Herkenbaar? Totaal andere hond bij cursus (angstig) dan thuis & vreemde omgevingen (vrolijk & nieuwsgierig)

Hallo allemaal!

Omdat het me toch bezig houd en ik me afvraag of iemand dit herkent of vaker heeft gezien toch even mijn verhaal. 

Lupa is een Roemeens herplaatsertje. Ze heeft tot 8 weken in de tuin met haar moeder geleefd. Naar waarschijnlijkheid hebben de mensen niet naar haar omgekeken en dus ook niet aangeraakt etc. 

Daarna is ze opgevangen door een liefdevol gezin met twee andere honden. Wel heel geïsoleerd omdat ze zomers op het platteland wonen dus wederom weinig tot geen aanraking met vreemde mensen.

Met 5 maanden oud is ze naar NL gekomen. Het afscheid in Roemenië ging wat abrupt waardoor Lupa dus 'ineens' over werd genomen door iemand anders en in de bus werd gezet. Hierdoor en haar onwennigheid met andere mensen is ze de hele reis bang geweest.

Bij aankomst heb ik haar gelijk in mijn armen genomen en waren ik en mijn moeder de enigen die haar mochten aaien. Dit kenmerkt Lupa want ze is hier nu een half jaar. Vriendelijk en enthousiast naar iedereen maar aangeraakt worden door iemand die ze niet goed kent, wilt ze niet. Is haar goed recht en ik geef haar daarin ook de ruimte om weg te kunnen lopen en zeg altijd nee als anderen vragen haar te mogen aaien. Als ze zelf contact zoekt moedig ik dit juist aan en ze snuffelt of likt regelmatig aan iemands hand. 

In januari heb ik bewust de cursus overgeslagen en pas in maart begonnen met de cursus 'opvoeding beginners'. Ondanks dat Lupa het overweldigend vond om in een groep met honden & baasjes te zijn deed ze het heel goed. Vooral de aandacht oefeningen deed ze perfect. Ze durfde eigenlijk over&door alle toestellen heen en had zichtbaar plezier. De instructrices gaven haar alle ruimte en tijd. Soms een kleine aanpassing hoe ik het met Lupa kon doen ipv zoals de  rest van de groep het deed. Heel positief dus en mooi om te zien hoe ze steeds zekerder werd. Toch zocht ze weinig contact met andere honden en geen contact met de andere baasjes uit de groep. Hoeft ook niet want ze heeft thuis haar vriendjes om mee t spelen en bij die baasjes zoekt ze wel contact. In één op één contact met vreemde honden is ze altijd heel netjes en vriendelijk maar ook enthousiast. 

De laatste les ging het helaas mis bij de afsluitende oefening. Een wedstrijdje voor de lol & wat nu dus de komen op bevel oefening is. De instructrice houdt de hond vast, baasje rent weg en roept de hond vanaf de andere kant van het veld. Lupa was het hele uur ontspannen & prima bezig. Maar het aan haar halsband door een vreemde vastgehouden worden i.c.m. Ik die wegrende was teveel voor haar dus blinde paniek. Gillen alsof ze opgevroten werd en worstelen om los te komen. We zijn er beide van slag van geweest want haar gegil ging door merg en been en Lupa had een nare afsluitende ervaring. 

De tweede cursus begon twee weken later en zodra ze de instructrice zag begon ze te trillen... Begrijpelijk dus de instructrice heeft moeite gedaan met lekkers om haar weer te kunnen benaderen. Lupa was hier absoluut niet van gediend. De hele les was ze niet in haar doen, negeerde mijn pogingen tot oefenen en wilde alleen maar naast me zitten. 

De tweede les ging een stuk beter. Ze was weer opgewekt, deed de aandachtsoefeningen perfect. Schoot even in de angst toen de andere instructrice bij de tanden laten zien oefening kwam staan. Maar ontspande toen we weer samen stonden. Parcourtjes deed ze prima los etc. Maar je zag wel dat ze erg moe was aan het einde van het uur. 

En afgelopen zaterdag was het weer niks... Nou speelde de vakantie van deze week natuurlijk mee. Moe & een vol hoofd. Het regende een uur lang en waarvan ik vermoed dat het ook meespeelt, het is vroeg op de ochtend. De eerste cursus was om half 2 en kon ze daarvoor slapen. Deze cursus is om 10 uur dus ze heeft maar een drie kwartier om nog wat te slapen tussen haar (bewust korte & zonder spelen) wandeling en ontbijt voor we weg moeten. Normaal slaapt Lupa na haar wandeling & ontbijt.

Maar wat me nou het meeste verbaast is dat Lupa bekend staat in de buurt als een heel vrolijk, vriendelijk en enthousiast hondje. Ze vindt alles en iedereen leuk of interessant, zolang je haar maar niet wilt aaien. Dan neemt ze afstand en negeert ze je. In nieuwe omgevingen past ze zich moeiteloos aan en vindt het juist leuk om te ontdekken. 

Maar zodra we het veld oplopen verandert haar hele houding. Duidelijk niet op haar gemak. Haar angst om weggepakt te worden zal zeker getriggerd worden (Lupa kan prima alleen zijn als ik moet werken of weg ga. Ook wacht ze rustig buiten als ik bij de bakker naar binnen ga. Het is echt de angst om weggepakt te worden)  als de instructrice haar vasthoudt en ik weg loop. Al gaat dat nu, als ze aan haar lijn wordt vastgehouden wel goed. De instructrice mocht zelfs even aaien. Maar ze heeft géén zin om te luisteren of heeft de concentratie niet om lang te focussen. Te druk met de omgeving in de gaten te houden. 

Dit wisselt nu dus per week... Maar vergeleken met de eerste cursus is ze heel anders nu op cursus. 

- Kent iemand dit? Dit grote verschil tussen cursus en hoe ze daar buiten zijn?

- Gaat dit met tijd, wennen en goede ervaringen beter of is ze gewoon geen cursus hondje en kunnen we beter één op één oefeningen tijdens onze wandelingen etc. Want wat ze dus op zaterdag weigert te doen, doet ze thuis en op vreemde omgevingen perfect. 

- Kan de vroege tijd echt invloed hebben of is dit iets menselijks, denken in ochtend en avondmensen? 

Het is wel een heel erg lang verhaal geworden maar ook wel informatie die nodig is voor het gehele plaatje. Ben benieuwd of iemand dit herkent! Bedankt alvast voor het lezen en de eventuele reacties. 

Nou, volgens mij heb jij wel geboft met je Roemeen...het klinkt als een lieve hond.

Maar zij is dus in haar socialisatie als jonge pup veel tekort gekomen.

Is contact , zeker met mensen, niet zomaar gewoon.

Accepteert nu al veel meer lees ik. 

Maar ik denk dat die hondenschool en wat men daar doet, het is wat teveel voor haar....een uur lang die nabijheid van al die andere honden en hun mensen....al die geluiden en geuren....letten op de baas....oefeningen en parcours doen...

Ik denk dat ze daar behoorlijk op haar tenen loopt en stress opdoet. Op zich niet zo dramatisch. Maar een hond die gestresst is leert niets....want kan daar niet voor open staan dan.

Bovendien heeft zij het vastpakken aan de halsband als een forse correctie ervaren, vooral omdat jij wegrende en haar dus, voor haar gevoel in de steek liet. Moet eerlijk zeggen dat ik dat geen handige oefening vind voor een wat angstige herplaatser.....

Dus ja, lupa is het vertrouwen wel wat kwijt..op de hondenschool.

Ik vraag me af of je haar nog een plezier doet daarmee,.

Thuis doet ze het prima, vrolijk, vriendelijk, best sociaal....

Ik denk dat ik dan zelf lekker met haar zou trainen; op haar manier, in haar tijd....

En nog even een tip: als ze een hekel heeft om bij haar halsband gepakt te worden, hang dan een heel kort lijntje( ongeveer 10 cm) aan haar halsband als ze van de lijn af gaat. Dan kun je haar daar vastpakken als t moet.

Dank je wel Coby, voor je uitgebreide antwoord!! Fijn om te lezen dat anderen beamen dat ze het eigenlijk heel goed doet maar dit gewoon een stap hoog gegrepen is voor haar. De eerste cursus kon ze goed bijbenen (was ze qua oefeningen één van de beste) , nu overheerst de stress en dat is niet de bedoeling maar merk ik ook aan haar vooruitgang. Wat jij zegt, een hond met stress leert niet. Ik kan op mijn kop gaan staan maar ze sluit zich duidelijk af en daar wil ik naar luisteren en handelen. We hebben nog 5 lessen waarvan er één voor ons vervalt i.v.m. haar sterilisatie volgende week. Maar ik verwacht dat het daarna klaar is en we gewoon lekker zelf aan de slag gaan. 

En die oefening, ja dat was een fout van de instructrice en van mij. Stom dat ik me daarin mee heb laten leiden want ik had wel wat moeite verwant van Lupa maar deze paniek reactie niet. Terwijl het achteraf gezien zó begrijpelijk is. 

Bij deze oefening blijft ze nu aan de lijn, als ze niet aan haar halsband wordt gepakt is de grootste bedreiging al weg. Ik mag haar overigens zelf wel gewoon aan haar halsbandje pakken. Normaal draagt ze een tuigje en dan heeft het handvat ook wat afstand. Maar bedankt voor de tip van het korte lijntje! 

Het gevoel van gehoord worden en dat mensen mee denken vind ik al heel fijn, nogmaals bedankt! En ja, ik heb het absoluut getroffen met mijn Roemeense meisje wat het eigenlijk hartstikke goed doet! 

Sta je zelf (onbewust) ook met meer spanning op het veld?

''Oh, daar komt de instructrice weer aan, die vindt ze niet leuk, ooohjeeeee...''

Ik denk persoonlijk dat je de cursus wel moet volhouden. Maar zou er iets minder druk op leggen. Ze hoeft alles niet perfect te doen, nee, ze hoeft niet eens iedere oefening uit te voeren!

Je gaat naar een hondenschool om een band tussen jou en je Roemeentje op te bouwen (en ja, ik weet dat iedere Roemeen het leuk vindt om te leren en dat ook snel oppakt).
Ga oefenen op de aandacht bij jou krijgen als de instructrice langs komt lopen. Ze hoeft helemaal geen aandacht aan die instructrice te geven, want ze is met jou. Jij beschermt haar wel, dus hoeft ze niet bang te zijn. Dat moet ze leren.

Je kunt je instructrice best om tips en om hulp vragen met deze oefening hoor.

Ik heb hier zelf ook een hond die op het trainingsveld 100% anders is dan thuis. Veel gestresster en onzekerder.
Hij wordt zeker van het feit dat ik uitstraal dat het wel goed komt. Ik zorg wel dat er niemand bij hem in de buurt komt als hij dat niet wil, als hij zijn aandacht maar bij mij houdt. 

En ook wij hebben er tijden bij zitten dat Odi als een angsthaasje naar de instructeur staat te blaffen, omdat hij niet kan aflezen wat de beste man van hem wil.

Ik herken Gruul wel een beetje terug in je verhaal, nu kregen wij hem pas toen hij 2 was. Maar misschien dat het je helpt dat je hondje echt niet de enige is.
Gruul vind het ook echt niet tof als iemand anders dan ik of mijn vriend, hem bij zijn tuig pakt. Hij gaat dan niet janken maar hij zet gelijk de aanval in en probeert te bijten. Of het is nog niet bijten maar je ziet aan zijn hele lichaam dat bijten de volgende stap is als hij niet losgelaten word. Wij zijn nooit met hem naar cursus geweest (ik ben eigenwijs en vond dat ik dat zelf wel kon, en dat kon ik blijkbaar ook :)) Op het begin in huis was Gruul ook lelijk tegen bezoek, met verloop van tijd is dit veel beter gegaan. Het vastpakken van zijn tuig is op dit moment nog steeds een no go. 
Wij hebben het erop gegooid dat Gruul zo blij was met ons, hij had zijn plekje gevonden en dit moet hij nu verdedigen. Hij kan ook wel geaaid worden door vreemde mensen, hij ruikt eraan maar zodra die handen komen om hem vast te pakken gaat het mis. Hij laat zich echt niet mee nemen door vreemde. Ook niet door mensen die al vaak op bezoek zijn geweest. Zijn houding verandert niet, hij is overal even zeker van zichzelf. Maar misschien dat die angst bij Lupa ook wel een beetje is, Lupa is bang dat iemand haar bij je wegneemt, en dat wil ze niet want jij bent haar alles. De training vormt een gevaar, jij liep weg en iemand hield haar tegen. Lupa dacht misschien dat ze je op dat moment kwijt ging raken, en dat wilde ze absoluut niet. 
Ik zou ook lekker thuis gaan trainen, dat gaat prima hoor. 

Ik herken dit wel enigzins. Onze hond vond de cursus ook altijd heel leuk tot ze in een vechtpartij terecht kwam van twee andere honden. Ze had net de pech dat ze er naast stond. Die hele les kwamen we tot niks meer en was ze heel erg geschrokken en in de war.

De lessen hierna deed ze wel goed de oefeningen maar bij het vrij los lopen met de andere honden wilde ze niet weg van ons, je moest echt met haar mee naar de andere hondjes en baasjes want uit zichzelf ging ze niet meer. 

Uiteindelijk is dit niet echt meer over gegaan want we hadden nog maar een aantal lessen over. 

Waarschijnlijk is jouw hond zo geschrokken van wat er toen gebeurt is dat ze een beetje het vertrouwen is kwijtgeraakt. Wat jij zei, dat ze het vooral naar vind als ze wordt weggepakt, wie weet heeft ze in haar jeugd vervelende dingen hierin meegemaakt.

Ik hoop dat het met veel positiviteit toch nog leuk voor haar wordt op de cursus. Succes!

Dank je wel voor je reactie Tamara! 

Ik sta absoluut anders op het veld. De eerste les voelde ik spanning en hoewel ik dan bewust dat probeer los te laten, voelt Lupa dat natuurlijk aan. De tweede les was ik juist weer een stuk ontspannender omdat het weer een relatief goede les was vergeleken met de week ervoor. Maar de 3e les was ik dus vooral zoekende, ik moet op zo'n moment echt even alles loslaten en alleen met Lupa bezig zijn, of dat nou wel de oefening doen is of even samen te knuffelen, in ons wereldje terwijl de rest om ons heen bezig is.

Ik ben me inderdaad gaan realiseren dat ze niet alles hoeft te doen, vooral als ze zo duidelijk aangeeft het niet te kunnen of willen op dat moment. Want zodra de omstandigheden anders zijn, doet ze de oefeningen wel goed. Ze leert inderdaad heel graag en goed, maar wel waar ze zich fijn voelt. Dus dat is zeker een punt waar ik aan vast ga houden. Net als het aandacht bij mij krijgen als de instructrice langs loopt, goed punt. Dank je wel. 

En wederom, fijn om even een herkenbaar verhaal te lezen. Dacht er even moedeloos van te worden omdat ik geen idee had wat ik nu het beste kon doen. Ga van de week ook het gesprek met de instructrice aan. Hoe zij het ziet en wat haar idee is hoe we het beste verder kunnen gaan. Maar dus vooral de druk er af en blijven beseffen hoeveel prikkels het al voor Lupa zijn. Dank je! 

" Ik herken Gruul wel een beetje terug in je verhaal, nu kregen wij hem pas toen hij 2 was. Maar misschien dat het je helpt dat je hondje echt niet de enige is.Gruul vind het ook echt niet tof als iemand anders dan ik of mijn vriend, hem bij zijn tuig pakt. Hij gaat dan niet janken maar hij zet gelijk de aanval in en probeert te bijten. Of het is nog niet bijten maar je ziet aan zijn hele lichaam dat bijten de volgende stap is als hij niet losgelaten word. Wij zijn nooit met hem naar cursus geweest (ik ben eigenwijs en vond dat ik dat zelf wel kon, en dat kon ik blijkbaar ook ) Op het begin in huis was Gruul ook lelijk tegen bezoek, met verloop van tijd is dit veel beter gegaan. Het vastpakken van zijn tuig is op dit moment nog steeds een no go. Wij hebben het erop gegooid dat Gruul zo blij was met ons, hij had zijn plekje gevonden en dit moet hij nu verdedigen. Hij kan ook wel geaaid worden door vreemde mensen, hij ruikt eraan maar zodra die handen komen om hem vast te pakken gaat het mis. Hij laat zich echt niet mee nemen door vreemde. Ook niet door mensen die al vaak op bezoek zijn geweest. Zijn houding verandert niet, hij is overal even zeker van zichzelf. Maar misschien dat die angst bij Lupa ook wel een beetje is, Lupa is bang dat iemand haar bij je wegneemt, en dat wil ze niet want jij bent haar alles. De training vormt een gevaar, jij liep weg en iemand hield haar tegen. Lupa dacht misschien dat ze je op dat moment kwijt ging raken, en dat wilde ze absoluut niet. Ik zou ook lekker thuis gaan trainen, dat gaat prima hoor.  "

Eline, Gruul en Thalia

Dank je wel voor je reactie Eline, ook heel fijn om jouw ervaring te lezen. Geeft me weer wat moed om er mee door te gaan en vooral te doen wat goed is voor Lupa! 

Je verhaal is erg herkenbaar. Het is allemaal prima als mensen in de buurt zijn of aandacht geven. Maar de angst is dat ze weg wordt gepakt van mij. Het mooie is, dat bijvoorbeeld mijn nichtjes haar wel aan mogen lijnen etc. Die vertrouwd Lupa en vindt ze prima. Ze tekent een duidelijke grens tussen wie ze vertrouwd en onbekenden en dat is begrijpelijk door haar verleden en wat jij zegt, zo blij zijn met een fijn & veilig plekje. Niemand die je je daar van weg gaat pakken! 

Mooi om te lezen dat het je zonder cursus is gelukt, complimenten hoor! Ik ben vooral voor de socialisatie op cursus gegaan, niet zozeer voor haar gehoorzaamheid want dat lukt me inderdaad zelf wel. Dus daar moet ik de nadruk ook weer opletten, dat haar winst in het socialiseren en vertrouwen krijgen ligt. 

Dank je wel Marijn, voor je reactie. Ik herken wel veel van Lupa haar reactie & gedrag nadien in de situatie met jouw hond. Ik denk dat haar paniekgevoel heel veel impact heeft gemaakt en Lupa is een gevoelig hondje. En ik merk dat ze ook de sfeer oppikt uit situaties waar ze zelf niet in zit maar om haar heen gebeurt. Ik hoop vooral dat we de lessen zonder stress af kunnen sluiten, dat zou al heel fijn zijn!