Hoe en wat na inslapen?

Bedankt allemaal lieve mensen. 

Ik heb het geluk dat ik een hele fijne, lieve dierenarts heb, die ook volledig achter onze keuze staat. 

Ik weet het, maar ik denk niet dat ik het kan laten om te kijken. Misschien wel, en laat ik het kistje dicht. Al ben ik er niet bang voor, en we hebben zulke mooie jaren gehad samen, de mooie (en stomme, gekke, enge, rare, spannende, leuke) dingen blijven in mijn herinnering. 

Alleen ze zeggen, verwen hem deze week lekker, en ik kan eigenlijk met trots zeggen dat ik dan niets anders ga doen dan anders. Hij slaapt al lekker op bed, eet alles wat hij lekker vindt, en gaat zijn gangetje. Ik ben blij dat hij het niet weet, en gewoon lekker nog zijn vleesje kan eten. Lekker stukje roomboter en wat slagroom erbij, en dan geniet ik nog even intens van zijn heerlijke bekkie, helemaal wit van het slagroom.

God mens dit moet erg zijn voor je....

wij hebben altijd onze honden laten inslapen ( buiten die ene) toen het sterven al feitelijk begonnen was, ik bedoel...het was een versnellen van het proces. Het was een dringende noodzaak. 

zóals nu bij jou, ik begrijp je  , ik bewonder je erom ...maar wat zal het moeilijk zijn om nu deze week nog te genieten , met wat je dan in je achterhoofd hebt klaarliggen. 

sterkte voor wat komen moet en ik bewonder je moed.

Dankjewel, ik houd me vast aan het feit dat ik het voor hem doe. Ik moet die laatste verantwoordelijkheid nemen, als zijn baasje. Want hij is op, en hij heeft mijn hulp nodig om de rust te krijgen, zijn lichaam is zo sterk dat hartje kan gerust nog een tijdje door kan kloppen. Maar hij is zo dun, en heeft pijn. Beter kan het niet meer worden. 

Altijd alles heb ik voor hem gedaan, ik laat mezelf echt niet toe om dan juist nu, wanneer hij nodig het nodig heeft, mijn gevoel voor te laten gaan. Ondanks dat ik het gevoel heb ik dat mijn hart verscheurd, en dat ik absoluut niet weet hoe ik dit ooit aan kan of verder kan zonder hem. Maar hij is altijd mijn alles geweest, en wat het beste is voor hem moet ik kiezen. 

Ik heb alles meegelezen Wupsel.

Dit laatste wat je schrijft is goed.

Je doet dit allemaal uit liefde voor je grote schat.

Heel veel sterkte dat heb je nodig!

We denken aan je!

Wupsel, ik kan Anny enkel bijtreden. Je doet het heel goed en wijs.

En nee....deze laatste week, verander niks, maak hem niet ineens ongerust door té bijzondere handelingen.
In jouw hoofd en hart is het het moeilijkste......maar weet,  Jij geeft hem de rust. (en het doet enorm pijn, dat weet ik)

Je kunt er niet 'klaar' voor zijn, dat gevoel wringt te hard, maar het verstand dat zegt; het moet en dan het loslaten is héél véél 'houden van'.

sterkte

Ja, dat had ik ook in mijn hoofd, ik wil niet heel overdreven of heel anders doen, want dat is voor hem ook alleen maar raar. Al zal hij heus wel voelen en weten dat er iets anders is, daarvoor kennen we elkaar te goed. 

Het helpt om er over te praten. En gisteravond heb ik al en soort stukje aan hem geschreven, aan zoveel mooie dingen gedacht. En dan lach ik door mijn tranen heen terwijl ik nog naar hem kan kijken, en denken: vriend, we hebben het toch echt niet beter kunnen hebben samen. 

Ik zit nu met  een serieuze krob in de keel....jij kan het zo mooi verwoorden. 

Waar het hart van vol is....

Dankje...was eigenlijk bang dat deze laatste dagen als te zwaar zou ervaren of dat ik zou aftellen zonder dat ik dat zou willen. Gelukkig is het niet zo.

Ik huil om de stomste dingen. Vandaag had hij diarree mijn bed. Gebeurt wel eens door zijn medicijnen. Zo wakker worden is nooit leuk, maar daarom lag hij al een jaar niet meer op mijn dekbed maar op handdoeken op bed. Dat was toch makkelijker schoonmaken. Maar nu ligt hij wel op mijn dekbed want hij vindt hij lekkerder. En dan huil ik, want eigenlijk zou ik zo graag nog heel lang die stomme drollen van hem rapen als ik hem ermee mocht houden. 

vandaag heeft hij runderhart en pens gegeten, is hij dol op. En een beetje buiten kunnen snuffen tussen al die herfstblaadjes in de zon. Wel ging dat moeilijk, beetje vallen af en toe, maar hij wilde zo graag. Sta ik daar op het grasveld in de zon te janken. Gelukkig ook een soort van gelukshuilen. Dat ie daar toch nog maar mooi even staat. En stoer plasje doen met zijn poot een beetje omhoog. Het blijft een stoere vent. Die herfstzon door zijn krullen. 

Nu ben ik nog best rustig. Ik weet niet hoe dat gaat worden straks, ik ben er wel bang voor dat ik echt gek word. Maar gelukkig heb ik wel steun en dat ik deze paar dagen nog van hem kan genieten is het mooiste geluk. 

Ik krijg een brok in mijn keel van je verhaal. Wat ga je hier mooi mee om.

Het doet me terugdenken aan mijn eerste hondje pluisje waar ik mee op ben gegroeid van jongs af aan en die we hebben moeten laten gaan toen ik een jaar of 17 was. Nog steeds voel ik die band en heb nu na 30 jaar nog steeds heb ik hele mooie herinneringen aan Pluisje.

Sluit het mooi en waardig af en geniet van de momenten die je nog hebt met hem. Hij zal je hele leven bij je blijven!

Als het moment er zal zijn , ga je heel rustig zijn....verstand op nul....alleen hij telt . Jouw rust moet hem steunen in zijn laatste momenten.

Je lijkt me een verstandige vrouw / man, je zal dit laatste wat je nog kan doen voor hem , ook goed doen. Dat kan jij aan .

Nadien  zijn wij hier  met zijn  allen om je  te steunen als je dat wilt, dan mag je je laten gaan, want opkroppen is niet goed . 

Je gaat  het kunnen, je gaat erdoorheen komen .

Intussen geniet nog van jullie speciale momenten, koester ze . En wees blij dat er zoveel liefde is .....

Voor de gene die het overlijden van hun hond ziet aankomen;

https://proefdiervrij.nl/onderwijs/dierdonorcodicil/

Er is een plaats in de hemel die Regenboog brug heet. Als een dier waar je veel van houdt doodgaat, dan gaat dat dier naar de Regenboog brug. Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden, zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen. Er is genoeg eten, water en zonneschijn?en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig. Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter. Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond, precies zoals wij ze herinneren in onze dromen. De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding: Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje?achter hebben moeten laten. Ze rennen en spelen met elkaar, maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen ?en in de verte tuurt. Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding. Plotseling verlaat hij de groep,?rent over het groene gras, sneller en sneller. Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen, houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging. Om nooit meer uit elkaar te gaan. De vrolijke kussen overstelpen je gezicht, je handen aaien zijn liefdevolle kop? en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,?maar die altijd in je hart zijn gebleven. En dan gaan jullie samen over de Regenboog brug…

Nee dankje, ik doe al alles voor dieren en dierenwelzijn, dit sla ik even over voor mijn eigen mentale gesteldheid. 

Heel fijn jullie reacties.

Net was er visite, iemand die even alvast afscheid wilde nemen. Eigenlijk heel raar, zoiets verwacht je toch enkel bij mensen. Maar gossie wat ben ik dankbaar voor dit. Het is zo mooi, dat dit zo gebeurt. Hij lag heerlijk te slapen en had niet eens door dat ze binnen kwam. Ze ging naast hem zitten, hij werd wakker en helemaal blij en kwispelen. Zo lief. Samen huilen en samen knuffelen. Ik denk wel dat het me helpt. 

Zo'n zware tijd voor jou.  Maar wat een mooie band heb je met je hondje. Heel moedig dat je nu al zoveel doornam en advies vroeg. 

Ik wens je toe dat de komende tijd heel vredig mag verlopen. Dat je steun vindt in de wetenschap dat jullie zo'n mooie band hebben.  Die blijft.  Sterkte.

Ik zie toch deze dagen dat ik echt de juiste beslissing heb gemaakt. Ineens moet hij 's nachts ook plassen, en van die grote plassen ook. Af en toe binnen, al hoewel het komt omdat hij dan nét de tuindeur niet haalt. Dat is bijna nooit gebeurt, maar nu gebeurt het bijna dagelijks. 

En dan zit hij nog zo mooi in zijn vachtje. Zijn gebit compleet, allemaal mooie witte tanden. Hij stinkt niet en glanst nog zo mooi. Dan knaagt er stiekem eventjes een paar seconden de vraag: ben je niet te snel? Moet je niet nog medicijnen uitproberen die je nog nooit hebt geprobeert?

Maar dan kijk ik hem aan, en komt er een vreemde soort rust over me heen. We weten allebei: het is nu echt genoeg geweest. Hij ligt nu heerlijk half op mijn benen en mijn buik. We tellen niet af, maar we genieten van elke seconde nog samen. 

Ik kan niet ontkennen dat dit een hele rare gebeurtenis is in mijn leven. Ik weet dat hij komt te sterven, maar toch ergens is het besef er denk ik niet. Want ik heb het gevoel dat ik er te rustig over ben.... 

Ik denk dat je als je zoveel van je hondje houdt ergens wel aanvoelt wat het best is.  Twijfel zal er achteraf altijd opduiken.  Als je liet inslapen "Was het nodig ? Was het te vroeg?"  Als je het niet doet "Heeft hij door mij langer afgezien dan nodig ?  Was ik egoïstisch?" 

Het is normaal als je van je maatje houdt en zolang samen bent.  want het is een keuze tussen 2 dingen die je eigenlijk allebei niet wil.  Een oneerlijke keuze en die valt op jou, net omdat je het beste wil doen.

Als je ziet dat het zo niet verder gaat en je kiest voor inslapen dan mag je niet vergeten dat verder gaan niet zou betekenen "beter worden"... eerder het tegendeel met aan het eind hetzelfde verdriet met misschien nog meer spijt.  Wel fijn dat je hondje rustig in een liefdevolle omgeving die mooie leeftijd mocht bereiken.  Maar ik leef met je mee...

Bedankt, je hebt gelijk, beter gaat het niet worden.

Want de kans dat hij gewoon rustig inslaapt na een leuke dag zit er niet in. Het is of wachten tot hij echt geen leuke dingen meer in het leven en enkel nog er is omdat zijn hartje zo sterk is. Of wachten op een dramatisch einde met pijn en ellende.

En als je vriendje je altijd zoveel heeft gegeven, dan kan je toch niet anders dan iets terug te geven door te zeggen: lieve jongen, je mag slapen.

en ik schrijf dit nu verdikkeme alsof ik het er maar makkelijk mee heb maar mijn wangen zijn rood en ruw van de tranen en ik weet niet of ik hem nu vast moet grijpen of foto's maken of hem nog even goed moet ruiken. Alsof ik bang ben die geur of dat geluid van zijn ademhaling ga vergeten. Maar laat ook maar, we liggen nu al in bed en hij slaapt helemaal uitgerekt en neemt zoals gewoonlijk alle ruimte in. Ik zou willen dat mijn hart en mijn hoofd het meer met elkaar eens worden. 

Ik lees je met veel bewondering en respect. Mooi wijs mens ben je. Oprecht en puur, liefdevol.

Mijn ervaring is dat we die laatste periode, toen ik 'wist', nog zoveel dichter in elkaar verweven raakten dat we ademden op dezelfde hartklop. Heel erg bijzonder. Je geeft je er aan over, in alles wat het/er is ... je doet het goed.

Ik wens je veel liefde en kracht

Carpe Diem

 Het is een verschrikkelijke spagaat, twee onverenigbare uitersten bijeen brengen .... in liefde loslaten en in liefde vastgrijpen.

:'-( 

Wupsel,

Ik weet niet juist wanneer...... maar ik heb het idee dat het moment zo goed als aangebroken is. Heel veel sterkte

Ik heb zelf mijn eerste hondje dus ik weet niet hoe het precies voelt. Ik kan mij er alleen een voorstelling bij maken en het lijkt mij zo moeilijk om afscheid te nemen van wat je zo lief en dierbaar is. tips en advies heb ik dus niet voor je. Ik wil je enkel heel veel sterkte wensen! En als het moment nog niet daar is, geniet dan vooral van de tijd die jullie samen nog rest.

Dankjulliewel, morgen is de afspraak. 

Vanavond er zeer zwaar mee, gelukkig familie erbij. Het voelt als onmogelijk zwaar. Nu liggen we naast elkaar. En dan naar hem kijken met het besef dat ik dit na morgen nooit meer kan doen, hem aankijken, voelen, ruiken, zijn ademhaling horen en hartslag voelen. 

We hebben het deze week wel mooi gehad. Allemaal lekkere dingen gegeten, en morgen krijgt hij ook allemaal lekkers. 

Hij is en blijft voor altijd mijn nummer 1, mijn allermooiste, beste, geweldigste, mannetje. 

Veel liefs en kracht gewenst Wupsel. 

Wupsel je bent een kanjer . 

Sterkte morgen 

Ook ik wil je heel veel sterkte wensen... 

Ik las vandaag een tekst: 

"My idea of heaven is a place where all the dogs I have ever loved run to greet me"

Onthoud dat, je zult hem ooit weer zien... 

En hij zal over je waken totdat het jouw tijd is. Hij zal altijd naast je lopen, je zult zijn aanwezigheid voelen, ookal is hij er straks niet fysiek meer. 

Nogmaals, heel veel sterkte met het afscheid.

Heel veel sterkte morgen. Je hebt het geweldig gedaan.

Ik heb Vera bijna doodverwend, die laatste dag.

Nu voelt dit zo dubbel, loodzwaar, want jij weet dat dit de laatste mooie momenten zijn.

Later zul je je deze momenten herinneren en ze koesteren.

Voor nu wens ik je vanuit mijn hart alleen maar liefde en sterkte xxx

In gedachten bij jullie.  Ook van mij heel veel liefde en kracht gewenst. 

Ontzettend veel sterkte Wupsel, ik heb deze week nog vaak aan je gedacht. Je doet dit uit liefde, en dat weet hij.....veel liefs, en geloof me, dit gaat lukken. Het heeft tijd nodig, huil zoveel je wilt en wanneer je wilt. Dat lucht zo op! Maar het gevoel wat je zegt dat je hem niet meer kunt voelen, ruiken etc.....dat benauwde me zo erg dat ik er bijna hyperventilatie van kreeg...pffftttt. Succes 

In gedachten ben ik bij jullie,heel veel sterkte.

Houd in gedachten, dat je je lieve hond en maatje vandaag verlost van veel ongemak en pijn en hem een verdere lijdensweg bespaart.

Het zal heel leeg zijn zonder Wupsel. Later komen de dierbare en mooie herinneringen boven en kan je terugkijken op je vele jaren met Wupsel. Niet elke hond is het gegeven om zo oud te mogen worden.

Veel kracht voor vandaag en later.