De do's en dont's wanneer je hond word aangevallen

 Hmm het is de gedachte denk ik vooral. De gedachte dat b.v. mijn Obi zoiets zou overkomen doen de haren al recht staan in m'n nek. Dan denk ik ook meteen ik zou die andere hond kapotmaken. Hoe dan ook... dat kun je mooi beeldend omschrijven zoals Anny. Of wat milder zoals sommigen hier. Ik denk dat (zeker als je een klein hondje hebt) heb je geen tijd te verliezen als het echt mis is. Dan moet je wat? Maar je kunt hier 100 dingen opschrijven als het erop aan komt dan is het evengoed paniek en doet men toch wat anders. Hopelijk maakt niemand het hier mee....

"  Dan ben je geen lafbek dan ben je slim. Maar goed je kunt nu eenmaal niet alles voorkomen. 
 
Ik loop ook overal voor om, vermijd echt praktisch alles waarvan ik denk 'kan mogelijk iets veroorzaken' maar van de winter was bijvoorbeeld mijn buurhond ontsnapt en die stond zo ineens achter ons... 
 
Hoeveel je ook vermijd de absolute controle heb je nooit. "

S&F.

 Inderdaad,maar ik moet zeggen,ik doe alles om ellende te voorkomen maar vliegt er een boos exemplaar op ons af,dan weet ik eigenlijk altijd mijn rust te bewaren,zelfs bij die bouviers bleef ik uiterst rustig. Ik ben niet bang voor honden maar ken mijn beperkingen en zal nimmer of nooit een herder,bouvier,boerboel...schoppen.

Hier in de straat zat onlangs Vigo's vijand Jack(buurthond) op zijn rug,dan ben ik te laat,ik heb ze laten doen en het liep met een sisser af,dat baasje houdt zijn agressief jackje altijd in de gaten,een gaatje in het hek....en ja,je hebt prijs.

De eerste keer dat mijn (vorige) hond flink werd aangevallen kon ik ook niets anders doen dan roepen "hij keelt hem, hij keelt hem". De andere baas gaf zijn hond een paar ferme schoppen, want hij had mijn hond echt bij de hals vast. Dat had ik toen nooit gedurfd. En vastpakken ook niet.

Nu ik juist een hond heb die niet zo goed kan vechten en niet zo assertief is, is er bij mij een knop om gegaan. En nog méér sinds zijn oog slechter is geworden.

Enne, na dat gevecht met die Stafford die vast hield en niet meer losliet heb ik Dobby geïnspecteerd en zag 4 gaten in de overgang schouder-zijkant hals. Geen bloed. Hetzelfde type gaten als die labrador bij mijn vorige hond had gemaakt. Ik heb het ontsmet en heb echt letterlijk een paar glazen wijn achterover geslagen. Ik stond stijf van de adrenaline, en trilde als een rietje. Achteraf gezien ook niet zo handig, als het ernstiger bleek dan het leek en ik naar de dierenarts had moeten rijden... Maar goed. Al doende leert men.

Bottom line: je kunt dus wel léren in te grijpen. Ik durfde het vroeger ook niet.

Mijn hond is doodgebeten. Ik heb staan gillen en niets gedaan, het ging ook allemaal zo snel.

Het is altijd stoere praat van anderen die even op het gemakje gaan zeggen wat ze allemaal gaan doen.  Maar als er een losgeslagen bouvier maar op 1 ding uit is en dat is je hond in stukken scheuren, dan tja, dan heb je zoveel stoere praat niet, ik toch niet in elk geval (en oja, er is mij al genoeg verweten dat ik de oorzaak ben dat mijn hond dan ook letterlijk verscheurd werd hoor, omdat ik niet ingegrepen heb ;) )

Uiteindelijk is een boer op het geroep afgekomen, heeft een spade gegrepen en die met een lel op de bouvier zijn kop geslaan. Bouvier groggy, ik heb mijn hond opgenomen en ben naar huis gerend en naar de DA gevlogen.  Ik weet nog altijd niet hoe ik 2 km afgelegd heb met een aan stukken gescheurde amstaff in mijn armen, maar soit.

De mechels en duitse hebben ook al eens in elkaar gehangen, maar dat is compleet anders. Dat is even vechten om te kijken hoe en wat en daar kan ik zonder problemen tussen komen.

1 keer was ik aan het water en toen kon ik de honden onder water duwen.

Idem met 1 van de honden die de hond van mijn zus vasthad. Die had vast en bleef vasthouden, dan heb je even de tijd om je er boven te stellen en de halsband te wringen tot de hond niet anders kan dan loslaten.

Maar als ze aanvallen om te doden, dan nog eens onbekende honden en de stukken er letterlijk in het rond vliegen... dan tja, dan is de situatie wel even anders.  Dat was toch zo bij mij, maar ik zal wel een slap watje zijn zeker ;)

Ik doe verder nu overigens niets speciaals qua zorgmaatregelen. De kans dat mij dat nog eens overkomt schat ik niet hoog in. En ik weiger te gaan rondlopen als een zwaar beveiligde weet ik veel wat.

Ik vind het best eng dat er mensen zijn die rondlopen met wapens en messen en wat nog allemaal... Dag van vandaag ploffen mensen overal met gemak een mes in. Medemens of dier... maakt niet uit, neem het recht maar in eigen handen en steek en schiet er maar op los.

Enge gedachte.

" Mijn hond is doodgebeten. Ik heb staan gillen en niets gedaan, het ging ook allemaal zo snel.
 
Het is altijd stoere praat van anderen die even op het gemakje gaan zeggen wat ze allemaal gaan doen.  Maar als er een losgeslagen bouvier maar op 1 ding uit is en dat is je hond in stukken scheuren, dan tja, dan heb je zoveel stoere praat niet, ik toch niet in elk geval (en oja, er is mij al genoeg verweten dat ik de oorzaak ben dat mijn hond dan ook letterlijk verscheurd werd hoor, omdat ik niet ingegrepen heb )
 
Uiteindelijk is een boer op het geroep afgekomen, heeft een spade gegrepen en die met een lel op de bouvier zijn kop geslaan. Bouvier groggy, ik heb mijn hond opgenomen en ben naar huis gerend en naar de DA gevlogen.  Ik weet nog altijd niet hoe ik 2 km afgelegd heb met een aan stukken gescheurde amstaff in mijn armen, maar soit.
 
De mechels en duitse hebben ook al eens in elkaar gehangen, maar dat is compleet anders. Dat is even vechten om te kijken hoe en wat en daar kan ik zonder problemen tussen komen.
1 keer was ik aan het water en toen kon ik de honden onder water duwen.
Idem met 1 van de honden die de hond van mijn zus vasthad. Die had vast en bleef vasthouden, dan heb je even de tijd om je er boven te stellen en de halsband te wringen tot de hond niet anders kan dan loslaten.
Maar als ze aanvallen om te doden, dan nog eens onbekende honden en de stukken er letterlijk in het rond vliegen... dan tja, dan is de situatie wel even anders.  Dat was toch zo bij mij, maar ik zal wel een slap watje zijn zeker
 
Ik doe verder nu overigens niets speciaals qua zorgmaatregelen. De kans dat mij dat nog eens overkomt schat ik niet hoog in. En ik weiger te gaan rondlopen als een zwaar beveiligde weet ik veel wat.
Ik vind het best eng dat er mensen zijn die rondlopen met wapens en messen en wat nog allemaal... Dag van vandaag ploffen mensen overal met gemak een mes in. Medemens of dier... maakt niet uit, neem het recht maar in eigen handen en steek en schiet er maar op los.
Enge gedachte. "

Maart

 Ik ga in dit topic verder niet reageren, maar Maart, wat verschrikkelijk voor jou en je hond. Ik begrijp wel dat je aan de grond genageld staat hoor...

Wat een verhaal...

" Mijn hond is doodgebeten. Ik heb staan gillen en niets gedaan, het ging ook allemaal zo snel.
 
Het is altijd stoere praat van anderen die even op het gemakje gaan zeggen wat ze allemaal gaan doen.  Maar als er een losgeslagen bouvier maar op 1 ding uit is en dat is je hond in stukken scheuren, dan tja, dan heb je zoveel stoere praat niet, ik toch niet in elk geval (en oja, er is mij al genoeg verweten dat ik de oorzaak ben dat mijn hond dan ook letterlijk verscheurd werd hoor, omdat ik niet ingegrepen heb )
 
Uiteindelijk is een boer op het geroep afgekomen, heeft een spade gegrepen en die met een lel op de bouvier zijn kop geslaan. Bouvier groggy, ik heb mijn hond opgenomen en ben naar huis gerend en naar de DA gevlogen.  Ik weet nog altijd niet hoe ik 2 km afgelegd heb met een aan stukken gescheurde amstaff in mijn armen, maar soit.
 
De mechels en duitse hebben ook al eens in elkaar gehangen, maar dat is compleet anders. Dat is even vechten om te kijken hoe en wat en daar kan ik zonder problemen tussen komen.
1 keer was ik aan het water en toen kon ik de honden onder water duwen.
Idem met 1 van de honden die de hond van mijn zus vasthad. Die had vast en bleef vasthouden, dan heb je even de tijd om je er boven te stellen en de halsband te wringen tot de hond niet anders kan dan loslaten.
Maar als ze aanvallen om te doden, dan nog eens onbekende honden en de stukken er letterlijk in het rond vliegen... dan tja, dan is de situatie wel even anders.  Dat was toch zo bij mij, maar ik zal wel een slap watje zijn zeker
 
Ik doe verder nu overigens niets speciaals qua zorgmaatregelen. De kans dat mij dat nog eens overkomt schat ik niet hoog in. En ik weiger te gaan rondlopen als een zwaar beveiligde weet ik veel wat.
Ik vind het best eng dat er mensen zijn die rondlopen met wapens en messen en wat nog allemaal... Dag van vandaag ploffen mensen overal met gemak een mes in. Medemens of dier... maakt niet uit, neem het recht maar in eigen handen en steek en schiet er maar op los.
Enge gedachte. "

Maart

 Op zo'n moment neemt je lichaam het van je over en worden de hersenen precies uitgeschakeld. Mijn lichaam verstijfde in de eerste plaats. 

Ik moet eerlijk bekennen dat ik de hond die Max dood beet liever ook een spuitje zie krijgen. Heel erg dat ik dit zeg maar heb wel wraak gevoelens , ook naar de eigenaar trouwens ( vooral door zijn gedrag na het incident ). 

 idd ja.

In mijn geval was er geen eigenaar, hond is door politie meegenomen en afgemaakt. Ben ik ook niet rouwig om.

Wel sneu voor de hond hoor, maar goed, dergelijke moordmachines zijn nu niet bepaald gewenst in onze maatschappij.

Dat er eens een gevecht is en zelfs met wondes ok, dat kan gewoon gebeuren.  Maar moorden is toch echt wel een stap te ver.

De makkelijkste oplossing is nog altijd een breackstick meenemen.

Hond vastklemmen, breackstick in zn bek en lossen.

Maart wat afschuwelijk,jouw verhaal geeft precies aan wat ik bedoel,

Ik hoop dat niemand dit moet meemaken,mensen hebben geen idee waartoe een hond die op moorden uit is,in staat is.

Ze beseffen niet hoe afschuwelijk je zelf gebeten kan worden,je kan doodgebeten worden of voor de rest van je leven verminkt raken.

Bij aanschaf van mijn eerste hond(bouvier),kreeg ik het advies,mocht het ooit fout gaan,ga nooit tussen 2 vechtende honden staan en dan heb ik het over grote sterke rassen en niet specifiek over staffords.

En inderdaad in werkelijkheid zou er weinig van die stoerheid over blijven,van ogen uitsteken,schoppen.....ja,kleine hondjes,die kan je makkelijk wegschoppen...

 Sommige honden bijten toch telkens opnieuw en scheuren alles kapot. Dat gaat zo snel... Lijkt me dat zoiets dan ook geen nut heeft... 

 Sorry dubbel...

@Maart. Jeetje wat een verhaal daar wordt je stil van..

 Inderdaad,bij niet staffordachtigen heeft dat totaal geen nut.

 het is al wel even geleden hoor, volgende maand is het 8 jaar.

Het slijt wel, het verdriet.  Alleen kan ik me er nog zo onnodig in opwinden als mensen maar doodleuk verkondigen hoe simpel het toch allemaal is om 2 honden uiteen te halen.

Dat is het het dus echt niet altijd.  Nu ja, hopelijk moeten die mensen het nooit meemaken uiteraard en als ze het dan meemaken, dan hoop ik inderdaad dat het voor hun een makkie is om de honden te scheiden.

Ik heb me er best lange tijd schuldig over gevonden, dat ik niets gedaan heb. Zeker ook omdat het een oneerlijke strijd was, daar mijn staff gemuilkorfd was omdat hij op die plaats wel eens achter de jonge vaarzen ging durven lopen én omdat hij zelf niet hondvriendelijk was.

Altijd plezant dan ook van die mensen die het er dan nog eens dubbeldik inwrijven ook dan, maar die mensen heb je altijd en overal natuurlijk.

Ondertussen heb ik er wel vrede mee, het is gebeurd, kan het niet ongedaan maken.

 Had er misschien even bij moeten vermelden dat dat bij powerbread rassen alleen werkt en heel eerlijk gezegd heb ik (gelukkig) geen ervaring met andere honden rassen die echt vechten. Wel is een opstootje maar dan was het een brul en ook weer klaar.

 Als je niet in paniek raakt en met twee mensen bent dan lukt het meestal wel twee vechtende honden uit elkaar te halen. Maar ben jij de enige dan wordt het inderdaad heel moeilijk. Ik heb zelf twee vechtende pitbulls uit elkaar gehaald, en dit was echt een gevecht op leven en dood. Uiteindelijk bedacht een omstander om toch maar ook iets te doen, anders was zeker 1 van de honden dood. Door dit gevecht heb ik wel geleerd, dat ik nooit meer me eigen hond van de andere hond aftrek. Maar de andere hond vasthoud ( als ik alleen ben he en er geen andere mogelijkheid is), mijn hond laat namelijk direct los als ik het zeg, terwijl de andere hond dan mooi de kans ziet om zich te herpakken en mijn hond goed beet te pakken.

Vind het zo erg voor de mensen die op zo'n manier hun hond verloren hebben!

Voor mij is alleen de gedachte dat ik weet wat ik zou kunnen doen, net een extra zetje, om niet helemaal getrest buiten te lopen met mijn Spikey.. Het is nu een totaal andere situatie geworden, doordat hij lichamelijk niet alles meer kan..Ik maak me er heel erg druk om, vandaar dat ik ook dit topic heb geopend..

Nu merk ik wel dat ik door deze verschrikkelijke gebeurtenissen te lezen, nog zenuwachtiger de straat op ga

Ik laat mijn honden al een tijdje apart uit, zeker nu Spikey nog herstellend is..Maar worstel met de gedachte om allebei mijn honden tegelijk mee uit te nemen, zodat ze in ieder geval samen zijn..Het is misschien een hele stomme gedachte! Maar ben zo onzeker geworden in deze 'nieuwe' situatie..

pff maak me zo druk om hem..

Maar als ik het goed begrijp zie je direct aan de andere hond, of ze een opstootje hebben? of dat echt 'voor de kill' gaan?

 Sommige honden bijten toch telkens opnieuw en scheuren alles kapot. Dat gaat zo snel... Lijkt me dat zoiets dan ook geen nut heeft... 

Klinkt niet leuk maar ik kan met die break stick die andere hond buiten westen slaan. Ik heb al een keer meegemaakt dat blokken niet hielp en mijn golden dood zou zijn gebeten als ik er niet tussen zou zijn gekomen. Een ding weet ik zeker: ik laat me hond niet dood bijten dan maar het ziekenhuis in. Wel zou het hier van mij zo mogen zijn als in Duitsland daar moet je bewijzen dat je je hond onder controle hebt anders mag je hem niet hebben.

Dat zou veel ellende voorkomen

 Ik denk dat je het een beetje los moet laten, je draagt alleen maar spanning bij je en dat maken de wandelingen er niet leuker op.

De kans dat het jou overkomt is behoorlijk klein, ik zie op de foto dat je grote honden hebt dus die kunnen over het algemeen wel tegen een stootje zodat je altijd snel genoeg kan ingrijpen. Als je gewoon in aanlijngebieden loopt met je honden en niet teveel de drukte opzoekt zal het allemaal wel meevallen.

Ik denk dat ''het voor de kill gaan'' in een halve seconde getoond wordt en dan is ingrijpen bij veel rassen al te laat, praat hier dan wel over de powerbread rassen want van veel andere rassen heb ik niet veel verstand.

 Zie toch handig zo'n breakstick, stop je hem niet in de bek van de hond, dan mep je hem gewoon neer haha.

Ik weet wat je bedoelt Patricia.

Zelf loop ik nooit gerust te wandelen. Mijn hond is klein en mank als  daar een hond opknalt, heb ik grote problemen. Onlangs komt er me daar een reus afgevlogen van achter ons, remt juist voor mijn hond. Ik had bijna een hartstilstand, dat is een hond van een jaar, nog een jonge hond dus en hij doet niets maar die man heb ik eens gezegd wat ik ervan dacht nadat ik bekomen was. Niet de eerste keer dat die dat doet.

En heb nog echt de schrik er in door eerdere incidenten die altijd vrij goed zijn afgelopen, had helemaal anders kunnen zijn, wel één keer met schade aan mijn vorige hond (op 3 plaatsen gehecht) maar bij mij zit de schrik er echt goed in!

Ik houd mijn hond aan de lijn, hier mogen ze trouwens niet los. Enkel als ik volledig overzicht heb of er iets afkomt, laat ik hem wel eens los maar Charlie loopt eigenlijk liever aan de lijn. Komt er iets af, hou ik hem kort bij mij. Niks socializen tenzij met honden waar IK van denk dat het wel zal klikken. Ik ga niet teveel meer voort op wat de andere eigenaar zegt.

Eigenlijk ... dat er steeds meer honden eigenaren er zo bij moeten lopen, ik ken dat gevoel ook maar die break stick helpt mij me niet hulpeloos te voelen, ik denk dat ik nu ook een stuk nijlon koord in mijn honden uitlaat jas steek, gewoon voor de zekerheid.

Er zou hier echt wetgeving op moeten komen net als in Duitsland en andere EU landen. Welke partij zou zich hiervoor willen inzetten?

Soms helpt roepen wel. Heb lang geleden eens gehad dat ik en nog iemand met een golden en een witte herder aan 't wandelen waren. 2 duitse herders achter de omheining, vliegt me daar 1 van de 2 los over de omheining. En de persoon bij me heeft gebruld en die vloog er opnieuw over van 't verschieten. Wij zijn snel teruggekeerd.

Heerlijk, rustig wandelen met je hond... je wordt er zo zen van.

Paraplu heeft me ook eens geholpen. Het regende toevallig en had mijn paraplu open. Een sharpei zijn riem schiet over en wil op mijn hond duiken, heb ik snel de paraplu er kunnen tussen ploffen.

 Bij ons was de politie niet zo meegaand en hebben ze ons gezegt dat ze weinjg konden doen. ( naar de hond of eigenaar toe )

als ik een hond zie komen aanstormen en geen idee heb of hij het goed of kwaad meent, roep ik zoiets als heeee wat gezellig kom jij even kijken... elke hond keek dan een soort van verbaasd naar mij en kalmeerden en daarna was het altijd goed.

Op een na, dat ging zo snel, ik had hem zien aankomen in een soort blinde drift en Lola die wel een grote sterke hond was maar al oud wendde ik snel af zodat ze de hond niet frontaal zou kunnen provoceren, ik probeerde ertussen te gaan staan, maar het  was voor de hond een kleine moeite om toch gewoon op Lola te duiken met veel gegrom, ze gilde, gooide zich meteen op haar rug maar de hond bleef doorgaan. Het ging allemaal zo snel en de honden bleven ook niet echt statisch zodat je niet zomaaar even de hond kon weghalen. Pas toen de eigenaar erbij kwam lukte het ons samen om de hond ervan af te krijgen. Ik vond dat wel een aanval, van een echt gevecht was geen sprake omdat Lola zich meteen overgaf en alleen incasseerde. Doodeng, en ik heb sindsdien altijd een breakstick bij me, al twijfel ik of het me gelukt was die te gebruiken.

Het baasje was een heel aardige begripvolle man, die inzag dat zijn jonge herder dus nog niet los kon, kreeg ook duizend excuses. Helaas weet ik niet hoe het met deze hond verder gegaan is, ik heb ze nooit meer gezien.

En hoe ziet zo een breakstick er dan wel uit ?

Een breakstick of break(ing) stick , is een platte, taps toelopende, houten stok waarmee je de bek van een vechtende hond open kunt wrikken. Stafford’s en andere van dit soort rassen hebben namelijk zoon kracht in hun kaken dat het soms bijna onmogelijk is om hun bek open te trekken als ze vastbijten. Het lijkt dan alsof hun kaken op slot zitten.

hm is dus een gewone stok bedoelen ze ? 

de mijne komt van amazon

http://www.amazon.com/The-K-9-Center-Break-Stick/dp/B004RU81VY/ref=cm_cr_pr_product_top?ie=UTF8

Ik volg even.

Ik zie er in plastiek en in hout. Hoe groot zijn die breaksticks eigenlijk? Kan je dat makkelijk wegsteken?

 Nee,het zijn ondingen,kunnen niet in een klein tasje,bij mij zit er 1 in mijn fietstas. Tijdens het wandelen heb ik hem niet bij,heeft weinig nut als je met 2 honden loopt.(ik wandel nooit waar loslopende honden lopen)