewust gekozen voor 3 teven omdat we geen haantjes gedrag willen telkens er loopse teven in de buurt zijn (is zeker niet bij elke reu) en omdat wij geen macho gedrag willen naar andere reutjes.

Dat is heel persoonlijk inderdaad.. Alles qua innerlijk is al gezegd, dus ik ga lekker over het uiterlijk beginnen: ik vind reuen qua bouw gewoon mooier, als ik kijk naar ons ras. De reuen zijn vaak wat forser dan de teven en dat vind ik altijd wel mooi. Het is maar net wat je ligt ook..

 Ik heb Gijs-Reu voor Cadeau gekregen ( al verteld !  ) ...maar Reu of Teefje maak me niet uit, houd ik ze allebei ..

Hele mijn leven van dieren heb ik wat gehad, en punt van zoiets maak ik al lang niet meer ...

Als maar iemand wel punt van zoiets maakt, het is absoluut niet anders dan ( volgens mij ! ) ijzer sterke redenen wel voor moet hebben ....

Ik heb nu twee reuen omdat mijn schoonouders en een vriendin van me niet sociale teven hadden. 

Maar hierna weer een teef, denk ik. Ik wordt zo moe van het gepis. 

2 reuen omdat ik geen zin heb in mama-tumoren..

Wij hadden een voorkeur voor een teefje maar vonden een reu ook prima. We kregen uiteindelijk een teefje. Komt voornamelijk omdat mijn ouders vroeger ook een teefje hadden en onze vorige hond was ook een teefje dus dat was gewoon vertrouwd. 

Onze hond is heel lief, dol op knuffelen en erg aanhankelijk. Geen idee of daar echt veel verschil in zit wat reuen betreft. 

Reutjes plassen vaker ergens tegenaan, onze witte herder teef doet dat inderdaad niet. Maar zij snuffelt wel heel uitgebreid aan elk plantje of grassprietje, dus doorwandelen is er hier net zo goed niet bij.

Loopsheid heeft ze nog niet gehad maar bij onze vorige hond was dat twee keer per jaar even lastig maar ook weer geen ramp. Reu van schoonouders verliest iedere keer spul uit zijn piemel en dat het hele jaar door dus dan liever af en toe loops. 

Een groot voordeel vind ik dat teefjes meestal niet dat haantjesgedrag hebben. Heb al zo vaak iemand met een reu horen roepen: "Is het een teefje? Ok, dan is het goed, mijn hond gaat niet goed met andere reuen". 

Veel mensen vinden de wat imposantere bouw van een reu mooier. Bij de zwitserse witte herder vind ik het rankere van de teef minstens zo prachtig. Dat is natuurlijk ook weer heel persoonlijk en bij ieder ras verschillend.