Welk ras past nou het beste bij ons gezin?

Deze vraag is natuurlijk zo ontzettend vaak gesteld maar wij willen graag over een tijdje een puppy (of volwassen hond) en natuurlijk niet zomaar de eerste de beste die er leuk uit ziet. Wij zijn een gezin met 3 kinderen (8 jaar, 3 jaar en eentje van 5 maanden) Ohja en hebben 2 katten

Wat wij zoeken in een hond:
Rustig/niet hyper (na voldoende/normale beweging in het bos waar we vlakbij wonen)
Geen waakhond
Kindvriendelijk (uiteraard zelf veel socialiseren)
Geen onzeker ras
Over het algemeen goed met alle honden
Niet extreem veel vachtverzorging nodig (af en toe naar de trimmer geen probleem maar niet dagelijks hoeven borstelen) 

We willen cursus gaan doen, maar gezien we een druk gezin met jonge kinderen hebben willen we geen hond die heel veel geestelijk bezig gehouden moet worden zoals bijvoorbeeld de bordercollie. 
Er is altijd iemand thuis, dus genoeg tijd! Tuurlijk moet hij/zij soms alleen zijn, maar niet 8 uur achter elkaar omdat er gewerkt word.
Ik heb ervaring met honden maar een pittig ras zou ik niet aan kunnen. 
Ik ben goed in gewoon de basis dingen zoals zit, af, blijf, niet trekken aan de riem en andere "normale" dingen aan of afleren.

We staan ook open voor een volwassen hond maar heel eerlijk vind ik dat met 3 kleine kinderen wat enger aangezien je (meestal) het verleden niet kent van zo'n hond. Een hond uit het asiel of buitenland zal ik dus niet snel doen denk ik gezien de eventuele problemen. Misschien een volwassen hond via een fokker die herplaatst moet worden wel. Het hoeft dus niet perse een pup te zijn, alleen ook geen volwassen hond zonder opvoeding/veel problemen. Dus is misschien lastig (?)

Ohja en ik vind het uiterlijk het minst belangrijk en er zijn zoveel rassen.... Kwa uiterlijk vind ik natuurlijk de 1 een stuk leuker als de andere maar het karakter vinden wij toch echt het belangrijkste. Dat moet goed bij ons passen.
Als we een pup aanschaffen zal dat er sowieso eentje zijn van geteste ouders (dus met stamboom) 

Help! 

En de grootte?
Jachtinstinct?

Als je weet welk ras is een herplaatser via de rasvereniging ook nog een optie.

Herplaatser via een rasvereniging staan we zeker voor open.

Liefst niet groter als formaat labrador.
Dus zeg maar middelmaat.

Jachtinstinct mag best een beetje als het maar niet zo erg is als bij bijvoorbeeld een windhond  

Ik denk dat er behoorlijk wat rassen zijn die in dit beeld passen. Hebben jullie zelf al een (of meerdere) ras(sen) op het oog?

Idd voldoen veel rassen aan jullie wensen.
Ik vroeg naar de grootte omdat ik wel direct aan de labrador of golden moest denken.

Een West Highland White Terrier?

''Karakter: Zelfbewust, leergierig. charmant, vrolijk, moedig, aardig, aktief, een maatje!'' 

Bron: http://www.westienederland.nl/page5.php

Westies zijn leuke, maar ook zachtaardige hondjes. Niet te groot, ivm jullie kleine kinderen. Maar ook niet zo klein dat ze iets breekbaars hebben.

Kwa karakter spreekt de boston terriër ons wel aan. 
Echter hebben rassen met platte snuit mij altijd wat tegen gestaan ivm gezondheid. Al schijnt het nog niet zo erg te zijn als andere platte snuiten rassen (of zeg ik nu iets dat niet klopt?) maar andere platte snuiten rassen waren er ook niet altijd zo slecht aan toe.
Maar gezien de gemiddelde leeftijd zo rond de 13-15 jaar ligt, lijkt het me niet een heel ongezond ras of worden ze toch zo oud terwijl ze hun leven lang benauwd zijn? 

De golden lijkt mij wel wat maar die zijn iets groter als de labrador. Labrador is echt wel de maximale maat (misschien toch liever iets kleiner nog) want willen ook de hond veel mee nemen overal naar toe. Is met een iets kleinere hond toch wat makkelijker. Vooral ook met 3 kids er nog bij 

Wellicht hebben jullie interesse in de clumber spaniël?

Ik ben als baby opgegroeid tussen clumbers en zowel mijn ouders als ikzelf zijn momenteel in het bezit van dit geweldige ras. Wat mij betreft de ideale gezinshonden, bij de juiste baasjes althans.

De Clumber is een kalme, zachtaardige en vriendelijke hond. Naar vreemden kunnen ze ietwat terughoudend zijn, het zijn meestal geen honden die bij wildvreemden in de armen springen. Toch zijn ze nooit onvriendelijk of afstandelijk, mijn clumber Ted is stiekem zelfs wel een beetje een allemansvriend, al gaat zijn eigen gezin voor álles en iedereen (doch waaks zijn ze niet). Voor hun eigen mensen en bekenden zijn ze altijd enorm aanhankelijk, de grootste knuffelkonten die je bedenken kunt. Ze liggen dan ook graag op je voeten en leunen graag tegen je aan, maar nooit op een opdringerige of dwingende manier. Met andere honden gaan ze vrijwel altijd zeer sociaal om, worden ze geprovoceerd dan halen ze hun schouders op en dartelen ze verder. Ted heeft zelfs de eigenschap de meest asociale of angstige honden aan het spelen te krijgen met zijn rustige en ontwapenende manier van communiceren. Met kinderen vind ik het uitstekende honden, ze zijn geduldig en tolerant (mits goed gesocialiseerd) en zijn doorgaans gek op alles dat jong is. Het leuke aan de clumber is dat ze hun liefde en enthousiasme openlijk tonen, hun hele lijf schudt heen en weer van blijdschap tijdens het kwispelen, maar het zijn absoluut geen drukke, lompe of overenthousiaste types (zoals ik dat vaak van bijvoorbeeld labradors vind).
Ze hebben eigenlijk het speelse, vrolijke en zachte van de spaniël, en de rust en gehechtheid aan eigen familie van een dogachtige.
Clumbers zijn onverstoorbaar en zeer rustig in huis, buiten zijn ze actief en zwemmen ze graag, maar altijd blijven ze die 'no-nonsense' uitstraling aanhouden. Ze passen zich moeiteloos aan aan een actiever of juist rustiger leven. Met katten en andere dieren kunnen ze het prima vinden, wij hebben toevallig ook twee katten en die drie liggen samen tegen elkaar aan te slapen, spelen samen, etc.

Wat betreft werklust en 'will-to-please', dit verschilt erg per lijn en exemplaar. Je hebt kortweg drie types: de showlijn, de werklijn en een combinatie hiervan (dual-purpose).
De showlijn is de hond die je hier het meest ziet, het logge brede model. De jachtlijn is meer voor jagers weggelegd, deze zie je veel in Engeland en deze honden zijn een stuk smaller, atletischer en actiever. En dan heb je nog de dual-purpose, een combinatie van beide (zie je hier ook veel tegenwoordig). Ted en Feya zijn deels werklijn en deels showlijn.

Met de Clumber valt goed te trainen en werken, het zijn over het algemeen niet de allersnelste leerlingen maar wat ze geleerd hebben vergeten ze nooit. Mijn clumber is overigens wel bijzonder intelligent en liep de sterren van de hemel tijdens gehoorzaamheid, wij doen nu jachttraining met hem en ook dit gaat op alle vlakken erg goed. Slaafs zijn ze niet, en een zekere eigenzinnigheid mag ze zeker niet ontzegd worden, maar m.i. is dat nooit storend of vervelend. Over het algemeen zijn ze gewoon volgzaam en aandoenlijk. Daarnaast zijn ze vreselijk clownesk en grappig, er gaat bijna geen dag voorbij zonder dat ik in een deuk lig om hun gekke streken en lompigheid. Oh ja, niet onbelangrijk: clumbers zijn erg gevoelig. Harde woorden of correcties hebben ze écht niet nodig, en heeft eerder een averechts effect. Voor een beloning in de vorm van een voertje, een knuffel of een vrolijk woord doen ze daarentegen alles. Ik vind ze persoonlijk ontzettend gemakkelijk op te voeden omdat ze zo slim, kalm en sociaal zijn. Zelf neem ik Ted ook gerust overal mee naar toe zonder problemen (de stad in, op visite, openbaar vervoer, strand, noem maar op).

In hun doen en laten zijn Clumbers erg betrouwbaar, je weet wat je aan ze hebt. Ze laten zich niet gauw afleiden door de omgeving, hun baas (inclusief koekjes) vinden ze veel interessanter. Het zijn geen honden die weglopen of ontsnappen, ze blijven de baas goed in de gaten houden. Wel zijn het uitstekende speurneuzen, en ze zijn voergericht.

Qua vachtverzorging is het een eitje: een aantal keren (2-4) per jaar naar de trimmer en je hebt er geen omkijken meer naar. Qua formaat zijn ze tussen de 25 en 35 kilo, ietsje kleiner dus dan de gemiddelde labrador (met name iets lager/breder gebouwd).

Verder zouden jullie kunnen denken aan een leuke retriever (labrador, flat coated of golden retriever) of een ander spaniëlras (zoals de Engelse/Welsh springer spaniël).

Dit is Feya:


En Ted:

Bedankt dat jullie allemaal zo meedenken.

Ik kan nog een puntje toevoegen bij het "eisen" lijstje.
Ik heb liever het raseigenschap allemans vriend als een hond die terughoudend is naar vreemde omdat onze ervaring is dat dat soms kan doorslaan ookal zou dat volgens de raseigenschap niet "mogen". Maar de labrador spreekt ons in het algemeen ook niet zo aan. De gene die hier lopen zijn allemaal niet echt opgevoed (dus te enthousiast en lopen iedereen omver) Ben bang als wij een labrador zouden hebben dat die van ons ook zo is. Het zal misschien met goede opvoeding niet gebeuren maar er lopen hier zoveel en alleen eentje die dat niet doet....

Ik had echter nog nooit gehoord van de clumber spaniël en heb echt al veel rassen bekeken dus wie weet komt er nog wel een ras langs die we niet kennen en toch ook geschikt lijkt.

"  

Bostons zijn leuke hondjes, maar wel erg kwetsbaar. Ze worden op zich redelijk oud zoals je zegt, maar hebben het inderdaad regelmatig en snel benauwd. In de warmte wandelen is bijvoorbeeld uit den boze. Daarbij zijn het wel héle actieve en snelle hondjes, het worden ook wel raketjes op 4 pootjes genoemd. Dat moet je wel trekken.

De golden is niet/nauwelijks groter dan de labrador overigens. Ik zou me niet teveel laten remmen door formaat, grotere honden zijn vaak kalmer en rustiger dan de kleinere hondjes. "

Emma & Ted

Klopt inderdaad natuurlijk wel dat grote honden vaak wat rustiger zijn. De witte herder van mijn moeder is echt de rust zelve en kan je ook makkelijk overal mee naar toe nemen. Echter moet de hond bij mij voor in de auto gezien de achterbank met 3 kinderen bezet is en de kofferbak met een wandelwagen erin vol is. Een formaat witte herder zou nooit passen 

Hoi Balou,

Als ik het zo lees moet ik meteen denken aan een Nova scotia duck tolling retriever (ook wel toller genoemd). Ik ben zelf als kind zijn ook met deze hond opgegroeid! Het zijn rustige honden, al vinden ze af en toe binnen spelen wel leuk. En hebben ze wel hun wandelingen nodig! Dus korte wandelingen werkt niet, dan krijg je wel een andere hond. Dat is het enige twijfelpunt bij je eisen. Maar aangezien je bij het bos woont, het ras over het algemeen erg slim is en dus ook snel leert los lopen kan die vast en zeker genoeg uitrazen!

 Ik vind dat echt een prachtig ras maar past niet bij ons kwa training. Daar moet je echt meer mee doen als alleen cursus en basis oefeningen. 

 Ik zal dat ras nog eens beter bekijken! Gezien ik het ras verder nog niet kende.

Valt echt reuze mee! Die van ons thuis heeft ook alleen de basis training gehad. Verder gewoon thuis apporteer spelletjes en lange wandelingen en dat beestje is helemaal blij! 

Maar je moet je er zelf goed bij voelen :D.

http://www.rashondenwijzer.nl/rashonden-erfelijke-aandoeningen

Als je hier kijkt dan staat de labrador nog hoger kwa erfelijke aandoeningen als de boston terrier. Staan echter allebei wel aardig hoog. Ik heb ooit een Whippet gehad en ik zie dat dat gewoon 1 van de 3 rassen is waar nauwelijks erfelijke aandoeningen bekent zijn. 
Maar goed dat is nu niet het ras meer voor ons, gezien we graag een hond hebben die makkelijk overal (behalve op straat natuurlijk) los kan lopen.  

Persoonlijk trek ik mij niets van Rashondenwijzer aan. Die is namelijk geschreven door iemand die (kort door de bocht gezegd) en hekel heeft aan rashonden. Het is absoluut niet wetenschappelijk onderbouwd, dat onderzoek loopt nog bij de universiteit van Utrecht en het kan nog wel een aantal jaren duren voordat ze de gehele rashonden populatie hebben onderzocht.

Wat ik heb begrepen van rashondenwijzer zijn de getallen momenteel gebaseerd op de dierenartsbezoeken. Bij deze bezoeken wordt er geen onderscheid gemaakt tussen wel of geen stamboom. Als jij daar aan komt met jouw Labrador uit pure br**dfok die 101 dingen heeft dan wordt dat geregistreerd als Labrador. Bovendien is het ook nog eens één van de populairste rassen in Nederland, dus daar zul je ook sneller "zieke" exemplaren van tegen komen.

Afijn, ik ben misschien als rashondenfokker wel een beetje bevooroordeeld wat dat betreft. Ik ben er zeker van overtuigd dat er fokkers zijn die hun huiswerk niet goed doen of moedwillig zieke honden fokken, maar over het algemeen genomen gaat het er echt niet zo erg aan toe als Rashondenwijzer doet overkomen. Natuurlijk, fokken is en blijft werken met de natuur.

Je kunt een combinatie maken met de beste heupen over 10 generaties bekeken en nog een nakomeling krijgen die slechte heupen heeft, maar ik acht de kans wel kleiner dan wanneer er totaal geen controle is. Ook ben ik zelf groot fan van de huidige DNA testen die er op de markt zijn, hoewel die ook niet zaligmakend zijn natuurlijk.

Goed, dat dus over Rashondenwijzer. 

Bedankt voor de toelichting! 
Ik ging er juist vanuit dat het over stamboom honden ging! 
De labrador en boston terriër zijn bij een broodfok inderdaad hele ongezonde honden. (net als veel andere rassen) 

Ik zat met net te bedenken is de Elo niet iets?

En al eens aan een Markiesje gedacht? Mooi handzaam formaat, niet overdreven veel beweging nodig, mits goed gesocialiseerd goed met kinderen!

Zelf ben ik van het Maltezer-promotieteam. Mensen zien Maltezers als hondjes voor oude mensen waar geen lol aan te beleven valt. Veel mensen kunnen bevestigen dat Binky, mijn reu van 3 jaar, wandelingen mee loopt van anderhalf uur met een grote groep honden. Het is ook maar net wat ze gewend zijn. Daarnaast zijn het echt gezelschapshondjes en zijn ze het liefst de hele dag bij je. Qua verzorging borstel je hem eens in de twee drie dagen. Lekker een keer in de twee a drie maanden laten trimmen. Dan blijft de vacht mooi. Binky wil heel graag leren en is helemaal weg van kinderen! Hij gaat graag overal mee naar toe in de fietsmand. Echt een aanrader als je een allemansvriendje wilt!

Wat bijzonder dat er een ras is wat niet op uiterlijk gefokt word!
Ook nog nooit van Elo gehoord. Zal het is verder bekijken. Karakter klinkt leuk in ieder geval.

Kijk maar rustig verder! Wij horen het wel!

Markiesje is ook leuk! Ken er echter een paar van en die zijn best blafferig. Er staat ook bij de omschrijving "Het Markiesje is waaks, maar begroet iedere bezoeker verder heel vriendelijk" Ik moet me dan even goed in leven wat ze met waaks bedoelen. Vind het verder wel echt hele leuke honden en karakter klinkt ook fijn verder. Alleen dat waaks spreekt me minder aan. Maar goed een ras die niet om het waakse bekend staat zou ook kunnen waken/blaffen als er iemand langs loopt/aan belt. Geen hond is perfect natuurlijk.

Bij de maltezer valt me de vachtverzorging een beetje tegen kwa hoevaak borstelen. Voor de rest vind ik dat ook echt een leuk ras. 

Nu wat betreft je vraag welk ras... Naar mijn idee hebben jullie al een duidelijk beeld gevormd over wat jullie de hond kunnen bieden en wat niet, dat is al een mooi begin!

Ergens zie ik jullie de Golden Retriever noemen. Laat ik nu totaal niet onbevooroordeeld zijn wat betreft dit ras. 

Zelf heb ik één Golden Retriever teef, Evy. Zij is 53 cm hoog qua schoft. Ze komt dus uit bij mijn knie ongeveer. Zij is over het algemeen kleiner dan de gemiddelde Lab, maar dat komt ook doordat ze geen overgewicht heeft (wat de gemiddelde Lab wel heeft, waardoor ze groter ogen). Het is ook afhankelijk van de ouderdieren en de ouders daarvoor en daarvoor, hoewel het ook altijd een stukje "werken met de natuur" blijft natuurlijk.

De fokker waar Evy vandaan komt fokt honden rond dat formaat, dus netjes binnen de rasstandaard. Natuurlijk zitten er wel eens uitschieters bij (zowel naar boven als naar beneden), daar ontkom je niet aan. Je ziet bij de Goldens naar mijn mening wel de trend (zeker bij reuen) dat het steeds groter moet allemaal. Het is maar net wat je aanspreekt en dat is ook een aanrader om naar te kijken wanneer je (bij welk ras dan ook) op zoek gaat naar een pup.

Wat kan ik vertellen over het karakter? Eigenlijk een boek vol. Eef is een fantastische hond en ik zou geen ander voor haar in de plaats willen. Ze is enthousiast, altijd vrolijk, klaar voor actie, maar heerlijk rustig en absoluut niet nerveus. Ze is ontzettend tolerant en gek op kinderen en andere (huis)dieren. Wij hadden een tijdje de hamster van mijn neefje op bezoek en die moest iedere keer zodra die uit de kooi kwam uitgebreid gewassen worden. Ook de katten (vooral onze kater) krijgen nog wel eens een wasbeurt.

Tijdens het wandelen is Evy erg enthousiast en nieuwsgierig. Bosje in, heuveltje op, achter de boom kijken, snuffel... snuffel... snuffel... Ze kan zichzelf erg goed vermaken en ik heb er geen kind aan. Als ik wat met haar wil doen hoef ik haar maar bij mij te roepen en dan staat ze meestal wel voor mijn neus (tenzij ze een eigenwijze bui heeft, maar daar kom ik later even op terug). Ik merk dan wel de werkhond die in haar zit (dingetje die ze van haar vader heeft geërfd). Zodra ik een dummy of een bal pak gaat ze daar op fixeren.

Ze moet dan altijd van mij blijven wachten totdat ik de dummy weg heb gelegd op een plek en dan mag ze hem gaan halen. Tijdens het wachten wil ze nog wel eens ongeduldig zijn en alvast achter mij aan sluipen, dus dan moet ik haar weer even terug sturen. Als ze eenmaal mag gaan is ze dol enthousiast, waardoor ze nog wel eens voorbij de dummy rent (Oké, Eef... kom maar terug, ga maar weer naast mij zitten en we proberen het opnieuw). Als ik haar er voor een tweede keer op af stuur gaat het vaak al stukken beter.

Wat betreft het eigenwijze, dit is wel een dingetje wat de ene Golden meer bezit dan de andere. Ik krijg te horen dat Evy een gevalletje "wat meer" is, dus je moet wel een dosis humor hebben. Eef weet heel goed het verschil tussen "je mag luisteren" en "je moet nu luisteren". Als ik haar bij mij roep, omdat ik het tijd vind om naar huis te gaan kan ze af en toe een kop trekken met zo'n uitdrukking van: pak mij dan als je kan! en hééééél hard weg rennen. Tja, daar sta je dan. Als ik mij omdraai en  "dag Eef!" roep dan staat ze al gauw met haar neus tegen mijn hand aan. ;)

Als Evy aan mijn stem hoort dat ik echt naar huis toe wil (koud, gebrek aan tijd, etc.) dan doet ze dat soort gekke dingen niet. Tenminste, niet nu ze volwassen is. Als puber was het dan eigenlijk juist leuk... Het is wel echt iets waar je mee om moet leren gaan, maar dat maakt haar voor mij wel een hond en geen robot. Persoonlijk kan ik ontzettend lachen als ze op het strand zo'n kop trekt met een brede kwispelstaart en als een idioot over het grasveld heen begint te rennen. Op de hondenschool dan weer minder, maar dan heeft ze rest van de groep tenminste lol.

In huis is Evy erg rustig, mits ze natuurlijk genoeg uitgelaten wordt. Spelen in huis doet ze wel eens, maar dat houdt in dat je op je rug met een flostouw gaat liggen en dan er aan gaat liggen knagen. Ik vind dit acceptabel gedrag in huis, maar het zou af te leren zijn.

Wel reageert ze op de deurbel. Dit is bij haar uit enthousiasme (yessss, bezoek... mensen! Geweldig! Fantastisch! Te gek! De mooiste dag van mijn leven!). Ze staat dan enthousiast te blaffen en te joelen, totdat ze de tijd krijgt om iemand uitgebreid te begroeten en ploft dan weer neer om verder te gaan slapen. Dit is gedrag dat aangeleerd is doordat ze als pup hier altijd in versterkt werd (ach, het is leuk toch dat ze dat doet?). Is af te leren, maar het is bijzonder hardnekkig kan ik je in alle eerlijkheid vertellen.

Zoals hier boven al aangegeven: met huisdieren en kinderen is Evy geweldig. In verband met het fokken hebben wij regelmatig bezoek over de vloer en ook wel eens kinderen die bang zijn voor honden. Evy voelt dit goed aan en is erg rustig rondom die kinderen. Zachtjes een kop op schoot, neus tegen een hand aan, etc. en de kindjes smelten al gauw. Op het einde ligt Evy altijd tevreden opgerold tegen het kind (liefst met kop op schoot) te slapen.

Wij hebben hier thuis vissen en katten en momenteel wandelende takken. Evy vindt alles leuk, fantastisch, etc. etc. etc. Alleen waar ze wel heel duidelijk in is: haar speelgoed is van haar. Haar eten is van haar. Ze wil dan ook geen polonaise aan haar lijf wanneer ze daar mee bezig is.

Wat betreft de vachtverzorging kam ik iedere week de klitgevoelige plekken (broek, staart, borst en oren) en om de week volledig. Één keer per half jaar naar de trimmer en ze is helemaal mooi.

Het is nu puppy voertijd, dus ik ga er weer naartoe. Mocht je vragen hebben: stel ze gerust! Mijn profiel staat vol met Evy foto's. :)

Lijkt een vrolijke standaard ruwharige teckel je niet iets?

Ik moest denken aan Eurasier, een ras speciaal gefokt als gezinshond (maar die zijn wel iets terughoudend / kat uit de boom kijkend bij vreemde mensen). 

Een vrolijke Engelse cocker spaniel is ook een aanrader. Voor een show-vacht moet de hond naar de trimmer, maar als gezinshond haal je er eens in de drie maanden lekker een scheerapparaat overheen en klaar.  Zo deden wij dat althans, haha. Het ras is een kleine middelmaat, heel zachtaardig, vrolijk en lief, leert gemakkelijk en is een allemansvriend.

Gezondheidsrisico's beperken zich in hoofdlijnen tot oogziekten, een leveraandoening (FN) en gewrichtsaandoeningen (HD, ED). Dit zijn allemaal zaken waar gelukkig op getest kan worden. 

En hoewel je zei dat je uiterlijk niet erg belangrijk vindt, kan ik toch ook mededelen dat het ontzettend mooie (en schattige! die oren!) hondjes zijn die in gigantisch veel kleurschakeringen te vinden zijn. 

 Onze Yuna 

Even benieuwd, ik ben niet zo op de hoogte van de veranderingen bij de Cocker Spaniël. Heb jij enig idee wat de huidige status is omtrent het Red Cocker Syndrom?

Toen ik een jaar geleden iemand sprak op de hondenschool hoorde ik dat zolang je een Cocker neemt met twee kleuren er niets aan de hand is en wat de enkele kleuren betrof nam de kans ook steeds verder af.

 Je hebt al een hoop reacties gehad met ik denk aardig wat rassen die prima in jullie gezin zouden passen!

Toch wil ik nog even terugkomen op de slecht opgevoede labradors uit jullie omgeving.. 

Wij zijn een gezin met 2 kinderen (nu 5 en 6 jaar) en hebben wel een labrador, gekregen als herplaatser op een leeftijd van 4,5 maand.

Super hond! En ja hij is enthousiast, maar heeft mijn kinderen nog nooit omver gelopen.

bij voldoende beweging, ligt hij thuis lekker de hele dag te slapen! 

En ik wil je echt geen labrador 'aansmeren', maar wilde je dit toch even vertellen..

labradors staan bekend om hun enorme lompheid, daar moet je natuurlijk ook wel tegen kunnen. Hier weet Willem heel goed dat buiten is om lekker te ravotten en dat dit binnen niet gebeurd.

Willem is nu heerlijk aan het puberen, dus af en toe even tanden op elkaar en doorademen, maar een superhond!

succes met jullie keuze!