Verkeerde ras gekozen ??

Ik denk dat ik je gevoel wel snap. Ik heb bij Xabi ook wel eens gedacht; waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen. Ik heb ook wel eens gedacht, wat als ik een rashond had genomen, was dit niet makkelijker geweest dan een Spaanse zwerver? Ik schaamde me dat ik het dacht en probeerde het er beste er uit te halen. Ik keek naar de goede momenten, en het feit dat ik voor Xabi de hele wereld ben. Of het enthousiasme wanneer je thuis komt van je werk. Het had ook anders kunnen zijn. Wij zijn nu echt onafscheidelijk. Probeer alle positieve kanten van je lieve hondje naar de voorgrond te duwen. Ik weet zeker dat het goed komt prijs je gelukkig met zon lieve hond, het had heel anders kunnen zijn.

 Het gaat er niet om of je hond gelijkwaardig aan je kinderen is. Het gaat om de vergelijking dat je accepteert hoe ze zijn en vanuit dat gegeven van ze houdt. Van iemand houden om wie hij is en niet om wie je zou willen dat hij zou zijn.

Misschien werkt dit. Dit is Hachi die 10 jaar lang op het station heeft zitten wachten en de vrouw van z'n baas die daar dan langskomt.  Ikzelf voel na die scene de behoefte om m'n hond te laten voelen dat ze nooit zonder mij zal hoeven zijn
Misschien werkt het ook voor t.s.

Laten we even allemaal samen huilen

ohhhh ik heb m afgezet begon bijna echt te janken 

off topic.

Is dat een hele film?

zo ja hoe heet die fim?

Hachiko a dog story met Richard Gere.

Hou de tissues maar klaar een mooie ontroerende film en volgens mij is het nog een waargebeurd verhaal.

oke bedankt

 In Japan wordt die film (Japanse versie) in het lesprogramma op scholen gebruikt om kinderen te leren wat trouw en vriendschap is.

Hier de hele film

Vertel mij niet dat een Cavaliertje geen super goed en lief karakter heeft. Een Cavaliertje heeft een geweldige will to please. Vanaf dag 1 dat mijn Cavaliertje als herplaatser bij mij kwam, had ik een klik met dit hondje; terwijl ik daarvoor een Kooikerhondje had, waarvan andere hondeneigenaren, die veel trainden met hun hond(en) zeiden - en dat voelde ook zo voor mij - dat de band tussen mij en mijn Kooikertje was om jaloers op te worden. De band met mijn Cavaliertje was super goed. Een Cavaliertje is zeer gevoelig voor de stemming van de baas en voelt wel degelijk als je haar/hem geen kans biedt om een band op te bouwen.

Je hebt niet het verkeerde ras gekozen; maar je hondje voelt dat jij hierover twijfelt. Ben je op training met je Cavalier? Training versterkt de band tussen baas en hond. De band vanuit je Cavalier is zo te lezen volop aanwezig, maar jij sluit je hiervoor af. Als je er niet van houdt dat je Cavalier je overal volgt; dan moet je hem daartoe geen kans geven en bijv. leren op zijn plaats te blijven. Een Cavalier is makkelijk trainbaar. Als er intussen gewoontes zijn ingeslopen, die je niet prettig vindt, dan wordt het tijd om hier door middel van positieve training mee aan de slag gaat. Een hond heeft positieve leiding nodig.

Zet een Cavalier tijdens training niet onder druk, want dan bereik je het tegenovergestelde.

Zelfs toen mijn Cavaliertje ernstig ziek was vanaf haar 2e jaar; was ze niet chagrijnig of snauwerig. Dit laatste zie je wel eens bij Cavaliers, die ernstig zijn aangedaan door de veel voorkomende erfelijke hersenafwijkingen en/of hartproblemen.

Ik herken je gevoel zeker wel. Ik heb met mijn hond, Shadow, de eerste 2 jaar precies hetzelfde gevoeld. Shadow had ik gekocht als een ander ras dan hij bleek te zijn. Hierdoor heeft hij een karakter geheel tegenovergesteld van wat ik in een hond zoek. Van bijna slaafse gehoorzaamheid is Shadow eigenlijk ontiegelijk eigenwijs.

Shadow voelde dat en gaf me dit 3x zo hard terug. Hij nam geen eten van me aan. Kwam ik binnen ging hij onder de tafel liggen. Riep ik hem liep hij juist verder weg. enz. enz. enz.

En ik deed inderdaad alles met hem. Ik nam hem iedere dag mee trainen ( 1uur lang). Ik heb cursus met hem gedaan. Ik ging met hem naar het bos. Ik kwam met de meest lekkere koekjes. Maar toch botsten we. Het was inderdaad 'een hond'. Mijn hond zonder te voelen dat die van jou is.

Toen hij 1 jaar is geworden ben ik gaan canicrossen met hem. Canicrossen is hardlopen met je hond waarbij je echt een team moet vormen. In het begin leek het nergens naar en was Shadow een ongeleid projectiel en liep hij alle kanten op behalve de goeie. Maar naarmate ik meer ging trainen ging dat beter. Hij had er plezier in en ik ook. We vonden iets wat we samen leuk vonden en waar we een team moesten vormen. Sinds nu zo'n 1.5 jaar zijn we onafscheidelijk. Ik ga iedere dag met hem naar het bos. Ik loop tot 20 km met hem hard. We reizen door heel Nederland voor onze wedstrijden en trainingen en we zijn vaker dan niet samen op pad.

Mijn tip is inderdaad om opzoek te gaan naar iets wat jij en je hond leuk vinden. Zodat je meer van elkaar kan gaan genieten. Dat kan echt van alles zijn maar ik hoop zeker dat je een oplossing vind. Want er is niets zo vervelend dan naar je eigen hond kijken en niet dat gevoel hebben dat het goed zit.

awww Hachi

Hachiko is zeker een waargebeurd verhaal, hij heeft zelfs een standbeeld op het station.
Schijnbaar is zijn lichaam zelfs opgezet en in een museum gezet.

ik ben nu op het punt dat hij de hond mag houden met de film.

zeker een goede film voor ts.

heel mooi!

http://hondenschoolrotterdam.blogspot.nl/2015/02/ben-jij-altijd-beschikbaar-voor-je-hond.html?m=1

Ik denk dat je wel iets hebt aan dit artikel!

 geweldige film en tranen trekker (voor mij althans)

 Pas op hoor want na deze film moet je al janken als je alleen al dat piano riedeltje ergens hoort.

te laat heb m af gekeken wat een film zeg!

heel goed voor ts ook om het on topic te houden 

Menen jullie dat nu echt? Diegenen die schrijven dat ze het herkennen van zichzelf? Ongelooflijk! 

Ik bedoel dit niet vals ofzo. Ik kan me er alleen helemaal niks bij voorstellen dat het zo lang kan duren eer je een band met een hond hebt. Als een pup 5 minuten bij me is kan echt niemand deze nog van me overnemen. Voor geen miljoen. 

Hoe ik ook mijn best doe, ik kan me echt niet voorstellen dat je geen band hebt met je hond. Je bent hele dagen met hem/haar bezig. Zindelijk maken en daarna trainen etc etc. Dan moet je toch een band hebben? 

En Aurelia, wat jij beschrijft staat indd duidelijk in het topic maar dat zegt niks over wat TS haar verwachtingen van een hond. Waarom ze gekozen heeft voor een hond. (Ik begrijp ook wel dat ze van haar houdt en deze niet weg wil doen) 

Ik denk dat jouw definitie van een band misschien anders is dan die van mij of van anderen in dit topic? Verschil tussen verliefdheid en houden van misschien? 

Ik heb veel verantwoordelijkheidsgevoel en een pup zou bij mij net zo goed na vijf minuten al nooit meer weg mogen. Maar dat is voor mij iets anders dan een band. Een band is voor mij een soort... Wederzijds begrip tussen mij en de hond, een wederzijds kennen en wíllen. Niet alleen maar dat ik hem leuk vind of er aan gehecht ben. Ik bedoel, ik ben ook gehecht aan mijn autootje, in de zin van dat ik geen andere auto hoef en hem ook echt wel zou missen als ik een andere auto zou hebben of geen auto - maar ik heb er toch echt geen band mee :p En voor zo'n band moet je elkaar over het algemeen leren kennen (vind ik ook met mensen), het is maar zelden dat het zó klikt met mens óf dier dat ik zou kunnen zeggen dat er meteen een band is. 

Maar iemand anders kan dat natuurlijk totaal anders ervaren :) dat is het lastige met zulke gevoelskwesties.

en ik denk dat je vraag idd goed is, wat zijn ts verwachtingen van een hond? Als je kunt leren accepteren dat een hond misschien niet helemaal voldoet aan jouw verwachtingen, maar dat die zijn eigen mooie kanten heeft, dan is het een stuk makkelijker om een band te vormen denk ik.

Even heel simpel...Je hond is bang van een blaadje,dat is een erger puntje voor jou.

Heb je wel eens een poging gedaan met een blaadje te spelen, zodat de hond gaat leren dat het niet eng is.

Elke pup wil achter blaadjes aan, die van jou niet, maar doe er iets aan als een hond na 1 jaar nog steeds bang is.


Ik denk dat je een postnatale depressie hebt wat je hond betreft. Zo naar verlangt en dan is hij er eenmaal en heb je geen gevoelens.
Je krijgt het niet over je heen,ik denk wat ik voel bij wat ik gelezen heb.

Mijn hondje heet Bodi :)

Ik heb alle reacties doorgelezen soms zelfs meerdere keren.

Tuurlijk hou ik ook wel van hem , maar toch mist er iets. Hij heeft vannacht diarree gehad en heeft overgegeven en op de een of andere manier is hij uit de bench gekomen. Dus de hele woonkamer was vies. Was ik boos ? Nee ik was niet boos. Ik zie hem als een deel van het gezin , alleen is het dat gevoel dat mist. 

Voordat we gingen kijken voor een cavaliertje heb ik mij ook aangemeld op de cavalierspage. Iedereen is daar zo positief over deze hondjes en zeiden van als je dit ras neemt ben je gelijk verliefd. Dus dat in combinatie met het karakter van deze hondjes zijn we er voor gegaan. Dus misschien zijn mijn verwachtingen idd te hoog omdat ik dat niet voel met Bodi.

Ik heb het misschien verkeerd uitgelegd over het bang zijn voor een blaadje. Hij speelt met blaadjes en is er niet bang voor. Laat me zeggen dat hij gewoon erg schrikkerig is. Hij schrikt gewoon overal van , ook als hij op een blaadje stapt en dat die dan beweegt. Hij ruikt er daarna wel aan , maar wel alsof het een of ander gevaarlijk ding is.

Diep van binnen denk ik eigenlijk dat de klik mist en dat vind ik erg jammer. Ik vind het heerlijk om een hondje in huis te hebben. Maar ik zou ook graag willen/kunnen zeggen dat we onafscheidelijk zijn en dat hij mijn beste maatje is. (Dat betekend dus niet dat ik niet van hem hou)

Ik zal het meer de tijd geven en kijken of ik iets met hem kan gaan doen. En of het dan verbeterd. Bedankt voor alle reacties.

Nu ga ik weer iets geks zeggen. Misschien moet je eens een stukje rozenkwarts bij je dragen. (Baat t niet dan schaadt t niet).

http://www.edelstenenenmineralen.nl/rozenkwarts.html

Geen gek Idee!

Met het stukje dat je zegt ; Iedereen zei dat als je een cavalier heb dan wil je nooit meer anders...!!

Ik denk echt dat je er teveel van verwachten, iedereen hond heeft zijn eigen karaktertje. Ik zal nooit op advies van andere een bepaald ras aanschaffen, iedereen ervaart dit gewoon anders!

Hoe dan ook, je hondje kan er niks aan doen en hij doet zo zijn best om jullie te plezieren.
Ik zeg het eerlijk, ik heb ook niet altijd "zin" in onze hond. In die zin dat hij zeer veel aandacht vraagt en dat als ik met mijn cursus bezig ben en me probeer te concentreren dan wordt hij al eens naar zijn mand gestuurd.

Misschien is dat het probleem? Dat je denkt dat niemand anders dit al eens voelt? Dat je direct denkt dat je geen band heb met je hond omdat je niet altijd zin heb om te knuffelen?

Maar geniet je ook van de fijne momenten?
Gisteravond komt onze hond op de bank liggen met ze koppie dicht tegen ons aan, dan denk je "Och wat ben ik toch gek op je" Dan ben ik alle "irritatie" (groot woord hoor!!) van die dag vergeten.

Enneuh onze hond schrikt ook al eens van bewegende voorwerpen, zoals rond de visvijver een lijn wat afgespannen staat en door de wind wappert, ik lach me rot Probeer het eens van een andere kant te bekijken.

Cavaliertje ik denk dat je een iets te geromantiseerd beeld heb van het hebben van een hond. 

Ik denk dat het niets te maken heeft met het romantiseren van een hond. Nog denk ik dat cavaliertje hier ook maar iets aan kan doen. Ik heb er een beetje naar leren kijken als naar een relatie tussen mensen.

Met de ene persoon heb je gewoon niets. Ze spreken je niet aan enz. Je hoeft er geen hekel aan te hebben en je kan er best een gesprek mee voeren maar een ''klik is er niet''. Het is gewoon ''een'' mens. Dit kan een vreemde zijn maar ook die ene oom die je wel op verjaardagen spreekt. Je houdt ervan maar het hoeft geen speciale oom te zijn..

Dan heb je de mensen waarmee je het goed kunt vinden. Je houdt van ze en je gaat prima met ze door een deur. Je doet samen leuke dingen en heb het hartstikke gezellig.

En dan heb je nog dat bijzondere type mens. Die mensen waar je een klik mee hebt en die je begrijpen en je aanvullen. De zogehete beste vrienden. Je deelt lief en leed. Je hebt een bijzondere band die anderen niet begrijpen.

Ik denk dat iedereen wel een vriend of een beste vriend in een hond zoekt. Maar soms is die ene klik er gewoon niet. Soms komt die klik later pas. Mensen plak geen sticker op de relatie die iemand met zijn hond heeft. Even een simpele vergelijking. Waar jij je oom geweldig vind kan het voor de andere een ''gewone oom'' zijn.

Aan cavaliertje is het nu om te zoeken naar iets waardoor die ''gewone'' hond een ''vriend'' wordt.

 Alleen heb je het nu over relaties van een min of meer gelijkwaardige basis. Een hond is wat dat betreft meer te vergelijken met een kind, afhankelijk van jou. Das toch even wat anders.

Een klik hebben is iets wat jullie zelf verzinnen. Geen hond die dat zo ervaart. Die zoekt iemand op wie hij kan vertrouwen en door zijn ervaringen bij het verstrijken van de tijd zal hij jou zo gaan zien.

Een relatie is iets waar je in moet investeren. Achterover leunen en vage termen hanteren  als "ik voel geen klik" is m.i. de reden voor de vele scheidingen heden ten dage

Alleen heb je het nu over relaties van een min of meer gelijkwaardige basis. Een hond is wat dat betreft meer te vergelijken met een kind, afhankelijk van jou. Das toch even wat anders.

Een klik hebben is iets wat jullie zelf verzinnen. Geen hond die dat zo ervaart. Die zoekt iemand op wie hij kan vertrouwen en door zijn ervaringen bij het verstrijken van de tijd zal hij jou zo gaan zien.

Een relatie is iets waar je in moet investeren. Achterover leunen en vage termen hanteren  als "ik voel geen klik" is m.i. de reden voor de vele scheidingen heden ten dage- RVS Sunny

(quoten lukt anders niet)

Ik vind dit van beide reageerders de beste samenvatting die je kan hebben.

Een hond is niet 'des mensen', maar we willen wel graag die 'klik' die we met sommigen (mensen) hebben.(projectie)

En ja, met sommige honden heb je dat, met anderen niet, dat moet ook mogen, anders was alles vlak.

Wees wat blij met wat je hebt, al wat daarboven is, is extra meegenomen .

De 'klik' klinkt magisch en als rozegeur en maneschijn....maar we roeien met de riemen die we hebben.

Als de verzorging ok is, dan hoef je voor jezelf de lat niet zo hoog te leggen, al daar boven is meegenomen, geen must.

Door het zo uit te vergroten, vereng je misschien de 'relatie' en krijg je een tunnelvisie.

Let go,

sit back and relax. (dat heb ik ook gelezen en is zo slecht niet)

Je Cavaliertje wil je pleasen, (ik heb er zo eentje hier in de vorm van een Jackje) ;  eens je erdoor kijkt, zie je de plussen en wordt je rustiger. Dat is de band. Het ligt niet aan de hond,niet aan jou.

Verschil moet en mag er zijn. Trek jezelf niet in twijfel, noch de hond. Dit is het.

Het klinkt alsof je een ontzettende lieve hond hebt. Je irriteert je aan t feit dat ze continu achter je aan loopt en bang is voor dingen. Dit duid op onzekerheid waarschijnlijk een eigenschap die ook nog gevoed word door jou gevoel naar de hond. Als je, je irriteert aan bepaald gedrag dan moet je haar dat afleren. Als je niet wilt dat ze steeds achter je aanloopt moet je dat ook niet toestaan. Begin met KLEINE STAPJES. Jullie zitten id woonkamer en je moet naar de keuken iets pakken. Geef haar t commando om te blijven. Doe dit rustig en kalm en loop naar de keuken. Als ze blijft beloon je haar bij terugkomst. Mocht ze toch achter je aankomen. Breng haar dan weer terug en geef opnieuw t commando om te blijven. Dit kan je in t begin wel 6 of meer x moeten herhalen maar het is heel belangrijk dat je RUSTIG EN KALM BLIJFT. Je hondje moet oud gedrag afleren en dat duurt even. Heb je dat geduld dan merk je dat t steeds makkelijker gaat en kun je de stappen vergroten door verder t huis in te gaan zonder dat ze achter je aanloopt. Oefen dit iedere dag 10 min en  neem er de tijd voor. Word  niet boos als het niet lukt je hondje raakt hier alleen maar  in in de war. Maak er een spelletje van en beloon goed gedrag. Kan je hondje t commando om te blijven niet dan is er meer werk ad winkel en zul je haar dat 1st moeten leren. Suc6