Waarom honden

Waarom je dagindeling voor een groot gedeelte af laten hangen van je hond? Een heel enkele keer komt die vraag bij mij boven. Wat mij betreft is mijn leven vanaf mijn vroegste jeugd tot nu, beheerst door honden.  Als kleuter al te vinden bij andere mensen,  onder een schouw, waar een moederhond met pups lag.  Als schooljongen in de vakanties op de markt, waar toentertijd soms ook hondjes verkocht werden. Als middelbare schoolleerling samen met vrienden een 'hondenclub' oprichten met als doel de honden opvoeden. En nu nog steeds, na met ettelijke honden samen te hebben geleefd en gewoond, Bailo. Kortom honden spelen een (over)belangrijke rol in mijn leven. Maar waarom honden? Goed, omgang met paarden zou mijn tweede hobby kunnen zijn, maar hiervoor ontbreekt mij, zelfs heden, de tijd. Bovendien is er een verschil tussen hobby en passie.  Mijn uitgangspunt is: doe het goed of doe het niet.  Hier op HondenPage zie ik verhalen voorbijkomen van, zoals het op mij overkomt, 'hond(en)bevlogen' mensen. Maar waarom, vraag ik mij af, zijn die zo bevlogen als het honden betreft. Waarom vinden zij honden leuk?  Wat zijn hun ervaringen met honden in het algemeen of met hun eigen hond in het bijzonder?  Wat ik mij wel realiseer is, dat hier niet zomaar een antwoord van een regeltje kan worden gegeven, dus zal het mij benieuwen of hier antwoord op komt. Toch blijf ik nieuwsgierig.

Ook ik kan mij een leven zonder honden niet voorstellen.

De vijf jaar die ik zonder honden heb doorgebracht, miste ik echt iets.

Deels misschien doordat ik met honden opgegroeid ben.

Maar deels ook doordat ik honden bijzondere wezens vind.

Sommige eigenschappen die ik bij veel mensen mis vind ik wel bij honden.

Trouw, eerlijkheid, warmte.

De blijdschap als ik binnen stap, of ik nu 5 minuten of een paar uur weg ben geweest.

Onbaatzuchtige liefde.

Okay, tuurlijk zijn honden ook best opportunistisch, zij geeft ons eten en gaat met ons uit, hahahaha, maar ook daar zijn ze eerlijk in.

Humor.

Ik heb er nu nog drie, er doet er altijd wel een iets geks, waardoor ik in een deuk lig.

Ook ik heb mijn leven eigenlijk om mijn honden heen gebouwd.

Ook wel een beetje omdat ze allemaal wel een rugzakje hebben, dus veel dingen om rekening mee te houden.

Maar dat heb ik voor ze over. Ik heb ze zien groeien, het verschil toen ze bij me kwamen en hoe ze nu zijn.

Ze hebben nog steeds hun rugzakje, maar leefbaar.

Met engelengeduld van mijn kant, maar vooral ook met het vertrouwen van hun kant.

Het mooiste voorbeeld vind ik wel mijn Vera, zo mishandeld, een mens was misschien wel psychopaat geworden. Hoewel ik ook prachtige mensen in mijn leven heb gehad, die vreselijke dingen hebben meegemaakt en juist zo lief waren, zoals mijn papa en mijn omi, dus ik hou niet alleen van honden hoor, ook heus van veel mensen .

Maar Vera bleef vriendelijk en (voorzichtig) nieuwsgierig naar iedere mens die ze tegenkwam. En als ze zag dat het goed was, liet ze diegene toe.

Honden zijn zo blij en tevreden met eenvoudige dingen, in tegenstelling tot veel mensen.

Een veilig thuis, een lekker bedje, een bak eten, een koekje, een knuffel.

Beetje zielstevreden in het zonnetje liggen, vooral nu ze oud zijn hier.

Voor mij maken honden de wereld mooier.

Een heel verhaal, misschien een tikje te persoonlijk, maar anders kon ik het niet uitleggen.

Van honden houden en honden hebben is elke dag opnieuw weer genieten!

Ze geven zoveel blijdschap, zijn er altijd voor je en houden onvoorwaardelijk van je. Je kunt naar mijn idee niet anders dan net zoveel liefde teruggeven!

Soms denk ik wel dat we onze honden iets teveel menselijke eigenschappen toedichten...maar dat maakt het ook alleen maar leuk.

Als ik zie hoe Senna kronkelend ligt te genieten van een uitgebreide knuffelbeurt, de gekke capriolen van Amélie...hun enorme blijdschap als we thuiskomen, de ontspanning en tevredenheid als hun roedeltje compleet is en ze lekker op onze voeten liggen met af en toe een blik omhoog van "zo is het goed!"; dan smelt ik!

Een leven zonder mijn snuffen? Nee..ik kan me er niets meer bij voorstellen!

Ik bedoel, ik zit in de keuken bloedserieus praktische zaken te regelen, bah en hoor van binnen allemaal grobbebolgeluiden.

Zo roepen wij vrouwtje dat ze even moet komen dollen op het bed.

Mijn dag kan al niet meer stuk!

Wat is er mooier dan wakker worden en weten dat er iemand op je wacht, iemand die je wil begroeten, haar spitse snuitje in je handen wil duwen, haar staart er bijna af kwispelend. Wat is er leuker dan samen de zon, de regen, de sneeuw, de storm instappen, je hoofd leegmaken en de seizoensgeuren opsnuiven met een vrolijk hondenmaatje aan je zij. Wat is er fijner dan samen op de bank zitten in de avond, hondenlijfje dicht tegen je aan. 

Charlii kwam op een moment dat de wereld er voor mij een heel stuk minder vrolijk uit zag. Zij geeft mij alle liefde die ik haar net zo graag terug geef. Grappig, ondeugend, lief, trouw. Onvoorwaardelijk. 

Ja Hettie, mensen hebben vaak tegen me gezegd: wat mooi dat je die vier hebt gered. Zij hebben ook mij zo vaak gered

Een mooi topic, Bert!

wel boven mij woont een oudere man (80 - 90 j) zijn vrouw is onlangs overleden en hij is fysiek wel nog vrij goed , het moet al zeer lang geleden zijn dat hij nog honden had.

hij is nu zijn tuin aan het afspannen in afwachting op 2 honden naar ik begreep 1 pup en 1 een opvanger uit spanje of portugal of zo.. (ik weet niet hoe dit ik elkaar zit - maar ik hoop toch echt dat deze mensen goed worden voor en ingelicht -> vraag? )

mogelijk een situatie waar je je wel wat vragen bij kunt stellen. maar kan ook een zeer mooi verhaal zijn

Eeuwen geleden zijn wij getrouwd.

De dag erna een hond gezocht en die kwam er.

Daarna nog 1.

Dan een tijd gestopt met met een hond, 2 kinderen was best wel druk.

En ik ben hier de hondenmens.

Overgegaan op 2 katten kreeg er allergie van, ze zijn in ons huis oud geworden.

De katten werden ouder en inmiddels was er weer een hond in huis. Toch miste ik dat.

Eigenlijk hebben we altijd allerlei dieren in huis er was geen dag zonder. 

Inmiddels wist ik dat echtgenoot niet veel met dieren deed hier in huis dus wat ik zou willen moest in mijn plaatje passen. Onze dochters hielpen me mee.

Ze hadden zelf ook een dier inmiddels.

Nu sinds ongeveer 30 jaar honden over de vloer.

Ik weet inmiddels niet beter.

Honden zijn fijn gezelschap.

Lang behendigheid mee gedaan de kinderen gingen mee ook met wedstrijden.

Allebei de dochters hebben een hond bij de ene ga ik wel eens kijken als ze er mee sport.

Prisca is 13 Jazz is bijna 2.

Wij worden wat ouder als Prisca er niet meer is worden Jazz en ik samen oud.Daarom ook een wat kleiner formaatje .

Nooit geen hond meer hebben? Vreselijk. Dan pas ik wel op op de honden van onze meiden of misschien wel oophoe hondenoppas.

Wij leven met honden alles gaat zoals het gaat.

Soms kun je iets niet of je moet eerder naar huis.

Mij boeit dat niet wetend dat er 2 vrindjes op me wachten.

Ik zeg wel eens, we hadden op vakantie in Dubai gekunt zoveel dieren hadden we. En wat kost dat wel niet.

Iedere dag ben ik blij die lijfjes te voelen hun blije karakter, hun stoute dingen mee te maken.

Antwoord : waarom ALLEEN honden  ???

leven voor mij is dat delen met dieren, tout court.

Ik was zonet even onderweg met Jenna, en ze heeft er inmiddels een vriend en bewonderaar bij, een vluchteling uit Somalie, hij zit vaak op een bankje in het parkje om de hoek, als we hem zien maken we altijd even een praatje en krijgt ze een knuffel hij beschreef het mooi: dogs are pure LOVE

Niks is mooier om 's ochtend wakker te worden met een eerst uitrekende en dan kwispelende hond.

En als ze bij je komen met een speeltje van vrouwtje gaan we nu spelen/apporteren.

Al zou ik ook niet zonder mijn katten kunnen.

Ik kan nu met alle eerlijkheid zeggen ik ben een katten en hondenmens.

Bovendien is het heerlijk als je in de stress bent om ze te knuffelen.

Mijn huis zou veel te leeg zijn zonder mijn beestenbende.

Waarom honden ? ...............ik ben een eeneiige tweeling, nimmer behandeld als kind als individu.......4 jaar oud een teruggetrokken kind, toch wel anders dan de wederhelft werd er altijd verteld en gezegd........kerst, een grote doos onder de kerstboom, en bij het openmaken twee gitzwarte ogen die mij aankeken.......mij aankeken......een Schapendoes , mijn kleine hartje ging direkt open voor dat baaltje wol en dat is gebleven , alle jaren heb ik met deze hond opgetrokken, mijn grote vriendin, er altijd voor me zijn, nimmer vertellend dat ik beter moest zijn dan mijn wederhelft, verdriet ? Er was er een die mij altijd trooste, heel dicht tegen mij aankroop tot ik 18 jaar werd, en mijn grootste vriendin mij verliet.....ik was 18 jaar en heb heel lang getreurd om deze hond, thuis bij mijn ouders zijn er tot ik de deur uitging nog andere honden geweest maar nimmer meer zo,n band gehad als met mijn Schapendoes .....was het dat ik pas 4 jaar oud was en heel teruggetrokken was ????????................na mijn trouwen drie jaar lang om een hond gesmeekt, en eindelijk een hond weer voor mezelf......mijn Duitse herder, mijn alles, ook in mijn huwelijk was ik alleen....denk vaak dat een hond dat aanvoelt !! .........daarna voor Bams nog twee newfoundlanders gehad , ook deze honden waren mijn alles in mijn eenzaamheid....ook deze honden voelde dat heel goed aan.....altijd maar een hond tegelijk gehad, nimmer was me het te veel.......en dan Bams, met drie maanden kwam ik alleen te staan, weer voelde ik me eenzaam, en weer heb ik een hond waar ik wel zo,n sterke band mee heb, Bams is bijzonder , een heerlijke aanhankelijke hond, hoef snachts maar een kuchtje te laten horen of ze komt bezorgd kijken wat er aan de hand is, een wereld hond, waarom een hond ? Nimmer klagen , nimmer morrelen, altijd er voor je zijn, nimmer oordelen, en je nimmer meer eenzaam voelen , zij is er immers altijd voor je, aan de dag dat ze me verlaat, denk ik niet aan !!!!! Ze is er immers.

Wat een mooie verhalen om te lezen!

Mijn honden zijn mijn kameraadjes.

Ze horen bij mij, zonder hond zou het leven erg leeg zijn.

Ik vind het leuk om dingen met ze te ondernemen, wandelen, sporten, spelen, dingen leren.

Ze zijn er altijd en ik vind het ook fijn om voor ze te zorgen.

Als ik weer thuiskom, ben ik altijd blij dat ik ze weer om me heen heb.

Je hoeft je nooit alleen te voelen, als je zulke trouwe vriendjes hebt.

Als 13 jarige kwam er eindelijk een hond uit het asiel, zo leijk als de nacht maar wat een scheet was onze Spoekie een vuilnisbakkie, helaas is hij vergiftigd.

toen kwam boef, een groenendaeler maar niemand deed wat met de honden behalve ik. Waarom? 

Honden zijn er voor je, luisteren naar je enjuist dan wanneer je het hardst nodig hebt, zien en voelen dingen die de mens niet ( wilt ) zien.

leven zonder honden ... Moet er niet aan denken dat die dag wellicht ooit gaat komen. Zij zijn mijn spiegel, zorgen voor balans of dat ik terug kom in balans.

zij zijn het die onvoorwaardelijk van je houden in welke bui ik ook ben. Van honden weet je oprecht zeker ... Zij zullen je nooit iets aandoen, er altijd voor je zijn .... Mits je zo met ze omgaat zoals jij graag wilt dat zij en men met jou om zouden moeten gaan. 

Zij zeggen zonder woorden zoveel ... Of eigenlijk ... Alles 

Prachtige verhalen komen voorbij!

Waarom zijn honden zo leuk?

Ten eerste houd een hond van je zoals je bent. Daarnaast is een hond altijd blij om zijn baas te zien. Dit verbeterd ook de band tussen baas en hond, want de liefde die een baas krijgt wil hij graag teruggeven aan zijn maatje. 

In mijn ogen is een hond meer dan een huisdier. Het is een vriend voor het leven. Zijn mooie, lieve, begripvolle ogen volgen je overal. En altijd zal een hond nieuwsgierig zijn of hij zijn baas kan helpen. 

Een hond luistert altijd naar je en hij verteld jouw geheimen nooit door  Samen met een hond maak je de mooiste momenten mee: tijdens wandelingen, trainingen, maar ook 's avonds op de bank.

Honden hebben echt onvoorwaardelijke liefde. Dat maakt hen bijzonder!

Zo kort mogelijk: de verkeerde mensen tegen gekomen in mijn leven.

Vond een loslopende berner. 4 uur opgevangen tot overdracht dieren ambulance. Huilen dat ik deed. Hij trok zich los, en kwam terug spong op 2 poten op een schouder een lebber in mijn gezicht om vervolgens netjes met de dierenambulance mee te gaan.

Ik was altijd al gek met dieren, maar deze ervaring raakte me in het diepste van mijn hart. Ooit wanneer het kon zou ik een eigen berner een thuis bieden.

Mijn vorige berner een unieke dame die uitzichzelf ontplooide tot voor mij een hulphond. Niet in woorden te omschrijven zo bijzonder. Ze heeft me zoveel laten zien. En daar waar ik niet mijn grens herkende of niet meer kon aangeven. Gaf zij het aan met een specifieke blaf voor me te gaan staan.

En zo enorm veel andere gebeurtenissen te lang en te veel om hier te schrijven.

Ons huidige berner anders een tegenpool, en hard werken maar een heerlijke lieve knuffelbeer. Het samen er op uit het van elkaar leren.

Van honden heb ik zoveel meer geleerd als van welk mens ook.

En ze zijn goudeerlijk. Respecteren je zoals je bent en als iets ze niet aan staan krijg je die boodschap ook wel. 

Ik kan me geen leven voorstellen zonder hond. Elke hond een nieuwe ontdekking, nieuwleerfase, anderre band en het blijft interessant.

Honden!  Er is denk ik geen ander dier dat zo trouw is als een hond dan de hond. 

Honden leven met de mens en voor hun mens. Ze willen graag hun best doen en zullen (mits je je hond goed en met respect behandeld) voor hun baasje door het vuur gaan als het moet.

En deze eigenschappen zorgen ervoor dat mensen zich onwijs binden aan hun hond,zich er heel verantwoordelijk voor voelen en het beste met hun trouwe makker voor hebben.

Dit maakt een hond zo fantastisch!

Omdat.......

het superknuffelberen zijn! 

Toen ik werd geboren waren er al vlinderhondjes Kevin en Gismo, later moesten we kevin in laten slapen en kwam sjarrief een dwerg schnauzer(geen idee meer hoe je het schrijft) met sjarrief had ik al meer een klik mee als met kevin en gismo om een of andere reden. 

Toen gismo en sjarrief werden ingeslapen hebben we even geen hond gehad. Als klein meisje merkte ik al dat dat voor mij gewoon niet klopte, ik vond het zo fijn een hond om me heen. Toen hebbe mijn broer en ik rond gekeken op MP daar zagen we een leuke witte herder pup (ras waar mijn moeder het wel eens over had, dus wij natuurlijk meteen zoeken) en daar vonden we Miko(nu Malaika) een witte herder pup in een gezin waar ze totaal niet op haar plek zat, met nog een andere oude hond en oude kat. Toen zijn we dus naar haar gaan kijken en waren meteen verkocht. Nog steeds echt een schatje en een heerlijke knuffelbeer. Ze wil je altijd troosten als je het moeilijk hebt even lekker stoeien, echt een super hond

Als klein meisje kon ik natuurlijk niet alleen met zo'n grote hond wandelen enz(veel te sterk/groot) en ik wilde een hondje waar ik mee op cursus kon, wandelen, gewoon mijn eigen hondje. Op de cursus waar Malaika toen zat vroegen we aan een trainer wat voor hondje geschikt zou zijn voor een meisje van 11/12, een sheltie zei hij. Toen zijn we bij een fokker op bezoek geweest om kennis te maken met het ras en wat vond ik ze leuk! Daarna een fokker gaan zoeken(paar keer op bezoek geweest, ook puppybezoek) en toen kwam de keuze de ene of de andere sheltie. Het 1e pupje dat ik vast had was Sky en ik wist het meteen die andere hoefde ik niet eens meer vast te houden(wel gedaan maar ik wist het eigenlijk al meteen toen ik sky vast had, mijn broer vond de andere leuker maar het was mijn hond dus ik mocht kiezen) Ik had bij hem een heel goed gevoel en dat was het juiste gevoel. Ik kon geen betere keuze bedenken als een sheltie, dit ras past zo goed bij mij en ook Sky is voor mij heel speciaal. Mijn eerste eigen hond, waar ik een heel bijzondere band mee heb(nog nooit met een andere hond zo'n sterke band gehad) Malaika vind ik natuurlijk ook helemaal geweldig maar met Sky heb ik iets speciaals. hij was/is er voor me in moeilijke tijden (scheiding van mijn ouders enz) en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Mij delen met mijn vriend vind hij wat minder aangezien Sky nu niet meer mijn enigste ventje is :p maar die 2 kunnen het wel goed vinden gelukkig. Sky volgt me overal waar hij kan, samen hersenwerkjes doen, sindskort weer naar cursus samen. Echt mijn maatje

Kortom een leven zonder hond kan ik me niet voorstellen. Het voelt dan niet compleet. Honden zijn bijzondere dieren die je zoveel kunnen geven en daar moeten we ze heel dankbaar voor zijn

Heel simpel.....de bijna onvoorwaardelijke en pure vriendschap en trouw die een hond kan bieden. Hoe vervelend een dag ook is geweest, een hondenbegroeting maakt zo'n dag weer helemaal goed. 

Wat een vraag, die een ware zoekmarathon naar de juiste woorden veroorzaakt.

Ik heb van heel mijn leven,  nog nooit zonder hond geleefd. Nog nooit. Ik kan mij simpelweg geen leven zonder honden voorstellen.

Hoe klein ik ook was ik heb altijd "iets" met dieren gehad. Altijd vond ik wel een sukkelaar die hulp nodig had. Of euh....zijn het de sukkelaars die mij altijd vinden?

Honden zijn als lucht voor mij. 

Ik kan niet zonder. Ik adem hond, ik lees hond, ik studeer hond, ik werk met honden en ik heb het gezelschap van mijn eigen honden. Ik geniet van 's morgens tot 's morgens van mijn honden. Elke morgen, keer op keer weer wordt ik bij het wakker worden zo uitbundig lief en blij begroet. Ogen die mij bekijken en die hun hart laat spreken. Als ik mijn kinderen hun ogen zie glinsteren kijkend naar hun hartedief, hun schaterlach hoor wanneer de viervoeters hun humor laten zien. De vertedering die door je stroomt wanneer je hen zo cute ziet liggen slapen. Je leven gevuld met een rijkdom van vriendschappen des levens, onvoorwaarlijk en trouw. Iets waar weinig mensen op deze wijze toe in staat zijn. Is bij hen zo gewoon. Als ik hen zie lopen, spelen, eten, slapen of in een bolletje tegen me aan kruipen, of half geplet word . Wanneer ik dan in hun ogen kijk, zak ik weg in een wereld van onvoorwaardelijk graag zien. 

En ben ik blij dat ze gered zijn en dat ze zo geleerd hebben dat er toch ook een ander soort wereld bestaat. Eentje zonder pijn en haat

Wat mooi geschreven Eliane

Indy kust mijn tranen weg, is nooit chargereinig, en is altijd voorspelbaar. Ze is een zeer stabiele factor in mijn leven, en biedt mij wat ik nodig heb. We zijn onafscheidelijk en niets komt tussen ons. Door haar heb ik een groot deel van mijn zelfstandigheid terug,ze gaat overal mee naar toe. En ik ben voor altijd het veste baasje wat ze zich wensen kan.

Mijn allerliefste blije ei

Honden zijn voor mij belangrijk i.v.m. mijn psychische problematiek. Ik heb een vorm van autisme en een dysthyme stoornis (chronische depressie).

Mijn honden zorgen ervoor dat ik 's morgens mijn bed uit kom, en daar pas 's avonds na 22u weer in ga. Mijn honden zorgen dat ik me niet isoleer, dat ik verplicht de "wijde wereld" in moet. Maar ze zorgen er ook voor dat ik me niet eenzaam voel. Contact met mensen is vaak erg vermoeiend voor me. Honden geven mij precies dát sociale contact dat ik nodig heb, ze zijn er altijd, maar ik hoef niet constant met ze te praten, erover na te denken wat ze precies bedoelen, etc. Het sociale contact minus de inspanning, dus.

Ook leveren ze me zo nu en dan sociale contacten op. Ik ben me momenteel klaar aan het maken om met drie anderen te gaan wandelen, die samen ook vier Podenco's hebben.

Waarom honden.. Tja, katten neem je niet drie keer per dag mee naar buiten, geen enkel ander dier eigenlijk. Paarden vind ik ontzettend leuk, ik heb 17 jaar paard gereden, maar dat is helaas o.a. vanwege mijn financiën en gezondheid niet meer mogelijk.

Naast dat ik heel veel van mijn hondenkindertjes hou, heb ik ze dus ook écht nodig om gezond te blijven. Niets troost beter dan een hond, die niet eens iets hoeft te zeggen..

Oei dit is lastig en niet kort samen te vatten.

Waarom een hond? Omdat ik niet beter weet, altijd honden gehad van kind af aan. En ook een beter band met honden dan met mensen, honden accepteren je zoals je bent en hoeven geen nadere uitleg waarom je kiest voor bijvoorbeeld paars haar.

Ze voelen aan hoe je je voelt, liegen is dus niet mogelijk en ook niet nodig. Ze steunen je na een rotdag, maken je aan het lachen met gekke streken, zijn altijd blij om je weer te zien en willen je helpen al is het maar even hun kop op schoot leggen om te laten merken dat ze er zijn en het goed komt.

Een hond geeft niks om dure spullen of andere materialistische voorwerpen een hond geeft om liefde. En die zullen ze onvoorwaardelijk terug geven, misschien nog wel meer dan ze ontvangen.

Mijn hond zorgt ook voor vele geluksmomenten. Na een rotdag lekker ontspannen met hem kunnen wandelen en weer helemaal tot rust komen, een grote glimlach krijgen omdat hij keihard snurkt op zijn matrasjes en met de kop plat licht waardoor zijn wangen uitgezakt naast hem liggen. Hij kan mij aankijken op een hele lieve manier, kijkt een beetje scheel en dan ook nog halve flaporen die nog wel eens wisselen van hang naar rechtop. Zijn eigenwijsheid is soms geniaal, gewoon midden in plas water gaan liggen die zo groot is dat ik niet bij hem kan komen omdat hij gewoon nog niet naar huis wil. Het was gewoon liefde op het eerste gezicht toen ik hem zag.

Paar maandjes terug ben ik verhuisd van mijn ouderlijk huis naar mijn eigen woning. Vanwege klussen kon hij nog niet direct mee maar wat heb ik hem gemist, is heel kaal en leeg in huis zonder dieren. Kan me ook niet meer voorstellen hoe het zou zijn zonder hem. Veel mensen hebben mij gezegd houd in je achterhoofd dat het misschien niet goed gaat, 4,5 jaar op een boerderij en dan naar een flatje. Maar hij heeft zich perfect aangepast. Zelfs een hondentrainer was helemaal verbaast dat het mij gelukt was.

Dus waarom een hond? Omdat zonder gewoon kaal en saai is.

Toen ik 10 was kreeg ik de vraag van de buurman of ik niet zijn puppy een keer wou uitlaten. Dit gedaan en gezien pups altijd lief en leuk zijn, ben ik dit vaker blijven doen. Uiteindelijk ging het met de buurman niet zo goed en kwam steeds meer de zorg van hond op mij te liggen. Ik kan vandaag de dag wel zeggen dat ik tweede baasje was denk ik zo. Ik zag in die hond een vriend die ik op die leeftijd niet in andere kon vinden. Ik zag een verantwoordelijkheid qua zorg die niemand anders op zich nam, dus nam ik die op mij.

Met die hond kwamen er anderen bouwde ik zoals ieder kind een vriendengroep om me heen, alleen de mijne bestond uit honden in plaats van mensen. Ik leerde door de honden ook tot op heden mijn beste vriendin kennen, zij loopt nu 9 jaar later nog steeds vaak met mij mee met de honden. Dit keer alleen met mijn eigen hond.

Honden hebben mij de wereld laten zien. Honden hebben mij laten zien wat liefde is. Honden hebben mij geleerd om in de spiegel te kijken en mijn invloed op de wereld kritisch laten bekijken. Honden hebben mij veel over gedrag geleerd, hond op hond en mens op mens.

Mijn eigen hond heeft mij nog veel geleerd. Onze sport heeft daarbij een enorm belangrijke rol gespeeld. Mijn hond heeft mij geleerd dat afstand nemen soms juist betekend dat je dichter bij iemand kun gaan staan. Mijn hond heeft mij geleerd dat vallen ook opstaan betekend.

Mijn hond en onze sport hebben mij de wereld laten zien. Zij hebben mij bijzondere vriendschappen opgeleverd, die ik nog lang wil blijven koesteren. Zij hebben mij de zin in het leven weer terug gegeven. Mijn hond is mijn lichtje wat de duisternis in mijn eigen hoofd kan uitsluiten. Hij is mijn alles totdat ik hem los moet laten. Maar tot die tijd geeft hij mij alles wat ik van hem kan vragen.

 Wat mooi geschreven! 

Ik ben opgevoed met empathie voor dieren.  Mijn ouders leerden me dat ik elk levend wezen moest behandelen met respect, dat ik nooit iets aan een ander wezen mocht doen, wat ik zelf niet wilde meemaken.

Toen ik klein was, was ik degene die een ratje dat in een keldergat was gevallen, hielp eruit te komen met een touwtje zodat het daarna verder kon.  Ik was degene die een rups of kever van de weg haalde en in de struiken zette.  Het was mijn opvoeding altijd helpen als het kan.

Ik had dolgraag een hond gehad maar mijn vader was bang van honden, het werden dus katten.  Ik kende geen honden en was er ook bang van na een snauw van een hond met een blauwe bil tot gevolg.

Ik heb altijd katten gehad, ook nu nog.  Maar toen mijn man ook 's nachts moest werken, was ik bang alleen thuis.  Ik sliep op de zetel tot mijn man 's ochtends thuis kwam.  Dus vroeg ik hem of we geen hond konden nemen (mijn man was een hondenmens dus dat kostte niet veel overredingskracht ).  Omdat ik toch een beetje argwanend was tegenover honden, mocht ik het ras kiezen...

Dat hebben we geweten! Ik, de hondenleek keek dus naar het uiterlijk: het moest een grote hond zijn (inbrekers! (niet dat we ooit een ervaring hadden hoor )), maar hij mocht niet zwart zijn (die witte tanden in dat zwarte gezicht vond ik eng).

Ik had geen idéé wat het wezen "hond" was, voor mij was het een dier als een kat om van te houden dat je bovendien nog beschermde ook.  De eerste drie jaar dat we Evita hadden, waren zwaar.  Een hond was alles wat een kat niét was.  Ze eisen je aandacht op, ze zijn luidruchtig en actief, ik had voor mijn gevoel, geen moment rust meer.  Het was moeilijk me aan te passen.  Maar het is gelukt!

In de jaren dat we nu honden hebben, ben ik verliefd geworden op hun liefde, trouw, karakter en nog zo veel meer.

Ik kan me geen leven zonder hen voorstellen, ze zijn slim, betrouwbaar, liefdevol, mooi, maar op een andere manier dan een kat.  Ze maken mijn leven compleet, nooit saai, er valt altijd wel iets te beleven, waar je mee kan lachen en plezier mee hebt.

Ik heb leren wandelen, me vuil maken en lopen op schoenen zonder hakken.  Ik heb nu wandelvakanties in de bossen, terwijl ik vroeger op het strand te vinden was.  Ik zit het liefst in de zetel met één van hen dicht tegen me aan.  Ik ga zwemmen in vijvers met ze en kruip door de modder met ze.  Ik geniet van de ochtendmist en de wind in mijn haren, samen met hen.

Ik ga nooit meer zonder hen weg, ze zijn de liefde van mijn leven, mijn kameraadjes, mijn "kinderen", mijn lievelingen.

Ik houd van al hun facetten, van hun lompheid (elegant zijn ze niet), hun slimheid en zelfs hun ondeugendheid.

Voor mij nooit meer een leven zonder honden, ik zou het geen leven meer noemen.

Wat mooi om ieder zijn/haar verhaal te lezen. 

Mijn honden maken mijn leven het leven waard. 

Van een hond heb je veel liefs ik mis myn lieve schat na 6 maand nog steeds hoewel ik nu een pup terug heb is er toch een stuk van myn hart gebroken ze blyft vooraltijd in myn gedachten