Waarom heb je een hond genomen?

Waarom hebben jullie een hond genomen, en waarom juist die hond die jullie hebben?

Voor het kameraadschap dat je alleen maar krijgt van een hond! Een trouwere vriend is er niet.

Momenteel niet in het bezit en wij wachten op 'n pup.. Maar we gaan nu voor een hond als verlengstuk van ons gezin, trouwe maat, vriend, maar ook om mee te kunnen trainen en de hond een zo mooi mogelijk leven te geven en hem de kansen te bieden om te doen wat er in zijn mars zit..

 Wanneer worden ze geboren?

Mijn eerste hond ooit kreeg ik op mijn 4e... Ik had toen al maandenlang lopen zeuren om een hondje, en had met mijn moeder de deal gesloten dat als ik zou stoppen met melk drinken uit een flesje ik een hondje zou krijgen. Iedere avond voor het slapengaan zei ik: "ik wil nu wel heel graag een flesje, maar ik wil nog liever een hondje...". En zo heb ik uiteindelijk mijn eerste hondje Macy gekregen.
Mijn liefde voor dieren zat er al vroeg in, ik zou mij ook geen leven zonder honden kunnen voorstellen en gelukkig dacht mijn moeder hier mijn leven lang precies hetzelfde over (toen ze eenmaal had geregeld dat er wel oppas was voor onder werktijden natuurlijk ).

Wat betreft mijn huidige meiden en waarom ik juist hen wilde hebben...
Abby (blue merle Sheltie) is eigenlijk door de fokker voor ons uitgekozen. Wij hebben verteld wat wij zochten in een pup zo en maakte zij de match met Abby en ons. Een match made in heaven, want ze paste en past nog altijd echt geweldig bij ons. Ze is alles wat we zochten in een Sheltie dus zijn erg blij dat we haar uiteindelijk in onze familie hebben mogen opnemen.
Eevee (driekleur Sheltie) is een teef uit Abby's tweede nest. Het plan was al vanaf het begin om een driekleur teef, liefst uit het tweede nest aan te houden. Eerste nest zat geen driekleur teef in dus dat was makkelijk, tweede nest had twee driekleur teven maar een overleed kort na de geboorte. Echter was kleur natuurlijk niet het enige doorslaggevende waarom we voor haar gingen. We hebben ook al haar nestgenootjes overwogen, maar Eevee paste al vanaf dag 1 zo goed bij ons. Zelfs onze Chihuahua Ashley, die destijds de roedelleider was en een lastige als het op andere honden aankwam, was gek op haar en koos Eevee al met 2wkn uit het nest uit om mee te spelen. Zij paste dus gewoon overduidelijk het beste bij ons, en feit dat zij sinds deze zomer ook officieel mijn hulphond is bevestigd dit alleen maar meer.
Elphaba (powderpuff Chinese Naakthond) voldeed eigenlijk niet aan onze eisen, wij zochten namelijk een hairless teefje. Maar haar fokker fokt maar heel af en toe, en ik wilde ook perse een pup uit die lijnen. Er was geen hairless teefje beschikbaar, maar wel Elphie en de fokker wilde erg graag dat zij bij ons terecht zou komen. We zijn wezen kijken bij het nest en hoewel we al verliefd waren op haar foto's, waren we na dat bezoekje echt helemaal verkocht. Gezondheid, karakter e.d. vonden wij dan toch belangrijker dan de variëteit uiteindelijk, dus zodoende zijn we voor onze Elphaba gegaan. Waarom we ineens voor een ander ras zijn gegaan is omdat we een kleiner ras voor erbij zochten, en ik even klaar was met de Sheltie na de epilepsie diagnose bij Abby. Ik wilde even een frisse start, weer iets anders en heb nog zoveel rassen die ik ooit zou willen hebben dat we besloten voor een van die rassen te gaan. Ik heb me ruim een jaar lang verdiept in het ras voor ik op de wachtlijst bij een fokker ben gaan staan, en gelukkig was het bij haar eerste nest dus al gelijk raak met Elphie.
Glacee (hairless Chinese Naakthond) kwam bij ons als socialisatie-puppy. Zij is de halfzus van Elphaba en samen met haar nestbroer kwam ze voor wat extra socialisatie vanuit haar fokker bij ons terecht. We hadden al gelijk een erg grote klik met haar en toen na een week de fokker ons meldde dat er pupkopers zich hadden gemeld konden we haar eigenlijk niet meer laten gaan. Gelukkig zag haar fokker dit ook en stelde deze voor dat omdat Glacee het zo goed deed in onze roedel, wij haar ook mochten houden. En zo kwam er heel onverwachts en ongepland een extra hondje in onze roedel. En kreeg Elphaba eindelijk een maatje die op dezelfde gekke manier met haar kan spelen!

Eigenlijk, sowieso, omdat ik zonder honden niet compleet ben.

Maar de honden die ik nu heb, heb ik ook, omdat ze dringend op zoek waren naar een gouden mand.

En die hebben ze gevonden.

En ik ben blij dat ik hen heb gevonden.

We maken elkaar blij en gelukkig.

 Vandaag! En we zitten erbij! 

 Gefeliciteerd!

Een hond is een maatje in goede en slechte tijden. Ik heb zoveel geweldige dingen meegemaakt met mijn hondjes! Wat een hond bijzonder maakt? Dit:

Kelly is gekozen door mijn ouders. Zij kwam uit een boerderijnestje en mijn ouders hadden nog geen ervaring met honden. Gelukkig is Kelly een fantastische (en gezonde) hond! Met haar kan ik lezen en schrijven, ze is echt mijn vriendinnetje 

Toen ik halverwege dit jaar een eigen hond mocht aanschaffen van mijn ouders, ging ik op zoek naar een goede fokker die fokt met stamboom. Gelukkig vond ik die via een andere lieve fokker. Lynn was een pup uit een nest van 9 (5 teefjes, 4 reuen) en zij heeft mij gekozen: tijdens het keuzemoment kroop zij bij mij op schoot en toen ik de andere pup die ik kon kiezen op schoot nam, kroop Lynn weer terug op mijn schoot. De keuze was toen snel gemaakt  Ik ben zo blij met mijn lieve, energieke en vrolijke dame!

 Dat is goed nieuws! Gefeliciteerd! 

Mijn ouders hadden vroeger een boxer.
Deze boxer werd als waakhond gehouden maar moest weg dus mijn pa wilde de boxer wel.
Mijn pa is geen dierenvriend hij ziet ze als verlengstuk van zijn eigen agressie.
Vraag me niet waarom dat weet ik ook niet.

Maar goed die boxer.
Na een paar weken was mijn pa het zat hem uit te laten dus dat moest ik doen.
Ik leerde de hond een balletje terug brengen in plaats van bijten en grommen op commando.

Ik kreeg een heuse band met de hond.
Als ik boos was dan maakte de hond me rustig.
Als ik verdriet had kwam de hond me troosten.
Als ik blij was was hij ook blij.
Vroeg ik een kusje kreeg ik een lik over mijn neus.
Toen wist ik al dat als ik later uit huis zou zijn ik een hond zou nemen.

Mijn eerste hond toen ik uit huis ging was een 16 jaar oude Bordeaux dog.
Deze hond was van mijn opa maar die overleed.
De hond is 18 geworden.
Het was zoals ik verwachtte een echt maatje.

Mijn 2e hond was een hond uit het asiel.
Deze was er geplaatste omdat de baasjes een pup hadden en deze hond niet met pups overweg kon.
Het hondje was al 17 jaar.
Ik heb hem nog 1,5 jaar extra kunnen geven.

Onze 3e hond is onze huidige hond.
Kittana.
Zij komt ook uit het asiel.
We hebben haar nu net een weekje.
Zij is 5 en we hebben bewust voor een jongere hond gekozen nu.
Afscheid nemen hebben we al 2 keer te snel moeten doen.
We hopen dat kittana ook zo oud als onze eerste 2 honden mag worden.

Ik zal waarschijnlijk nooit goed kunnen uitleggen waarom er altijd een hond zal zijn.
het hoort gewoon bij me.

Dan je 2e vraag waarom deze hond.
De eerste zou ingeslapen worden.
Dat kon ik niet laten gebeuren.
De tweede had nauwelijks kans op die leeftijd en zat serieus weg te kwijnen terwijl het een pracht diertje was.
En deze hond geen flauw idee waarom we haar kozen.
Het was gewoon een gevoel.

Ik vind het mooie leeftijden die 2 honden.

Vooral die Bordeaux dog, want die worden met geluk net 8.

Tel er maar 10 jaar bij op.
De hond was kern gezond.
en had een pracht karakter.

Mijn moeder en ik hebben elk onze eigen hond sinds 3,5 (en 2,5) jaar geleden. Dat zijn nu Kaleb (van mijn moeder) en Ziva (van mij). Voor deze honden hebben we altijd new foundlanders gehad, maar ndat we onze laatste Newfy moesten laten inslapen wegen ernstige HD en ED mochten we eigenlijk geen nieuwe hond meer in huis. Dit omdat mijn vader het vervelend vond dat wij dan weer afscheid van de honden moesten nemen en de honden die we eerst hadden gehad eigenlijk allemaal niet echt gezond waren (terwijl ze wel een stamboom hadden). 

Toen ik een keer met mijn ouders in Engeland waren en we een Boer met zijn jonge Border Collie tegen kwamen, had mijn vader gezegd: "Als we ooit toch weer aan een hond beginnen vind ik zo'n soort ras wel leuk, echt op de baas gericht."

Op deze manier zijn mijn moeder en ik ons eigenlijk enorm gaan verdiepen in het ras en andere herdersoorten. Hoewel ik graag een Duitse Herder had gehad zou die echt niet in huis komen bij ons. Uiteindelijk werd het dus een Border Collie, met de voorwaarden die mijn vader had gesteld: 
- mag niet te veel geld kosten
- geen stamboom
- gezond
- geen pup

Op die manier zijn we op een jonge herplaatser uitgekomen via marktplaats waar Kaleb met 7 maanden oud op stond. Hoewel er geen foto bij stond en de foto die we toegestuurd kregen een hele slechte was, was mijn moeder al verliefd op hem. 

Nu kan ik de rest van Kalebs verhaal wel uitschrijven maar dan hebben we echt een boekwerk haha

Met Kaleb waren mijn moeder en ik al snel begonnen met schapen drijven, maar hij luisterde beter naar mijn moeder. We hebben toen in overleg met de trainster besloten dat mijn moeder verder zou trainen met hem na een paar maanden dat ik hem trainde. Op dat moment zat ik niet super goed in mijn vel en uiteindelijk heeft mijn vader mij gezegd dat ik een eigen hond mocht hebben als ik zelf ervoor zou betalen en onder dezelfde voorwaarden als eerst. 

Ik heb toen veel rondgekeken op marktplaats, veel gebeld met fokkers etc. Uiteindelijk mocht ik wel voor een pup gaan. Toen kwam ik Ziva tegen op marktplaats

deze foto: 

Op dat moment moest ik nog terug horen van wat andere mensen die ik had benadert, maar daar had ik toen toch geen goed gevoel bij en elke keer als ik de foto zag werd ik meer en meer zeker ervan dat die pup (Ziva dus) voor mij de juiste pup was.

Wij zijn toen naar de fokker gereden, ik, mijn moeder en een vriendin van mij. En eigenlijk alles klonk verantwoordelijk bij deze fokker. Wilde eenmaal een nestje, had verschillende testen gedaan en heeft ook naar de bouw en karakter gekeken om als vader te kiezen. En we hebben Ziva die dag mee naar huis genomen. 

Onze schatjes 

Mijn moeder en ik hebben elk onze eigen hond sinds 3,5 (en 2,5) jaar geleden. Dat zijn nu Kaleb (van mijn moeder) en Ziva (van mij). Voor deze honden hebben we altijd new foundlanders gehad, maar ndat we onze laatste Newfy moesten laten inslapen wegen ernstige HD en ED mochten we eigenlijk geen nieuwe hond meer in huis. Dit omdat mijn vader het vervelend vond dat wij dan weer afscheid van de honden moesten nemen en de honden die we eerst hadden gehad eigenlijk allemaal niet echt gezond waren (terwijl ze wel een stamboom hadden). 

Toen ik een keer met mijn ouders in Engeland waren en we een Boer met zijn jonge Border Collie tegen kwamen, had mijn vader gezegd: "Als we ooit toch weer aan een hond beginnen vind ik zo'n soort ras wel leuk, echt op de baas gericht."

Op deze manier zijn mijn moeder en ik ons eigenlijk enorm gaan verdiepen in het ras en andere herdersoorten. Hoewel ik graag een Duitse Herder had gehad zou die echt niet in huis komen bij ons. Uiteindelijk werd het dus een Border Collie, met de voorwaarden die mijn vader had gesteld: 
- mag niet te veel geld kosten
- geen stamboom
- gezond
- geen pup

Op die manier zijn we op een jonge herplaatser uitgekomen via marktplaats waar Kaleb met 7 maanden oud op stond. Hoewel er geen foto bij stond en de foto die we toegestuurd kregen een hele slechte was, was mijn moeder al verliefd op hem. 

Nu kan ik de rest van Kalebs verhaal wel uitschrijven maar dan hebben we echt een boekwerk haha

Met Kaleb waren mijn moeder en ik al snel begonnen met schapen drijven, maar hij luisterde beter naar mijn moeder. We hebben toen in overleg met de trainster besloten dat mijn moeder verder zou trainen met hem na een paar maanden dat ik hem trainde. Op dat moment zat ik niet super goed in mijn vel en uiteindelijk heeft mijn vader mij gezegd dat ik een eigen hond mocht hebben als ik zelf ervoor zou betalen en onder dezelfde voorwaarden als eerst. 

Ik heb toen veel rondgekeken op marktplaats, veel gebeld met fokkers etc. Uiteindelijk mocht ik wel voor een pup gaan. Toen kwam ik Ziva tegen op marktplaats

deze foto: 

Op dat moment moest ik nog terug horen van wat andere mensen die ik had benadert, maar daar had ik toen toch geen goed gevoel bij en elke keer als ik de foto zag werd ik meer en meer zeker ervan dat die pup (Ziva dus) voor mij de juiste pup was.

Wij zijn toen naar de fokker gereden, ik, mijn moeder en een vriendin van mij. En eigenlijk alles klonk verantwoordelijk bij deze fokker. Wilde eenmaal een nestje, had verschillende testen gedaan en heeft ook naar de bouw en karakter gekeken om als vader te kiezen. En we hebben Ziva die dag mee naar huis genomen. 

Onze schatjes 

Een leven zonder hond is voor mij niet denkbaar.je geeft liefde,en je die liefde1oooooooooooooox terug  wat voor hond het ook is!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Hein.

Zonder honden leef ik niet echt

Eigenlijk was ik altijd meer een katten mens dacht ik. Wij hadden thuis altijd katten en ik was zelfs soms een beetje bang van honden (vooral grote). Toen ik het huis uit ging had ik zelf ook katten.

Maar toen we eenmaal door omstandigheden een hondje hadden vond ik dat toch ook wel heel erg leuk. Mijn angst voor honden is niet helemaal weg, echt grote honden ontwijk ik een beetje of ik moet ze kennen.

Toen ons hondje overleed vond ik het eerst wel lekker makkelijk, maar later toch wel erg stil in huis. En toen ik minder ging werken was dat een mooi moment om weer aan een hondje te beginnen.

Toen we Bacchus net hadden werd ik ziek en dacht ik even waar zijn we aan begonnen....Ik heb drie kwart jaar Bacchus niet zelf uit kunnen laten, maar gelukkig kan ik het sinds een paar maanden weer lekker zelf doen. Achteraf was het zo fijn om toen een hond ik huis te hebben, lekker iemand om mee te kletsen en te knuffelen. Ik zou hem niet meer willen missen.

En waarom Bacchus......we zochten een jonge hond, ras of geslacht maakte niet zo veel uit. Via via kwamen we bij deze stichting uit en pikte toen Bacchus van een foto uit. Toen we hem in het echie zagen waren we gelijk verkocht. Het is zo een schatje.

Ik ben nog steeds gek op katten, maar honden vind ik misschien nog wel wat leuker dat katten.

Ik wilde een eigen hond, zodat ik leuke dingen met hem/haar kon ondernemen. De wereld samen met de hond kon ontdekken. Ik wilde altijd katten, omdat je dan vrijer zou zijn. Maar met mijn honden ben ik compleet.


Mijn eerste eigen hond was Odi. Ik heb hem geadopteerd omdat ik meteen een klik met hem voelde. Al vanaf dat ik die ruimte van 30 honden binnenstapte, ging mijn aandacht meteen naar hem.


Aiden kwam omdat zijn ras goed aansloot bij Odi. Odi was fan van wolfhonden, ik ook. Aiden's karakter paste perfect bij Odi, hoe moeilijk ik Aiden soms ook vind. Ze waren voor elkaar gemaakt.


Wil naast Aiden zeker nog een tweede wolfhond, als ik en Aiden er klaar voor zijn. Waarom de wolfhond? Ik houd van het karakter en voor mij zijn het echt gouden hondjes.

 Dank je wel!

"  Dat is goed nieuws! Gefeliciteerd!  "

Iris, Kelly en Lynn

 Dank je!

Ik wilde heel graag een hond. Was al jaren aan het zeuren. Toen mijn beste vriendin een hond kreeg, ging ik nog meer zeuren. Ik wilde gewoon lekker wandelen, knuffelen en echt iets doen met de hond.  Ik had sowieso altijd al iets meer met dieren dan mensen.

Op Valentijn dag 2005 zagen we ij de krant een advertentie staan van een Parson fokker. Ik zei 'kijk mam dat is het ras dat jij wilt'. Mijn moeder keek en zijn toen vervolgens op hun site gaan kijken. Raar genoeg was het dus een aangesloten fokker, maar het ras was zo onbekend toen der tijd dat ze een advertentie hadden geplaats. Omdat er nog pups over waren. Mijn moeder gaf toe en we gingen kijken op Valentijns dag!

En tja als je dan zo n pup ziet ben je verkocht. Wij kozen toen voor Ziko. Ziko was echt een enorme lieverd voor mens en kleine dieren. Andere honden daar moest hij maar weinig van weten en daarbij was hij meer mijn moeders hond. 

Toen hij vroegtijdig op 8 jarige leeftijd overleed, begon het na een half jaar te kriebelen. Ik misde echt wandelen, het thuiskomen en dat iemand je altijd blij begroete. Ik misde gewoon echt een familielis. Mijn moeder had zelf al gekeken en we hadden al een pup toegewezen gekregen maar deze leek veel te veel op Ziko. Dat wilde we echt niet. 

Toen ben ik gaan zoeken en kwam uit bij de fokster van Maylo. Alleen waren wij 7de op de wachtlijst en er werden maar 5 pups verwacht. Op een of andere manier werden we uiteindelijk 2de op de wachtlijst en hadden we ook 2de keus. Toen Maylo werd geboren wisten we al dat het hem werd en tja hij is het ook geworden.

Maylo is alles wat ik nodig heb in een hond. Enorm lief voor mensen, tis echt een knuffelkont. Actief en ook echt actief, alles wat rolt en gegooid kan worden is leuk. Sociaal, waar Ziko niet sociaal was tegenover honden, kent iedereen hier in de buurt Maylo. Lekker eigenwijs maar wel baasgericht. Ja het is echt mijn hond en ik wil uiteindelijk het uitbreiden naar een 2de Parson. Alleen mijn moeder is het daar nog niet mee eens....die wilt liever een ander ras. Ze vind de Parson toch te pittig en wilt liever een milder ras en heeft der oog op de Grand Griffin Vendéen Basset laten vallen. Alleen zijn dit dus niet de meest actieve honden en ook nog eens eigenwijzer dan de Parson.

Ik ben opgegroeid met labradors en gek op dieren geweest altijd, en toen was het moment daar dat ik op mezelf ging wonen ik ben overigens 21 nu en in januari 2014 ben ik op mezelf gaan wonen alleen miste ik het gezelschap van een hond in huis een maatje. Ik wilde toen ik jonger was zo graag een eigen hond die ik zelf kon trainen en activiteiten mee kon ondernemen. Maar een labrador had ik al vaak meegemaakt en wilde graag iets wat kwa karakter hierop leek maar toch ook weer anders zou zijn. Ik heb gekozen voor een Goldenretriever en in februari kreeg ik contact met een fokker en die had nog 3 reutjes over. Toen ik ging kijken was ik verkocht! En daar was King.

Jaren gezeurd om een hond. Toen we uiteindelijk bij het nestje van Binky gingen kijken, bestaande uit twee reutjes en een teefje, was Binky het eerste frummeltje wat we zagen. Hij was vier weken oud toen en zat met een heel wijs koppie voor de deur. Reutje blauw, het broertje van Binky, heet nu Balou, was de grootste van het nest en was even schattig, maar was het nét niet. Dus Binky werd het!

Binky staat gelijk aan trouw, hulp, liefde, levenslust, psycholoog en gewoon mijn beste vriend!

Waarom wij.ik ben er helemaal mee vergroeid zou niet anders meer willen.

Eeuwen geleden wilden onze ouders geen hond.

Wel eens een asielhond gehad maar dat ging niet.

Nadat wij getrouwd waren gingen we op zoek en kwam er een hond.

Eigenlijk hebben we heel lang honden.

Waarom..ik denk dat ik wel kan zeggen dat mn man werkverslaafd is.

Vroeger had je geen kinderopvang zoals nu dus ik bleef thuis.vond werken nooit leuk.

Omdat ik veel alleen was.met 2 kinderen.wilde ik een hond.

De kinderen werden groter en sindsdien hebben we 2 honden.

Lang behendigheid gedaan nu heb ik daar mer moeite mee.

Dus doe ik dat niet meer.

Geweldig.nog geen dag spijt gehad.

Deze 2 zijn de 5e en 6e hond.

Je moet er veel voor laten maar dat geeft niet.

Verre vakanties deden we toch al niet.

Waarom een hond eigenlijk voor mij, waarom geen hond ?

O.zet er nog wat bij de vraag waarom deze hond.

Ik vind veel honden leuk ben niet rasvast.

Ik had al jong besloten dat ik nooit geen kinderen wilde. Maar dan word je ouder en gaan er hormonen meespelen die willen moederen.

Nu heb ik dus men kleine prul en ik stop er alle liefde in die ik heb.

Het moment was daar en ik ken haar moeder ook. Dat karakter sprak me helemaal aan en toen is mij beloofd als ze puppies zou krijgen kreeg ik eerste keus.

Nou die keus vond ik erg moeilijk. T is men eerste hondje en wat als het nou niet klikt. Ik kwam kijken met 2 weken maar ja daar kon ik nog niks mee. Met 4 5 en 6 weken bleef iedere x hetzelfde hondje voor me zitten met diezelfde wijze blik als ze nu nog heeft. Ze bleef me recht aankijken alsof ze zeggen wou nou hak die knoop nou maar door. We weten allebij dat ik met jou mee naar huis ga.

Ikbpakte haar op met 5 wk en ze legde haar snoetje tegen mijn borst sloot haar ogen en zuchte een x diep.

De week daarop ging het hetzelfde. Weer bleef ze voor me zitten en aankijken terwijl de rest allang weer met andere dingen bezig waren.

Wat ik toen nog niet wist maar zij allang:wij horen bij elkaar!

Toen ik haar ophaalde met 7 weken deed ik een klein riempje om en liep het hek uit. Ze keek nog 1 x achterom naar haar moeder en toen naar mij. met een twinkelende oogjes keek ze weer op naar mij en samen liepen we naast elkaar rustig de straat uit.

Geen flauw idee. Mijn moeder had al honden toen ik geboren werd en ving altijd mishandelde of gedumpte honden op.

Toen ik net op mezelf woonde kreeg ik ook die kans. Een zwaar mishandelde hond. En vlak daarna een pup van 2 weken oud uit barre omstandigheden. Toen nog een old engelse bul die nooit opvoeding had gehad en gewoon wil was..

Tja en dan kan je niet meer stoppen he. Die pup van destijds 2 weken heb ik nog steeds. Nu bijna 9. En in de tussentijd nog 2 pups gekocht. Ik vang nu niet meer op omdat ik 2 kleine kinderen heb en dat niet aandurf. Als ze groter zijn misschien weer. Al zou ik het wel doen als de hond anders een spuitje krijgt. Al is het maar voor even. Blijft een gevoel he.

Ik heb trouwens nooit het gevoel dat ik er iets voor moet laten. Misschien omdat ik niet beter weet?

Ik ben opgegroeid met honden. Thuis een hond en de zussen en moeder van mijn moeder hadden ook allemaal een hond. Ik weet niet beter dan dat er altijd honden om mij heen waren.

Ik wilde graag een hond omdat ik erg van dieren hou en opleiding paraveterinair deed en veel cursussen met haar kon doen, buiten dat hebben wij thuis een groot erf waar mijn ouders ookwel een soort bewaker wilde, aangezien er veel jonge kinderen toen de tijd in het gezin waren kwamen wij uit op een labrador. (Na veel uitpluizen, ondedzoek) en nog geen moment spijt! Mijn beste maatje voor het leven en altijd onwijs actief en heel trouw en sociaal! 

Vanaf dat ik wist dat ik een hond kende, wilde ik ereen. Jaren werd mijn verzoek afgewezen en liet ik het los, tot vorig jaar. Ik begon over honden te lezen en na een halfjaar mocht ik een hondje. Met de ervaring die ik had opgedaan zijn we naar een fokker gegaan, aangesloten bij de vereniging. Na enkele weken kwam ze. Grootendeels heb ik Binny zelf opgevoed en we zijn iedere dag weer, bezig met de band te vergrooten. Ze is een vriendin, een maatje. Precies wat ik nodig had. Als ik me slecht voel, ze is er voor me. We wandelen we geniet. We zijn compleet samen.