Hoi allemaal! Ik heb een vraag. Wij hebben een kruising labrador / dalmatier genaamd Lennox. Ze is inmiddels 6,5 maand oud. In het begin was ze nogal dominant richting ons zoontje van 3,5 (hem opjagen, naar hem happen als hij langs kwam rennen, boven hem gaan staan als hij op de grond lag etc.). Ik heb veel gegoogled naar rangbepaling binnen het gezin en geprobeerd dit in zo goed mogelijke banen te leiden, in mijn achterhoofd houdend dat een hond een kind jonger dan 12 zelden als ranghogere zal zien. Inmiddels zijn we een tijdje verder en krijg ik t idee dat ik iets goed heb gedaan. Lennox blijft rustig liggen als mijn zoontje langs rent, ze komt naar hem in plaats van hij naar haar, ze likt hem continu aan zijn mond, volgt zijn commando's op zoals "plaats", "zit" en "pootje" en rolt voor hem op haar rug als hij naar dr toe loopt. Kan ik hieruit opmaken dat ze hem heeft geaccepteerd als ranghogere? Tuurlijk weet ik dat ik niet laconiek mag worden en dat ik ze continu in de gaten moet houden en nooit alleen mag laten met elkaar maar ik zou graag van anderen (kenners) horen of dit een goed teken is? Groetjes en alvast bedankt voor jullie reacties!
ik denk dat je niet in die rangen moet denken. Meer in dat je opvoeding goed lukt! De hond gaat zelfbeheersing leren en je kindje weet kennelijk ook beter hoe zich op te stellen. Dan hoeft de hond niet onzeker te zijn.
zoals je zelf al zegt, wees altijd in de buurt en laat t/m 12 jaar een kind niet de begeleider zijn. Ik heb een puppy/kind cursus gedaan met mijn dochter en onze hond en daar leerde ik dat een kind altijd met jou erbij (commando's bijvoorbeeld) moet geven. Dan weet de hond wel dat jij degene bent die bepaalt/leiding geeft. Leer je kindje goed de hond altijd met rust te laten, dat zal soms best moeilijk zijn maar de pup heeft rust nodig en voelt zich veilig als ze weet dat ze met rust wordt gelaten (dus niet nodig voor haar dan om zich eventueel te moeten verdedigen)
Kortom, volgens mij ben je goed bezig en lekker zo doorgaan!
Dank je voor je reactie! Ik ben er inderdaad continu bij en begeleid mijn zoontje inderdaad bij de commando's. Dit doen we alleen omdat hij het zo leuk vindt om haar een snoepje te geven... maar dan moet ze natuurlijk dus eerst op haar plaats, zitten en rustig aanpakken. Dit gaat echt supergoed!
Hij weet dat hij haar met rust moet laten als ze slaapt, eet of op een botje bijt en als ze gespannen is omdat ze bijvoorbeeld op haar eten wacht of klaar zit voor een wandeling. Trekspelletjes mogen beslist niet, zoekspelletjes wel.
Dat ik met de rangen bezig ben komt omdat Lennox eerst heel dominant gedrag richting mijn zoontje vertoonde en nu juist een onderdanige houding aanneemt door bijvoorbeeld voor hem op de rug te rollen...
Maar het is fijn om te horen dat ik kennelijk goed bezig ben!! :) Dank je!!
je doet het echt prima! Mijn dochter is 12 en onze hond net 1 en dat was geen makkelijke pup...bijten, springen pffff gek werd ik er soms van en onzeker. Nu zijn ze onafscheidelijk hoor! Lekker zo doorgaan want je leert je zoontje om met respect om te gaan met de hond en dat is heel goed!
Ik was de laatste maanden ook weleens wanhopig hoor... heb regelmatig gedacht "waar zijn we aan begonnen?".... Wij hadden hiervoor een zwarte Labrador.... Ze was 9 toen ons zoontje geboren werd en dus al ouder en heel rustig. Daarnaast was t de goedheid zelve... een hond die ik echt voor 100% vertrouwde en mijn handen voor in het vuur durfde te steken. Dus het contrast van een oude hond met een laag energielevel en een super vibe om zich heen, naar een mega drukke pup die het weleens even dacht te kunnen gaan regelen hier, was wel heel erg groot! ;)
Maar we gaan de goede kant op!!!
ja die gedachte herken ik haha! Ik heb ook eerder een hond gehad, die werd 15, toen 10 jaar geen hond en nu toch de kriebels. Merkte dat ik echt vergeten was hoe intensief een pup is.
Wij hebben nu alleen nog een dingetje dat ie nauwelijks alleen kan zijn....dat is wel heel lastig en beperkend maar het is wel een scheet van een dier gelukkig verder!
Oeh, das heel vervelend...
Maar intensief is t zeker! Ik ben na een dag met die 2 peuters helemaal afgepeigerd! Haha!
Rangorde...denk echt niet dat je daar een juiste omschrijving kunt voor geven...Mijn baas is de hoogste in rang...nou ja, als ik loonbriefjes mag vergelijken Maar bij een hond en kind....gevaarlijk als je gerust in de zetel zitten gaat met de gedachte dat je kind van 3,5 jaar als 'hogere' gezien wordt door je hond van 6 maand... Ik weet dat je schrijft dat je ze steeds in de gaten houdt maar denk nu echt niet dat je kind gerust de hond zal aankunnen en je hond alles van je kleuter pikken zal...die 'rangorde' kan op elk moment en met het kleinste voorval veranderen... ik wil je niet bang maken hoor...maar mensen pikken soms verkeerde signalen op...aan de mond likken kan evengoed betekenen dat je hond onder stress staat en de gespannen sfeer wilt doorbreken...begrijp je ? Ik zou het eerder omschrijven als 'mijn hond aanvaardt mijn kind' dat is ook al een hele stap hoor...hem aanvaarden als 'ranghogere'...neen, daar zou ik nooit van uitgaan....Hier hebben de kinderen altijd een sterke band met onze honden gehad, toch heeft onze jongste (wel al 11 ondertussen) steeds een streepje voorgestaan omdat ze er veel mee bezig is, meegaat naar de hondenschool en haar 'hondje' oprecht graag ziet....als er geknuffeld wordt is zij degene die 'uitgekozen' wordt door de hond...uren kunnen ze lekker kroelen...mooi om te zien
Je hebt de hond met je kindje beide geleerd hoe ze met elkaar om moeten gaan....respect wederzijds en daar mag je heel trots op zijn.
Maar nooit alleen laten want het blijft een hond en een kind en dat zijn net broertjes en zusjes .....ze maken altijd ruzie want als de kat van huis is dansen de muizen.
Wat het alleen laten betreft .....langzaam en zo nodig opnieuw opbouwen. Geef hem iets lekkers als je weg moet zodat hij wat te kauwen heeft en misschien een muziekje aan op de achtergrond
Helaas ben je wat rangorde betreft op het verkeerde been gezet.
De laatste 10 à 15 jaar heeft de wetenschap heel wat geleerd en ontdekt over onze trouwe viervoeter. Spijtig genoeg geraakt die informatie weinig of niet tot bij de mensen wie ze nodig heeft. Hondenscholen en hondeneigenaars.
Er is geen hierarchie. Er is geen vaste rangorde bij honden.
Hetgene wat jouw pup in het begin deed waren reacties uit stress.
Een hond heeft nood aan kalmte, geen stressy toestanden. En aan voorspelbaarheid (vanwege zich veilig te voelen) en dat laatste is nu eenmaal niet toegeëigend aan kinderen.
Als jouw kind dan de hond met respect behandeld, niet druk doet, lief is en dergelijke kan er een hele fijne band ontstaan. Maar een gouden regel, jonge kinderen en honden NOOIT alleen samen laten.
Bekijk de filmpjes eens op onderstaande link (deze zijn genomen in het kader van een onderzoek ivm stress)
Hoe kalm honden soms ook lijken, ondertussen kunnen ze toch heel wat stress hebben.
Laat je kinb bvb nooit over de hond hangen -> je zal tijdens de filmpjes begrijpen waarom
http://www.dogpulse.org/?page_id=70
Video’s van pols en hartslagen bij honden met stress
Zoals ik in mijn eerste bericht al schreef: ik weet dat ik niet laconiek mag worden en ik weet ook dat ik ze never nooit alleen mag laten. Ik was alleen benieuwd of dit wellicht zo'n zeldzaam geval is waarbij de hond het kind lijkt te accepteren omdat ze zich zeer onderdanig naar mijn zoontje opstelt. Ik heb veel gelezen over hondengedrag en eerder 2 hele lieve honden opgevoed maar toen was er nog geen kind aanwezig. Nu ging er weer een hele nieuwe wereld voor me open. Mijn zoontje is geen gemiddelde peuter en begrijpt heel goed wat hij wel en niet mag bij de hond... en t lijkt erop dat ze elkaars dikste maatjes aan het worden zijn! Nogmaals, ik was gewoon benieuwd.
Als het kind respect heeft voor de hond, is het best mogelijk dat er een klik ontstaat en uitgroeit tot een geweldige relatie. En dat ze soulmates worden
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?