Gaat autorijden met Toby ooit nog goedkomen?

In november/december vorig jaar is Toby geschrokken in de auto, waarna het autorijden drama is. Hij zat altijd in een bench in de kofferbak,daar krijg ik hem met geen mogelijkheid meer in.
Hij zet zich al 6 meter voor de auto schrap.
In de auto op de achterbank is het onrustig heen en weer lopen, hijgen en kwijlen.
In februari GT erbij gehaald: advies om via spel de auto weer leuk te maken.Tevens Bach bloesem ingezet.
Hij heeft nu op zich geen hekel meer aan de auto, maar wel aan het rijden zelf. Ik heb dit stap voor stap opgebouwd. Iedere dag oefenen we. Van de week de stap gemaakt om zelf te rijden ipv bij hem op de achterbank (autogordel) te zitten (eerst weer alleen stilstaan, dan starten, ook weer in kleine stapjes). Zodra we gaan rijden is het stress.. Ga ik na de rit achterin de auto zitten (motor aan of uit maakt niet uit) dan springt hij zelf op de achterbank om wat lekkers te halen.
Ik weet niet meer hoe ik verder moet. Ik heb er al zoveel tijd in gestoken en geduld gehad...
Accepteren dat hij autorijden niet leuk vindt en hem niet meer meenemen, of blijven oefenen? Maar hoe...

Wat is zijn leeftijd?

 

Ik zou hoe dan ook door blijven oefenen(maar ik heb geen oog op hoe ernstig jouw hond in zijn angst is),want met de auto weg gaan of weg kunnen heeft natuurlijk tal van voordelen.

 

Tenzij jij zegt/vindt dat het niet echt nodig is,omdat je direct naast een heerlijk stuk groen woont...

Hoe is hij met het openbaar vervoer?

Ik rijd zelf bijv. geen auto en loop al jaren naar 2 parken bij mij in de buurt,maar dat mijn vriend wel auto rijdt en onze hond er zonder moeite in mee gaat is wel een groot voordeel vind ik,voor de afwisseling en als ze naar de dierenarts moet.

 

Je zal zelf een afweging moeten maken.

 

Even gespiekt en zie dat hij pas 1 jaar oud is geworden.

Ik moet zeggen dat dit juist een moeilijke leeftijd is en ze hoe dan ook door meerdere angstfases heen gaan de eerste 2 levensjaren.

Nu zou hij ook in een angstfase kunnen zitten.

 

Je zou er voor kunnen kiezen om hem 2 maanden niet te belasten met het auto gebeuren,er misschien alleen langs lopen en het over 2 maanden weer eens proberen.

En dan zou ik de deur openen en zelf op de achterbank gaan zitten met je benen naar buiten,hond nog steeds buiten laten en daar wat lekkers laten zoeken en snuffelen (neem hele kleine stukjes koek mee)

Snuffelen,zoeken naar en eten van lekkers brengt rust in het hoofd van een hond ,ze maken dan ook endorfine aan,wat ze een fijn gevoel meegeeft.Alleen een paar minuutjes laten snuffelen,zoeken,eten naast de auto.En als je het zelf niet heel maf vindt,1 van zijn denkwerk spelletjes meebrengen

 

Gaat dat uiteindelijk met een kalme lichaamshouding,dan per week met hele kleine stapjes gaan werken naar het in de auto 'zijn' enz.

Zo zou ik het weer gaan proberen over 2 maanden.

 

Het punt is dat zolang we niet rijden het eigenlijk ok is. Hij vindt het wel spannend, maar hij neemt nog voertjes aan in de auto en gaat dan ook op commando liggen. Zodra we gaan rijden begint het. Het rijden heb ik meter voor meter opgebouwd,maar rijden = stress. Hij hoeft van mij geen uren in de auto, maar 20 tot 30 minuten zou wel prettig zijn. Ik woon op een boerderij waar hij de ruimte heeft, op loopafstand van de Hatertse/Overasseltse Vennen en mijn buurvrouw heeft een hondenpension/dagopvang/trimsalon. Dus alles op loopafstand, behalve de dierenarts. Hij vindt het fantastisch om naar het bos te gaan dus dat is ook de reden dat ik graag wil dat hij met de auto mee kan. Dat we naar een ander bos kunnen, afspreken met vriendinnen om samen met de honden er op uit te gaan, maar ook in geval van nood.

Ik ga Primatour inzetten, kijken of wagenziekte de onderliggende oorzaak is van de onrust/ stress en proberen om zo de negatieve spiraal te doorbreken.

Is er iemand op het forum bij wie het gelukt is om zijn of haar hond weer op een prettige manier mee te nemen in de auto, nadat dit eerder echt niet ging?

Prettig is een te groot woord. Als pup en jonge hond enorm wagenziek, spugen, kwijlen, trillen, hijgen. Voor mijn gevoel alles geprobeerd, gewoon in auto zitten zonder te rijden, snoepjes, etc. Maar dat hielp allemaal niet. Zodra ie merkte dat ie de auto in moest, ging ie al in de ankers, moest je hem vooruit 'sleuren'. Dat voelde natuurlijk niet goed. Dus ik til hem nu altijd gewoon ruim van te voren op en zet hem kordaat in de auto, besteedde ook geen aandacht meer aan hem, hoe zielig ook. Handdoek onder hem voor eventuele spuug. Steeds korte ritjes en dan voor hem met een leuk doel, naar het bos om te spelen met z'n vriendjes. Hoe ouder hij werd hoe beter het ging. Hij is nu ruim 3 en hij houdt nog steeds niet van autorijden, maar spuugt en kwijlt en trilt niet meer. Ik til hem in auto, en klik z'n tuigje vast en hij gaat meteen liggen. Beetje timide. Ik houd verder wel rekening met hem met uitjes en vakanties, ga nooit langer dan 1,5 uur met hem rijden. Het is dus na verloop van tijd beter geworden. Maar hij zal nooit, zoals mijn andere hond, vrolijk in de auto springen. 

Ik ben inmiddels 2,5 maand bezig met "de auto leuk maken". Maar niks helpt. Hij vindt het hartstikke spannend. In het begin alleen trillen, maar dan ook hijgen en kwijlen en heel veel onrust. Dan heb ik het over een rit van nog geen 5 minuten. Aan de bench heeft hij een hekel. Ik vervoerde hem eerst in een bench in de kofferbak, dat is lang goed gegaan. Toen ineens niet meer. Ik krijg hem daar dus ook echt niet meer in. Ondanks dat hij maar 10 kg weegt.Ik begrijp dat je een speciaal autotuig hebt? Ik gebruik zo'n verstelbare gordel aan zijn normale tuig, maar dan kan hij nog heen en weer op de achterbank en dat doet hij dus ook. Zit jouw hond vastgesnoerd om het maar even oneerbiedig te zeggen, geen ruimte om heen en weer te bewegen?

 Als ie nog gespannen is tijdens stilstaan, is het nog te vroeg voor de volgende stap. De hond het tempo laten bepalen. 

Ik zou niet elke dag oefenen. Vermits hij zoveel stress laat zien, denk ik dat het stressniveau op de duur niet meer genoeg omlaag gaat...

 En ook dit is een hele goeie. 

 

Met oefenen bedoel ik niet elke dag autorijden, maar spelen bij de auto. Balletje in de auto gooien. Zelf in de auto gaan zitten met portier open. Dat gaat heel goed zolang hij doorheeft dat we niet gaan rijden. Ik blijf hangen en kom niet verder. Als ik het tempo dan Toby aan houd, dan rij ik nooit meer een meter.

 Nee, ik zet hem vast aan zn gewone tuig, met zo'n verlengstukje. Hij kan dus nog stukje lopen op op achterbank, of draaien, of zitten. Hij kiest er zelf voor om meteen te gaan liggen.

Mbt "2,5 maand bezig zijn", volgens mij ben ik wel een maand of 9 bezig geweest  Autorijden was stress. Niks hielp.

Inderdaad hele tijd niet meer in de auto gezet daarna en toen hij echt keer mee moest, hem kordaat in de auto gezet, en niet meer naar de achterbank gekeken.... Toen heeft ie nog wel gespuugd, maar t ging steeds daarna stukje beter. (Je voelt jezelf wel heel rot hoor, zo'n schuimbekkende kwijlende hond achterin ). Maar t kon gewoon niet anders.

Die van mij had t al toen ik hem als pup bij fokker ging ophalen. Tijdens puppentijd bij fokker moest ie mee in auto naar Utrecht om op levershunt te testen. Volgens mij is het daar toen al mis gegaan? Zijn vader is ook erg wagenziek en was toen mee, misschien heeft hij toen 'geleerd' autorijden is niet fijn? Anyway, wagenziekte is in loop van de tijd wel verdwenen (spugen/kwijlen). En bij ons heeft het echt Niets geholpen qua "leuk" maken. Zodra wij de auto starttten had hij geen oog meer voor snoep of speeltje of kluifje. Kwam alleen maar meer stress van. Heb er destijds wel veel aan gehad dat ik van anderen hoorden dat honden naarmate ze ouder werden minder last kregen van het wagen-ziek zijn op zich.

 

Heb je de hond wel eens voor in de auto gezet? Probeer dat eens. En als het kan op een krant op de zitting. 

 

Hier een kennis in de buurt die een wagenzieke hond had en die deed kranten op de plek waar de hond moest plaats nemen tijdens het rijden. Probleem was toen opgelost. 

Ik denk dat je misschien onbewust het " probleem auto en autorijden" te groot en belangrijk hebt gemaakt.

Door er veel op te trainen leg je ook veel nadruk op het feit dat die auto nogal een punt is.....

Dat kan soms averechts uitpakken.

Dus als autorijden niet dagelijks nodig is, zou ik stoppen met trainen ermee.

Verder helpt het veel honden om een veilig nest te hebben in de auto: dat is het liefst een voldoende grote, stevige autobench.

Daar kun je dan een lekker kleedje in leggen en: een kleed er deels over. Vermindert de hoeveelheid prikkels ook.

Die bench kun je dan buiten de auto al leuk maken van voor de hond.

Dan , als er met hond gereden moet worden: lok de hond de bench in met iets héél lekkers, doe het deurtje rustig dicht en ga zonder commentaar rustig rijden naar waar je naartoe moet.

In het begin zal je hond misschien piepen en doen, maar bij herhaling hiervan ontdekt je hond dat er gewoon niets engs gebeurd en zal hij zich er, letterlijk, bij neer leggen......

 Ja dat heeft die van mij dus ook uiteindelijk echt letterlijk gedaan! (Bedenk me nu nav jouw reactie dat die van mij die handdoeken die ik, nog steeds, onder hem leg, misschien ook wel ziet als een soort van 'veilig nest'?)

Dat kan heel goed Nicole. Plus dat ik vind dat een hond die autorijden eng vind en/ of misselijk wordt: die moet je echt nooit los of aan n lijntje op de achterbank vervoeren.

Altijd in een afgeschermde ruimte zoals in een vastgezette metalen bench. Met kleedje er deels over. Dit geeft nl veiligheids gevoel

 

Ik vervoerde hem eerst ook altijd in een tranportbox totdat autorijden een ding werd, het punt is dat hij een gruwelijke hekel heeft aan een bench. Ik tilde hem er altijd in (erin springen lukt niet en hem buiten de auto erin zetten en dan in de kofferbak is te zwaar, loopplank lukt ook niet) maar als hij zich schrap zet, krijg ik hem er met geen mogelijkheid in. Ik ben het met je eens dat dat de meest veilige manier is van vervoeren. Hij piept of blaft trouwens niet of nauwelijks tijdens het autorijden. Het is meer hijgen en kwijlen,in de tranportbox hoorde ik hem soms ook tegen de wand krabben.
Dus de tranportbox aantrekkelijk maken en gewoon gaan is jouw advies?

Ja, zou ik doen.....sommige honden hebben even een zetje nodig( figuurlijk) van hun mens om over iets heen te komen wat ze een beetje eng vinden.

Als jij met je vastberaden handelingen laat zien dat hier niets engs is, straal je die rust ook uit.

Gewoon, een lekker hol in de auto, kleedje erover deels.

En leert de hond, door te ondervinden en een vrouwtje die geen punt meer maakt, dat er geen reden is om bang te zijn.

 

Ik zou niet in een bench doen vermits je daar al van komt zonder succes. Volgens mij ga je dan terug naar nul. Mijn mening. Werd mij trouwens afgeraden ook destijds door de dierenarts toen mijn hond als puppy misselijk werd in de auto.


Ik zou voorlopig zoveel mogelijk naast zitten op de achterbank tot dat goed gaat. En dan pas alleen op de achterbank. Zo heb ik het destijds gedaan toen hij jong was.

Een hond die een hekel heeft aan een bench ga je toch beslist niet in een bench zetten bovenop de angst voor het autorijden. Sorry dat ik dat nog eens schrijf maar dat zou ik niet doen!

Ik heb destijds ook geprobeerd om Beer in de bench te doen tijdens het autorijden, maar hij raakte daarvan helemaal in paniek.

Ik heb hem toen ie nog echt heel wagenziek was, ook een tijdje op zo'n stoelverhogertje op de voorstoel gezet, zodat ie goed naar buiten kon kijken. Dat hielp ook wel iets.

 

 

Ik ben er nog steeds niet achter of misselijk zijn de onrust verklaard,dat ga ik uitzoeken met Primatour (op aanraden van de DA een kwart tablet). Als pup was hij niet wagenziek. Hij ging heerlijk liggen slapen onderweg in de transportbox... Nadat er dus iets gebeurd is vindt hij dat ding niet meer leuk.
Op de achterbank of ik er nu wel of niet naast zit is het een en al heen en weer geloop. Dus dat is voor hem ook geen pretje.
Ik heb de transportbox tevoorschijn getoverd, buiten schoongemaakt, deken erin. Wat doet meneer, hij gaat erin liggen... Heb hem ook even achterin de auto in de box getild en deurtje dicht gedaan. Tja, echt leuk vindt hij dat niet, maar hij ging wel direct liggen,iets wat hij op de achterbank niet doet. En liggen lijkt me dan voor hem toch meer comfortabel dan dat heen en weer geloop tijdens het autorijden.
We zullen het zien. Het grote verschil is wel dat Toby voordat ik met de Bach bloesem begon niet meer bij de auto in de buurt durfde te komen na een ritje. Nu doet hij dat wel, sterker nog, als het portier open staat gaat hij ff kijken of er stiekem niks lekkers ligt.

Oké, jij kent je hond het best. Ik ga maar verder op wat ik lees. En ik las dat hij de bench vreselijk vond, dus ik ging daarop verder. Maar kijk, nu lijkt het toch mee te vallen precies. Neerliggen is inderdaad beter dan over en weer lopen want dan kan hij nog omvallen en dat is ook niet de bedoeling.

 

Wat ik ook nog wou zeggen voor als hij op de achterbank zou zitten, kussens tussen voorzetels en achterbank steken of zo'n doek dat je ertussen kan spannen. Anders kan hij tussen de banken terecht komen als je plots hard remt ofzo.

 

Bachbloesems ben ik ook zeker voorstander van! Hocus pocus alle problemen opgelost is het daarom niet maar het kan zeker ondersteunen. En je hebt toch al vorderingen gemaakt hoor, met tijd en geduld zal het allemaal nog wel beteren.

 

Korte ritjes maken gekoppeld aan superleuke bezigheden, als je kortbij ergens een bos hebt ofzo, 5 min. auto en dan hoppa, gezellig wandelen. Zo komt op de duur de link wel dat autorijden met leuke dingen kan gekoppeld worden. Het zal misschien niet de vrolijkste passagier ooit worden, maar het zal wel nog verbeteren denk ik.

Sorry hoor Kath, maar een hond los op de achterbank of zelfs op de voorstoel zoals jij voorstelde, is echt levensgevaarlijk.

De hond overleeft het absoluut niet als ja dan een noodstop moet maken! En jij trouwens ook niet als je hond in paniek tijdens het rijden bij je op schoot springt oid.

Het is zelfs verboden in het land waar ik  woon ( hond moet altijd in een transport box, metalen bench of vastgezet met heel korte lijn aan een tuig aan veiligheidsgordel)en bij controle kun je er een forse boete voor krijgen.

 

Marjolein, wat fijn dat je hondje zo goed reageerde op de transport box! Zo zie je maar, gelukkig onthouden honden nare dingen veel minder lang als wij......

Top hoor!

Voorstoel heb ik niets over gezegd.

En mijn hond zit weldegelijk vast hoor met tuig en gordel.

 

Ik had het over de voorstoel. Maar ik neem aan dat eenieder wel kan bedenken dat een hond los in de auto gevaarlijk is.

mijn hond had dat ook als pup.
spugen en er niet in willen.
ik nam haar altijd mee leuke dingen doen.
ik ging elke dag naar mijn paard,of eens naar het bos of strand,en ze ging het vanzelf leuk vinden.
na 2 weken ging ze graag mee en sprong zelf in de auto.
nooit geen problemen meer gehad.
dus doe eens alleen leuke dingen.
naar de dierenarts is niet leuk.
als er een auto deur open staat zit ze er al bijna in,en niet alleen mijn auto.

Is er hier iemand met angst voor de tandarts die de tandarts leuk is gaan vinden vanwege het kadootje achteraf? 

 

Vanmorgen met de auto naar de hondentraining geweest. Toby in de transportbox gezet. Wat verzet met het er in gaan en eenmaal erin een beetje trillen, even gewacht of het trillen minder werd. Hij stopte met trillen, beloond met een 'goed zo' en zacht de klep dichtgedaan. De rit duurde nog geen 5 minuten. Ik deed de klep open, Toby lag rustig, geen getril, heb hem ook niet horen hijgen onderweg.
Na de training weer in de box, het erin gaan vond hij wederom niet leuk, maar ging liggen en ik zag verder geen stress signalen. Thuis er weer uit, hij schudde zich even uit. Ik moest nog wat uit de auto pakken, dus portier open, stond hij met z'n poten alweer tegen de auto op. Dik tevreden met hoe het ging!
Ik ga dit zo maar voortzetten en het rijden langzaam opbouwen en hopen dat deze lijn zich voortzet!