Zijn jullie honden ook zo gehecht aan elkaar?

Zoals een aantal onder jullie al weten, hebben we twee Maltezers. Polly is erbij gekomen toen mijn vader op pensioen ging. Loes was toen twee jaar.

De eerste weken waren toch best spannend. Loes wist niet echt goed wat ze met dat jong geweld aan moest. Ze koos ervoor om Polly te ontwijken. Uiteraard gaven we haar de nodige ruimte.

Na de eerste weken zochten ze toch toenadering tot elkaar. Polly kreeg best veel gedaan van Loes: ze mocht aan haar oren trekken, kon speelgoed afpakken,... (natuurlijk kwamen we tussen als het echt te erg werd). Alleen het feit dat Loes eerst korrels at (ze eten uit dezelfde kom, die altijd in de keuken staat), is altijd gebleven. Polly stopt nu nog steeds met eten als Loes beslist dat ze ook zin heeft in korrels.

Nu Polly haar eerste levensjaar is gepasseerd zie je ze echt gelijkwaardig spelen. Echt mooi om te zien!

We merken dat ze elkaar steeds minder en minder kunnen missen. Beide hebben nochtans duidelijk een ander baasje, die zelden of nooit iets met de andere hond doet. Al knuffelen we elkaars hond natuurlijk wel.

Mijn vader doet alles met Polly: uitlaten, hondenschool, borstelen, in bad doen, eens een extraatje geven,... Ik doe hetzelfde met Loes.

Doen we eens een activiteit met gescheiden honden, merken we toch wel dat de honden elkaar missen: ze gaan elkaar zoeken of gedragen zich vervelender dan normaal. Als ze elkaar terugzien zijn ze dolenthousiast.

Zijn jullie honden ook zo gehecht aan elkaar? Doen jullie iets speciaal om de honden minder gehecht aan elkaar te maken?

Ik stoor er mij absoluut niet aan, maar in de toekomst kan dit voor problemen zorgen. Ik woon momenteel nog thuis, maar ik heb wel de leeftijd waarop een eventuele relatie snel zou kunnen groeien (al zit dit er in de verste verte nog niet aan te komen, hahaha).

 Ja, onze meisjes zijn ook erg gehecht aan elkaar. Wil niet zeggen dat ze de hele tijd op elkaars lip zitten, maar emotioneel gezien hangen ze zéér sterk aan elkaar en dat is mooi.

Ik doe niets om dit te veranderen, nee. Want ik ben zelf ook zeer gehecht aan m'n honden (en vice versa) en dat ga ik ook niet proberen te verminderen, waarom zou ik? Ik hou net van die zeer intense band binnen ons gezin, zowel tussen mens-hond als hond-hond, dat woordeloos begrijpen, elkaar door en door kennen en op elkaar kunnen bouwen en vertrouwen. Helemaal top! 

Nee, ze vinden elkaar leuk maar daar houdt het ook mee op.

De jongste heb ik nu wel bewust meer apart gezet, want die kon niet goed alleen zijn. dus nu is ze overdag door de week ook grotendeels apart (makkelijk door ze mee te nemen naar het werk)

Hier twee honden in huis, maar 1 ervan is van mij, 1 van mijn zusje. Wat betekend dat ik alles met die van mij doe, en mijn zusje met die van haar. Soms wandelen ze wel samen, maar over het algemeen doen ze alles apart. Overdag zijn ze gewoon samen, s nachts soms, tenzij we ze mee naar boven nemen. Ze kunnen echt heerlijk met elkaar spelen en slapen etc. Maar ze weten ook dat ze beide een ander baasje hebben, en soms zijn ze een lange tijd niet bij elkaar, als ik met die van mij wegga naar vrienden of op vakantie, en andersom :)

Laika is 10 jaar alleen geweest en nu is zelda bijna een halfjaar hier. en ze verdragen elkaar wel goed. Ze kunnen samen eten en delen hun botjes (laat zelda haar liggen, gaat laika er stiekem mee lopen en omgekeerd) En zelfs na 10 jaar nooit echt gespeeld te hebben, speelt laika af en toe met zelda. 

Als laika heel moe is, en zelda gaat er bij liggen, laat laika dat heel goed toe. maar ok niet altijd (waardoor ze dus opstaat)

Ik vind het goed gaan, zo mag het ook blijven..

"  Ja, onze meisjes zijn ook erg gehecht aan elkaar. Wil niet zeggen dat ze de hele tijd op elkaars lip zitten, maar emotioneel gezien hangen ze zéér sterk aan elkaar en dat is mooi.
Ik doe niets om dit te veranderen, nee. Want ik ben zelf ook zeer gehecht aan m'n honden (en vice versa) en dat ga ik ook niet proberen te verminderen, waarom zou ik? Ik hou net van die zeer intense band binnen ons gezin, zowel tussen mens-hond als hond-hond, dat woordeloos begrijpen, elkaar door en door kennen en op elkaar kunnen bouwen en vertrouwen. Helemaal top!  "

Alaska's Finest!

 Ik vind hun band ook geweldig hoor. Het kan niet mooier zijn! Ik ben ook erg gehecht aan Loes en zij ook aan mij. Polly en ik kunnen ook goed met elkaar overweg, maar je merkt dat ik niet haar baasje ben (dat is mijn vader).

Ik ben heel blij met hun band, maar vraag me alleen af hoe ze gaan reageren als ze echt lange tijd zonder elkaar moeten.

 Daar zullen ze vast erg aan moeten wennen, dan. Net als bij alle andere ingrijpende veranderingen in het leven.

Het zal misschien even zoeken worden (waar, wanneer, hoe vaak ze elkaar daarna nog ontmoeten), maar je vindt daar vast opnieuw een mooi evenwicht in! En ondertussen is het genieten van je hartsvriendinnetjes  

"  Daar zullen ze vast erg aan moeten wennen, dan. Net als bij alle andere ingrijpende veranderingen in het leven.
Het zal misschien even zoeken worden (waar, wanneer, hoe vaak ze elkaar daarna nog ontmoeten), maar je vindt daar vast opnieuw een mooi evenwicht in! En ondertussen is het genieten van je hartsvriendinnetjes   "

Alaska's Finest!

 Doen we zeker en vast. Niks zo fijn als een hond (of twee) in huis te hebben!

Ik heb sinds juli een tweede hond erbij, en wat ik wel opvallend vind aan die twee is dat Lèxi (de pup) zich veel meer hecht aan Luna dan andersom. Dat merk ik in heel veel dingen, binnen als luna ergens anders gaat liggen, gaat Lèxi er ook bij liggen. Andersom nooit. Als ik buiten loop en ze lopen allebei los, is het Luna die rondloopt met zwaan-kleef-aan Lèxi achter haar aan, haha. Ook kan Lèxi er niet zo goed tegen als ik met Luna samen wegga en zij blijft achter (ook al is er iemand anders thuis), ze wordt dan erg pieperig. 

En nee ik doe er niet iets aan speciaal om ze minder aan elkaar gehecht te laten zijn, maar ik doe wel bewust met beide honden veel apart (lange wandelingen, trainingen etc.). Maar dat is meer voor mezelf, omdat omdat ik graag wil quality-timen met de honden en ik het toch makkelijker vind om er ff lekker met ééntje op uit te gaan. Als ik dan weg ben merk ik ook niet aan de hond dat ze er last van hebben dat de ander er niet bij is, maar dat is misschien omdat ze (iig de pup) dat al haar hele leven gewend is.

Ik vond het zelf ook belangrijk hoor, om Lèxi ook een beetje zelfstandig te maken, zodat ze de wereld ook wel in haar eentje aan zou kunnen en niet geheel afhankelijk zou zijn van Luna (Luna is bovendien ook niet echt een rolmodel met bepaalde dingen haha).

Ik heb 1 hond, maar gijs heeft wel een vriendinnetje en ze zijn GEK op elkaar. Als we samen naar huis lopen en een blijft een beetje achter dan wacht de ander en ze "beschermen" elkaar ook op het veldje, al is dat sporadisch nodig

Kijk maar

Hier nog zo'n Siamese tweeling. Nu is er hier sprake van moeder en dochter, maar ik heb niet het idee dat dit gegeven de band bepaalt die ze hebben.

Soms deden we wel eens iets met een hond afzonderlijk, maar dat is geen succes. De hond waar we mee op pad zijn wil alleen maar naar haar maatje, de ander ligt stilletjes te wachten.. Doen we dus niet meer, want we doen er de honden geen plezier mee.

Wel maak ik me wel eens zorgen over hoe het zal gaan als een van beiden komt te overlijden...dat gaat zwaar worden voor de ander, heel zwaar!

Maar voorlopig geniet ik van de sterke binding die ze hebben met elkaar èn met ons!

 Hier net hetzelfde. Als de jongste weg gaat en de oudste moet achter blijven, berust ze daar in. Ze vindt het duidelijk niet leuk, maar goed.

Moet de jongste alleen achter blijven, dan jankt ze alles bij elkaar. Ook al is er iemand thuis.

Wispa is enorm gehecht aan Cosmic. Tot vervelens toe eigenlijk, want ze gunt Cosmic maar weinig rust (bijt steeds in haar achterpoten en nek om haar te "dwingen" tot spel) en is ook enorm makkelijk beïnvloedbaar door Cosmic (als Cosmic ergens snuffelt en ik trek haar na een tijdje mee en haar nageltjes krassen over de stoep, dan hangt Wispa meteen krijsend in een boom omdat ze denkt dat Cosmic op de stoep afzet achter een kat aan of zo). Ook hoeft Cosmic buiten maar te piepen of Wispa maakt een driedubbele flikflak en landt gillend in Cosmic's nek.

Mijn honden kunnen niet alleen thuis blijven. Alleen zonder elkaar, bedoel ik dan. Met z'n tweetjes gaat wel, hoewel de combinatie Wispa + Luuk soms voor problemen zorgt, omdat Wispa gehecht is aan Cosmic, en Luuk aan mij. Dat ik samen met Cosmic weg ga, vindt dus niemand leuk :P

Zo nu en dan ga ik individueel met ze wandelen, of neem ik er eentje ergens mee naar toe. Zo mogen ze om beurten mee naar mijn psycholoog. En ook als ik op visite ga neem ik er soms maar eentje mee (en dan niet Wispa, want ze hebben een vloerkleed en daar plast mevrouw op).

Soms vind ik het heel leuk om te zien hoe ze aan elkaar gehecht zijn. Ze zijn echt een drie-éénheid.

























(oeps, sorry, ik liet me even meeslepen..)

 Jij hebt echt een geweldige roedel! Maar kan me voorstellen dat het soms lastig is.

Foto's zijn niet erg hoor;-) Vind het altijd leuk om jouw honden te zien.

Hier maar één hond in huis.  Maar 'k vind het wel heel leuk om lezen dat ze zo hecht zijn :-)

Hier zijn Black en Freggle ook aan elkaar gehecht, ook al zijn ze totaal verschillend.

Groot/klein, jong/oud, open/eenkennig. In alles zijn ze tegenovergesteld.

Ze slapen nooit samen omdat Freggle altijd op de bank ligt en Black liefst op een koele plek ligt op de grond.

En af en toe lopen ze eens naar elkaar toe, om te kijken of de ander er nog ligt. Dan neuzen ze even met elkaar en gaan dan elk weer op hun eigen plekje liggen.

Maar als we buiten zijn, dan letten ze op elkaar, wachten op elkaar als er één achterblijft.

Ook hier thuis kunnen ze hele tijden door de tuin/weiland samen oplopen, dan scharrelen ze samen het hele terrein over.

Heel leuk om naar te kijken, als je zelf in de keuken zit kun je ze zien rondlopen.

Toch kunnen ze prima zonder elkaar, Black gaat vaak alleen mee (cursussen, naar het bos).

Dat gaat prima, Freggle gaat af en toe mee naar het bos (vanwege zijn ouderdom gaat hij niet altijd mee)

De honden zijn hier enorm gehecht aan elkaar,slapen altijd samen.

Als Vigo zich pijn doet en even piept,dan gaat Tosca vlug kijken wat er aan de hand is. Maar buiten doen ze allebei hun eigen ding,vroeger speelden ze wel samen maar Tosca begint toch een beetje rustiger te worden en Vigo heeft zich gewoon aangepast en laat haar lekker keutelen.

Als Tosca te ver achterblijft,zeg ik tegen Vigo, ga Tosca halen en daar gaat hij,zijn zusje halen. (Is niet echt zijn zusje maar zo noemen we haar altijd)

Jaimy en angel zijn hier ook enorm hecht. Ze delen vaak samen een mandje en spelen samen maar ik train wel apart met beide. Angel gaat naar de behendigheid en jaimy doet de basis gehoorzaamheid op dit moment. Als ik met jaimy weg gaat krijgt angel haar voerbal en blijft ze zonder morren thuis. Jaimy vind het anders om wel moeilijk als ik met angel of een andere hond ga trainen. Hij werkt enorm graag met mij. Hij accepteert het wel maar ik moet hem wel altijd duidelijk maken dat hij niet aan de beurt is. Wandelen neem ik ze altijd samen mee.

Hier ook hoor, ik houd mijn hart vast als 1 van de 2 komt te overlijden. 
Net als bij Pauline heeft Gruul soms wel genoeg van Thalia, maar als puntje bij paaltje komt zijn het 4 poten op 1 buik.
Als Thalia buiten piept, ergens van schrikt, dan kijkt Gruul of hij moet helpen. Toen Thalia pup was beschermde hij haar soms wat overdreven. Bij de eerste beste piep werd de andere hond weggejaagd. Al was het Gruul zijn beste maatje. 
Een tijdje terug hebben we Gruul door omstandigheden alleen thuis gelaten en Thalia mocht mee. Toch de camera aangezet en meneer zat te huilen. Voordat Thalia er was kon hij prima alleen thuis blijven. Vica versa net zo. Dat hebben we helaas ondervonden omdat ik met spoed naar de da moest met Gruul, plus er zat een behoorlijk trauma aanvast waardoor Thalia alleen maar heeft staan blaffen.
Samen likken ze een bak uit, samen zitten ze aan een botje te knagen, soms zelfs hetzelfde botje. Samen achter een speeltje aan, natuurlijk ook samen slapen. En buiten vind ik het zo mooi als ze dan zij aan zij lopen en/of rennen. Snuffelt de een ergens, dan wil de ander daar vaak ook snuffelen. Gruul is soms een beetje een eikel haha. Dan snuffelt Thalia ergens aan, Gruul komt dan ook snuffelen en besluit dat hij daar even overheen moet plassen. Zo heeft hij al vaker over Thalia haar hoofd geplast. En vervolgens ook even krabben om je geur af te geven, zo heeft Thalia ook al vaak zand en gras over zich heen gekregen omdat ze nog stond te snuffelen. 
Samen blaffen, samen liggen ze tegen de baas aan. 
Echt heerlijk om te zien hoe die 2 samen zijn.

En de complete roedel