Ik ben stapel gek op al mijn honden geweest Sophie is mijn derde hond maar wat ik met haar heb is zo bijzonder.
Ik heb COPD als ik benauwd ben of loop te hyper ventileren heeft zij het gelijk door. Zit mijn dan met grote ogen aan te kijken.
Als ik vreselijke buikpijn had {heb} hoop dat dat over gaat naar mijn galblaas operatie ook dat voelt ze gelijk aan.
Een paar weken geleden werd ik afgevoerd met de ziekenwagen omdat ik echt vreselijke buikpijn had. Gelukkig voor Sophie kwam ik weer snel thuis ze was vreselijk in de war blafte vreselijk in huis en liep te janken en te begrijpen voor haar. Want ze is op vrij jongen leeftijd natuurlijk bij haar dode baasje weg gehaald. En Sophie kruipt echt in mijn . Eerlijk gezegd ik ook in haar hoor. wat heb ik mijn een zorgen gemaakt om haar toen ik niet lekker was en elke keer de vreselijke buik pijnen had. Heeft mijn heel veel traantjes gekost. Dat ze echt zeiden mevrouw rustig alles komt goed.
En ik maar roepen ja maar ze heeft al zoveel mee gemaakt en hier word ze alleen maar onzekerder van. Gelukkig is alles goed gekomen. En houd ze mijn weer goed in de gaten sinds gister loop ik smorgens de korte ronde weer met haar ze past zich helemaal aan loopt rustig trekt niet zo lief.
Gelukkig is manlief thuis en kan die de grote rondes doen want ik vertrouw Sophie aan maar weinig mensen toe ben bang dat ze vlucht en naar huis komt hollen.
Ik ben alleen, verbrijzeld bekken, moest naar een verpleeghuis wat ik geweigerd heb, ja heb Bams............en ook ik heb Bams niet graag mee gegeven aan anderen, maar wat moet je dan ? .....en ook Bams is een aanhankelijke hond, hoef maar een kuchtje te geven en ze zit naast me met haar poot op me, zelfs snachts........normaal bivakkeert Bams vaak buiten, maar al die weken zit ze bij me...honden zijn vaak zo.......zit nu in de 12 weken dat ik nog behept ben en al die tijd is Bams er voor me geweest en nog........
Mijn balans terug vinden en de pijn proberen te beheersen, er gaan maanden in zitten in het herstel, de wanhoop is voorbij...en iedere dag is er een.....Bams laat ik zelf weer uit, een lange wandeling met een rollator , kleine rondjes voorzichtig los.....komt goed maar heeft tijd nodig, zes breuken in het bekken en een gescheurd schaambeen heeft tijd nodig.....er gaat niets in het gips....en een verbrijzeld bekken duurt nou eenmaal heel lang.
Moeilijk hoor, zeker bij jou hond die al eens in een vreselijke situatie haar baasje is kwijt geraakt.
En inderdaad je ligt je te verbijten in het ziekenhuis ( heb dit ook wel eens mee gemaakt).
Is er niemand in je omgeving die desnoods overdag een paar uurtjes op kan passen?
Of is ze echt zo afhankelijk van jou, dat ze allen maar jou wil?
Dan zou ik ( misschien klinkt het gek) proberen haar wat minder afhankelijk van jou te maken en jou man bv een leuke cursus met haar te laten doen, haar haar eten te laten geven, wat lekkers ipv dat jij dat doet.
Gewoon terug naar de basis qwa opvoeding, zodat ze gaat inzien dat jou man ook een zeer leuk persoon is.
Ik hoop van harte dat je er wat mee kan en veel sterkte met je gezondheid COPD en benauwd zijn is een rot ziekte, sterkte!
Groetjes Didy
Oh, wat vreselijk pijnlijk en verbrijzeld, dus dat komt ws nooit helemaal meer goed?
Wat moeilijk zal het voor je geweest zijn om jou Bams mee te geven aan een ander, dit kan ik zo begrijpen.
Veel beterschap en sterkte met het revalideren!
Groetjes Didy
Ik ben alleen dus als mij ooit zoiets overkomt als jij of Willemijn dan zou ik kunnen kiezen om Moh bij mijn zusje onder te brengen, maar zolang ik niet in het ziekenhuis lig zal ik Moh graag om mee geen willen hebben (misschien beetje egoïstisch) omdat ik dat gewoon heel fijn vind. Als ze thuis zou verblijven dan zou ik voor de uitlaatservice kiezen om haar toch de nodige beweging te geven. Een zolang ik thuis kan verblijven gok ik dat ik die paar meter naar het grasveldje aan de overkant nog kan halen. En zo niet darm reed ik het waarschijnlijk ook niet om in mijn eentje thuis te verblijven...
Maar mijn zusje staat altijd voor mij klaar wat betreft de hond en ik voor hun.
Ik ben ook alleen. Als er iets is kunnen de honden naar opa en oma of mijn broertje maar alleen als ik zelf in het ziekenhuis lig doe ik dat. verder woont er hier iemand in de steaat die zou kunnen helpen bij uitlaten. Ik heb ze het liefst om me heen ook als ik ziek ben en daarnaast vertrouw ik niet iedereen met ze.
Ik weet zeker dat het weer goed komt en in het najaar een halve marathon zal lopen.....ik ben een doorzetter........er staat voor gewone botten 12 weken, en dan nog kan de pijn daarna nog maanden aandurven.......ik zit nu in de 12 weken, vandaag. Ik loop al los en mijn balans is bijna helemaal terug, alleen de pijn in mijn liezen is heftig en doet bij iedere stap pijn, maar pijn went...komt met mij echt goed......ik kijk niet naar de verhalen op internet want dan zakt de moed in je schoenen ........en Bams ? Die heeft zich in al die weken geschikt........ongelooflijk wat een wereldhond.
Een uitlaatdienst was hier niet aan de orde, Bams kon niet mee met een groep...ze heeft implantaten en OT......een paar mensen om me heen lieten Bams uit....en het kwam ook voor dat ik niemand had, dat knaagde aan me, maar ik heb een plasplek in de tuin dus dat was het niet, naar wilde zo graag dat ze toch liep.......en dan is het naar dat je alleen bent..........
Is er ook en band opgebouwd met Wouter Joke .? door sophietje ?
Ja dat lijkt me ook erg naar, ik heb dan geen tuin en geen plasplek. En Moh gaat nu al elke werkdag met de uitlaatservice mee. Zo is elke situatie anders. Gelukkig heb jij het zo kunnen oplossen en is Bamse zo'n wereldhond die zich aanpast
Ik heb een zusje die met alle liefde Moh zou opnemen in hun gezin voor aantal weken, ook als ik kom te overlijden zullen zij Moh verwelkomen in hun huis. Maar zij is niet in de staat om bijna dagelijks langs te komen om Moh uit te laten. Maar ik heb dan het geluk dat Moh al gewend is aan de uitlaatservice en dit dus in geval van ernstige nood en ziekte gewoon door kan gaan. Dit is een fijn gevoel en zorgt voor zekere zekerheid.
ja een uitlaat service daar geef ik mijn hond nooit aan mee ze zullen vast niet allemaal zo zijn .
Maar ik loop vaak in het bos en daar zie je gewoon dat alle uitlaat service met elkaar afspreken. En dan lopen daar wel 30 honden bij elkaar en als er een weg loopt missen ze die pas bij de auto. Dan worden de andere honden in de benchen gedaan in de auto auto dicht en dan word er gezocht naar de hond die ze kwijt zijn . Mensen die hun hond mee geven aan zoon uitlaat service weten heel niet wat er gebeurd. Vorige week liep ik in het bos en ja hoor liep er weer een hond moeder ziel alleen. Nee al zal ik moeten kruipen ik geef mijn sophietje daar niet aan mee. Maar goed er is natuurlijk als er echt nood aan de man is wel iemand die haar uit kan laten en dan moeten ze haar wel aan de riem houden.
Super hoor!
En pijn went daar heb je gelijk in, heb hier zelf ook ervaring mee.
Groetjes Didy
Ja ik ben er van overtuigd dat die van mij wel goed en zorgvuldig is. Anders had ik mijn hondje daar ook nooit aan mee gegeven.
Deze uitlaatservice maakt ook veel foto's en filmpjes en stuurt deze naar de eigenaren en/of zetten deze op hun facebook pagina en zo ben je er toch een soort van beetje bij zeg maar. Ik ben zeer tevreden over hun en door deze fantastische uitlaatservice kan ik een hondje hebben. Anders zou het voor mij best onmogelijk zijn om een hond te hebben ivm werkuren.
Ik ben ook alleen en heb geen familie in de buurt. Bij een ziekenhuisopname zouden de honden naar t pension gaan.
Ben ik ziek thuis, dan moeten ze t met minimale rondjes doen tot ik weer beter ben.
Nee dat valt reuze mee, ze zijn dan superlief en halen t later weer in. Hondjes zijn zo veel makkelijker dan mensen. ;)
Oh nee, het pension vinden ze fantastisch! Daar kunnen ze veel meer spelen dan hier. Ik bedoel als ik ziek thuis ben, dan passen ze zich wel aan.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?