Wie zijn hond doet dit nog?

Ik heb een geweldig lief en superschattig hondje. Hij is heel rustig, wandelt graag en is heel sociaal zowel naar mensen als naar andere honden. Maar hij is zo overduidelijk "mijn " hondje. Ik ben het allerbelangrijkste voor hem. Als hij niet slaapt, kijkt hij mij heel de tijd aan en observeert elke beweging die ik maak. Hij gaat mij ook overal achterna . Iemand anders kan niet met hem uit wandelen, dat weigert hij door op zijn zij te gaan liggen. Als ik niet thuis ben dan gaat hij wel met anderen mee. Zou ik dit nu zelf veroorzaakt hebben of is dit een karaktertrekje? Niet dat ik het een probleem vind hoor maar ik denk wel dikwijls wat als mij iets overkomt? Ik heb echt het gevoel dat hij niet zonder mij kan. Ik ben laats wel een aantal dagen op vakantie geweest en toen is Wannes bij een vriendin gebleven en dat ging goed...Maar ik vraag mij af of er nog mensen zijn wiens hondje zo op één persoon  gefixeerd is.

Mijn hond heeft dit ook(ras eigen), ik woon nog thuis bij mijn moeder, maar ze weet overduidelijk dat ik haar baas ben, overal in huis volgen, en als mijn moeder haar aan de riem heeft en ik loop een stukje de andere kant op wordt ze gek. 

Wel kunnen andere gewoon met haar wandelen als ik er niet bij ben, als mijn moeder haar even mee wil nemen en ik zit thuis, is dit geen probleem natuurlijk. 

Ik vind het niet zo gek, jij bent neem ik aan de gene die alles met je hond doet, net zoals hier, ik rij overal met de auto heen zodat de hond mee kan, treinreizen etc is ook geen probleem, laat haar uit, geef haar eten, speel met dr etc. Het moet alleen niet uit de hand gaan lopen, eis wel je ruimte op. Als ik hier tegen mijn hond zeg dat ze weg moet, doet ze dit ook, ook als er bezoek is. 

Ja, Freggle, ons kleine witte hondje is precies zo.

Bij hem is het ook iets wat in het ras zit, een bepaalde eenkennigheid.

Zijn wereld bestaat uit mij en mijn moeder en dan nog het liefst dat we ook allebei thuis zijn.

En als we allebei thuis zijn, dan ben ik weer het belangrijkst en mijn moeder nummer 2

Hij is ook wel heel sociaal naar mens en dier maar dan zijn we er ook zelf bij.

Hij is ook wel eens bij mijn vriendin geweest als we op vakantie waren.

Ging ook heel goed, hoewel hij dan voornamelijk de tijd in zijn mand doorbracht en daar ook mijn vriendin als enige persoon accepteerde. 

Maar als ik of mijn moeder er zijn, weigert hij ook met een ander mee te gaan wandelen, zet zich aan alle kanten schrap.

Ook als ik met hem ga wandelen hoef ik bij wijze van spreken nooit te kijken of hij mij wel volgt, hij houdt me steeds in het oog.

Hier precies hetzelfde. Ze is echt mijn schaduw. Loopt ook met niemand anders mee. Ze zou me nog achterna springen als ik in een ravijn zou vallen

Puck is ook zo. Lijkt soms alsof ik echt stroop aan mn gat heb. Er zijn 2 plekken waar ze niet mag komen, dant zijn de badkamer (tenzij aan de lijn dan moet ze douchen) en de wc. Dan ligt ze soms echt voor de drempel te wachten tot ik terug kom.

Buiten is het verschillend. Hier 2 honden in de wijk waar ze flink mee kan spelen, als ik naar huis loop komt ze niet meer mee. Als ik zo met mensen aan het kletsen ben dan blijft ze echt goed bij me zitten of liggen. Laat zich niet heel gauw overhalen om even bij een ander te komen. 

Tenzij ze in een winkelwagentje zit, dan kan iedereen haar aaien en vind ze de aandacht erg leuk. 

Lupa is niet meer zo'n zwaan kleefaan als in het begin, ze hoeft niet meer constant mee te lopen als ik opsta maar ze houdt me wel constant in de gaten. Als ik opkijk en ze slaapt niet, staart ze me altijd aan. 

Gelukkig voor haar heeft ze nu dus door niet elke keer op te hoeven staan als ik opsta. Vaak zeg ik ook dat ze moet wachten en dit helpt wel, anders springt ze gelijk op. Ze kan prima alleen zijn, of beneden zijn terwijl ik even boven bezig ben maar ik ben wel echt haar allerliefste lievelingsbaasje. Ze accepteert het ook als ik er niet ben en bijvoorbeeld mijn moeder haar komt uitlaten of komt halen voor een middagje met haar mee. Dat vindt Lupa allemaal prima en gezellig maar ben ik er bij dan ben ik degene die alle aandacht krijgt. Of als ze met iemand anders knuffelt kijkt ze toch nog met één oog naar mij, wat ik er van vind of doe. 

Dat doet Wannes ook, als hij niet slaapt kijkt hij heel de tijd naar mij. Hij moet al eens alleen blijven maar als ik zeg dat ik eventjes weg ga krimpt hij in elkaar. Zo zielig om te zien...

Obi is ook zo... Hij kan wel met anderen mee uit het gezin trouwens. Maar ik kan hem ook niet bij een dagopvang achterlaten b.v. dan raakt hij in paniek en komt ie me zoeken, kosten wat kost. Hij is zo over een 1.80 hek gekomen rennend door weilanden... Langs een drukke weg. Ik had zowat een hartverzakking ik moest nog 10km rijden toen ik het hoorde. De dagopvang had in paniek gebeld... Riep hem toen ik er was en hij kwam als een dolle stier op me afrennen... Zo blij was die..

Thuis blijft ie steeds vaker gewoon slapen. Is ook beter zo..

Mijn oudste hond is ook zo.

Echter vind hij het prima om door iedereen uitgelaten te worden hoor, en ligt savonds bij man, maar in de zin dat het echt mijn hondje is.

Het is ook een bijzonder hondje, hij heeft mijn beide zwangerschappen aangegeven voordat ik wist zwanger te zijn, door zich apart te gedragen, veel bij mijn buik te zijn ect. heel apart.

Bij de eerste zwangerschap had ik dat totaal niet door, pas achteraf, bij de 2e heb ik een test gedaan omdat hij weer zo deed, en ja hij had weer gelijk.

Ook heeft hij een tumor aangegeven, hij lag op een gegeven moment maanden lang continu in mijn nek, op de kussens van de bank achter mij met zijn kop op mijn schouder, dit had hij nooit eerder gaan, en ik vond het super irritant, ik was op dat moment zwanger van de 2e en dacht dat het vast met de zwangerschap te maken had. Vlak na de bevalling van de 2e is er een hele grote tumor in mijn nek ontdekt. Hij heeft dit dus aangevoeld op een of andere manier. Misschien klinkt het gek hoor, maar ik ben er van overtuigd.

Het is ook een bijzonder hondje, hij was zeer jong toen wij hem uit een nare situatie haalde, en ik heb hem nog lang met de fles tig keer per dag moeten voeden, heb nachten naast hem gezeten en met hem opgelopen, ben echt weken lang 24/7 met hem bezig geweest. Hij is nooit een normaal hondje geworden, wat niet gek is. Erge verlatingsangst enzo. Maar goed het is dus echt mijn hondje, al heeft hij er geen problemen mee als ik er niet ben. 

Hij zit ook in de wc naast me hoor haha. Van de week zat ik op de wc met 3 honden en 2 kinderen naast me pffff haha!

Als je hond zo aan je vastkleeft, is dat niet echt goed. Je kunt beter oefenen met dat je hond gewoon op z'n eigen plek blijft liggen als jij door het huis loopt. Hij mag je best in de gaten houden, maar niet constant blijven volgen. Dat werkt verlatingsangst in de hand. Je hond moet ook een stukje zelfstandigheid ontwikkelen

Hier 4 hondjes die het liefste continu bij me in de buurt zijn... Maar mijn Sammy die is echt altijd waar ik ook ben en ligt ook altijd  bij me die is echt 24/7 daar waar ik ben in huis. Toch spelen ze wel lekker met elkaar en met de katten en kunnen ze alle 4 gewoon erg goed alleen zijn, dus of het verlatingsangst zou ontwikkelen? Zelf heb ik die ervaring in ieder geval niet, terwijl 1 van mijn hondjes door mij is geadopteerd na een enorm rot verleden en die kwam hier met enorme verlatingsangst, maar daar heeft hij nu geen last meer van en kan ook net als de anderen gewoon goed alleen zijn. Moet wel zeggen dat mijn Sammy wel met iemand anders mee zou gaan wandelen maar ik moet hem dan wel zeggen dat het goed is, hem zelf de riem aandoen en meegeven.

 Daar heb je helemaal gelijk in,Vigo is onzeker,ik noem hem mijn schaduw,ik stuur hem regelmatig weg,is hij op de bank te opdringerig vb.Tosca wegduwen omdat hij bij mij wilt liggen,stuur ik hem weg.

Hij wilde in het begin ook altijd tussen mijn kieinkinderen en mij komen staan,riep ik mijn kleinzoon dan ging hij tussen ons in staan.

Hup,naar je plaats...

Het resultaat is goed,hij luistert uiteraard het beste naar mij maar de baas kan hem nu ook redelijk aan. Ik kan hem naar pension brengen,gaat ook goed en hij is veel evenwichtiger geworden en dat uit zich weer,dat hij zich veel beter gedraagt tegenover andere honden buiten.

Ik heb heel veel fout gedaan toen hij jong was en die aanhankelijkheid ongewild gevoed,niet beseffend dat dit heel erg fout was en dat ik medeschuldig was aan zijn onzekerheid.

Dit claimgedrag is niet goed hoor. Het lijkt misschien wel schattig en het streelt je ws dat hij je in alles volgt maar een hond moet zijn plaats wel weten.

Een hond wil leiding. Jij moet hem zeggen waar hij moet liggen etc. Hij mag nu de hele dag zelf bepalen waar hij naar toe gaat en wat hij wil doen.

Als je hond niet op gezette tijden naar zijn eigen plaats moet, is hij inderdaad van het padje als jij plotseling weg bent. Dit moet je langzaam opbouwen dat hij af en toe alleen iets moet ondernemen. 

Het lijkt me vreselijk dat mijn honden me de hele dag als een schaduw achterna zouden lopen. Ik ben een hele grote hondenliefhebber en daarom juist heb ik er voor gekozen om hun leiding en structuur te geven... 

Heb al 20 jaar honden gehad en het bevalt me nog steeds heel goed dat ze zo nu en dan een "time out" hebben in de bench of kennel. 

Je kunt dan ook zelf even iets ondernemen. 

( en ben daarna ook altijd weer blij dat ik ze dan weer bij me heb!!).

Er zijn tal van pagina's waar beschreven wordt hoe je dit claimgedrag kunt onderbreken...Als je dit uiteraard wilt...?!

Famke  jij hebt ook gelijk,ik heb ook al heel mijn leven honden,ik had nog nooit een hond met zo'n karakter gehad daarom herkende ik het niet en gelukkig heeft iemand mij er toen op gewezen wat ik fout deed.

Vanaf de dag dat ik het snapte en de handgrepen die ik kreeg toepaste is mijn hond verandert.

Gruul hangt ook heel erg aan mij maar hij heeft geen last van verlatingsangst en ook buiten is hij een zeker ventje. Hij is zelfstandig (een stuk meer dan mijn andere hondje) maar wij zijn echte maatjes door dik en dun. Hij is 1x bij een ander geweest en dat ging op zich wel goed. Thuis wil hij nog wel proberen te bijten als bezoek dingen doet die hij niet wil. En 99 van de 100 keer geef ik hem ook gelijk hoor. Het bezoek krijgt dan ook duidelijke regels en als ze die niet opvolgen dan weten ze het snel. 

Als ik op de bank lig dan ligt hij ergens tegen me aan, als ik naar bed ga dan gaat hij mee, als ik ga douchen ligt hij op de mat voor de douche etc. Mijn vriend is ook wel leuk als ik er niet ben, anders ben ik echt veel leuker. 
Maar dat is ook erg logisch, ik neem ze mee om dik een uur te wandelen (mijn vriend vind behoeftes doen wandelen dus ze hebben geluk als ze alleen met mijn vriend 20 minuten buiten zijn) ik geef ze te eten, ik leer ze commando's, ik knuffel met ze, ik speel met ze. Ik neem ze mee naar onbekende plekken en extra leuke plekken. Het zou niet eens bij mijn vriend op komen om ergens voor de honden heen te gaan. 

Ik vind het logisch klinken, hoe meer liefde je in iets stopt hoe meer liefde er terug gegeven word. 

Eline ik ben het niet helemaal met je eens hihihi

Ik doe alles met de honden,mijn man heeft ze zelfs nog nooit eten gegeven,(ik zou het moeten opschrijven wat ze moeten).Ik ga naar da's,ik zit bij ze als ze ziek zijn.

De baas is soms weken van huis en hij brengt de honden ook atlijd naar het hondenpension als we op vakantie gaan.

Je zou dus denken,vrouwtje is het helemaal. Vanaf dat het baasje thuis is,gaan ze s'avonds allebei uitgebreid bij hem liggen. Ze zijn dolgelukkig als hij weer thuiskomt en ze houden van hem net zoveel als van mij.

Whaha Monique, ik zou me verraden voelen door de honden. 
Mijn honden houden ook wel van mijn vriend hoor, maar je ziet duidelijk dat ze een voorkeur voor mij hebben.

Ik vind dit heel negatief en potentieel gevaarlijk gedrag. Nu lijkt het allemaal nog schattig, maar wat als op een dag je hond zijn tanden laat zien omdat je partner of kind of iemand anders te dicht bij jou in de buurt komt? Je hondje kent duidelijk nog geen grenzen over persoonlijke ruimte. Dit heeft absoluut niks met karakter te maken en alles met opvoeding. Tuurlijk zijn er bepaalde rassen die wat eenkenniger zijn als andere rassen, maar dit is wat anders. Als jij ruimte wilt, moet je hond dat geven. Je hond heeft op deze manier ook nooit rust, hij is namelijk de hele tijd bezig om jou in de gaten te houden ipv rustig te slapen. Je kan je hond dit heel eenvoudig aanleren door hem op zijn plaatst te sturen. Staat hij op? Stuur je hem weer terug. Misschien moet je dit de eerste paar keren wel 100 keer zeggen, maar daarna begrijpt hij het wel. Roep je hond zelf van zijn plaats af en dan kan je hem belonen met aandacht. Nu ben jij degene die bepaalt wanneer jouw hond in jouw persoonlijke ruimte mag komen en niet andersom.

Als je leest wat ik geschreven heb nl" als hij niet slaapt", en hij slaapt zo ongeveer een 8 uren per dag. Hij kijkt mij enkel aan als hij wakker is hoor en heeft dus duidelijk wel rust genoeg.

heb je een vast wegga ritueel  misschien? Heb je het alleen laten opgebouwd?

misschien heb je iets aan deze documentaire ook aan de tips die gegeven worden.

https://www.youtube.com/watch?v=YJGuW6bImY8

Het lijkt er op dat je hondje zich niet veilig voelt en daardoor jou de hele tijd in de gaten moet houden voor zichzelf. Hoe lang heb je haar? Veel herplaatsers gedragen zich ook zo, maar als ze eenmaal goed gewend zijn en weten waar ze aan toe zijn dan mindert het.

Je zou om de zelfstandigheid van je hondje te bevorderen aan de verlatingsangst moeten werken.

Verder is hersenwerk erg goed voor onzelfstandige en of onzekere honden.

http://www.hersenwerkvoorhonden.nl/Watis/

mijn hond heeft dit niet heel erg maar merk het wel een beetje.
Mijn moeder zegt ook altijd dat ik de gene ben die de beste band met haar heeft. Als je dit vervelend vind kun je een haar een tijdje bij een andere persoon laten bijvoorbeeld bij je moeder. En vraag aan die gene om veel dingen met haar te doen. Misschien kan dit helpen succes!

Ons hondje heeft een ongelooflijk sterke band met de jongste dochter van 11 jaar. Altijd ligt ze in haar buurt, als ze opstaat of rondloopt trippelt ze achter haar aan...Onze jongste doet erg veel voor haar hondenvriendje, echt schattig hoe die twee kunnen 'keuvelen', gelukkig is het geen 'claimgedrag' anders zou dit niet gezond zijn. De jongste ligt op dit moment met de windpokken in de zetel en de hond ligt al de hele dag ergens tussen een plooi van haar donsdeken...moet haar zelfs opnemen om even een plasje te gaan doen, net een hardnekkige sticker, haha