'ritueel' bij alleen thuis laten

Als ik thuis wegga en Luna moet alleen blijven, dan moet ik een bepaald ritueel uitvoeren om te er voor te zorgen dat ze rustig blijft als ze alleen is. Ik kan niet zo maar de deur uitlopen, dan wordt ze heel onrustig (uit de ramen kijken en aanhoudend heel erg blaffen).

En dat doet ze dus nooit als ik 'het ritueel' doe, die ziet er als volgt uit: ik zeg 'in je bench' --> Luna gaat in haar bench liggen --> ik trek mijn jas, schoenen etc. aan --> ik vul de kong of de dog maze --> vlak voordat ik de deur uit ga geef ik haar de kong of maze --> ik ga weg. Dan is er de rest van de tijd dus niks aan de hand.

We grappen wel eens dat Luna een dwangneurose heeft, maar eigenlijk is het wel een beetje onhandig want als ik dus ff snel wat uit de auto moet halen, of ff een pakketje naar de buren moet brengen dan gaat ze dus wel tekeer.

Ik ben heel benieuwd of mensen met honden zich hier in herkennen! En bereiden jullie de hond er bewust op voor dat ze alleen thuis gaan blijven? Of lopen jullie gewoon de deur uit?

Als ik kort, minder dan een uurtje, weg moet, dan negeer ik Charlii als ik me klaar maak. Op het moment dat ik de kamer uitloop, zeg ik: "tot straks". Ze gaat dan voor de deur liggen wachten tot ik terug kom.

als ik langer wegga, geef ik haar meestal wel even wat lekkers. Verder ook geen aandacht en weer "tot straks!"

Wij hebben ook een "ritueel" voor Bo. 

Als we allemaal weg gaan (werk, avondje weg, naar de stad voor langere tijd >2 uur) dan doen we achter het rolgordijn omlaag zodat hij er net onderdoor kan kijken en voor doen we de luxaflex zo dat hij er niet door naar buiten kan kijken. Dan maken we zijn Kong bot (groen, mega lelijk) klaar met koekjes en kluifjes en dan doen we een laatste rondje door de kamer en springt Bo wild in het rond om zijn Kong te krijgen. Bo krijgt zijn Kong en wij zeggen "tot straks" of "tot vanmiddag/vanavond" en dan gaan we weg. 

Als we de luxaflex niet zo doen dat hij niet naar buiten kan kijken, dan gaat hij ook voor het raam staan en blaffen en janken. 

Eigenlijk vind hij het wel best als hij maar zijn Kong krijgt 

Geen ritueel hier.

Wel let ik op dat ik niet teveel met de honden bezig ben voordat ik wegga.

Bv spelen ofzo en dan meteen weggaan.

Ik negeer ze een paar minuten en daarna kleed ik me aan.

Jazz wil soms nog wel loeien als ik,wij,weg zijn.

Niet altijd maar toch..

Hoop dat dat ook mindert trouwens.

 Ja dat loeien is vervelend, gebeurd hier af en toe ook. Meestal slaapt ze een uurtje, loeit ze een paar keer en gaat dan weer verder slapen. Ik zet haar regelmatig op film, en zolang ze niet aanhoudend gaat loeien laat ik het maar zo...

Als ik weg ga zeg ik tegen de meiden (lees honden)

effe boodschappen doen.

Ze lopen dan achter elkaar de kamer in. Gaan op hun bank liggen en reageren niet meer.

Zeg ik dat niet en ga even naar de inrit of naar buiten dan staan ze aan de voordeur te kijken.

Maar als ik zeg : effe boodschappen doen, vinden ze het te lang duren om aan de deur te gaan staan :) en gaan ze lekker slapen

Bij onze puber moet momenteel alles achter slot en grendel. Na zijn glasavontuur zijn we heel voorzichtig en laten we voor de zekerheid maar niets staan. Dit doe ik ook als ik alleen even boodschappen ga doen.

Als ik langer weg ga geef ik hem een kluif of gevulde kong, zodat hij zich niet hoeft te vervelen. Ik laat hem maximaal 4u alleen en anders gaat hij naar mijn schoonzus, zodat hij daar lekker met zijn hondenvriendjes kan spelen. Dit zijn we nog aan het opbouwen, maar langer dan 5 uur alleen wil ik zelf niet voor mijn hond. Daar voel ik me niet goed bij.

Ik geef d'r altijd iets lekkers als ik wegga. Een gevulde kong of een pensstaafje of ik strooi wat snoepjes rond. Ze eet 't vaak pas op als ik de deur uit ben en als het op is gaat ze meestal meteen slapen. Ik heb geluk dat het zo'n slaapkop is, ze slaapt makkelijk 3 u urtjes door.

Ik moet rustig mijn spullen pakken want als ik zenuwachtig ga doen..is het feeeeest.

Verder zeg ik altijd wat ik ga doen..boodschappen vaak..en zelfs hoelang ik ongeveer weg blijf.
Als ik langer wegblijf, kan ik toch merken dat ze terleurgesteld is.
Maar een paar lieve woordjes en het is weer goed.

Verder ga ik altijd weg met de woorden "tot straks"..als ik namelijk weg ga met de woorden "houdoe"..(kom uit brabant )..dan raakt ze in paniek.
Houdoe gebruik ik alleen bij het uitlaten als Mv niet wilt luisteren en ik dan maar doorloop.
Ze komt er dan toch snel weer aanlopen.
Maar ik kan wel gerust Houdoe tegen vrienden zeggen zonder problemen.
Maja..alles wat nodig is om je beesie gerust te stellen

Wij leggen voor weggaan Binky's handdoek op de bank. Leggen Binky daarop met een koekje en gaan dan weg. Meestal kijkt hij dan vanaf de bank naar buiten. Als we lang weggaan, ligt hij gewoon te slapen bij terugkomst. Wel met al z'n speeltjes in hem heen. We gaan nooit langer dan 4 uur weg en anders gaat hij naar de dagopvang

Eerst hadden wij wel een ritueel, maar dat werkte niet zo. Zo gauw ik daar mee begon (Bacchus negeren, kong vullen, hekje plaatsen enzo) werd hij erg onrustig. En werd er veel geblaft en rondgelopen.

Nu doe ik niks bijzonders, pak mijn schoenen doe jas aan en ik zeg dat ik wegga, tot straks (ook een beetje een ritueel). Ik negeer hem niet voor ik wegga. Ga ook soms nog even met hem spelen of knuffelen. En dat is goed, soms krijgt hij een kleine kluifje als we gaan en soms pas als we weer thuis zijn.

Soms blijft hij gewoon liggen (slapen) op bank of stoel en soms loopt hij mee en kijkt ons dan na in de keuken. Daarna kruipt hij weer op zijn slaapplekje (hebben we een keertje gecheckt) . Hier ligt hij dan meestal nog als we terug zijn. We zien als we thuis komen hem dan liggen. 

Bacchus is een keertje 6 uur alleen thuis geweest, maar meestal is het maar 2 a 3 uurtjes dat hij alleen is.

Aangezien mijn hond heel erg verlatingsangst had en me hele huis sloopte als ik weg was, heb ik mij verdiept in hoe je dit probleem het beste kon aanpakken. Om deze reden heb ik het volgende vaste ritueel. Als ik weg ga, zeg ik tegen hem dat hij in zijn mand moet. Hij moet dan liggen. Vervolgens loop ik de deur uit zonder hem aan te kijken of iets te zeggen. Ik doe dus alsof er niets aan de hand is, zodat de hond niet merkt dat er iets gaat gebeuren (dat hij alleen is). Het werkt super goed. Als ik weg ga en mij hond ligt rustig te slapen, dan is er niks aan de hand als ik weg ga. Hij kan ook zielig kijken als ik weg ga, dan komt het wel voor dat hij nog een beetje onrustig is als ik weg ben. Hoe mijn hond reageert op alleen zijn, heeft dus alles te maken met in welke gemoedstoestand ik hem achterlaat. Ik geef hem nooit iets te eten als ik weg ben, want ik wil dat hij rustig op zijn mand blijft liggen. Mijn hond is verder nauwelijks alleen thuis, max 5 uur en dat komt ook weinig voor.

Als ik wegga, zorg ik ervoor dat de honden vooraf naar buiten zijn geweest.

Verder zorg ik ervoor dat de waterbakken gevuld zijn. Jack en Bailey zitten overigens in aparte ruimtes omdat Jack anders de hele boel bij elkaar terroriseert .

Daarna ga ik wat lekkers voor ze klaarmaken... dit weten ze al precies. Elke keer krijgen ze wat anders.

Dan gaat de radio aan en lopen ze beide al naar hun eigen plek.

De deurbel erachter weg.

En de voordeur gaat op slot.

Ja als ik snel wegga, haast haast rennen, dan word gijs helemaal wild 

Ik doe gewoon rustig mn jas aan, pak mn tas, ga naar gijs zrg waar ik heen ga en tot straks. Als ik buiten ben zie ik hem uit het raam kijken maar ik weet dat hij daarna rustig gaat slapen 

Maar ik ga niet stiekem weg, want dat snapt hij niet

Ik zeg altijd wat ik waar ik heen ga en wat ik ga doen.
Hup, snoepje in de mand en ik ga weg. Vaak blaft ze nog wel even, maar dat stopt wanneer ze hoort dat de deur beneden van de galerij is dicht gevallen.

Liesbeth! Jou tip van de deurbel neem ik over . Nooit aan gedacht eigenlijk als ik wegga, maar Puck blaft de hele boel bij elkaar wanneer de deurbel gaat als ik thuis ben. Dat zal ze ongetwijfeld ook doen wanneer ik niet thuis ben..

Hier blaffen de honden ook de boel bij elkaar als de deurbel gaat. Mijn man heeft er een schakelaar tussen gezet.

Verwacht ik bezoek dan gaat de bel erachter en anders is die er lekker af... 

Hier ook wel een ritueel. Sowieso lopen we nog een plasrondje voor ik ga of is Chica al een eind uit geweest. 

Dan pak ik rustig mn spullen en maak ik de kong.

9 van de  10 keer ligt Chica dan zelf al op haar plaats hihi. 

De radio gaat aan en de dag/nacht rolgordijntjes voor gaan dicht. Omdat onze achter tuin nog helemaal open is en iedereen er dus doorheen kan, gaat ook het vouwgordijn bij de deur helemaal omlaag en bij de ramen half of 3 kwart.

Als ik alles heb krijgt ze de kong geef ik haar een aai over haar bol en zeg wat ik ga doen en tot straks.

Savonds ook na het laatste rondje. Dan krijgt ze een koekje een aai en zeg ik weltrusten tot morgen meisje :)

Ik denk dat iederen, bedoeld of onbedoeld, een ritueel heeft. Mensen zijn gewoontedieren en honden hebben dat heel snel doorzien en het is makkelijk om in diezelfde riedel door te gaan. Het kan inderdaad wanneer je het ritueel 'breekt' dat je hond er onrustig van wordt. Er is een nieuwe situatie ontstaan waar de hond niet mee om kan gaan.

Met onze hond, als ik naar het werk ga. Ik doe mijn schoenen aan, yeah we gaan uit. Hij gaat eerst in de gang op zijn plek zitten, zodat ik de jas aan kan doen. Rondje gedaan. Eten geven aan de dieren, zelf eten maken. Ik vraag:  "pas je goed op? Tot vanmiddag vriend." Dan kijkt hij me even aan, drukt zijn neus tegen mijn hand en gaat relax in de mand liggen. Dat is ons ritueel.  Deze voer ik alleen uit als ik lang wegga. Niet voor iets uit de auto pakken.

Als je je schoenen een keer eerst aan doet? Alvorens je zegt dat ze in de bench moet? En als je eerst de kong vult en geeft en dan pas de jas pakt? Ik zou zeggen misschien het ritueel iets aanpassen, zodat je hond niet meteen verwart en verrast is als het eens in een andere volgorde gebeurd, als je echt een vaste volgorde hebt en dan de volgende stap, als je een keer iets overslaat... Maar dat is dan toekomstmuziek.. Ik zou dit ook niet doen als je lang weg moet. Ik zou het als test uitvoeren. Even een rondje buiten lopen en dan weer naar binnen. Dan kun je het stressniveau ook peilen..

 Bedankt voor de tips, toevallig ben ik gistermiddag en vanochtend aan het oefenen geweest om 'gewoon' de deur uit te lopen. Zonder iets te zeggen liep ik naar de gang, schoenen aan en de deur uit gegaan. In het begin meteen blaffen natuurlijk. Nou deed ik het net weer en heb ik 15 seconden voor de deur gestaan zonder dat ze ging blaffen (ik was dus weer op tijd terug). Maar ze was nog steeds wel onrustig hoor, ze stond echt uit het raam te staren om te kijken waar ik heen ging of waar ik bleef. Moet ik dit dan maar gaan uitbouwen ofzo?? Ik zal het ritueel langzaam aan eens aanpassen en kijken hoe ze daar op reageert. Ik denk dat het vooral om die kong gaat,  dat die haar rustig maakt. En als die op is is het ff rond kijken, OK ze is weg, ik ga maar slapen dan...  Maar om nou voor iedere keer dat ik ff de deur uit stap een kong te geven

Wij hebben het precies andersom eigenlijk. Toen ze hier net was deden we iets vergelijkbaars, en toen ging ze blaffen. Toen we gewoon weggingen zonder er een big deal van te maken, was het afgelopen... 

Voeren doen we wel altijd als we weggaan voor werk, maar als we s avonds weggaan bijv. Niet. Maakt volgens mij geen verschil. Als we naar buiten gaan maar op straat met de buren praten oid, dan gaat ze soms wél blaffen. Omdat ze weet dat we dan in de buurt zijn en ze er niet bij mag zijn :D

Intressant om te lezen hoe iedereen dit doet,

als ik de deur uitga en Jenna wil me achterna lopen zeg ik altijd wat ik ga doen en dan erachter: jij blijft, en dan wordt ze rustig en dringt niet aan om mee te mogen. Alleen blijven hoeft ze nooit lang, maar heel soms een paar uurtjes en dat gaat goed wel moet alles wat eetbaar is goed opgeborgen zijn want ze gaat ver om het te paken te krijgen.

Deze documentaire over alleen laten is ook intressant

https://www.youtube.com/watch?v=YJGuW6bImY8

Als wij weggaan voor bv boodschappen dan wordt Max eerst nog even uitgelaten. Hij mag vaak met ons mee dus als we naar de deur lopen dan loopt Max meestal al mee naar de voordeur, we zeggen dan " even boodschappen doen, zijn zo weer terug " en wijzen dan naar de keuken die naast de voordeur zit ( wonen in een appartement en zit geen deur in de keuken ). Hij gaat dan zelf netjes in de keuken liggen. Als we dan weer thuis zijn is hij meestal verhuisd naar de woonkamer en en heeft hij liggen slapen, hij rekt zich altijd lekker uit als we weer terug komen. Hij krijgt dan altijd een snoepje van ons.

als we moeten werken en Max langer alleen moet zijn, max 4/5 uur dan gaat hij eerst lekker naar t bos toe of met de bal spelen op een losloopweide hier in de buurt. Moeten wij allebei de hele dag werken dan gaat max naar m'n moeder toe.

Hier ook een strak ritueel. Als ik even weg ga voor een boodschap dan zeg ik tegen haar dat ik even een boodschap ga doen. Vul haar kong ven vertrek via de achterdeur. 

Shadow is een hond die op mij wacht dus als ik weg ben gooit ze drie keer met haar kong en als het er vervolgens niet die drie keer uit komt stopt ze er mee en gaat ze vervolgens op de mat bij de achterdeur liggen wachten tot ik er weer ben

Ga ik werken dan is mijn moeder hier in huis en moet ik ook tegen haar zegen dat ik ga werken. Ze gaat dan zelf al naar haar kussen en vervolgens leg ik daar wat snoepjes op. En pas met het commando mag ze het pakken en dan sta ik al bij de deur. En dan laat ons ma haar voor het raam staan en ziet ze me wegrijden.

Ga ik even snel iets uit de auto pakken zonder het ritueel dan hoor ik haar piepen en rent ze na de achterdeur om die vervolgens open te maken en loopt ze na buiten. Dat doet ze altijd.

En blij als ik 30 sec later weer terug ben 

Toen mijn hond jong was, jankte hij ook alles bijelkaar als ik wegging. Wat ik van mijn buren moest horen, omdat hij stil was als ik wegging, en stil was als ik terug kwam..

Had allerlei rituelen, maar ik zei altijd: nou, goed oppassen he?

Na een tijdje waren de woorden genoeg. Misschien helpt dat, altijd hetzelfde zeggen, maar niet altijd dezelfde beloning (de beloning is soms de kong, of koekje, of whatever, maar ook soms een knuffel). Heb de beloning een beetje afgebouwd, totdat 'goed oppassen' genoeg was

 Elke overwinning is er één . Ga door met wat je aan het doen bent. Bij onrust zou ik nog niet verder uitbouwen, maar het gelijkblijvend houden. Totdat ze rustig is als je weg bent geweest. Dan nog een paar keer doen en dan weer ietsje opvoeren.

De routine veranderen kan helpen, probeer uit wat voor jou en je hond het beste werkt. Feitelijk door gewoon de deur uit te wandelen, heb je die routine al gebroken.

 Oh dus die van jou heeft het ook echt 'nodig'. Ik denk dat zo'n ritueel een soort van zekerheid geeft: oké nu weet ik dat ze weggaat maar ze komt weer terug. Terwijl als je ineens pleiten bent ze zoiets hebben van:  shit waar is ze nou ineens gebleven.

" Toen mijn hond jong was, jankte hij ook alles bijelkaar als ik wegging. Wat ik van mijn buren moest horen, omdat hij stil was als ik wegging, en stil was als ik terug kwam..

Had allerlei rituelen, maar ik zei altijd: nou, goed oppassen he?

Na een tijdje waren de woorden genoeg. Misschien helpt dat, altijd hetzelfde zeggen, maar niet altijd dezelfde beloning (de beloning is soms de kong, of koekje, of whatever, maar ook soms een knuffel). Heb de beloning een beetje afgebouwd, totdat 'goed oppassen' genoeg was "

wendy

 Ik zal het eens proberen om steeds hetzelfde te zeggen als ik wegga!

Ja klopt. Dan is er echt paniek bij haar als ik niks zeg. En zeg ik wel wat dan is het goed. 

Maar wat ik ook wel raar vind als ik bijvoorbeeld in de voortuin bezig ben en heb mijn ritueel uitgevoerd dan kan ik als ik buiten ben door het raam na binnen kijken. Wanneer ik op de raam klop zie ik haar vanuit de achterdeur na de gang lopen en ze kijkt dan na mij maar ze komt dan niet na het raam lopen en gaat eigenlijk meteen weer op de mat van de achterdeur liggen te wachten. Want daar ben ik voor het laatst weg gegaan.

Mijn hondje Puck zou volgens de stichting waar ze vandaan kwam niet alleen kunnen zijn, maar inmiddels heb ik haar bijna 4 maanden en kan ik haar gerust even alleen laten. Ik heb geen speciaal ritueel, ik pak mijn tas en sleutel en ik zeg 'Goed op 't huis passen!' en ik ga. Ik laat wel de radio aan.
Het gaat prima. Ze gaat liggen slapen en als ik terug kom maak ik er ook niks bijzonders van. 't Is immers de gewoonste zaak v.d. wereld dat ik een boodschapje doe of ergens een yogalesje geef (moet tenslotte ook hondenbrokjes verdienen )
Maar als ik langer weg ben gaat Puck naar de oppas. Ik heb 2 hele fijne oppassen voor haar (via hondenoppas.nl, echt super) en dat werkt echt prima!

Hier geen ritueel voor mijn herplaatser die in het begin wel paniekeerde of blafte als ik al naar de toillet ging.

Na een paar weken was het over met oefeningen. Ging 5 min buiten staan en voor het blaffen weer naar binnen en maakte geluid als ik even naar een andere kamer ging maar nooit terug naar binnen als ik haar hoorde blaffen.

Inmiddels kan ik ten alle tijde weg ook als ze net gepeeld heeft, met of zonder lekkers.

Hartstikke trots mn meisje