Toch eindelijk de knoop door gehakt en ik ga BAT proberen met mijn 10-jarige reu.
Ik sukkel al heel mijn leven met hem. Er is dan ook veel fout gegaan in zijn sociale opvoeding op de verschillende hondenscholen.
Sinds dat we daar niet meer komen, gaat het heel goed met hem. Wandelen vindt hij fantastisch, we komen bijna nooit iemand tegen en als dat wel zo is draaien we zo vaak mogelijk om.
Ik zou haast durven zeggen dat hij nog nooit zo gelukkig en in rust is geweest.
Waarom dan toch BAT? Omdat ik het zelf een heel boeiende methode vind en ik wil zien of het echt kan werken? Het zou fantastisch zijn als ik Balto tolerant zou kunnen krijgen naar die verrassingen die soms toch verschijnen op wandelingen.
Ik zie het als iets waar we alleen maar positieve dingen uit kunnen halen.
Ik ben het boek aan het lezen en morgen onze eerste afspraak met een CBATI.
Ik ben echt super benieuwd en zenuwachtig! Maar heel blij dat ik toch besloten heb het te doen.
En dat moest ik even van de daken af schreeuwen :)
Ik hoop dan ook hier onze vooruitgang te kunnen melden over een aantal weken.
Ik volg. En ik zou graag gelijk meer info willen.
Misschien heb je wat linken?
Ja hoor!
De enige CBATI in België is Kathleen Dehairs beestigwijs Daar gaan we morgen naar toe.
Ik heb er voor het eerst van gehoord van Monique Bladder: http://www.moniquebladder.nl/ waar ik heel lang over twijfelde om het stressvrije-trajec te volgen (is online begeleiding). Maar dat was ook wel heel prijzig...
En het boek dat ik nu aan het lezen ben: grisha stewart bat2
Top hoor
wij zijn nu 5 maanden bezig en kan alleen maar positief zijn.
In dit topic hou ik onze vorderingen bij.
http://www.hondenpage.com/hondenforum/203401/bat....-en-hoe-nu-verder??.php
heel veel succes en ik volg.
ik volg
met mijn Jenna doe ik huis tuin en keuken BAT, dus het is altijd interessant en leerzaam om te kijken hoe het bij anderen functioneert.
Ik volg ook!
Hier ook een huis tuin en keuken batter (leuk gevonden Dobry )
In afwachting van een goede workshop/cursus bij mij in de buurt. In mijn woonplaats zit 1 cbati, maar die is al een keer langs geweest als gt en kreeg niet het gevoel dat ik er heel veel van kon leren.
Het stressvrij traject zat ik ook over te twijfelen, maar vind het idd wel erg duur voor iets wat je voornamelijk zonder directe begeleiding doet.
Is bat 2.0 goed te volgen in het engels? En heb je deel 1 ook gelezen?
Bat 2.0 vind ik heel goed te volgen in het Engels. Heb nog niets extra moeten opzoeken ofzo. Staan ook foto's of tekeningen bij als er iets omschreven wordt. Houding van de hond, hoe je de leiband moet houden e. d.
Deel 1 heb ik niet gelezen. Hoewel ze wel in haar boek vaak de vergelijking maakt, van toen zouden we dat hebben gedaan, maar om deze reden is dit nu beter. De Mark & Move van bat 1 staat er wel nog steeds in beschreven.
Ik vind het wel straf dat die zei dat je niets zou leren uit BAT. BAT kan zelfs toegepast worden bij het socialiseren van puppies, het heeft echt wel een grote toepasselijkheid. Maar ja ik weet je situatie natuurlijk niet.
Ik had zelf het gevoel dat ik weinig van hen hem kon leren.
Erg veel kennis in theorie, maar de vertaling naar mijn hond miste ik. Hij was toen overigens nog niet met bat bezig. Maar aangezien het vrij duur is, durf ik de cursus bij hem niet aan.
Ik heb me ingeschreven voor de Nederlandse versie van bat 2.0, maar ben te ongeduldig haha.
Dus misschien ga ik dan toch ook voor de engelse.
Hoe is het gegaan?
Ik volg! Ben benieuwd. Veel succes samen hoor nooit te oud om te leren
Goed. We hebben nog geen bat gedaan, maar besproken hoe en wanneer hij nu uitvalt.
Ze zei dat BAT hem waarschijnlijk wel zal kunnen helpen, maar dat hij niet het traditionele geval is. Hij vertoont namelijk voor de rest helemaal geen angst e.d. voor andere zaken (geluiden,...) en dat is meestal wel bij reactieve honden die het goed doen bij BAT.
Bij hem gaat het echt om negatieve associaties die er gelegd zijn bij vreemde honden.
Bovendien speelt zijn artrose ook mee in de kansen voor succes, als hij pijn heeft, is zijn stress emmer uiteraard twee keer zo klein als anders en zal hij sneller ontploffen.
2 april is onze eerste Bat-wandeling (nog geen echte set-up).
Ik ben er best tevreden mee met het gesprek.
dat klinkt allemaal logisch, fijn dat je er een tevreden gevoel over hebt.
Ik volg ook mee
Deze zaterdag hebben wij onze eerste echte BAT-setup gehad.
Op voorhand al wat stress, want onze hulphond moest met spoed aan haar knie geopereerd worden en ik moest dus last minute iemand nieuw zoeken.
Ik was in de eerste plaats enorm verrast door het aantal mensen dat toch wilde helpen. Ik heb wel 5 mensen moeten bedanken voor hun aanbod. Dat had ik nooit verwacht, dat er zoveel een "agressieve" hond willen helpen met hun eigen hond.
Toen kreeg Balto de paar dagen voor de afspraak ook erg veel last van zijn artrose. (nog steeds), als hij pijn heeft is een set-up uiteraard ook niet ideaal. Hij is dan tramadol beginnen nemen op aanraden van de DA en tegen zaterdag leek hij er wel terug tegen te kunnen.
De set-up zelf:
De witte herder stond zo'n 100 meter verder op tussen een groepje bomen toen wij het veld op kwamen gewandeld. Balto was erg relaxed en veel gras aan het eten (misselijk van de tramadol denk ik achteraf).
De eerste 10 minuten denk ik dat hij ze niet gezien heeft.
Ik ben dan op aanraden van de instructrice zelf een beetje dichter bij gewandeld. Uiteindelijk had ik nu wel het idee dat hij haar had gezien, hij heeft dan wel 3 keer haar richting uitgekeken.
Zijn lichaam is heel de tijd relaxed gebleven. Uiteindelijk is hij twee meter dichterbij gewandeld en dan omgedraaid en terug afstand gepakt.
Toen we van het veld af gingen, ging hij ook plots sneller, dus hij was er echt klaar mee.
Vervelende was dat hij steeds bij mij bleef inchecken, van "zeg maar baasje wat ik moet doen". Iets wat ik hem ook geleerd heb voorheen, om moeilijke situaties door te geraken, vertrouw op mij. En nu moet hij zelf beslissen wat te doen.
Hij is zeker niet over zijn drempel gegaan, dat is duidelijk.
Deze zaterdag volgende BAT-setup. We gaan wel wat meer de grens proberen op te zoeken, opdat er toch iets waar te nemen valt of andere hulphond zoeken.
Tijdens de wandelingen gaat het goed, maar dan kom ik ook gewoon geen honden tegen ofzo :D
Dat "zeg maar baas wat ik moet doen" herken ik zo goed.
Diesel was helemaal van het pad af omdat hij het zelf moest doen en ik hem geen "opdrachten" gaf.
Nu is dat gedeelte bijna helemaal weg, soms wel lastig tijdens de GG training
Waardeloos, zijn atrose/pijn zal hem ook in de weg zitten.
Wel mooi dat hij totaal niet is uitgevallen, dat is juist wat je wilt bereiken.
Een juiste afstand waarin de hond zelf kan leren de juiste keuze te maken omdat hij nog niet over zijn stress drempel is.
Top toch!!!
Ja op zich een geslaagde set-up. Maar heeft hij iets geleerd? Dat vraag ik me zo af?
Maar ik zal wel veel te ongeduldig zijn door die vraag te stellen.
Positief dat ik eruit haal is hij heeft naar de vreemde hond gekeken besloten die gewoon te laten voor wat het is. Wat perfect gedrag is :)
Ja hij heeft zeker wat geleerd dat die andere hond helemaal zo eng niet was.
Hij hoeft er niet tegen te blaffen en ook nu gebeurt er niks.
Nu nog grote afstand maar dat word steeds kleiner.
Op zijn eigen tempo leert hij zelf de juiste keuze te maken en niet de keuze die wij hem voorkauwen.
Langzaam aan heb geduld alles in het tempo die jou hond aangeeft en dan lukt het vast.
Eindelijk nog eens een set-up kunnen doen. Wegens ziekte van de hulp-mens en drukke agenda van de begeleidster heeft er toch meer dan een maand tussen gezeten.
Thuis gaat het niet zo goed meer vind ik. Hij trekt op voorhand al naar plekjes waar we de vorige keer een hond zijn tegen gekomen en dat is onaangenaam wandelen. Op andere/nieuwe plekken is dus iets wat we veel doen, al blijft hij "gespannen" over wat er na elke hoek volgt.
Op de hoopers-les daarentegen kan hij gewoon los voorbij een hele rij met honden lopen, zonder dat hij er naar om kijkt. Hij is dan zo gefocust op het feit dat hij mag werken, dat hij zich gedraagt ;)
Goed de set-up: Het was nu meteen veel korter op elkaar dat er gewerkt werd. Echt "overkant van straat afstand" deze keer. Deze keer is hij een paar keer blijven staan om te kijken. Hij heeft een keer gesnuffeld. En hij koos er telkens voor om of bij mij in te checken of om gras te eten. Zeer goede keuzes dus.
Ik merkte nu wel wat stress signalen op. Zijn staart stond op een gegeven moment afgeknepen, toen hij gras aan het eten was met zijn rug naar de hulphond toe en hij keek toen regelmatig om naar de hond. Ik heb hem ook zien een intentiebeweging maken en tongelen.
Dus we zijn wel op zijn grens geweest denk ik.
Volgende maandag gaan we naar een park om wat meer "real-life" te batten. We vermoeden dat er te veel voorspelbaarheid is in de huidige set-up. Hij gaat meteen in trainingsmodus (moet ik volgen baasje?) en dat komt helemaal niet overeen met onze wandelingen (kan je niet sneller wandelen baasje?).
Net zoals op zijn hoopers les, is hij braaf in trainingscontext, maar niet op de wandeling.
Thuis gaat het niet zo goed meer vind ik. Hij trekt op voorhand al naar plekjes waar we de vorige keer een hond zijn tegen gekomen en dat is onaangenaam wandelen. Op andere/nieuwe plekken is dus iets wat we veel doen, al blijft hij "gespannen" over wat er na elke hoek volgt.
op zich is het wel logisch denk ik, dat hij nog even wil snuffelen naar de geurtjes van de honden die hij tegenkwam.
En ook dat hij op nieuwe plekken gespannen is lijkt me niet abnormaal.
Op zich toch al erg knap dat hij de juiste keuzes maakte bij de set up en niet uitgevallen is.
Succes met de real life achtige set up, ik ben benieuwd
Het is als die hond er dan toevallig ook effectief nog eens is, ontploft hij ook wel direct.
en als je op afstand blijft als die hond er daadwerkelijk is?
Wat gebeurd er eigenlijk als hij zelf de route mag bepalen vanaf de huisdeur, wil hij dan altijd naar die plekjes waar hij ooit een hond tegenkwam?
Als hij de route mag kiezen (heb ik eens gedaan, was erg leuk) dan gaat hij altijd naar de wegen waar we nog nooit geweest zijn.
Na anderhalf uur ben ik hem toen wel terug naar huis beginnen sturen ;)
Als ik blijf staan ontploft hij ook, ik zou echt moeten omdraaien om een uitval te voorkomen. (Hij snapt natuurlijk wel, dat als ik stop er iets aan de hand is)
grappig dat hij altijd nieuwe wegen uizoekt als hij mag kiezen, hier wordt meestal een rondje stad gekozen of een andere bekende route.
Heel herkenbaar hoor, Diesel wilde in het begin ook steeds naar de zelfde plekken als hij zijn route bepaalde.
Ik heb dat steeds toegelaten tot hij uiteindelijk daar steeds meer ontspannen in werd.
Hier is dat vooral bij het uitlaatveldje achter, blijft ook nog steeds moeilijk maar valt daar veel minder uit dan vorig jaar.
Nieuwe gebieden dat is echt heel spannend al die geuren die daar zijn en al die info.
Heb wel eens gehad dat we over een pad van 500 meter dik een half uur gedaan hebben en toen was hij kapot van al die geuren en indrukken.
Zijn we maar weer naar huis gegaan.
Hier kiest yara ook een nieuwe weg (inmiddels wel weer vaak dezelfde ).
Ik denk dat het bij haar kwam doordat het park waar we veel kwamen dus echt veel te spannend voor haar was.
Nu gaat ze soms wel weer die kant op.
te spannend omdat daar teveel losse honden op haar afgestormd kwamen?
Ja helaas wel. Er teveel geuren van andere honden zelfs misschien.
Uiteraard is dit iets wat ik er zelf van maak, want ze kan het me niet vertellen haha.
Maar vooral doordat ze nu wel weer vaker het park in gaat en relaxter is denk ik dat.
Normaal liep ik met haar naar het park en mocht ze dan zelf de route bepalen. Sinds de BAT sessies mag ze dat al vanaf de poort en kiest ze er vaak voor om door woonwijken te wandelen en dan stukjes van groenstroken mee te pakken.
En dit terwijl er uit elke poort iets 'spannends' kan komen.
Had dus zelf nooit gedacht dat ze dit blijkbaar toch als prettiger ervaart.
Rare hond is het
Bedankt voor dit topic
Ik wil eigenlijk stiekem ook wel gaan batten, maar het is steeds zo ver weg.
Maar ik wist dus niet dat er een Nederlands talig boek kwam! Dit moet ik dus even goed in de gaten gaan houden want die wil ik wel erg graag hebben!
Vervelend hè! Ik moet er ook bijna een uur enkele reis voor rijden
Maar gelukkig is het maar 6x, dus heb het toch maar gedaan.
Het boek zit ik ook nog op te wachten, maar dat duurt erg lang.
Te mooi om niet te delen:
Na een nogal "saaie" BAT-sessie bij maandag, was ik gisteren avond naar de Lommelse Sahara getrokken om ze te laten zwemmen.
Het zag er allemaal heel verlaten uit en mijn honden hebben heerlijk gezwommen in het water, voor we verder gingen met de wandeling. Tot nu toe alleen scouts, joggers en fietsers tegen gekomen.
Toen kwamen we plots een heel enthousiaste Beagle en Springer Spaniel tegen kwamen. De Beagle hing aan een flexi lijn en de Springer Spaniel was los. Zij stonden iets opzij (bij een uitkijk toren) en wij liepen over het pad. De beagle begon uit te vallen aan de volle lengte van de flexi-leiband en de Springer Spaniel werd met veel moeite vast gegrepen.
Balto kijkt net zoals ik naar de honden en draait zijn kop weg en loopt gewoon door (aan een stevig tempo weliswaar). Jenna en ik dus snel achter hem aan. Als we dan uit het zicht zijn van de honden, komt hij naar mij toe en duwt zijn neus tegen mijn been en kijkt op naar mij met een blik: "goh spannend, dat was goed van mij he!"
Hij heeft als beloning nog een paar rondjes mogen zwemmen voor we naar de auto gingen :D :D
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?