Hondenverslaving, al 2 honden nog eentje?

Hallo medehondenliefhebbers,   Wij hebben nu 2 honden in ons gezin waar ik ontzettend dol op ben. Ik ben een echte hondengek, altijd al geweest. Ik heb verschillende rassen gehad en vind (bijna) alle honden geweldig!   Ik had altijd al een droom om een roedel honden te hebben. Ik ben nu weer aan het kijken naar een hond. Ik denk dan, moet ik het wel doen, dan hebben we 3 honden, is dat handig (wandelen/vakanties), houdt het daarna op of wil ik er nog meer haha het antwoord weet ik denk ik al. Het lijkt wel een soort hondenvirus/verslaving. :p   Ik heb 2 teefjes waar ik in de toekomst een nest mee wil en daar wil ik dan ook een pup van houden. Dus als ik nu nog een hond aanschaf hebben we er straks 5 rondlopen. :p   Is dit herkenbaar voor iemand hier (vast wel)? Waar trekken jullie de grens van het aantal honden? Qua huisvesting moet het natuurlijk kunnen. Ons huis is niet extreem groot maar we hebben wel een hele grote tuin waar ze overdag veel in rondstruinen, dit vinden ze heerlijk.   Ben gewoon even benieuwd...

Tsja, meer is echt niet altijd beter..... misschien moet je eens goed onderzoeken waaróm je er 1 of meerdere honden bij wilt. Wie doe je daar een plezier mee?

Want meer honden betekent ook meer zorgen en minder aandacht voor het individu. En wat zegt de rest van het gezin er van?

En wat als de honden het niet goed niet kunnen vinden straks? Dat je geduvel  in je roedel krijgt? 

Mijn ervaring is dat ik 2 honden het Max vind. Die kun je nog meenemen op visite, op vakantie enz. Daar kun je ook nog prima mee wandelen. Maar ik heb ook 3 honden gehad ( oké, niet van die ukkies)en dat was ineens veel lastiger: vakantie lukte niet, op n terrasje met 3 honden; dat gaat echt niet. Uitlaten moest in 2 keer enz enz.

Nee, mijn motto blijft: two is company, three is a crowd.....

Gewoon uit nieuwsgierigheid, haal je je honden bij een erkende fokker of pret/ ongeluksnestjes?

Onze Duitse Herder komtvan iemand die een keer pups wilde. Hij heeft allergieën enzo. Ik zou nooit met hem gaan fokken, omdat in mijn ogen het een zieke hond betreft. Je weet niet wat er genetisch met de pups gebeurd aan erfelijke aandoeningen. Maar dat terzijde.

Wij hebben een hond en een kat, waar we heel blij mee zijn. Ikzelf zou wel 100 honden willen. Op dit moment willen wij geen hond erbij. Wie weet als deze hond er niet meer is dat we wel 2 honden nemen. Maar dat is afwachten en kijken hoe we er dan voorstaan.

Het moet financieel ook haalbaar zijn. Moet er een keer een operatie komen o.i.d. dan is dat natuurlijk een grote kostenpost. De onze heeft de kunst om altijd wat te hebben, ook in het weekend. De dierenartsen en titteren of entingen, zijn niet goedkoop. Zolang je goed voor jezelf en je gezin en je honden kunt zorgen, zou ik niet zozeer een grens zien. Dat is natuurlijk wel voor iedereen heel persoonlijk.

Ik heb er maar eentje, lang getwijfeld over nummer 2, maar besloten dat niet te doen in het belang van nummer 1, praktische redenen, en destijds, financiële redenen.

Ik denk dat dat ook de norm moet zijn.

Is het voor de andere hond(en) geen probleem en ben jij in staat om drie honden, of meer op alle vlakken te geven wat ze nodig hebben?

En dan heb ik het niet over luxe, maar wel de basisbehoefte, dierenartskosten, huisvesting, aandacht, voeding enz.

Inderdaad de kosten.

Als het kon, had ik ook 5 honden.

Maar financieel kan ik er maar eentje hebben.

Voer, dierenartskosten, ruimte in de auto...(alhoewel er wel 2 grote honden inpassen...lol)

Maar ook natuurlijk de buren.

Een hond is nog vrij makkelijk stil te houden...maar als ze met zijn 3en gaan blaffen heb je een heel consert.

Hier van 1 naar 2 gegaan, daarna nog 2 kleine dropjes erbij, 4 in totaal dus, en helaas sinds enkele maanden opnieuw met zijn drieën.

Mijn ervaringen: ik heb nooit spijt gehad dat ik er 4 had, maar het is gewoon meer werk. En ik dacht: och, twee of drie of vier, maakt niet uit, maar het maakt dus wel uit!!!

Ik zou geen van hen kunnen missen, maar als ik opnieuw kon beginnen, dan zou ik het bij twee houden. Waarom?

Vier is gewoon echt veel! Wij hebben een grotere bank moeten kopen, er is er altijd wel eentje die iets doet wat niet moet, de modderpoten zijn niet meer te tellen, heel veel haar in huis, en geloof me, zelfs 1 hond scheelt veel haar!

Wij hebben ook een grote tuin waar ze in ravotten. Dus plaats genoeg.

Met 2 honden wandelen is heel fijn. Maar met vier honden wandelen is al een hele klus, hoor. De lijnen steeds in de war, ...

En dan trekken de mijne eigenlijk niet.

Anderzijds: het is zo mooi om te zien hoe de honden zich onderling verhouden, hoe hun karakters verschillen!

Wij hadden een dobermann, Tierra, die heel fel op zichzelf was en heel baasjegebonden leefde. Ze trok zich van de hele boel niks aan, maar als madame zin had om te spelen, dan moest de lamme goedzak (Deense dog) Blue wel met haar spelen.

Ben ik beland bij de hond voor wie altijd alles ok is, die niks kan zonder zijn 'mamie' (dat ben ik dan). Hij loopt steeds achter me aan, wacht aan de deur tot ik terugkom van de badkamer of de wc, enz. Enige nadeel aan hem is dat hij zich een klein hondje waant en dat hij ook op schoot wil met zijn 70 kg.

Deze lamme goedzak laat zich dan ook helemaal overtaffelen door Babe, de dominante Jack-Russel-teef, die over hem de baas speelt.

Babe is dus de baas, naar mij toe de trouwste hond die je je kan inbeelden! Zij zwaait de plak in hondenland bij ons. Ze is ook een durfal! Toch is ze heel erg lief en wil ze altijd tegen je aan liggen. Voelen is genoeg, aaien hoeft niet echt. Zij is ook degene die altijd wat verder gaat, je spelend uitdaagt als iets niet mag, ...

En dan is er nog Ellie, Jack-Russel-zusje van Babe. Ellie is heel lui. Ze wil zo weinig mogelijk naar buiten, als ze buiten komt, gaat ze op een vierkante meter plassen en poepen en gelijk weer naar binnen. Ze is door gebrek aan beweging ook veel dikker dan Babe, hoewel ze dezelfde hoeveelheid wandelen. Wij noemen haar soms al lachend 'Mumble', (de pinguin), haha.

Ellie leeft voor 2 dingen: eten!!! en aaitjes! Zij 'staat' erop dat je haar de hele avond aait, ze wringt zich ook zo tussen de rest en tussen je benen dat ze de beste ligplek heeft: baasje doet benen open in de zetel en Ellietje legt haar ertussen op haar rug en wil dat aaitjes op haar buikje!

dus ... Ik zou geen van allemaal kunnen/willen missen! Maar als ik ze niet had gehad, dan kon ik ze ook niet missen natuurlijk.

De dood van Tierra heeft me wel wakker geschud hoor. Hoe minder honden, hoe minder zorgen en hoe minder verdriet ook natuurlijk.

Anderzijds: als je het verdriet niet wil, dan heb je ook het plezier niet gehad.

Lange uitleg, hè, sorry daarvoor, maar nou heb je een eerlijk beeld van hoe ik het aanvoel bij mij thuis.

Wij hebben er 2.

Mijn gedachte was altijd meer geld groter huis nog een hond.

We houden het bij 2.

De hond van onze dochter kwam regelmatig hier.

In huis 3 honden vind ik niet erg,uitlaten wel.

Gewoon 2 dus aan iedere hand 1 precies goed.

Ik trek de grens bij hoeveel honden ik echt aandacht kan geven in ons drukke bestaan.

Anders worden de honden een soort parkietjes..

10 in een kooi, die de hele dag lekker rondvliegen.

nog 5 erbij, want ik zie ze zo graag rondvliegen.

Hoppa...nog 10 erbij, want ik vind het leuk om ze samen een beetje te zien rondvliegen.

25 parkietjes in een kooi.

Zou ik 25 honden kunnen hebben.

Yep!..

2000m2 erf.

Grote kennels erop, geen probleem.

Maar..

Ik leef graag met mijn honden.

Interactie, het liefst zo veel mogelijk.

En met 25 kan ik dat niet, dan worden het parkietjes in een kooi, waar ik als eigenaar naar kan gaan zitten kijken.

Meer niet.

Ze hebben mij niet nodig.

Ik maak geen groot deel uit van hun dagelijks bestaan.

Ja, ze zien me als baasje, maar leven met de andere honden.3

Ik wordt dus een toeschouwer van hun leefomgeving..

Het kooitje.

Met 5 kan ik dat ook niet meer.

Met 4.?, lastig.

Met 3.?, mja, ik denk het wel.

Nu hebben we er 2.

Dus....nog 1 erbij, zou kunnen..

 Helemaal eens! Ben vaak verstrikt geraakt in de vier lijnen en zelfs enkele keren gevallen, tot groot jolijt van de honden zelf, want mamie kwam naast hen op de grond liggen!!! Daar lag ik dan, in de modder met 4 honden die dachten dat het speeltijd was en dat ze op me mochten springen en veel kusjes geven!

Ik zou ook wel een hele roedel honden om me heen willen hebben hoor. Vind sowieso twee al leuker dan één. Ik zeg niet dat alle honden er behoefte aan hebben maar mijn honden hebben echt veel aan elkaar en zouden zich, volgens mij, echt vreselijk vervelen zonder elkaar.

Het is zo leuk om te zien hoe ze met elkaar omgaan! 

Ik heb er nu dus drie, het was even wennen met het aan de riem lopen. Drie riemen is écht onhandiger dan twee, maar het gaat steeds beter. Moet wel zeggen, ik heb ook een grote tuin en de simpele korte plas rondjes doe ik niet meer, dan gaan ze gewoon de tuin in. Wandelen is hier echt wandelen en dan kunnen ze meestal ook gewoon los, dat scheelt.

Maar wat jij moet doen.. dat moet je toch echt helemaal zelf weten. ;)

Succes!

Leuke reacties!

Om de vragen te beantwoorden; het is voor de honden en voor mezelf leuk. Ik ben sowieso een voorstander van dieren per paar of meerdere te houden. Één dier kan maar ik vind het veel leuker als ze een metgezel hebben en dat vinden ze zelf ook. Sinds we onze 2e hond erbij hebben is het ook veel gezelliger voor onze eerste hond. Ze ravotten zoveel met elkaar.

Ik vind het bv ook zielig om een konijn alleen in een klein hokje te stoppen. Wij hebben 3 konijnen die gewoon los rondlopen bij ons. De rest van het gezin vindt het prima. Wat betreft vakanties en terrasjes, ja dat lijkt me lastig met 3 of meer honden. Niet te vergeten het wandelen idd. Ik laat ze zoveel mogelijk los, waar het kan, maar soms komen die lijnen idd in de war.

Mijn oudste hond is er eentje met stamboom van een 'echte' fokker en komt uit showlijnen. De andere hond is een kruising van 2 rassen (1 zelfde ras als onze andere hond) en komt bij mensen thuis vandaan.

Financieel gezien kan het en alle andere behoeftes ook. Mijn honden krijgen veel aandacht, er is altijd iemand thuis bij ons. De oudste hond is meer een aandachtvrager en knuffelkont en de jongste hond is wat meer op haarzelf. Ik heb een hele grote auto, bestelbusformaat, en daar kunnen wel een paar honden in. Alleen met vakanties weet ik niet want onze eigen spullen moeten natuurlijk mee. En ik ben zo dat ik alle honden mee wil nemen.

We willen ook in de toekomst verhuizen naar een groter huis met vooral een lap grond. Daar zijn we ook mee bezig en als dat er is dan weet ik helemaal zeker dat er meer honden komen. :)

Wij hebben er vier, wat ik ondervind is, dat mijn leven enkel in het teken van de honden staat.  Daar heb ik geen probleem mee, maar alvorens dat je er nog ééntje bijneemt, zou ik daar toch over nadenken.

Wij gaan nooit op vakantie zonder onze honden, dat wil zeggen dat onze auto propvol zit, dat we geen hotel kunnen nemen, dat we niet naar warme landen kunnen gaan, dat het steeds wandelvakanties zijn, enz....

Als je met vier honden een terrasje wil gaan doen in de zomer, hou je dan maar vast!  Je moet een plaatsje zoeken waar de honden niet in de weg van andere mensen liggen, wij hebben er ééntje die niet zo goed overeenkomt met andere honden, we moeten dus liefst ook niet in de buurt van een andere hond zitten.  Wij hebben drie argentijnse doggen en één Lagotto Romagnolo, dat wil dus zeggen drie grote honden en één middelmaat, vind maar eens plaats voor de drie pony's :) .

Wij gaan ook niet meer op daguitstap (zonder de honden) dus, alle dingen die je ook wel eens wil zien: een museum, een dierentuin, enz, kan je vergeten.  Wij laten onze honden niet graag zolang alleen, dus doe je enkel nog dingen met hen.  Wat ook leuk is, maar later, heb ik besloten, houden we het bij één grote hond en één kleinere, veel handiger om ergens binnen te kunnen, je kan ook nog op hotel gaan en je kan ze best meenemen op een weekendje en iets gaan bezichtigen.

Ik wil de mijne voor geen geld kwijt, maar de conclusie is wel dat je véél tijd aan hen kwijt bent en dat je veel zaken niet meer kan doen, als je tenminste je honden niet te lang wil alleen laten.

Wij hebben 2 hondjes(kleine wel)

Steeds kijk ik naar nog eentje erbij.Zo leuk !

Toch bedenk ik me dat het nu goed gaat.Ze zijn zo blij met elkaar,ze doen alles samen.Nog 1 ,gaat dat goed?En dan idd het uitlaten,lijkt mij lastig.ik ben blij met 2,houd het toch maar zo.

Hier is 2 de grens. De overgang van 1 naar 2 honden is goed te doen, maar ik hoor toch vaak dat van 2 naar 3 écht even anders is.

Omdat ik onze 2 honden toch ook vaak apart uitlaat, denk ik niet dat ik dat met 3 ook zou kunnen doen, daar zou simpelweg niet genoeg tijd voor zijn.

Ook qua aandacht en training wordt het dan wel erg veel. Ik doe veel voor mijn honden, laat er ook wel een aantal dingen voor, maar om nu echt helemaal in het teken van de honden te gaan leven; nee, dat zou ik niet willen.

Mijn schoonzusje heeft een paar jaar 3 honden gehad, maar nu ze er (helaas) weer 2 heeft zei ze ook meteen: Nee, nooit meer 3. Twee is genoeg.

Oooh ja echt zo herkenbaar..

Ben ongeveer elke week wel een keer met mezelf in discussie.. Ik wil zo graag ook een puppie.. Ik wil zo graag nog een hondje adopteren..

Mijn verstand spreekt me altijd tegen..

Ruimte.. Nou is dat niet het ergste, zolang ze goed uitgelate  worden kunnen ze prima klein wonen...

Maar doe ik mijn hondjes er ook een plezier mee. Bobby wel die vind dat lang gezellig,  bailey zou dat niet leuk vinden denk ik nog meer honden erbij.. iig niet op een kleine ruimte.. Die heeft echt wel zijn personal... zone nodig zegmaar ..

Financieel kan ik ze alles geven + werwennen wat ik graag doe.. en 3 hondjes verwennen of zelf 4 tja..

Ook buiten kunnen mijn hondjes niet los. Iig de ene niet. Dus met 3 honden lopen lijkt me best wel ingewikkeld en apart uitlaten dan ben ik de hele dag bezig...

Dus nee, ik hou het in ieder geval zo bij mn 2 kereltjes die elkaar graag mogen en veel aandacht krijgen. Wie weet in de toekomst als ik groter woon..

Ik denk dat je die vragen voor jezelf moet beantwoorden.. heb je genoeg ruimte, aandacht en tijd vooral, en maak je jouw hondjes ook blij met nog een hondje of is het gewoon een beetje willen om het willen..

Heb er 2 en dat is hier ook ruim voldoende,ze kunnen samen uitgelaten worden,samen naar het pension.

Financieel zou ik ook geen 3e hond willen,2 honden verzeker ik al niet omdat de premie te duur is,ik heb wel spaargeld,medische kosten is geen probleem. Pension voor 2 honden is ook duur,daar gaan ze 2x in het jaar voor een dag of 10 naar toe. Hun voeding bezuinig ik ook niet op.

Honden kosten aardig wat en 2 is hier financieel de grens,er is nog meer in het leven dan honden.

Ik heb er drie en ik heb er spijt van maar ik ben zo aan ze gehecht dat ik niet weet wie ik weg zou kunnen doen. 

Maar ik zou het nooit weer doen. 

Wel hebben ze veel aan elkaar. Dat wel, het is wel leuk om te zien. 

Toch is er altijd eentje die buiten de boot valt met knuffelen bijvoorbeeld. 

En dan nog de kosten. Bij mij is dat echt een probleem geworden door inkomsten vermindering. En dat kan iedereen overkomen, toch/

joa ik ben ook verslaafd... 1 'pluspunt'  ik heb te weinig ruimte.. maar als ik groot zou wonen weet ik zeker dat ik een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeele grote roedel had gehad..

ik heb 2 honden, en moet zeggen dat ik af en toe denk.. waarom heb ik dit gedaan ?? ik merk dat mijn eerste hondje een stuk minder aandacht krijgt als voorheen.. en voel me daar behoorlijk schuldig over..

we hebben een 3de hond gehad, opvanger, NOOIT niet meer.

wellicht komt er dit jaar wel weer een bij, maar dan een pup.

maar Mrs Woef, ik begrijp je volledig

Twee honden is mijn max denk ik. Ik houd er juist van om heel close te zijn met mijn honden, een heel goede band op te bouwen. Meer te genieten van die twee (of één straks in het geval van Obi). 

Toen wij nog drie honden hadden had je die kans niet zo. En nu ook merk ik dat ik meer naar Obi toe trek omdat hij diegene is die nog heel mobiel is. (Lady niet zo aangezien ze hoogbejaard is). Lady slaapt ook veel...ze heeft veel rust nodig.

Ik vind heel veel honden leuk, eigenlijk bijna alle rassen wel mits ze gezond genoeg zijn. Ik zou zo een hele roedel zwitsertjes willen. Maar ik vind het misschien nog wel fijner om juist al die kleine nutteloze karaktertrekjes van Obi te ontdekken en veel tijd met hem te spenderen. Obi is eigenlijk ook wel "werk" genoeg aangezien Obi ook graag uitgelaten wordt, geknuffeld en wat wil leren. Zo houd ik zijn kwaliteit van leven zo hoog mogelijk denk ik. Ik merk het meteen als hij zich niet lekker voelt, als hij ergens een bult heeft. Als er iets mankeert aan hem... Anders moet je je tijd toch verdelen onder meedere honden. Obi laat zich ook makkelijk ondersneeuwen denk ik. Dat zit gewoon in z'n karakter. Als er nog een aantal andere honden rondliepen hier dan zou zijn leven er heel anders uitzien. Aangezien Obi niet zo haantje de voorste is. Kijkt de kat graag uit de boom. 

Ik ben heel blij met mijn tweetal. Ik besef hoeveel geluk ik heb dat het klikt tussen hen en met Perdie en Orga zou ik er geen derde bij durven zetten. Maar in de toekomst droom ik toch wel van één Weim, één Dalmatiër en dan nog één Teckeltje. Maar dat is nog heel verre toekomstmuziek hoor! Eerst hopelijk nog héél lang genieten van dit duo  Drie is voor mezelf dan wel de maximum geloof ik en dan zeker omdat het dan 2 grotere en 1 kleintje is. 

je hebt al twee pups en twee peutertjes, nu nog een derde pup erbij, en later nog meer honden, zou mij in jouw geval teveel zijn, ik zou tijd te kort komen om iedereen de aandacht geven die hij of zij nodig heeft.

Bovendien ben ik ook niet zo rijk dat ik me dat kan veroorloven. Dus nee voor mij zou dit niet verantwoord zijn en zou ik altijd het gevoel hebben een hond of een kind tekort doen denk ik. Veel honden heb ik de indruk leven ook helemaal niet zo graag in een roedel, om dit goed te begeleiden is ook veel inzicht en kennis nodig.

Maar goed dat ben ik, iedereen weet zelf (als hij goed alles overweegt) wat een goede verstandige beslissing is lijkt me.

@Dobry Hoe kom je daarbij, waar heb je dat gelezen in dit topic?

Rustig, rustig Mevr Woef.

Oef, dit is een herkenbaar iets voor mij.

Twee jaar geleden ging ik voor het eerst op mezelf wonen. Een tweede hond leek me geweldig. En die kwam er. Mijn eerste hond overleed helaas negen maanden later.

Toen kwam de twijfel. Wil ik weer een tweede hond? De hond die ik had (Cosmic) was niet de makkelijkste en was echt niet "af" zoals mijn oudere hond die overleden was, waar je eigenlijk geen kind aan had. Ik besloot daarom op te gaan vangen, en opende mijn deuren voor Wispa. Tussen Wispa en Cosmic klikte het in eerste instantie niet zo, en de beslissing om Wispa als pleeghond te blijven zien werd gemaakt. Helaas bleek Wispa een medisch probleem te hebben (ze is slechtziend), en liep de communicatie met de stichting stroef, ik wilde haar graag laten onderzoeken door een dierenarts, maar toestemming krijgen van de stichting was lastiger dan ik dacht. Uiteindelijk zorgde dit voor een hoop gedoe en besloot ik Wispa te adopteren, zodat ik haar de nodige medische zorg kon bieden. Na uitgebreid onderzoek bij de oogdierenarts blijkt ze zo goed als blind.

Twee Podenco's met een rugzakje is geen kattenpies. Het vergde behoorlijk veel van me. Een derde hond wilde ik niet. Dacht ik niet eens aan. Wel wilde ik graag doorgaan met het opvangen van hondjes. Dus tijdelijk een derde hond in huis. Een hondje uit Spanje kwam en ging, en ik nam weer even adempauze tussendoor.

Toen werd ik benaderd door de vindster van Cosmic, of ik een hondje uit het asiel in Spanje wilde fosteren. Eigenlijk zag ik dit niet zo zitten, het was ook een Podencootje en daar ben ik nogal gevoelig voor. Maar er was al een adoptant hier in Nederland, dus hij zou alleen even bij hoeven komen. Dus hij was welkom. Luuk kwam naar Nederland maar eenmaal hier aangekomen haakte de adoptant af. Zes maanden verstreken en niemand toonde interesse in hem. En ik werd iedere dag een beetje meer verliefd op hem. Mijn gevoel wilde hem nooit meer later gaan. Mijn verstand wilde geen drie honden, überhaupt niet, maar ook qua kosten e.d. niet. De stichting bood aan mij tegemoet te komen, financieel, en uiteindelijk ben ik gezwicht en heb ik Luuk geadopteerd. Ik heb hem wel meteen laten verzekeren, iets wat ik bij de eerste twee niet gedaan heb. Ik wil gewoon zorgen dat hij geholpen kan worden mocht er een medisch probleem opduiken.

Drie is anders dan twee, zeker. Maar ik vind drie stiekem heerlijk. Ze veranderen van een duo in een mini-roedeltje. Maar qua hoeveelheid hond, kosten, verantwoordelijkheid.. had ik het eigenlijk liever bij twee gehouden. Ik betwijfel ook of er weer een nummertje drie zou komen mocht er eentje wegvallen, wat ik voorlopig niet verwacht, want ze zijn alle drie nog relatief jong. Oh ja, en opvangen doe ik niet meer. Ik ben de slechtste pleegmama ooit. Tijdens mijn twijfel of ik Luuk zou adopteren kwam bij mij ook de gedachte omhoog; waar trek ik de grens? Is het hierna dan goed? Er komen ongetwijfeld nog meer zielige hondjes op mijn pad. Waar ligt mijn grens?

Ik wil het bij mij nog geen verslaving noemen, maar zodra wij in ons eigen huisje zitten komt er wel snel een pupje bij denk ik!

Maar vooral omdat Shadow dat zo graag wil (heeft hij mij verteld)

Hier ook van 2 naar 3 gegaan wat eigenlijk niet de bedoeling was (opvanger die gebleven is).

In het begin vond ik vooral het wandelen lastig om daar weer relaxed van te kunnen genieten,maar na verloop van tijd wende dat en ach als ik er nu met 4 zou moeten wandelen is dat denk ik ook geen probleem.

Ook in huis ging alles vanzelf en ik heb een grote tuin waarin lekker geravot kan worden.

Maar je moet denk ik wel geluk hebben dat een derde er goed bijpast en niet alles verstoord en je financieel ze ook dat kunt geven waar ze recht op hebben.

@ Landseer etc. Ik vraag mij af hoe zij/hij hierbij komt? En ik ben rustig. :)

Ik weet dat een derde voor de honden die we al hebben totaal geen probleem is, sterker nog die zouden het geweldig vinden! Ze zijn zelf nog jong en vinden alle andere honden leuk. Het zijn allermansvriendjes en super sociaal naar alles en iedereen.

@Toki Mijn 'kruising' is het 'ras' Goldendoodle dus daar kan ik wel gewoon een nest mee krijgen. Waarom zou je met een 'kruising' geen nest kunnen krijgen volgens jou? Ik weet dat fokkers alles 'zuiver' willen houden maar dan had er geen Golden- of Labradoodle bestaan en laat dat nou ook geweldige honden zijn!