penny 13-04-14 18-03-15 rust zacht mijn kleine meisje :'-(

Jaimie, ik heb je hele worsteling voor het herstel van Penny gevolgd.

Het eerste wat ik deed als ik op het forum kwam was kijken hoe het met Penny ging. Hopende op herstel, bang om te lezen dat zij de strijd had opgegeven.

Dat laatste is nu helaas gebeurd. Ze kon niet meer, die rotzooi had te veel schade in haar lijfje aangericht.

Jaimie, ik heb enorme bewondering voor wat je allemaal voor Penny hebt gedaan.

Ik wens jullie heel veel sterkte met dit verlies.

Geef Hus een dikke knuf van mij en een poot van Rocky.

En Penny? Die is nu aan de andere kant van de Regenboogbrug zonder pijn en narigheid. Dankbaar voor wat jullie voor haar hebben gedaan.

De stilte is echt vreselijk
Zo'n druktemaker en dan helemaal niks meer.
Hus doet zijn eigen ding die vraagt niet zoveel aandacht als penny doet.

Jaimie de koppijn is van de spanning ,wat jullie allemaal hebben meegemaakt
Alles moet nu terug zijn eigen weg gaan de ene dag gaat het wat beter de andere dag weer niet.Weet van meepraten.Verzorg wel je koppijn.

Geen idee wat er met die quote is gebeurd maar het onderste stukje is van mij.


Ingrid.
Zo ben je 24/24 met haar bezig......
Zo is het leeg , stil , vreemd
Goh wat mis ik die kleine stuiterbal

Jaimie ik begrijp heel goed hoe jij je moet voelen nu...mijn Mika is er nu net sinds 5 weken niet meer.

Ook wij hadden het gevecht met en voor ons hondje verloren.

De eerste 2 dagen had ik het idee dat ie er nog was, had er erg moeite mee hem los te kunnen laten.

Mika was mijn alles...

Wat mij geholpen heeft is hem laten cremeren, het opbaren, nog rustig afscheid kunnen nemen.

Ik heb zoveel mogelijk alles zelf gedaan, hem er naartoe gebracht, meegelopen tot aan de oven, erbij gestaan.

Men heeft me van te voren de lege oven laten zien zodat ik zeker wist dat het mijn hond was.

We hebben een as-sierraad laten maken zodat ik hem voor een stukje altijd bij me heb. Zulke dingen.

Dat zijn voor iemand anders misschien onnozele rituelen, maar juist deze hond, dat was anders niet te doen voor mij.

Ik had (en nog steeds) het gevoel dat er letterlijk een stuk van mijn hart afgebroken is nadat ie overleden is.

We hebben nog meer honden, maar geen een zal ooit die plek in mijn hart kunnen opvullen en dat hoeft ook niet.

In gedachten zal Mika altijd bij ons zijn.

Misschien een kleine troost, je weet dat je alles hebt gedaan wat je kon meer ging niet.

Ik zou er veel voor over hebben dat ik haar opnieuw kan verzorgen tot ze weer opbloeit.

Ik weet wat je bedoelt ik zou er ook alles voor over hebben gehad als ik hem had kunnen redden.

Maar soms gaan dingen boven je macht uit.

Ik heb hier nog Mika's nestbroer Ted, die kon ik de eerste dagen niet eens aankijken, laat staan verzorgen of aanhalen.

Die kan er ook niks aan doen, maar ik blokkeerde gewoon.

Ben er echt dagen letterlijk ziek van geweest.

Pijnstillers erin en toch proberen wat te slapen, ook al klinkt dat gemakkelijker dan het is.

Je moet niet vergeten dat de hele stress die eraan vooraf is gegaan ook al veel van je gevergd heeft (hier was dat toch zo)

Ze heeft vanaf 25 februari gevochten.
Oh wat was ze sterk juist dan ga je twijfelen omdat ze nog zo graag wil.
De artsen stonden versteld van haar wilskracht.....

Jaimie, Penny heeft er alles aan gedaan om bij jullie te blijven. Jullie hebben er alles aan gedaan om Penny bij jullie te houden. 

En dan is er nu alleen maar stilte en heel veel verdriet. Mijn gedachten zijn nog steeds bij jullie. Meer kan ik vanaf dit plekje helaas niet doen....

Ik kan zelf al niks doen hettie.
Alles wat ik doe mis ik haar.

 Ja dat snap ik en dat voelt verschrikkelijk. Meisje ik heb met je te doen. 

Vanmiddag word mijn meisje gecremeerd.
Ik hoop dat ik haar as dan snel zal hebben.

O, dat is een goede volgende stap Jaimie. Mag je bij zijn? 

Dan komt ze daarna weer een soort" thuis".....

Jacqueline, dat heb je mooi beschreven zeg, en hoe belangrijk schijnbaar kleine rituelen zijn....

Want die herinneringen houdt je je hele leven bij je.

We hebben ervoor gekozen er niet bij te zijn.
Ik kan dat soort dingen niet.
We krijgen een bericht als het as terug weer bij de da is.
We hebben wel gekozen dat ze alleen word gecremeerd niet met andere honden.

Heb ik ook gedaan met Vera, Jaimie. Dat verdienen ze.

Ik heb haar as samen met de andere honden uitgestrooid op ieder plekje waar ze altijd liep in de duinen.

Veel sterkte ook daarmee, meis

Ik heb, toen mijn beste vriend Buck gecremeerd werd, een mooi ashangertje laten maken. Ik draag het dag en nacht, zo is hij altijd bij me. Ook heb ik een afdruk van zijn rechtervoorpoot op mijn linker enkel laten tatooeren, zo loopt hij altijd naast me mee..

Als ik een slecht moment heb, of ik maak me ergens druk over, pak ik het hangertje onbewust even vast, alsof ik nog steun van hem krijg..

Misschien is zo'n hangertje ook iets voor jou?


Nogmaals heel veel sterkte, geef het tijd meisje, helemaal helen zal het niet, maar ik beloof je dat het draagzaam gaat worden..

Ik heb het hier op de kast staan, en ooit als er wat met mij gebeurd. Gaat het mee de kist in......

Is ook heel persoonlijk Jaim. Mijn boxers heb ik begraven.

Maar op de een of andere manier horen deze meiden van mij daar, in die duinen.

Ik heb wel een mooi hangertje voor Vera, uit Spanje, een hartje met een pootafdrukje, heb ik altijd om.

Ook hierbij moet je doen wat voor jou het beste voelt.

Wel fijn dat je een tuin hebt en dat je daar haar urntje kunt begraven. Een plekje voor Penny vlak bij je

Ik ga het stukje ook afzetten met draad waar hus dan niet mag komen.

Ja en je maakt er vast een mooi plekje van

Misschien wil je er ook een aandenkje voor Luna bijzetten, ook al heb je haar as niet meer

 Anneke dat heb ik ook gezegd,mocht ik overlijden wil ik weer samen zijn met Bobby.

Ik heb ook een assieraad,een ketting met hanger met wat as erin,toen dacht ik is dit niet overdreven,maar ben zo ontzettend blij dat ik het gedaan heb,ik ga de deur niet uit zonder de ketting.Zo is hij inderdaad altijd bij me.

Laten we ons maar niet druk maken wat mensen van ons denken.

We rouwen en herdenken op onze eigen manier, dat hebben we nodig. We houden zoveel van onze honden allemaal.

Als mijn andere meiden er ooit niet meer zijn en ikke zelf, gaan we allemaal uitgestrooid bij Vera, in onze duinen. Zijn we toch weer een beetje samen.

Ieder heeft zijn eigen manier.
Penny hield niet van koude....
Dus haar zó begraven is voor mij geen optie.
Een urn in huis laten staan kan ik niet.
Dus ook geen optie.
Uitstrooien ben ik haar helemaal kwijt dat wil ik dus ook niet.
Dus dit lijkt mij de beste optie
Hoop ik