'Mens hecht zich op zelfde manier aan hond als aan baby'

'Mens hecht zich op zelfde manier aan hond als aan baby'

Mensen binden zich hormonaal gezien op ongeveer dezelfde manier aan honden als aan baby's. Dat zou blijken uit een nieuwe studie. 

http://www.nu.nl/wetenschap/4032303/mens-hecht-zich-zelfde-manier-hond-als-baby-.html

Zomaar een leuk artikel 

Nu kunnen we alleen niet meer het argument 'je kan een hond niet vergelijken met een kind' gebruiken..... 

Hahaha, wat stoer! 

Ergens wist ik dit al wel, mijn honden gedragen zich als peuters...

Hm, dan heb ik dus 3 baby's in huis, kan wel eens kloppen, 1 echte baby en 2... nouja, hondenbaby's haha :D

Was ik toch niet zo raar al, met me 'ik heb mensenkinderen en dierenkinderen

Haha ja, ook ik mag blijkbaar heel gerechtvaardigd 'fur babies' blijven zeggen 

Het klinkt misschien vreemd maar met kinderen heb ik niet zo veel. Met honden daarin tegen heel erg veel.

Ik vergelijk wel degenlijk wel eens. Maar geloof me hier liever 10 honden als 1 kind

Leuk artikel! 

Artikel.
Heb het gisteren gelezen en naar diverse mensen doorgemaild.
Vaak, als ik over mijn gevoel naar mijn honden spreek, hoor ik : Ja, logisch je hebt geen kinderen.
Ik geloof en ervaar dat de liefde voor een hond heel diep zit, kan niet dieper.
Ook zij ervaar ik als een stuk van mezelf.

Kortom: Ik houd ontzettend van mijn kids

En hoe zit het dan met het feit dat je honden niet in de ogen mag kijken ivm bedreiging...?

Haha wisten wij allemaal natuurlijk allang  

Merk wel dat mijn moedergevoelens bij de kleine Sterre met haar zachte blote babyhuidje nog erger zijn dan bij Dan en Lizzie haha hou mijn hart vast als ik ooit echt moeder mag worden

Verbaasde me er met mijn kleine neefje wel over hoe erg de opvoeding van hem overeen kwam met de opvoeding van de honden, het principe is bij een peutertje gewoon precies hetzelfde!

Ja leuk artikel! Las het al in de krant :D 

leuk artikel

Dat is het geval met vreemde mensen.

Mijn honden zien geen bedreiging in mij als ik ze aankijk hoor. Integendeel, als ze terugkijken, krijgen ze zelfs iets lekkers!

" Ik vergelijk wel degenlijk wel eens. Maar geloof me hier liever 10 honden als 1 kind "

Renate & Sadi de Berner - R.I.P.Beauty 28-12-2004/19-08-2013 †

 Hahaha, hier ook (al is die tijd al erg lang voorbij).  Wij zijn bewust kinderloos gebleven en ik heb er nooit spijt van gehad.

Maar ik houd eigenlijk van alle dieren, ook katten en fretten en kippen en ga zo maar verder.

Ik ben gewoon een dierenmens en ietsje minder mensenmens...

Daarom spreken wij ook altijd over "onze kleine" 

Ik vind toch wel een verschil omdat je kind je genen draagt, dus stukje van jezelf is,  maar gevoelsmatig hou ik even veel van Lance en de Rosse als van mijn zoon en kleinkids.

Ik houd ook heel van van mijn hond en zou kapot zijn als hij er niet meer zou zijn. De kunst is om wel zoveel van ze te houden als je kind, maar niet op dezelfde manier op te voeden. Een hond snapt nou eenmaal niet zo goed mensentaal, maar vooral wel hondentaal. Een hond moet nog wel zijn identiteit als hond kunnen houden om zich gelukkig te kunnen voelen.

Oeps! Ik dacht dat het artikel uit de openingspost over iets anders ging. Maar bleek hetzelfde artikel te zijn! 

Ik deed het bij mijn vorige hond veel en bij Lupa weer. Beide zochten/zoeken ook altijd veel oogcontact. Bij Tico kneep ik altijd even met mijn ogen als we elkaar aankeken, teken van genegenheid. En dat deed hij altijd terug (niet dat ik weet of hij het ook uit genegenheid deed maar wel het "fijn hè" gevoel even delen met oogcontact. 

En ja, doe mij ook maar liever tien honden dan één kind. Ik voel me veel meer verbonden met honden dan met kinderen. 

Ook ik kijk Bacchus vaak gewoon recht aan. Geef ik hem een knijpoogje en krijg dan knijpoogjes en een diepe zucht terug.

Maar een vreemde hond (die ik niet vertrouw) zal ik nooit zo direct aankijken.

Het gevoel is zeer zeker vergelijkbaar....

En wat dat aankijken betreft: het is andersom....

Ga een baby strak en starend recht in de ogen kijken en het kind gaat huilen! Dit is nl bedreigende lichaamstaal, ook voor een baby.....

  Raar als ik Lance bekijk , krijg ik sinds gisteren altijd veel zuchten terug 

Ja, Anny, was dan ook van die schaar af gebleven.....

Dus zo gek is het niet dat je ontzettend veel van je hond kunt houden.In mijn familie zeiden ze na het overlijden al vrij snel,dat het over moest zijn met verdriet,omdat het nu eenmaal geen kind maar een hond was.Nou ik heb na ruim 8 maanden nog steeds verdriet en wat mis ik hem.

" Ik vergelijk wel degenlijk wel eens. Maar geloof me hier liever 10 honden als 1 kind  "

Renate & Sadi de Berner - R.I.P.Beauty 28-12-2004/19-08-2013 †

 

"  Hahaha, hier ook (al is die tijd al erg lang voorbij).  Wij zijn bewust kinderloos gebleven en ik heb er nooit spijt van gehad.
 
Maar ik houd eigenlijk van alle dieren, ook katten en fretten en kippen en ga zo maar verder.
 
Ik ben gewoon een dierenmens en ietsje minder mensenmens... "

Martine

 +1

Ik geloof best dat deze hormonen aangemaakt worden en ook voorkomen bij moeders met babies. Toch denk ik dat een baby, een klein mensje met jouw genen, een mixje van jijzelf en de persoon waarvan je houdt (als het goed is, hihi) veel intenser voelt dat een hondenkind.

Ik voel me regelmatig een alleenstaande moeder met drie kids. Ik heb niet zoveel met mensenkinderen. That is.. totdat mijn zus zwanger werd. Ze moet in september bevallen en ik ben nu al aan het kindje gehecht op een manier die ik niet kan omschrijven. Ik weet nu al dat als ik moet kiezen tussen mijn ongeboren neefje/nichtje redden, of één van mijn honden redden, het mijn ongeboren neefje/nichtje gaat worden. Ik ben onwijs close met mijn zus, maar we hebben het hier dus niet eens over mijn eigen kind. Ik vermoed dus dat, mocht ik zelf ooit een kind krijgen, dat gevoel nog véél sterker is.

Maar kinderen in het algemeen.. bleh.. nee, geef mij maar honden- en rattenkinders ;)

leuk, bevestiging , haha, zal het tegen mijn zusje zeggen, kijk wat die zegt, die zegt inderdaag je kan een hond niet met een kind vergelijken, dat is zo, een hond heeft vier poten en een kind heeft er maar twee, maar nu de binding, daar zal ik haar dan toch even op wijzen, hahahaha.

Ik vraag me dus af of dat de reden is dat mensen met een vorm van autisme zo goed met dieren kunnen. Omdat ze die wel echt aankijken, en mensen vaak niet. (ik spreek dan over de ervaring die ik persoonlijk heb met mensen met een vorm van autisme). 

Ik ga t ze zeker vragen.

Nou ben ik ook meer een dierenmens dan een mensenmens.

Maar van mijn zoon had ik er wel tien willen hebben.

En van mijn honden ook, hahaha.

Niets nieuws. Dit is in 2013 reeds gepubliceerd door Rosalyn.