Wat is nou écht de realiteit met een volwassen hond en pup

Hallo allemaal!

Ik heb hier alweer een hele tijd niet gepost maar hier ben ik weer met een vraag!

Een jaar geleden heb ik al de vraag gesteld of Bo er klaar voor was om een vriend(innetje) te krijgen. Toen gaven mensen positieve antwoorden. Inmiddels zijn we alweer een jaar verder, een jaar wijzer, een jaar rijker.. nouja, gewoon een jaar verder dus! Ik sta sinds kort vrijblijvend op de lijst bij een fokker voor een dwergschnauzer teefje. Het zijn twee nestjes die vlak na elkaar geboren zullen worden in mei en ze mogen dus mee naar huis in juli. Alle tijd om rustig over alles na te denken en te regelen, dus.

Maar nu dan de vraag, zoals de titel al doet vermoeden, hoe is de realiteit nu écht als je al een volwassen hond van 4 jaar hebt met een pup erbij?
Helpt Bo echt een beetje mee met opvoeden (en hoe moet ik dat dan voor me zien)? Ik snap natuurlijk dat hij het beestje niet "zit" en "blijf" gaat aanleren  
Zal de pup de "slechte" gewoontes overnemen van de oudere hond (zoals wild schudden met een speeltje als Bo een hond op tv ziet)?
Zal de pup bijvoorbeeld minder snel janken wanneer zij in de bench zit en ik even aan het douchen ben en Bo is ook beneden?

Graag de waarheid en niets dan de waarheid, ik wil weten waar ik me voor in laat  (of niet, natuurlijk!) hahaha

Bedankt alvast!

Ik volg even, hier binnenkort ook een pup erbij 

Hier neemt de pup niet alles over van udhai. Udhai gromt bijvoorbeeld heel hard als we een trek spelletje doen en o'die niet. 

We hebben bij o'die wel sneller de stap gezet om hem even alleen te laten ( korte periode) omdat udhai er bij is. We zetten dan een camera en vaak spelen ze dan even en dan slapen ze. 

of de oudere hond de pup opvoed denk ik wel een beetje maar je hebt toch die individuele karakters waardoor ze ook veel van elkaar verschillen

Ikke dan, Bams wordt binnenkort negen jaar, en ik heb een pup twee weken bij Bams gehad, en ja voor Bams  is dat wennen geweest, het aanvaarden dat er een andêre hond in huis is, ......de kleine zocht Bams op en was heel voorzichtig met haar, ze zocht ze op als ze wilde slapen, op gepaste afstand, kwam ook door mij, ik vertelde de pup, rustig , en de pup deed dat ook, af en toe pardoes liet ze zich bovenop Bams vallen, dan was ik er die het weer in goede banen leiden.....vele vertellen laat ze het maar uitzoeken , dat heb ik niet gedaan, slapen de nacht deden ze apart, Bams bij mij en voor de nacht de pup in de bench, op de dag mocht de kleine overal komen, ging ik even weg dan ging de pup in een ruimte waar die geen kwaad kon, niet beiden, altijd apart, het uitlaten.....een wandeling samen, de rest apart......een paar fotoos ? 

Mijn oudste hondje was 12 toen er een pup bij kwam. 

Black is nu 2.5, maar hij heeft niet echt gewoontes van Freggle over genomen.

Ze zijn allebei heel anders, met hun eigen eigenschappen.

Wat wel handig was, toen Black in de puberteit kwam, wou hij wel eens te ver weg lopen of niet komen als ik hem riep.

Freggle bleef gewoon bij me, dus dan ging ik Freggle belonen en gaf ik hem een koekje.

Dat zag Black natuurlijk vanuit de verte en dan hij er alsnog razendsnel aan.

Heel handig, want dan kon ik hem ook belonen voor het 'hier komen'.

Als ze even alleen zijn, zitten ze apart.

Niet omdat ze niet samen kunnen, maar omdat Black zich prettiger voelt in de bijkeuken en Freggle in de woonkamer.

Dat is vanzelf vanaf het begin zo gegroeid.

Het helpen opvoeden.

Dat heeft Freggle niet echt gedaan, die ging gewoon z'n eigen gang.

Maar je leest wel eens, dat een volwassen hond inderdaad meehelpt, maar op wat voor manier, dat weet ik ook niet.

Bams was ook heel voorzichtig met de kleine, maar ik begeleide in alles wat de pup deed bij Bams, werd het te wild dan maande ik de kleine, en echt ze had respect voor de grote beer, nimmer belaagde ze Bams en Bams deed niet vervelend of lelijk tegen de kleine.......

Je weet het pas als je pup er daadwerkelijk is.

Mijn vorige oudste hond was leuk met vreemde puppen, vriendelijk, speels. En mijn eigen nieuwe pup daar heeft ie de eerste twee weken letterlijk niet naar gekeken. 

Een makkelijke pup ? Ja denk het wel, heel zachtaardig en zeer vriendelijk en heel zacht van aard, Ogin, zo heet ze is bij de fokker, deze beaamde dat het een ontzettend beheerst hondje is en zachtaardig, maar zeker ondeugend is......straks komt ze weer terug bij ons, Bams en mij, en...........dan ben ik benieuwd hoe ze dan is.....gelijk al vanaf zeven en een halve week dat ze bij me was, O,n makkelijke pup, geen bezwaar om alleen te slapen, of de nacht in de bench, de nacht in de bench deed ik voor veiligheid, op de dag mocht ze haar eigen plekje uitkiezen, een zeer tevreden pup.

Wat trouwens wel leuk is... Black en Freggle kunnen hele tijden samen buiten in de tuin/weiland rondscharrelen.

Dan lopen ze samen op, snuffelen overal en plassen op dezelfde plekken.

Dat vinden ze echt leuk om dat samen te doen.

.....geef je pup de ruimte.....dan heb je een tevreden pup.

Hier is het wel een droom. Die twee konden het vanaf begin af aan heel goed vinden en delen alles samen 

Willemijn, bedankt voor je uitgebreide en eerlijke verhaal. En ook de prachtige foto's van Bamse en Ogin! Ik heb meegekregen dat je een gebroken bekken hebt (toch?) en dat Ogin nu bij de fokker is. Wat zal je blij zijn als ze er weer is. Hoop dat ik net zo'n lief en braaf meisje tref als Ogin is :D

Sylvia, Wendy en het baasje van Max, Udhai en O'die (sorry, weet je naam niet!) - jullie ook bedankt voor de antwoorden. Ik begrijp dat het dus ook aan de pup zelf uiteraard ligt en dat het in principe niet zo is dat ze alle "slechte" (dat is relatief natuurlijk) eigenschappen van Bo zal overnemen. Dat is natuurlijk bij broertjes/zusjes binnen een gezin ook niet zo, maar bij honden zou dat in principe anders kunnen zijn. Bo heeft al eerder met een hondje samen gewoond voor een half jaar, een heel slecht opgevoedde Chihuahua van de vrouw des huizes, en daar ging hij eigenlijk heel goed mee om. Ze beet/hing constant in zijn baard/oren en ik probeerde dat als ik thuis was in goede banen te leiden maar ja, wanneer ik van huis was, vond de vrouw des huizes het allemaal wel meevallen en liet ze samen begaan. Dat is ook een van de redenen dat ik Bo en een pup samen wel aandurf, hij vind het dus niet "erg" als er eens in zijn oor gebeten wordt (al zal ik er zelf echt een stuk strenger op toezien dat dit niet gebeurd maar je kan helaas niet alles voorkomen) :D

Ik geniet wel van de foto's van alle hondjes zo samen... Lief!

De pup kan gedrag overnemen. Maar dat is niet altijd zo. Als je huidige hond blaft bii de deurbel kan het bv zijn dat je pup dat gaat overnemen. Maar je kan ook je pup er van begin af aan op trainen dus veel hangt ook van jouw af. Ik heb het geluk dat udhai geen slecht gedrag vertoonde dus o'die kon geen slecht gedrag overnemen

ps ik heet talia 

Mijn moeder (woon nog thuis, huis is in aanbouw - woehoe!) vraagt zich het volgende af. Ik quote:

"Ik vond het best lastig om Bo (te helpen) opvoeden. Gaat dat bij een tweede, en nu er al eentje in huis is, makkelijker?"

Bo was/is onze eerste hond dus alles was nieuw. We hebben hulp gehad voor een GT en ook privé puppyles naast de gewone puppyles die we hebben gehad.

Vanuit mijn ervaring? Heel simpel: nee. Het gaat niet makkelijker. Wij hebben hier dochter erbij gekregen. Qua karakter een héél ander hondje dan moeder. Het is net alsof ik het wiel weer opnieuw uit moet vinden.

Evy helpt in zekere zin wel mee met de opvoeding wat betreft de bijtrem, maar voor de rest was het onze taak. Daarnaast vond Eef alle dingen die de puppy deed toch ook wel erg leuk om ook (weer) te gaan doen, zoals op schoenen knagen...

Je zult er nog steeds 's nachts uit moeten zoals bij de vorige pup. Hij zal alles van jou moeten leren. In het gunstigste geval helpt Bo hier en daar een beetje mee, maar ga daar maar niet vanuit. Wat bij Bo werkte als pup, hoeft bij de nieuwe helemaal niet het geval te zijn.

Dus eh... tja. ;) Klinkt misschien allemaal negatief en ik wil je niet van je roze wolk af duwen. Twee honden is fantastisch en ik zou het zo weer doen, maar het kost veel tijd, moeite en vooral energie. Ik liep op mijn tandvlees. 8 weken lang een nest in huis en tóén nog eens een pup opvoeden.

Maar als je dit dan ziet.... dan weet ik waar ik het allemaal voor doe.

" Vanuit mijn ervaring? Heel simpel: nee. Het gaat niet makkelijker. Wij hebben hier dochter erbij gekregen. Qua karakter een héél ander hondje dan moeder. Het is net alsof ik het wiel weer opnieuw uit moet vinden.
Evy helpt in zekere zin wel mee met de opvoeding wat betreft de bijtrem, maar voor de rest was het onze taak. Daarnaast vond Eef alle dingen die de puppy deed toch ook wel erg leuk om ook (weer) te gaan doen, zoals op schoenen knagen...
Je zult er nog steeds 's nachts uit moeten zoals bij de vorige pup. Hij zal alles van jou moeten leren. In het gunstigste geval helpt Bo hier en daar een beetje mee, maar ga daar maar niet vanuit. Wat bij Bo werkte als pup, hoeft bij de nieuwe helemaal niet het geval te zijn.
 
Dus eh... tja. Klinkt misschien allemaal negatief en ik wil je niet van je roze wolk af duwen. Twee honden is fantastisch en ik zou het zo weer doen, maar het kost veel tijd, moeite en vooral energie. Ik liep op mijn tandvlees. 8 weken lang een nest in huis en tóén nog eens een pup opvoeden.
Maar als je dit dan ziet.... dan weet ik waar ik het allemaal voor doe.
  "

Het Gouden Duo & Baasje

 Wat een heerlijke foto!!  Vond Evy vanaf het begin al een prachtige dame en nu met haar dochter erbij.. wauw!

Maar nee, je helpt me zeker niet van mijn roze wolk. De waarheid kan soms ook niet leuk zijn (of minder leuk). Bo is/was vrij pittig, hij heeft echt een eigen wil en heeft niet altijd zin om te luisteren........ schnauzer he  Mocht het hele feestje doorgaan (dat is nog niet 100% zeker) dan ga ik hem zeker vragen of hij een wat mildere qua karakter wil uitkiezen.

Gelukkig hoefde ik er bij Bo niet 's nachts uit, hopelijk de volgende ronde dus ook niet

De eerste maanden vond ik wel heel vermoeiend, hoor.

Daarna eigenlijk niet meer dan met 1 hond.

Maar de pup moet je zindelijk maken, leren dat die de oudere hond niet mag storen als die slaapt.

En de oudste hond heeft ook nog z'n aandacht nodig en wandelingen zonder de pup.

Dus ik was er heel druk mee.

Maar dat was alleen de eerste tijd, eenmaal de puppentijd voorbij vond ik het super leuk om 2 honden te hebben.

Het kan alle kanten op.

Ik begon met chevy... die was 3,5 toen kia kwam...

Die hebben/hadden niets met elkaar.

Toen kia 2 was en chevy 5.5 kwam monza.

Chevy hielp mee met monza. Gaf aan als monza moest plassen. Liet hem niet alleen. Als ie bang was mocht ie schuilen.

En nu lada.

En monza helpt haar. Handig zou je denken... niet...

Lada is bang voor andere hond? Nee ze hoeft niet te schuilen je pakt gewoon die andere hond..  

Lada wil niet in de bench mooi dan trekt monza de bench wel even kapot...

Dus het kan alle kanten op.

Maar een hond neem je voor jezelf.en als ze het super kunnen vinden dan heb je mazzel. 

 Elke hond is anders, en dus is ook ieders realiteit anders. Wat in ons gezin gebeurd is, zal in 't jouwe ongetwijfeld anders lopen.

M.a.w. je weet het pas, als het zover is 

Onze oudste hond heeft een zeer bepalend karakter. Dus die ging zich echt bemoeien met de pup. Ze ging zelfs situaties in scene zetten om dan de pup te leren wat zij van de pup verlangde, hahaha! Van een bazige oudere zus gesproken!  

Maar net zo goed vertaalde die bepalende karaktertrek zich in bezorgdheid en bescherming. Zo was de pup in 't begin bang van water. Als we dan een riviertje moesten oversteken en de puppy durfde niet, dan ging de oudste hond zich om de kleine bekommeren en deed ze voor hoe het moest (voetje op die ene steen, dan sprongetje naar de volgende steen, dan naar de oever). Dat deed ze dan opnieuw en opnieuw tot het kleintje haar durfde volgen. Prachtig om zien! En zo zijn er vele voorbeelden.

Hierdoor heeft onze tweede hond een zorgeloos karakter gekregen, want er was altijd grote zus die het wel zou oplossen.

Waar onze oudste hond behoedzaam, onderzoekend en alert is, is onze tweede hond onbekommerd, onbezorgd en stapt die al fluitend door het leven. 

Hier heeft de oudste hond dus heel veel invloed gehad op de karaktervorming van de jongste, maar dus niet in die zin dat de jongste een kopie is geworden van de oudste, integendeel. De oudste heeft gezorgd voor een stevige basis waarop de jongste heeft kunnen bouwen.

"  Elke hond is anders, en dus is ook ieders realiteit anders. Wat in ons gezin gebeurd is, zal in 't jouwe ongetwijfeld anders lopen.
M.a.w. je weet het pas, als het zover is 
 
Onze oudste hond heeft een zeer bepalend karakter. Dus die ging zich echt bemoeien met de pup. Ze ging zelfs situaties in scene zetten om dan de pup te leren wat zij van de pup verlangde, hahaha! Van een bazige oudere zus gesproken!  
Maar net zo goed vertaalde die bepalende karaktertrek zich in bezorgdheid en bescherming. Zo was de pup in 't begin bang van water. Als we dan een riviertje moesten oversteken en de puppy durfde niet, dan ging de oudste hond zich om de kleine bekommeren en deed ze voor hoe het moest (voetje op die ene steen, dan sprongetje naar de volgende steen, dan naar de oever). Dat deed ze dan opnieuw en opnieuw tot het kleintje haar durfde volgen. Prachtig om zien! En zo zijn er vele voorbeelden.
Hierdoor heeft onze tweede hond een zorgeloos karakter gekregen, want er was altijd grote zus die het wel zou oplossen.
Waar onze oudste hond behoedzaam, onderzoekend en alert is, is onze tweede hond onbekommerd, onbezorgd en stapt die al fluitend door het leven. 
 
Hier heeft de oudste hond dus heel veel invloed gehad op de karaktervorming van de jongste, maar dus niet in die zin dat de jongste een kopie is geworden van de oudste, integendeel. De oudste heeft gezorgd voor een stevige basis waarop de jongste heeft kunnen bouwen. "

Alaska's Finest!

Wauw wat gaaf zeg! Echt een gouden duo dus, lijkt me prachtig om mee te maken.

Sommige dingen waren wel makkelijker omdat ik iets meer wist. Bv zindelijk worden heb ik me niet zo druk over gemaakt. Dat is zover als het zover is. Andere dingen waren lastiger. 

Bijn beide tweede honden waren wat "bewerkelijker" dan de goedzak eerste. Met de cattledog had dat geen verrassing moeten zijn, maar de tweede whippet was lang zo makkelijk niet als de eerste. 

het verschilt ook per hond.
ik heb een duitse herder gehad en die kon heel goed helpen.
ze hoefde alleen maar te kijken en dat was al genoeg.
ik had een klein hondje die nogal fel was,maar ging ze te ver dan klemde ze haar tussen haar poten en liet pas los als ze niet meer gromde.
dan was het weer een tijd over.
het leek heel erg,maar er was niks aan de hand.
toen ze overleed had ik een witte herder toen 2 jaar,die helemaal van de rel was.
vloog buiten alle honden aan,wist zich geen raad meer.
heb er een kruising herder bij genomen,maar zii heeft het niet in zich.de witte bedoel ik.
ze kon haar wel eens op haar kop geven als niet luisterde maar dat maakte niet veel indruk.de kruising is er ook niet meer,had heel erge epilepsie.
heb er een witte herder bij genomen,maar ze vond het eerst maar niks.
later ging ze haar wel beschermen buiten.
maar de pup zocht haar steeds op om bij te liggen maar dat wil ze niet,nog steeds niet.
ze pikt ook veel te veel van de kleine,dus moet ik er wat van zeggen als ze weer in haar hangt want zelf doet ze het niet.
ze is bijna 10 en de kleine 9 maanden.
die pikt dus wel dingen op van de oude hond.
bv blaffen als de bel gaat,deed ze eerst niet nu wel.
de goede dingen doet ze dus niet echt na.
maar dat gaat steeds beter.
het is dus heel verschillend per hond.
ze slapen wel allebei beneden en dat gaat heel goed.
het is wel een hele makkelijke pup,nog nooit zo'n makkelijke gehad.
dat scheelt ook wel.

Hier 3 volwassen honden en steeds wisselde pups voor enkele weken. Honden zijn 11 maanden, 2 en 6. Pups zijn allemaal 7/8 weken en komen meestal met meer en gaan dan een voor een weer weg. Ik merk dat het super afhankelijk is van de hond en de pup. Mijn hond van 10 maanden is super met pups, maar wek echt spelen ect. Mijn hond van 2 moet er niks van hebben, is nieuwsgierig maar vind het veel te spannend en mijn 6 jaar oude hond is echt een prima rolmodel, die leert pups ook dingen door grenzen te geven en er bewust mee om te gaan. Ook per pup verschilt het weer. De ene hond heeft liever een kalmer afwachtend pupje en die laat dan meteen heel veel toe van zon typje, terwijl de ander echt drukke pups ook prima vind en hierin niet begrenst. Het is zo moeijlijk te voorspellen hoe een honddat gaat doen. Maar hier komt het elke keer weer 'goed'. Na een paar dagen kent de pup de regels, hebben de volwassen honden hun plekje weer gevonden en is de rust weedergekeerd...

Oh en even praktisch, het is hard werken... Neem de pups zo veel mogelijk mee, en laat ze direct vanaf dag 1 alleen. Anders is het niet te doen. Heb een kar en draagzak en dat is fijn. Dan kunnen de pups mee het bos in met de rest en kan ik toch een flink stuk lopen door ze af en toe in de draagzak te doen. Scheelt veel tijd!

" Willemijn, bedankt voor je uitgebreide en eerlijke verhaal. En ook de prachtige foto's van Bamse en Ogin! Ik heb meegekregen dat je een gebroken bekken hebt (toch?) en dat Ogin nu bij de fokker is. Wat zal je blij zijn als ze er weer is. Hoop dat ik net zo'n lief en braaf meisje tref als Ogin is
 
Sylvia, Wendy en het baasje van Max, Udhai en O'die (sorry, weet je naam niet!) - jullie ook bedankt voor de antwoorden. Ik begrijp dat het dus ook aan de pup zelf uiteraard ligt en dat het in principe niet zo is dat ze alle "slechte" (dat is relatief natuurlijk) eigenschappen van Bo zal overnemen. Dat is natuurlijk bij broertjes/zusjes binnen een gezin ook niet zo, maar bij honden zou dat in principe anders kunnen zijn. Bo heeft al eerder met een hondje samen gewoond voor een half jaar, een heel slecht opgevoedde Chihuahua van de vrouw des huizes, en daar ging hij eigenlijk heel goed mee om. Ze beet/hing constant in zijn baard/oren en ik probeerde dat als ik thuis was in goede banen te leiden maar ja, wanneer ik van huis was, vond de vrouw des huizes het allemaal wel meevallen en liet ze samen begaan. Dat is ook een van de redenen dat ik Bo en een pup samen wel aandurf, hij vind het dus niet "erg" als er eens in zijn oor gebeten wordt (al zal ik er zelf echt een stuk strenger op toezien dat dit niet gebeurd maar je kan helaas niet alles voorkomen) "

Silla & Bo

 Vele vertellen je, laat ze het maar zelf uitzoeken, dat heb ik vanaf dag een niet gedaan, veronderstel dat je een felle pup heeft, en er dan pas later er achter komt dat de twee wel heel ver gaan, je weet het niet, vandaar dat ik van dag een dat direct in goede banen leidde, resultaat een pup die rustig was bij Bams, en bij druk doen mij opzocht, en Bams is een lieverd, maar van zich afbijten daar heb ik niet op gewacht........toch is het aftasten als je een pup in huis hebt, eerste dagen kijken ze de kat uit de boom en daarna zijn ze wat eigen, iedereen zal een ander verhaal hebben. Maar ik heb een bijzondere Bams maar dat had ik dus ook al met Ogin, een bijzondere pup.

En als ze terug is, dat zal gauw gebeuren is ze de vijf maanden al voorbij, ook ik zal je vertellen hoe dat dan gaat, een bol wol , straks een berinnetje.....ze wordt opgevoed met volwassen honden daar, en ik heb iedere dag contact met de dokker, ze wordt geroemd om haar zachtaardige karakter, hoop dat dat zo blijft.

Tja.. hier inmiddels een hond van 5.5 jaar en een jonge hond van 7 maanden. Ze zijn stapelgek op elkaar, maar de eerste week moest dit wel goed begeleid en in de gaten gehouden worden. Vooral ook dat de pup genoeg rust etc krijgt. Wij hadden het geluk dat ze stapelgek op elkaar zijn, en de oudere hond corrigeert de jongere nog steeds regelmatig.
Nu begint het eigenlijk pas echt leuk te worden, want de meest intensieve periode is voorbij qua zindelijk maken enz.