Shiba in een jong gezin?

Zoals de titel al zegt ben ik benieuwd of een Shiba Inu geschikt is voor in een jong gezin. Iemand in mijn familie wil over een tijdje een hond erbij, nu kwam die persoon laatst een Shiba Inu tegen en vind het wel hele schattige hondjes. Het gezin waar het om gaat heeft drie kinderen die af en toe lekker kinds druk kunnen zijn. Bijna hun hele leven leren de kinderen hoe ze met honden om moeten gaan en dat gaat over het algemeen behoorlijk goed. Ze dagen mijn honden alleen maar uit af en toe om te spelen en luisteren wanneer ze moeten stoppen. 

Ik vroeg mij af of een Shiba geschikt is met kinderen en eigenlijk nog meer informatie die ik maar kan krijgen over een Shiba. De shiba's die ik ken zijn behoorlijk gebalanseerd, maar ik ken deze niet goed.

Ik hoor graag de ervaringen van eigenaren van een shiba 

Als ze geen ervaring hebben met de shiba Inu zou ik ze aanraden om eerst eens gewoon te zorgen dat ze met een aparte shiba inu wandeling mee kunnen, kunnen praten met eigenaren van dit ras vragen kunnen stellen, goed inlezen etc. Het zijn leuke hondjes maar schijnen bekend te staan als lastige hondjes. Nu is overal op voor te bereiden, maar het is wel heel belangrijk te weten waar je aan begint.

Dus er zo in duiken zou ik sterk afraden. Maar adviseren heel goed voor te bereiden en zorgen dat ze al regelmatig met dit ras in aanraking komen, zodat ze het alvast lkeren kennen en ja die gelegenheid praktijk vragen te kunnen stellen is niet overbodig.

Edit: ik heb dit ook puur van horen overigens ben zelf niet bekend met het ras qua in het echt meegemaakt te hebben.

 Dat heb ik hun nu ook als advies gegeven. Ook om goede fokkers te vinden en contact mee te hebben zodat ze informatie kunnen winnen. Het duurt denk ik ook nog wel een jaar voordat ze een hond gaan nemen hoor. Mijn moeder en ik helpen ook een beetje mee ;) Zelf vind ik het ook een leuk ras.

Het is ook een leuk ras (her en der zie je dat het wordt afgeraden om als eerste hond voor te kiezen) maar goed geïnformeerd zijn en het ras vooraf goed leren kennen kan heel veel schelen. 

Als ze zich van tevoren informeren en weten wat ze in huis halen (zoals iedereen bij elke hond hoort te doen) lijkt het me geen probleem toch?

http://www.nipponinu.nl/shibagedragopvoeding 

Omgang met kinderen
Shiba's kunnen goede maatjes worden met kinderen, maar willen met veel respect behandeld worden. Ze houden er niet van om als "speelgoed" behandeld te worden. Als hun grens bereikt wordt kunnen ze venijnig uit de hoek komen. Ze willen ook graag zelf bepalen wanneer ze wel of niet spelen, en gaan niet altijd in op de vraag naar een spelletje.

Het is erg belangrijk om kinderen goed uit te leggen wat wel en wat niet kan.
Met kleine kinderen dient er ten allen tijde een volwassene aanwezig te zijn die het contact tussen Shiba en kind begeleidt, zeker ook met het oog op de dominante aard van de Shiba. Met de juiste begeleiding kunnen Shiba en kind(eren) fijne kameraadjes worden.

Ik vind persoonlijk niet dat je een hond neemt puur en alleen omdat die er schattig uit ziet. Je moet heel heel heel goed nagaan en vooral bij een ras als de Shiba inu, of je het beestje datgene kunt bieden wat die nodig heeft.

Ga naar een rasvereniging zoek daar een fokker uit die je aanstaat en maak er een afspraak mee, maak kennis met het ras en stel heel veel vragen aan de fokker.

Ik denk dat je dat aan het familielid moet meegeven. En nooit dit soort hondjes via marktplaats kopen want dat gaat mogelijk een regelrechte ramp worden.

" Ik vind persoonlijk niet dat je een hond neemt puur en alleen omdat die er schattig uit ziet. Je moet heel heel heel goed nagaan en vooral bij een ras als de Shiba inu, of je het beestje datgene kunt bieden wat die nodig heeft.
 
Ga naar een rasvereniging zoek daar een fokker uit die je aanstaat en maak er een afspraak mee, maak kennis met het ras en stel heel veel vragen aan de fokker.
 
Ik denk dat je dat aan het familielid moet meegeven. En nooit dit soort hondjes via marktplaats kopen want dat gaat mogelijk een regelrechte ramp worden. "

Ruby88

 Kan je asjeblieft lezen wat ik in mijn openingspost heb geschreven... In plaats van alleen maar naar het woord schattig te kijken? Dan kan je ook zien, wat ik heb gezegd tegen die familielid. :)

Ik startte deze topic ook vooral om ervaringen te horen van mensen met een Shiba Inu, aangezien ik zelf ook al research naar het ras heb gedaan toen ik er zelf over nadacht om een Shiba te nemen. Thank you :)

" Ik startte deze topic ook vooral om ervaringen te horen van mensen met een Shiba Inu, aangezien ik zelf ook al research naar het ras heb gedaan toen ik er zelf over nadacht om een Shiba te nemen. Thank you "

Ziva < 3

 De ene die ik wel eens zie doet regelmatig vals tegen andere honden. Maar of dat aan het ras ligt of aan de baasjes?

 Ja dat soort dingen vraag ik mij ook af, maar de shiba's die ik ken zijn behoorlijk sociaal of stabiel. 

Een Shiba Inu lijkt me niet het meest geschikt als familiehond. Ik ken er zelf maar 2 hoor, maar ze zijn allebei vrij lastige hondjes. Ze luisteren echt alleen wanneer zij dat zelf willen en zijn vrij fel naar andere hondjes toe. Ik zou niet zeggen dat ze agressief zijn, maar het is wel duidelijk dat ze zichzelf heel wat vinden en dat moet bij elke hond wel eventjes duidelijk worden gemaakt zeg maar. Nou hoeven natuurlijk niet alle Shiba's zo te zijn maar deze ervaring heb ik er zelf dus wel mee. Wel heb ik het idee dat je bij een Shiba Inu veel sneller over de lijn gaat zijn bijvoorbeeld bij een maltezer o.i.d.  Ze staan echt hun mannetje en als er iets gebeurd wat ze niet willen (kind trekt per ongeluk aan een pootje o.i.d.) dan zouden die 2 Shiba's die ik ken zeker wel van zich afbijten. 

Maar goed, dit is natuurlijk alleen mijn ervaring hé! Als ze toch heel graag een Shiba Inu willen zou ik ze inderdaad aanraden kennis te gaan maken met een andere Shiba. Wat betreft de drukte in huis, ik heb zelf het idee dat Shiba's prima met die drukte om kunnen gaan, het zijn niet heel stressgevoelige hondjes. 

"  Kan je asjeblieft lezen wat ik in mijn openingspost heb geschreven... In plaats van alleen maar naar het woord schattig te kijken? Dan kan je ook zien, wat ik heb gezegd tegen die familielid. "

Ziva < 3

 Hoow sorry hoor. Probeerde ook alleen maar advies te geven om je te helpen met de familie. Die reacties boven mij had ik trouwens niet eens gelezen voor ik dat van mij plaatste.

Ik zal verder stil zijn.

Vreemd ik kan niet meer inloggen . 

Ik ken er een aantal. 1 ervan is ontzettend onderdanig. Loopt gewoon los maar is even geregeld zelf op pad om na paar minuten weet terug te keren. 

2 van het zelfde gezin.. zijn oke maar bij de verkeerde match honden komt er behoorlijk wat dominantie na voren .

2 van hetzelfde gezin super lieve honden. 

2 kennissen hebben de Shiba als eerste hond . Beide lief niet dominant 1 loopt los ander niet

Ik ken een aantal Shiba's. Wonen niet in een gezin met kinderen, maar zouden dit prima kunnen. 

Het is ook maar net hoe je er zelf mee omgaat. Voor zover ik hoor, zijn dit verantwoordelijke mensen die hun kinderen ook de grenzen van de hond aanleren. 

Ze zouden eens mee kunnen op een Shiba wandeling? Om kennis te maken met de hondjes en de eigenaren te vragen hoe hun honden thuis zijn?

Ik zou ze zelf nooit aanraden in zo'n jong gezin.ik ken nl ook een paar shiba's die enorm fel reageren vanaf dat het kind (uit het gezin) te dichtbij komt.

Ook zijn ze niet zo handig met los lopen en met andere honden.het is een apart ras dat je echt moet liggen.zou ze ook aanraden om een fokker te co tacteren en ook eigenaars van de shiba in hun buurt.

Misschien eerst even goed het één en ander uitzoeken

http://users.telenet.be/shibaboek/Voorstelling.htm

Ook eens lezen bij de reacties over het boek

Persoonlijk zou de shiba één van de laatste rassen zijn die ik aan zou raden aan een jong gezin. Ik vind het oprecht geen vriendelijke of leuke hondjes, niet naar kinderen, niet naar vreemden en niet naar andere honden toe.

Als dit uiterlijk ze specifiek aanspreekt zou ik eens kijken naar de IJslandse hond, de Noorse buhund, de Finse lappenhond en de keeshond. Stuk voor stuk een veel vrolijker, vriendelijker en socialer karakter.

Ik vind ze zo mooi! Maar zou er zelf niet voor kiezen. Persoonlijk ken ik er geen, maar wat ik heb gelezen/gehoord is dat ze heel zelfstandig zijn en niet altijd de 'vriendelijkste' honden.

Allereerst een tip over wie ze een email zouden kunnen sturen voor meer info: http://shibarescue.nl/ (in het tabje 'contact' staat e-mail info). Ook zijn ze van harte welkom in de groep 'Shibalog' op Facebook als ze meer willen weten over het ras al dan niet met omgang met kinderen. 

Dan even mijn ervaring. De shiba is mijn eerste hond, dus echt 'vergelijkingsmateriaal' heb ik dan weer niet. Daarnaast ken ik persoonlijk ook niet veel andere shiba's (alleen dus bijv. via de fb groep).

Bij bijna alle shiba herplaatsers zie je dat ze niet geplaatst worden in gezinnen met jonge kinderen. Dit zegt natuurlijk wel Iets over het ras, maar niet alles. 

Even quotes van Anouk en Sneeuwwitje"Ze luisteren echt alleen wanneer zij dat zelf willen en zijn vrij fel naar andere hondjes toe. Ik zou niet zeggen dat ze agressief zijn, maar het is wel duidelijk dat ze zichzelf heel wat vinden en dat moet bij elke hond wel eventjes duidelijk worden gemaakt zeg maar. Wel heb ik het idee dat je bij een Shiba Inu veel sneller over de lijn gaat zijn bijvoorbeeld bij een maltezer o.i.d.  Ze staan echt hun mannetje en als er iets gebeurd wat ze niet willen (kind trekt per ongeluk aan een pootje o.i.d.) dan zouden die 2 Shiba's die ik ken zeker wel van zich afbijten. " 

"Ook zijn ze niet zo handig met los lopen en met andere honden."

Ze luisteren inderdaad alleen wanneer zij dat willen. 

Wat loslopen betreft.. Tsja de onze laat ik niet los, maar dat ik ook mede gewoon een persoonlijk dingetje. Juist doordat ze zo zelfstandig zijn En een sterk jachtinstinct hebben, hebben ze de neiging om erg ver bij je vandaan te lopen, hun neus achterna te lopen, en niet zomaar weer terugkomen wanneer jij dat wilt. Ze kunnen dus - naar mijn mening - eigenlijk ook alleen verantwoord los in veilige gebieden (zonder verkeer in de buurt, of goed omheind).

Punt is wel dat je met kinderen in huis een goed systeem moet hebben. De tuin Moet goed omheind zijn. Volledig omheind met een degelijk hek waar niet zomaar gaten in vallen of dat 'vervormd' kan worden. Daarnaast laten kinderen nogal eens deuren openstaan, dus ook wat dat betreft Moet je zorgen voor veiligheid (bijv. traphekjes die vanzelf dichtvallen). Want een shiba is zo ontsnapt.

Fel naar andere honden is die van ons niet. Hij kan goed met alle honden. Wel is het zo dat ze door hun 'trotse houding' niet altijd goed begrepen worden door andere honden. Hierdoor kan conflict ontstaan. Hoewel de onze goed is met alle honden, reageert hij wel direct als het hem echt niet aanstaat (voornamelijk door geluid en lip optrekken). 

Over het 'dat ze sneller over een lijn gaan' ben ik het ook wel mee eens. Doorbijten gebeurt niet, maar een snauw en 'hap' dat gebeurt wel. (Zo kun je bij onze shiba geen nagels knippen en bij de dierenarts wordt er gekrijst en gehapt, zelfs al gebeurt er helemaal niets). Als er op een manier met hem omgegaan wordt zoals hij het niet wil, dan zal hij niet eerst immens veel signalen geven, maar vrij snel het verbaal/met lip optrekken/een hap (in de lucht of zacht/iets harder in jou) laten zien. 

Wij hebben nog geen kinderen, dus in dat opzicht kan ik geen persoonlijke ervaringen delen. Met mijn jongste nichtjes ging het verrassend goed. Ze mogen hem wel aaien, en paaien met snoepjes, maar een echte kindervriend is hij gewoonweg niet, het is meer tolerantie. 

Wat betreft andere mensen ook. Onbekenden (of 'minder bekenden') mogen hem niet zomaar even aaien, of zelfs aanraken. Alles moet op zijn tijd gebeuren. Veel mensen snappen dit niet. Bijvoorbeeld vreemden op straat die hem zien en meteen willen aaien. Daar moet je als eigenaar alert op zijn, want dat vind hij gewoon niet leuk. Mensen snappen / zien dit niet, die zien alleen zo'n schattig wolfje.

Zelf ben ik ontzettend verliefd op mijn kleine soms knuffelkont, soms knorrepot, maar altijd mijn kleine vriendje.

De zelfstandigheid en het karakter moet je alleen echt liggen om het te kunnen accepteren. Kun je dat, dan heb je een kameraadje voor het leven :) 

Dank jullie allemaal voor reageren. Wat ik wel jammer vind is dat ik nog geen reacties heb van mensen die zelf een Shiba hebben

Overigens Denk ik dus dat een shiba in een jong gezin dus best wel kan. Mits er echt heel erg goed over nagedacht is of het ras wel echt bij de mensen past. Dat men zeker weet dat 'moeilijkheden' overwonnen kunnen worden. Dat de kinderen zeer duidelijke (lijkt misschien streng) instructies krijgen. Dat de nodige aanpassingen aan huis / tuin gedaan worden, dat men sterk genoeg in de schoenen staat om de shiba niet de baas te laten worden (want ook daar hebben ze een handje van, om dat te proberen), etc. 

 Dank je wel, dat idee heb ik ook wel. Dat ze best hun eigen wil hebben. Hoe bedoel je trouwens aanpassingen voor in huis/tuin? :$

 Zie het (sorry voor de lengte)  bericht dat boven deze quote staat ^.^

 oeps sorry, toen ik bezig was met mijn berichtje te schrijven stond jouw bericht er nog niet. Dank je wel voor jouw ervaring!

Ik bedacht me dat ik nog een heel erg belangrijk aspect vergeten ben in mijn andere bericht. En dat aspect is: tijd. 

Voordat men een shiba aanschaft moet men Zeker weten dat er genoeg tijd is en dat men ook die tijd op wil geven voor de shiba.

Dit betekent genoeg tijd voor wandelingen. Wandelingen zonder haast, waarbij er ook tijd is om lekker te snuffelen, hier en daar eens te kijken, even lekker gek doen. Niet elke wandeling hoeft een uur te duren, maar bijv. 3 rondjes van 10 minuten is echt niet genoeg.

Ook betekent het genoeg tijd voor de hond binnenshuis. Echt 1 op 1 aandacht. Dus niet terwijl er iets gedaan wordt, wordt er tegelijk eens een balletje gegooid. Kroelsessies, speelsessies, gekdoensessies. En dit niet allemaal wanneer Jij dat wil, maar vaak vooral wanneer de Shiba dat wil. Want ik kan hier soms denken 'goh we kunnen nu wel even spelen!' Kom ik aanzetten met een bal of trektouw, maar meneer heeft zoiets van.. ja nu niet hoor. Maar hij kan best 20 minuten later bedenken, Nu wil graag spelen, kom baasje! hier is het speeltje! (Dit is niet altijd zo natuurlijk hoor, dat hij niet wil. Maar het hoort wel bij het shiba-zijn).

Dit alles betekent dus ook: minder tijd voor de jonge kinderen. Want ook de hond heeft echt die tijd en 1 op 1 aandacht nodig. 

Als er niet genoeg tijd in de shiba gestoken wordt, dan krijg je een ongelukkige hond. Een hond die vervelend gaat doen. En dat is een van de redenen waarom er zo vaak jonge shiba's 'weggedaan' worden. Want: we hebben er niet genoeg tijd voor, hij kan niet goed alleen blijven, hij blaft en huilt de hele boel bij mekaar, hij sloopt, etc. 

Dus nogmaals. Het zelfstandige dat de oertypes hebben, moet je echt echt echt liggen. Evenals het daarnaast bijkomende karakter van de shiba.

Wat je kan doen is via de Facebook groep "Japanse hondenliefhebbers" & "Shiba's, Akita's uit Noord-Nederland (Japanse)" deze vragen stellen.

Is wel een besloten groep, maar als je aanmeld kun je binnen een dag er bij in;) 

Ik denk trouwens dat het het beste is om de familie (ook de kinderen vragen) wat zij zich voorstellen bij het hebben van een hond. Denkende aan alle aspecten (kindervriend, speelkameraad, beweging, loslopen, luisteren, baasgerichtheid, willen ze dat de kinderen met de hond kunnen wandelen?, etc.). En dan denk ik dat jij genoeg van honden, en nu ook wel een goed beeld hebt van het ras, om te kijken of dit ras wel bij ze past :) 

Want ook voor de kinderen moet het natuurlijk leuk zijn om een hond te hebben. Ook zij moeten een ras zien zitten zeg maar. 

En wat denken ze ervan om een ras in huis te halen, dat - naar mijn ervaring - niet bang is een snauw te geven als iets hem niet bevalt. Want de kinderen van de roedel accepteert de hond waarschijnlijk wel (pup is niets anders gewend dan dat die kinderen er zijn), maar eventuele vriendjes en vriendinnetjes hoeft hij niet te accepteren. Noch andere dingen die hem even niet bevallen.

" Ik denk trouwens dat het het beste is om de familie (ook de kinderen vragen) wat zij zich voorstellen bij het hebben van een hond. Denkende aan alle aspecten (kindervriend, speelkameraad, beweging, loslopen, luisteren, baasgerichtheid, willen ze dat de kinderen met de hond kunnen wandelen?, etc.). En dan denk ik dat jij genoeg van honden, en nu ook wel een goed beeld hebt van het ras, om te kijken of dit ras wel bij ze past  
 
Want ook voor de kinderen moet het natuurlijk leuk zijn om een hond te hebben. Ook zij moeten een ras zien zitten zeg maar. 
 
En wat denken ze ervan om een ras in huis te halen, dat - naar mijn ervaring - niet bang is een snauw te geven als iets hem niet bevalt. Want de kinderen van de roedel accepteert de hond waarschijnlijk wel (pup is niets anders gewend dan dat die kinderen er zijn), maar eventuele vriendjes en vriendinnetjes hoeft hij niet te accepteren. Noch andere dingen die hem even niet bevallen. "

Shiba à la Crème

Dank je, met alle informatie heb ik denk ik wel een idee of het ras bij de familie zou passen of niet