puppies , zijn ze echt zo erg?

Wat een verschillen allemaal hihi.

Engeltjes en draken 

Wel tof om te lezen hoor hoe ieder dit zo ervaard.

Ik ga dit natuurlijk ook aan mijn vriend laten lezen hihi. 

Dobry waarom zou je geen pup kunnen nemen? 

ik vraag dit met de reden omdat je zegt kon ik het nog maar een keertje overdoen.

White Shadow 

ik denk dat je heel veel geluk hebt gehad hihi 

ik ga er niet van uit dat veel pups zo voorbeeldig zijn 

Danielle. 

We gaan er sowieso niet van uit dat het vanzelf gaat we zijn ons wel bewust dat er veel werk in gaat zitten.

Santa 

goede overweging die je maakt met Santa 

Dat is natuurlijk wel iets waar je rekening mee moet houden ja. 

ik pik deze reakties er even uit maar ik vind alle reakties leuk 

Ik vond de puppytijd van Paddy geweldig. T was zo,n schatje. Ik gaf m in t begin niet t hele huis. Alleen de keuken was eerst voldoende. Hij sliep de 2e nacht al door, wel naast mijn bed.

http://www.hondenpage.com/hondenforum/195590/12/kerst-met-paddy.php

Die verhalen over dat het zo zwaar is herken ik echt niet hoor...

Wij hadden met onze eerste borders uit pure werklijn zelfs 2 pups tegelijk uit een nest, en zelfs dat was a piece of cake.

Tuurlijk, uitlaten was meer werk, eerst de ene pup met een volwassen hond uitlaten, en dan de andere met ook een van de grote honden.

Dat was dubbelop, maar de rest?

Het enige wat ik moeilijk vond was toen de echte training aan de schapen begon.

Dan is twee van exact dezelfde leeftijd trainen tegelijk wel heel zwaar.

Misschien scheelt het ook wel dat de rest van het roedel een beetje mee "op voedt" .

Hier leren de pups al heel snel wat kan en niet kan van de jongere reuen in het roedel.

Mijn Ted komt ook altijd klikken als er een iets doet waarvan hij vindt dat het niet kan. En Mika zette andere honden echt op hun plek als ze iets deden wat niet kon. 

Hier hebben de pups niet lang in de bench geslapen btw.

Scott zelfs helemaal niet, die was als bc pup van 3 maanden al griezelig braaf.

De horrorverhalen die ik hier soms voorbij hoor komen herken ik dus ook niet. 

Iedereen zal het ook anders beleven wellicht 

" Mijn eerste eigen hond kreeg ik als negen weken oude pup. Ik was vanaf het begin enorm verliefd, en kreeg er heel veel energie van. Ik had het gevoel dat niets te veel was.
 
Zo spannend elkaar leren kennen en de ontwikkelingen meemaken,
 
 
kon ik het nog maar een keertje overdoen.
 
 
  "

Dobry

 En met dit stuk '
Met een goeie portie humor, relativeringszin en een gezonde go-with-the-flow kom je erg ver' van Alaska's finest erachteraan hoef ik eigenlijk niks meer te zeggen........

Geweldig vind ik het! De 'wijde wereld' in met een pup, proberen te zien en begrijpen wat de pup ziet, al die eerste keren samen

Slopend? Absoluut maar het valt zo in het absolute niets met wat je ervoor terug krijgt en mee mag maken. Ik teken er zo weer voor om om 10 uur 's avonds het gevoel te hebben dat ik al 3 dagen niet geslapen heb. Verrot op de bank liggend hopend dat niemand per ongeluk puplief wakker maakt.......om een uurtje (of 2) later verliefd te lopen staren naar de slapende pup, stiekem hopend dat hij toch nog even wakker wordt

Hier ook t één en ander aan puppy ervaring.....

Inmiddels mijn 3e pup gehad, ze is inmiddels bijna 3 jaar. Maar ook 3X een hulphond mogen opvoeden vanaf 8 weken....

Dus ja. Het belangrijkste vind ik inmiddels dat je niet te vast moet gaan zitten in hoe het allemaal hoort of zou moeten volgens boek X of of deskundige Y.

Het blijkt dat elke pup een individu is, die je moet gaan leren kennen.....

En als basis nam ik dan: de ruimte puppy proof maken ( scheelt enorm veel gedoe over al of niet met pantoffels spelen enz)

En enige rust en regelmaat inbouwen.

Maar verder: laat de pup ook veel bepalen: sommigen vallen gewoon echt pardoes in slaap na een speelkwartier. Anderen moet je wat actiever hun rust geven.

Maar ik ging ook gewoon door met mn eigen leven hoor; ook als ik de pup na de eerste weken een uurtje of 2- 3 alleen moest laten. 

En ik heb misschien geluk gehad, maar erger dan een kapotgekauwde , vergeten schoen of 1X een stoelpoot waar aan geknaagd was heb ik niet meegemaakt.....

Oké, je moet in t begin extra dweilen vanwege nog niet zindelijk. Maar ach, dat weet je. En ik ben er echt, met al die pups, zelden s nachts op uit moeten gaan!

Ik vond het fantastisch om die hulpeloze hummels te zien uitgroeien en hun persoonlijkheid te leren kennen.....had het voor geen goud willen missen!

"Met een goeie portie humor, relativeringszin en een gezonde go-with-the-flow kom je erg ver' van Alaska's finest erachteraan hoef ik eigenlijk niks meer te zeggen........"

Vooral dat zal het zijn, veelal leggen mensen zichzelf te veel druk op, onder invloed van de omgeving.

Stress omdat ze het "te goed" willen doen allemaal.

"  En met dit stuk 'Met een goeie portie humor, relativeringszin en een gezonde go-with-the-flow kom je erg ver' van Alaska's finest erachteraan hoef ik eigenlijk niks meer te zeggen........
 
Geweldig vind ik het! De 'wijde wereld' in met een pup, proberen te zien en begrijpen wat de pup ziet, al die eerste keren samen
 
Slopend? Absoluut maar het valt zo in het absolute niets met wat je ervoor terug krijgt en mee mag maken. Ik teken er zo weer voor om om 10 uur 's avonds het gevoel te hebben dat ik al 3 dagen niet geslapen heb. Verrot op de bank liggend hopend dat niemand per ongeluk puplief wakker maakt.......om een uurtje (of 2) later verliefd te lopen staren naar de slapende pup, stiekem hopend dat hij toch nog even wakker wordt "

Yin, Yang & ik

Ja maar dat heb je toch ook met een herplaatser? 

Mijn zusje heeft nu sinds 3 weken en herplaatser in huis en zij belt me ook bijna elke dag met hoe leuk het is om te zien hoe hun hondje ontspant en het ritme begint te zien.hoe zij lekker beetje haar eigen ding begint te doen. Het is heerlijk om te zien hoe een herplaatser groeit en hoe ze genieten (en als baasje te weten dat het ook heel anders was in het leven van dat hondje).

Ik geniet daar enorm van, bij een pup zou ik dat minder hebben. De pup weet niet beter. Natuurlijk zou ik wel genieten van de pup en ook van houden natuurlijk, maar ik kan naar Moh kijken en haar zien dromen en dan kan ik bijna wel huilen als ik me dan bedenk dat ze er heel veel slechter bij heeft gezeten.

Natuurlijk kun je er ook van genieten een herplaatser te zien opbloeien en groeien.

Maar de vraag was hier zijn pups nu zo erg...

Oh ja sorry ik ga ernstig of topic idd haha

Ik vond de puppy tijd echt heel erg leuk zo leuk 

Ik vond het heerlijk en alles behalve moeilijk.

Zo lief, zacht en knuffelig. Zo vrolijk, lekker onbevangen en blij.

Poepen nog nooit binnen gedaan. Plassen wist ze al vrij snel dat ze buiten moesten. Ik was wel eens te laat. Zo een plasje ruikt nauwelijks, dweiltje er over en klaar.

Bijten, was geen probleem. Het wordt pas een probleem als je er zelf een probleem van maakt.

Bijten, gewoon een speeltje aanbieden, ook dat snapte ze snel.

Slapen lekker in een doos naast mijn bed. Moest ze plassen, werd ze wakker. Even naar buiten plassen en weer lekker slapen.

Zo gaf zijn aan wanneer ze moest, hoefde ik geen wekker te zetten.

In had een doos om te verscheuren en een houten tak, waar ze lekker op kon kauwen.

Behalve de sokken van mijn kids die ze lieten slingeren beneden, nog nooit iets gesloopt.

Mij lijkt een herplaatser veel moeilijker.

Een pup heeft geen ervaringen, je kan gewoon op nul beginnen. Zijn karakter wordt gevormd o.a. naar hoe jij bent en hoe je opvoed.

Een herplaatser heeft een verleden, wat voor verleden dan ook. Die heeft levens ervaringen. Je zal hem heel goed moeten leren lezen.

Ciska, ik begrijp je volkomen, hier ook al herplaatsers gehad, waar je van genieten kan als ze stapje voor stapje vooruit gaan :)

Maar inderdaad, ik vind het ook altijd jammer als ze zo snel groot worden.

Zie ik nu met Pearce, zo is het nog een pup, en voordat je het weet is ie al een jaar oud...

Ik heb een amerikaanse stafford van inmiddels 1 jaar, en vond de eerste weken als puppy in huis echt niet mals!! Moest haar continue in de gaten houden, het was midden in de zomer, dus ze ploegde heel mijn gazon om als ik niet oplette  Ook beet ze ontzettend veel. Langzaam werd ze rustiger en begon ze beter te luisteren. Toen ze een half jaar was hoefde ze al niet meer in de bench, nooit meer wat gesloopt gelukkig

Verder vond ik de puppytijd wel erg leuk hoor, lekker klein lief hondje, lekker bij je slapen en knuffelen.

Toby heb ik met 16 weken meegenomen uit het asiel waar ik vrijwilligster ben. Hij was nog niet zindelijk en moest nog veel leren, logisch. Ik heb de puppytijd niet als zwaar ervaren, ik vind pups geweldig. Maar ja, er gaat wel veel tijd in zitten ja... Ook moest ik weken behoorlijk vroeg op. Nadat Toby twee weken bij mij was kwamen mijn eerste pleegkittens en ik kan me wel herinneren dat ik 's avonds best moe was van het verzorgen van al dat kleine grut Maar ik had het er graag voor over en zou het zo weer doen!

Tijdje geleden alweer een lang weekend een pupje in pleeg gehad, en die had ik zo willen houden hoor! Ik vond het een voorbeeldig hondje, maar toch in het asiel beland want 'het was toch wel veel werk en erg druk allemaal...' Dus bezint eer gij begint...

Zelf vond ik het niet zo erg, je weet wat je krijgt... Een baby. Ze weten het allemaal nog niet. De een is de ander ook niet en ze hebben allemaal hun eigen streken. Ook hier een voorbeeldig type en een mini draak. Vond ik ergens ook wel weer heel erg grappig. 

Weet je van een kind verwacht je ook niet dat het na een paar weken op staat en z'n kont afveegt. Dat is met pups niet exact hetzelfde maar toch wel... De ontwikkeling gaat zo snel als het gaat. Ik heb echter zelf ook niet de behoefte gehad om ze gelijk piekfijn te hebben. Ontdek de wereld maar, finetunen komt wel. 

Maar dat is met herplaatsers net zo. Ik persoonlijk vind dat meer hebben doordat je echt met een interessant wezen te maken hebt. Eentje met een verhaal. Een onbeschreven blaadje is gezellig en grappig maar naja... Het is anders.

Mij lijkt een herplaatser veel moeilijker.
Een pup heeft geen ervaringen, je kan gewoon op nul beginnen. Zijn karakter wordt gevormd o.a. naar hoe jij bent en hoe je opvoed.
 
Een herplaatser heeft een verleden, wat voor verleden dan ook. Die heeft levens ervaringen. Je zal hem heel goed moeten leren lezen.
  "

Suzanne en Luca

 Hier ben ik het helemaal mee eens, ik neem liever een pup in huis dan een herplaatser ( meestal hebben ze toch wel een behoorlijke rugzak bij zich )

" Zelf vond ik het niet zo erg, je weet wat je krijgt... Een baby. Ze weten het allemaal nog niet. De een is de ander ook niet en ze hebben allemaal hun eigen streken. Ook hier een voorbeeldig type en een mini draak. Vond ik ergens ook wel weer heel erg grappig. 
 
Weet je van een kind verwacht je ook niet dat het na een paar weken op staat en z'n kont afveegt. Dat is met pups niet exact hetzelfde maar toch wel... De ontwikkeling gaat zo snel als het gaat. Ik heb echter zelf ook niet de behoefte gehad om ze gelijk piekfijn te hebben. Ontdek de wereld maar, finetunen komt wel. 
 
Maar dat is met herplaatsers net zo. Ik persoonlijk vind dat meer hebben doordat je echt met een interessant wezen te maken hebt. Eentje met een verhaal. Een onbeschreven blaadje is gezellig en grappig maar naja... Het is anders. "

S&F.

Zo zie ik dat ook.

Ach, en een piekfijn gazon hadden we hier toch al niet... lol.

Als de honden geen gaten graven dan vreten de schapen mijn klimrozen wel op...ach...als de beestjes maar fun hebben hé.

Ze mogen hier best veel denk ik, en ze moeten hier als pup ook niet al te veel, ik vind dat ze als pup lekker onbezorgd moeten kunnen opgroeien, de rest komt wel als ze er (ook mentaal) klaar voor zijn.

Ik was me al af aan het vragen wat ik in de OP gemist had maar was dus toch bij de les deze keer......

Wilson is mijn 1ste hond en pup die ik ooit gehad heb.eerlijk?pups vind ik veel makkelijker opvoeden dan een kitten :-).geef me er maar 10 zoals Wilson!buiten het zindelijk maken en het opbouwen voor alleen te blijven vond ik het superleuk!

Wel al 4 jaar aan her uitkijken geweest voor een pupje en ook het ras zorgvuldig gekozen.en wat een match!we hadden hier overlaatst een logeetje,en vond dit veel moeilijker!dus mijn vriend en ik hebben gezegd om altyd een pup te kiezen.

Het is dan een onbeschreven blad dat je zelf kan invullen,zalig!:-DHet is ook zo'n spannende en leuke tyd om dat ''babytje" te leren kennen en ervoor te zorgen.we hebben echt waar een droom van een hond(superkarakter,past zich overal gemakkelijk aan en is een vrij en blij hondje).

Heb ook 1,5 j in het asiel met honden gaan wandelen.en toen wouden we dit ook nog overwegen...maar nu...nee,het is ook zo dankbaar om een leuk en goed opgevoed hondje te hebben en die puppentyd is zo wonderlijk!

Mijn ervaring is dat het heel erg per pup verschilt. Ik ben ook fokker en heb daardoor pups van allerlei leeftijden meegemaakt inmiddels, maar zelfs per nest is het soms een wereld van verschil. Ons eerste en tweede nest waren bijvoorbeeld echt niet te vergelijken met elkaar, ondanks dat ze dezelfde moeder hadden. Het nest van vier pups was vele malen zwaarder en lastiger om groot te brengen dan het nest van zes pups. Dus dat bewijst ook gelijk dat nestgrootte er lang niet altijd toe doet.
Ik ben persoonlijk gek op de puppytijd, vind het heerlijk om van die kleine baby's in huis te hebben die nog alles moeten leren! Maar dat is natuurlijk iets heel erg persoonlijks... Ik heb ook pups wel de deur uit gekeken hoor, begrijp me niet verkeerd ik ben gek op alle pups die hier zijn (geboren &) getogen, maar bij sommige was ik echt dolblij dat ze met 8 á 9wkn naar een nieuw thuis vertrokken.
Bij pups die wij zelf hebben aangehouden en/of gekocht heb ik echter alleen maar heel erg genoten van de puppytijd. Van alle honden die ik in mijn leven heb gehad inmiddels (7 van mijzelf in totaal, plus nog 9 pups uit eigen gefokte nestjes en 3 pups ter socialisatie die hier van andere fokkers/eigenaren uit een tijdje verbleven) was er maar eentje die haar tanden eens in een plint heeft gezet. Maar dat is ook maar een enkele keer voorgekomen en was maar een hele korte fase. Al onze andere pups zijn geen slopers geweest al zijn wij ook niet de soort mensen die schoenen los in de kamer hebben liggen om maar een voorbeeld te noemen (dus wellicht speelt dat nog mee?). Ik heb overigens zelf ook nooit gebruik gemaakt van een bench of zoiets dergelijks tijdens de opvoeding. Pups lopen hier gewoon de hele dag door los rond in huis en slapen 's nachts op de slaapkamer (de een op bed, de ander in een mand naast het bed). Ook hier heb ik geen problemen mee gehad qua overprikkeling of wat dan ook dus ik ben wat dat betreft erg vrij in de opvoeding. En dit bevalt me eigenlijk prima!

Hier voor de derde keer een pup in huis. Ik vind het heerlijk Maar soms ook vermoeiend hoor;-) Gina was mijn eerste pup en toen was ik over alles nog zo onzeker dat ik mezelf helemaal gek maakte. Bij Flynn ging eigenlijk alles vanzelf. Ik stond er toen zelf ook heel anders in omdat ik het allemaal al een keer had meegemaakt. Hij heeft een keer mijn bril vernield maar verder geen hele gekke dingen. Ondeugend was hij wel maar dat is hij nu nog steeds;-P Nu met Wobbe is het toch weer allemaal heel anders. Hij wordt een stuk groter dat Gina en Flynn en dat merk je. Hij is lekker lomp en gek op bijten in handen, voeten, broekspijpen en oren. Wanneer ik het zoveelste plasje aan het opvegen ben vindt hij het prachtig om even lekker aan mijn haren te trekken en er met de dwijl of een stuk wc papier vandoor te gaan. Het valt me wel op dat hij al veel zelfstandiger is dan Flynn en Gina op die leeftijd. Die vonden het in het begin al vreselijk als ik even naar de wc ging. Wobbe kan ik gerust alleen laten, die vermaakt zich wel met zijn speeltjes:-)

Heb ik dan toch altijd de voorbeeldige pup getroffen ? Al mijn puppen die ik gehad heb heb ik een heerlijke tijd mee gehad, Bams was een stuiterbal en een Robbedoes, nimmer gesloopt , gauw zinderlijk, en tuurlijk moet je opvoeden, maar opvoeden  naar eigen hand is toch het leukste wat er is...............maar nu hier op het moment Ogin.....7.5 week kwam deze pup binnen, al gelijk een pup dat ik dacht woh........de eerste nacht al doorslapen terwijl ik naast d'r lag op de grond....op een gegeven moment een kussen onder het dekbed gelegd, zodat ze dacht als ze wakker was, Ooo die ligt er nog, en stiekum naar de slaapkamer vertrokken, doorslapend tot de volgende ochtend........met twee weken is Ogin terug naar de fokker gegaan, en met 5.5 maand terug gekomen, terwijl er vele fokkers mij gezegd hebben ...herplaatst deze pup want met vijf maanden zijn ze zo gek als een deur, stuiteren de hele dag.......ze is hier nu een week, en iedere dag verbaas ik me wat ik in huis heb, een zindelijke vriendelijke lieve aanhankelijke hond die haar weg in mijn huis al aardig weet te vinden.......slaapt om half tien in de avond op haat vetbed tot de volgende ochtend......en me dan vriendelijk begroet, zo,n pup wens ik een ieder toe, ze neemt de plekje hier in alsof ze niet weg geweest is....Bams accepteerd Ogin .......omdat Ogin nimmer Bams belaagd, ze benadert Bams rustig gaat bij d'r liggen en dat is het, een saaie pup? Nee tuurlijk niet....een heerlijke pup, maar Bams was ook een heerlijke pup ondanks dat het een grote stuiterbal was........

.........bams al een mooie leeftijd waarvan ik dacht doe ik er goed aan om een stuiterbal in huis te nemen, de pup is zo rustig dat ik dacht is er wat ? Hahaha.......nee niets, een vrolijke meis die niet eet maar vreet, wat ook vaak lees is dat een pup niet wil eten, nou dat is hier nimmer het geval, alle pups hebben altijd direct flink gegeten, deze spant de kroon het is geen eter maar een vreterd.

Ik wil ook nog even vertellen deze pup heeft nog nimmer in mijn handen gebeten in niets........de twee weken dat ze hier was heb ik dat direct op een vriendelijke manier afgeleerd, en nog steeds als ze bij me komt zitten sabbelt ze op mijn vingers dat is het...............nergens kwam ze aan......zette nergens de tanden in alleen in de botten die ik haar gaf, ook bij de fokker heeft ze zich voorbeeldig gedragen.

Ik heb het "genoegen"gehad om 8 Duitse Herder pups op te mogen voeden.
Ik zeg ik want mijn ega werkte 5 dagen in de week en ik werkte of 3 of 2 nachten in de week zodat er altijd iemand thuis was.
We hebben wat met opgetrokken benen op de bank gezeten, dat weet ik wel, want onze tenen waren niet veilig.
En ook dat men zegt dat een pup veel slaapt, dat vond ik reuze mee vallen hoor.
Als ik nachtdienst had gehad sliep ik op de bank beneden ( nou Sliep).
Ons huis was na een pup of 3 wel puppyproef, we hadden ervaring, maar toch vonden ze altijd wel weer iets om uit te vreten, ze zijn zo vindingrijk.
Onze laatste pup Diablo was dus helemaal niet zo, hing niet in je tenen, sloopte niks, ik was serieus van plan om met hem naar de dierenarts te gaan, ik hoor me nog zeggen, die is echt niet in orde hoor.
Tot hij een maand of 5 was, hij trok eerst de hordeur eruit, toen we daar van die wollige slierten hingen, die 1 voor 1 en zo nog meer van dat soort dingen.
Dus dat scheelde iig een consult naar de dierenarts.
Maar had het voor geen goud willen missen, zo'n mooie tijd om mee te maken hoe zo'n kleintje groot word.

Charlii kwam ook als klein puppegupje bij me, 3 weken in een verhuisdoos op mijn slaapkamer, veel naar buiten, het hoort er allemaal bij. Slopen deed ze gelukkig niet veel, alleen haar eigen kleedjes en speelgoed. In pyamabroeken en voeten bijten wel in het begin. 

Socialisatie, overal mee naar toe, maar niet elke dag. Puppycursus, gehoorzaamheidscursussen, wel gedaan, echt leuk vond ze het niet, haalde alle examens met hakken over de sloot.

Nu is ze ruim anderhalf, enthousiast, maar ook rustig, relaxte, lieve hond. 

Myn vorige hondje had ik als pup je moet er wel veel mee bezig zijn nu heb ik terug een hondje nu 8 maand ze is zeer speels maar met geduld en bezig te zyn lukt het goed de eerste nachten opstaan om te laten plassen erna slapen ze wel door geen probleem mee wel zeer speels maar dat neemt je erby ik heb geen problemen mee

Mijn antwoord op de titel vraag: Ja! Maar het is het wel waard!

Bars is ook echt een stuiterbal, sloper, bijter... In het begin zijn er best wel wat dingen kapot gegaan, het duurde een tijdje voor hij "nee" snapte. Veel geoefend, maar alles vond hij zo leuk! Dus elke vorm van aandacht was een beloning, ook nee.

De afgelopen paar weken is hij echt super lief geweest, geen gesloop, geen gebijt, wel steeds vocaler maar altijd met een goede reden (ik moet plassen!). Maar de afgelopen week... Ik denk dat hij last heeft van zijn tandjes ofzo, en daardoor weer sneller overprikkeld. Overdag is langer dan 10 minuutjes lopen echt te veel, dan word er in mijn kuiten gebeten...

Bananen in zijn oren ook bijna de hele tijd buiten. Hij vind alles zo leuk en spannend en interessant. Ben blij dat hij niet meer op iedere voetganger afstuift om te spelen. Nu enkel nog hondjes, vogels, mensen met rolkoffers, skeeleraars, scooters, hardlopers...

Maarrr, ik krijg er dus wel een geweldig knuffelbeest voor terug! Ik vind het heerlijk om buiten naast hem te zitten in de zon terwijl hij met een speeltje speelt of naar hem te kijken als hij gek aan het rondrennen is. Of gewoon als hij tegen me aankruipt als ik een film aan het kijken ben.

Mij lijkt een herplaatser veel moeilijker.
Een pup heeft geen ervaringen, je kan gewoon op nul beginnen. Zijn karakter wordt gevormd o.a. naar hoe jij bent en hoe je opvoed.
 
Een herplaatser heeft een verleden, wat voor verleden dan ook. Die heeft levens ervaringen. Je zal hem heel goed moeten leren lezen.
  "

Suzanne en Luca

Dit vind ik altijd wel een interessante "discussie", hoop dat het niet erg is als ik een béétje off-topic ga.

Ik heb vriendinnen die altijd pups gehad hebben, die niet aan een herplaatser moeten denken, omdat ze denken dat ze dat niet kunnen.

Ik heb dat gevoel juist met pups. Ik ben als de dóód dat ik zo'n beestje zou verpesten. Wat voor mij "veiliger" is aan een herplaatser, is dat je het karakter kunt inschatten (is bij een volwassen hond toch makkelijker dan bij een pup), je weet (precies, min of meer) wat er is "verpest", en of je daarmee kunt dealen of niet. Je weet of je een klik hebt of niet, wat als je een pup koopt en het groeit uit tot een hondje waar je écht helemaal niks mee hebt? En nog een kalmerende gedachten, iemand (of iets) anders heeft de hond al verpest. Mij treft geen blaam, ik probeer alleen andermans rotzooi op te ruimen. Dat geeft me niet alleen een rustig gevoel (joh, hij/zij was al zo, maar kijk hoe ver je bent gekomen) maar ook een goed gevoel (ik "help" deze hond verder, ik doe iets goeds). Ik denk dat dat heel belangrijk voor mij is. In alles trouwens, ik kies in alle situaties de "underdog", het ratje dat niemand wil, de hond die afgeschreven is, en zelfs de mensen die niet begrepen worden en een beetje anders zijn. Kom allemaal maar gezellig hier :D

Vrienden van me nemen nu voor het eerst een hond. Ze gaan voor een pup. Ik vind dat enorm dapper. Ik heb al 20 jaar honden om me heen, waarvan 6 jaar werkervaring in asielen, pensions, uitlaatservices, etc. en waarvan 3 jaar Podenco's (ik vind dat zelf een mega onderscheiding, lol) maar ik heb echt niet genoeg vertrouwen in mezelf om een pup een goede basis te geven.

Ik vind het wisselend.
Erg vind ik het niet (en het gaat achterna gezien altijd zo snel dat het allemaal weer vergeten wordt)

Ik hou mijn pups hoofdzakelijk buiten en daar zijn ze vrij in hun doen en laten, als ze wat kapot doen, doen ze maar, alles is van hun buiten en alles is vervangbaar.
Ik neem ze een paar keer per dag mee binnen en dan ben ik er zo mee bezig, dat er geen tijd voor vernielen is, want de aandacht ligt bij mij. Dus zonder dat ik er werk in steek, voeden ze zichzelf ondertussen op.

Nu ben ik met 2 pups bezig, op idem manier (valt nog mee nu, ze zijn pas sinds gisteren 6 weken). Ja, ze bijten, ja, het doet pijn, ja, mijn schoenveters moeten regelmatig vervangen worden en ja, mijn broeken vertonen al weer gaten... maar het hoort bij ze.
Al spelende leren ze in wat anders bijten en eigenlijk valt het wel mee.

Echte slopers heb ik nog niet gehad. Eens een usb kabel, of wat ander klein prul dat op een verkeerde plaats lag. Maar meubels, muren,... is hier nog nooit aangevallen geweest.
Het scheelt ook wel dat ik pups in het begin nooit alleen laat. (niet buiten, maar zeker ook niet binnen)